216 EX HONORI MI REGISTRO +. archiepiscopo Mediolanensi et . . Brixiensi episcopo. Cum reconciliationem civium Brixiensium, qui olim pro hereticis pugnande vel domos suas srmendo contra catholicos excommunieationis laqueum incurrerant, nec non penem propter hoe infiigendam eisdem providentie vestre duxerimue committen- dom, of communitas Brixiensis pro moderatione ipsius pone vobis suppliearo dicatur humiliter et inetantor, asserendo id maximo facore ad oue eivitatie tranquillitatem ot pacom, moderandi penam ipsam, prout expedire videritis, ita tamen quod ipsius pene facilitas audaciam non possit tribuere delinquendi, presentium vobis auetoritate con- codimus potestntem. Quod si non ambo ete. aller vestrum. Dat. Lateran, I Nonos Maii, [anno X}*. Honorius IL papa Friderico Romanorum imperatori. seribens vchementer de co conquoritur, quod ecclesiam Romanam diffamare nitatur, cuius beneficia erga eum diffuse enumerat; contra autem violentias eius erga episcopes regni, porfidiam evga Thomasium de Colano cotorosque comites, ingratum in socerum animum, patrimonéi beati Petri iniquam aggressionem caprobrat, monens ne illum prespera seducant ot « debita devotione anaveatet, 1226, initio mensis Mait. Hon. IT Reg, Vol. V, 124126 ;~Lib. X, 262. Pertsii exemplar [R) supplevimus ex Ra: Am, eoch, G, 1226, § 3—13{r]; contulimus hanc epistolam cum editione ap. Huillard-Briholes, Hist. digi. Bvid. IL, t. H, p. 598 [H.B). Polthast, Reg. 7561. Friderico, Romanorum imperatori semper augusto et regi Sicilic. Miranda tuis sensibus nostra venit epistola, ut scripsisti, sed mirabilior tua nostri. Sane si nostre pagine verba iusto librastes examine, si litteram ad rivalem sensum, postposito coniuge, non traxiases, intorpretis non suspecti iudicio invonisses in illis, unde spirituali patri tenororis et matri. ‘Tue quidem tenor epistole continebat, quod preter omnium opinionem et consilia principum, ut tuis verbis utamur, te inve- nimus ad beneplacita nostra paratum, ita ut nullus predecessorum tuorum ullis retro tomporibus recolatur adeo ecclesie fuisse devotus. Sed de principibus non aliter ex his verbis informabimus animum, quam probabilis eredulitas habent facti experimento probata, de quibus apostolice sedis constautia recte opinionis judiefum sinistre sug- gestionis instantia non mutabit, cum facta preferenda sint dictis, et certa preiudicent positivis. Ecce de archivio ecolesie munimenta publica prodount, que sigilloram pene omnium prineipum munita signaculie' opinionem repudiant, quam forte videris ingerere contra illos, eo quod veresimilitudo non recipit tantos et tales viros excellentie tue dediese consilium contrarium seripto tuo et ipsorum signato sigillie. De predeces- soribus autem tnis, si aliquid cerlius maior dedisset expressio, metiremur in illis, quid in te sperare possemus, quoniam, si ad proximos sanguinis seribentis referatur *) anno X dest in B 1) Audit papa Uiteris prinsipum inpertt datis Frankenfort in solenpni curia, 23 Apritia 1220, WB. » we 2» a = EPISTOLAE SELECTAR, 1226. 27 intentio, modicum dovotionis sufficiet, ut eos comparatione precedes; si tamen com- peratio gradu inveniat, ubi vix pervenit positivus. Quod si ad illos predecessores intellectumn_p: extendi, qui fide preclari, earitate ferventes, devotione sinceri, sibi et subditis proficientes, verbo pariter et exemplo ecclesiam multis libertatum privi- legiis inunierunt multarumque largitionum liberalitate ditarunt, ilis si placet in his se magnificentie tua non proferat, sed considorot potius, si affiuentia talium illoram motas attingas. Discutiat, quosumus, viri pradentic ingenium, si morito titulum tibi multe devotionis assumis, dum beneficia matris ecclesic revocare conaris in dubium, tanquam si unius possint inficiatione celari que multoram notio publicat, et singularis assertio reddat ambigua que universalis uotitia manifesta: Porco illa ingratitudinis species, qua beneficia percepts negantur, aliquid turbationis consuevit afferre; sed illa maioris Aoloris habet aculeos, que in bono malum presumitur et odium in dilectione notatur. Circa tutelam quoque tui, a clare memorie imperatrice Constantia regina Sicilie apostolice sedi rolictam, @ bonoficiorum geatia oxcipis, si tutolo sit dobito satisfactum, co quod fas inducebat ut ficret, ct nefas si deficeret noteretur. Verum cum mullus necessitatis articulus tune urgeret ecclesiam, ut in te, qui eras omni suffragio dosti- tutus, onus non leve susciperet tutele, susceptio, que a gratia sumpsit exordium, habere te debuit de prosecutionis debito non ingratum, saltem ut tutricl notam non solum is ispecte sed etiam fraudulente administrationis non nitereris impingere, dicens quod ceclesia nomine defensorum hostes immiserat® Apulie. Habebat preterea diffa- mationis adicotio, quod quem tutrix ecclesia debuit promovere, deiecit, erigens in paterna sede hominem alionum, qui non contentus imperio ad regnum nibilominus aspiravit, Et quidem non id hactenus habuit tan confessio, non id usque nunc con- tinebat tuarum series litterarum, quibus post Deum totum ascribebas matris ecclesio studio, totum attribuebas eiusdem nutricis laboribus quicquid eras, et etiam quod vivebas. Unde is 1am contrarian, tam novella processit opinio? Unde pre~ tur “sumptio tam adversa, tam repentina prorapit? Si enim frequens missio litterarum comitem conscientiam mittentis habebat, cum nulla subseenta sit causa nove scientie, noque seientia nove cause, cur calumniose impingitur, quod evidentia facti repudiat’? Cur sub quodam involucro duplicitatis infortur, quod veritatis simplicitas non admittit? Quod si soripta promissa destituta erant credulitate verihentis, tua circumspectio, colligat, que de istis illatio subsequatur. Suntne ista subsidia, que promittebas ecclesio, si necessitas immineret? st. hie retributionis affecius, quem offerebas, si gravamen occurreret? Non id mater expectavit # fitio, non id tutrix* sperare debuit & pupillo, Ha Deus, que in tali fio altis spei reliquie relinquuntur, si mater tam diligena desporare cogatur? Ha Dous, que de tali pupillo fragmenta favoris ceteri colligent, si tatrix® tam utilis iaculis dotractionis impetitur? Ha Deus, quot et quantos labores amisit ecclesia, si palmes, quem multo eudore plantavit ‘et coluit, in amaritu- dinem vitis convertitur aliene, cum sit minoris dispendii mullos fructus produeoro quam nocives. Oh, quam uberes lacrimas, quam amaras felicis recordationis predecessor noster Inocentius pro te fudit! Oh, quania sollicitudine laboravit, ut te a nocentium criperet manibus, insidiantium Iaqueis liberaret, et quasi de mortis faveibus extor- queret! Ecce, quid retributionis .cidem imperialis liberelitas sfferat! Rece, quid rogalis magnificontia reeomponset, dum pupilli vite insidjator oocultus dicitur et bonoram tacitus epoliator! Recogita, revogita, fili karissimo, ac infra elaustea poctoris frequenti meditationc revolve, quam parvum quamque depressum to illo owmmus pontifex post ‘obitum metris accepit, et quam grandem, quemque promotum in sua morte reliquit, 1) immiorat yliocs, qa ad pedendam asinas poset foizent ot poplo avo eiprentrogeun ‘pariter et coronam, HB. *) nntrix 7, *) nutrix 7. eo, Yor. L 8218 EX HONORIL LI REGISTRO Porro, ut credimus, tenelle infuntie nondum finem attigeras, cum impius Mercualdus, tui nominis detractor perfidus avidusque tuorum invasor, regni Sicilie metas aggressus ultraque manus invasionis extendens, Montem Casinum obsedit* et insultibus multis impetiit, exeroons sui robur oxoreitus ad speratum oxtorminium eaptionis, Sed in hoe eeclesie sollicitudo non defuit, que per duos cardinales cum multis militibus et ex- pensis non modicis efficacem manum auxilii porrexit obsessis, vires invasoris debilitans et conatus obsidentis clidens. Cumque obsidionis exitue exultantis non responderet affectui, ot prorogata spe defensionis ad alios resistendi animum xesumerent convicini, se iniquus iMle in Siciliam transiulit, ut ibi, side persona regis desiderii sui finem attingeret, ad regni fastigiam sine diffieuliatis obstaculo perveniret, Sed nee ibi protectionis solite dexteram subtraxit ecclesia, mittens illue bone memorie C{ynthium] tituli Sancti Lourentii* proebyterum cardinalom, nobili viro comite Iacobo? eonsobrino predicti predecessoris nostri multis associat militibus in tui subsidium nibilominus destinato. Alius etiam cardinalis tibi postmodum extitit deputatus, qui tuis utilitatibus non remissue ibi diem clausit extremum, consequenter alio substituto, ut sollicitudinis debite plenitudo circa tue persone custodiam non deesset. Interea Diopuldi malitia, Tonge Tateque diffusa sic se per partes Apulie ac Terre Laboris extenderat, tantumque receperat incYementi, quod obtenta de Pfetro] quondam comite Celani vietoria’, pro maiori fore parte homines rogionis suo applicabat arbitsio suoque dominio addicebat, in aliquos sicut potorant resistontos eo crudolius debachando, quo minus de paucorum et humilium timobat repagulo, qui de multorum et sublimiuin viribus triumpharat. Cumque in partibus illis non haberet ecclesia quem erigeret contra illum, multésque sumptus amiserit in hominibus regionis, que pro te iam fecit expensas multorum milium unciarum, recepto ad opus tui a Gfualtero] comite quondam Brenensi* fidelitatis publice iuramento, ipsum misit in regnum, ut por oum elati confringeret cornua inimici. Numquid huie? fuit commissum perdere puerum? Nunquid huie® fuit ereditum spoliare pupillum? De throno Dei sontontia prodeat, et virus Altiesimi Teotum indicium operetur, si adversus ecclesiam tuam excellentiam decuit talia credere, si debuit ex his concepta credulitas in partum prodire huiusmodi, ut yerbis et soriptis ‘exposita’ in publico compareret, Sed forsan hoc divina providentia voluit, ut habeatur in posterum cautela scourior ex proviso. Cirea hominem siquidem alienum, quem in sede patris tui, si tamen patris sedes diei debeat, que non successionis sed eleetionis jure defertur, erectum fuisse? prodixeras, tua utinam! adversus ecclesiam substitisset inveetio, eo quod veritas negata do publicis minus relinquit fidoi de ocoultis, Nullum enim engulum latot imperii, quod imperatore Henrico defuncto quidam olim Philippo quondam duci Suovie, ac* Othoni postmodum imperatori divisis voluntatibus adheserunt, Et licet idem Philippus nomen twwm primo pretenderit, ad se postea convertit nego- tium, sic illud* succedentibus prosperis suis utilitatibus applicans, quod non iam de jure dubitabat imperii, sed spem ad occupationem regni Sicilie prorogabat, L{upoldum] quondam Wormseiensem episcopum? ad hoe mittens, In his etiam tuo subsidio apostolice sedis providentia non dofeeit, sie ili per memoratum C. cardinalom et nonnullos vasallos ecclesic resistens in Marchia, quod conatus contrivit adversos ot interdictus est hostibus etiam ad primos regni fines accessus. Philippo tandem: sublato de medio, Othoni, quem omnium principum roborata consensibue presentabat electio, 5) Laurondi in Lucina ZB, Y) hwo, 9) hoe w, ocita authentiels HE 9) faieso per ecclesiam ILD. —") pradenter 7. 6) quidam ZB.) illum r. L) Initio 1190; of. Sclirrmacher, Kaiser Fried. IZ, t. J, p. 17. 2) Agitur de Tacobo Consitiars dieto, Andriae postea comite. HB. | 3) 1200, mense Tunic. 4) De eo ef. Schiermacher, p. 22 et segue 8) of, Schirrmacher p. 29 et sequ.2 EPISTOLAR SRLECTAE. 1296. 210 nee expedivit nec licuit dindoma imperii denegari, qui procul dubio, ut scripsisti, subito factus ingratus, tergum non faciem vertit ecclesie, immemor réeeptorum bene- ficiorum®. Sed quamvis eam multis provocarit offensis, dissimulabat illas utcunque misericordis ecclesie patientia consueta. Sed postquam ad tuam prorupit infuriem, in te quasi in pupilla oculi tactum contrarium ferre non potuit, multes vias exeogitens, quibus pleno remedio suo posset subvenire minori. quan proximus eras perieulis © quam paratus ad casum! Quaproptor invoeavit occlesia illius auxilium, qui superbis we. 40. resietit et dat humilibue gratiam, qui imperat mari ct ventis, eb cossat tempestas; qui matn.s.2 doponit potentes de sede ac ponit humiles in sublimi. Invocavit etiam principum m. 22, corda fidelium, pusillos et magnos solicitans, ut ei ad tui relevationem collapsi manum porrigerent adiutricem. Obstitit tandem divin potentia ingrati eonatibus, fuciens in te cum ecclesia signum in bonum, ut elato eadente tu surgeres et potente debilitato ta Arguit enim illum sua malitia, suaque aversio ineropavit, quoniam iusto Dei iudieio propria perdidit, qui avare cupivorat aliena; et tu, cui regni tui vix ex- trome remenserant, illius omnino imperium obtineres. Hoe utique salutis remedia cum ouxilio principum, divine providentie virtute preambula, tibi providit mater ecclesia, talia beneficia puero conéulit et adulto. Quid ultra tibi facere potuit, et non fecit, de contingentibus nil omitiens, et ea etiam ad que non tenebsiur adiciens? Miramur autem, quod in his tuos labores commemoras, dicens te dubii casus facta secutum, qui voeatus ad certa, laborantibus aliis, in labores slterius introisti, metens que non sominasti, et colligens proculdubio que non sparsisti. Denique in” defuncti fatigata persona, nostram tua non preterivit invoctio, minus diligenter considcrans quod nos, qui predecessori predicto, quoad utilitates tuas, affectione plenaria succedentes, ad tui consummationem honoris patenter astitimus et potenter, nostro in multis detraxi- mus, ut tuo adiceremus honori, facti quodammodo fame nostre prodigi, tue parci. Bed pro istis et aliis hae nobis retributione respondes, quia dicis ins regibus Sicilie in electionibus prelatoram, sicut asseris debitum ex antiquo, nostris constitutionibus minorari, Verum si script tua et genitricis tue manu sollicitudinis revolvisees, si sanetorum etiam petrum constitutiones adverteres, non culpares ecclosiam cirea defen- sionem occlesiastice libertatis, eum non dcbeat de prosccutione morderi* iustitie, qui ‘contendere nititur de abusu, Aescris insuper nos preter formam communiter requisitem, te inconsulto, quibusdam ecolesiis regni vacantibus profecisse personas. Sed que sit ila forma nescimus, que pro certo nimis esset informis, per quam apostolice sedis judicium ex tue voluntatis arbitrio dependeret. Non tamen intendimus promovere suspectos, dummodo non ultra notam suspicionis extendas, quam rationis tremites patiantur, ‘Tarentinum post hee archiepiscopum?, quem apud te quasi a summo gratio jn profundum odii easus repentini mutatio sic deiecit, ut qui paulo ante quasi cor ‘unum et onima une cum principe conscbatur, subito fur, subito proditor, subito tui sanguinis dictus sit obtrectator, non excludimus a responso, mirantes quid® in jllum expetas ultionis, quem per bonorum? subtractionem suorum et interdictam sue sedis accessum contra fas" ef Tieitum tui prosecutor arbitrii iam punisti, pena pre- veniente indieium et exeeutione non expectante libellum. Set forsitan est qui dicat, quod dum sua placuisse creduntur, ipse dieplicuisse vidotur. Cathaniensem episcopum* non duximus obmittendum, cuius prodigalitato totum rognum dicis esse corrosum, si tamon in totum processit corrosio, unde tot romansorunt reliquie eorrodende? Hic si merces servitiis, si fructus laboribus, si meritis premium responderet, aliud pro %) benefieiorum deest >. —") in deste. ©) mortlero , quod 5) honoram deest H. *) tax B . 1) Nentawm, 2) Walterum de Patraria.220 EX HONORII IT REGISTRO corto reciperet, quam solvatur, pro quo quid nobis apud Ferentinum ', quid fratribus nostris apd Senctum Germanum? magnificentia tua promiserit, non ignoras, Deinde Cephaludensis episcopi®, contra quem sanguinem oecisorum asseris clamare de terra, nec vite nee spoliatio sub nube tegatur, ut do ipso post rostitationis debitum iustitie satisfiat, nee movemur, si super hoc ad lacrimas et querelas tuorum fidelium forte, sicut asseris, movearis, dummodo in illum, qui suo domino stat aut eadit, non pro- cesseris ad vindiotam, priue® in enstrum ceclesie ac bona cius manu occupationis ‘extonta, quem querolam dolatio iusta perferret ad oxamon indicis compotontis. Qua propter non inferas, ut apud nos ille moruorit, unde apud te domoruisse videtur, set tamen non ignores, quod si pro iustitia spoliate stetit ecclesie. licet apud te propter hhoc demeruisse eredatur, apud nos, qui sumus et esse tenemur iustitie zelatores, sibi meritum comparavit. Tandem coneussis eclumpnis ecelesie, prelatia videlicet, inferioris gradus ct ordinis clericos rigor tui gravaminis atterit, et quasi aliorum yolis supplere defoctum, protondis nogligentiam prelatorum, quamvis superioris sedis non desit, auctoritas, quo erimina diligonti exominate iudieio ot iudiciali examine cognita tanta, censura poreollit, quod pene districtio culpe intordicit exomplum ot vindicto soveritas esse poterit “aliie limes offense. Quin vero Dei caus deesse non possumus nce debemus, super omnibus istis et aliis contingentibus eoclesiasticam libertatem sic diving suffulti potentia debitum nostri prosequemur officii, quod Deo pro posse satis- facientes et homini, in hoe geremus utiliter negotium nostre salutis et tue, cum” deferre homini contra Deum presertim in talibus sit nocere, ac parcere sit sevire; ‘Tren440 manus onim mulicrum misoricordium filios decoxerunt; sed habeat vera dilectio plagas suas, quo dulciores fut, cum amarius inferantur, Adiocisti protorea, quod post reditum tuum in regnum Sicilie, redintegratis iuribus* tuis pro temporum varictate Gispersis, exclusis rebellibus, ecclesia conira matris officium suspoctos filii receptavit. Bt quidem de juriume redintogratione gaudemus; et utinam redintegrantis affectio sic debitis fuisset contenta limitibus, quod a iustitia recuperationis in suis, in alienis ad usurpationis iniuriam non transisset, quia preter id quod in die novissimo districti judicis ultione reddetur, consummari folicibus cubstantia non consuevit evontibus, augmontis non aggregata legitimis, quinimmo grandis acervus inficitur partis adioctiono corraptae. Super exclusis responso supersedere possemus, nisi alicuius iudicio orede- vetur retardatum silentium repetitam iustificare querelam. Sed ut videmus, quod hactenus respondentis dissimulatio distulit, mune extorquet instantia conquerentis. A memoria quoque tua excidisse non credimus, quod comiti Thomasio, Raynaldo de Avorsa ot fautoribus corundom, entequam eastra, que viribus obtinere nequiveras, resignaront, inter alia, que publica et autentica sunt conventiono notata, venit ox- pressits personarum securitas in promissum, ct ut id robur firmitatis haborot, nos ot universos fratres nostros rogasti per nuncios et litteras speciales in testimonium reservatas, ut Romana ecclesia super se“ secure ac confidenter reciperct, quod in violabiliter promissa. predictis attenderes et plenarie conservares‘. Sed utrum verbis facta responderint fidesque promissis, plus quam deceat sedis apostolice ac excellentic imporislis honorem, affiictionibus publicis et penis manifostis exponunt nonnulli do fautoribus comitis momorati, quorum multos post speratam de socuritate fidaciam dedisti exilio et quosdam ignominioss morte dammasti’, Proinde possumus non immerito formidare, ne nostra. patientia in predictis vere patientie nomen amiscrit et effectum. Quare non credas id oblivioni esse relictum, licet sit hactenus dissimulatione *) ita emendavinews; primo r. —°) visibus er.) vicium rs 9) 50: deeat vs 1) 1223, mente Mariio, 2) 1225, Tul, 25. 3) Hardwini IE, 4) Cf. m. 221, 292, 23 et Winketnonn, Fried. 11, p. 179. 5) Cf. Winkelmann, p. 198, » %» Ea ” BPISTOLAB SELECTAE, 1226. 224 auspensum; sed quod in similibue inforiores pro te promittero debeent, de speoula poterunt erainenti recipere speculum et exemplar. In quo quantum auctoritati sedis apostolice sit detracium, que ipsos ad precum tuaram instantiam sub sua securitate recopit, satis intelligunt, qui rem sciunt. De comite voro Matheo*, quem apud te in subtmactione suorum ‘Terre Sancte servitim, crucis ot erucifixi reverentia non. defendit, eomiteque Rogerio? quondam capto, ut nosti, et postmodum liberato, ut scimus, nec non et quibusdam aliis, qui ad Urbem et loca confinia a persequentis facie eon- fugerunt, conquicseat de cotoro conquostio principis excellontis, no siceam stipulam persequi, et contra folium, quod @ vento rapitur, suam monstraro potentiam videatur, I. 1. Hee quippe a Iulii Cosaris gestis non elicis, qui Domitium’ pene avidum et venio contemptorem vile servavit invitum, et Metellum se gladiis offerentem ira tanti prin- cipis reputavit indignum. Gerte in Israelitico populo civitates erant refugii, et urbem ad refugium Christianus populus non habebit? David recursus erat oppressis, et summus pontifex, David magni viearius, avertet faciem ab affiictis? et utique non, eum nulla molestia tibi per illos inferatur ot tuis, nisi velis id dumtaxat forre moleste, quod vivunt, Ad hee de viro egregio socero tuo%, si ad nostram pervenisset notitiam, quod de iis, que tibi facere debuit, omisisset, nostra eum non preteriret monitio, quem tibi desideramus acceptum et te illi potissime gratiosum. In quo movet multorum corda miratio, quod cum consueverint alii creseere ex affinitate maiorum, iste non sine multorum scandalo, non sine Terre Sancte dispendio, non sine tui nominis lesione decrevisso videtur. Bt quidem his similia megnifteorum prineipum gesta non con- tinent, sublimium mores ignorant, liberalium largitas non acceptat. Non sie illius terre procuratur utilitas, non sic ad cius subsidium bellatores stronui advocantur. Supor quo tibi onora geavin ot importabilia nos assoris alligaro, que digito nostro movere nolimus, non attondons quod iam pluribus annis olapsis ultro to istis oneribus subiecisti, spontaneus in ‘Theutonia signum cruois aseumens, non attendens quod erucifixi gerendo negotium, onus non leve talit ecclesia in eeclesiasticorum decimatione proventuum, non attendens quod per fratres nostros et alios predicatores mulli potentes et nobiles, magni et parvi se erucis obsequio devoverunt, Pro mercatoribus autem Romanis excellentic tne frequenter scripsisse meminimus, siout dicis; sed cum hhoe ius euum non assequantur, ut asserunt, non debet iilis in our iustitia ccelesiastica conura decese. De vasallis quoque patrimonii, de quibus prout plicuit reccripsisti, quid* imzis imperiali® oxcollentic competat, taorum ot predecessoris tui privilogioram inspectio protestatur. Quod si preter debitum a nobis in illis alind pro ‘Terre Sancte subsidio petiisses, siout decuerat, formata petitio ad exanditionis gratiam introisset. Provideas tamen, ut advocatie vocabulum, frequenier tuis litteris repetitum, tua, si placet, non protrahat interpretatio in abusum, quoniam cum advooatus ecclesie idem intelligi debeat quod defeneor, si defensoris omittis officium®, nomen impropric retines advooati, Quod satis in Arouata ot castris aliis quorundam nostrorum fidelium osten- disse videris, que detines contra iustitiam occupate; post illatam violentiam, post com modum possessionis adeptum, factus de petitore possessor, offers conquerentibus te ius in tua curia reddituram, Super quo, si qua nova iura. sint condita, in publicum prodeant, eum id non patiantur antiqua. Quia vero non est abbreviaia manus Domini, x. ss. ut non possit sublimitatem incurvare hominum et sltitudinem humiliare virorum, nunc, Fs. 23%. cum folicium tui votis euecesewum splendor illuxerit, in sereno humilitatem non quod r—%) Iimperialis x. 5) effoctum 7. 1) Hune esse suspicanur comitem Mace d Alene (de Alesinaf) T.B. 2) de Aguila, comite Pandiano, of. Ryce. de 8. Germ, Chron, a, 1223 cb 1294, ct H. Ba t. Il, p. $27. 8) Bellumn civile I, 2%, 4) Num. 2% 6 8) Fohame rege Hierosolynitano; Winkchaann, p. 193-194.299, EX HONORIL Ill REGISTRO deseras, quam in nubilo pretendebas. Sporamus itaque, quod viri tam discreti memoriam nunquam sic ad exinanitionom= deducet oblivio, ut omnino in vitiam in- gratitudinis incidat, quod reprehendit in emulo, et eulpam, quam damnat in hoste, committat, Non ergo seducant te prospere, quem instruxisso debuerunt adversa, cum fuerit Pharsonis pincerna' notatus, eo quod succedentibus prosperis sui est oblitus interpretis, et lex nobilitatis id habeat, ut nobilium mentes excelsa non elevent et infima non demittant. Quapropter, fili Karissime, probatis apostolice sedis affectibus mullins suggestio te subducst, que, nisi cbstaculum nimie indevotionis impediat, a te doxtoram boneficiorum non subtrahet et dulcedinis ubora non abseondet, cum non sit yerisimile, quod animi ferventis affectum ab illo de facili velit avertere. quem mnlto labore fovit impuberem, multaque sollicitudine promovit adultum , Dat. Lateran.*, 5 297. Honorins TT papa (Henrico 1] episcopo ek praeposito ct decimo Wormaciensi soribit de causa, quae iter Sophianm abbatissam ef Bertradam pracpositan Quedlin- durgensem versatur, ot de arbitrio a Conrado episcopo Poriuensi in liae eause facto, exis tenorem opistolae insorit; ‘és rem terminandane committit cosque docet, quomodo procedero deboant; of. 2, 258. 1226, Mai, 30. Hon. IT Beg. Vou. ¥, 131-193; Tih. X, 288. . episcopo, . . preposito et . . deeano Wormaciensi Oblate nobis olim dilecte in Christo filie . . abbatisse Quindolibmgonsis ‘monasterii petitio contimebat, quod quidam vassalli ct ministeriales cius cum quibus- am aliis complicibus suis Halberstatensie diocosis muros, quibus ipsum municbatur ‘monasterium, et illos, quibus claustrum ambiebatur eiusdem, destruere presumpserunt, alies ei dampna gravia et iniurias inferent quoque predicti loci preposita, que ter eleote de facto fait in eiusdem 8. preiudicium et gravamen, terque pro abbatissa in eodem monasterio se intradens et amministrationi se temere ingerena, quedam bona ipsus monasterii simili temeritate infeudare prosumpsit. Quaro nos vonerabili fratri nostro . . Magdeburgonsi archiopiscopo* ct conindicibus suis litteras sub certa forma direximus intér cotera continentes, ut electam ad resignandum universa, que de bonis haberet monesterii, coartarent, facerentque de predictis dampnis et iniuriis satisfactionem ab ila’ congruam exhiberi, Quod si reperirent abbatissam infamatam esse apad bonos et graves de dilapidatione ac aliis, super quibus a venerabilem fratrem nostrum C[onradum} quondam Alberstatensem episcopum et eius collegas a nobis obtenta fuerat inquisitio contra eam, in inquisitionis negotio procedere pro- curarent. Nuper voro rolatum oat nobis, quod cum abbatissa oadem adiorit ad vono- vabilem fratrem nostrum C, Portuensem episcopum, apostolice sedis legatum, et supplicarit eidem, ut moneret dictum archiepiscopum et eius collegas ed mandatum apostolicum exequendum, in cuius cxecutione fuerant negligentes, legatus per se ac alios, ut in ipsum super hiis compromitterent, requisivit, licet super dilapidationix ‘examinationem 7. *) illo J. 2) Gen, 40 et 41. 2) De Irumilé imperatoris responsione ef. Winkelmann, p. 208, not, 3 8) additum est én copia (in prioribus soptimanis mensia Maii omni decimi). 4) Alberto, » » 2 «©