Sei sulla pagina 1di 4

Os Neivos

An|cn Tcnc|nct

2
O aiquileclo Dnilii Osipovilch Vaksin, que iegiessou da cidade
paia sua casa de canpo, acha-se inpiessionado peIa sesso espiila a que
assisliu. Ao despii-se paia deilai-se en seu Ieilo soIiliio (pois sua
nuIhei foi ao sanluiio de So Seigio), Vaksin vai iecoidando ludo
quanlo acalou de vei e ouvii. IaIando cIaio, no foi una veidadeiia
sesso espiila: a noilada passou-se en conveisaes leliicas. Una
senhoiila coneou faIando en adivinhao do pensanenlo. Da
passaian paia os espiilos, paia os fanlasnas, das apaiies paia os
enleiiados vivos... Un senhoi Ieu a hisloiia de un noilo que se ieviiou
no caixo. Vaksin pediu un insliunenlo de peicusso e denonsliou as
senhoiilas cono piocedei paia conunicai-se con os espiilos. Chanou
seu lio KIavdi Miionovilch e peigunlou-Ihe, nenlaInenle, se no seiia
neIhoi na ocasio pi a casa en none de sua nuIhei. Ao que o lio
iespondeu: Iievei senpie e lon.
~ H nuilas coisas nisleiiosas... e lenveis, na Naluieza ~
iefIeclia Vaksin coliindo-se con o coleiloi. ~ No so os noilos que
assuslan: e a inceileza...
Soa una hoia da nanh. Vaksin viia-se paia o oulio Iado e Iana
un oIhai a Iuzinha azuI da Ianpaiina de azeile. A Iuzinha cinliIa e
apenas aIunia os canlos e o ielialo do lio KIavdi Miionovilch, coIocado
na paiede, en fienle a cana.
~ Que faiia, se nesla penunlia ne apaiecesse o espiilo de neu
lio` ~ pensou Vaksin. ~ No, so lolagens, isso no pode aconlecei! Os
fanlasnas so invencionices de genle ignoianle...
Todavia, Vaksin colie a calea con o IenoI e fecha os oIhos.
DesfiIan-Ihe peIa inaginao o noilo que se ienexe no caixo, a faIecida
sogia, un conpanheiio enfoicado, una joven afogada... Vaksin piocuia
pensai en oulias coisas, poien seus esfoios so inleis. Seus
pensanenlos avoIunan-se nais fanlslicos, nais enliuIhados. O pavoi
o opiine.
~ Que dialo! Tenho nedo cono un nenino!... L veigonhoso!
Tique-laque, lique-laque, ouve-se o laiuIho do ieIgio alis da
paiede. Na igieja do Iugai lalen os sinos, un loque Ienlo... liisle...
Vaksin senle un fiio coiiendo-Ihe peIa espinha, peIa nuca. Ten a
inpiesso de que aIguen iespiia a seu Iado. Iaiece-Ihe que o lio sai da
noIduia e se incIina solie eIe... Ten un nedo invencveI. Apeila os
denles, piende a iespiiao. Ioi fin, quando peIa janeIa aleila enlia
zunlindo un inseclo, no agenla nais e loca desespeiadanenle a
canpainha.

3
~ Dnilii Osipovilch, que deseja o senhoi` ~ diz ao calo de
aIguns ninulos a voz da goveinanle aIen.
~ L voc, RosaIia CaiIovna` ~ diz Vaksin con aIegiia. ~ Ioi
que voc se inconodou` CiaviIe podeiia...
~ CiaviIe foi con sua peinisso ao povoado. A pequena lanlen
saiu... No h nais ninguen en casa... Mas, que deseja o senhoi`
~ Lu queiia... Mas, enlie!... no se acanhe, esl escuio... A goida e
iulicunda aIen enlia no doiniliio e paia, a espeia da expIicao.
~ Senle-se poi un nonenlo... Vei de que se liala... Solie o que
a posso inleiiogai` ~ pensa Vaksin, oIhando de ieves o ielialo do lio e
senlindo lianqiIizaien-se-Ihe os neivos. ~ Queiia pedii-Ihe... que,
ananh, quando o ciiado foi a cidade... Ienlie-o paia liazei cigaiios...
Mas senle-se!
~ Deseja aIguna coisa nais`
~ Sin, queio... no queio nada... Mas, poi que no se senla`
(Iensaiei ainda oulia coisa).
~ No e decenle paia una senhoiila peinanecei no quailo de
un cavaIheiio... L peicelo, senhoi, a sua liincadeiia... conpieendo... Ioi
causa de cigaiios no se despeila ninguen... conpieendo...
RosaIia CaiIovna sai do quailo. Vaksin, j lianqiIizado peIa
conveisa e enveigonhado de sua covaidia, colie a calea con o IenoI e
fecha os oIhos. Iassan-se uns dez ninulos ieIalivanenle supoilveis,
nas Iogo se iepelen as nesnas coisas. Tacleando, piocuia os fsfoios,
acende a veIa sen aliii os oIhos. Conludo, a cIaiidade no Ihe aiiefece o
nedo. Sua inaginao peiluilada v o lio ieviiai os oIhos e aIguen
espieil-Io de un dos canlos da paiede.
~ Chan-Ia-ei oulia vez! Que o dialo a caiiegue!... ~ diz Vaksin.
~ Diiei que eslou naI... Iediiei ienedios...
Vaksin loca a canpainha. No ollen iesposla. Chana oulia vez,
e sonenle iesponden os sinos da igieja. Iieso de leiioi cego, sai cono
Iouco da aIcova e, lenzendo-se, dispaia, peIo coiiedoi, paia o quailo da
goveinanle. Lsl descaIo e en liajes nenoies.
~ RosaIia CaiIovna! ~ chana con voz lienuIa. ~ RosaIia
CaiIovna! Voc doine` Lslou... eslou doenle...
Ninguen iesponde. O siIencio e conpIelo.
~ Ieo-Ihe, conpieende` peo-Ihe. Iaia que lanlos neIindies`
No enlendo... e aIen disso se aIguen esl doenle... Ln sua idade e lo
esciupuIosa...

4
~ Diiei a sua senhoia... Deixe-ne en paz! Sou una noa
honiada!... Quando eu seivia en casa do laio Anzig e o laio quis
enliai en neu quailo piocuiando fsfoios, conpieendi ludo...
Inedialanenle conpieendi que fsfoios piocuiava e avisei a laionesa...
Sou una noa honesla...
~ Que lenho eu que vei con sua honeslidade! Lslou doenle... e
queio unas golas... enlende` Lslou naI...
~ Sua senhoia e una loa nuIhei, honiada, o senhoi deve an-Ia.
Sin! L una pessoa nolie! No lenho inleno de sei sua iivaI.
~ Lslpida! Voc e una eslpida! Conpieende-ne` Vaksin
iecosla-se na onlieiia da poila, ciuza os liaos, e assin fica, a espeia
que o nedo se v. No len foias paia voIlai ao quailo e vei aqueIa
Iuzinha liiIhanle e o ielialo do lio. Tanlen no Ihe e possveI ficai neio
nu no coiiedoi. O nedo no o alandona. O coiiedoi esl escuio e len
quase a ceileza de que en cada canlo aIguna coisa leiiveI o espeia.
VoIla o ioslo paia a paiede e, ao faz-Io, paiece-Ihe que liiaian a sua
canisa e Ihe lalen no onlio.
~ Dennio!... RosaIia CaiIovna! Nenhuna iesposla. Vaksin,
indeciso, enliealie a poila e Iana un oIhai ao quailo. A viiluosa aIen
doine lianqiIanenle. Una Ianpaiina iIunina os ieIevos de seu coipo
nacio. Vaksin enlia e senla-se no la ao Iado da poila. A piesena de
un sei vivo, nesno doinindo, o lianqiIiza, senle-se aIiviado.
~ Que duina a lonla! Iicaiei aqui ale que ananhea e enlo iiei
enloia... Agoia ananhece cedo...
Lspeiando a Iuz do dia, Vaksin encoIhe os pes, pe a no delaixo
da calea e fica iefIelindo: Cuidado con os neivos!... Lu, honen cuIlo,
insliudo, lenho nedo... nedo cono una ciiana... Que veigonha!.
Iouco a pouco, ouvindo a iespiiao nonlona de RosaIia
CaiIovna, acaIna-se conpIelanenle.
As seis hoias, a senhoia Vaksin, ao voIlai de sua peiegiinao,
enlia no doiniliio e, aIi no enconliando o naiido, vai ao quailo da
aIen a fin de pedii-Ihe dinheiio nido paia pagai o caiio. Ao enliai,
depaia con o seguinle quadio: RosaIia CaiIovna, sufocada de caIoi,
doine en sua cana, e, a un nelio deIa, acocoiado no la, seu naiido
ionca docenenle, descaIo e en liajes nenoies. Que fez a nuIhei e quaI a
caia do naiido ao despeilai, que oulios descievan. Lslou esgolado e
laixo as ainas.

Potrebbero piacerti anche