Sei sulla pagina 1di 11

EMILIO JACINTO

December 15,1875 – April 16,1899


 December 15, 1875, Emilio Jacinto
was born in Trozo, Manila. Even as
children, Emilio Jacinto and Andres
Bonifacio were close as he was
nursed by Andres Bonifacio’s
mother. At a young age Emilio
Jacinto learned to speak Spanish but
this did not hinder his fluency in the
Filipino Language. Due to poverty,
he was often dressed in used
clothing which were not taken out
of hock, making him the subject of
many jokes. Despite his poverty, he
was well educated. Jacinto finished
primary education in a private
school and obtained a bachelor of
arts in Colegio de San Juan de
Letran.
The Mind that Guided the Revolution
 He was studying law in the University of Santo Tomas in
1894 when he joined the Katipunan at the age of 19. He took
the alias of ‘Pingkian’, which means ‘to strike’ (like you do
with a bolo). He became Bonifacio’s closest advisor, and
oversaw the financial affairs of the Katipunan. When
Bonifacio and him drafted separate moral codes which would
guide the actions of the revolutionaries, Bonifacio
acknowledged Jacinto’s intellect and chose the younger
jacinto’s draft for publication in the Kartilya. The code of
conduct showed that a good heart, and love are needed in
order to relieve the suffering of the Filipino people; the true
meaning of freedom.
Kartilya ng Katipunan
(Katipunan Code of Ethics)
1. Ang kabuhayang hindi ginugugol sa isang malaki at
banal na kadahilanan ay kahoy na walang lilim, kundi
man damong makamandag.
2. Ang gawang magaling na nagbubuhat sa pagpipita sa
sarili at hindi sa talagang nasang gumawa ng
kagalingan, ay di kabaitan.
3. Ang tunay na kabanalan ay ang pagkakawang-gawa,
ang pag-ibig sa kapwa at ang isukat ang bawat kilos,
gawa’t pangungusap sa talagang Katuwiran.
4. Maitim man o maputi ang kulay ng balat, lahat ng
tao’y magkakapantay; mangyayaring ang isa’y higtan
sa dunong, sa yaman, sa ganda; ngunit di mahihigtan sa
pagkatao.
5. Ang may mataas na kalooban, inuuna ang puri kaysa pagpipita
sa sarili; ang may hamak na kalooban, inuuna ang pagpipita sa
sarili kaysa puri.
6. Sa taong may hiya, salita’y panunumpa
7. Huwag mong sayangin ang panahon; ang yamang nawala’y
mangyayaring magbalik; ngunit panahong nagdaan na’y di na
muli pang magdadaan.
8. Ipagtanggol mo ang inaapi at kabakahin ang umaapi.
9. Ang taong matalino’y ang may pag-iingat sa bawat sasabihin;
at matutong ipaglihim ang dapat ipaglihim.
10. Sa daang matinik ng kabuhayan, lalaki ay siyang patnugot ng
asawa’t at mga anak; kung ang umaakay ay tungo sa sama, ang
patutunguhan ng inaakay ay kasamaan din.
11. Ang babae ay huwag mong tingnang isang bagay na libangan
lamang, kundi isang katuwang at karamay sa mga kahirapan
nitong kabuhayan; gamitin mo nang buong pagpipitagan ang
kanyang kahinaan at alalahanin ang inang pinagbuhata’t nag-
iwi sa iyong kasanggulan.
12. Ang di mo ibig gawin sa asawa mo, anak at kapatid, ay
huwag mong gagawin sa asawa, anak at kapatid ng iba.
13. Ang kamahalan ng tao’y wala sa pagkahari, wala sa tangos ng
ilong at puti ng mukha, wala sa pagka-paring kahalili ng Diyos,
wala sa mataas na kalagayan sa balat ng lupa: wagas at tunay na
mahal na tao, kahit laking-gubat at walang nababatid kundi sariling
wika; yaong may magandang asal, may isang pangungusap, may
dangal at puri; yaong di napaaapi’t di nakikiapi; yaong marunong
magdamdam at marunong lumingap sa bayang tinubuan.
14. Paglaganap ng mga aral na ito at maningning na sumikat ang araw
ng mahal na Kalayaan dito sa kaaba-abang Sangkapuluan at sabugan
ng matamis niyang liwanag ang nangagkaisang magkalahi’t
magkakapatid ng ligayang walang katapusan, ang mga ginugol na
buhay, pagod, at mga tiniis na kahirapa’y labis nang natumbasan.
1896 Katipunan seal of (Punong
Hukbo) Commander Emilio Jacinto
Kalayaan
 Jacinto became the editor of Kalayaan, the Katipunan’s
newspaper. After the first publication, the membership of
the Katipunan rose from 300 to 3,000 members! The
effectiveness of the Kalayaan is attributable to its use of
concepts and colloquialisms familiar to the people. In one
article, Jacinto wrote the parable of a beautiful woman
appearing before a child in tears. The child asked the
woman who she was, and she replied “Because of my
desire, the people have united and have foregone their self-
interest only to set their sights on the good of all. My name
is FREEDOM”. Under the nom de guerre Dimas-Ilaw,
Jacinto wrote the narrative “Liwanag at Dilim” (Light and
Dark) and the poem “a la Patria”.
The Rise of the Katipunan
 When the revolution broke in 1896, Bonifacio and Jacinto led the siege
of Polvorin, San Juan Del Monte. He also disguised himself as a
Chinese person in order to help Jose Rizal escape, which the latter
declined. Bonifacio, at that time the president of the “Haring Bayan”
(Great nation), named Jacinto the commander of the Revolution’s
Northern Forces. Despite Bonifacio’s death, in Feb. 1898, Jacinto
continued to wage battle in Maimpis, Magdalena, Laguna. He was
wounded and caught. In the convent in Magdalena, he was repeatedly
thrown of a staircase, and it is believed that his blood stains the wooden
staircase to this day. He tricked his captors and was able to escape.
Following these events, the historian Augusto de Viana wrote that
Jacinto became a beef vendor, and the Bantanguenyo general, Migule
Malvar was one of his beef suppliers. He died of malaria at age 23 on
April 16, 1899 in Santa Cruz, laguna. He may have also left a pregnant
lover, Catalina De Jesus. Though he was young, Pingkian played a
gigantic role guiding the revolution and founding the Filipino Nation.

Potrebbero piacerti anche