Sa morti si cuat in is arrellògius
()
About this ebook
Ruth, su trenu, una valìgia ligera, su misteru de su passau suu.
In s’amesturu de vidas e de devastatzionis pérdias in mesu a su trigu e a sa sègali, is destinus de personàgius foras de su cumunu e de creaturas angélicas s’ingruxant e is acontéssius avantzant a su rìtimu de un arrellógiu béciu de taskinu.
Su momentu precisu ki is cosas si segant, is vidas deràlliant e su tempus si firmat po un àtimu ken’ ‘e fini primu de torrai a incomintzai a curri coment’a unu macu: poita diaderus, e po sempri, sa morti si cuat in is arrellógius.
Read more from Emiliano Deiana
L'infinito in un istante Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSa morte si cuat in sos relozos Rating: 0 out of 5 stars0 ratings
Related to Sa morti si cuat in is arrellògius
Related ebooks
Le chiavi di casa Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsL'eterna danza dell'acqua Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsIl mistero della Vergine Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsTerra del sole: racconti ed emozioni sul legame con le proprie radici Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsUna lontana India: Poesie Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsLA NOTTE e I SUOI BISBIGLI: Pensieri illuminati dagli astri Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsLasciati uccidere Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsMar de sombras Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsProxima Centauri Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsLa Terra si dona Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsQuot dies Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsPianto rituale tra Nibbiano e Satriano, stanotte: I Girifalchi. Vol. II Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsDalle labbra della notte Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsFiaaabe! Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsYokai. Creature straordinarie del Giappone Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsIl primo sogno di Ishtar Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSulla soglia dell'Oltre Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsIl Golem Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsOltre il tuo eco Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsTAURUS: Black Dynasty Series #1 Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsAlere Flammam 2 Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsInfinite Solitudini Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsControvento - Controvänt: XV Premio Navile Sezione Poesia Rating: 0 out of 5 stars0 ratings124 Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsFrammenti Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsL'Oscura Realtà Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsCercanno Leggerezza Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsNebbia e tenebre Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSprazzi di solitudini al microscopio Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsLa perversa giovinezza di Rodrigo Borgia Rating: 0 out of 5 stars0 ratings
General Fiction For You
Viaggio al centro della terra Rating: 4 out of 5 stars4/5Tutti i racconti, le poesie e «Gordon Pym» Rating: 4 out of 5 stars4/5Sette sfumature di eros Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsCome fare editing Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsTutti i racconti gialli e tutte le indagini di Padre Brown Rating: 3 out of 5 stars3/5La tomba e altri racconti dell'incubo Rating: 4 out of 5 stars4/5La metamorfosi e tutti i racconti Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsStoria di una ninfa Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsLe undicimila verghe. Il manifesto dell'erotismo Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsI magnifici 7 capolavori della letteratura erotica Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsLe affinità elettive Rating: 4 out of 5 stars4/5Lotta fra titani Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsLe più belle fiabe popolari italiane Rating: 5 out of 5 stars5/5Alla ricerca del tempo perduto Rating: 5 out of 5 stars5/5Alice nel paese delle meraviglie e Attraverso lo specchio Rating: 4 out of 5 stars4/5Il nome della rosa di Umberto Eco (Analisi del libro): Analisi completa e sintesi dettagliata del lavoro Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsLeggende del mare ed altre storie Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsLa biblioteca perduta dell'alchimista Rating: 3 out of 5 stars3/5I capolavori Rating: 4 out of 5 stars4/5La luna e i falò Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsOpere Complete di Italo Svevo (Italian Edition) Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsL'idiota Rating: 4 out of 5 stars4/5I fratelli Karamazov Rating: 4 out of 5 stars4/5Tradizioni di famiglia Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsConfessioni di un prof Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsConfessioni di uno psicopatico Rating: 4 out of 5 stars4/5La Divina Commedia: edizione annotata Rating: 4 out of 5 stars4/5Decameron Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsIl giardino segreto Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsFiabe Rating: 0 out of 5 stars0 ratings
Reviews for Sa morti si cuat in is arrellògius
0 ratings0 reviews
Book preview
Sa morti si cuat in is arrellògius - Emiliano Deiana
1
Est unu logu ken’ ‘e tempus e ken’ ‘e memória.
Unu logu scarésciu in mesu a su sartu.
Una terra crepada coment’a una maladia de sa peddi abruxat in su soli de su mericeddu. In su cùcuru nci funti duas matas e in sa calada, a ovest pagus giualis de un’àxina malìnnia. S’arrestu est trigu e orxu e cobiscu: po cant’andat ogu.
Sa biddixedda de Turmac est strecada in d’un mumulloni de domus, in s’arruga girotat unu cani tzurpu. In d’unu slargu nc’est una crésia presbiteriana e in pratz’ ‘e crésia duas bècias pispìsiant calincuna cosa. In s’ària s’intendit su càntidu ossessionau de is tzicalas e s’arrentronu de is fueddus lassaus a metadi.
A innoi fiat arribau su trenu e, unus cant’annus apustis, fiat bénnia issa.
Issa e sa bellesa sua madura, ma ligera. Agiumai unu carìnniu de su tempus. Portada cun sei una valìgia manna de peddi niedda. Una valìgia ligera.
– At essi una butana, – iant sententziau apenas ki ndi fiat calada de su trenu.
– Fiat una santa, – iat nau Etzekieli candu dd’iat bida partendi.
E imoi pentzai a su burdellu ki faint is crapitas cun is taconis in s’arruga lastricada, imaginai duus ogus castiendi de apitzus de is lentis arrimadas in sa punta de su nasu o una faci apicigada a su finestrinu de sa carrotza.
Ecu, issa fiat su tipu de creatura nàscia po atirai is i-sguardus de is óminis, in manera inevitàbili. E cussus de is féminas, de totu is féminas.
Ma issa passada castiendi in atru logu.
Issa si tzerriada Ruth. E custu si depit bastai.
Po imoi.
2
Su trenu arribada sempri, cun precisioni infami. Beniat dónnia dii mandada in terra de su Sennori e tocada a si dd’imaginai s’esatesa de su momentu candu su trenu aparessiat, nieddu ke a un crobu, de palas de s’ùrtima curva in s’abandonu de su cùcuru.
Dónnia borta - a mesudì - arribada e si firmada in sa statzioni ki fiat stétia fabricada in duus edifìcius decorosus, in bàsciu rispetu a sa bidda, unus cantu kilòmetrus prus asuta a est, eundi nascit su soli, in su puntu eundi donniunu de is abitantis, aberendi sa fentana, s’abetada ki nascessit sa stella de fogu.
Cussa fiat sa statzioni: su postu avantzau de su mengianu, in su bagantinu.
Si podit imaginai s’assìkidu de is féminas e de is óminis de Turmac candu iant biu arribendi su giganti de metallu, cuau in is fumus.
– Est una matzina –, iat nau Ebenezer.
– Est una maleditzioni, – iat aciuntu Abacuc.
– Non at a torrai prus, – iat promìtiu su reverendu Curtis Hartman.
Invecis fiat torrau. Fiat bénniu sa dii apustis e is atras puru po regulai sa vida de sa biddixedda. Ndi calada sempri calincunu in sa firmada de Turmac, mancai scéti po pigai una buconada de ària o po fumai su tzigarru.
Primu de s’arribu de su cunvólliu nemus iat crétiu a su fatu ki in sa strada de ferru e perda podessit cumparri mai calincuna cosa. Dd’iant pigada comenti una de is fissatzionis stranas de ki s’amòranta cussus de ingénniu: duas parallelas in diretzioni de s’infiniu. Po issus fiat giai cussa una forma prena de spantu.
Arribada – su trenu – ke a una béstia famida de spàtziu e de velocidadi annunciau de su ratatatum, de unu fìskiu e de su vapori spudau in s’asullu de su celu.
Aparessiat cun d’una puntualidadi assoluta ki assimillada a unu spéddiu dilatau de su tempus, po invocai is doxi tocus de is campanas.
Insandus is messàius ndi pesanta de su sartu, furrianta a bidda brutus de terra. Si sciacuanta in sa funtana acanta de s’oficina de Malachia, su maistu ferradori. Si sciacuanta is manus e sa faci: su sólitu gestu po aprontai s’arringratziamentu a su Sennori primu de su pràngiu.
Setzendisì naranta: – Est arribau.
Kistionanta de su trenu.
3
Calincunu iat provau a domandai a Melville de cali arratza derelita ndi fessit bessiu su mari.
Fiat stétiu in d’unu merì de ierri in sa locanda.
Su bentu mundada is arrugas e s’intendiant is portalitus sbatendi: alas asuba de un ocèanu de scuriu.
– Contasì de su mari, – dd’iat apretau, cun is atrus, Ethan.
Melville non iat arrespostu luegus, fiat fumendi in d’unu furrungoni scuriosu de s’aposentu. S’iat raskiau su gùturu in su tentativu de agatai is fueddus giustus po contai is abissus oceànicus a kini non scidiat mancu comenti fessint fatus.
– Ddu teneis presenti su Lago Amanah? Bè, si ddu depeis scaresci! – iat afirmau cun d’una tzerta seguresa.
Ken’ ‘e girus de fueddus, iat domandau de ndi scancellai de sa memória insoru sa stérrida prus manna de àcua connota in Turmac. Sa sola impari a sa lutzina ki si formada, cun sa calada de s’àcua proina de celu, ananti de su laboratóriu de Baruch. Si ndi ddus iat pigaus su spantu candu su béciu iat pregau is clientis de si scaresci de su Lago Amanah.
– Non est possìbili, – iat fatu Ethan.
– Totu est possìbili. Su mari est su mari, ma non bastat una noti po ddu contai, – iat aciuntu Melville.
– Teneus tempus, – iant arrespostu totus impari is presentis.
Poita non bastat una noti po ddu contai, su mari.
4
Ethan teniat dexeset’annus.
Iat sempri tentu dexeset’annus, po nai sa beridadi.
E ddus iat ai tentus po sempri.
Non nc’est una spiegatzioni po custa facenda.
Est ainci e bastat.
Non abarrat ke nci crei.
Su piciocu manteniat sa giovunesa e sa ternura de ki scéti cussus annus – s’atzoroddu ken’ ‘e forma de tempus – funt espressioni e cumplicantza.
Dónnia noti si moriat, dónnia dii nasciat: in d’una resurretzioni eterna.
In s’arcu de sa dii in sa cuscéntzia sua si depositada dónnia forma, po fintzas sa prus nebidosa, de memória.
S’arregordada perfetamenti óminis e animalis, arrugas e moris e fatus e acontéssius, ma in issu non s’arrimanta, coment’a su pruini, esperiéntzia e malìtzia.
Biviat in s’incantu, in su spantu eternu.
De Ethan naranta: – Tenit dexeset’annus.
Scéti custu.
E a issu de unu tempus ki non si podiat arregordai ddu binciat su scinigu po scobertas noas comenti unu sguardu de picioca o su frorì, arrinovau, de una mata de cerésia.
Fiat fatu ainci, su giòvunu.
Imoi provai a pentzai a su scópiu mudu ki ddi fiat esplódiu in piturras candu Melville si fiat postu a contai de su mari in sa locanda de Enoch.
Non kistioneas de su mari a unu piciocu ki non dd’at mai biu. De totu is elementus connotus, s’àcua de is ocèanus est sa prus terrìbili e infeta.
Nc’est un’atra kistioni ki depeis i-scì: Ethan fiat unu géniu.
Cun is nùmurus, ‘ollu nai.
Ma custu est un atru arrogu de stória e tenit a ke fai cun Deus.
Arregordaisindi.
5
Su problema non fiat in is ogus, ma in su sguardu.
In sa profundidadi de su sguardu, po essi precisus.
Su colori de asullu scretziau non bastada a ndi cumprendi sa profundidadi.
Etzekieli fiat capatzu de si nd’abarrai po oras e oras, a conca calada, contendi is perdas e is granus de arena: una manta impruinada in sa skina de sa terra.
Poi ndi sollevada sa conca, sbatiat is pibiristas, ti fissada e in is pipias de is ogus portada is distantzas.
Non sciu ki si cumprendit.
Non ti osservada ainci, semplicementi.
Castiada prus a fundu de tui o fortzis aintru e mancai ki su colori podiat parri fridu, fatu de unu ghiàciu segau a piticu, nci fiat una luxi, in is ogus suus, ki ti fadiat apubai sa cleméntzia de is lontanantzas.
Ecu, fiat unu sguardu ki osservada is trasparéntzias po fintzas candu ti kistionada de is medas, tropu maneras ki esistint po s’acapiai is crapitas.
Is ìridis atrapassanta sa petza de is córpus e sighiant is trumentus de is oritzontis.
Poi nci torrada a calai is ogus.
Dónnia borta, in dónnia maradita ocasioni.
Ddus amainada in s’àtimu ki ddi ‘oliast domandai ita bidessit in diretzioni de is velus ki amantant is cùcurus prus atesu.
– Est una kistioni de prospetiva, – iat ai arrespostu, ki nd’essit tentu gana, allacendisì una crapita, in d’una manera sempri diferenti.
Una cosa po ki nci ‘olit una tzerta fantasia, non nc’est ke nai.
Una ispiratzioni ki non t’imàginas de kini osservat sa nidesa de is cosas, is i-spàsimus de is cunfinis prus disisperaus.
Non s’abeteas nudda de Etzekieli, in custa stória.
Ma depeis i-scì ca nc’est, ca si movit in is frùngias de is pàginas e ca càstiat spàtzius lìmpidus.
In su puntu eundi, in s’ierru, s’iat essi biu aparessendi su bólidu de sturrus po manciai in d’un’unda su celu.
6
– Est saliu, – iat nau Melville candu iat incomintzau a kistionai.
– Saliu? – fiat intervénniu Malachia artziendi is ogus a sa bóvida pressanti.
– Est fatu de àcua salidatza, – iat arribàtiu Melville cun seguresa.
– E poi? – iant domandau totus impari.
– Est enormi, smesurau. Una stérrida de àcua salidatza fintzas a eundi lompit su sguardu.
«Est una kistioni de prospetiva», iat pentzau Etzekieli, a non iat abertu buca. Una facenda de prospetiva, cun totu su ki ‘oliat nai.
«Est una kistioni de lìmitis», iat arrexonau Ethan, ma issu fiat fissau cun sa matemàtica. Non dda finiat mai de scrì nùmurus e fórmulas. Ddus annotada in is orus de su Winesburg Eagle, su solu giornali ki arribada a Turmac, kistendiddus pinnigaus in cuatru in sa busciaca de una giaketa de velludu tropu larga.
– Ma de ita colori est su mari? – fiat bénniu de domandai a unu de ki nemus s’arregordada su nòmini. Teniat unu nòmini difìcili, nudda de prus.
In cussu momentu si fiat fatu siléntziu diaderus, un asséliu grassu ki stiddiada abetu. Melville iat provau a circai is fueddus giustus po spricai su spantu de su mari, ma is aspetativas fant abarradas truncadas de su burdellu de is taconis in is gradinus de linna de sa locanda.
Poi s’enna si fiat aberta e fiat intrada issa: Ruth.
Un’atra fémina scéti iat passau s’enna de su tzilleri a merì a tradu. Fiat stétia Edth bénnia a ndi pigai a Geremia imbriagu pérdiu, in d’una dii de àcua e devastatzioni.
Ruth si fiat avantzada in sa sala in su momentu ki Melville pentzada de spantai is presentis descriendi su colori arrùbiu de su mari, ma non iat acutu – assumancu sa noti – a contai de sa matantza de sa turina e de s’àcua prena de sànguni e de mesugrana.
Non fiat arrennésciu – su béciu – a nai de su mari a color’ ‘e pùrpura poita fiat intrada Ruth cun su profumu suu.
Fìanta stétius is sguardus de is óminis a acumpangiai is passus (cincu po sa precisioni) ki fait sa fèmina po lompi a su banconi.
In cuss’andai Etzekieli bidiat s’orienti.
Ethan nci apubada s’infiniu: calincuna cosa ki assimillada a s’edadi sua imaculada e ken’ ‘e bregùngia.
Is ogus de Melville fiant diventaus lìcuidus de acuamarina candu dd’iat connota e si fiat domandau: «ma comenti dimóniu at fatu a s’agatai? Bai e circa ki s’arregordat de mei, de nosu. Est passau meda tempus».
– Unu tei – iat nau Ruth arribada de fronti a Enoch.
– Luegus madame, – iat arrespostu su banconieri. In d’unu lìburu issu iat lìgiu ca is sennoras, in Francia, beniant tzerriadas madame.
Nci ‘olit una tzerta incuscéntzia, in su ddu nai, una cosa sìmili.
Unu fueddu ligeru, agiumai unu suspiru e Enoch, mancai cun totu is difetus connotus, sa ligeresa dda teniat e puru unu pagu de atzardu.
Su siléntziu de primu de cussa facenda de su colori de su mari fiat diventau prus mannu candu ancora su banconieri fiat ordingendi in mesu a is cìkeras cirkendi sa prus addata po su tei.
In cussu momentu is presentis, non scidendi it’atru fai, iant spratzinau is i-sguardus insoru in su pomentu, conc’a sa bóvida o asuba de su pianuforti ki fiat amantau cun d’unu telu prenu de pruini.
Ruth, invecis, castiada ananti; prus a fundu de su scafali eundi fiant sistemaus is licoris, castiada atesu.
Mancu su sguardu de Etzekieli iat ai pótziu sighì is latitùdinis a eundi fiat arribada Ruth poita imoi fiat unu problema de colori puru.
Portada is ogus nieddus, sa fémina: umbraus.
Coment’a su mari, a bortas.
E profundus, coment’a s’ocèanu.
Sempri.
7
Scuriu.
Un aposentu totu a su scuriu.
Unu filu de luxi filtrat in s’aposentu a pianu terra, una ferida colorada po su riflessu de agonia de sa luna.
Su lugori calau de celu si spàinat intramesu de is gelosias e arribat in mesu a s’aposentu.
Una poltrona de vìmini e issa sétzia: Ruth. Est fumendi. In is arrestus de luxi, aspirat de unu bukinu longu de ossu traballau.
Issa, in mesu a su saloni, in sa pagu luxi: cun is cambas acuaddigadas, fumat. Si bit sa braxa ki s’illùminat. Si cumprendit sa rafinadesa de su movimentu. Poita ki nc’est unu gestu riveladori de un’elegantza indecenti est cussu de una