Vinni la primavera li mennuli su n'ciuri ed iu, capu d'amuri, lu cori m'avvampò. L'acciddi s'assicutano, facennu discurseddi maria chi sunnu beddi, si vonnu marità.
Si maritau Rosa, Saridda e Pippinedda,
ed iu, ca sugnu bedda, mi vogghiu marità.
Tegnu la porta aperta, la mettu a padiduzza,
ed iu, ca suu nicuzza, mi mettu a lacrimà. Ormai tra pegni e lacrimme trascurri la mi vita, mi vogghiu fari zita, mi vogghiu marità.
Si maritau Rosa, Saridda e Pippinedda,
ed iu, ca sugnu bedda, mi vogghiu marità.
Ora chi persi tutti
tutti quanti li speranzi mi chiuu na stu cunventu, e nun ci pensu chiù. Chista è la storia tristi di na bellezza rara chi nun truvan maritu ebbi la vita amara.