Acerca de este libro

Esta es una copia digital de un libro que, durante generaciones, se ha conservado en las estanterías de una biblioteca, hasta que Google ha decidido
escanearlo como parte de un proyecto que pretende que sea posible descubrir en línea libros de todo el mundo.
Ha sobrevivido tantos años como para que los derechos de autor hayan expirado y el libro pase a ser de dominio público. El que un libro sea de
dominio público significa que nunca ha estado protegido por derechos de autor, o bien que el período legal de estos derechos ya ha expirado. Es
posible que una misma obra sea de dominio público en unos países y, sin embargo, no lo sea en otros. Los libros de dominio público son nuestras
puertas hacia el pasado, suponen un patrimonio histórico, cultural y de conocimientos que, a menudo, resulta difícil de descubrir.
Todas las anotaciones, marcas y otras señales en los márgenes que estén presentes en el volumen original aparecerán también en este archivo como
testimonio del largo viaje que el libro ha recorrido desde el editor hasta la biblioteca y, finalmente, hasta usted.

Normas de uso

Google se enorgullece de poder colaborar con distintas bibliotecas para digitalizar los materiales de dominio público a fin de hacerlos accesibles
a todo el mundo. Los libros de dominio público son patrimonio de todos, nosotros somos sus humildes guardianes. No obstante, se trata de un
trabajo caro. Por este motivo, y para poder ofrecer este recurso, hemos tomado medidas para evitar que se produzca un abuso por parte de terceros
con fines comerciales, y hemos incluido restricciones técnicas sobre las solicitudes automatizadas.
Asimismo, le pedimos que:

+ Haga un uso exclusivamente no comercial de estos archivos Hemos diseñado la Búsqueda de libros de Google para el uso de particulares;
como tal, le pedimos que utilice estos archivos con fines personales, y no comerciales.
+ No envíe solicitudes automatizadas Por favor, no envíe solicitudes automatizadas de ningún tipo al sistema de Google. Si está llevando a
cabo una investigación sobre traducción automática, reconocimiento óptico de caracteres u otros campos para los que resulte útil disfrutar
de acceso a una gran cantidad de texto, por favor, envíenos un mensaje. Fomentamos el uso de materiales de dominio público con estos
propósitos y seguro que podremos ayudarle.
+ Conserve la atribución La filigrana de Google que verá en todos los archivos es fundamental para informar a los usuarios sobre este proyecto
y ayudarles a encontrar materiales adicionales en la Búsqueda de libros de Google. Por favor, no la elimine.
+ Manténgase siempre dentro de la legalidad Sea cual sea el uso que haga de estos materiales, recuerde que es responsable de asegurarse de
que todo lo que hace es legal. No dé por sentado que, por el hecho de que una obra se considere de dominio público para los usuarios de
los Estados Unidos, lo será también para los usuarios de otros países. La legislación sobre derechos de autor varía de un país a otro, y no
podemos facilitar información sobre si está permitido un uso específico de algún libro. Por favor, no suponga que la aparición de un libro en
nuestro programa significa que se puede utilizar de igual manera en todo el mundo. La responsabilidad ante la infracción de los derechos de
autor puede ser muy grave.

Acerca de la Búsqueda de libros de Google

El objetivo de Google consiste en organizar información procedente de todo el mundo y hacerla accesible y útil de forma universal. El programa de
Búsqueda de libros de Google ayuda a los lectores a descubrir los libros de todo el mundo a la vez que ayuda a autores y editores a llegar a nuevas
audiencias. Podrá realizar búsquedas en el texto completo de este libro en la web, en la página http://books.google.com
-- - - - - -- -
 AI> QIIOT MTG)OI

PABVLAE AESOPICAE
 -

L-*

--.
• ,*

- *•
•

- • • .•
* • -

• '
w • - .
- •

... - -

• *•
*.
 AIS Q II O T MTG) OI

FABVLAE AESOPICAE
QVALES ANTE PLANVDEM FEREBANTVR

EX DIVERSIS AVCTORIBVS PARTIM COLLECTAE

PARTIMI EX MSS. CODD.

NVNC PRIMVM DEPROMPTAB

LATIN A v E R si o NE Not Is Q v E E x o R NATA E

CV RA A C S TV DI O

FRANCISCI DE FVRIA
El BLIOTH. LAVRENTI ANAE AC MARVCELLIANA E PRAEFECTI

ET GRAECARVM LITTERARVM PVBL. PRoF.

PARS II.

FLORENTIAE
TY PIS C A R LI A N I S
M. DCCC. I X.
 LE CT O RI BE N E V O L O

E Τ II P A T T E I N.
|

Ga- Fabularum, quotquot ad mos usqtie

pervenere, absolutam qua fieri potuit Collectio
nem editurus, operae pretium facturum putavi,
si post expletam earum impressionem, quae in
Plorentino Casinensi Codice servantur, cetera
rum quoque , quae in aliis Collectionibus iam
vulgatis, nec non in Graecis Scriptoribus spar
sim reperiuntur , delectum illis adiungerem .
Quum vero in hisce Collectionibus permultae
Fabulae occurrant , quae licet verbis aliquan
tisper inter se differant , eiusdem tamen sunt
argumenti, eademque semper enarrant, proinde,
ne toties repetita fastidium legenti ferant, heic
eas tantum adiectas esse volui, quarum narra
tiones cum antecedentibus iam.excusis minime
convenirent. Huiusmodi autem delectum , ut a
liqua temporum ratio haberetur, ab Aphthonio
primum exorsus sum , quod Planudem XII. fere
saeculis antecesserit. Is enim post Aristidis et
Hermogenis aetatem floruit, cuius Progymna
smata , sive Rhetoricas Praeexercitationes, in
duos libros distributas , duobus additis auxit ,
sive potius duo in quatuor dispescendo, distin
 ctius proposuit, et exemplis illustravit. Ex qua
draginta igitur Fabulis, quas ille nimirum in
tyronum usum et utilitatem, Aesopo materiam
praebente, concinnavit, tres et viginti tantum
selegi, quod hae solum cum editis ex Casinensi
Codice non convenirent ; ceterarum enim argu
menta cum hisce non modo, sed cum iis etiam
quae in Planudea, aliisque Collectionibus legun
tur, omnino concordant.
Post Aphthonii Fabulas nonnullae ex iis ex
cerptae sequuntur , quas Planudes Monachus
Constantinopolitanus, XIV. Aerae Christianae
saeculo in unum collegisse narratur, ac deinde
quamplurimae , ex Neveletana Collectione de
promptae, eae siquidem quarum argumenta no
stro in Codice , nec non in Aphthonio , atque
Planude desiderantur. His annectuntur Fabulae
quaedam ex iis, quas primum Chr. Fr. Matthei
Lipsiae edidit anno 1781. ex MSS. Codd. Mo
squensibus erutas, in quibus Syntipae, Persae Phi
losopho, tribuuntur , et a Michaele Andreopulo
Grammatico in GraecuIn sermonem versae per
hibentur . Eas tamen Syntipae opus non esse af
firmarim, sed potius ab inepto et inerudito li
brario ei adscriptas fuisse crediderim, quod ni
mirum in vetustiori aliquo Codice, post Graecam
versionem ab eodem Grammatico concinnatam
celebris illius Syntipae Fabulae de Cyro Persa
rum rege, eiusque filio, pellice, et septem phi
losophis aulicis, huiusmodi Fabulae invenirentur.
Librarii enim solebant, ut maiori precio libros
suos ignaris et imperitis venderent, complura in
illis congerere, eaque veterum auctorum nomine
exornare. Et certe ad Aesopum potius, vel Grae
cum aliquem eius imitatorem, has Fabulas esse re
ferendas nullus dubito, tum quia permultae cum
Aesopicis iam editis quoad argumenta conve
niunt, ut ex. gr. 17. de Vulpe et Leone, quae est
imitatio Aesopicae de Hoedo et Lupo n. LXXV·
tum quia nonnullae ex Graecis Scriptoribus o
mnino excerptae videntur, ut ex. gr. Fabula de
Borea et Vento n. 55. quae in Plutarchi Libro
de Coniugal. Praecept. legitur, et Fab. XXXII.
de Homine et Olitore, quae etiam in apocrypha
Graeca Aesopi Vita narratur.
Vberrimam autem et nunquam editam Fabu
1arum seriem Bibliothecae Vaticanae Codd. sup
peditarunt, quarum exemplar Vir doctiss. Caie
tanus Marinius, illius Bibliothecae Custos Pri
mus, et Hieronymus Amatus, amicissime trans
miserunt . Dolendum tamen horum Codd. scri
ptorem adeo imperitum atque rudem fuisse, ut
fere nulla in iis verba mendis careant, ut ex fi
delissimo Amati apographo apparet . Codd. ita
que Vaticanorum lectionem sarcire saepissime
necesse fuit ; opus mehercle plenum aleae peri
cu]osae : in quo, licet omnis cura atque diligen
tia adhibita fuerit , non tamen ad unguem per
fectum, et castigatum dici potest. Et re quidem
vera, nonnulla prius licet emendata quum iterum
acriori studio recognovissem, ea melius emen
dari posse animadverti, ut ex. gr. illa Fabulae
GCGLXXX. verba ... 3xovo-, opopriJa : ουxéra
£χα) κ. τ. λ. ita interpungenda ét vertenda esse
intellexi ... άχουσι φροντ{Jx oùxôru- éya) x. τ. λ.
idest nil ventos, aut immensam molem” aquarum
curantes: Se contra etc. et quae in Fab. CCCLX.
Versa sunt, verum omni mente carens hac laude con

--- --- ------ -

-
--- -
tentus non fuit ; suis enim etc. melius reddi pos
sent, At demens ille nullam ob hoc laudem repor
tavit ; quapropter etc. Adeo depravatos libros bene
interpretari difficile est.
Postremo autem loco eas Fabulas ponendas
duxi, quae sparsim apud veteres Graecos Scri
ptores reperiuntur, eo vel inaxiine fretus, quod
earum nonnullae ab iisdem Aesopo adscribuntur,
ceterae vero quum nec inficetae nec absurdae vi
derentur, inter Aesopicas quasi quodam suo iure
collocari posse merebant. Hoc, ne nescius esses,
monitum te, Lector, volebam. Vale.
 A I SQ TI O T MIT G) O I

FA BV LA E AE SOPICA E
 2

Α ΙΣΩ Π Ο Τ ΜΥΘΟΙ
ΕΚ ΤΩΝ ΤΟΥ ΑΦΘΟΝΙΟΥ ΣΟΦΙΣΤΟΥ .
-Σ-Ο

"- Α" Α W
Μύθος σ'. Χην και Κύκιος.

Α", ευπορώνχήνά τε άμα και κύκιον άμφω

τρέφειν έβούλετο έτρεφε δε ουκ έφ' ομοίοις βου.
λ6ύμασι τον μεν δω ωδής, τον δε τραπέζης έκ
έκτητο χάεμν. Ως δε έδει τον χήνα Σποθανείν
εφ' οίς έτρέφετο, νυξ μεν ήν, και διαγνώσκειν ο
καιρός καικ αφήκον εκάτερον. Ο κύκνος δε αντί το
χηνός απαχθείς, ωδή σημαίνει την φύσιν, και την
τελαυτήν διαφέυγει τώ μέλει.
Ούτως ή μεσική την αναβολήν απεργάζεται.
Αν Α y -- \
Μύθος σα, Ικτίνοι και Κύκνοι.
Α' / \

Ο., --

τοίς κύκνοις η φύσις ωδην, τοσάυτην ικ

/
2 y

τίνοις παρέχετο πρότερον. "Ίππων δε χ«εμετιζόν

y y 3/ "ν - Σ -

των ακούσαντες , εις έρωτα ήκον της εκείνων φωνής.

1. αναβολήν. Ιntercidisse videtur της τελευτής , φuae

νorba leguntur in Ρlanudea LΧΧΙV. guae cum hac o
mnino concordat. Ceterum huiusce rei permulta ex
stant exempla . Βoethius enim De Musica Lib. Ι. cap. Ι.
πarrat , Τerpandrum atφue Αrionem , Lesbios et Iones
gravissimis morbis cantus praesidio eripuisse , qua de
 3

F A BV L A E AESO PIC A E
Ex APHTHONIO SOPHISTA.
-_-o<- —

* Fab. CC. 2. Anser et Cycnus,

V, dives Anserem simul alebat et Olorem :

alebat autem non eodem fine ; siquidem hunc ca
nendi gratia, illum mensae. Vt vero mori opor
tuit Anserem , ad quam rem altus erat, quum qui
dem nox esset, nec tempus alterum altero di
gnosci pateretur, Cycnus pro Ansere sublatus,
cantu significat naturam, et ita mortem effugit
suavitate canendi.

Sic musica mortis dilationem parit .

Fab. CCI. 3. Milvi et Cycni.

Q„.. Cycni& natura cantum , talem antea

quoque Milvis dederat. Sed quum equos hinnien
tes audirent, et hinnitus amore capti, conaren

re plura videri possunt in Historia Musices a Martinio

conscripta Vol. II. pag. 284. Bonon. 177o. 4.
* Prior numerus, ordinem Fabularum cum superioribus
huiusce Collectionis congruentem notat, secundus vero ,
earumdem ordinem exhibet , quo apud ipsum Aphtho
nium ceterosque, quos deinceps afferemus , digestae sunt •
 4 Γ Α Β V Ι. Α Ε
Και μιμείσθαι πειρωμονοι, σμυαποβάλλουσινά
είχον, οίς μαθεν επετήδίον κεμετίζειν μεν δο
εκ έμαθον , άδειν δε επελάθοντο.
Φέρει το προσόντων την σέρησιν ή τε μη προσ
ήκοντος μίμησις.

Μύθος σβ'. Ιξευτής και Τέττιξ.

Ιεια, τέττιγος ακούσας, μέγα τι θηράσειν ε

δόκε , μετρεί την θήραν εκ της ωδής παρερχό
μονος. Ως δε την τέχνίω κινήσας είχε το θήρα
μα , ωδής μεν πλέον ουδέν εκομίσατο. Κατντιά
το δε την δόξαν, ως ψ6ύδή τοις πολλοίς κρίσιν
επάγουσαν.

"Ουτως φαύλοι δοκέσι μάλλον ήπερ γεγόνασι.

Μύθος σγ'. Αλξ και Αίπόλος.

Α". αποσάσαν αγέλης , επανάγειν αιπόλος

επειράτο προς τας λοιπάς . Ως δε, φωναίς και
συριγμοίς κωμονος, ουδέν μάλλον ήνυον, λίθον
αφείς, και τα κέρως τυχων , έδετο τώ δεασότη
μη κατειπείν. Η δε, ανούτατε , είπον, αιπόλων,
το κέρας κεκράξεται , κάν έγω σιωπήσωμαι.

Ούτως λίαν ευήθεις, οι τα πρόδηλα κρύπτειν

εθέλοντες.
 A E S O P I C A E. . 5
tur imitari, et quae habebant cum iis amisere,
quae studebant discere. Ita nec hinnire didice
runt, et canere sunt obliti .
Praesentium est privatio , eorum , quae non
decent, imitatio .

Fab. CCII. 4. Auceps et Cicada.

Autem, audita Cicada, magnam aliquam prae

dam capturum sè speravit , quam , quum forte
praeteriret, aestimabat ex cantu. Sed quum arte
adhibita cepisset, nifiil quidem praeter Cicadae
cantum reportavit. Tunc itaque opinionem in
cusavit, quod mendax multis in rebus ferret iu
dicium . -

Sic improbi , peiores esse videntur , quam re

vera sint .

Fab. CCIII. 5. Gapra et Caprarius.

Can- aberrantem a grege longius, congre

gare rursus volebat Caprarius. Vt vero, voci
bus et fistulae sonitu usus, nihil profecit, misso
lapide, et cornu forte percusso, rogabat , ne a
pud dominum se deferret . At illa, Amentissime,
inquit, * Caprarie ; cornu sonabit , etiam si ego
taceam .

Sic stulti nimiis sunt, qui manifesta occulta

ta volunt .
 6 Ε Α Β V Ι. Α Ε

Μύθος σd". Αιθίοψ.

Αειτα τις Αν
Α' Α
ωνήσατο, τοιούτον είναι το κώμα
%. "- Α'
- - γ'

W
«ν

δοκών αμελεία του πρότερον έχοντος. Και παρα

ν »y Α' \ » -- "υ w . "

λαβων όικαδε, πάντα μεν αυτώ προσήγε πα ρύ

», ν "ν > -

ματα, πάσι δε λουτροίς επειράτο φαιδρύνειν " κι

\ w -, Α' Χ 2/ ") ν 2 ν

το μεν χρώμα μεταβάλλειν καικ έχε, νοσείν δε τώ

πονείν παρεσκέυασον.

Μένεσιν αι φύσεις, ως προήλθον το πρότερον.

Μύθος σέ. Καρκίνος κ. Μήτηρ .

Η ν
μήτηρ προς "
τον καρκίνον ' τί δε λοξή, ήν,
"ν Α'
\ --

* τ,
Α'

w
«

ώ παί
" δε , βαδίζεις όδον, ορθήν είναι προσήκον ;
w y ) « -" "ν " ") τ, ". Ν

Ο δε προς αυτήν ηγού της οδού, ώ μήπερ, κ)

ν \ "ν

προς αυτήν βαδίζειν περάσομαι. Τής δε βαδί

ζειν Χτορgίσης ορθώς, κατήγορος ο παίς της πα
ρανοίας εγένετο. "υ Ο -' - Τ. » Ν /

Ράον "παραβαίνειν α πονείν υπήρξcν αδύνα

ΤΟΡ •

Ι. και το μεν χρώμα. Ηinc adagium illud Αethiopem

dealbas , φuod ita elegantissime Lucianus reddidit Ε
bigramm. ΧΙΧ.

Εις τί ματ»ν νίπτεις δέμας Ινδικόν , ίχεο τέχνης

Ου δυνασαι δνοφερήν νύκτα καθηλιασαμ.
 A r s o P 1 c A E. 7
Fab. CCIV. 6. Aethiops.

Aetio- emit aliquis , persuasus eum ex ne

gligentia eius qui prius habuerat, contractum
esse colorem . Quum vero domum duxisset, omnia
quidem ei adhibuit purgamenta, omnimodisque
lotionibus conatus est ad pristinum, ut putabat,
nitorem reducere . Sed quum colorem transmuta
re non posset, morbum novo labore attulit.
Manet semper natura primigenia .

Fab. CCV. 1 1. Cancer et Mater.

IM„, ad Cancrum , Quid vero obliqua est,

inquit, fili, qua incedis, via, quum debeat esse
recta? Respondet ille, Praei, Mater, viam, et eam
ut sequar, annitar. Sed quum recta Mater pro
gredi non posset, dementia in eius elusit filius.

Facilius est monere , quae factu non sunt

possibilia.

2. τά τονάν. Planudea LXXV. quae eiusdem est argu

menti, habet τὸ τονά;.
3. rf 34. Hanc Fabulam ob oculos habuisse videtur
Basilius in Epist. ad Calligraphum, dum ait : anJè 6ια%•
τ}v xaxag'* A£%a 3ad 1{ειν , ύο τ εε τὸν τa ?' 'Auo wτ* xagxivov.
4. rzecz 3aiveiv. Lego potius traeauvôv.
 8 F A B V L A E

Mῦθος σs'. "Izrzrog xal MvXap6g.

-

I. » /
άλυzra 7) yiipxg , xal μύλον αντε μα
-

zw; άλέμ3αycw.' 'Qg Jà gÂ¥9eap αυτά τοῦ zroXe

- • p. w - •

géìv ηναγκα370, 7)v zrzpáoraw êJ£xpvs rvy/uv ,

- v a. » / .

ti3 Jè zp&tm , âuâuynto, âuoi, Àéyop , & μυλω

t a. v « -

pà , £pzrêv28at μέν υzrîpza apórepov, xdoruog Jè

w a. ^.

zawri zraz/£xauro arafuaru , & $apzzrávov * zrapn

xoXov/3au τοῖς dvSpa/zoug* vöv Jè oùx o}J" 3 , tu
zz3a)v, αντιλαμ34 v {λωνα 7j a.

, &: τι^αμ}3zwa) tov μυ^ωνα τη ς μαχής .

*- 3 ^ v * , • / v w

O' μυλωρὸς ἄρός αυτόν' êzfo yag, 3@n, ττ. zrzXaud

$pυλλόν .
« a. w - w • » • / p.

H τύχη γαρ $ynToig την έφ έ κατερα φápétv

X,J. - a. a.

o} Jè μεττz3oXy'y.

Mö3o; a ('. TaÜpo, & Agar .

T., /
-

a.
^. v

τρεῖς την αυτήν J}αιτταν έ7ra7ro/lwto .

» -
- v p. •

n.
a.

Aέων ἀ τις αυτοῖς zrzpnxoXov$e $npdorou ßov

a. v w - - » - -

λόμερος , και συνόντχς μέν, ἀλεῖν ουx êáúvato ,

1. '^ : da' cÄn$erv. Ex Aesopica Fabula derivatum pro

verbium frtov , joas, equi senecta , quod videre est apud
Erasmum Chil. II. Cent. 1. de iis nempe , qui praeclaris
rebus in iuventa gestis , senes ad curas sordidissimas
se se abiiciunt ; allegoria sumpta a generosis equis ,
qui licet Olympia saepe vicissent , demum in pistrinum
aut currum detrudebantur. Qua de re elegantissimum
est Epigramma Leontei Anth. Lib. I. 33. 25.
 A E s o P 1 c A E. 9
Fab. CCVI. 13. Equus et Pistrinarius.

Eum, senectute depressus, molam pro bello

elegit . Vbi quum molere belligerandi loco co
geretur, praesentem lugens fortunam , prioris
non immemor, Mei quidem, inquit, o Pistrina
rie, ante in bello erat usus, ornatusque circum
circa, opera mea hominibus locata, eos seque
bar. At nunc, nescio quid passus, pistrinum ca
pesso pro pugna. Cui Pistrinarius , Cessa, in
quit, memorare pristina .

Fortuna utramque in partem hominum res

mutare novit.

Fab. CCVII. 16. Tauri et Leo .

T. Tauri vivebant simul. Leo vero sempe.

eos insequebatur ut caperet , et concordes qui
dem nunquam potuit, discordes vero constituit

'ο τε ἐν ἐπ' 'AAva$ ** pavnq 3go;, «j 'v££ , ό τω ap.'»

Auzzaxt x nevz9e'; xa; xx* ns ^ra£ άσω?,
'o aplv £yw Nepuín ge3onus'vo;, £ apûv £7r' I8u£
IIóλος , ά αρ 'v ^rmwvo? ς 7ασ σgauwv dv£uouc *
Nòv 3re yneau3;, yvood gáuov , jvude τά?2v
Auváv» , ***&vwv /3c/v £λαυνόμενος .
2. ragmxoA&9et . Legendum videtur araenxo» **•v.
3. μνλ»?*;. Mallem ubique cum Etym. et Suid. «•^-* *;.
 1Ο Ρ Α Β V Ι. Α Ε

διαςάντας δε προγρει το χειρωσαθαι. Και συγκρg

σας αλλήλοις , εν μέρει διαστήσας, απέκεινε ,
κ) καθ' έκασον προχειρότερον έφθειρcν , εξ κοινή
σμυόντας ηπόρε, χειρώσαθαι.

Ούτως ομόνοια πίς κωμένοις σωτήριον.

Μύθος σή. "Ελαφος η Μήτηρ .

Ε.Ε., η μήτηρ ένουθέτει, ταύτα λέγεσα κέ

ρας, ώ παί, παρα της φύσεως είληφας, μεγέθει
δε δίcνήνοχας σώματος, και ουκ οι δ' ό, τι πα
θων Σποδιδράσκεις επιόντας τους κύνας. Ταύτα
ήν, και κ μιων δρόμος ηκούετο πόρρωθον. Η δε
μένειν τω παιδί παραινέσασα, αυτή της φυγής
προκατήρξατο .
Παραινείν έτοιμον, α ποιείν Χπορωτερον.

Μύθος σθ'. "Ελαφος επί νάματος .

Ε.", το θέρος επί ναμάτων εκόμιζε χ«εία ,

Αφικόμονος δε , παρασας εαυτόν εθεάτο τοίς να
μασι, και το μεν κέρας της πλοκής απεθαύμα
ζε, κατντιά το δε ήδ ποδών την αθένειαν. Και την
φύσιν κατ' άμφω τιμώντος όμου, κ' κακίζοντος, οι
θηρώντες προσήεσαν. Ο δε τοίς μεν κατηγορsμέ
1. Νοn absimilis est Fabula , φuam superius attuli
mus num. CΧΧ.
 A E S O P I C A E. 1 1

subigere: ac ita quum ad mutuam omnes pugnam

instigasset , dissidentes , et separatim singulos
facillime occidit, quos, quum concordes essent,
in suam potestatem redigere non poterat.
Sic concordia, iis, qui eam exercent, saluta
ris est .

Pab. CCVIII. 17. Cervus et Mater.

C- his admonuit Mater. Cornu, fili , a

natura habes, corpus vero magnum ; et nescio
quanam de caussa evitas adhuc adorientes canes.
Haec ait ; quum procul canum auditur strepi
tus, et ipsa, quae filium stare iusserat, se prima
coniicit in fugam .

Monere in promptu est, quae difficillima sunt

factu.

Fab. CCIX. 18. Cervus ad fontem.

P.„., aestum ad aquam ibat Cervus : ubi

quum venisset, dum adstaret aquae , in ea se vi
dit, et cornuum quidem nexum miratus, accusa
vit pedum infirmitatem. Dumque simul utrinque
naturam partim laudaret, partim vituperaret, ve
natores supervenere , At ille accusatis quidem.

\~ -
 12 Ε Α Β V Ι, ΑΕ

νοις διαφ6ύγει ποσί , τoίς δε επαινουμένoις αλί

σκεται κέρασιν. -

Μύθος σί. Αλώπηξ και Λέων.

Αντε λέοντι σωήν εν υπηρέτg τερoχήμα

τι και η μεν άρgας εμήνυεν, ο δε εμπίπτων
ελάμβανε . Εκατέρω τοίνυν προς την αξίαν δινρεί
το μεράς . Ζηλοτυπήσασα δε η αλωπηξ των πλε
όνων τον λέοντα, θηράν αντί τω μηνύειν ήρείτο ,
και πειρωμένη ποίμνης τι λαβείν, κατέστη πρω
πη τοίς θηρώσιν εις θήραμα.

"Αρχεθαι μάλλον ασφαλώς άμεινον, ή κρα

τείν σφαλερώς .

Μύθος σιά. Λύκοι κ! Πρόβατα.

Σ Ο, λύκοι Α. προς τα πρόβατα , τί dε ημίν ά
ν Α' -

» η Υ » Α' Α' ν 1 "

σπονδος αe και ακήρυκτος πόλεμος; αίτιοι δε οι

ν / Α' Α \ "

κάκισα Ντολ8μονοι κύνες, οι προσιόντας δε ημάς

« -, * ΛΥ \ » '

υλακτάσιν , ουδέν δε η δικηκότας συγκρούουσιν ,

Υ y. 2. Α' » Μν Α' W Υ.

αλλ' ει τέτες εκ ποδών καταστήσετε, ασoνδαι εν \ Λ τ, » y

θένδε κ) διαλλαγαί καταστήσονται, είπον εις απά

1. Demosthenes, summus ille apud Graecos Οrator ,

Τhilippo Μacedone Οratores sibi ab Αtheniensibus dedi
postulante, φuod negaret aliter quam his remotis se
cum ipsis fυcdus facturum , dissuasit deditionem , utens

------------------ -
 A E S O P I C A E. 13
aufugit cruribus, laudatis vero capitur corni
bus. -

Fab. CCX. 2o. Vulpes et Leo.

Vulpecu, adparitoris instar operam suam lo

cabat Leoni, ita ut haec praedam indicaret ,
ille aggressus caperet. Quare et utrique , pro
dignitate qua erat, pars obtingebat. Sed Vul
pes quum Leoni partem invideret maiorem,
venari potius ipsa voluit , quam indicare : et a
liquid e grege ovium conata rapere , primum
ipsa praeda facta est venantibus.
Servire tuto melius est , quam cum periculo
dominari ,

Fab. CCXI. 21. Lupi et Oves.

Lum ad Oves? Quid vero tam durum et im

placabile semper cum nobis bellum geritur ? In
caussa equidem sunt pessime feriati isti canes ,
qui nos quum supervenimus, allatrant, et quum
nihil intulerimus mali, invadunt: sed si illos re
moveatis, foedus inde nobis et induciae sancien

ad id consilium huiusmodi Aesopio Apologo. Ita vete

res Fabulae ad graves deliberationes saepe accommo
dantur.
 14 Ε Α Β V L Α Ε

τίω. Τα δε βαδίως υπήγετο κι οι μεν κύνες ελή

λαντο αυτα δε έρημα φυλακής διεφθείρετο.

Εχθροίς πειθαρχών , υσοσήση τον κίνδαυον.

Μύθος σιβ. Ελαία και Συκή.

Ελι. κατεγέλα
Α"

"
Α"

"
-- «

συκής , ως αυτή μεν ανθείσα

"-
χ,

\
\ ν χ "

προς άπασαν ώραν , συκής δε το άνθος συμμε

ταβαλλούσης ταις ώρας αίς καταρρυείσα χιων,
την μεν ελαίαν κομωσαν έυράσα , τοίς θαλοίς
όνιζάνουσα, συν τώ κάλλει καθάπαξ ταύτην δι
ν W ν Α' η κι ν * ι

έφθειρον την δε φύλλων ευρgσα γυμνην ουδέν

» Ν -" " * « Α'

ηδίκε, προς γήν υπορρέεσα. -, ν Α Α'

Κάλλος μη σωφρονgν τοίς κεκτημένοις , καθέ

ςηκον όνειδος.

Μύθος σιγ. Βάτραχος και Αλώπηξ.

Ο βάτραχος της των ιατρών κατηλαζον6ύετο
τέχνης, πάντα μεν ειδέναι φάρμακα γής υπιχrg
μονος, πάσι δε μόνος εις υγείαν αρκέσειν. Και
παρεσώσα τοίς λόγοις αλωπηξ, το ψεύδος από
τα χρώματος ήλεγχον τί δήτα, λέγουσα , νόσου
μεν τας άλλους ελέυθεροίς , νόσου δε φέρεις επί
της όψεως σύμβολον;
Αλαζονεία τον έλεγχον οίκοθcν έυρατο.
τ. Ρarum differt haec Fab. a superius allata n. CLΙV.
 A E S O P I C A E. 15
tur, dixerunt ut fallerent : at illae , obedientes
statim, et canes pepulere, et ipsae , quum custo
dia orbatae forent, sunt occisae.
Auscultans hostibus, periculum subibis.

Fab. CCXII. 22. Oliva et Ficus.

F.,„ irridebat Oliva, quasi ipsa quidem omni

tempore florida , Ficus vero cum tempore muta
ret florem . Quo quum aliquando nix caderet, co
mantem deprehendens Olivam, ramisque insidens,
una cum pulcritudine et ipsam simul corrupit:
at huic , quum nudam destitutamque foliis in
veniret, in terram defluens non obfuit .
Pulcritudo nescia sibi temperare, habentibus
est vituperio.

Fab. CCXIII. 24. Rana et Vulpes.

]R ana quaedam superbe valde medicam iacta

bat artem, omnia se quidem quae in terra sunt
remedia nosse professa, se solam omnibus, ut re
valescant, opitulaturam. Quae quum diceret, ad
stans forte Vulpes , falsitatem e colore vultus
arguit ; Quid igitur alios, inquiens, a morbo
quidem liberas, tu vero ipsa in facie praefers
morbi indicia ?
Iactantia refutat seipsam.
 16 Ε Α Β V L Α. Ε

Μύθος σιδ'. Μέλισσα κ! Ποιμήν.

Ε, κοίλη δρυί μέλι κατειργάζοντo μέλισσα.

Ποιμήν δέ τις αυταίς εργαζομένας περιτυχων ,
αφελέθαι προγρείτο το μέλιτος αι δε ' άλλ' ο ήν
άλλως περίπτάμcναι, αυτόν ώθgν τοίς κέντροις.
Και τελόυταίον ο ποιμήν απεμι, έφη, μηδεν δεό
μονος μέλιτος, ε, δε, μελίσσας περιτυχείν.
1 \ -

Τα καλα κέρδη , τοίς διώκεσι κίνδυνος .

Μύθος σιέ. Δράκων, Αετός, κ) Ποιμήν.

2. Δει. κ} αετος συμπλακέντες αλήλοις έμα

χιοντο και ο μεν δράκων είχε τον αετον συλλα
βών. Γεωργός δε ίδων, λύσας την πλοκήν του
δράκοντος , αυτόνομον αφήκε τον αετόν. Χαλεπήνας
δε επί τέτοις ο δράκων , ίoν αφήκε τώ το σωσαν
τος πόματι. Πιείν δε το γεωργέ προς άγνοιαν μέλ
λοντος, ο αετός καταπτας, ήδ τα γεωργέ χειρων
cξαιρείται την κύλικα.
- / /

Τους ευ ποιέντας μένεσι χάριτες.

1. άλλ' ο ήν άλλως. Sic in Εditionibus. Rectius ta

πιen esset άλλοθεν άλλως.
 A E S O P I C A E. 17

Fab. CCXIV. 27. Apes et Pastor.

I, cava quercu mel faciebant Apes . Pastor

vero quidam in eas, tnm quum facerent, forte in
cideîis, mel furari voluit. Eae vero hinc et il
linc circumvolantes, illum aculeis pupugere .
Tandem Pastor, Abeo, inquit, mellis non opus
habens, si oporteat in apes incidere .

Turpe lucrum periculosum est illis , qui id

sequuntur .

Fab. CCXV. 28. Draco, Aquila, et Pastor.

D„., et Aquila convoluti inter se pugna

bant. Et quidem Draco, quum ligatam detineret
Aquilam, videns, id Rusticus, soluta IDraconis
spira, liberam dimisit Aquilam. Quare iratus
IDraco , venenum immisit in servantis potum .
Hausturo vero, quod ignoraret, Rustico, advo
lans Aquila, ex eius manibus calicem decussit.

Eos qui bene alicui faciunt, manent gratiae.

2. Eamdem hanc Fab., sed prolixius narratam , habet

etiam Ael: De propr. an. Lib. 17. c.37. et Tzetzes in Chil. IV.
2
 18 l* A B V L A M.

MÜSog orus'. Köpa3 xai 'Aλωzrnę.

T. xápax, τὸ $ipau* rvpòς iv , xai άν με

τεωρχ φάpaw êxd8nmo. IJoÜorz Já åÀa/zrw3, àzrá
zy zrae/cwöge, Töv xápaxz : r/ τταύτα, λέγεσz ,yzé
re/ätmr, uèv ö xápa3 J/cw*vox<» ora/uzτος, χ«ouâ
Jè ' φάpetg , rj τόν dpvi6a)v * jyeuovig ap%xsoraw
ei Jè φωνή zrapìy, âzraora» &x6g trjv ròv dpvf0æp
dpxwv * raùra Jì eìzrcw ap6g aizraimp. 'O Jè ùzrz
χ$e}ς , τὸν rvpòv éxßaXóv, àvéxpaya u#yiorrov,
¢œvîç êzr/Ja3uv τὴν ἀφαίρεσιν zrouóv τά 8npciua
τος. 'H Jè λα3äora, Φωνη μέν, ό xápaá, ézrcw,
apoorjv , ö Jè voùç êzr/X£Xouzrcw.
''Ex0poig zrea6apxóv, ùzogiiory Triv ßλαρω.

MöSog oru'. KoXou6g xal Tλαύ3.

-K». iv &yay, & zrapæ rá Auè xe/9word

pucwol zdvrsg of áppetg έφο/των. 'Epμού την xv2{α*
6. %οντες , zro%μούς τε xz. Aiupag ázrzyrsg xzre
a. - - - -

λέμßzyov, το μέψ φεῦλα τὸν zrrepóv Xxv 3*X

w - v.

λοντες, ττ. Jà xpertw φαιόρύνοντες. KoXou6ς }è

ίλ' «0 • »/ v• v _~ - *\ - */
oUJèv 607rpázrëg ἐχων χτω τῆς φύσεως, ά τὸν ἄλ

^ 1. •*e*s. Legit Kimedoncius éx* x% φέοει , quod mihi

nequaquam displicet. Tum enim illa efferret Vulpes
non velut alloquens Corvum , sed apud se veluti mira!
bunda , artificio plane vulpino. Neveletus.
2. *»* uoviz ** ovxwzcw. Mallem τὸ γέν έevi9»» ****ori?
 A E S O P I C A E. 19

Fab. CCXVI. 29. Corvus et Vulpes.

C..…. praedam habebat caseum, et in altum
deferens residebat ; quod videns Vulpecula, hac
fraude Corvum circumvenit . Quam pulcro, in
quit, Corvus et decoro corpore est! Colore vero
inter aves praestantissimo : quod si vox adesset,
omnem inter aves teneret principatum. Ea vero
ut falleret loquuta est. At ille persuasus, abie
cto caseo , clamorem quam maximum edidit, ita
ut dum ostendit vocem amitteret caseum ; quem,
ea praeripiens, Vocem quidem, inquit, Corve,
habes, sed mentem non habes.
Hostibus credens damnum accipies.

Fab. CCXVII. 31. Graculus et Noctua.

P.ulcritudinis erat inter aves certamen , .et ad

Iovem ut disceptaretur haec controversia, omnes
iverunt. Mercurio itaque diem praefiniente, flu
viosque et lacus omnes petiere , deformibusque
pennis abiectis, elegantiores nitidabant. At quum
a natura decoris, nihil haberet Graculus, quae

areoznx $ora* , ut diceret Vulpes, Colore vero es avium

imperio conveniente . Idem. Est et in Tzetze Chil. X. 352.
3. 'Ex*?oi c ra9apx&v. Idem prorsus Epimythion supe
rius effert Fab. 21.
4. Huiusmodi fabellam refert et Tzetzes Chil. VIII. 2o5
 26 E A B v I, A p.
• • a- - - - a. a
Άων vC3%zizrrs, τχυτχ oixeiop oru//63 Mxa xäoruo».
ITX ye Jè .* a. u. - w • - . -

zv< Je puo vn a zr/y vouora , το ς avrmg æqype* to

τέυ κολοιόν, f yκαι τω άλλα zpdtretv âvêzre13 cv.
• - w w - a. - v w

Aφαιp33eig d'è ττ. zrapa. zdvTwv , ó xoXoudg yvpuv6<

e}ς την Άιὸς σφ/xeTo x2forwv.
a. » a. - -

Nã uog ézreforzxTog , αὐχυνη τοῖς ἐχεσι.

Mú3ος ο-ιγ. To337r, $ 'A&r*;.

i Ta-. darà • -
xare-οχαζετο, ά /3£Xog cipe}ς ,
•• w » a. * w v • - w w v

&λε τὸν αετόν . 'Ez/spa@e}ς Jè à datè g , xαι τὸ

A£Xog iJòv ézrrspouévov τοῖς * óuxe{οις zrrspoig ,
v » » - - - a. •

άφη ° rd zrzp avrà , τοῖς zroXXoig zrpayμα των δι

xe{aov êzrußeXri.

MυSog or/S'. KJa)v £ &A\vXop aivrê.

K,.. dpzrda ac rug p. -

xvóv , zrap &v7)v Jjje, w

a.

-
-

\ -
. - v

τὸν ἐχθω τινός zoro poû , & Saapóv ' την σκιαρ

1. Confer hanc Fabulam cum Planudea CXXXIII.

Mentio huius Apologi fit apud Suidam.
*od* £ * , uv 9 & v % Außvg-uxôv λόγος.
II Any£vr' α rec/xrw τ»3ux § wv σετ}ν
'Ettreîv, i33vTx unxav iv ττεθέματος ,
Ta4' 8x var' άλλων , ἀλλὰ τ•Î; dvrjv ^r* eofc
*AXazx* u£$*.
Quemadmodum et apud Tzetzem Chiliad. Hist. IX. 26o.
'o uv9o» po/vo;* Atzotos toîç uv9ou; dvt* trAdττει ,
' òc det*; trem, ucvo; £ς' ύψους έτ•%*v$n.
*IJ&y at, ££Asς σε ττερα σὺν de mei &v èv to ,
 A E S O P I C A E, 2I

reliquis exciderant, inde se illis exornavit. Sola

tamen Noctua, quum nosset id quod suum erat,
a Graculo auferebat, ac ut reliquae idem face
rent persuasit. His autem ab omnibus ita exutus
Graculus, nudus omnino venit ad iudicium Iovis.
Lex adscititia, pudori tandem est habentibus.

Fab. CCXVIII. 32. Sagittarius et Aquila.

Satan- in Aquilam collimabat , et missa

sagitta , confixit Aquilam. Quumque conversa
ad sagittam Aquila, eam quoque pennatam suis
videret esse pennis, Multis, inquit, suae propriae
facultates et res, insidias et periculum creant.

Fab, CCXIX. 33. Canis et eius imago.

Q„ carnem rapuisset Canis, in ripa ibat

forte fluminis ; quumque videret uinbram in aquis

'Euo? ; * meoj;, £3£n*cw , £y& vòv xat* 3λήθω.

2. duxaiou; 7 tegoj ; . Aquilarum pennis revera ut pluri•
mum utebantur ad sagittas conficiendas. Testis Hesiod.
in Scut. Herculis v. 133.
evre'? 3arua 9 cw
Mogqovoio pλ*yvao xaAw*r$ucwou trm, wysz zuw
*Haraw .
3. v)v oxvdv σιτλαziaw. Id sane natura contigit ; quis•
quis enim se spectat in undis , imaginem sui maiorem
videt ; cuius rei caussam apud Optices scriptores vide .
 22 F A B V L A E

Juzrλασ/αν τοῖς νόμασιν, ύ μέν éxcv àç*xa

zrepajucwos Jè λαθόν τὸ μάζον, σωσιzuaprive,
μετέ τὰ μάrps τά πλe/oyo;.

MöSog arx'. "Ap/zrzXog x% Tpdyog .

Aa-o. êxόμα
-
36 rpvo-i, 7rapazrλήσιον Jè ïv
- w w a / a.

τοῖς xapzroig xaì rò %λαςnuae . Tpdyog ἀ τις

ὐρpe, 2«o/ucvog , * zrλefopu της αμzrάλs zrapérpa
»ç, xai φιάλυμαίνετο 7rpoo-ua)v ττίς 3λας ἀμασιν.
* H Jè zrpòg avròv É¢w- μ£ve oro, της ύ/3paa/ς J/
xn * av μέν γό ου μιxpὸν όςapov '/apeìov το7ς θυ
» • • ^. » w *

μοισιν ' ἐγό Jè zrap' ἐμαυτής αντια7e{σω τὸν οὐvoy.

“A Jp? τις , xaì zre{σέττχι.

Mö3ος σκα. Γεωργός xai 'AXa/zrn%.

4»
I
•
^. ^» a.
¢œpyj 7roynpj @$dyov έμzrofet τό τά ye{τονος
a / ••
p.

w
• a.

a.
w •

w • /

dv%awόμενον λέον, xai Jaq3efpeap rovg èxe%vov

1. Ex hoc Apologo facile duo illa Epigrammata pro

cesserunt, quae in Antholog. Lib. I. c. 6. occurrunt ,
quorum primum ita se habet , -

K£v με φέχnc strę 61{aw , $u&s i ru xa £^rocoena & ,

“Ozarov £^rra träzo 1 oro, , re*» e , S-vouévo.
z. *λετονι . Legit Kimedoncius τλ•iova. Ne velcrris.
3. i *e*i ov. Bene interserit Kimedoncius g+n. Idem.
4. Haud affirmare ausim • an haec Fabula ab Aesopi
ingenio profecta sit. Ceterum quod in ea narratur va]
de cum iis *concordat, quae de Ludorum Eqniriorum

-- - -
 A E S O P I C A E. 23
maiorem duplo, quod quidem habebat, reliquit;
maius vero attentans apprehendere, nec maioris
istius fructum cepit.

Fab. CCXX. 37. Vitis et Caper.

V„, uvis onusta stabat, et iam florebant pro

pe fructus, quum Caper ecce quidam iniuriosus,
plurimum ambedit vitem, et corrupit florem.
Ad quem tum illa, Manet , inquit, te illatae
iniuriae poena. Non enim multo post tu sacri
ficaberis inter victimas: ego vero contra ad
eam rem libabo de vino meo.

Qualia quis facit, etiam patietur.

Fab. CCXXI. 38. Agricola et Vulpes.

Aeneo, improbus quum invideret proximo

foeturam segetis, quaereretque quo pacto corrum

origine Ovidius memorat Lib. IV. Fastorum. Olim enim

Romae XVIII. Kal. Maias , in Circo Maximo Equiria ee
1ebrabantur, eademque die Vulpium fugientium com
bustio fiebat. Huius Vulpium combustionis originem
ait Ovidius a Carseolano territorio dimanasse , quod
frumenti feracissimum , maturis messibus olim a Vulpe
adustum fuit. Nam quidam adolescens , ut Vulpis cu
iusdam iniuriam ulcisceretur, quae propriis gallinis
insidiabatur , illam apprehensam paleis et arido foeno
inv 9lvit. Sed illa , admoto igne , tenentis pueri manus
 24 F A B V L A E

zrêve; έζήτει. Kai Snpda-ag dXajzraxa , zrpor& Jag

JaXòv , zrpòς τὸ τά ye{τονος αφ/nor/ λκίον. 'H Jè
xa9' ἐς αφάτο μη zrae/ejora , ßeXouáve τὸ ἀέ
μονος , τέ τ$ zráu Jawrog évêzpnarc» λκίον.
IIoynpo* ye{rovag , zrpórou της έripap μετἐχεσι
Αλáßng.

Mö3og arx£'. Kóp23 xal Kvxvog.

E· tòv xvxvov 6 xdpa? , έζηλε τά χα

ματος. 'Oin $eìg Jè évou τοιετον οῖς ἐzaX&ro, τάς
ßøuες ἐκλιzra)v, 33 cv árpá paro , λήμναις έ zro
τσμοῖς άνά{τ213a : Σ τὸ μέν σέμος φαιJpυνων, ἐκ
fue13a , rpo@jg Jè &rcpöv J}ερ9e%p?7o.
* • /

qγυσιν &x o}Ja puετz33λλeap fi Jfattz.

effugit, lateque per agros messibus vestitos currens,

omnes fruges penitus combussit. Hinc lege Carseolana
statutum , ut Vulpis tali tempore comburcretur. No.
tissima vero sunt , quae in Sacris Bibliis de Samsonis

•arara vu^a ^a^a/wm^a*

 A E S O P I C A IE . 25
pere posset eius labores, captam Vulpem, alliga
ta face, in vicini segetem dimittit . At illa, non
qua missa erat excurrens, volente sic Deo, eius
qui dimiserat, combussit segetem .
Mali vicini , primi vicinorum malum sen
tiunt.

Fab. CCXXII. 4o. Corvus et Cycnus .

Q„ Cycnum vidisset Corvus, aemulari co

lorem voluit . Sed arbitratus e lavacris eum pro
venire, relictis aris, unde nutriebatur, ad lacus
et flumina vitam egit, et quum lavaret quidem
corpus, non mutavit, pastu vero destitutus mor
tuus est .

Naturam non potest transmutare vivendi genus.

trecentis Vulpibus leguntur , quibus ille, facibus ea

rum caudis alligatis, Philistaeorum segetes combussit.
De quo Interpretes adi.

a^a^a^wmm wm^mma^a^
 26 Ρ Α Β V L Α Ε

ΕΚ ΤΩΝ ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΝΟΥΔΟΥ .

Μύθος σκγ', Αετός κ Κάνθαρος.

Λιγκ, υπ' αετό διωκόμενος, προς κοίτην κα",

θάρg κατέφυγε , δεόμενος υπ' αυτώ σωθήναι. Ο δε
κάνθαρος ήξίg τον αετον μη ανελείν τον ικέτίω,
όρκίζων αυτόν κατα τά μεγίσου Διός, ή μην μη
καταφρονήσαι της μικρότητος αυτό. Ο δε μετ' οργής
τη πτέρυγι βαπίσας τον κάνθαρον, τον λαγωόν αρ
πάσας κατέφαγον. Ο δε Γκάνθαρος τω τε αετώ
σωαπέπτη , ως την καλιαν τέτg καταμαθε;ν, κι
δή προσελθων, τα ωα τότε κατακυλίσας διέφθετ
ρε. Του δε δεινον ποιησαμένου , εί τις τύτο τολ
μήσειε, κάπί μετεωροτέρου τόπου το δέυτερον
νεοττοποιησαμένου, κακεί πάλιν ο κάνθαρος τα
ίσα τότoν διέθηκον. Ο δ' αετός αμηχανήσας τοίς
όλοις, αναβας επί τον Δία , ' τότε δω ιερος είναι
λέγεται, τοις αυτού γόνασι την τρίτην γονήν των

Ι. Αristophanes in άρήνη ν. 126.

Παμ. Τίς δ' και πίνοια σού 'στιν , ώς και κάνθαρον
Ζευξαντ' ελαυνειν «ις θεους , ώ παππία ,
Τρ. Εν τοί σιν Αισώπου λόγοις ύξηυρέθη ,
Μόνος πετεινών ας θεους α φιγμένος.
Poetam hano fabulam innuere , indicat Scholiastes his
ce verbis. Φέρεται γαρ εν τοις αυτή (Αισώπου) μυθοις ,
εχθρεύσαι αετον και κάνθαρον, έκατερον αυτών θα τέρου πι ωα
διασπάν κ. τ. λ. Ηuc faciunt et ista Luciani in Ιcaromenip
Ρο: Και ο λογοποιός Αίσωπος αετοίς και κανθαροις , ενίοτε και κα
 A E S O P I C A E. 27

E MAXIM o P LANVDE.

Fab. CCXXIII. 2. Aquila et Scarabeus.

Lem. , Aquila insectante, in lustrum Scara

hei profugit, rogans ut ab eo servaretur. Sca
rabeus autem rogabat Aquilam , ne occideret
supplicem, ipsam per maximum Iovem obte
stans, ne eius contemneret parvitatem , Illa ve
ro irata , Scarabeum ala percussit, et Leporem
arreptum devoravit. At Scarabeus cum Aquila
et ipse volavit, ut nidum eius disceret, in quem
ingressus, ova eius devoluta disrupit . Illa au
tem quum grave existimasset, si quis hoc ite
rum ausus fuisset, et proinde in altiore loco se
cundo nidificasset , et illic rursus Scarabeus eo
dem damno ipsam affecit . Sed Aquila penitus
consilii inops, ascendit ad Iovem, in eius enim
tutela esse dicitur, et in ipsius genibus tertiam

AuhAous , Adouuov drovaivw •'v &eov£v. Huds.

2. u*yiyw Arês . Iuppiter enim hospitiis praeesse cre
debatur : Cic. pro Deiot. c. 6. 11. ad Q. Frat. ep. II ; unde
wi^wos , ίται?δος, ἐάνιος dicitur, post Homerum et alios ,
a Luciano Timon. pr. Virgil. 1. Aen. 735.
Iuppiter, hospitibus nam te dare iura loquuntur.
Vide ad eum locum, praeter alios interpretes, Cerdam,
et Stuckii Antiq. conviv. lib. I. c. 27. Heusi«g.
3. rovv ydf i*f6;. Haec parenthesis Christiani fortas.
se est scriptoris. Idem.
 28 F A B V L A E

«J&v 79 nxa, rà $ag Tzùrt. zapz93 ucpo;, £ ***

r {Jora ; pvXdrrstv. 'O x&v3apo; Já ' xözrpe a pá
p w zrouifora;, xai ανα/3ας , êz? τοῦ κόλzrov Avös
zzùr'ω κα&ηxcv. 'O Jè Z303 ανασra g è?' ά τὸν
3y9ov xtvrtv&3&$au, xai ττ. ω2 Júpp/Jcw äxXæ
$ópucwog , & xai συνετ2Ì3n zrazvtw . Mz%a)v J.
ap}ς τά καν3dps , δτι ττχύτ' ἐJpao-a 75v σετὸν α
μωόμcvo;, * où jö J) rbv x*v3apov éxévoς μόνον
wJ/xnorc», αλλα xaì eìg tòv ^/z dvròv ' hor{3nora,
zrpòς τὸν ἐκτὸν &zcv έλθόντz, x&v$æpov €vx, r^v
λv7rátæ , xal J) xal Juxatag Xvzeìv. M» Aov
Άόμ^νος έν τὸ γένος τὸ τῶν &ετὸν σzrzwua-S-jvat ,
o-vveßovX60 rj xw34p? Juzλλzydg zrpòg ròv
gatòv $£$at. Toö Jè μη zre,Souáve , éxeìvog * a*g
xoupδν άτερον τῶν τῶν ἀτόν μετά3nxa Tox3:3v , w
vixa &v μὴ φαίνωνται x&v&apou.

*'O μύ$os JwXoi , unJcvdg xata?poweìv, Ao»/%o

1. x8«ps •ooiea*. Plin. lib. XI. cap. 28. Aliud rursus

Scarabeorum genus, qui e fimo i gentes pilas aversi pe
dtbus volutant, parvosque in iis contra rigorem hiemis
quermiculos fetus sui nidulantur. Heusing.
2. ου γαρ άπ. Restitui veram lectionem e vita Aesopi ,
quam Planudes scripsit, qua extrema totidem verbis
haec fabula legitur. Male vulgati omnes , ov yde u*,
etiam Hudsonus : qui tamen hanc emendationem pro
basse videtur in emendandis ad calcem libri. Idem.
3. ** £ Gn**. Iovis enim numen violaverat, supplices
iniuria afficiens. Idem.
4. ** ; xaugów i te ?ow. Alio , atque hodie, tempore olim
 A E S O P I C A E. 29
fbeturam ovorum posuit, Deo ipsa commendans,
et supplicans ut custodiret . Scarabeus autem ,
e stercore pilula facta, illuc ascendit , eamque
in sinum Iovis demisit . Iuppiter vero quum
surrexisset ut fimum excuteret, ova quoque pro
iecit oblitus, quae et contrita sunt deiecta .
Edoctus autem a Scarabeo, quod is haec fecisset,
ut Aquilam ulcisceretur, ipsa enim non modo
Scarabeum iniuria affecit, sed et in Iovem ipsum
impia fuit ; reversae Aquilae ait Iuppiter, Scara
Beum esse, qui moestitiae caussa fuerit, et certe
iure fuisse. Nolens igitur genus Aquilarum ra
rescere, consuluit Scarabeo, ut Aquilae conci
liaretur. Sed quum ille parere nequaquam vel
let , Iuppiter in aliud tempus Aquilarum trans
tulit partum , quo nimirum Scarabei non appa
1rent, .

Fabula significat , nullum contemnendum,

peperisse fingitur aquila. Parit autem incubatque pri

mo vere , cum in pilulis suis adhuc latent scarabei
isti pilularii , in singulos nasci annos soliti, nec prius
iucem visuri, quam satis iam ver tepuerit. Tacent heic,
qui avium historiam ex instituto scripserunt, veteres
et recentiores, Gesnerus , Aldrovandus , aliique : et
tamen Aldrovandus huius fabulae in vasto illo opere
suo bis meminit. Vid. R. Bentlei ad Horat. Lib. IV.
Od. 4. pr. Idem .
5. 'O uù>as dn* of. Haec verba, ut saepe in epimythiis
absunt, heic etiam abesse possunt. Kavxogovs7v imperativi
locum obtinet , idque vulgo notum. Idem.
 3o XF A B V IL A IE

μόνες , ως εσe{$ 'sup , άς zrpozrnλaxu$e`¢ &x âp

J\wn$eìn ázvrâ ézrapuùvaa.

Mö3o3 arxJ'. 'Izrpòς xai Noorajv.

·I·, voorgta è $apdzr«U*. T$ Jè voorjyrog Xro

Sav6vTo;, £x€vog zrpòς τους έxxouf (ovrag 'A·ycw*
& rog ö ävSpa/zro;, ei δινs * azreíxero, è x^vsiip
vuv έχ*ίτο, ουκ έν έτεθyhxe, . Táy Jè zrap6vrov
väzoXα3&v τις, ἐφn ' ' & Αάλτιςra , ex 3Je ora @5
τω νῦν λ£yeιν, ότε μηδέν άφελός έειν, ἀλα τότε
zrzpaupeìv, άτε τέτοις χάδαι η συνατο.

'O μύετος J)Xoì , ört Jé règ φ/λους έν xαιp;

• a.

* 2vdyxwg rdg ' Aon3e{ας zrapázev.

1. 'Iarg6;. Apposite ad hanc fabulam Demosthenes in

Oratione De Corona. * 0a tree & v £ u τις έατεάς , α & cwov a-,
μ£ν τεῖς xauvwvuv έιαιων , un A** ou , undè daxvvov , di' &v &re
gsv%»vwv r)v v%zov , £tra 3* dé τελ&σσειέ τις civrjv , x&} --
voμι{£uwa dvr§ cáeoi* , dxoXs%v έτί τι μνῆua , dus* £• , ,
· · · % 7* £^roinzcv áv>?a^ros 8 *pai , 8x &v a^rã$a, cv. Quae
sane ex Aesopo mutuatus videtur, uti olim Duportus
observavit ad Theophrastum c. 12. Hudson.
2. στέχετ•. Hudson. citráxeto , et paullo post £x***a re.
Heusing.
3. & 3£A*uo- re. Ex Huds. additum est & , ceteris omis
sum . Idem.
4. dv&yxw;. Hudsonus post hanc vocem inserit w p*x*iy,
 A E S O P I C A E. 3I
sii praesertim quum non sit quisquam, qui lacessi
tus se ulcisci non queat.

Fab. CCXXIV. 31. Medicus et Aegrotus.

M„. Aegrotum curabat . Quum hic autem

obiisset, ille ad efferentes dicebat ; Vir iste, si
vino abstinuisset, clysteribusque usus esset, pro
fecto minime interiisset. Tum quidam ex iis, qui
aderant, protinus respondens, Haud nunc, ait,
o praeclare, oportebat ista te dicere, quum iuva
re nihil possupt, sed tunc Aegrotum de his ad
monere debebas, quum uti poterat.

Fabula significat, tum esse ab amicis auxi

lium ferendum, quum necessitas instat .
/

xai , quae verba respuere videtur Heusingerus, sic enim

e**,
annotat : ,, Duas has voces non agnoscunt antiquiores,
;**
nec habet cod. Goth. inculcavit vero Hudsonus , ex in
genio , an ex scripto aliquo libro ? Offensus est scilicet
inusitata auvvri£a hac , τους φέλες ταθέxeuv , pro τοῖς φίλοις .
Sed et ita Graecos loqui, observat Vrsin. Grammat.
Graec. p. 4o3. extr. ,, Epimythii huius syntaxis recte
omnino procedit sine duabus illis vocibus , et nihil heic
ad rem animadversio Heusingeri ab Vrsino petita.
5. ßon9aia; ^ragíxav. Nonnulli addunt xgj un ue* %
apayμάνν απόγνωzwv xa magæváv*&αι. Hudson. Atque haec
clausula haeret etiam Goth. et Gall. MSS. Heusing.
 32 Ρ Α Β V Ι. Α Ε.

Μύθος σκέ. Ιξευτής και "Εχις.

Ιεια, ίξον αναλαβων και καλάμας, προς άρgαν

cξήλθον. Ιδων δε κίχλαν εφ' υψηλ5 δένδρg κα
θεζομένίω, κ' τας καλάμες ' αλλήλοις επί μήκος
σωάψας, άνω προς αυτήν συλλαβείν βgλόμενος
εφεώρα. Και dή λαθων έχιν κοιμωμένίω " υπο
πόδας επάτησε. Της δ' οργιώeίσης και δακείσης
αυτόν, εκείνος ήδη λειποψυχών έλεγε δύσίμιος
εγώ έτερον δώ θηρεύσαι βαλόμονος, αυτός υφ'
ετέρg ηρg3ύθίω εις θάνατον.

Ο μύθος δηλοί , ότι οι τοίς πέλας επιβου / y - -

λέυοντες, λανθάνουσι πολλάκις υφ' ετέρων τούτ

ν ν /

αυτο παχοντες ,

Μύθος σκς'. Κάστωρ.

Ο κυ / "
κάτωρ ζώόν έσι τετράπgν, " εν λίμναις πε
"Ν. 1
Α'

* Ν -,
5. /

- -

πολλα διαιτώμcνον, ου τα αιδοία

/ 3. φ» δα φασιν
'-' -'. -
ιατροίς
τ. ν Α'

22ήσιμα είναι. Ουτος και ν επειδαν υπ ανθρώπων -

διωκόμενος καταλαμβάνηται, γινώσκων και χάριν

1. προς άγραν. Goth. εις. Ηeusing.

2. αλλήλοις. Ιdem επ' αλληλοις. Ιdem .
3. εφεωρα . Ιdem έωρα . Πdern .
4. υπο πόδας. Ιd. υπό τις πόδας. Sed articulus abesse
potest. Ιdem
5. εν λίμνας. Dioscοrides lib. 11. c. 26. de fibro: Ζωον
 A E S O P 1 C A E . 33

Fab. CCXXV. 32. Venator et Vipera.

Venus, quidam sumpto visco, et arundinibus,

venatum exiit. Quum autem turdum procera in
arbore considentem vidisset, calamis inter se in
longitudinem iunctis, oculos ad eum levabat, i
psum capere exoptans. Interim vero contigit, ut
Viperam sub pedibus iacentem nescius preneret:
quae quum exasperata ipsum momordisset, iam
iam ille deficiens, Me miserum, inquit, qui quum
alium venari vellem , ab alio ad mortem raptus
Sl1II1 .

Haec fabula docet, quod qui amicis insidias

parant , saepe ab aliis inopinato insidiis oppri
muntur .

Fab. CCXXVI. 33. Castor .

C., quadrupes animal est, in paludibus ut

plurimum degens, cuius testiculos magno a me
dicis in usu haberi ferunt . Hic igitur a venato
ribus exagitatus, ubi se captuin iri vidit, cuius

dς uv duoi 3uov , τὸ τλε?ςrov èv ύ^azu ad v ' x 9υσι κά xagxivouc

τ, εφόμενον. In Ponto maxime capiebatur : unde x *-&g/ov
arovtix6v Galen. lib. II. τ*** dv rudár. p. 441. et Virgil. 1.
Georg. v. 58. virosaque Pontus Castorea. Ad quem locum
Servius , canem ideo Ponticum vocari observat. Idem.
*

3.
 34 ΤΑ Η VΙ, ΑΚΕ

διώκεται, Σποπεμων τα εαυτg αιδοία ρίπτει προς

τες διώκοντας, και έπω σωτη μίας τυγχάνει.
- "ν "" " "- y Α'
Ο μύθος δηλοί, ότι έπω και των ανθρώπων οι
φρόνιμοι υπέρ της έαυτών σωτηρίας και δίνα λόγον
των 2ξημάτων ποιξνται.

Μύθος σκζ. Κύων κ} Μάγειρος.

χ
Αή ισπν. Γι' ν κι 4 "»

υων εισπηση σας ε ς μαγειρeιον, και τα μα

ν - Α' Ν/ - " ν *

γ 4ρ.2 αχολουμένg , καρ 7 ιν αρπάσας έφυγcν. Ο

w V. / ν ". ν Α

δε μάγειρος επιστραφ ης , ως ε; "ον αυτόν φεύ

σ' τ, τ» 2/ - "ν τ

γοντα, είπον ώ ού πς, ί θι ως όπουπερ αν ής ,

Α' Α' ι » » * -

φυλάξουαί σε ου γαρ απ' εμού καρδίαν είλη

- * * Α.

φας , αλλ' εμοι καρδίαν ' δέ ωκας.

" -ν "ν »r /

Ο μύθος δηλοί, ότι πολλάκις τα παθήματα

». » Α' Α Α'

πίς ανθρώποις μαθήματα γίνονται.

Μύθος σκή. Κορυδαλός.

Κινω: εις παγίω αλους, θρ"υών έλεγαν, 9 / Μ

σίμοι τό ταλαιπωρω κ) δυτήνω πτην 5 και 2ουσον

2 Λ ,η W. » χ/ * Σ/ ρ
όνοσφισάμ ω τι ος , gκ άργυρον, καικ αλλό τι ήδ
/ \ ν Α'

τιμίων κόκκος δε σίτg μικρός τον θάνατόν μοι

* 5» "

πρgξένησcν.
α - Ν ". , Α , ν. Μ * /

-
Ο μύθος προς τες δια κέρδος ευτελές , μέγαν
Α' /

υφισαμένας κίνδυνον.

τ. δέδωκας. Lectio cod. Goth. editi έδωκας. Ιdem .

 A E S O I* I C A E. 35
gratia petatur noscens, ipse sibi pudenda rese
cat, iisque persequentibus proiectis, hoc modo
incolumis evadit. -

Fabula indicat, ita quoque prudentes homi

nes, salutis assequendae caussa, nullam fortu
narum suarum rationem habere .
-

Fab. CCXXVII. 34. Canis, et Coquus.

C.„. in culinam ingressus, quum Coquus oc

cupatus esset, rapto corde diffugit. Coquus vero
conversus, ut ipsum fugientem vidit, Heus tu,
inquit, scias velim, quod ubicumque fueris, a
te me cavebo ; non enim mihi cor surripuisti,
sed potius indidisti.
- Fabula monet, saepe adversa hominibus do
cument0 eSSe .

Fab. CCXXVIII. 55. Galerita.

Galent, quum laqueo capta esset, Heu me

miseram, plorans aiebat, atque infelicissimam
volucrem ! Aurum nemini, nec argentum , nec
quidquam aliud preciosum surripui : atqui par
vuin tritici granum mortis mihi caussa fuit .
Haec in illos est fabula, qui vile ob lucrum
magna pericula subeunt.
 36 Ε Α Β V Ι Α ΙΣ

Μύθος σκθ' Κηπωρος και Κύων.

Κ.----
ηπωρς κύων εις, φρέαρ κατέπεσον.
Α.
----- Οο δεη Α V " - - "ν
κη
πωρος βουλόμοιος αυτόν εκείθεν ' αναγαγείν, κα
* « Γ. - Α > ν Α' - 1

τηλ9 - και αυτος εις το φρέαρ. Οιηθείς δ' ο κύων,

ως κατω έρω μαλλον αυτό παραγέγονε " κατα ύ
\ Μ 2/ " Ν » » Α'
σα, το κ»7 ωρου τραφείς έδακcν. Ο δε μ τ' ο Βύ
» 1. Α' Λ

νγς επιων, ο "καμά, φησι, πέπουθα τί δή ποτε

Α' - - 4.

γαρ τον αυτόχειρα σώσαι εσπείθασα- / ; Α Ν., Υ -

Ο μυ θος προς α oίκες, και αχαζίσες .

Μύθος σλ'. Σύς και Κύων.

-->
«"ανύς και κύων αλλήλοις "ιελοιδορούντο. Και η
με συς ώμνυ, κατα της Αφροδίτης, ή μην τοίς
ο ουσιν α αρρήξαν την κύνα. Η δε κύων προς
ταυτα ειρωνικώς είπε καλώς κατα της Αφρο"ίτης
ή υιν ο μιύεις όηλοις γαρ υπ' αυτής ότι μάλιςα
φιλάθαι, ή τον των σων ' ακαθάρτων σαρκών
νόιόμενου , ουδόλως είς ιερον προσίεται. Και
η σύς , δια τgτο μεν ουν μάλλον δίλη εστίν η
θιος σίργουσα με . Τον γαρ κτείνοντα, ή άλλως
λυμαι όνο ον, παντάπασιν Χποσρέφ ται συ μέν τοι
κακώς όζεις, κι ζώσα και τεθνηκιία.
Ο μύθος δηλοί, ότι οι φρόνιμοι των ρητόρων
1. αναγα» είν. Εxpressi lectionem Goth. et Ηuds. Vulgo
Ηeustrg.
ανενε και καν.
2. καταδύσα. Ιta meliores libri : ceteri καπιδόναι, Ιdem,
 A jE S O P I C A E. 37

Fab. CCXXIX. 67. Oiitor et Canis.

Om., canis in puteum decidit . Olitor igitur

eum inde extracturus, quum in puteum ipse quo
que descendisset , ratus Canis id eo fecisse , ut se
in imo magis deprineret, conversus eum acriter
momordit. Is itaque cum dolore reversus, Me
rita patior, inquit ; cur nam enim, qui se per
dere decreverat , servare studui?
Haec de iniustis, ingratisque fabula narratur.
*•

Fab. CCXXX. 68. Sus et Canis .

S. et Canis se mutuis conviciis insectaban

tur. Ac Sus quidem per Venerem iurabat, suis
se dentibus Canem dilaceraturain. Ad haec Ca
nis ironice dixit : Bene per Venerem nobis iuras;
significas enim, te ab illa vehementer amari,
quae lege vetavit, ne suum ingredi templum au
deret, qui impuras tuas carnes degustasset . Cui
Sus, Ita, respondit, suum erga me amorem Dea
magis declarat, dum qui me necat, aut quovis
modo laedit, omnino aversatur. Tu vero et vi
va, et mortua, male semper oles .
Fabula ostendit, prudentes oratores, quae ab
3. âxa9derwv vaaxóv. Sus plerisque diis gratissima pu
tabatur victima ; soli Veneri vero, cui ob necem Ado
vidis invisa dicebatur, non immvlabatur. Festus p. 455.
 58 Ρ Α Β v Ι. Α Ε
τα Χτο ή εχθρών ονείδη, ευμεθόδως εις έπαινον
μετασχηματίζεσιν,

Μύθος σλά. "Οφις και Καρκίνος.

Ο... Α"

καρκίνω σιωδιντάτο, έταιρείαν προς αυτόν

καρκίνος απλές ών τον \ τ,
- -

-
Λ

--
y

ποιησάμονος. Ο μεν ουν

Λ - - Α' -

τρόπον, μεταβαλέθαι κακείνον παρήνες της παν

/ " \ * -- " \ - Λ'

εργίας ο δε καιδοτιέν έαυτόν παρείχε πειθόμενον.

y Λ. » « - - Υ Γ. -

Επιτηρήσας δ' ο καρκίνος αυτόν ' υπνούντα , και

- " "- - / Μ τ

το φάρυγγος τή χηλή λαβόμcνος, και όσον ολόν

/ Α' - 2/ \ Α'

τε πιέσας,
ο /
»
φονέυει. Του δ' όφεωςέdμετά θάνατον
y -- τ. - - •, Ν Λ

εκπαθέντος, εκείνος είπον ούτως έdea κ. πρόθcν

y Α Ν * - τ, » Γ. w Μ -λ Λ Υ

ευθυν κι άπλούν είναι ουδε γαρ αν ταύτην την

δίκίω έτισας.
"ν "ν Ο - / ν

Ο μύθος δηλοί , ότι οι τοίς φίλοις συνοόλ ω

/ » W. "- Λ'

προσιόντες, αυτοί μάλλον βλάπτονται,

inter auctores L. L. Gothofredi ; Suillum genus inυξstιπα

νeneri prodilerunt portae, ob interfacιum ab apνο Αdo
nim, φuem diligebat Doα : φui lam autem, φuod immun
dissimi sint sues eα omni mαn uero pecore , et ardentissi
rnae libidinis. Αrtemidor. V 81. Αrgivi ta men , praeter
inst tura moresque aliorum , sues etiam Vencri macta
bant, ut ex Strabonis Lib. 1Χ. tra dit Αlexander ab Α
lexandro Lib. 111. cap. 12. et pluribus locis Αthenaeus.
Vυ lgatum est proverbiun de co, gui parum graturn
offort munus , υν αφ, "δίτι εθ"σας , Veneri suem immolasti,
 A E S O P I C A E. %)
adversariis obiiciuntur , artificiose in laudiem
cOnverter€ .
!

Fab. CGXXXI. ;o. Serpens et Cancer.

S.…. una cum Cancro societate iuncta vive

bat. Porro Cancer quum simplex inoribus esset,
Serpentem, ut is quoque astutiam suam exueret ,
admonebat . At ille minime obsequebatur. Can
cer itaque quum dormientem vidisset, quanta vi
poterat compressum chelis occidit . Serpens ita
necatus, quum humi porrectus iaceret , Hoc mo
do , Cancer ait, et . rectum et simplicem antea
te esse oportebat ; non eniIii hanc poenam de
disses .

IDocet haec fabula, quod qui amicos dolis cir

cumveniunt, sibi potius, quam illis, detrimen
tum afferunt.

4e quo Erasmus in Adagiis , et A. Schottus Stromat.

v. 4o7. Adde P. Castellani De esu carnium Lib. II. c. 4.
extr. Heusing.
1. J^rvoJvrx. Hudsonus addit in ceteris omnibus omis
sa haec , xgj t* vd £vy) o; ri xn^fi λα£z gca os , xg, 32 ov ούν τι .
Et gulam chelis prehendens. Ceterum ad hanc FabuJam
respexisse videtur Alcaeus , ut videre est in fragmen
tis , dum ait :
'O di xa exívo; »d' ; pn , xaX£ τὸν άφιν λαρων,
E09 ja agni zòv έα αύς •• ἐμcv , xod an *«•* *d p; oväv.
 4ο ΙΡ Α Β V Ι, Α Ε

Μύθος σλβ. Ποιμήν και Λύκος.

Π.μ., νεογνόν λύκg σκύμνον έυρων, και ανε

/
ν

-- *y
Α'

χ. y
γ.

λόμονος, συν τοις κυσίν έτρεφον. Επει δ' " ηυξύν

θη, εί ποτε λύκος πρόβατον ήρπασε , μετα ξύ
"ν ν » 1 y Α' "ν W ". 2 / * «r

κιωών και αυτός εδίωκε. Τών δε κυνών " έσθ' ότε

μη δαμαμένων καταλαβείν τον λύκον, κι δια ταύ
τα Uσοστρεφόντων , εκείνος ηκολούθει, μέχρις αν
- 7, / -"

τέτον καταλαβων , οι α δη λύκος συμμετάχη της

Α' " \ \ Χ/

θήρας , είπα υπέσρεφον είδε μη λύκος έξωθο,

3 « " / » ν Λ / "r

αρπάσεις πρόβατον, αυτός λάθρα θύων , άμα

τοις κυσίν εθoινείτο, έως ό ποιμήν τοχασάμενος,
και σμυεις το δρώμενον, εις δένδρον αυτόν αναρ
τήσας απέκτεινον. "ν "- "" Α' \ ν

3,
Ο μύθος δηλοί, ότι φύσις πονηρα χρηστον
» Α'
ήθος και τρέφει.

Μύθος σλγ'. Λέων, Λύκος, κ' Αλωπηξ.

Λω, Α
γηρασας , όι όσει κατακεκλιμένος έναν
-,
Α'

Υ
> Α'

\
Α'

"
> και

τρω. Παρησαν σ' επισκεψόμονα τον βασιλέα, πλην

y Α' - " /

αλωπεκος , πάλλα των ζώων. Ο τοίνω λύκος λα

Α' 2 Υ "ν / -

βόμενος ευκαι ίας,

y ofή κατηγόρε,
Α' ΑΝς παρα τω λέοντι της "ν y - Α' "Λ- Α'

αλωπεκος, άτε dή παρ gaΓεν τιθεμένης των πάν,

» " , -) ν "ν Υ Υ -

των αυτών κρατώντα , και δια ταύτα μηδ' εις ε

1. ηυξυνθη. Α1. ηυξήθη. Ηuds. Vide Ιnd. Αesopicum
Ηcusing. in ν. αυξανω.
2. έσθ' όπ . Goth. των δε κuυών μη διωαμένων έσ9' ότι κα
 A E S O P I C A E. 41

Fab. CCXXXII. 71. Pastor et Lupus.

P„ quum Lupi catulum recens natum inve
nisset, sublatum una cum canibus nutrivit. Post
quam autein adolevit, si lupus aliquis forte ra
puisset ovem, eum ille quoque cum ceteris cani
hus insequebatur . At si quando canes eum inse
qui non valerent, et defessi redirent, ipse tamen
pergebat, donec illum assequutus, secum, utpote
Lupus, praedae particeps esset, atque deinde re
vertebatur . Sin autem lupus nullus in gregem
insiliens ovem abripuisset, tum ipse furtim ne
cabat , et una cum canibus comedebat; donec Pa
stor, re cognita, eum arbori suspensum occidit.
Fabula ostendit, quod prava natura bonos
non alit mores.

Fab. CCXXXIII. 72. Leo, Lupus, et Vulpes.

L. senio correptus, aeger in antro iacebat.

Animalia itaque regem suum visitatura, excepta
Vulpe, omnia se eo contulerunt. Quapropter Lu
pus opportunitatem nactus, eam apud Leonem
accusabat, quod ipsa summum imperatorem nullo
in honore haberet , ac propterea ne ad eum qui
•Aaßäv. Heusing.
3. sigτεἰvwus. Goth. eie^taiv* . Idem.
 42 Ε Α ΙΒ VΙ, ΑΕ
Α' / δε ν - " - ν

πίσκεψιν αφιγμένης. Εν
« - «Υ
τοσούτω δε παρήν και
/ ν ν Α' ν Α - Λ.

η αλωπηξ, κ' των τελφταίων η κροάσα το τ8 λύκε

« / " \ τ. Λ y , «ν - -

βημάτων. Ο μεν ουν λίων κατ' αυτής εβρυχάτο.

» r Α - ν

Η δ' Χπολογίας καιρόν αιτήσασα, και τίς έφη ,

-
/ -
- -" -

των σμυελθόντων ποου πον ωφέλησcν, όσον εγω, / Α. " \ Μ.

πανταχόσε περμιος ήσασα , κ) θραπείαν υπέρ σ2

- -- / \ "- - ι

παρ ιατρού ζητήσασα , και μαθουσα ; Του di ν 1 / ν *. - /

λέοντος ευθυς την θεραπ 4αν ειπείν" κελέυσανπς,

* \ » / ") y \ - -

εκείνη φησιν εν λύκον ζω 7 χ εκδείρας 77η να U7οζν

ι ν » Α. Ι 1 ν. Α' γ /

δοραν θερμήν αμφιέσy . " Και τα λύκg αυτίκα νε

- " - / - τ - -

κρού κειμένου , ή αλωπηξ γελώσα είπεν και πως και Α' / 2 - -

χε ή τον δεασότην αρος δυσμένειαν παρακινείν, αλ

Α Α - /

λα αρος ευμένειαν.
. " * • «W 3 y

Ο μύθος δηλοί, ότι ο καθ' ετέρου μηχανω » - "ν \ / Λ'

μονος, καθ' εαυτό " την παγίω περιτρέπει.

Μύθος σλο". Γυνή .

Ι υνη τις άνδρα μέθυσον είχε . " Τέδι πάθους

- , ν.
-

-
Σ'

/ και
/

Α'
τ,

ό
5.

/
-

αυτον απαλλάξαι θέλουσα , " τoιόνσε τι σοφίζε

Ι. και το λυκ". Ηuds, και το λύκε αιτίκα νεκρξ καμίνου.

Sed nihil opus est adscititio panno. Κάμενος enim per se
est iacens, interfectus, et eate rus Εxempla plura dabit
index. Ρervulgatum est illud Ηomori Iliad. Σ. ν. 2ο.
καταμ Πάτροκλος . Ρlura ad Vechneri Ηellenoleα. Lib. ΙΙ.
c. 5. p. 488. a me adnotata sunt. Η using.
2. παρακινείν. Ηudsonum sequor : νulgo κινείν. Ιdern -

3. καθ' έπες". Εt hυο Ηudsono acceptum refero , quum

-
------ --
". - " " ------- --
 A E S O P I C A E. 43
dem visendum se ferret. Dum ita inter se loque
bantur, Vulpes supervenit, ac forte postrema Lu
pi verba audivit. IJeo igitur in eam aestuare ac
fremere coepit : sed Vulpecula tempus ad se pur
gandam expostulans, Ecquis, inquit, eorum, qui
te convenerunt, tantum tibi profuit, quantum
ego, quae omnia loca peragrans, medicamentum
pro te a medico quaesivi, et illud iam didici?
Tum Leo quum protinus imperasset, ut medica
mentum indicaret, Valebis, Vulpes inquit, si, Lu
po vivo excoriato, calidam eius pellein indueris .
IDeinde ad Lupum statim interfectum conversa,
Ita, subridens ait, non ad iram, sed ad benevo
lentiam excitare dominum decet .
Haec fabula ostendit , quod qui dolos contra
alios molitur, in seipsum denique laqueum vertit.

Fab. CCXXXIV. ;3. Mulier et Vir ebrius.

Q uum Mulier quaedam ebriosum Virum habe

ret, eumque ab hoc morbo liberare omnimode

alibi invenissem xa9' £x ag-lur. Idem.

4. wv raynv. Al. n)v unxcumiv. Huds.
5. T&%e. Vulgo τά σε , duabus vocibus : sed manifestum
est, ita, ut edidi, legendum esse , cum hoc significe
tur, hoc vitio quum eum liberare vellet. Heusing. De
fendi tamen potest etiam lectio vulg.
& á 6.ru wuo. Js ru. Ald. Frob. Hervag. Paris. coteri , ipfo*
. Idem. i
 44 Ε Α Β V Ι. Α Ε
/ - γ - w ν Α'

ται. Κεκαρωμένον δό αυτόν υπο της μέθης πα "- / γ •, - 9

ρατηρήσασα, κ' νεκρg δίκίω αναιθητώντα , επ' ώ

/ » \ - ν ν Μ

μων άρασα, επί το πολυάνδειον απονεγκούσα και «ν " Α' - y -

κατέθετο, κι απήλθον. Ηνίκα δ’ αυτόν ήδη α

νανήφειν εστoχάσατο , προσελθούσα την θύραν
- » / / Τ

έκοπτε το πολυανδίg. Εκείνg εφήσ ντος , τίς ο ' " ν -

την θύραν κόπτων; ή γυνη απεκ είνατο ο τοίς νε

- ν ν Α' * -ν

κροίς πα σιτία κομίζων έγω πάρει μι. Κακείνος,

Λ "- - - \ -- γ / - -

μή μοι φαγείν , αλλα πιείν , ώ βέλτισε, μάλ

' "-
/ ».

λον τοροσίνεγκε λυπείς γάρ με βρώσεως, α λα

1 Α' Α' - 1 1 - " -

μη πόσεως μνημονέυων.
ό y,
αε 1το ισεσήθος παταξα
Η "... ΑΝ -- " 1

σα, οι μοι τy ουση νω, φησιν και σε γαρ και σε σο

/ 2/ ι 1 "γ 9 Λ

φισα μεν) η ω νησα ν ν

συ
Ν
γαρ
Α.
, α νερ , ου Α' μονον ουκ
γ - -

έπαιδούθης, αλα κ χείρων σαυτο γέγονας, εις / /

e" -

όξιν σοι κατασαντος τ8 παίθες.

Ο μύθος δηλοί, ότι και δε, ταίς κακαίς πρα

γ - " Α' -

ξεσιν εγχρονίζειν. "Εςι δό ότε και μη θέλοντι τώ

» / - w y 2 * Λ'

ανθρώπω το έθος " επιτίθεται.

Μύθος σλέ. Βούπαλις.

Βίαν, από τινος θυρίσιος εκρέματο. Νυκτερες Α' 9

δε προσελθείσα , επιωθάνετο την αιτίαν, δι' ήν

τ. ουδε γαρ. Sic omnes, non ουδέν γαρ, φuod φuis pos
sit suspicari. Αtticis enim moris est, geminare hanc
particulam. Vid. Ind. νοσ. ουδε, et Η.Steph. Τheε. Graec.
Τom. ΙΙ. Ρ. 1537, Ηeusing.
 A E s o P 1 c A •. 45
vellet, huiusmodi astutiam excogitavit . Vt so
mno eum ex ebrietate correptum, sensusque ex
pertem mortui ad instar aspexit, sublatum in hu
meros ad sepulcretum extulit, ibique deposito
discessit. Quum vero eum expergefactum , nec
vino amplius gravem coniecit, ad sepulcretum
reversa, fores eius pulsavit. Vir illico, quis eas
percuteret, rogat ; sed Vxor, MIortuis cibaria fe
rens, en adsum ego , respondit. Cui ille, Non mi
hi cibum , sed potum, o bone , potius affer ; tri
stem enim me reddis, dum cibi , non potus, men
tionem facis. Tunc Coniunx sibi manibus pectus
percutiens, Heu me miseram, inquit, quae ne hoc
astu quidem nihil profui tibi! nam tu, non modo
emendatus non es, sed peior quoque temetipso
evasisti, quandoquidem talein morbum tibi iam in
habitum induxisti.
Fabula monet, pravis in operibus non esse
immorandum ; nam et nolentem quandoque ho
minem consuetudo capit.

Fab. CCXXXV. 77. Noctua.

IN…, e quadam fenestra cavea inclusa quum

penderet, accedens ad eam Vespertilio, caussam

2. έπruri 9*** 1. Raphel. 'ruri 9cvwu , puta, xaxai *d£•uc,

actiones malae consuetudinem inducunt , afferunt, in
•ehunt. Non reprehendo. H. usung.
3. Bov*wAw;. Forsan pro 5v*Aug. Huds.
 46 Ε Α Τ Υ Ι. Α Ε

ημέρας μεν ησυχάζει, νύκτωρ δε άδει. Της δε

μημάτμυ τωτο ποιείν λεγείσης, ημέρας γάρ ποτε
άδισα σαμιελήφθη , και δια τgτο απ' εκείνε εσω
φρονίσθη , ή νυκτερλς είπον αλλ' ου " νύν σε φυ
λάττεθα δεί, ότε μηδέν όφελος , αλλα πριν ή
συλληφθήναι.

- ». •/ * ". * / -

Α"
Ο μύθος δηλοί, ότι επί τοίς ατυχήμασιν "α/

νόνητος η μετανοια.

Μύθος σκσ'. Κοχλία.

Η εωργg παίς ώπτα κοχλίας. Ακgσας δε αυ
-
- -

τ, Α.
Λ. y

-
Λ'

- -
1 -

των τρυζόντων, έφη , ώ κάκισα ζώα, των οικιών

ν- - Α' » ν. 2/

υμών εμπιπραμένων, αυτοί άδετε;

« -- - -" -. Α «

Ο μύθος δηλοί, ότι πάν το παρα καρον

" y Α'

δρωμcνον επονείδισον.

Μύθος σλζ. Οδοιπόροι.

Δ. αι. κατα
υο τινές
/
αντί να
- ωςοιπόρουν,
- τ' αυτόν και
" "/ \ -
\
θα
τέρs πέλεκυν έυρόντος, άτερος ο μη έυρων παρή
- 1 1 Λ. -ν » y «

νει αυτόν μη λέγειν, έυρηκα , αλλ' έυρήκαμcν.

ν \ \ - Α' " -- Γ. - ν '

Μετα μικρον δε επελθόντων αυτοίς τών τον πέ

- Α. ν - Α

λεκυν. Χτυβεβληκότων, ο έχων αυτόνν διωκόμονος,

ν Αν Μ - / Λ -

προς τον μη έυρόντα σαυοδοιπόρον έλεγcν , Στο

1. νυν σε . Α1. νυν γε. Ηuds.

 A E S O P I C A E. - 47
rogabat, quare die quidein sileret, nocte vero
cantaret. Cui illa, non temere id a se fieri re
spondit ; olim enim quum interdiu id faceret, se
captam fuisse aiebat, ac proinde iam tempore ab
illo magis prudentem evasisse. At non tibi, Ve
spertilio ait, nunc est cavendum, quum nulla uti
litas inest , sed antequam capereris prudens esse
debebas .
Fabula innuit, in infortunia lapsis inutile es
se poenitere .

Fab. CCXXXVI. 78. Cochleae .

R„„, quidam filius Cochleas assabat . Has

autem stridere audiens, O pessimae, inquit , ani
mantes! itane canitis domibus vestris incensis ?
Fabula docet , quod omne intempestive fa
ctum est illaudabile .

Fab. CCXXXVII. 83. Viatores.

ID, quidam una iter agebant ; quorum alter

quum securim reperisset, monebatur ab altero
ne Inveni diceret, sed Invenimus. At paullo post
qui securim amiserant quum eos essent adsequu
ti, qui eam habebat, dum reddere cogitur, co
miti suo, En periimus , ait . Hic vero, Perii, dic,

2. áváynt»;. Al. dván »;. Idem.

 48 Ρ Λ. Β V Ι, ΑΕ

λωλα μον. Ο Ν είπον απόλωλα λέγε, καικ Χτο

λωλαμον και γαρ και ότε τον πέλεκ μ' ευρες,
ίυρηκα έλεγες, εχ έυρήκαμcν.
Ο μύθος δηλοί, ότι οι μη μεταλαμβάνοντες
των ευτυχημάτων, και δ' éν ταις συμφοραίς βέβαιοι
εισι φίλοι. -

Μύθος σλη. Βάτραχοι.

Δ. βάτραχοι αλλήλοις
ν. θ
2 - "
έγειτνίων. Ενέμοντ»
ν Ν'
"

Α Ν
y

» ,
Α'

"- Α"

δ ι , ο μεν εις έν βαθεία κ) πόρρω της όδε λίμνη,

ο δ εν ονο, μικρόν ύδωρ έχων. Και dή του εν
τη λίμνη θατέρω παραμνούντος προς αυτόν μετα
"ν " "Α γ. Α' Α' Α'

βήνα, ως ανασφαλεστέρας διαίτης μεταλάβη ,

") " - /

εκείνος «κ επείθετο, λέγων , Jυσαποασάς ως έχει,

- "ν 7. Α' "r

της τε τόπg σω"θείας, έως και σαυέβη , άμαξαν

παρελθg σαν αυτόν σωθλάσαι.
". τΩ Υ Α' --

Ο μύθος αηλοί, ότι δύο ανθρώπων οι πίς ν ν » Α'

φαύλοις επιχειρούντες , φθάνουσιν

w Α *
Σπολλύμcνοι
v w Λ

πριν επί το βέλτιον τραπέθαι .

Μύθος σλθ'. Μελιττgργός.

Ε,ίς μελιττgρνείόν τις αίσsλθων, " / » \ -

του κεκτημένου
Α"

» - - Α

απόντες, το κνείον αφείλετο. Ο δε επανελθων,

- r w ν Α' τ. * / * / Α

επειδή τις κυψέλας είδcν ερήμους , εισήκει το

Υ y \ 1. Α' Σ 1

κατ' αυτας δι ρ ίrώμονος. Αι δεμέλισσα. Στο

"- » r " Α' » 1 "

της νομής επανήκεσαι , ως κατέλαβον αυτόν , τοίς

 A E S O P I C A E. 49
amice, non Periiinus . Nam etiam quum secu
rim invenisti, Inveni , dicebas, non Invenimus.

Fabula significat, quod qui amicorum felici.

tatis participes non fuere , in rebus adversis
constantes non sunt.

Fab. CCXXXVIII. 84. Ranae.

ID,„. Ranae in proximo degebant, quarum al

tera in profunda palude procul a via, altera vero
ipsa in via, parum aquae habens, pascebatur.
Quum autem paludis accola alteram, ut ad se
migraret, hortaretur , eo nempe , ut tute magis
largiore cibo frui posset, haec minime est obse
quuta , aiens, loci consuetudine firmissime se te
neri. Sed tandem contigit , ut a praetereunte
curru confringeretur.
Fabula declarat, homines quoque qui prava
aggrediuntur, citius mori, quam in melius mu
tentur.

Fab. CCXXXIX. 85. Apiarius .

I, mellarium, absente domino, quidam ingres

sus, inde omnes apicularum favos abstulit. Rever
sus ille, ut vacua alvearia vidit, extemplo resti
tit, quid illis evenisset inspecturus. Apes interea
a pastu redeuntes, deprehensum ibi dominum a
4
 5ο 1' Λ Η VΙ, ΑΥΣ
/ ν \ 1 1 / δ - / - Τι
κέντροις 'παιον, και τα χείραςα διετίθεν. Ο δε
προς αυτάς κάκισα ζώα, τον μεν κλέψατα ύ
μών τα κη"ία αθώον αφήκατε, έμε δε τον επι
μ.λούμενον υμών πλήττετε;

Ο μύθος δηλοί, ότι έτω των ανθρώπων τινές

δή άγνοιαν τας έχθρες μη φυλαττόμενοι, τας φί
λες ως επιβείλες ' απωθενται.

Μύθος σμ. Αλκυών.

4
Αλιο, όρνις έτι w y

/
" w Α.
φιλέρημος, αεί τί θαλαττη
/ 1
.Σ -5

-- - Α'
Α.

Διαιτωμένη. Ταύτίμ λέγεζαι τας των ανθρώπων 2 Α.

θήρας φυλαττομένιω, έν σκοπέλοις παραθαλατ

τίρις νεοτπποιείθαι. Και
Υ
δή ποτε δέ
Εβελθ8'
τίκτειν μέλs
/ » -

σα, όνεοττοποιήσατο.
5
Εξελθείσης δέποτε αυτής
/ \ / r Α'

εις νομήν, σωμέβη ' την θάλασσαν, ύπο λάβρου

ν- / " -- -

κυματωθείσαν πνεύματος, υπεραρθήναι της κα

-- y / 1 1

λιάς, και ταύτίμ επικλύσασαν τώς νεοττες δια

Μν " γ ν. Μ. w -- ν

ς θερα. Η δ' επανελθέσα , και γνεσα το πρα

ν 3. / Υ «/ 1 - " »

χθεν, είπε δειλαία έγωγε , ή τις την γην ως έ

1. π. χείρισα. Goth. articulum omittit, Ηeusing.

2. κάκιςα ζώα. Goth, addit έφη . Ιdenι.
3 απωθούνται. Goth. λυπούσι. Ιdem .
4. Αλκυών. Ρlin. Lib. Χ. c. 32. Αlcyonem τίdere raris
simum est, nec nisi Vergilia τμη occasu (i. e, ineunte Νo
vembri) et circa solstitια brumamque, nave aliquando
oi cum τolata, statiπm in latebras abeuntern. Cetera ipse
1egas ibi , et apud Αristot. Lib. VΙΙΙ. Ηist. anim. cap. 3.

Γ---
Γ----
 A E S O P I C A E. 5I
culeis undique ferire, pessimeque afficere coepe
runt. Tum ille ad eas conversus, O scelestissima
aniinalia , inquit ; ita ne , qui vestros favos surri
puit incolumen diInisistis , me vero, qui vobis
usque deservio , sic plectitis?
Fabula declarat, quod ita quoque nonnulli ho
mines ob ignorantiam sibi ab inimicis non ca
vent, amicos vero ut insidiatores repellunt .

Pab. CCXL. 86. Alcedo -

Alea, avis est solitudinis amans, semperque

in mari degere solet. Hanc vulgo ferunt, ut
venatores effugiat, in maritiinis scopulis nidifi
care . Illa igitur aliquando paritura pro more ni
dum fecit . Quum autem ad cibum quaerendum
egressa esset, contigit , ut maris undae magno
ventorum impetu excitatae, supra nidum attol
lerentur , eoque summerso, pulli perirent. Quod
ut ipsa reversa vidit, Heu me miseram, inquit,
quae terram vitans , utpote insidiis plenam, ad

Lib. IX. c. 14. Aelian. Lib. IX. Hist. anim. c. 17. Adde
Dial. De Alcyone tom. 1. Operum Luciani p. 168. Ovid.
XI. Met. a vers. 41o. Heusing.
5. n)v S-a Aazarow J^regae 9 hvou. Fabulosa enim sunt cele
brata poetarum et philosophorum vocibus Alcyonia il
la : quum raro bruma tempestatibus careat , et mare illo
etiam tempore turbulentum esse soleat. Idem.
.*
 52 Ε Α Β VΙ, ΑΕ
/ " » 1 / Α' -/

πίβsλον φυλατπομένη, έπι ταύτην κατέφυγον, ή

μοι πολλώ γέγονεν απισoτέρα.

Ο μύθος δηλοί, ότι και των ανθρώπων ένιοι

/ Α' -

τας εχθρες φυλαττόμενοι, λανθανgσι πολλω χα

, - « / ν

λεπωτέροις των εχθρών φίλοις εμπίπτοντες.

Μύθος σμά. Αλιεύς.

Ανο, έν τινι ποταμώ ηλί6ίον. Διατείνας δε

πά δίκτυα, και το ρεύμα περιλαβων , " έκατέρω
θον καλωδίω προσοήσας λίθον , το ύaωρ έτυ
πτεν, όπως οι ιχθύες φεύγοντες απαραφυλάκτως
τείς βρόχοις έμπέσωσι. Των δε πει τον τόπον
οικιάντων τις θεασάμονος τότο ποιέττα, εμέμφετο
ως τον ποζαμόν θολούντα , και διείδες ύδωρ μή
συγχωρgντα πίνειν. Και ος απεκρίνατο αλλ' ει
μή και πως ο ποταμός ταράττεται , εμε δεήσει λι
μώττοντα Χποθανείν.
- -ν "" ν -

Ο μύθος δηλοί, ότι και των πόλεων οι Jημα

Α' ν ")

γωγοί τότε μάλισα εργάζονται, όταν τας πατεί

3 Α'

δας ' εις σάσιν πεενάγωσιν.

τ. Αλιεύς. Αd hanc fabula m alludit Αristophanes in

Εφ' itib. ν. 86ο.
"Οπερ γαρ οι πας εγχέλεις θηρωμονοι πέπoνθας,
"Οταν μεν η λίμνη κατας ή , λαμβανεσιν ου'3εν.
Εαν δ' ανω τε και κάτω πν βόρβορον κυκωσιν,
 A E S O P I C A E. 53
mare confugi, quod nunc infidum magis expe
rior .

Fabula significat, nonnullos etiam homines,

dum sibi ab inimicis cavent, in amicos hisce pe
iores imprudentes incidere.

Fab. CCXLI. 87. Piscator.

P.„., in fluvio quodam pisces captabat. Is

igitur extensis retibus, et contra aquae decur
sum expositis, lapidem funiculo utrimque alliga
vit , et undas verberare coepit, eo nimirum con
silio, ut pisces dum fugerent , incaute in retia
deciderent. Id ubi fieri quidam loci incola vidit,
statim eum increpare, quod fluviuin turbaret, et
limpidam eius aquam bibere non sineret. Cui
Piscator, At nisi , inquit, flumen ita turbetur ,
me fame enectum mori oportebit.

Haec fabula docet , urbium quoque rectores

tunc maxime ditescere, quum eas in seditionem
induxerint .

Argovza. Hudson.
Vid. adag. éyx ἀλεις 9ngâ $au , anguillas captare. Heusing.
2. íxa nia« 9cv. Refer ad itvtr rev. Idem.
3. **'; ;azuv. Goth. si's ; a zaus . Iulem .
 54 F A B V L A E.

Mó9;ος αμ3'. II/3wxog ® AaXq/;.

Es. άρτος το7ς zrλέουσι MaXuraia xo//f^/a

a » a. w / -
xαι
-

zr/$*fx9; âzra y e&at 7rpog zapzuv3iav r$ zrλοῦ,

zrλλων τις €xa orJv έαυτä xai zt/3wxov. Tcwo
p. - » - w v p. v - » -

p.£yav J' αυτόν xaTd Tö xoUvuov , τὸ τῆς 'Arruxîç

• - w a.

&xpayjaov, χειμόνα σφοδρόν σω'3n ycwáo-8at.

Tíç Jè vaa}ς zra2/rpazre{σrg , xai zravrwv Jiaxo
» -
/

λυμ3a/vrtov, êwfxaTo xal 6 zrf0nxog. ' A?^® ; & rug

• + -

civròv 0azaræucvo;, £ ανθρωzroy éva- Jwo^zßa)v,

*. • - » v a.

&zraX8a}ν ανάχε λαxou/%a)v âzt? την χ#po-op .

'Qg Jä xaTa rjv * IIe,patá êy£v£tv, τὸ δ'AS nvaiav
• • • - a. * v -

¢zrfpeaov, êzrvySaivsTo τά τι&ηxe, el 7) y£voς ἐς λp

• - - » / - -

ASwyzìog. T§ Jè e}zrövTog , % Azgzpàv êwrzó

1. A* Aci';. Quod Simio accidit in hac Fabula, ut Pi

raeeum hominis nomen esse puta ret , id multis huius
fabulae lectoribus accidisse video, quibus d ελφι'ς non
piscis , sed civis Delphicus est. Iam Tzetzes in hoc er
rore fuit , qui homini tribuit , quae Delphini sunt :
eumque sequutus est Alsopus, qui inscriptionem fabulae
fecit, Simius, et Delphus. Faernus quoque Fab. 3.
Et simio
Natante, quidam Delphus accurrens, eum
Hominem ratus, manu ex propinquo praebita,
Vndis levatum , an civis esset Atticus,
Rogavit.
Neque hoc mirum , quum is , qui omnium scriptorum
erratis nota n dis vita m suam impendit, Petrus Bailius >

Ep. XVI. quae inter eius selectas legitur, his verbis

fabulae avgumentum ordiatur: Vn homme demande à an
 A E S O P I C A E. 55

Fab. CCXLII. 88. Simius et Delphinus.

Q„ sit mos navigantibus Melitenses catulos,

et Simios, ad solamen navigationis adducere, qui
dam maritimum iter aggressus, Siinium et ipse
secum assumpsit. Quum autem ad Sunium, Atti
cae promontorium, pervenissent , tempestas in
gens oborta est. Cuius impetu navi diffracta, na
tantibus omnibus, Simius quoque natabat. Del
phinus quidam interim eum conspicatus, et homi
nem ratus esse , protinus accedens, suum supra
dorsum excepit, ut salvum ad terram portaret.
Ast ubi prope Piraeeum, Atheniensium navale ,
fuit, Delphinus Simium rogare coepit, an genere

singe, s'il est d'Athenes. Sed hoc ignoscemus aliis qui

et ipsi saepe fallimur in rebus fortasse gravioribus.
Perit autem omnis fabulae gratia , nisi Delphinus in
telligatur , qui longius adhuc a terra natanti simio
succurrit, dorsum supposuit , et innatam generi suo
vuAaw99»tria• praestitit, quam tot scriptorum testimo
niis celebrari videmus. Legatur Aelian. Lib. VI. Hist.
anim. c. 15. Plin. Lib. IX. Histor. natur. c. 8. Plin. Iun.
Lib. IX. Ep. 33. Gell. Lib. XVI. c. 19. Spanhem. De usu
et praest. num. ant. Diss. IV. pag. 224. Heusing.
2. IIeu gauä. Hinc aiunt manifestum esse , Aesopum
non esse auctorem harum fabularum. Eum enim Del
phis periisse Olympiade LIV. Piraeeum vero a Themi
stocle constitutum Olympiade , quae multo post sequuta
est, LXXVI. Vide Vavass. De dictione ludicra cap. i.
His autem legenda sunt , quae Meursius in Piraeeo c. i.
 56 Ρ Α Β V Ι, ΑΕ
" / 9 γ

θα ' τετυχηκένα γονέων, επανήρετο, ει* , και τον Πει

Αυ ? / - ν ν - ",

ραιά επίσταται. Υπολαβων δε ο πίθηκος περί

Υ ν Α' / Λ 3.

ανθρώπς αυτόν λέγειν, έφη , κ) μάλα φίλον είναι

» -- 1 / 1 - 2. \ Λ'

αυτώ και σαυήθη. Και ο δελφίς επι τοσούτω

» y » Α'

ψεύδει αγανακτήσας, βαπτίζων, αυτον απέκτεινον.

-- *< / %.

Ο μύθος προς άνδρας, οι την αλήθειαν ουκ

ειδότες, απατάν νομίζεσιν.

Μύθος σμγ'. Ερμής ο Αγαλματοποιός.

Εντ. γνώνα βgλόμονος "ν τινι τιμή παρ' αν

θρωποις έτίν , ήκον εις αγαλματοποιού, εαυτόν
εικάσας ανθρωπω , και θεασάμcνος άγαλμα το
Διός ηρωτα , πόσου τίς αυτό ποία θα δύναται.
Τε δε είπόντος , δραχμής , γελάσας, πόσου το
της "Ηρας έφη . Ειπόντος δε πλείονος, ίδων κ' το
εαυτ8 άγαλμα, και νομίσας, ως επειδή αγγο
λός ετι Θεών κι ' κερδοος, πολυν αυτά παρα τοής
ανθρώποις είναι τον λόγον , ήρετο περί αυτού.
scripsit: ubi ostendit, ita iam ante Τhemistoclis aeta
tem dictam fuisse insulam , qua e portum effecit , eam
φue qu μlemcumque na vibus stationem prius etiam pra e
buisse , quam hominum opera continenti fuerit iun
cta . Ιdern.
Ι. τετυχηκένα. Ιta prius editi. Εdit. Ηeusing. πτυχένα.
Ceterum eandem hane Fabulam Τzetzes quυgue retulit
Ηist. Chil. ΙV. ιο. Ι Ι. his versibus :
πίθηκον ναυαγίω
 A E S O P I C A E. 57
esset Atheniensis . Id illo affirmante, ac praete
rea se claros apud illos habuisse parentes, eum
rursus , an etiam Piraeeum nosceret , interroga
vit.Tum Sinius, ipsum de homine loqui arbitratus,
se maxima familiaritate cum eo iunctum esse re
spondit . At Delphinus tanto mendacio indigna
tus, excussum humeris Simium in undis demersit.
v. -*
f££!j ì. Haec eos fabula carpit, qui veritatis ignari,
alios decipere posse arbitrantur.

Fab. CCXLIII. 9o. Mercurius et Statuarius.

M.,„„, scire volens, quanto in pretio apud

homines esset, forma hominis induta , in Statua
rii officinam se contulit, in qua statuam Iovis con
spicatus, eum, quanti ipsa veniret, interrogavit.
Cui qnum Statuarius, drachma dixisset, risit Mer
curius, Et quanti, inquit , hoc Iunonis simula
crum? Pluris illo dicente, Mercurius sua quoque
statua ibi visa , maximam de se ratus, utpote
nuncio Deorum , lucrique praeside , apud homi
'Id &v τις α^roAAwacwov ,» x. r. λ.
2. eès dyaAuatotrowoû. Supple èeya¢we/ov. Erant autem ,
qui non ex metallo , marmore, ebore tantum, sed e
luto etiam cerave deorum simulacra fingebant. Hos
xo? otxo/98; et xogot Acis a, alii vocant, itemque xngor Aa.
£a« . Vid. Spanhem. ad Iulian. Caesares p. 133. ex mea
editione , in Amstelod. Gallica p. 1o7. Plin. Lib. VII. ep.
1X. n. 1 1. Heusing.
3. x*?3§o;. Vide quae adnotavimus ad Fab. CXXVIII.
 58 Ε Α Β V Ι, ΑΕ

Ο δ' αγαλματοποιος έφη , εαν τέτος ωνήση , και

τάτον προθήκίω σοι δίδωμι.

Ο μύθος προς άνδρα κονόδoξoν , gδεμιά παρα

άλοις όντα τιμή.
Μύθος σμδ'. Ερμής και Τειρεσίας.

Επ. βgλόμονος την "Τειρεσίg μαντικήνει αλη

»
")

"ν
Αν

Α' * Αυ -, Σ
9

»
9

θής εςι γνωναι , κλέψας τας αυτό βές cξ αφροι

Λ φ» " γ. Α " " Α"

κίας , ήκον ως αυτόν εις άσυ όμοιωθεις ανθρω

ν 9 και "ν Α' -- ν -" -

πω , και παρ' αυτώ κατήχθη. Της δε των βοών

απωλείας αγγελθείσης τώ Τειρεσία, εκείνος πα
ραλαβων τον Ερμήν Cξήλθον, οιωνόν τινα περί
"- / Α' Ν / / Λ

το κλέπτε σκέψόμονος, κ' τάτω παρήνει φράζειν

αυτώ , όν τινα αν το ορνίθων θεάσνται. Ο dε
α - 2 \ ν ") * 1 και γ.

Ερμής" το μεν πρώπον θεασάμcνος αετον cξ αρμ

"Α » , \ ν ν- Α' γ "

τερών επί τα δεξια διίππίμονον , έφρασε . Του 4 y 1 τ. Αυ y

δε φήσαντος μη προς αυτες ειναι τετον, εκ δsί 5. 2 /

τέρg κορωνίω είδον επί τινος δένδρs καθημένίω ,
V \ ν 2/ Λ. 4 ν ν Α

και ποτέ μεν άνω βλέπεσαν, ποτέ δε προς την

γήν κατακύπτωσαν, και τώ μά, τει φράζει. Και ος
« \ τ, 2. * "" "

υποτυχων είπον αλλ' άυτηγε η κορωνη διόμνυ

ται τόν τε gρανόν και την γην, ως εαν συ θέλγς,
γ. \ .» Α' Αν

τας εμας Χτολήψομαι βες. «Η

1. Τειρεσίου. Τiresias, Ενοris filius, vates Τhebanus,

omnium veracissimus habitus , poetarum fabulis nobi
1itatus. Vid. Οvid. ΙΙΙ. Μet. ν. 3 τ8. seqς. Ηygin. Fab.
LΧVΙΙ. et LΧΙΧ. Ιnducitur autern heic non ipse auspi
oia obserνans , sed Μercurio hoc dans negotium , quia
 A E S O P I C A E. 59
nes rationem haberi, quanti eam venderet ab
artifice petiit . Tum Statuarius, Si illas emeris,
inquit, hanc tibi auctarium dabo.
Hominem inanis gloriae studio captum, fabula
respicit, qui nullo in pretio est a pud ceteros.

Pab. CCXLIV. 91. Mercurius et Tiresias.

M.„. scire volens, an Tiresiae vaticinan
di ars vera esset , ruri boves eius furatus, et ur
bem, formam hominis gerens, ingressus, apud
illum hospitii caussa divertit . Quum interim
amissos fuisse boves Tiresiae nunciatum esset,
ipse statim aliquod de fure augurium capturus
IMercurio comite domo egreditur , eumque si
mul rogat, ut si quam avem praetervolantem
videret, admoneat. Mercurius igitur aquilam pri
mum a sinistra ad dexteram devolantem obser
vasse se ait ; sed Tiresias nihil eam sua interesse
respondit. Deinde Mercurius cornicem in arbore
insidentem adspexit, quae oculos modo in coelum
elevabat, modo humi vertebat, idque simul vati
indicavit. Qui statim respondens, Mehercle ista
cornix, ait, per coelum terramque iurans affir
mat , quod si tu velis, amissos boves recepero.
a Iunone excaecatus fuisse creditur. Heusing.
2. si aèv 7rgóvov. Melior haec veterum librorum lectio,
quam Hudsoni, Neveleti, et aliorum quorundam , ad*
a*v *?«'rov. Respondet nostrae, quod sequitur , êx *aw
aifov. Idem.
 6o F A B V IL A E

ToÛr? τύ λόγ ρ 2</foratio άν τις zrpòg àvJpz

xX£7rlv.
MJ3o3 αμά. KJpag.
E. τις ἀυο
• r r
^ ,
αύνας , τῶν μέν άτερον $wp«{/etv
»• w v
a.

w
v

»
v •

-
-

δόλὰ3a , τὸν ἀ λοιπόν oixcpvXax€v' xai J) e%

• w x/ a w * » v

zrore 6 S npslruxòg ì>g<0á τι , xxi 6 oixepòς συμ

- - - *^- / » - •

μaτεῖχον αυτ} τῆς &ofyng. 'Ayayακτάντος ἀ τοῦ

- » - - - * v.

0wp30tux£, x£z£vov övetJ}%ovTog , ' eiya oivr)$ uèv

• • / * ^- » ^» v v -.

xc:9 éxào- rZv μοχθὰ , éxeìvog Jè μηδέν zroyóv

- • ^» / w • w •.

τοῖς ἀντὰ τράφττχι zóyoug, J7roXa/3a)v αυτάς eâzra -

• - v v / / » -

μη έμè , & λλα τὸν ἐλατάτην μάμφε, δς ε zroveìv

• •/ - v » / *

μé á J/Jz3cv, 2ÁÂæ zrövovg äXXot , {eg ã$fetv.

• - - v - / • v

»
O μόSoc JhXoi , ότι και τῶν νλων οι μη ἀv
/ - / » • • •

èzr/s ducwoi , & μεμzrtvf eioruy , έττιν αυτες oi yo

- / -

veìς έτως σχέχωσιν .

Mö$oς ο-μς'. 'Aywp £ Tvyf.

E. τις γιναῖκα , zpàg

îzra v$âj< ê 5
t83 x&T' o?xov ázraw
i3ovXW$.
^» »

25v
*

• .

ττχς σzr22va) g 2 χουσαν , η ρου^n vn ). 1 a) yxt et xat

I. £}ys. Hic particulae usus minus vulgatus est, quum

pro quod, quoniam ponitur , nec tamen parum Atticus.
Eô ita usurpari , observant Budaeus Comment. Stephanus
et Viger. De idiot. p. 391. Sed et e*»e eam significatio
mem recipit. Aelian. Lib. lII. Var, hist. c. 17. pag. 241.
Gron. 'Eyw d $ T o At me iaw φx£/v &ς τω Πeazaî , ei * £ 'Avrix ovov
£raid4a*.. . . quod, quoniam Antigonum instituit. Proxi
me enim inde gare, huius loco adhibet. Id. Lib. XII. c. 25.
*Ivox σέ μοι και % £uoi apo* nx6vtwv, εσεν ἀττο , η τ ε e xg, oi
*E\lws; «poan xszt , μεμymi zwuoa * duæ pága d é uou xgj Tw rov ,
 A E S O P I C A E. 61
Hac fabula in furem uti possumus.

Fab. CCXLV. 92. Canes.

H„, quidam duos Canes, alterum venari,

alterum domnum custodire docuit . Ceterum si
quando venaticus aliquid caperet , domesticus
quoque eiusdem praedae particeps erat. Quod
quum ille aegre ferret, eique exprobraret, quod
se quotidie laborante, ille suis laboribus iners
frueretur, Non ego sum, domesticus inquit, sed
herus noster culpandus, qui non me laborare,
sed alieno sudore parta comedere docuit.
Fabula monet, illiteratos adolescentes mini
me esse reprehendendos, si vitio parentum ta
]es fuerint .

Fab. CCXLVI. 93. Maritus et Vxor.

V ir quidam uxorem habens in domesticos o

mnes morosam , . scire tandem desideravit ,
af? * 'P»uajós eu * xgj Aovxs\oç x. τ. λ. Vt vero eos quoque
commemorem, qui non minus ad me pertinent quam Grae
ci ; mea vero interest, etiam hos , Romanos intellige,
commemorare, quoniam Romanus sum ; Lucullus etc. Ita
]ocus ille , male ab interpretibus habitus omnibus, et
a criticis misere vexatus, facillime intelligitur. For
tasse haec significatio quibusdam etiam Paulli Apostoli
dictis non male conveniret , quod Theologis conside
randum relinquo. Heusing.
 62 Ε Α Β V L ΑΕ
ν W. / * Α' e/ / * Υ

προς τας πατρώες οικέτας έτω διάκειται. Διο δή

και μετ' ευλόγg προφάσεως προς τον αυτής αυτήν
Χτοσέλει πατέρα. Μετα δ' ολίγας ημέρας επα
νελθείσης αυτής , επιμιθανετο, πως προς τας εκεί
διεγένετο. Της δε φαμένης, ως οι βουκόλοι κι οι
ποιμένες με υπεβλέποντο, προς αυτήν έφη , αλ'
ώ γύναι, ε, τέτοις απεχθάνν, οι όρθρg μεν τας
/ Σ Α' » Υ 1 » / Α' Α

ποίμνας «ξελαύνεσιν, οψε δε εισίασι , τί χρη

προσδοκάν περί τούτων, οις πάσαν σιωδιέτεμβες
ν " Α"

την ημέραν;

Ο μύθος δηλοί , ότι ούτω πολλάκις εκ των

μικρών τα μεγάλα, κακ το προδήλων τα άδηλα
γνωρίζεται,

Μύθος σμζ. Καρκίνος κ Αλώπηξ.

Ι Κ.". Σπο της θαλάσσης αναβας επί τινος
ανέμετο τόπg. Αλώπηξ δε λιμωττΨσα, ως εθεά
σατο, προσελθgσα ανελαβον αυτόν. Ο δε μέλ
λων καταβιβρωσκεώαι, έφη αλλ' έγωγε δίκαια
πέπoνθα, ός θαλάττιος ων, χερσαίος η βουλή
θίω γενέθαι.
Ο μύθος δηλοί, ότι και των ανθρώπων οι τα
σικεία καταλιπόντες επιτηδίύματα , κ' τοίς μηδεν
προσήκεσιν επιχειρώντες, είκότως δυσυχέσιν.

τ. Καρκίνος από θαλάσσης. Μaiores fluviatilibus sunt

rnarini cancri , et implendo νulpis ventri haud impa
 A E S O P I C A E. 63
an eodem quoque modo erga patris sui domesticos
se se ferret. Quocirca per speciem rei cuiusdam
gerendae, eam ad patrem misit. Quum vero pai*
cis post diebus reversa esset, eam quomodo apud
ipsum excepta fuisset, Maritus interrogavit. Ea
vero dicente, Bubulci, et pastores me torvis o
culis adspiciebant, Mehercle , ille respondit, si
illis etiam invisa fuisti, qui mane greges edu
cunt, ac sero redeunt, quid de iis sperandum,
quibuscum toto die conversaris?

Fabula innuit , ita saepe ex parvis magna,

et ex manifestis incerta cognosci. -

Fab. CCXLVII. 95. Cancer et Vulpes.

C., egressus e mari, quodam in loco pa

scebatur. Vulpes esuriens eum conspicata, ac
cedens arripuit . Tum is quum devorandus iam
esset , Merito, inquit , haec patior, qui mari
nus quum sim, terrestris esse volui.

Fabula significat, ita etiam eos homines, qui

propriis relictis institutis, non sibi consentanea
aggrediuntur, merito infortunatos. esse .

res . Vid. Aelian. Lib. XVII. Hist. anim. cap. 1. Ionsta

num De exsanguib. aquatil. pag. 21. Idem.
 64 F A B V L A E.

Mó3o3 oruni. KuSap%;.

-i K 132p3'Jdg 2®υης έν oixq) * xaxovua uávg, ortwwf
t. v » v » •^ … - a. -

c. ZJ. v * a. » - - ..: * /

3a/3 3 Ja)v , & czv7mx~{arwg ozvr} της φωνῆς , &*f$n

/ » * w • w - v.

orgó,'p* 603a/vog e%you. Kal J) â7rap$e $ êz ? ττύ

~
»- } v - - - » t ~ -

ræ, à » va» Jjv ' xai 9 ad rp ω έαυτόν ἐzudoόναι. 'A

• • a. - »• r. a.

φικῶucvo; J' êzr/^432$zt , £ xzxóς άσωv zavv,

• • / - *• / s * ./
λ£$oug αυτόν C3a/orawr=3 ' 27r*fAzaraw.

- - e/ w ^•

*/
'O puÜ3ος ἀλοῖ , ôru oJtw xαι τὸν βητέpavp
» - - - * a. - -

άνιοι ἐν ττχύς χολαῖς δοκέντες €vai τινες, άττχν έ

v v - - w •y -

zrì rag zroX/refa< citixævtvxt, 8Jcwd; &%voi eia-up.

1. Ku9aawσας. Kus aevò & s est, qui non modo chordas

pulsat , ( hic enim xu9a34<» ; potius dicendus) sed qui
ad chordarum a se tactarum sonum cantat , et Latinis
fidicen appellatur. Vtrumque coniungit Nepos Epam.
c. 2. Nam et citharizare, et cantare ad chordarum so
num doctus est a Dionysio. Hinc Alcibiades apud Plu
tarch. Alcib. p. 192. ait , qwv àvaa* r$ x** u£v* zvuv S*** »*
& xa xaì z wgâ suv • rjv τε συλ3» étua tpg. Xewv xg, d^ros e cºrreuv
£x αςs rnv r* w»y*v , xg} των λ32 ov dvawg&gcwov. E quibus ap
paret, cur sibi eò pwvo; videatur hic citharoedus , exi
gatur vero , quod spectatoribus videtur xaxôs g+•v ,
non tam chordis , quam voce. Heusing.
2. x ex 2. 1* u£v«» . Parietum obiectu augetur chordarum
sonus , magisque etiam , si levigati illi fuerint et poli
ti , quales sunt , si tectorio inducuntur. Eadem enim
est sonorum ratio , quae lucis. Haec vero non reper
 A E S O P I C A E. 65

Fab. CCXLVIII. 96. Citharoedus.

Cu- quidam non satis eruditus, in cubi

culo, ut solebat, canens, sua inibi voce reso
nante, valde se canorum esse putabat . Quapro
pter animo elalus, theatro iam se committere vo
luit . Sed ubi in conspectum prodiit , quum pes
sime cantasset, eum spectatores lapidibus iactis
e scena abegerunt .

Fabula ostendit, ita quoque nonnullos rheto

rum, qui in scholis aliquid esse videntur , quum ad
res publicas agendas se conferunt, nullius pretii
Cs- S€ .

cutitur , nisi in superficierm incidat omni asperitate ca•

rentem . Ifem .

3. : g 9 *** 2 ». Aptissimus hic cuique ostendendae ar

tis suae locus erat , in quo et rhetores , ac poetae,
et ceteri artifices, populo ingenium vocemque probare
solebant, quod deux v vaw , £vd eixvvvau dicebatur. Vid. Ca
saub. ad Athenaei Lib. III. c. 29 Crcsoll. Theatr. Rhe
tor. Lib. lll. c. 5 seqq. Aelian. Lib. 11. Var. hist. c. 27.
Lib. IX. 4. c. 36. Lib. XIII. c. 1 1 . Idem .
4. Au 9 or<. More Graecorum postea a Romanis rece- .
pto , qui minus probatos artifices ita exigere et pertur
bare solebant. De hac lapidatione theatrali legendus
Casaub. ad Athen. Lib. VI. c. 1 1. p. 43 1. et interpretes
A rbitri c. 9o. I lem.
5. d*r*λαzaw . Al. avr&Agzaw . Huds.
 66 Ε Α Β VΙ, ΑΕ

Μύθος σμθ'. Κλέπται.

Κλίπ., είς τινα εισελθόντες οικίαν, και δεν εύ

ρον, ότι μη αλεκτρυόνα , και τούτον λαβόντες α.
πίεσαν. Ο δε μέλλων υπ' αυτών θύεθαι , έδετο,
ως αν αυτόν Σπολυσω-ι, λέγων, χρήσιμος είναι
πίς ανθρωποις , νυκτος αυτές επί πα έργα εγεί
ρων. Οι δε έφασαν, αλλά δια τέτό σε μάλλον
θύομον, εκείνους γαρ εγείρων, κλέπτειν ήμάς
ουκ εάς.
Ο μύθος δηλοί, ότι ταύτα μάλιστα τοίς πο
νηροίς εναντιούται και άτοίς χρηστοίς εσιν ευεργε
τήματα.

Μύθος σν'. Κορώνη και Κόραξ.

Κ.μ., φθονήσασα κόρακι, " επί τω δι' οιωνών

τοίς ανθρώποις μαντέυεθαι, και δια τετο μαρτυ
ρουμένω ως προλέγοντι το μέλλον, θεασαμένη
τινας οδοιπόρες παειόντας, η κεν επί τι δένδρον,
και στάσα, μεγάλως έκραξcν. Των δε προς την
φω ην επιτραφέντων, και καταπλαγέντων, υσοτυ
χών τις έφη απίωμον, ώ ετοι, κορώνη γάρ έσιν
ήτις κέκραγε, ' κι οιωνισμόν εκ έχει,

τ. επι τώ. Retraxi hoc ex Αld. et illi proximis : νul

go τώ επί legitur. Ηeusing.
2. και οιωνισμόν 8κ έχει. Ιpse tamen Planudcs cornici
 A E S O P I C A E. 67

Fab. CCXLIX. 97. Fures.

IF,„ domum quamdam ingressi, nihil in ea nisi

gallum invenerunt : quapropter eo capto abiere.
Is autem quum iam iam ab iis esset occidendus,
ut se dimitterent obsecrab.t, quippe qui homini
Dus, noctu eos ad opera excit undo, valde prodes
set . Cui illi, Hinc inagis ergo te iure necamus,
quod illos expergefaciens, nos furari non sinis.

Fabula indicat, ea maxime improbis contraria

esse, quae utilia sunt bonis.

F D. CCL. 98. Cornix et Corvus.

C.…. invidens Corvo, quod is per auguria ho

minibus vaticinaretur , ideoque tamquam futuri
praescius vulgo haberetur, nonnullos viatores prae
tereuntes conspicata, super arborem quamdam a
scendit, in eaque residens valde crocitavit. Tum
illis ad vocem conversis, atque adiniratione per
culsis, quidam, re cognita, Incoeptum, inquit, se
quamur iter, amici ; est enim Cornix, quae croci
tavit, atque ea quidem omni prorsus augurio caret.
augurium tribuit in vita Aesopi pag. 5 1. Nevelet, ad
Fab. XCI. Broukh. ad Tibullum pág. 2 ;4. Nec ignotum
illud Phaedri Lib. III. fab. 18. Augurium corvo, laeva
 68 IF A B V L A E

'O μύ$og JnXci , ότι έττο έ τῶν ἀν$p&zra)v oi

ro7g xpe'rroo-uv αμιλλα'μcwov , zpdg rô tôv ¥or&v
μη έφικ{3au , £ 3 %%ατα άφλασκαύεσι.
MÜ3o; o- 3. Kopáyn & Kvay.

R.,.,. 'A$y$ $vova-a , κύνα ἐz} έσrfao-av

êx&Xea. 'O Jè zrpòς Σωτὴν ἐφn • rf poftlw τὰς θυ
or{ας αναλ{α xetg ; ' * » 2p @463 £tto are uuo eâ » * ως
xgx ijj a-wrpdyov cro, oiayóv την z/£tv zra 2 re
Aeìv. Kai j xopaJwn zpbg &vrdv- &a r&το μᾶλον
&vrj S Ja , 7vx &zXXayjj μοι .
'O μόSog JwXoi , έτι zroXXo? J 2 x£p%ς τους
¢x3p8 ; «Capy a reìv 8x άκράσιν.
cornici omina. Vid. Aelian. Lib. III. Hist. anim. cap. 9.
Cerda ad Virgil Ecl. IX. 1 5. Heic vero ex persona homi
nis Atheniensis loqui videtur, qui invisam Minervae
avem , singulari plane religione aversatur . Vide quae
dicentur ad Fabulam seq. Idem. Ceterum cornicem mo
do auspicatam modo inauspicatam habita m fuisse , satis
testatur Plinius Lib. X. c. 12. aiens ; Ipsa ales est inaucs
picatae garrulitatis , a quibusdam tamen laudata.
1. si yd e 3e %%. Cornix avis ex virgine facta, quae Coronis
vel Corone dicta fuit, Coronei filia. Haec quum in tute
la et comitatu Minervae esset, quae tacuisse debuerat ,
divu]gavit, eaque re iratam sibi deam reddidit. Hinc
procul ab illa abesse iussa, et littorum solitudines per
sequuta , insidiante eius pudicitiae Neptuno , in avem
mutata est, Minervae invisanm , et ad illius templa,
quae Athenis fuerunt, nunquam accedere visa m . Prae
ter mythologos, Ovid. II. Metam. 55 1. Hygin. Fab. CLXVI.
Lactant. Placid. Fab. VIII. legendus est Plinius Lib. X.
-
 A E S O P I C A F. 69
Tabula indicat, ita quoque eos homines, qui cum
praestantioribus contendere audent, non inodo pa
ria non assequi, sed fieri quoque deridiculos.

Fab. CCLI. 99. Cornix et Canis.

Q„ Cornix Minervae sacrificaret, Canem ad

epulum invitavit. At ille, Quid frustra, inquit,
haec in sacrificium absumis ? Dea enim adeo te
odit, ut tibi uni, ex tui generis avibus, augurii
fidem detraxerit . Cui Cornix, Idcirco, ait, ma
gis illi sacrifico, ut mihi tandem reconcilietur.
Fabula significat, quod plerique lucri sui caus
sa, inimicos beneficiis prosequi non verentur .
c. 12. et Lambin. ad Lucret. Lib. VI. v. 749. ldem .
2. ως xgx ęJ oruw*96ςαν σοι oi &vóv. Auctoris mentem
non percepit interpres vulgatus , quem Aldum esse scio,
quum vertit : ut ex peculiaribus quoque tibi auguriis fi
dem sustulerit . Nec melius Faernus :
4biecit illa te, et peculiaribus
Omnem fidem abrogavit auguriis tuis.
Rectius Camerarius : ut ex omnibus tui generis animan
tibus uni tibi fidem augurii detraxerit. Mallem tamen :
ut uni tibi omnium avium , quibuscum communis tibi vi
ctus est, fidem dempserit. Nam oi ovës heic non augurium ,
sed avem significat. Aristoph.*Oev. v. to9 1. £vdouuov φύλον
•rwvöv ούανὸν dicit, i. e. beatum genus volucrium avium :
item v. 692. φύσιν ούωvòv , naturam avium. Συντgovou vero
ei •• ου dicuntur , aves , quae eodem , quo cornix , victu
utuntur , idest , carnivorae, a quibus fere auspicia ca
piebantur. Ad tra e/£Aëv subintellige a où , quem casum
id verbum postulat. Idem .
 7ο Ε Α Β V Ι. Α Ε

Μύθος σνβ', Κόραξ κ! "Οφις.

Κ.ε
2. "
- »

τροφής Χτορών , ως κατεί δεν έν τινι

-

Λ.
"

-
- ν

ευηλί ω τόπω όφιν κοιμωμονον, πυ τον καταππάς

"ν - Α1 - Α' ν Α' * w

ήρπασε. Τα δε επιτραφέντος, και δακόντες αυτόν,

/ και/ (.
Χτεθνήσκειν μέλων είρηκε δείλαμος έγωγε , ός
- - -r φ' w » ,

τοις τον 6ύρον έρμαιον , Cξ και ο απόλυμα.

Ο μύθος προς άνδρα δια θησαυρών «ύρεσιν

επι σωτηρία κινδαυ6ύσαντα. G

Μύθος σνγ' Κολοιός κ. Περις εραί.

ολοιός έν τινι περμσερεώνι περμστερας ίδων

-- Λ.
καλώς τρεφομένας , λ4κάνας έαυτόν ήλθον, ως
και αυτός της αυτής διδιαίτης μεταληψόμονος . Αί
1 > \ - - - / - / «

» ,
δε, μέχρι μεν ησύχαζον, οιόμcναι περςεραν αυ - Α / -

τον είναι , πρoσίοντο επε, δέποτε εκλαθόμονος Α. γ Μ- -

εφθέγξατο, τηνικαύτα την αυτού γνούσαι φύσιν,

cξήλασαν παίεσαι, και ος Χτττυχων της ενταύ
"- ν Μ- ν >

θα τροφής επανήκε προς τας κολοιες παλιν. Κα

κείνοι
θ'
δια τοα" χρώμα αυτόν ουκ επιγνότες , της
« -- Α' η - •/ - ν

μεθ' αυτών διαίτης απείρξαν, ώςς δυοίν επιθυ Α' κν

μήσαντα, μηδετέρας τυχεν.

Ι. Κολοιός . Vide sis Suidam in v. ες κόρακας , Αpo

stolium p. το6. et Stephanum ad Εrasmi Αdagία in
Εhil. 111. Cent. 6. Ηud». Νωm grαculum , sed monedu
 A E S O P I C A E. 71

Fab. CCLII. 1oo. Corvus et Serpens.

Q„ cibo Corvus egeret, Serpentem in aprico

quodam loco dormientem conspicatus, eum devo
lans rapuit . Is vero conversus, repente Corvum
momordit : qui morti iam proximus, Heu me mi
serum , inquit, qui tale lucrum reperi, quo pe
rirem !
Fabnla eum respicit, qui ob inventos thesau
ros in discrimine vitae versatur .

Fab. CCLIII. 1ο1. Graculus et Columbae .

G„. Columbas bene nutritas in columbario

quod um intuitus, ad eas dealbatum se contulit, ut
ipse quoque eiusdein cibi particeps esse posset. Ac
illae quidem , donec ipse coaticuit, columba in esse
ratae, apud se recipere non recusarunt. Sed quum
deinum vocem sui oblitus emisisset, ac proinde quis
esset nosceretur, Columbae eum inter verbera ex
pulerunt. Tum ipse spe earum cibi obtinendi fru
stratus, ad Graculos rediit ; sed et illi, ob muta
tuIn colorein eum minine agnoscentes, suo e con
sortio abegerunt, atque ita contigit, ut duorum
appetens, neutro potiretur.
lam , esse xoAotåw , Gallis chouette, nobis Dolo dictam,
docent ii , quos Hudsonus consuli voluit, et nos in
Indice. Heusirrg.
-
 72 ΙΡ Α Β V Ι, ΑΕ

Ο μύθος δηλοί, ότι δε και ημάς τοίς εαυτών

αρκείθα, λογιζομένως, ότι η πλεονεξία προς τώ μη
δεν ωφελείν, αφαιρείται ο πα ' αροσόντα πολάκις.

Μύθος σνδ'. Κολοιός .

Κ.λιά, τις συλλαβων, και δήσας αυτού τον

πόδα λίνω, τώ έαυτό παρέδωκε παιδί. Ο δε μη
υπομείνας την μετ' ανθρώπων δίαιταν, ως προς
ολίγον αδείας έτυχε, φυγων ήκον εις την έαυτού
καλιάν. Περιεληθέντες δε τε δεσμέ τίς κλάδοις,
Σποπτηναι μη δωάμονος, επειδή &τοθνήσκειν έ
μελλε, προς έαυτόν έφη δείλαμος έγωγε, ός την
παρ' ανθρώποις μη υπομείνας δελείαν, έλαθον
έμαυτόν της ζωής σερήσας.
" Ο μύθος δηλοί , ότι τινές έθ' ότε μετο ων
κινδύνων έαυτές βουλόμενοι βύσαθαι, εις μείζες
περμπίπτεσιν.

Μύθος σνέ. Ερμής.

Ζεεινε, προσέπαξεΑεπάσι τοίς τεχνίταις ψ«ύ

Α'
-

ν "ν
Α'

«
-

«ν
"

Λ Ν Α'

δας φάρμακον έγχεiν. Ο δε τόπο τ:ίψας, κ' μέτρον

ποιήσας ίσον έκατω ενέχεον. Επει δε, μόνg τώ
" /
- ν / Α"

σκυτέως υσολειφθέντος, πολυ κατελέλειπτο φάρ

1. προσόντα. Οuidam προσήκοντα errore, ut videtur, ty
pographico. Ιdem .
2. μη υπομείνας. Goth. *χ υπομ. Ηeusιng.
 A E S O P I C A E. 73
Fabula monet, nostris contentos nos esse debe
re, illud anino considerantes, quod avaritia non
solum nihil prodest, sed saepe etiam , quae possi
demus, surripit.

Pab. CCLIV. 102. Graculus.

Gae- quum quidam cepisset, eiusque pedem

filo religasset, filio suo ludicrum dedit. Ille vero
apud hoinines vivere aegre ferens, ubi paullulum li
hertatis est nactus, in fugam se ab illo proripuit,
suoque se in nido recepit. At ramis filo, quo erat
alligatus, circumvoluto, quum nulla evolandi vis
daretur, Heu me miserum, secum aiebat, qui ho
minibus servire recusans , incaute mea me vita
privavi -

Fabula innuit, quod nonnulli, dum parva pe

ricula effugere conantur, in maiora persaepe in
cidunt.

E'ab. CCLV. 1o3. Mercurius.

Iniur Mercurio imperavit, ut artificibus o

mnibus mendacii potionem conficeret. Ipse singu
lis quae ad id opus erant pistillo contusis, atque
mensura pro ratione miscendi confecta, universis
3. 'E^ruuv 9uov in Goth. hoc est: £v τινες , 37* ( fort. ἐσ9'
3 ts ) a**? iwv xupdvvwv έαντυς 6ελόμενοι ἐvaa&aw , eis uel{•va«
*r£5Atriarvo u. Idem.
 74 Ρ Λ. Β V L ΑΕ
•" / ν 1 - .. " 2 Α' Σ -

μακον, όλ/ω λαβων την θυε, αν όνέχεoν αυτώ "

- " 1 " - /

κακ τέτg σωέβη , τgς τεχίτας άπαντας ψ6ύθεθα,

μάλισα δε παντων τάς σκυτέας.

Ο μύθος προς ψ3ύδολόγας τεχνίτας.

Μύθος συσ'. Ζευς και Αισχύνη.

Ζυ. , πλασας τας ανθρωπες, τας μεν άλλας -

"

- Υ
1 » Λ.

Α
\

y ?
\

Μ
Σ"

διαθέσεις αυτοίς ενέθηκε , μόνίω δ' ένθείναι την

- Λ. ή '-- ί θε 1 Α ν γ 53 "Α
αισχύνίω επελαθετο. Διο και μη έχων πόθον αν
* ν * " \ " χ/ 1
- ν -

αυτην εισαγάγy , δια το όχλου αυτήν εισελθείν

εκέλ.ϊσcν. Η δε το μεν πρώτον αντέλεγcν αναξιο
- - Λ. - - > Α'
παθέσα. Επει δε σφόδρα ' αυτή ενέκειτο, "φη ,
» - - Μ. » / "- -

αλλ' έγωγε επί παύπαις εισέρχομαι ταίς ομολο

/ - » / νλ - ν

γίας, καιωςούαν έρως μη εισέλθy αν δ' εισέλθν,

» 1 ΑΓη " Α' » Μ. "
αυτη Cξελ6ύσομαι παραυτίκα. Απο 3 η τέτg σωέ
Λ. ι - τ»
βη, παντας τες πόρνες αναιχύντως ΘΑ ''Ωζί .

"" - "/ ν - 2 ν.

Ο μύθος δηλοί , ότι τgς υπ' έρωτος κατεχομέ

» τη- Α'

νες , αναμχύντως είναι συμβαίνει.

Μύθος σνζ. Λύκος και Πρόβατον.

Λύ. ύσο κυνών δηχθείς, κ.
" - "
Λ.

' κακώς πάχων,

«

-
-

", , w,
2 κ'

εβέβλητο. Τροφής δε Ντορών, θεασάμονος πρό

1. αυτή ενέκειτο. Subintellige, Ζευς. Ιdem.
2. κακώς παχων εβέβληπ' . Videtur loqui cum Μatthaeo,
 A E S O P I C A E. 75
aequalem potum praebuit. Quum vero sutore solo
relicto, multum adhuc ex potione $uperesset, Mer
curius, mortario arrepto, totum illi bibendum de
dit; atque contigit inde, ut artifices omnes men
daces sint, maxime vero omnium sutores.
Mendaces artifices haec fabula carpit.

Fab. CCLVI. 1C4. Iuppiter et Pudor.

Imper. creatis ex luto hominibus, quum o

mnes illis affectus indidisset, Pudorem tanen in
dere oblitus est . Quapropter undenam ipsum in
troduceret non habens, per popularem turbam
ingredi imperavit . Pudor autem, indigna se pas
surum sentiens, primo quidem Iovis iussa peragere
xecusabat; sed quum ille euin vehementius urge
ret, His sane , Pudor inquit, pactis ingrédior, ut
procul hinc amor absistat ; ceteroquin , si ille in
greditur, ipse statim exibo. Hinc it tque contigit,
ut scorta omnia verecundia prorsus careant.
Fabula significat , quod amantes inverecundi
esse solent .

Fab. CCLVII. 106. Lupus et Ovis.

Iam, quidam a canibus morsus , quum aegre

se haberet, humi proiectus iacebat . Quum vero
qui c. VIII. 6. 3 •raï; uv 3£3Anna, Jav£; gaz a. 83 si a o; : et
e. XVII. 15. •* Anw*{*w , xv, xax &; r&xw. Idem ,
 76 Ε Α Β V L ΑΕ

βατον, έδεjτο ποτόν εκ τg παραρρέοντος αυτώ πο

ταμού κομίσαι . Εί γαρ σύ μοί , φησι , δώσεις
ποτον, εγω τροφήν έμαυτώ 3ύρήσω. Το δε υπο
τυχόν, έφη αλλ' εαν εγω ποτον επιδώ σοι, συ
και τροφή μοιχεήση .
Ο μύθος προς άνδρα κακούργον, δι' ύσοκρίσεως
ενεδρ6ύοντα.
Μύθος σνή. Οδοιπόροι.
Ο»ιπόροι, / /

κατα τινα αιγιαλον όaέυοντες, ήλ

» \ Γ' φ

Υ Α'Λ > -

θον επί τινα σκοπιάν. Κακείθον θεασάμcνοι φρύ

» - Υ Λ'. Μ

γανα πόρρωθcν επιπλέοντα, ναύν είναι μεγαλίω

» Α. ν \ " " Λ. η

ωήθησαν. Διο δή προσέμονον , ως μελλέσης αυ

"- / » \ Ν\ « ν. * Λ. Α"

της προσορμίζεώθαι. Επει δε ύσο ανέμε φερόμενα

Α ν Λ » / » / Μ- * - Μ.

τα φρύγανα εγγυτέρω εγένετο, 2κέτι ναύν , α λα

- ν y ' ν

πλοίον εδόκουω βλέπειν . Εξονεχθέντα δε αυτα,

Λ. 2/ γ. " ν ν Λ' xy «

φρύγανα όντα ιδόντες, προς αλλήλsς έφασαν ως

/ - \ ν Ο

άρα μάτίω ημείς το μηδέν ον προσεδεχόμεθα.

Ο μύθος δηλοί, ότι ήδ ανθρώπων ένιοι, εξ

απροόπτε δοκκντες φοβεροί είναι, όταν εις πείραν
y \

ε"λθωσιν , gδονός 6ύεάσκονται άξιοι.

Ι
Μύθος σνθ'. Κωνωψ κ) Λέων.
Κίκι ιδεπροςΦ λέοντα έλθων
βg ί -α
ν

/ /
- \

είπον δεουδε φο
3 . 2
y

Μ Λ

βs μαι σε , και ο και ο μυατωτερος μs ε! ει ο ο μη και τι

1. Κώνωψ . Ηanc Fabulam innuit Νicetas Choniates in

Αnnalibus pag. 3 17. ubi dicit. Αει γαρ το προβαίνειν τα
φωμενος, και μηδε να το δοξοθηράν «ιδως κόρον , έλαθεν ως ο
 A IE S O P I C A E. 77
cibo indigeret , visa Ove, eam, ut potum sibi ex
amne praeterfluente afferret, rogabat : Si enim,
aiebat, tu mihi dederis potum, cibum ego mihi ipsi
comparabo. Tum illa respondens, At si ego, inquit,
potum praebuero tibi, tu me in cibum sumes.
' Fabula inaleficum respicit, qui per simulatio
nem iusidias parat . -

Fab. CCLVIII. 1 1o. Viatores.

V„„ quidam iuxta maris litus iter agen

tes, quum in editum quemdam locum pervenis
sent, ex eoque sarmenta procul natantia vidis
sent, navem magnam esse arbitrati, restiterunt,
ut tandem appelleret exspectantes. At sarmenta a
vento acta quum propius accederent, haud na
vem amplius, sed scapham aspicere existimabant.
Illa vero ad litus denique delata, ubi sarmenta
esse cognovere , Oh quan frustra, alter alteri a
iebat, quod nihil erat exspectabamus!
Fabula declarat, nonnullos homines, qui im
proviso terribiles esse videntur, quum periculum
feceris, nullius esse pretii.
Fab. CCLIX. 149. Culex et Leo.
C„, ad Leonem accedens, nec timeo te, in
quit, nec fortior me es : sin minus, quale nam ,
-

Auu0uxός xwvw\ , 3ς λέοντι συμτAax&ς , ἀραχvf» xat r5 ov»

Am9°és , xgj aráza• drara Avara; &6%av στ' έτιμ/a;. Hudson.
2. * de a* . Attica formula , quae post negationem
 78 IF A B V L A E.
a - • / -r a - *v *.

ero? άπιρ ή συνα uu;; 3 rt %Jet; τοῖς άνυ3. , xαι

J.£xperg ττίς όJéat ; τάτο xai χωη τά dvda? prz
- • w p. • •

χομ£νn zroré. 'Eyo) Jè Àfa- Jzrápxæ æs iorxvpá

- a. v _»

1 a.
eig zráÀauov * *}
rspo;. Ei Jè ${Ae1;, ἐλ$ægc» *) J£ • a. » - v w

ora.Xzr/arag ö xa/va/J , évêzr*»4to Jäxv&v τω zrz2).

v a. - - */ a. - w r -

πς p/va ; &vt& &r2/xz zrpáza)7ra. O Jè À£a)v τοῖς

• w / »

J/oug ό v3v xar*^v^w éavròv , %a% % %»owaxtm

arc». 'O xajva/J, J. vux hora ; tôv λέοντα, xxi ora^zr/
oræ g , xai ëzruv/xuov άσzς , άzrrzro. 'Ap*xvnç J\.
Jaruâ êuzrλzxe';, à'$udu^vog
a. «0
2zrœJüpato, 3r, ue
- - - a. - » -

»/*o1; zroXap&v , zo' «0reX&g %s , tj; apæ xvn;,

• /
&7raX?7o.

'ο μύ3o; 7rp6; τάς xata 34XXoytwg uéyz , & v

zrò μικρόν κατ. 32Xλομένες.
significat, sin minus ita se res habet , ut dixi. Vid. De
var. De Graec. Linguae part. p. 1 17. Perizon. ad Aelian.
Lib. XIII. Var. Hist. c. 42. Hanc interpretationem sua
dent, quae sequuntur. Ait enim : si hoc non concedis,
te plus me non valere , dic mihi , rt zoç ëvav * dvvaus ,
quid tibi cum robore, vi, virtute sit , quid cum ea tibi
inrercedat, vel , qua ratione ea tibt conveniat ? Hoc enim
sibi volunt Graeca verba Aristoph. 'ExxAnz. vers. 5 1 6.
Ti *, & ui A* , *•• tw » ; qtuii hoc ad te pertinet ? ldem

-^-^^ -^^u^-^a^vum
 A E S O P I C A E. 79
dic, quaeso, tuum robur est? An quod laceres un
guibus, et dentibus mordeas? Hoc facit et foemina
cum viro depugnans. Ast ego longe meis te viribus
antecello. Quinimmo, si lubet, in pugnam descen
damus . Nec mora, Culex sua tuba signum canit,
eiusque malas pi'is carentes invadit , ac haerens
iuxta nares aculeo acriter ferit . Tum Leo pro
priis se unguibiis ad rabiem usque dilaceravit. Ita
Culex Leone devicto, quum tuba sonuisset, et
victoriae carmen cantasset, inde volatu se sub
stulit . Sed quum casu in araneae telam deinde
incidisset, ab eaque devoraretur, valde Culex
querebatur, quod quae maximas feras pugnando
devicerit, a tam vili aniinante occideretur.
Fabula in eos quadrat, qui magnos profligan
tes, a parvis postea profligantur .

eazuovóg. vers. 5o5. i;vi v τι τέτ' ἐς uv ; quid hoc ad nos ?

Vid. Lamb. Bos De ellips. Graec. pag. 263. Similis fere
foquendi ratio est ti £uoi «gj zoi, de qua Erasm. Schmi
dius ad Matth. VIII. 29. et Io. Henr. Maius Observat.
Sacr. lib. I. pag. 23. Heusing.
3. 2a^trr'a as. Classicum canens , si parvis licet magna
componere. Repetit deinde hoc vaœri va;, ubi finitae
pugnae signum est. Idem.

amm^ ^vn^amm^am^vn
 8o F A B V L A E.

EK TQN AIIO NEBEAHTOT EKAO©ENTON.

Mó3o; σ3'. 'AnJàp £ XeXuJvp.

A.;;,
+ •
/

/ 2
a'
orw* 6g A&ε χελιδων τοῖς ανSpa/zrot;
w / •
•

• /
•

• v •

e}ναι ομόpo@ov , * xαι συνοικον, ως σωτή. 'H Jè é

* • • - -

zráv* 8 9{Aa, Thv AJzrlw tóv zrzλαιάρ μου συμ

- - -. w * / -

Φopóv μεμι η 9au , xal Jac. τάτο ττές έpriusς oi xó.

'H μέν χελιόa)v ij $v rä xdo- u? dv0pa/zra)v zra
/ » -»

perxdçrat , η έ'è àn&jv tvi % quà pri uou; xart. 73,

646v' μovaxoi ;, * oi τινες τάς έν τλ /.όσμ, ἐφvyoy.
"Ort τὸν λυzrw${vtv. £x ruvog τυχng , * xαι τὸν
p. / / /

τέzov φεύγειν S{Aet, $y$æ h Xvzrn orw£/3n.

1. 'An^óvu . Haud absimilis , immo forsan ab Aesopico

derivatus est ille de Hirundinibus et Oloribus Apolo
gus , quo Gregor. Nazianz. utitur in Epistola ad Celeu
sium Praesidem , quae incipit : 'Etradii uou wv wu»*wv
èyxaX£;, x. r. λ.
z xad avvoixov &ς dvny. In omni regione Hirundinum
copia est. Si tamen Plinio habenda fides , non ubi vis
locorum hirundo zvvouxo; est hominibus. Thebanorum ,
enim, tecta subire negantur , ut ille ait, quoniam urbs
illa saepe capta sit . N c Biziae in Thracia proprer sce
lera Terei. Lib. X. c. 24 Sed hoc ut ad fabulam Pro
gnes ac Philomelae alludit , ita quoque prorsus fabulo
sum existit.
3. μοναχοῖς. Haud haec tanti sunt , ut argumento esse
possint , harum fabellarum nonnullas ab antiquis mo

-
 A E S O P I C A E. 81

Ex EDITIS A N EvE LET o.

Fab. CCLX. 152. Luscinia et Hirundo.

Lenis. consiliabatur Hirundo, ut hominibus

fieret contubernalis, cumque iis ut ipsa habita
ret. At illa, Nolo, inquit, veterum calamitatum
memoriam refricare ; ideo deserta colo . Hirundo
hominibus, qui in mundo sunt, assimilatur ; Lus
cinia vero , solitudinem amantibus monachis se
cundum Deum, qui mundum effugere.

Qui tristi aliquo casu laesus est, locum etiam

ipsum fugere studet , ubi accidit.

machis esse conscriptas , ut Neveletus putavit. Fabula.

quidem desinit in verbis aris éenius; oix 5. Cetera quae
sequuntur monachus aliquis in vetustioris Codicis mar
gine posuit, atque postea Librarius indoctus in textum
induxit. -

4. O7ruves. Erat in Palatinis membranis, ut Neveletus

edidit, %J èv rò x 3aay. Ipse tamen τύς έν τό x6zuw resti
tuendum docuit.
5. xai των αντον. Huiusmodi sententiam expressit etiam
Amphides Comicus his versibus.
'Ev oig äv arvx wa n rug &y9£&^ro; **rou;
*Hx u;æ mwroug TrAmor uo/awv #σεαται.
Cui non absimile est illud Phaedri fab. 18. Lib. I.
Nemo libenter recolit, qui laesit locum.

6
 82 Ε Α Η ΥΙ, ΑΕ

Μύθος σξα, Αίγοβοσκός και Αίγες.

Ε.
τ,
σπηλαίω αοικήτω αιγοβοσκός εν χειμώνι Α' -

2.
2.

" - "
κ.

αιγας ήγαγcν. Ευρcν δε εκεί αγείας αίγας και

τράγες, πλείονας ών είχον αυτός, και μείζoυς.
ν - Α. ν y ν y 1 » , Α' Α' 3"

Τας ιδίας διαφείς επι ταις αγρίας, ταύτας έ

τρεφε πίς φύλλοις. "Οτε
εν ιεί -- '
δε ευδία γέγονε , τας
δε τ' » "- -

μεν
γ
ιαίας εύρε τεθνεώσας εκ τύ λιμού αι σε ν \ 2/ 2" Ι. * 1 Α'

άγομαι προς το όρος έφυγον. " Ο δε απόλος γε

λάσας , εις τον οίκον ήλθε κcνός. ".

2.
"Οτι και αμως η μάς πρέπει αμελείν των οικείων,
* 3. ν Λ

επ' ελπίδι κέρδας Cξαλλοτgίων γcνομένg.

Μύθος σξβ'. Αλξ και "Ονος.

Αι,. και όνον έτρεφέ τις.

τ,
Η δε αλξ φθονή
"ν Χ
w /

\
Α'

--
\

"Αυ

σασα τώ όνω δια το περισσόν της τροφής , έλε

3 r »/ / ? \ Α Υ Α' *

γον ' ως άπειρα κολάζή, ποτε

Α και Α Υ Α.
μεν αλήθων, ποτε "ν V » , "

δε αχθοφορών και σιωίβείλοίςν επίληπτον εαυ

τον ποιήσαι, καταπεσείν έν τινι βόθρω , κι ανα
παύσ ως τυχάν. Ο δε πιτούσας και πεσων συν Α' ν " ν Α'

ετ Σάβη. Ο δε διασότης , τον ιατρον καλέσας ,

π. ο δε αιπάλος γελάσας. Vix mihi persuadeam rusti

cum hunc stoicae doctrinae adeo tenacem fuisse , ut : d
dam num illud suum rideret. Videtur itaque legendum
κλαυσας. Νοτ'. -

2. γενομένου. Νihil moror quin γενησομένου restituatur,

*..
 A E S O P I C A E. 83

Fab. CCLXI. 133. Caprarius et Caprae.

I, desertam spelunca in Caprarius hyeme de

ductis Capris, silvestres inibi Capras reperit, hir
cosque, longe plures et grandiores illis quos ha
hebat . Propriis ergo propter silvestres Capris di
missis, illas frondibus educavit . Vbi vero sere
nitas advenit, proprias quidem demortuas fame
reperit, silvestres vero in montem effugere . At
Caprarius ridens, domum vacuus reversus est.
Non decet ullo modo nos propria negligere,
spe lucri ex alienis rebus futuri.

Fab. CCLXII. 166. Asinus et Capra.

Annum una et Capram nutriebat quidam . Ca

pra vero escam Asino invidens abundantem, sug
gessit ei, ut graviter a domino, modo molens,
modo onera ferens plecteretur, ac simul con
suluit, ut comitiali siinulato morbo, in foveam
aliquam decidens, dulci otio et requie fruere
retur. Caprae dictis Asinus parens in foveam

ut Neveletus animadvertit.
3. ως άτει?* xoXa£n. Non apposite satis nec dilucide
a Neveleto haec versa sunt. Ita rectius esset : Capra
vero asino escam abundantem invidens, et quot ac quan
tis laboribus promeretur , enarravit, modo etc.
 84 F A B V L A E

j;£, 3on%jv. 'O Je ' oi; ò; zvsvgovg èyxvpuariora,

*y • • \ • • r - v w *

άλ•»cv &vrj, x, 7jg vye{ας τυχεῖν. Tnv Já cúya,

Sva-awr*;, τὸν ἐμον ιατρόφον.

“Or, 3*1; xz3' έτερε ἀλμα μηχανάπαι, έαυτά

3 f £tzι τὸν xzxóv dpxr) άς.

Mό&ος ο-35'. 'Axat'; -

A»/»., τὸ zrpòς ἄχgaw J}xrvov éx tjg 0aXata

*
v

v
v

*.
•

w
p.

a. *
•

•
-

a •

orn; éxAzXa)v , τῶν μὲν μεγάλων ix 9va)v £» xpa

v p. · -. - •* -

7); » £» ova , xaì τετες έν τj y} Wzrλωσ-^v. Oi Jè

a. - * • \ ^• - a'

Ap* xvrepo, Töv ix3υων, & ud τὸν τρυμσλιόν ἀέ

Jpzo- w $v rj 3 *?*oro y.
•* */ - / • • v a. •

Or, 3 vxoXov eìg ora/7m : £v τοῖς * μη μέγάλων έν

- - a.

τυχέσιν , τους Jè μ£y & άττας rj Jö3f , avawfæ;

*
/

7J}ς έx@£vyeiv 7)v dfx(v/.

1. αί, ύς τνευ uova. Iis qui comitiali morbo laborabant,
capi inae carnes olim a medicis dabantur, in rogo ho
minis tostae, ut inquit Plinius Lib. XXVIII. c. 16. Sextus
Platon. cap. 5. de capro et capra tit. 3. ad caducos , et
Theod. Priscia nus Lib. IV. Contra quoque multos alios
morbos caprarum carnes valcre patet ex eodem Plinii
Lib. cap. io. ait enim : Millia praeterea remedio, um
ex eo animali ( capra) demonstrantur, sicut apparebit:
quod equidem mtror , quum febri negetur carere . . . . .
F. mo quoque caprarum an aceto decocto allini ictus ser
prntuum placet , et recentis cinere in vino: atque in to
tum diffi ilins se recolligentes a serpentium ictu, in ca
pralibus optime convalescunt. Qui efficacius volunt me
 A E S O P I C A E. 85
se deiecit, eoque lapsu contritus est. Tunc he
rus vocatum medicum, ut Asino opitularetur,
rogavit. Ille Caprae pulmonein infundere iussit,
eoque pacto sanatum iri Asinum. Nec mora Ca
pra mactata Asinum sanavere .
Qui aliis insidias struit, sibi ipsi est malorum
auct0r .

Fab. CCLXIII. 157. Piscator.

P.u,,, piscatorium rete e mari extrahens ,

maiores quidem pisces retinuit, eosque in litore
extraxit ; minores vero pisciculi, per retis fo
ramina in mare effugere.

Facile servantur ii, qui multa non possident ;

qui vero praestantes aestimantur, raro videas ef
fugere poenam .
deri , occisae caprae alvum dissectam cum fímo intus
reperto statim illigant. Nihil itaque in hac fabula tum
tempori , tum Aesopi ingenio absonum.
2. μη μεγάλων & τυχ37 vv. Eamdem sententiam elcgan
tissime expressit et Phaedrus in Fab. VI. Lib. IV. aiens.
` Quemcumque populum tristis eventus premit,
Periclitatur magnitudo principum ,
AMinuta plebes fa- ili praesifio latet.
Et Seneca in Hippol. Act. IV. v. i 12o.
AMiaus in parvis fortuna furit,
Leviusque ferit leviora Deus,
Servar placidus obscura quies,
Praebet somnos casa securos.
 86 F A B V L A E.

Mó$o; o-%J". 'AXajzraxag.

•. / • \ \ a. w

II., &λα/zraxag ' êzi τòy Mafaw'pov 7rorapuêp orup

a. - - » - a. v v

w$po/3woraw , zrueìv c% avr$ ${λεσαι. Aud. Jè / 2

* £o&or, •'piga
w « v -

To
w •*
όερ 2. axxixa; - p.
aparp:
zrágcvat, gx άτέλμων e)o-?^3eìy. Muá , Jè àvröv - - » / v w

Ja3uoJarng , ëzrλ τλ ἐντελ/ζειν ττές λοιzræ g , xal a. •

JesÃfaw xarwyaXa/orn;, άαυτήν ως ycvyator£pav zrpo

/ * a. » v •/ » a. -

x€χναστα » θαpora λ{ας e1 ς ττ ό Jap £zrWJwo-cw. T&

* a » a. w

JÈ É£vgattg ττχυτην eig μάσον xaTtxovpzwτος , xal

τὸν λοιzróv , zrapæ 7)v dx$lw τά zoTzμά έςn
- - v + w * / - - ».

xyáp , zrpές civ7)v

{J. 2
e}zov* μη J.άαα}ς f,'ημάς,
- * £
ἀλλα
AM
• w xy - *.

spa@emora vzro de!<oy m p eaorodoy , du M ς & xuyov

a. - • a. » a. xv

vag JJnaa/uaSz zrueìv. 'Exefvn dzzzy ogávn Xa

» / - • -

»cw , d7róx21σιν ἐχω eîç M/λn Tov , è τταύτην έxé

- a. a » v - • a.

ora &rvxouforat 4oJXouau* éw Jè rá ôzawu£vat us,

vzro£e%a) J uîv. v v » ^ - a -

IIpòς τ$ς xaTa aXa3ve1a» άαυτοῖς xfvJwoy â

a.

zru®epovrag .

MöSog a-33. "AvSpavzro ; £ 'AXa{zrw%.

A····· τις έχ$pâv

» -
p.
ίχων , ως 3λαzrrcvorav
a.
»

v
w

a
*/

c.vrj xpzthoræ g , xxi 33%a)v êzr? zroXv τιμωρή

1. •'*? iv Mxixvd eov. Fluvius est Lydiam flexuosis re

cursibus perfundens , de quo Plinius Lib. V. c. 29. AMae
ander ortus e lacu in monte Aulocreme, plurimisque ad
fusus oppidis, et repletus fluminibus crebris, ita sint, osis
flexibus , ut saepe credatur reverti. 4yumenum primum
 A E S O !• I C \ E. 87
Fab. CCLXIV. 13., Vulpes.

V„ ad Maeandrum fluvium aliquando, ut

ex eo potarent, convenere . Sed quum Inagno im
petu flueret aqua, mutuo se se compellentes, in
gredi non audebant . Quo viso illarum una in
mediuin prodiens, ut ceteras simul contemne
ret, earumque timorem irrideret , et se prae cun
ctis animosam ostenderet, audacter in undas de
silivit . Aquarum vero impetii eam in medium pro
ripiente , ceterae in ripa stantes, sic eain sunt
alloquutae : Ne nos derelinquas, sed reversa de
monstra, qua ingressis tuto liceat bibere . At il
la dum ab undis ra peretur , Responsum, ait,
mihi est Miletum deferendum ; id eo ferre volo;
quum revertar, introitum vobis demonstrabo .

In eos, qui per iactantiam sibi ipsis creant

pericula, est haec Fabula.

Fab. CCLXV. 166. Homo et Vulpes .

Iien- Vulpem sibi quum haberet quidam,
ut olim segetem vastantem laqueo cepit, cupiens

pervagatur regionem ; mox Eumeneticam, ac dein Bdrgi

leticos campos ; postremo Cariam placidus, omnesque eos
agros fertulissimo rigans limo, ad deciinum a Mileto sta
dium lenis illabitur mari.
 88 Ε Α Β V Ι, ΑΕ

σασθαι, στυππεία ελαίω βεβρεγμένα ' τη ουρά

προσJήσας ύφήψε. Ταύτην δε δαίμων εις τας α
ριέρας το βαλόντος ωδήγει ην δε καιρός αμητό.
Ο δε ηκολείθει θρηνών μηδέν θερίσας .
"Οτι πράον είναι κη, και μη αμέτρως θυμε
θα εξ οργής γαρ πολλάκις τυγχάνει βλάβίμ,
γίνεθαι μεγάλίω τοίς δυσoργήτοις,
Μύθος σξς'. Γεωργος κ Φυτόν.

Φ.", ήν εις γεωργού χώραν , καρπόν

1

Υ
γ
μη φέ
ν
9

/
ν

- 1 Λ. /
ρον, αλλά μόνον τρsθών και τεττίγων κελαδιν
2,
των ην καταφυγή . Ο δε γεωργός , ως ακαρπον -

εκτέμνειν ήμελλε. Και δη τον πέλεκυω λαβων ,

" , ν / « 1 " \ «
επέφερε την πληγήν. Οι δε τέττιγες και οι τρε -- -
"
θοι ικέτοιον την καταφυγήν αυτών μη εκκόψαι ,
y y 2 κ.ν ey Συ 2 Υ - \ * V

αλλ' εάσαι, ώςε άδειν εν αυτώ , κι αυτόν γεωρ " - \

*
γον τέρπειν. Ο δε, μηδέν αυτών φροντίσας, και Ι Α' » Α' y

δ&υτέραν πληγην και τρίτίω επέφερε . Ως δε ε - -

/
κοίλανε το δένδρον , " σμήνος μελισσών και μέλι
Λ w 1 Α' 3/ ,

ευρε. Γουσάμονος δε, τον πέλεκαυ έρριψε, και

το φυτόν ' ετίμα ως ιερόν , κι επεμελείτο.
σ/ y - « / / / y

Οτι και τοσsτον οι άνθρωποι φύσει δίκαιον αγα

-- - Γ. ν /
πωσι κ τιμώσιν, όσον το κερδαλέον επιδιωκgσι.
1. Τη ώρα προσδήσας υφήψε. Vide quae adnotavimus
ad Fab. Αphthoniana m 38. pag. 23. et confer.
2. σμήνος μελίσσων. Νοn in alvearibus tantum, sed in
petris etiam, et in cavis arborum apes mel sponte po
ηunt. Ηinc de re vera , quod non obvia sit ta men ,
 A E S O T I C A 1E. 89
severe admodum ipsam punire, stupas oleo ma
didas caudae alligavit. Sed eam in eiusdem agros ,
quum iam matura messis esset, malus genius de
duxit. Is itaque nihil messurus lugens ibat.
Clementem esse oportet , n •que immoderate
irascendum est ; iracundis enim saepe ab ira da
mnum maximum exortum est.

Fab. CCLXVI. 176. Rusticus et Planta.

IDlanta erat in Rustici agro fructum non ferens,

sed passerculis solum et cicadis refugium prae
Bebat. Rusticus itaque ut infructiferam caedere
voluit ; quapropter sumpta securi ictum intulit.
Tum cicadae et passerculi, refugium ne exci
deret suum, orabant, Et abstine, quaeso, aie
bant, ut in hac arbore canere , et te, Rustice
delectare possimus. At ille nihil curans, secun
dum ac tertium intulit vulnus . Vt vero ar
horem cavavit , apum examen una cum mel
le reperit ; quo gustato securim abiecit, plan
tamque ut sacram coluit , et curavit .
INon tantum homines iustum natura amant et
honorant, quantum lucrosum sequuntur. -

Virgilius cecinit Ecl. IV. v. 3o.

Et durae quercus sudabunt roscida mella.
3. £riua &; i*e6v. Tanta erat apud veteres mellis ae
stimatio , ut ipsismet a Divis hominibus singulari dono
concessum putk rint, cuius rei testis esse potest Plinius ,
 9o F A B V L A E

MÜ$os or%'. AeiX6g Kvyny6;,

£ Apvorjuog.

Ae*; τινος 7xyn áôrst xronyáς' Jpvorfiuov Jè

êpatharæ, et e} {εν ixyn Xéovrog , xzl zrá xortz*3,
ί'φn : xaì avròv τὸν λάοι ra j/Jw oro, Je43a). 'O Jè
a)x2ra/zz3 âx t8 qd 34, xxi τάς ό'όντχς συγxp&ay
&zrc» ' ' i xyn uâvz %wrâ , ex avtòv τὸν λζοντχ.

"Ort τάς $p&aeìg è {+AB ς ό λόγος ἐλάγχει ,

τές τολμηρους ἐν τοῖς λόγοις μόνοις, και Σx êw
τοῖς ἐργοις.

MöS-og or3if. 'EXa£m xxi Ba* rog.

Exa. xzvxayuávn
<, v / •*
*^.

rj ßár? άλ?»cw * ' έν ἐσεω?

»
/

v » /
- -

8 Jèv χnorupuéve1;, δτε έγω έν εάχεσ/ zrov 2rwz-/

a v \ a. * • •

μάνω xαέ ο}κοις. 'H Jè ßατος ἐφn : & έλεινè, el

μνn$eìora töv zraX£xaaov xzi zrpuάνων τῶν xozrrjp
a •a 3- • / -

των ora , ßäTog àv eXag S-aXhaTetv y.cv£&at , ουx

• /
€λατον . -

qui illud divinum nectar vocavit, et Virgilius , qui de

eo ait , Georg. Lib. IV. v. 1.
Protinus aerii mellis coelestia dona
Exequar.
1. i xvn uáva {nt). Ex hoc Apologo dicterium deriva
tum τύ λέοντος i xvm %nte ís , Leonis vestigia qua •• is , in eum
&cilicet usurpatum, qui ferocem se verbis iactat, re vero
 A E S O P I C A E. 91
Fab. CCLXVII. 178. Venator meticulosus
et Lignátor.

Leoni, indagans vestigia Venator, Lignatorem

rogavit, an leonis vestigia et latibula nosset.
Respondit ille, et ipsum quoque leonem, si lu
bet , indicabo. Sed Venator metu pallescens,
dentibus crepitans, Vestigia tantum, ait, non
Leonem quaero.
Audaces una et timidos carpit haec Fabula ,
audaces nempe verbis, sed non factis.

Pab. CCLXVIII. 183. Abies et Rubus.

A bies iactabunda Rubum sic est alloquuta . Tu

quidem nulla in re prodes , at ego in tectis et
aedibus aedificandis utilis sum . Cui Rubus, O
misella, respondit, securis et serrae si meminis
ses, quae te exscindunt, deberes velle Rubum
potius quam Abietem esse.

timidissimus est. Quod sane cum eo convenit quod ibi

dem ab Erasmo in Adag. Chil. I. Centur. X. refertur.
*A£x* tragovans vti fxvn {n tris , Ursi praesentis vestigia
` quaeris. -

2. ουδέν χgnzuuíva;. Vitiosissima erat in Palat. Cod.

haec fabula : quapropter eam, ipso Neveleto monente ,
ita ut nunc cst emendavimus.
 92 F A. H V IL A E.

' Kpeioror&v zrcvfa & poßog, h zrXovo'/α μετέ έ

payx&v xaì èzrnpetáv.

Mö9o; o-33'. 'Eppujg xal Tj.

Z». zrλαο-ag &vdpa xal ywixz, êx4^«Uo-^•

'Epuj ayayéìv αντες έτά τήν γήν , xal Jeìåa
- * / a. *^ - v. w

68 cw ópUorarovrsg zrλλον ο7σωσιν. T$ J} τὸ ἀpoa-- - v -• • r

ray9¥v zrourforawτος , η γη τὸ zrpóτον έxajλvcw.

- » a. a.

'Og JÈ 6 'Epμῆς ἀναγκαζε , λόγων τόν ^fz zrpoa--

rsray£vou - aiXX'* dpvora-4 roora» , άσω 34λοyrau, sá
• - a.

vovrsg yàp àvTjp £ xXaiovrsg xav&areat.

IIpès rés fig&iag uèv Jwe %ομένες, μ,ττ. λvzrj;

Jè Xτοάσόντχς, ό λόγος ἐνxaupo;.

- MijSog ord. "Exug xaì 'Aλωzrw3.

E. êzr* Jaaruj &xdv3a/v e%ς τινα zrorzuèv

άφ'paro : &X&zrw? & , τάτον θεαα'au£vn , á3-o;,
åøn , της vnd k δ yavxXnpo;.
IIp6ς άνδρα zroynpòv μοχ3wpoig zrp&ypuaoruw é
zruxere/ora/tw .
I. Ke*i*a vv revi*. Plurimas quidem a summis viris lau
des paupertas tulit, summi enim viri pauperrimi exti
tere , qualis veterum memoria Aristides, Phocion, Epa
minondas , Pelopidas , Lamachus , Socrates, Ephialtes.
Iure itaque ac merito Tibullus Eleg. I. Lib. I.
AMe mea paupertas vitae traducat inerti,
Dum meus assiduo luceat igne focus.
 A E S O P I C A E. 93
Praestantior paupertas sine metu, quam opes
cuin necessitate et contumelia .

Pab. CCLXIX. 185. Mercurius et Terra.

Imper hominem et feminam quum finxisset,

Mercurio praecepit ut eos in terram deduceret,
locumque indicaret, ubi effodientes opes plurimas
reportarent. Mandata exsequente Mercurio, Ter
ra primo quidem impediit. Vt vero Mercurius,
Iovem hoc aiens mandasse, ad id coegit, Fodiant
licet, Terra ait , quantum libuerit ; cum fletu
enim et eiulatu cuncta reddent.
In eos qui facile quidem mutuum accipiunt,
aegre vero reddunt, sermo accommodus.

Fab. CCLXX. 186. Vipera et Vulpes.

V„ supra carduorum fascem vi fluminis fe

rebatur. Vulpes eam videns, O quam dignus,
inquit, tali nave nauclerus!
In hominem improbum res malas aggredientem
quadrat Fabula .
2. 3?vzziworaw 3σω ßovAovw. Ita Neveleti editio an.
1 66o. se habet. De veritate tamen huius lectionis du
bito , quae quidem sive librarii, sive typothetae erra
ratum sit, ita profecto est corrigenda. 'AAA' devzzím
•ra- » * * * έτω , 3zov 3&Aoyiwu* s;ivovws yde eivs xg, xAawoyw*
ci*rodaja wzw .
 94 F A B V L A IE

MÜ3ος oro*. 'Eywg xaì 'Pfyn.

E. eiora?3a)v eig xa^xepyê âpyas fauov, £x

τῶν σκ30áv τόν άντων ' ἐζήτει φαγεῖν .* Hxc, g,
* zrpog zrjv Éivlw , £ dvTjv zrapáxáÀe, Jéva, &vrä
τι. 'H Jè ùzrorvxäora e}zrc» ' &X' èvf3ng eì , zrzρ ἐ.
μέ τι dzrofora$au duéucvoς , άτις ε JJóva*, & λα
λαμ3œvetv zrapæ zr* Prwv e%æ$æ.
. 'O λόγος Jnλοι ότι μ&τxuof eio-tv, oi zrap2
φιλxpyvpav τι xap£aiveiv zpoa Joxäyr=;.

Mυθος σο3'. "Exu; xai "rJpo;.

E. Φοιτών έzrf tuvz xprfylw , ἐπιycy. 'O J.
- •* ^ • -.
- •

êw
a.

- a.
-

» »
v

taù&z oixàv ù 'po; âxáÀvcv &vròv , αχναztóv ,

»w v * - ~ • n • ^» * . - w -

e}χε μὴ ἄpxérai rj iJ}g youj , αλλα xai âzr? την

- - a. - - • w \ - /

&υτά ά/ατω &?/xvejtwt . 'Ae} Jè τῆς φιλοyeax{x;

*2 A. {9;s -XX -* • a. * a.

zv<avou? vng, oraJe vcvro ozra); et 3 pua X w cz^^n

Xou; xzTzarrázuv, xai τοῦ νuxóv τος ό τε γῆς xα?
- 74. _/. 2 Jè v a. - -

τε ύ σχτος νομή γε ; irtvxa. Tz%ávzwv dâ avtòv apo

S*; / * 3 / J. v / - 7J
εσμfaw, oi ' 33 rpx xou Jiae uiarog rö Ü Jpe , zrz
1. ££* m ca»**v . Nonnulli vertunt , aliquod ex fa
brilibus , quae ibi aderant , instrumentis , comedere ren
tabat. Mallet Nev. £v τὸν σx evö .... . . £3* re .
2 tra : < mw* £t rnv . Haud absimilis Aesopi fabula est ,
quam de Mustela et Lima Planudes m. LXXXI. edidit.
Nostra tamen magis convenit cum Phaedri Fab. VII.
Lib. IV. quam si cum hac conferas, eius originem pro
fccto cognosces. 'Pivn vero apud Graecos piscis quoque
 A JE S O IP I C A E. 95

Fab. CCLXXI. 187. Vipera et Lima.

V„, in fabri officinam ingressa, a fabrilibus :

instrumentis aliquid cibi petebat. Quumque in Li
mam forte incidisset, eam , ut sibi escam porrige
ret, rogabat. Cui respondens Lilna, Adeone , in
quit, demens es, ut a me aliquid percipere putes ,
quae non dare, sed accipere ab omnibus soleo?
Fabula innuit, stultos eos esse , qui ab avaris
aliquid se lucrari existiniant.

Fab. CCLXXII. 188. Vipera et Hydrus.

V„ ad fontem accedens, ex eo potare so

lel)at. Id Hydrus, loci illius incola, vetabat, in
crepans, quod propriis pascuis non contenta, ad
suam quoque mansionem accederet. Quae con
tentio quum magis magisque in dies cresceret,
in praelium tandem venire decernunt, ea lege,
ut victori et telluris et aquae ius cederet . Sta
tuto igitur praelii tempore, ranae Hydri odio ad
nomen est, squamis minimis sed durissimis pellem re
fertam habens , quae limae vice fungi potest. Hinc fa
cile ei nomen huiusmodi derivatum.
3. Barezzou dud uia o; tô Jdgov. Inimicum ranis hoc a
nimal. Hinc missum hydrum , quum regem peterent ,
fingit Aesopus. Aelianus id aperte testatur de animal.
propr. Lib. XII. c. 15. aiens, Báreaxo; άσεον μισά, xj didouxwv
*xvgös. Nev. Ceterum hanc fabulam Aesopo tribuit quo
 96 F A B V L A E.

Paycºducwot apòg ròv ixtp , zrap<9aporwov &v

*ör , ëza»»*^^ducro xal avroi avuuazfarer, &v
τλ. 'Evzrtizn; Jè της μέχης , ά μ£ν êxus apò;
τὸν ύόρου έτολάμe , oi J. 44rpaχοι μn£, zra
paripa db?w Juráucro , μεγ£^a äxaxp&y nora,.
Κai ό άχις ψικήra; , jruzzo , e% » avuuazfare,
dvrj v7roo-xáucvou zrap 3 7)v μέχω & zrzpay£
vovro. Oi % £?zora, ap3; 2vrjv : dXX' εύ 7$,,
& ἐπος, ότι η κ μετἐρα συμμαχέα ε xep&v Jé,
Jì* Jè φωνῆς σω{*mxcv.
'O X6yo< J)^oi , ότι ἐν92 xetpóv 2«e4a. •';},,
* Jìà λόγων 3οη$etz & Jäv λυσιτελεῖ.

Mó9o; oroy'. Z303 xal 'AXa/zrw3.

Z». w • -

dvza-* ucwog αλωzraxog τὸ σωστὸν τὸν

-
/

-
v

-
-
v

-
-

¢pcwóv xai τὸ zrouxfλον , τὸ Αασάλειον dvrj τὸν

{X6ya)v %a/aov évaxeff2a-cw
ez^oy
» v
22et 21
a.
. BeXöucwog
•. /
Auc/og Jè χ
- »v&v
va» yat,
w

ei ' την τυχω μετzX*3aara, $ την χλισχάπrra

a- a. - - » a. 3 a.

p*r*/3α Αάτο, * ® pogávn; àvrjg §w φοpe{g), ' xdvθαpor

que Phaedrus Lib. I. Fab. 2. eamque ab eo narratam
tradit, quando Pisistratus Athenas occupavit .
1. n)v rvxnv uaTaxXa%a* a . Ita, admonente quoque Ne
veleto, legendum , non **' wv +vx iv μεταλλαζαza.
' 2. p* ou£vn; av ■; £v voe *** . Suus et brutorum regibus
honor est. Haud mirum itaque si Vulpes etiam eorum
regina , gestatoria in sella, ut par erat , ferebatur. Vi
de mythographi festivum ingenium !
3. xci. 9* aov. Vulpes , carnivorum animal, teste Aldro
vando de Quadrup. Digit. Vivip. Lib. JI. esu quoque ve
 A E S O P I C A E. 97
Viperam veniunt, animumque ei, pollicitae se
socias adfore praelii, addunt . Coinmisso itaque
praelio, Vipera cum Hydro congreditur ; sed ra
nae nihil ultra praestare quum possent, ingen
tem e stagno clamorem ediderunt . Victrix au
tem Vipera, ranas, quod se socias pollicitae ,
pugnae non interfuissent , graviter obiurga
vit ; at illae, Heus tu , dixere , scito societatem
nostram non manibus, sed voce constitisse .

Indicat haec fabula, quod verborum auxilia

nihil prosunt ubi manibus opus est.

Fab. CCLXXIII. 189. Iuppiter et Vulpes.

Verum, et prudentiam Vulpis admiratus Iup

piter, imperium ei in ceteras feras tradidit . Sci
re autem cupiens, an mutata fortuna, commutas
set etiam tenacitatem , in lectica dum Vulpes
vehitur , crabronem ante eius oculos demisit. Il

sparum delectatur. Ideo vespetis appropinquans, et ti

morem simulans , se abscondit, cauda exstante , circa
quam vespae ob densum villum certatim implicantur.
Deinde Vulpes surgens , secus arborem, vel saxum ,
perfricando eas atterit, quibus cxtinctis , et vespis , et
vespetis pascitur. Quod autem heic de scarabeo dicitur,
haud absonum est : tot enim eorum species a naturae
curiosis referuntur, ut nonnulli volantes revera vespa e
formam prae se ferre vulpinis oculis possint.

7
 98 Ε Α Β V Ι, ΑΕ

παρά την όψιν αφή κεν. Η δε αντίχειν μη δυνα

μένη, επειδή περίπτατο, το φορείς αναπηδήσασα,
ακόσμως συλλαβείν αυτόν επειράτο. Και ο Ζευς
αγανακτήσας κατ' αυτής, πάλιν αυτήν εις την αρ
χαίαν πέξιν απεκατέσησcν.
Οι φαύλοι το ανθρώπων, κάν πα αρoχήματα
λαμπρότερα αναλάβωσιν, και μετατίθενται την φύσιν.

Μύθος σοδ'. Ζευς και Απόλλων.

Ζιο, και Σ Λ

Απόλλων περί τοξείας ηeίζοντο. Τε

1 » -

δε Απόλλωνος εκτείναντος το τόξον, και του βέ

λους αφέντος, ' ο Ζευς τοσούτον διέβη, όσον Απόλ
λων ετόξουσον. Α'
"). " - / « 1 -

Ούτως οι\ τοίς κρείττοσι αμιλλώμcνοι, προς τα

» "ν »

εκείνων μη εφικνείσθαι , και γέλωτος όφλισκά

4'ΟΟΟ"Λ .

Μύθος σοέ, Ζευς , Προμηθεύς, Αθηνά,

και Μώμος.

Ζιο. , και Προμηθεύς, και Αθηνά κατασκευά,

σαντες, Ζευς μεν ταύρον , Προμηθευς άνθρωπον,
τ. ο Ζευς ποσότον διέβη. Νeveletus νortit: Ιuppίter tan
εμm αύerrαυίt. Deinde notulam addidit huiusmodi. Απ
biguus hic locus : noυα significatione usurpatum υerbum
διαβαίνειν σαplicuimus. Poterat commodius verti,, tantum
dem insuper praetergressus est lappiter iaculαndo , qτιατι
tum Αpollo iaculatus est,,. Scd Cl. viri pace dicam , neo
1ουus ambiguus est , nec nova significatione νorbum
 A E S O P I C A E. 99
la continere se se non potens, e lectica confestim
desiliens, eum praetervolantein turpiter compre
hendere conata est. Iuppiter vero ei succensens,
ordini priori rursus reddidit.

Improbi homines etiamsi ad dignitates maxi

mas evecti sint, naturam non tamen mutant .

Fab. CCLXXIV. 19o. Iuppiter et Apollo.

Inter et Apollo de iaculandi arte contende
bant. Phoebus itaque quum arcum intendisset,
sagittamque enisisset, Iuppiter tantum spatii uno
gressu confecit, quantum Apollinis emissa sagitta.
Sic qui cum praestantioribus contendunt, non
modo eos non assequuntur , sed et risum pariunt
sibi .

Fab. CCLXXV. 193. Iuppiter, Prometheus,

Minerva, et Momus .

T„ Iuppiter, Prometheus hominem , et

IMinerva domum quum efformassent, Momum iu
+uaßaiveuv est usurpatum ; sensus enim Fabulae hic esse
videtur ; Iovem tantundem spatii uno gressu emensum
fuisse, quantum Apollinis telum confecerat, quo mytho
graphus summam Iovis praestantiam significare voluit.
2. Zaw; , x% II?oan$ev;. Huc alludere Aristoteles vide.
tur, dum de Momo scripsit, de Pa• t. animal. Lib II 1. e
um naturam incusasse, quod bobus cornua in capite,
 Ι ΟΟ ΙΕ Α. Β VΙ, ΑΕ

Αθηνά δε οίκον , κεμτην είλοντο τον Μώμον. Ο

δε φθονήσας τοίς δημιουργήμασιν , αρξάμονος
έλεγε τον Δία ήμαρτηκένα, το ταύρg τgς οφθαλ
μους επί τοίς κέρασι μη θέντα, ίνα βλέπη πε
τύπτει τον δε Προμηθέα, διότι του ανθρώπου
τας φρένας έξωθεν ου κατεκρέμασον, ίνα μη λαν
θάνωσιν οι πονηροί, φανερον δε εί τι έκαστον ου
χρείαν είχον. Τείπον δε έλεγoν, ως έδει την Α
θηναν εν τω οίκω τροχούς αποθείναι, ίνα εαν
πονηρώ τις παροικιθή γείτονι , βαδίως καταβαίνy.
Και ο Ζευς αγανακτήσας κατ' αυτού επί τη βα
σκανία, τg Ολύμπg αυτόν cξέβαλε.
Ο λόγος δηλοί ότι εδεν έτως ενάρετόν εστι ,
ο μη ψόγον επιδέχεται,

Μύθος σος'. Ηρακλής και Πλ8πς.

Η...λπ., θεωθείς, και παρα τω Διλ έστιω

-
- ν

-
Α

-
\

Α
-

-
"

μονος, ένα έκασον των θεών μετα πολλής φιλο

Λ y ι Υ Λ γ /

φροσύνης η σπάζετο. Και η τελ4ταίg εισελθόντος

- \ "- " Α. » Λ

τώ Πλούτg , κατα τα εδάφους κύψας απετρέψατο

κ " Ν , ν Λ \ - ν »

εαυτόν. Ο δε Ζευς , θαυμάσας το γεγονός, όπω

- r ,
-- -- " / / 1

θάνετο αυτό την αιτίαν, δι' ης πάντας τους δαι

non in armis potius addiderit, φuod vehementius pos
sent ferire. Lucianus quoque huius fabulac mentionem
fecit in Worae Ηist. Lib. 11. c. 3. et in Ηermotimo Ν. 2ο.
sed ille Vulcano tribuit, guaecumque heic de Prometheo
myrhographus ait : cuίus quidem narratio magis qua
drat. Consta t enim ex Μythol. non Vulcanum , sed Ρro
metheum , adνυcata Μinerva , hominem finxisse .
 A E S O P I C A E. 1O 1

dicen delegere, qui eorum operibus invidens, Io

vem primum errasse dixit, quod tauri oculos in
summis cornibus non collocasset, ut videre pos
set ubi feriret: Prometheum vero, quod hominis
praecordia foras non appendisset, ut mali mini
me occultarentur, manifestaque fierent singula ,
quae in illis recessus habent et latibula. Tertio
vero dixit, oportuisse Minervam rotas aedibus
supposuisse, ut si quis forte prope malum vicinum
habitaret, facile discedere posset. At Iuppiter ob
Huiusmodi reprehensionem offensus, eum ex Olym
po deiecit. - -

Nihil adeo perfectum est, quod reprehensio

nem non admittat.

Fab. CCLXXVI. 194. Hercules et PJutus.

H„, inter Deos receptus, et apud Iovem
epulatus, Deorum unumquemque multa comitate
amplexus est. Sed Plutum, qui post ceteros ei se
se obtulit, humi defixis oculis omnino est aver
satus. Qua de re obstupefactus Iuppiter, caus
sam percontatus est , cur omnibus L)iis officiose
1. φcw ee 3v d £ & ru . Suspecta prorsus huiusmodi lectio
esse videtur. Nec latuit id Neveletum, qui reponen
dum monuit , vel powe 33v d'ê ên êxa;ov , οὐ ; e*iav a?xov ,
vel sane pxw? o*; d' & n £xa-o;, 3ς xaxiav a7;z*. Priorem ta
men coniecturam sequutus est in versione. Equidem
iudicare non ausim.
2. daro$ άναι . Mallem v^ro S àvaa.
 1 Ο2 Ρ Α Β V Ι, ΑΕ

μονας ασμένως προσαγορέυσας, μόνον τον Πλετον

υπoβλέπεται. Ο δε είπον αλλ' έγωγε δια τύπο
αυτόν ώσοβλέπομαι, ότι παρ' ον καιρόν έναν
θρωποις ήμcν , έωρων αυτόν, ως επί το πλεί
τον, ' τοίς πονηροίς συμόντα.
") 1 ν - y / -

" Ούτω πoλoι δια την εαυτών αβgλίαν δυσυχ&ν

\ » / y - y Α'

τες, την αιτίαν επι το θείον αναφέρεσιν.

Μύθος σοζ. Ιατρος άτεχνος.

Ιπε. ην άτεχνος. Ούτος αρρωστω παρακολs

θών, πάντων ιατρών λεγόντων αυτώ μή κινδυ
νέυειν , αλλα χρονίσειν εν τη νόσω , έτος μόνος έ
φη αυτώ, πάντα τα αυτό ετοιμάσαι, την άυεμον δω
gχ' υπερβήσειν. Ταύτα ειπων υπεχώρησε. Μετα
χςόνον δέ τινα αναστας ο νοσών προήλθον , ω
χρός' κι μόλις ζών. Ο δε ιατρός εκείνος σαυαντή
σας αυτώ , χαίρε, έφη , πως έχουσιν οι κάτω;
* κακείνοι, είπαν, ηρεμέσι , πιόντες το της λήθης
ύδωρ. Προ ολίγs δε, ο θάνατος και ο "Αδης,
δεινόν ηπείλgν τας ιατρgς πάντας, ότι τες νοσεν
τας εκ εώσιν Σποθνήσκειν, και κατεγράφοντο πάν
τας. "Εμελλον δε και σε 2ράψα, αλ' εγω αρο
Ι. τοίς πονηροίς σωόντα. Ιdem et ille sentiebat , gui Syl
1ae se se iacuanti dixisse legitur: Και πως αν αης συχς»ςος,
ός τι παίός σοι μηδέν εγκατελιπόντος , τοσαύτα κέκτασαι ;
Ρlutarch, in Vita . Νec aliam sententiam habuit S. Ηie
ronymus, gui ad Ηedibiam scribens, ait : Ιlla υulgara
 A E S O P I C A E . 1 o3
salutatis, solum despiceret Plutum . Cui ille , I
de 0 ipsum aversor, ait, quod quamdiu inter ho
mines fui , eum ut plurimum cum improbis es
se animadverti.

Sic multi propria infelices imprudentia, caus

sam im Numen referunt.

Fab. CCLXXVII. 196. Medicus imperitus.

M„. imperitus aegrotum visitans, ceteris

nihil periculi esse affirmantibus, sed tantum diu
turniorem fore morbum, eum solus sua ordinaret;
omnia monebat, crastinam enim non supervictu
rum ; quae quum dixisset abiit . Paullo post e
morbo surrexit aeger, sed plane pallidus, et vix
vivens. Medicus obviam factus, Salve, inquit :
quomodo se mortui habent ? Quiescunt, respondit
ille, Lethe$ aquam epoti: sed nuper Mors et Plu
to grave quid medicis minitati sunt , eo quod
aegrotos mori non sinant ; iamque singulis com
scriptis in eo erant ut te quoque conscriberent,
sed ego iis advolutus , exoransque , verum te

sententia mihi videtur esse verissima : Dives, aut iniquus,

aut iniqui heres. Sed tamen Est modus in rebus.
2. ούτ». Alienum hoc plane a fab. 'E7rt av9 uov est. Nev.
3. και μάλις ἐδv. Legitur et μέλις ἀν.
4. x£x£vot. Mallem xgixiivo; si rev.
 1ο4 Ε Α Β V L ΑΕ
πεσων αυτοίς, και δυσωπήσας , Cξωμoσάμίω αυ
τοίς μη αληθή ιατρόν είναι σε, αλλα "μάτίω δια
βληθήναι.
" "Οτι τώς απαιδεύτους, και αμαθείς, και κομ
ψολόγους ιατρους ο παρων μύθος ελέγχει , 2
σηλιτέυει.

Μύθος σοή. "Ίππος , Β&ς, Κύων ,

κ) "Ανθρωπος.
Ι ππος και βούς και κύων, υπο ψύχους σενού
1 "- ν Α' « 1 Λ "

τ, y * 1 "

μονοι, ήλθον εις ανθρώπου τινός οικίαν. Ο δε » -, Α'

δεξάμονος αυτες, κ' πύρ ανάψας, έθαλψε. Και

"- W σ' ν Α' "ν ν Α'

τώ μεν ίππω κρμθας παρετίθει, τώ δε ταύρω

3/ "ν ν 1 \ " V -υ / * Ν ,

άχυρα , τώ σε κωί τα έπι της τραπέζης εδ'δs.

Μ ΝΑ ...1 4-/ λοβονί » / 2

Δια σε την τοιαύτίω φιλοξονίαν αντημείψαντο αυ

"- \ Α' » "

τώ χάρτας, μερίσαντες και χαρισάμενοι αυτό ήδ

y Λυ .• τ' / \ « ν ρ/ 2. 1 \

ετών εφ' ών έζων. Και ο μεν ίππος ευθυς τους

/ Α' \ ν ey ν Ν

πρώτες χρόνες δια τωτο έκασος θερμός, κ' γαυ

9 "ν Α' "ν 2 * \

ρός εσι τη γνωμη . Ο δε βούς μετ' αυτόν τους ») \ W.

μέσες κόνες δια τούτο μοχθηρός, και φιλεργός

εςι πλέτoν αθροίζων.
"λ ".
Α' . .. Λ. δι
Τρίτον δε ο κύων τας δύ
τε - Α "..» - /

3υταμsς χρονους * "ν Α'

σια τ8 το παςΑ' γηρασκων , ο υ Υ

σκολός ετι τη γνώμy, και τον διδόντα μόνον τροφήν

τ. μάτια, διαβληθήναι. Εrat in Ρalatinis membranis cor
τιιρtissima lectio διεβλήθης , guam ita Νeveletus emen
da νit .

2. ότι. Redundat omnino το ότι, ut in insequentibus.

3. ςηλιτευει. Ιnfames homines hanc poena m a pud Grae
 A E S O P I C A E. 1 o5
medicum non esse iuravi , sed falso habitum
fuisse.

Medicos imperitos, ignaros et loquaciores, haec

fabula notat et arguit.

Fab. CCLXXVIII. 197. Equus, Bos, Canis,

et Homo .

Eu, IBos, et Canis frigore pressi, in Ho

minis cuiusdam aedes convenere, qui eos exci
piens, accenso foco fovit ; ac deinde Equo hor
deum, Bovi paleas obtulit , Cani vero ex iis,
quae in mensa aderant, dedit. Quam ob hospi
talitatem ipsi gratias reddidere, singuli vitae suae
tempus partiti, eique gratificati. Equus itaque
primos annos largitus est ; ideo praecipiti mente
et superba unusquisque hominum prima aetate est.
Medios vero post hunc annos Taurus dedit ; ideo
tunc laboriosus et sedulus est quisque, studetque
divitias cumulare . Vltimos tandem annos Can*s
praebuit ; et propterea senex quilibet morosus
est, sibi victum dantem tantummodo amat, blan

cos obtinebant, ut eorum nomina atque facinora , ad

perpetuam cuiusvis memoriam , év s i Aous , in cippis at
que columnis aeneis inscriberentur. Vide Demosth. in
Philippica III. Hinc cnxurivsiv de quolibet dedecore po
stea dictum est.
 1ο6 Ε Α Β V L Α Ε

αγαπά , και σείει , και επιχαίρει , τoίς δε μη

διδΞσι καθυλακτεί , κ) καθάπτεται.
"Οτι τινές των ανθρώπων φαύλοι όντες και κα
κοι, εκείνοι ειωθασι φιλελν τους διατρέφοντας
αυτούς.

Μύθος σοθ'. "Ίππος κ. Ιπποκόμος.

Κ
Χρμθήν την τά
\ ν "ν ρ/

ίππου ο ιπποκόμος κλέπτων κ!

« « Α' Α' Ν.

"- ("" 3. * Α' "

πωλών, τον ίππον έτριβε και ' εκτένιζε πάσας ή

2/ « y γ. -

μέρας . Έφη δε ο ίππος , ει θέλεις αληθώς κα

λον είναι με, την κραθήν την τρέφεσαν μήπωλει.
α/ « - / "ν "ψ Λ Ν -

Οτι οι πλεονέκται τοις πιθανοίς λόγοις κ' παίς

Α' » Μ

κολακείαις, τας πένητας δελεάζονται, κ) απoς ερs -

σιν αυτός και της αναγκαίας κείας.

Μύθος σπ' Κάμηλος, Ελέφας, κ Πίθηκος.

Τη, αλόγων ζώων βgλομένων βασιλέα εαυτών
« /
Αυ y

w ν Ν * / Α'
Ο

2
Α.

ολέθαι τινα , καμηλος κ} ελέφας καταςάντες έφι

Α' " Η

λονείκουν, και δια το μέγεθος του σώματος, κι

y 2 Α" Α'

δια την ιχυν ελπίζοντες πάντων προκρίνεσθαι. Πί y Α' 4.

θηκος δε έφη αμφοτέρες ανεπιτηδείους είναι, την

W Α' 2. Α Α και/ Α r» ν

μεν κάμηλον "αιότι χολόν καικ έχει κατα των αδί

1. εκτένιζε. Forte erit ετόλιζε. Νeτ. Νon video quanam
de caussa εκτένιζε sit reiiciendum . Comuntur quidem et
equi, et a veteribus comebantur , ut multis docet Χe
nophon in Libro De re equestri, in quo fuse etiam de
ήippocomί officio, et de equo destringendo pertractat,
 A E S O P I C A E. uo7
ditur, assentiturque, non dantibus vero allatrat;
et insultat.
Sic homines viles et mali nutrientes amare so
lent. -

Fab. CCLXXIX. 198. Equus et Equiso.

Hora- Equi surreptum divendens Equiso, eum
quotidie et comere et perfricare solebat. At E
quus, Heus tu, inquit, si vere me pulcrum esse cu
pis, hordeum, quo nutrior, quaeso ne vendas.
Ita avari, verba dando et adulando, inopes
inescant , eosque iis etiam spoliant, quae sunt
ad vivendum necessaria.

Pab. CCLXXX. 199. Camelus, Elephas, et Simia.

Q„ de rege e suis eligendo agerent bruta, Ca

melus, et Elephas progressi , inter 8e contende
Bant, ambo ceteris, ob corporis molem et robur,
praelatos iri sperantes. At Simia ütrosque imperio
ineptos esse affirmavit, Camelum quidem quod
hilem ad iniustos puniendos non haberet, Ele
aiens , άπεισαν σε ψῆxn , ä ex ea 9au μέν άπό τάς x£va Aijg xg}
αύς xaì rn; • μη yde xaSagôv τών άνω δywv, Audwuov • xai re»
xa9ai geuv. x. ^r. A.
2. duótu xoX&v &x jxa. Iracundus minime est camelus,
 1o8 F A B V L A E.
a v w *• / ** ,a » \ w * •

vgyrov, τὸν Já åÀá'φατι , ότι σόος ἐς? μὴ ἄντοῦ

p. r. a. - - • a.

gazaruX«ύοντος ' xoua{Jua jujv ézturi$cvrat.

•r w J)
p. - a. w w •

Ori ra- puéyusae 7wv @pxypuoi των σισι μιχραν αι

- a.

τ{αν τά zrpoo-Joxspuévs xa^vovrxu.

MÜSog a-zz. Kápunλος λ Zevg ,

dμηλος $εασαμένη τταυρον έ7? xépza-uv a - » a. »

3-a Áλόμ^νον , φ$ophoræora dvrj , é3eX*f$n & czv

π) τόν ἐσων ἐφιx£3at. Auázrep zrzpozycyou£vm zrpd;
v a a • a. •/ » -^- a.

τὸν Δ/α , τέτυ έσε*$n , ôzra); dvrj xápatr. zrpoa--

• » a. - • -

veîuy. Kai ö Z¢03 dyawzxtja ag xar' dvtjg , e}»a

» - - a. - a. - - -

μη αpxeìrai rj ugy é$e rè orojuztog £ rj i3 Jî ,

• a » ^» » a. » -

dXXà zra 2/ororάτερον έ713vu é , 8 pudvov dvrj xá

s. • w v a. -

pzra où zrpoprę$nxcv , αλλα και μέρος τι τὸν ἀ

» /

των αφεῖλέτο.
quia felle caret. Plin. Lib. 11. c. 37. Aristoteles autem
non omnino felle carere ait, sed xoÀw 3 m v A£6ia tan
tum habere. Nev. Et sane rabiosissimum quandoque
animal est, ut exemplis Aldrovandus De Qaadrup. di
git. pag. 228. probavit, habetque singularem vindictae
et belluinae ultionis reminiscentiam , quae in nullo
animali maior apparet. -

I. xougiòua iuìv έτι ri$ cwtrru. Timet Elephas xeed;nv x euêw,

xy} xoigov ßoiv , ut testis prae ceteris Aelianus est De
anim. propr. Lib. I. cap. 38. qui ibidem narrat, a Roma
nis Pyrrhi Epirotarum regis elephantos in fugam ver
sos, immissis in eos grunnientibus suibus. De hac ele
phantis in sues antipathia videndi sunt Orus Apollo,
Strabo, Seneca , Aldrovandus , et alii. Ceterum Gisber
 A E S O P I C A E. 1o9
phantem vero, quod si regnaret , a porcellorum
insidiis summopere esset metuendum.

Res maximae vel levissimam ob caussam exi

tu frustrantur.

Fab. CCLXXXI. 2oo. Camelus et Iuppiter.

T„ cornibus superbientem Camelus quum

vidisset , invidia motus idem obtinere expeti
vit. Ad Iovem igitur supplex profectus, ut et
ipsi cornua largiretur oravit : cui iratus Iuppi
ter, quod corporis magnitudine et vi non con
tentus, superflua quoque concupisceret, non solum
cornua non addidit , sed et aurium partem ei
6empsit. ^

tus Cuperus in Exercitat. 1. de Elephantis (Sallengre

Nov. Thes. Antiquit. Ven. 1735. Vol. III. pag. 24.) ele
phantos Aesopi tempore visos in Graecia fuisse negat ;
ut et in Persia ac Lydia. Hinc liquet fabulam hanc
diu postea ab aliis esse confictam.
2. Ka unλο;. Ex hac fabula derivatum proverbium : Ca
melus dum affectat cornua , et aures perdidit, de quo vi
de Erasm. Chil. III. Cent. V. 8. Haud absimilis argumenti
exstat Apologus in Iuliani Imp. Misopogone , ubi ait : λέ
»ezu xg τῶν ἐx rîva v&vnv έχοντω τa gaarAna t'cv τοῖς άλλοις άevu
oruv , £r19 ά&αι τὸ χεμετέζειν , &ztrae oi » cwvoj ou Tûv 7trtr^v '
g? rt* t* a £v £7ruAa 9 3 ucwov , τὸ σε μη σωn6£v*x. x. τ. λ. Haud ab
similis est Fab. superius allata CLII.
 1 1Ο Ε Α Β V Ι. Α ΙΕ

Πολλοί δια πλεονεξίαν τοις άλλοις φθονούντες,

λανθάνεσι και των ιδίων σερέμονοι.

Μύθος σπβ'. Κάνθαροι δύο.

Ε, τινι
Α'
νησιδίω ταύρος ενέμετο. " Τη δε τούτου
Α'
/

-
«ν

Λ
5 /

/
Ι

Α
-

1
\

Μ
Λ

κόπρω κανθαροι ετρέφοντο δύο. Και δη το χει

"- 9 φ' w

μώνος εφισαμένου , ο εις έλεγε προς τον άλλον,

Ο >/ Α' ν w >/ .f «"

ως άρα βούλoιτο εις την ήπειρον διέπταθαι, ίνα

εκείνω μόνω όντι ικανή ή τροφή γίνηται. "Ελεγε
Γ. γ Γ. 1 - -

δε, ότι εαν πολλήν εύρη την νομήν , και αυτώ w » ν /

οίσειν. Παραγcνόμcνος δε εις την χέρσον, και κα

ν ν \ / « Μ \ / 2.

ταλαβων μεν πολήν κόπρον, υγgαν δεμένων εν

ταύθα ετρέφετο. Του δε χειμώνος διελθόντος,
Α' Υ \ - / \ e/
πάλιν εις την νήσον διέπτη. Ο δε έτερος θεα
Λ' y y - y ν α

σάμονος αυτόν λιπαρόν, ήτιάτο αυτόν, διότι υπο

Α γ - η ΝΔ > Α' " \ 3' \

χόμενος αυτώ και δεν έκόμισον. Ο δε είπον, μη

ν ν -- " υ

εμε μέμφs, την δε φύσιν τ8 τόπε εκείθον γαρ

Λ' \ φ» Α' \ * Α/

τρέφεθαι μεν οίόν τε, φέρεθα δε και δέν.

Ο λόγος εύκαιρος προς τας δια φθόνε κρείττο

σι αμιλλωμένες , είπα εκ τότε σφαλλομένες.

1. Τη δε τυπ κότερω. Vivunt canthari , ut omnes sciunt,

excrementis iumentorum . Ηino Plutarchus in Commen
tario, in quo Stoicorum dogmata cum poetarum dictis
componit, λέγονπιι, ait , οι κάνθαροι το μυρον απολείπαν ,
πα δε δυσωδη διωκαν : αίunt Scarabeos unguentum figere,
 A E S O P I C A E. 1 1 1

Ita multi prae nimia habendi cupidine aliis

invidentes, plerumque propriis quoque bonis ne
scii privantur. -

Fab. CCLXXXII. 2o1. Scarabei duo.

P arva quadam in insula taurus pascebat, cuius

stercore Scarabei duo nutriebantur . Hyeme ad
ventante, eorum alter alteri dixit, velle se in con
tinentem proximam transvolare, ut illi soli suffi
ciens esset ea in insula cibus ; addiditque et illud,
se , si copiosam illic escam reperiret, ei quoque
partem aliquam allaturum. Vbi vero in continen
tem venit , multo quidem inibi, madidoque fimo
reperto , ibidem commoratus, laute in dies nutrie
batur, ac tandem hyeme exacta in insulam re
volavit. Tum alter eum pinguem nitidumque quum
vidisset , acriter obiurgavit, quod multa pollici
tus nihil attulisset . At ille, Ne me, inquit, sed
naturam loci potius accuses, in quo quidem abun.
de nutriri licet, sed nihil inde exportari potest.
Accommodus sermo in eos, qui per invidiam
cum maioribus certantes, postremo decipiuntur.

graveolentia vero sectari. Videndus est Aristophanes ,

in Pace, ipso fere sub initio , qui facetissime duos ser
vos introducit , scarabeo excrementum humanum pro
cibo dantes , et postea mulorum.
 Ι 12 Ρ Α Β V Ι, Α. Ε.

Μύθος σπγ. Καρύα .

Κ αρύα / > «

τις εν όδω ισταμένη, καρπον έφερε

"- « Λ. 1 "Υ

πολύν. Οι δε παροδίται, λίθοις κ' βακλοις κα

τέκλων δια τα κάρυα. Η δε οικτρον έφη ' ώ αθλία
εγω, ότι καις τώ καρπώ με 6ύφραίνω, υπό τού
ν ν / /

των δανας αντιλαμβάνω χάριζας.

- "/ ν 9 / Ν \ 4 η 1. γ.

Οτι τας αχαράσsς κ} κακεργες, τας αντί αγα

θών κακα αντιδόντας, ο μύθος ελέγχει.

Μύθος σπd". Κολδιος κ Αλώπηξ.

Κ».μ. λιμωττων επί τινος συκής εκάθ«υδον.

\
- Α' "- y

Ευρων δε τας ολύνθος μηδέπω πεπείρες, ' αρoσέ,

• - Λ y /

μονεν έως σύκα γίνωνται. Αλώπηξ δε θεασα

ν y / \ Α » / "

μένη αυτον έγχρονίζοντα, και την αιτίαν μαθgσα,

Υ 1 » / ν \ Α' τ φ» -

έφη προς αυτόν αλλα πεπλάνησα, ω και τoς, ελ

/ Λ "r - \ τ,

πίδι προσέχων, ήτις βουκολεiν μεν οι δcν, τρέ,

φemν δε ουδαμώς. Χ. Λ

Προς άνδρα εν φιλονεικίας φρcναπατούμcνον,

ο λόγος εύκαιρος,
1. ώ αθλία εγώ. Ωuerela Νucis eadem apud Ονidium :
Cerισ ego sί nunφuam peperissem , tutior essem ,
1sεα Clytemnestrαc digna guerelα fuit . Νeυ.
Ηinc tritum illud :
Νux, αsιnus , mulier, eadem sunt lege ligati,
Η ιρc tria nil recte facίunt, sί τιulnerα cessent.
2. Redundat ότι hoc in Εpinythio , φuod et in allis
 A E S O IP I C A E. 1 13

Fab. CCLXXXIII. 202. Nux.

INux viae insita fructus ferebat plurimum .

Viatores itaque eam saxis et baculis, ut iuglandes
excuterent, impetebant. Illa vero cum gemitu di
xit: Heu me miseram, quia quos meo fructu de
lecto, ab iis graves recipio gratias!

Ingratos et maleficos homines, qui pro bonis

mala reddunt, haec fabula notat .

Fab. CCLXXXIV. 2o4. Monedula et Vulpes.

M„, esuriens in ficu dormitabat ; in qua

grossos nondum maturos quum reperisset , ibi
dum maturescerent cxspectabat. Sed Vulpes eam
illic immorantem conspicata, reique caussa intel
lecta, Amica falleris, ait, spei tantum inhae
rens , quae pascere scit quidem , sed non , nu
trire .
In hominem sua pertinacia deceptum haec op
portuna est fabula.
observatum.
3. τροσέασεν. Similis rustico illi, qui quum ad amnem
pervenisset , ad aliam ripam transire cupiens , ut aqua
omnis efflueret exspectabat, ut Horat. Epist. II. Lib. I.
Rusticus exspectat dum defluat amnis ; at ille
Labitur, et labetur, in omne volubilis aevum.

8
 1 14 ΙΡ Α Β V L ΑΕ

Μύθος σπέ, Κολοιός κ. Κόρακες.

Κ».μ. μεγέθει των άλλων διαφέρων, υπερ

φρονήσας τους ομοφύλους , παρεγένετο προς τους
κόρακας , και τά τις ηξίου σ υ διαιτάθαι. " Οι δε
αγνοεντες αυτό το είδος και την φωήν, παίοντες
αυτόν εξέβαλοι Και ος απελαθείς απ' αυτών ,
ήκε πάλιν προς τες κολoιείς. Οι δε αγανακτώ τες
επί τή ύβρει, και προσεδάξαντο αυτόν ούτω τε συν
έβη αυτόν της εξαμφοτέρων διαίτης σερmθήνα.
Ούτω και των ανθρώπων ένιοι τας πατάδας α
πολιπό τες, κ τας αλλο"απας προκρίνοντες, δια
το ως ξένους μη συμπολιτέυεθαι, έτε ες μίαν 6ύ
δοκιμsσιν.

Μύθος σπς'. Κοιλία κ) Πόδες.

Καλί, και πόδες περί duωάμεως ήριζον. Παρ'

έκασα Φε ήδ ποδών λεγόντων, ότι τοσ5 τον προέ
χsσι τή ίχύi , ως κι αυτήν την γατέρα βασά
ζειν, εκείνη απεκρίνατο αλλ' ώ ετοι, εαν μη τρο
φήν εγω υμίν παράσχοιμι, ' ουδε υμάς βασάζaν
διμήσεθε.
Ούτω και επί ο τρατευμάτων, μηδέν είναι το
πλήθος, έαν μη οι τρατηγοία υσα φρονώσιν.
1. Οι δε αγνούντες. Sensus est : Illi υero quum nullαπ
έη ea neque formam, neque vocem , guales oοrvis esse
 A E S O P I C A E. 1 15

Fab. CCLXXXV. 2o5. Monedula et Corvi.

M„, quaedam corporis magnitudine cé

teris praestantior, suarum consortium despici
ens, ad Corvos secessit , rogavitque, ut eorum
societate frui permitterent . Illi forinam et vo
cem corvi ei deesse noscentes, inter verbera eie
cere. Ita ab illis expulsa, ad monedulas reverti
tur ; sed illae ob iniuriain illatam iratae non su
scepere, ac ita factum est, ut utrorumque con
sortio privaretur.
Sic et hominum nonnulli patriam deserentes ,
exterasque regiones praeferentes, quum semper
peregrini in omni civitate esse soleant, ne in una
quidem bene excipiuntur.

Fab. CCLXXXVI. 2o7. Venter et Pedes.

V„„, et Pedes, uter plus viribus posset, olim

litigabant . Pedes itaque quum subinde oppone
rent, tantum se Ventre praecellere viribus , ut
et ipsum quoque portarent, Heus vos, Venter
respondit, nisi vobis ego cibum praeberem, ne
vos quidem ipsos gestare possetis.
Sic et in exercitibus nil multitudo valet, nisi
duces optime sapiant.
solent , cognovis sent , etc.
2. dvdè va à ;. Male in Codd. v μâ;. Nev.
 1 16 F A B V IL A E

MöSog oTzr('. Kápa3 xx. 'Epp.jg. ,

K,-e väzo' zrayfJo6 xpz7n3e}ς, ηυ%ατο τδ 'A

zzöÄ\a)v, Xußøvarròv ézr/$voretv vzrua xvóv. Σωθe}ς
J éx τά κινδυνε, τῆς ύχάσεως ἐzr£Xd9a7o. II&Xip
Jè vφ έτἐρας xpz7n3e}ς zczy fJog , 2@e}ς τὸν 'A
zάλλωνα, τὸ 'Epp.j vz£3rato $úarat. 'O Jè zrpò;
αυτόν ἐφη- σ κακιςa , zròς σοι zrugaUara , δς τὸν
' zrpórepoy Jawózmv ipyna ας £ w J}xnoras;
"Ort oi zrp6g τες ένεργετάνττχς ἀγνωμονες »cwö
μενοι, έν zrae/ordore, âgzazövrsg , oùx è%ovo-i 3o4
$ etaw.

Mö$os orzrf. KJxyog .

T. xvxveg φασ) zrapæ * τὸν $civ2Tov £Jap. Kai

a*
v

a.
w

a.
v

w -
w

J) tug zraartvxòv xvxvg zaXovu£vg , xal &xotjora;

- » a. - * v x/

δτι συμcvásztov ζόον , ηγόpaza, xai άχων zror?

a. v r * w *
orJvJ.17rvov , zrpoo-aXSa)v zrapaxd^e, &vròv άσa.
v a - p. r

7öv zárvv. T§ Jè τότε μέν ησυχήσαντος, ύςapov

1. re6te gov d ez^r6wv. Videnda est huius vocis signifi
catio , an eum significet, cui votum aliquod fecimus.
Alioquin suspecta mihi valde est haec lectio.
2. Tagd töv Soivatov £ fav. Cycnos instante morte, sua
vissimos quosdam cantus edere, tam omnium litteris
est celebratum , quam nulli vel compertum vel cre
ditum. Neque desunt Philosophi, qui huius rei cau
sam etiam addere conantur , affirmantque id accidere
propter spiritus, per cvllum procerum et angustum C
 A E S O P I C A E. m 17

Fab. CCLXXXVII. 2o9. Corvus et Mercurius.

C..…. laqueo captus, Apollinem ut opem fer

ret precabatur, se ei thus oblaturum pollicitus.
Sed a periculo liberatus, promissi oblitus est. Rur
sus autem quum in laqueum incidisset, Apolline
omisso, sacrificaturum se Mercurio vovit . At il
le, O pessime, ait, quomodo credam tibi, qui
priorem, a quo servatus es, illusisti atque laesisti?
Qui in beneficos ingrati sunt, in calamitates
ubi inciderint, nullum auxilium nanciscuntur.
.^

Fab. CCI,XXXVIII. 21o. Cycnus.

C;…, aiunt circa mortis tempus canere solere .

Quidam igitur quum in Cycnum venalem incidis
set, eumque siinul mansuetum ac mite animal esse
audivisset, illico e;nit. Is deinde quum convi
vium aliquando ageret , ' Cycnum ut caneret
rumpere laborantes. Sed pudet dicere , ita Philoso
phos sensisse. Ex antiquioribus certe Plinius , Aelia
nus, Athenaeus ; ex recentioribus Scaliger, Vossius ,
aliique plures, inter poeticas fabulas retulerunt. Ausus
tamen est Bartholinus, edita disputatione de Cycno ,
ut ait Heusin g. , novos quosdam testes , nescio cuius
fidei , producere , qui quod nemini alii contigit, se
audivisse confirmarent. -
 1 18 Ε Α ΙΒ VΙ, Α. Ε.

δέποτε, ως ενόησcν ότι Στοθνήσκειν έμελλε ,

θρηνέντος , αυτόν ο δεασότης ακείσας έφη , αλλ' ει
συ ουκ άλλως άδεις , εαν μη Σποθνήσκεις, εγω
ματαιος ή μίω τότε, ότε σε παρεκάλουν, αλ' ουκ
έθυον.
Ούπω τι ες των ανθρώπων, ά μη βgλονται εκε
σίως ποιείν, άκοντες παύτα επιτελέσιν.

Μύθος σπθ'. Κύνες λιμωττωσα.

ύνες λιμωττεσαι , ως έθεάσαντο έν τινι ποτα

μώ "βύρσας βρεχομένας, μη δίμαμcναι αυτών ε
φικέσθαι, σωέθοι το αλλήλαις , όπως πρώτον το
», » Λ' Μ 5. γ "/ » ν \ /

ύδωρ εκπίωσιν, και είθ' ούτως επί τας βύρσας / \ Υ - Α Α'

παραγένωιται. Σωέβη δε αυταίς πιέσας πρότε

y , «ν "- «υ » "

ρον "ιαρραγήίναι , ή των βυρσών έφικέθαι.

- - - Λ - - /
Πολλοί δι ελπίδα κέρAgς επισφαλείς μόχθες -
" /
ύφισάμονοι, φθάνεσι πρώτον καταναλισκόμονοι.

Μύθος σιί. Κύων.

Α' Λ. Α. y Α' Σ /

Ω ). τις κύων καταπίνειν ηθισμένος, ίδων τινα

/ / Α Α' » - /
-

κόχλον, χαιας το τόμα αυτ8 , μεγίση σαυολκή

' ". 2 \ * φ. Λ.

καταπέπωκε τgτον , οι ηθείς ωον είναι. Βαρsίμονος

Ν" 1 " " ν Ν ' και/ " >"

δε τα σπλάγχνα και οδυμόμονος, έλεγε δίκαια έ

τ. βυο σας βοεχομένας. Νon forte fortuna repertas, sed
de industria ibi positas. Solent enim Coriarii detractas
pelles in fluminibus doponere, ut macerentur, atque
ΧΧ, guam hinc
concinn cntur. Ηinc Phaedrus Lib Ι. Fab.
 A E S O P I C A E. 1 19
accivit. At ille tunc oinnino siluit . Postea ve
ro quum moriendum sibi esse intelligeret, ac fle
herus ait, si tu non
Biliter can-ret, Mehercle, ei
cantas nisi quum sis moriturus, plane stultus ego
fui, quod te ad canendum antea impuli, non occidi.
Sic plerique, quae sponte praestare nolunt, in
viti faciunt .

E'ab. CCLXXXIX. 211. Canes famelici.

C.„. quidam fame capti, quum in imo flumi

nis positas quasdam pelles vidissent, neque eas
ind • arripere possent, consilio facto, omnem flu
minis aquam prius bibere, ut ita ad eas pateret
aditus, statuere. Sed demum potando prius diru
pti sunt , quam pelles attingere possent.
Multi incerta spe lucri decepti, post multos
exantlatos labores denique conficiuntur. -

Fab. CCXC. 212. Canis.

O., vorare solitus quidam Canis , quum con

cham forte vidisset, ovum esse ratus, hianti
ore eam dicto citius deglutivit . Deinde vero qu
um ingentes dolores corporis ei supervenissent,
desumpsit , ait,
Corium depressum in fluvio viderunt canes;
Id ut comesse extract. m possent facilius,
4quam coepere bibere : etc.
 1 2O IF A B V L A E.

3 @ya zázroy3a , e%ya zr&itz zra?/?api,' &c. zrtzri

£«txz.

AuJdaxe iuäg 6 λόγος, ότι * dàxdgag zrpdyua

apoa-u6vreg , λαν&άνουσιν ' έαυτους zra 2/zrefpoyr=;
& rvzr/o-roug .

MóSog orgd. Kway.

', »
Ausp. xύων ἐJaxya. TotJTp Jè à Jaawázmg * xa%
r a.
-

3. -
a

Jaya xpau&ora;, &sa apöJwXov eìvat τοῖς zrάσιν.

;- v w n. / -» - -
- -

Oάττς σε τέν xaJJavo, ore{a)y, év rj dyop£ *Aa

a. - v * • - / r /

ζονεύετο. Tpzóς Jè ëzrc» &vrj- xJay , r/ φωττί%y;

» • • w - - - • *y -

oJ J.' åpaz)v τάτου Φopeig , σχλα δ' ἐλεγχον τῆς

xexpvpupugpn3 ora xzxfag.

- - * a. - a.
"Or/
{J}
oi τὸν ἄλαζονό{ομ
J. a. »
άτων xcvêßø3oi rpdzo/, - w * » - /
7rpód}Xoi eîoru , JnX8vreg 7ηρ ' αφανῆ καxiaw.
1. ωα. Haec vox necessario interserenda, ne manca
sit oratio , ut Nevel. quoque animadverterat.
2. Supplendum videtur ovx.
3. έαντυς τε εχτε'eov τες. Ita legendum monet Nev. non
άzvroï; tre 2&treia •v* ; & το τές οις .
4. xo^wv * * * * u zzzg. Mancus est hic locus , aut sa!
tem legendum , xai 8 »vox êx ££ uo zcw , &;e ap i%nXov etc.
K%3»w vero est tintinnabulum proprie phaleris equo
rum appensum, ita dictum ut vult Suidas trage' • ε'ν τ5
xiyeiv τ σειν , vel a forma et similitudine capitum plan
ta e papaveris , quae « « * »vet a Graecis appellantur. Ve
tustissimum autem tintinnabulorum usum esse, multis
 A E S O P I C A E. 12 1

Merita patior, ait, suspiria ducens, qui omnia

rotunda, ova esse credidi.

Fabula docet, quod qui inconsulto rem aggre

diuntur , in pericula inopinata incidunt .

Fab. CCXCI. 214. Canis.

C.„. erat quidam, qui transeuntes omnes,

ex insidiis prosiliens, morderé solebat. Herus
itaque ei tintinnabulum appendit, ut omnes il
lum cavere possent . At ille tintinnabulum qua
tiens, in foro admodumi superbiebat ; quapropter
vetula, Quid reris, ait, o Canis? non virtutis
praemium hoc gestas, sed occultae tuae pravi
tatis indicium .
Ita vani superborum mores, occultam nequi
tiam manifesti declarant.

iisque gravissimis probat argumentis Hieronymus Ma

gius , qui Anglariam , nobile Etruriae oppidum , non '
Mediolanensis ditionis , ut falso putavit Sweerthius ,
patriam habuit, in mirabili illo De Tintinnabulis Com
mentario, quem Turcarum captivus, ferreisque catenis
gravatus, sola memoria duce conscripsit. Vide praeter
ea quae ad Luciani De Mercede conductis §.24. Moses Sola
nus annotavit, ad ea verba *•* cv òè varà xwdov èåawa; dς :
nec non Euripidem in Rheso ver. 3o8. ubi de eius e
quis loquens, ait:
IIoXAoja v ovv x&*&* uv £x rv^reu o332).
5. *• & va- 5. Neveletus perperam ediderat έμνα, ή .
 122 F A B V L A IE

Mó9og ory3'. KJaw *) 'AX&zrw3.

«
Κα. $np {ruxòς \ • v -
a*

λάο-τω έσων , τά ον έ'λωxcw.

- .
•

a.
- * ^ ^

Og Jè êzr/spa@e}ς ἐκεῖνος ἐApυχήσατο , o xt/op

- v • / » a. w

φο3n3e}ς , eìg rò òzrfora, à'pvycv. 'AXa7n3 £ 6ea

- + / . v

σαμένη αυτόν, ἐφη * ó xzxw wa®*^** orò Àéo Tz

- :• » •. - a.

J?a/xag , oó τινος ουσέ τὸν £pvxw9uòv vzrjvayxa;;

• ^. » - * w

'O λόγος κατ' ανδρόν αυ$a f&v, oi xarr. Ju ^. » - * ».

patwr£pa)v avxopavr&v ézuze pávreg, eig 6\um ya

p. »

vögcvot , dvaxouri%ovrat.

Mö3ος συγ'. KJawv % Aaawózn;.

Eχων τις ' xυνα μέ^uraiov xov i a. - - w »/

6yov, JuáráÀet rá
Ja a. -

w - a , v -. +

xvvi aooavxi%a)v, xal e% rore 33a) Jeìzryov e%xcv ,

• • a. - - -

êxόμιζάν
Jè τι ἀvrj, xai {.'
»y
7rpoo-uäyri zrap£/3αλ^v. 'Oa. • w v -

è à og %n^ajorag, zrpo£ραμ^ν αυτός , $ o xupTö»

*• ^ v • • •

άλακτισε τ)ν J.z76r',, . Kai où rog *y *vzx7rio-a;,

> a / - v » -. v,

£xá? {ora zrofo.tt. avtòv àvayay€v zrpòς τὸν μυ

λόνα, * £ τάτον ἀσαι.

1. xvva'uarraiov. Catellos ex Melita petitos in deliciis

olim habitos, docet Aristot. Sect. X. quaest. 14. Strabo
pag. 277. Diogcn. apud Laert. pag. 1 5 i. Plin. Lib. III.
^. 26. aliique. Sed ridiculum est maxime, quod Lucia
nus de doctis iis, qui mercede conducti penes magna tes
vivunt, enarrat, De merc. cond. §. 34. dum Thesmopo
ijjm , delicatissimam quandam matronam, cum philosopho
a.
 ^,

A E S o P I c A E. 123

Fab. CCXCII. 215. Canis et Vulpes.

C.„. venaticus leonem casu oblatum inse

quebatur. Quum vero conversus ille rugiisset,
expavescens Canis retro fugit. Quem uti Vul
pes conspexit , O improbum caput , ait ; tune
Leonem insequutus es, cuius ne rugitun qui
dem ferre sustinuisti ?
Pabula audaces carpit, qui potentiores ca
lumniari conati, ubi in conspectum eorum ve
nere, statim reprimuntur.

Fab. CCXCIII. 216. Canis et Dominus.

H„. quidam Melitaeum Canem, et Asinum,

continuo cum Cane colludebat, et si quando fo
ris epulabatur, quidpiam illi afferebat, eique e
gredienti in occursum obiicieba*-. Id videns Asinus
aemulaturus accurrit, et circum saltans dominum
calcibus feriit, qui iratus eum iussit plagis con
fectum abduci in pistrinum, ibique vinciri.

servo loquentem inducit, eique mandantem , ut rece

ptam in vehiculum catellam suam melitae am custo
diat, et curam illius gerat, ne qua re indigeat. Tales
erant veterum mores, sed, horret animus , nostri quoque
temporis sunt. Pro pudor! ergo ne Christianorum et
istae deliciae sunt, tot egenis esurientibus ?
2. &} τά τον άηο au. Forte xg τντφ σΗσαι. Nev.
 124 F A B V IL A E

Oότος ό λόγος αρμόσecv âv zrpòς έxe£v8g , oi rti;

piXia; uáz</ ésudoraog zrapéxovrat.

MöS-og orgJ'. Ka/va/J, % Boός.

Kal.; £r? x£pato; 3o6; £x£9nTo, xai wt/Àe.

E}zra Jè zrpδς 3ούν , e} $apá σου τὸν τἐνοπr,
dyayopffra). 'O Jè à'pn : ούτε δτε άλ&ες ἐχræ,
oότε έαρ μέν}ς μελήσet μοι.
' "Ort τες ἐναλεῖς, και ασέ3ες, και μαχομάτους
rvp&yye; άλάγχει ό λόγος.
Mö9ος συζ. *Av9pa)7rog Xdovrt. 2«vo-£p évp&v.

'4». 6 © @ιλdpyvpog, övpa)v λάοντι χυσεν,

ίαυτόν zrpoo-aureâ : oùx oi % τις yfva/uat åz? ττίς
zræp$orum : ἐγω έx/3£/3λnuou τὸν Φpavóv , ' xai τι
zrpdrreap 8 x 3xa). M22%ouou zroXvye nuzr/g , xa?
*j 7jg @pavòς ἀπλ/g. IIofa jj rvxn , xai τ/ς ήj
Jauuövov χυσάν ejpydarzτο λ£oita; * uèv § * áuri
\vx* zpòς τz. zrapditz áczvrj zroXap.€ , &»2zr;
μέν τόν' χυτόν , Jégoixâ dè τά χυσέ τὴν ἐpya
1. *Oru vc £vx Aeg?;. Corruptam huius Epimythii lectio
nem ipse Nevelet. vidit, non 'tamen correxit, quod fa
cillimum cuique esse poterat. Satis enim ex sequenti
bus ipsis verbis apparet, legendum esse 3vv tw; axx*
efς etc. Epimythium vero est omnino a Fabula alienum .
2. Agr* 3ς ό κα φιλα ex vvos. Ociosum sane esse videtur 3,
aut aliquid ipso sub initio huius fabulae deest. Vocu
lam itaque ex argumento detrahendam, atque legendum
 A E S O P I C A E. 125
Huiusmodi fabula in eos quadraret, qui ami
oitias tantum usque ad convivia continuant.

Fab. CCXCIV. 217. Culex et Bos.

I, Bovis cornu residebat Culex , atque cane

bat . Bovi itaque dixit, Si tuum gravo colluin,
discedam. Cui ille, Neque quum accessisti novi,
neque si manseris curae mihi erit.
Sic inglorios, infames, et pugnantes tyran
nos arguit fabula.

Fab. CCXCV. 22o. Homo Leonis aurei repertor.

Tilia, una et avarus Leone aureo reperto,

seipsum sic alloquebatur : Quis modo sim ne- .
scio, et quid agam ignoro, ita sum mente ani
Inoque deiectus . Hinc me auri copia, hinc ti
nor rapit. Quae fors igitur, quisve Deorum au
reum Leonem effinxit ? At nunc meus animus in
praesentia sibi ipsi adversatur . Amat enim au
rum , sed metuit ne auro insidiae subsint. O for

puto *AyS eo^r6s rus da? 25 xg} φιλα eyvpoc. x. r. A.

3. xai τι ap*r muv 8 x ixw. Malo xaì ri apárvuu' 8x άχω . Nev.
4. âumi 4vx n. Male erat in Cod. rvxn , quam vocem
ita Nev. emendavit.
5. *vzäv. Ita scribendum, non xgv*$v , ut Nevel. monet.
Ceterum tale est illud Anthol. Epigr. Lib. I. cap. 66.
furis meticulosi , qui aureum gladium offendens ait ,
Και χvzòv φιλάα , &, diiì'ov 'Agga psv; w .
 126 Ρ Α Β V Ι, Α Ε

σίαν. "Ω τύχης δηλέσης, και μη λαβείν συγχω

ρούσης , ώ θησαυρός ηδονήν ουκ έχων ώ χάρις
δαιμόνων, άγgησος γcνομένη ποίω εν τρόπω νυν
χgήσομαι, επί ποίαν μηχανήν έλθω; ' άπειμι τας
οικέτας δίύρο κομίσων, λαβείν μεν οφείλοντας τη
πολυπληθεία και συμμαχία κάγω δε πόρρω
έσομαι θεατής.
Ο λόγος δηλοί, ότι ούτως δ των ανθρώπων,
οι τοίς φαύλοις επιτηδεύμασιν ενδιατρίβοντες
φθονείν ειώθασιν.

Μύθος συσ'. Λέων, Μύς, κ Αλώπηξ.

Λω, r ν Λ.
ποτε καύματος ώραν έν τινι σπηλαίω αν
«/ 2/ Α' 2.

επάυετο. Μυος δε δια της χαίτης αυτά διαδραμόν

1. Ν 2. 1. ν ν Α'

τος, ταραχθείς , κ. Cξανασας, φοβερον απέβλεπε .

2. Α' \ / τ- * ! Α- >

Αλώπεκος δε καταγελωσης, είπαν και τον μυν έ

* " Α'
φοβήθίω, αλλα " την κακήν όδον και σαυήθειαν
γ. /

ανατρο πω.
"Οτι τη κακή συηθεία ου δε, παρέχειν άδετ
αν νομήν δολαβsσα , λύπίω εσχάτίω ποιεί.
/

τ. "Ω τυχης. Μendose satis hanc Fabulam Νeveletus

ediderat , aut vitio Codicis , aut typothetae.
2. ποίω συν ξόπω. Corruptus erat in Codice locus. Le
gebatur enim ποίω εν τρoνήν. Νevelet, ipse ita restituit.
3. άπει μι τώς οικ.έπις. Νοn satis feliciter haec Νeveletus
νortit, ut et alia plura, quae passim in hao fabula corre
ximus.Vertendum potius,, Αbeo domesticos huo υocaturus,
quί φαίdem permultι ηuum sint, ίunctis unα υίribus etιπ hίπc
 A E S O P I C A E. 127
tuna, quae te mihi praebes, neque frui permit
tis ! O iniucu.idus thesaurus! O inutiis gratia
D oru ' ! Qnomodo nunc ut ι ? Quid cousilii ca
piam ? Profecto domum abibo, domesticos ac
cersam, quoru m numero et auxilio f tus hanc
auri m ssam hinc adsportabo, ac siinul procul
spectae tor ero .
Fabula d ;clarat eos quoque homines invidia
torqueri, qui pravis moribus ìnstituuntur.

Fab. CCXCVI. 222. Leo, Mus, et Vulpes.

IL eo aestivo tempore in antro quodam sopitus ia

cebat. Mus interea quum per inediam iubam decur
reret, perterrefactus repent : surrexit, • t torve cir
cumspicere coepit . Quem quun Vulpes ut timi
dum irrideret, Murem non timeo, respondit Leo,
sed malam viam et consuetudinem tollo .
Fabula monet, quod pravae consuetudini haud
quaquam licentia praebenda est : nam si alimen
tum acceperit, in extrema mala deducit.

adsportare poterunt ; ego vero procul spectator adsistam .

4. 7) xa ' hv %d%». Haec aliquantisper vitiata esse vi
dentur. Tzetzes enim qui eamdem hanc fabulam ex
Babrii iambis retulit, Chil. Hist. XIII. cap. 49o. ma
iorem in Leonis responso leporem inducit , dum ait
irridenti vulpi dixisse :
Oυ μόν ττ»s uou, wv d' 3 eunv £x reítro».
INon murem timeo , sed motum exhorreo ,
 128 Ε Α Β V Ι. Α Ε

Μύθος συζ, Λέων κ Δελφίς.

Λω, έν τινι αιγιαλώ πλαζόμενος, ως εθεά.
"Μ- Μ. \

σατο δελφίνα παρακύψαντα, τέτον επί συμμαχία, " Λ

παρεκάλεσε , λέγων ότι μάλισα φίλες κ' βοηθες
1 . .. Υ
/ ν »-, Λ' / -

γονέθα ο μεν γαρ των θαλασσίων ζωων, αυ

- Α' ν Χ

τός δε
y 3ύ των χερσαίων βασιλέυει. Τg δε ασμένως ήα Α' y 1 \ Α' Α'

έπιν 3ύσαντος , ο λέων και μετα πολυν 22όνον μαχίμι

έχων προς ταύρον άγρμον, επεκαλείτο τον δελφί
να επί βοήθειαν. Ως δε εκείνος, καίπερ βgλόμε
3. "ν » "ν Λ. 2. > Ν / *

νος, εκβήναι εκ της θαλάσσης καικ ηδύνατο, ή

«ν Υ \ & Α' " w " ν τ.

τιάτο αυτόν ως αροδότίω. Ο δε υποτυχων επον

2. \ \ * \ Λ y ν \ Α' ""

αλλα μη έμε μέμφs , αλλα την φύσιν, ήτις με

θαλάσσιον ποιήσασα , " εκ εά εκβήνα .

Δεί ημάς φιλίαν σπονδομένες τοιέτος επιλέγε

θα συμμάχους, οίτινες εν κινδύνοις παρείναι ή
μίν δύνανται.

Μύθος σμη'. Λέων κ) Κάπρος.

Θρ, εν ώρα, ότε το καύμα δίψει λυπεί, εις
μικραν πηγήν λέων κ) κάπρος ήλθον πιειν. "Η
Ι. ο μεν γαρ των θαλασσίων. Ηaud absurde conficta est
hacc fabula , in plurimis enim Leo et Delphinus con
veniunt, ut testis est Αelianus Lib. ΧV. cap. 17. περί
ζωων, aiens : φυσική δ' άρα ην κοινωνία, και συγγένεια λέoντι
και δελφίνι , απορ β ητνς. κ. τ. λ.
 A E S O P I C A E. 129

Fab. CCXCVII. 226. Leo et Delphinus.

L. iuxta littus quoddam oberrans, quum Del

phinum summis elatum undis vidisset, eum ad
societatem secum ineundam hortatus est, se ma
xime amicos strenuosque auxiliatores invicem fo
re aiens, quod ille quidem aquatilibus, ipse terre
stribus animantibus imperaret . Delphinus liben
ter annuit, et societatem iungit. Quum vero haud
multo post tempore pugnam contra silvestrem
taurum Leo esset initurus, Delphinum in auxilium
vocavit. Sed ille, quamvis maxime vellet et mitere
tur, quum e mari exsilire non posset, Leo ut prodi
torem acriter obiurgavit. At Delphinus respon
dens, Ne me, ait, incuses, sed naturam, quae me
Inarinum quum crearit, in terram egredi non sinit.
Oportet nos etiam dum anicitiam inimus ,
tales socios deligere , qui nobis in periculis
adesse possint . '

Fab. CCXCVIII. 227. Leo et Aper.

A-t, tempore , dum ardor animalia siti
vexat, ad angustum fontein Leo et Aper pota
2 ovx äå ê* 45vat. Hinc de quovis supra vires aliquid
tentante, illud Graeci obiicere solebant : A e? viv2; £v
x£?*» 3ia , idest Vis Delphini in terra, de quo vide Iu
mium inter Adagia , Centur, 1. io.
 13ο Ε Α Β V L Α. Ε -

eζον αέ τις πρώτος αυτών πίν. Εκ τότε δε προς

φό ον αλλήλων διηγέρθησαν. "Αφτω δε επιτρα
φέντες προς το αναπνέυσα, είδον γύπας εκδε
χομένους, ός αυτών πέση και του τον καταφαγείν.
Δια τέτο , λύσαντες την έχθραν, είπον κρείσ
σόν εστι ήμάς φίλες γενέθαι, ή βρώμα γυψί κι
κόραξιν.
"/ \ Μ . 2' . . f Μ ν /

Οτι τας πονηρας έξισας \και πας φιλονεικίας

Α' Υ / γ -- » \

καλόν εστι διαλύειν , επειδή πασιν επί κίνδυ

»).

νον τέλος άγsσιν.

Μύθος συθ'. Λέων κ "Οναγρος.

Θρα. εθήρ6ίον λέων και όναρρος ο μεν λέ
ων, δια της διμάμεως, ο δε όταφρος δια της πο
σι ταχύτητες. Επει δε ζώα τινα έθήρ3ύσαν, ο
λέων με ζει κ τίθησι τας μοίρας την μεν μία,
επον, λήψομαι ως πρώτος, βασιλ4ύς γάρ είμι,
την δ. διτέρ ν ως εξ ίσε κοινωνιών, η δε τείτη
μοίρα , άυτη κακόν μέγα σoι πoιήσε1, ' ει μη εθέ
λ;ις φυγείν.
"Οτι καλόν έαυτόν μετράν εν πάσι κατα την
εαυτό ίχύν, και διωατωτέροις έαυτόν μη σαμά,
πτειν , μηδε κοινωνείν.
1. α μη εθέλης φυγάν. Γe verilate huius lectionis ali
quanti-per dubito. Legendumne potius « εθελης φαγαν :
Ηoc melius conveniret cum illis Phaedri verbis, qui
Αesopiou m hun ο Αpologum Lib. 1. Fab. V. retulit ,
" o affυιetur , si guts quarιam ιει μcrιt.
 A E S O P I C A E. 13 1
turi concurrerant, et uter eoruin prior biberet
decertare coeperunt . Hinc ad Inutuam caedem
insurrexere : mox vero ut paullulum respirarent,
pugna relictu , nonnullos vultures conspexerc ,
qui longe exspectabant, ut victus eorum quis ca
deret, et devorarent. Id animadvertentes inimici
tias solvere, melius sibi esse aientes, amicitiam
servare, quam vulturibus et corvis escam fieri.
Optimum est, contentiones litesque iniquas
componere , quandoquidem omnibus demum exi
tio sunt.

Fab. CGXCIX. 229. Leoet Asinus silvester.

IF.„. venabantur Leo et Onager, ille viribus,
hic pedum velocitate fretus. Praeda autem satis
multa parta , Leo illam dividit, et in tres par
tes distribuit. Quo facto, Hanc equidem, ait, ca
piam, quod te maior, utpote ferarum Rex, sum;
a1veram vero, quod iusta ex divisione mea est ;
ast tertia, ni relicta aufugeris, Inagnum tibi ma
lum pariet.
IDecet quemquam se in omnibus ita gerere ,
ut suae vires ferunt, nec potentiorum societate
aut consuetudine unquam uti . -

Exstat vero etiam apud Gabriam , et Camerarium 173.

A. vieno quoque tribuit auctor Glossa rum in lnstitut.
§. nam et ita coiri. de societ. Non tamen in iis quae
nunc Avieni supersunt, haec fabula lcgitur.
v
 132 Ε ΑΥ Β V. Ι, ΑΕ

Μύθος τ'. Λύκος κ! "Ίππος.

Λύκ
ύκος κατά
\
αρουραν επιν,
τινα αιων
απ της όοέυων, εύρε "οι
οι κριθάς. Λ \ - - Μ- Λ.

Μη δωάμονος δε αυταίς τροφή χεήίσαθαι , κα;

\ ν Α' / \ \ "ν -

ταλιπων απήea. "Ίππω δε σμυτυχων, τέτον επί » ν. » \ / Λ

2

την άρgραν εκεί αυτον εκάλει, λέγων,διως ευρων

\ ν ν \ y Σ) * - y Α'

κριθας, αυτός μεν καικ έφαγcν , αυτω δε έφύλα

1 * ΝΑ ν Α * Ν / y Μ.- \ / -

ξcν, " επειδή και ήδέως αυτε τον ψόφον των οδόν
* , " « ν Υ/ - τ φ'
των ακείει. Και ίππος υποτυχων έφη αλλ' ώ και
y - - »- * Ν / »

τος, ε, λύκοι κριθων τροφή 28η θα ηδύναντο , εκ τ. - ν /

άν ποτε τα ώτα της γαςρος τoρoέκρμνας. -- - / 1

Υ
Ο λόγος δηλοί, ότι οι φύσει πονηροί καν κη
y y /

σότητα επαγγέλονται, και πισώύονται.

Μύθος τα'. Λύκος και Αλώπηξ.

Ε. λύκοναλώπηξ ενέπεσον. Εδυσώπει δε, ως

*

- Υ
Α'

τ-
» Α'

\
>

*, ,
Α'

w-
»

r Α'
"

2gαύν αυτήν και σαν μη Xποκτείται. Ο δε λύκος έφη,

- "- Λ' y - >, -

ει τρείς λόγες αληθείς είπ7ς μοι , Χπολυθήση.

" \ τ. >/ Λ. Α' \

Η δε είπον είθε μή σοι συμήντησα, και μη

"ν "- "/ / Α. 1

δαμώς τή ώρα ταύτη ζήσης, και μήπως πάλιν

σω ιντήσ7ς μοι.
" Α' γ.

"Οτι έν περιστάσει τις εμπεσων , και τας κε

κρυμμένας της ψυχής βελας εξάγει.

τ, επειδή καί. In editioπe qua usi sumus, corrupte

δdmυdum haec a Νeveleto νulgata sunt. Legitur enim
 A E s ο Ρ I c A E. 133

Fab. CCC. 235. Lupus et Equus.

Lm. quum per arvum quoddam erraret, forte

hordei copiam reperit ; sed quum eo uti in cibum
minime posset, relicto discessit. Equo autem Inox
obviam factus, eum ad arvum illud ut veniret hor
tabatur, aiens, ut repertum hordeum non comede
rit, sed ipsi reservaverit, quod dentium equi stre
pitum audire, summae sibi esset voluptati. Cui
Equus subiiciens, Heus tu, ait, si lupi hordeo vesci
possent, haud profecto aures ventri praeposuisses.
Indicat haec fabula , quod iis, qui natura ma
1i sunt, etsi honestatem aliquando praeseferant,
nunquam tamen creditur.

Fab. CCCI. 236. Lupus et Vulpes.

I, Lupum incidens Vulpes, rogabat ne se iam

vetulafn devoraret. Cui Lupus, Te omnino dimit
tam , ait, si tria mihi vera dixeris. Tum illa,
Vtinam , inquit, tibi non occurrissem ; utinam
ex hac hora haud amplius vivas ; utinam mihi
obvius haud iterüm fias.
Qui in angustias incidit, occulta mentis ege
rit consilia .

sare, xgì déwg avv etc. quae quidem nullum sensum effi
eiunt. N.
 154 Ε - ΑΙΒ VΙ, ΑΕ

Μύθος τβ. Λύκοι θ Κύνες.

Ο, λύκοι τοις κυσίν είπον δια τί όμοιοι ό;

σες ημίν έν πασιν, εχ όμοφρονείτε ημίν ως αδελ
φο/; ε δεν γαρ υμών διαλλαττομεν, πλην τη
γνώμη , και ημείς μεν ελίθερία συζωμεν, υμείς
όε πίς ανθρώποις ' ύσοκύπτοντες κι δελέυοντες,
πληγας ταρ αυτών υπομένετε , και κλοια περι
τίθεώε, και φυλάττετε και τα πρόβατα ότε δε
εθίσσι, μόνα τα οσα υμίν επιρρίπτεσι. Αλ' εαν
πείσηθε, πά, τα τα ποίμνια έκδoτε ημίν, πάντα
κοι: α εις κόρον έθίοντες. Υπήκεσαν εν προς ταύ
τα οι κύνες , οι δε έναον τα ασηλαίg εισελθόν
τες, πρότεροντες κύ: ας διέφθειραν.

"Οτι τας έαυτών πατρίδας προδιδόντες, τοιείτες

μιθeς λαμβάνεσι.
Μύθος τγ'. Λύκος κ. Λέων.
Λύκε, ποτε άρας πρόβατον εκ ποιμνίg, εκόμιζαν
- \
/

ν Α'
5/

Α'
r

ι -
-

"ν
Α'

'
» ,

αυτό είς κοίτίω. Λέων δε αυτώ σαυαντ'σας, α

"ν 1 / / " , ν τ.

φείλε το πρόβαπν.
/ "
Ο 32 πόρρωθεν σαθείς ε; » , ν

πον αδίκως αφέλε

»* δ το μόν. Ο ολέων
ν r,
γελάσας' " ν " -

έφη σοι γαρ σίκαίως υπο φίλα ο αόθη ,

τ. υποκύπτοντες. Εdit um ia m pridem fuerat ύποκρυππη

σες , sed ipse Νeν. corrigondum csse docuit.
2. και κλοια περιτίθεώε. Νυn satis apposite Νοτι. vor
 A E S o p I c A E. ' 155

Fab. CCCII. 237. Lupi et Canes.

L, Canibus olim dixere: Quid, quum omnino

nobis similes sitis, eadem quoque nobiscu-n mente
ut fratres non estis? Et sane nihil a vobis, nisi vo
luntate discrepamus. Nos enim in libertate vivi
mus , vos hominibus subiecti et servi, verberibus
obnoxii, vinculis ad collum pressi, et custodiendis
gregibus addicti: quum vero cibum suinunt, vobis
ossa tantum obiiciunt. Quapropter si nostra vobis
amicitia grata est, greges omnes in nostran pote
statem tradite, omniaque communia erunt , atque
nobiscum ad satietatem vescenini. His dictis pa
ruere Canes ; sed vix in speluncam cum Lupis in
gressi, statim ab ipsis dilacerati sunt.
Ita qui patrias produnt suas, talem mercedem
consequuntur. -

Fab. CCCIII. 238. Lupus et Leo.

Iam, ovem de grege raptam in latibulum suum
detulit. Leo autem obviam factus, raptori praedam
abstulit . Ad quem Lupus longius abstans, Iluiu
ste, exclamrabat , quod meum erat rapuisti. Cui
Leo subridens, Tibi ne , ait , iuste id ab amico
donaturn fuerat ?

tit, et trunco allioramini. Haec enim verba proprie signi

ficant, vincula collo geritis.
 136 Ρ Α Β V Ι, ΑΕ

Τες άρπαγας, και πλεονέκτας λίστας, ενί

πταίσματικειμένους, και αλλήλους μεμφομένους,
ο λόγος ελέγχει,

Μύθος τώ". Λύκοι, Πρόβατα, κ. Κeyός.

Λύa. πρέσβεις έσειλαν τοίς προβάτοις ειρήνίω

ποιήσαι μετ' αυτών διηνεκή, ε, τώς κύνας λάβω
σι, και διαφθείρωσι. Τα μωρα δε πρόβατα,
σ μέθοντο του το ποιήσαι. Αλλά τις γέρων κειος
είπον πως υμίν πισέυσω και συνοικήσω, όπου
κ) των κυνών φυλαττόντων με , ακινδύνως νέμεθα
και διωατόν εστι ,
"Οτι και δει τινα ασφαλείας της εαυτό γυμνω
θήναι, πίς ακαταλλακτοις εχθροίς δι' όρκον πει
θέντα.

Μύθος τέ. Λύχνος.

Μ.εκ., λύχνος εν ελαίω, δ φέγγων, εκαυ

χάτο, ως υπέρ ήλιον πλέον λάμπει. Ανέμε δε
πνοής συρρευσάσης, ευθύς εσβέσθη. Εκ δευτέρs
Α' άπτων τις , είπον αυτώ φαίνε λύχνε , κ σίγα,
των ατέρων το φέγγος έποτε εκλείπει.

1. Τους άρπαγας. Εrat in Νeveleti editione huiusce Εpi

mythii tale initium, ότι τις αρπαγας, φuυd quam vitio
sum sit nemo non videt. Sic itaque restituendum da
ximus.
 A E S O P I C A E. 137
Rapaces et avaros latrones notat fabula , qui
in eodem errato quum sint, se se mutuo accu
sant .

Fab. CCCIV. 242. Lupi, Oves, et Aries.

Lupi olim Ovibus legatos misere, pacem cum

illis continuam se habituros pollicentes, si canes
interficerent . Stultae Oves id faciendum recepe
re ; sed vetulus quidam Aries, Qui vobis confidam,
ait, quave securitate vobiscum verser , quando
mihi etiam canum excubiis munito, vix sine pe
riculo pascere datum est?
Non oportere quemquam se suae salutis. prae
sidiis nudare , implacabilium hostium iurainen
tis confisum.

Fab. CCCV. 243. Lucerna .

O., ebria Lucerna, magnaque luce refulgens,

se prae sole splendescere gloriabaiur. At venti
aura mox afflante, statim extincta est . Quapro
pter quum eam rursus quispiam accenderet , Lu
ce tua contenta I,ucerna sis , ait, et tace : astro
rum enim splendor numquam deficit .

2. Hoc Apologo usus est Demosthenes, Philippo Ma

eedone Oratores sibi ab Atheniensibus dedi postulante,
quod negaret aliter quam his remotis se cum ipsis foe
dus facturum.
 138 F A B V L A E '
eu • - » - - v - a

Or. 9 % ruvz , êv Toig Azuzrpoìg è rj Jé

33. Tcù ß/ov rv%£$*- * ów z y dp âv xrfora* ru;,
' %v& rvyxdvet.

MÜ3og rs'. Mnyczy JpTtxt.

.MI wyczpyvptzu ' όνον έχοντες , τάr3 eia/3e/arzy tt.
a. 3 »/ •* - » / -

c:x£vw êzr/r/3£'vTsg 6%/zropé v. Kal J%zo;= 2729*

v6vTo; αυ:& à7rò xdzre , êx Jeipzwr*; àvTjy , £x r$
Jépuztog * τύμzrzyz xz=a-x£vzarw, % τάνι; £zpóp
70. 'Er£pav Jè συτοῖς μ'ωα»vpTöv azrtvtna-* wtw ,
xaì zrw$ uou£va)v àvTöv , z$ &v e% n á á vo<, ??z
o-av, 7=3ynx£va, uèv àvròv , zrXn» 23 Jè ττα αντις
λαμ32vetv, άσzg <J> (&v vzr£uevcv.
r \ - ^• • •• * w - a.

Oότω έ τῶν οὐκετῶν ἐνuor, ei xxi τῆς δουλ€{ας

2®23dja-uv , ijj JeXtxóv gx &zzX&tTovTzu.
1. %va rvyxdvst. Ad sapientissimi huius Fpimythii ve
ritatem confirmandam , memoriae occurrit elegantissi
mum illud Luciani Epigramma, quo mortales docet
humanis nihil fidere rebus : nulla enim nostra sunt.
En ut se habet :
'Ax*2; 'Axouucvi'3s ycv6atv το τε , vùv òè Mcwitrtrs *
Kai ταλιν ἐς ἐπέ σε 3nz ouza ej; £r- gov.
Και yd e éx êvo ; £x £vv με το τ' ἀετο , x*} traxtv §r»<
Oi £tai , eiat d*' 3» ; ov òcv 2;, dXXd rvxn;.
2. M'wzxv? rw . Menagyrtae dicebantur Phrygiae Cybe.
les sacris initiati, evirati quidam homines ut pluri.
mum ac flagitiosi, Curetes, Corybantes, et Galli etiam
vocati , qui tympana pulsantes singulis mensibus coe
tus faciebant, stipe mque colligebant. Appellabantur
 A E S O P I C A E. 139
Non debet quisquam dignitatis et huius vitae
gloria obcaecari ; quaecumque enim quis possi
det aliena sunt . - -

Fab. CCCVI. 245. Galli.

G.u, quidam asellum habentes , consueve

rant ei impositis sarcinis iter facere . Mortuum
tandem ex labore asellum deglubentes, ex corio
sibi tympana confecere , iisque pro Inore uti coe
perunt . Alii autem Galli quum forte in eos
obviam incidissent, et ubi esset asellus rogarent,
Eum quidem mortuum esse, dixere, sed tot verbe
ribus caedi, quot vivus nunquam ferre potuisset.

Ita servorum nonnulli licet libertate donati, a

servilibus tainen laboribus non liberantur.

etiam unt?ayvetwu , seu divisim , unro 3; &; veroa , quasi

magnae Deorum matris Cybeles praestigiatores. De his vi
de quae enarrat Dionys. Halicar. Lib. II.
3. 3vov έχοντε ; . Hinc aperte colligitur , sacerdotes Cy
beles asino uti consuevisse ad Deae mysteria circum
ferenda , quemadmodum ad peragenda sacra Ce veris E
leusinae , quibus opus erat, asino imposita deportabantur.
4. rv utrawa xavva x£vaa aw. Vide Catul]i Galliambrum , cui
titulus Atys , ex quo multa ad tympana Gallorum spe
cta ntia eruere poteris. Solebant enim strepitu tympani
obtun dere clamorem eorum quos evi raba nt. Eorum fi
guram exhibuit Laur. Pignor. De serv. quae cum Dem
psteri effigie non convenit, ad Rosin. Lib. II. c. 4. Cete
ru m eamdem fabulam retulere Phaedrus Lib. IV. I. et
 14ο Ρ Α Β V Ι, ΑΕ

Μύθος τζ, Μύς και Βάτραχος.

Χιται, μυς κακή μοίρα βατράχω εφιλιωθη.

Ο δε βατραχος, κακώς βgλ6ίσάμονος, τον πόδα
του μυός τώ έαυτού ποδι συνέδησε. Και πρώτον
μεν επί της χώρας ήλθον σίτον δειπνήσοντες.
"Επειζα εις το χείλος της λίμνης πλησιάσαντες , ο
μεν βάτραχος τον μύν εις τον βυθόν κατήνεγκεν,
αυτός βρυχάζων τώ ύδατι, κ' το βρεκεκεξ, κοαξ,
κοαξ ανακράζων. Ο δε άθλιος μυς τώ ύδατι
φυσηθείς, ετεθνήκει . Επέπλει δε τώ ποδι του
βατράχs σαυδεδεμένος. Ίκτινος δε τέτον ίδων,
τοίς όνυξιν ήρπασε, βάτραχος δε δεσμώτης επη
κολ8θει , δείπνον κ αυτώ ακτίνω γινόμονος.
"Οτι καν νεκρός ή τις, ίχύει προς άμυναν ή
γαρ θεία δίκη ύφορά πάντα, και το ίσον απο
δίδωσι και ζυγοσατε; .

Μύθος τή. Ναυαγός.

Α", πλ4σιος Αθ ωαίος μεθ'

/ " - 1 Α'
ετέρων τινών έ
- "

πλει. Και δη χειμώιος σφοδρέ γcνομένου, και

Μ- ν

της νηος περιτραπείσης, οι μεν λοιποι πάντες

Α' \ και - γ *

διενήχοντο, ο δε Αθηναίος, παρ' έκασα ' την Αθη

- Υ / 2 »

νάν επικαλείμενος, μυεία επηγγέλλετο, εαν πε

Βabrius, cuius insigne fragmentum ex Τzetzis Chί!.
Ηistor. ΧΙΙΙ. δ. 475. retulit Νatalis Comes Μytholog.
Lib. ΙΧ. c. 5.
 A E S O P I C A E. 141

Fab. CCCVII. 249. Mus et Rana.

IMI„ terrestris malo suo fato cum Rana amici

tiam contraxerat. Sed illa dolum meditans , Mu
ris pedem suo pedi alligavit. Ita iuncti, primo qui
den in agrum venere frumentum comesuri : mox
ad lacus ripam accessere. Quo quum pervenissent,
Rana Murem in profundos gurgites traxit, sub
aquas suo more coaxans. Mus autem infelix aqua
distentus periit. Mortuus vero quum huc illuc per
paludem, Ranae pedi alligatus, innataret, Milvus
eum conspiciens unguibus rapuit, cum eoque Ra
nam etiam eodem vinculo coniunctam sustulit,
quae una cum Mure escam milvo suppeditavit.
Omnis, mortuus sit licet, ad vindictam satis
pollet : divina siquidem iustitia paria refert, cun
cta quasi in trutina perpendens.

Fab. CCCVIII. 25o. Naufragus.

D,„ quidam Atheniensis olim cum aliis non

nullis navigabat. Tempestate autem ingenti exor
ta, subversaque navi, reliqui omnes se natatu ser
varunt ; sed Atheniensis subinde Miinervam invo
cans , sexcenta ei promittebat, si ex undis eripe
1. t»v 'AS-nyàv £^ruxax& ucwo;. Erat enim tutela Athenien
sium Dea, a qua etiam urbem nomen accepisse ferunt.
a^
 142 F A B V L A E

e/ora/3j. E 3 & τις τῶν σαυνενavzynzárwv, zrapa

pnxáuevog '®n zpog dvrjv' ' συν 'A3ny£ xai zapz
/
22/ J/€f .

To0; ei; avuropz , áuzr/zrforta; ?e* xaì avrw; w

t.

ßon$e{ας J£e3at.

Mö3ος τθ'. Nzvzy6g % ®*λασrara.

N...,., êz3pz3e}ς e}ς τινα αέγιzλόν , J/2 75r

xázrov àxouuáto. M.tr. utxp6v Já * c% w**?3 äuäu
φ το τύς $aXda-a-13 , ' αυτήν άναιτια%αν , ότι γε ἀ
λε%εσα τες 2y3pa/zreg rj zpgázmt, 7jg öJ3a;,
xai wv/xz &v &vtv0$ @poa- &xnrxt , vzroy &*?/a-a
μάνη ἀσφ3e%pe . 'H Jä öuoua, 3eja z ) maxì, €
zra 7rp6; dvTûv : 2Áλ', ό ούτος , μη έμά μόμφου ,
dXXd t&g &v% ue ; * * έγω μέν γαρ ἐκ φύσεως το
αύm ejui , 6zof w με νῦν δpák : oi Jè, ai?wfJìàv
μοι ἐμzfzrtoyreg , xvuarf(sat , & C%z>g/zivsau.

1. cùv 'A9 nvg xaì x & ex x iv3 t. Dii namque , ut Varronis

verbis utar, facientes a diuvant. Huiusmodi autem pro
verbium citatur quoque a Suida , dum in eamdem sen
tentiam refert etiam huiusmodi senarium :
Av τές τι vòv δε άν , άττα τὸς Θεους x αλe .
Fac interim aliquid ipse , dein Deos voca.
Quo monemur haud divinae opis fiducia industriam in
rebus agendis esse remittendam, sed iuxta Homericum
illud Odyss.
... . d \a g £v avtòς ἐνέ peezi zä zu wowa sus ,
*AXXa d'é & Jag wv v^ro$ na & txu.
-
•
 A E S O I* I C A E. 143
retur, quum adnatans ex naufragis unus, Cum
Minerva , inquit, tu quoque manus move.

Qui incalamitates incidere, necesse est pro sc

laborare , ac deinde Deum quoque , ut auxilium
afferat , invocare.

Fab. CCCIX. 231. Naufragus et Mare.

N. aa. in litus eiectus, nimio labore fes

sus dorm* ebat. Deinde vero excitatus, in Mare
convicia ingereba., ipsum accusans, quod aspe
ctus lenitate homines alliciei.s, simul ac eos exce
pisset, absorbens protinus perderet. At Mare mu
Jieris formam indutum, ei apparens dixit: Ne me,
quaeso , sed ventos accuses. Ego enim tranquil
luin ac placidum natura sum, quale modo me vi
des: sed illi in ine improviso irruentes, fluctus ex
citant, et asperum reddunt et illimite .

vide Erasm. Prov. chil. I. cent. vi.

2. §3ava; d ;. Quid , si adverbialiter praeponeretur <£vv
arvuov ? Ita elegantius et concinne magis se haberent ,
quae sequuntur, nempe h άε όμοια $e îza ywowxi etc.
3. c. vr)v èvavra%9y. Ita restituendum duxi , quum in edi
to esset a vix d è è vari%»v , quae corrupta quam sint quis
non videt ? Neveletus corrigendum putaverat dvrjv ) •
e va re vu%*v. /

4. έγα μέν γ α e. Hinc illud Plutarchi in Solone :

'E£ dv£uov 3£ S-aXazza τχ ε α + z e rau , iv σε τις ἀντ}»
M»i xwvÎ , tdvwv èarì & txaot. m.
 144 Ε Α Β V Ι, ΑΕ

Δεί ουν και ημάς των αδικημάτων ουδέν τους

δρώντας αιτιάθαι, όταν ετέροις υποτεταγμένοι ώ.
σιν , αλλα τας επισατέντας.

Μύθος τί. Οδοιπόροι κ Κόραξ.

Πορευομονοις τισιν επι Λ \ » Α / y"
τοραζιν τινα , κορας υ
ν Α" 2 "

Λ "ν » --

πήντησcν των οφθαλμών τον έτερον πεπηρωμένος.

y / " "ν "

Επισραφέντων σε αυτών, καί " τινος υποτρέψαι πα

". - "ν Α' ι" y "

ρανgντος , τgτο σημαίνειν τον οίωνον, έτερος υπο

ν τ, "- 7. ν -υ "

τυχων είπον δ πώς και τος ημίν δύναται πα μέλ Α «1 » Ν. \ * Ν / /

λοτα μαντέυεθαι, ός και δε ιδίαν πήρωριν προεί

δετο, ίνα φυλάξητα ; "" Ν • 2 ". γ / Αν V ν
-

-
Ούτω κι οι ξν τοίς οικείοις πράγμασι το αβs Α' Ν - Α κ.

λον κεκτημένοι , και εις τας τω πέλας συμβελίας

γ Α

αδόκιμοι.

Μύθος τιά. "Ονον αγοράζων.

Ο...
νον ". " μέλλων,
τις αγοράζειν
\
ω- επι
- δοκιμασία,
ει / ν 2/ \ » Υ * 1

και πείρα αυτoν έλαβαν, και εισαγαγων αυτόν

» Μ. Α' ν "- γ. * ". 3) -

επί της φάτνης , μετα των ιδίων αυτό όνων τέτον

- Α ν ν > 1 -

έτησcν. Ο ει , καταλιπων τας άλλους,

η " σε επι τώ \ Σ Α' »/ 2. «V > Α"

αργοπάτω και αδδηφάγω έση , " και ος και δεν έποίει.

1. τινος υποτρέψαι παραινώντος. Ιnauspicatissimus avium
corνus habebatur, sive dextra siνe sinistra accineret,
aut obvius quolibet modo appareret. Τanta autem eται
superstitio, ut plerique inceptum iter abrumperent ,
domu nque redirent. Ηinc Plinius Lib. Χ. c. 12. Pessίπα
ρorυorum significatio, cum glutιunt νocem νείut trαπg".
 A E S O P I C A E. 145
V* A'
{)port** igitur nos etiam haud eos, qui aliis
subiecti sunt, accusare, si quid peccaverint, sed
::;:
eos potius qui iussere.

Fab. CCCX. 254. Viatores et Corvus .

IN,,„ii, ad opus quoddam agendum profe

ctis, Corvus oculorum altero captus obvius fuit.
Conversis proinde iilis, et quodam ut reverteren
tur suadente , quod nimirum id huiusmodi moneret
augurium , alter respondit : Qui nobis ille futura
praedixerit, qui neque propriam caecitatem prae
vidit , ut sibi ab illa caveret ?
Ita qui in propriis rebus desipiunt, etiamsi
consilia dent aliis , inutiles et viles sunt .

Fab. CCCXI. 257. Asini emptor.

A- quidam empturus, eniit hoc pacto , ut
eius experimentum ac periculum faceret . Eum
itaque ad praesepe ductum, inter alios suos asel
j ;*' los collocavit. Ille vero ceteris relictis, iuxta asi
% , 11 num quemdam ociosissimum, et voracissimum, qui
', *
27:
lati. Sin vero a solis ortu accinisset corvus , felix au
-
** •picium habebatur. Horat. Od. 27. Lib. III.
„j^*
Oscínem corvum prece suscitabo
Solis ab ortu.
, ,;* 2. *&} 3; 83 ëv â τοι ει. Ita in Palatinis Codicibus : sed in
„a* Codice Vaticano n. 777. in quo Fab. CLXI. cum hac ipsa
.:: IO
„4*
 146 Ε Α Β VΙ, Α.Ε
Λ' γ 1 και Υ κ. » Ν/ Α' -

Δήσας ουν και απαγαγων , τώ ιδίω δέασότη τύ

Α' -ν \ Μ- y " "

τον παρέδωκε. Τέ δε ερωτώντος , ει ούτω ταχείαν

2. "Ο / - «. Α.

αυτά την δοκιμασίαν εποιήσατο, ύσοτυχων επον,

2. » >γ » Ν Ι , Α Α' τ. * "

αλλ' έγωγε ουδε επιδέομαι πείρας ολδα δώ ότι

τ, " "..» Σ" " Α' \ y /

έτος, όποιος cξαπάντων τον σωμήθη επελέξατο.

"Οτι " τοιέτος έκατος ισολαμβάνεται είναι, οποίος

τέροις σιωαναστρέφεται.

Μύθος τιβ. "Ονος κ. Αλώπηξ.

Ο... ακανθώδεις παλιέρgς ή θιε. Τg τον ιδgσα
» Α' - 2 Γι "υ

ή αλωπηξ είπε πως έπω τη απαλή γλωσση •, Α' γ.

το σκληρόν , κι ακανθώδες προσφάγιον εθίεις;

σy » "- Α' » "ν / » ,

Οτι ου δε φλυάρων ανδρών κατηγορίας ακέeaν

» Σ/ 1 2

είς κίνδυμον γαρ άγεσι τον ακείοντα.

Μύθος τιγ'. Ουρα κ Μέλη όφεως.

Ομά ποτε όφεως ήξίg ' πρώτη προάγειν, και

βαδίζειν. Τα δε λοιπα μέλη έλεγoν πως χωρίς
convenit, ita scriptum cst . . . έτη. Και ως εδέν εποία,
δήσας, απάγων τώ "εσπότη αυτόν απέδωκε.
Ι. τοιςτος έκατος. Ηinc aureum illud Isocratis monitum
in Ρaraen. αd Demon. Μη3 ένα φίλον ποιξ , αριν αν εξετασης
πως κέχνη παι τοίς τηρότερον φίλοις. Ελπιζε γαρ αυτόν και περι'
σε γονέαθαμ πιετον, οι ος και περι εκείνος γέγονε. Νeminem tibί
amicum facias, nisi prius perspereris quomodo se curn
Ρrioribus amicis gesserit . Ρro certo enim habe ipsum er
 A E S O P I C A E. 147
que nihil umquam agebat, se se proiecit . Id Herus
videns, eum statim fune ligatum proprium, ad do
minum reduxit: cui quaerenti , an tam cito eius
experimentum fecisset, Ego mehercle, respon- '
dens ait, probatione opus non habeo: scio eniIn
eum talem esse , qualis is est, quem sibi socium
delegit .
Talis quisque praesumitur esse, quales ii sunt
quibuscum versatur.

Fab. CCCXII. 26o. Asinus et Vulpes.

Aam, spinosum edebat paliurum . Eum intui

ta Vulpes, Qui sic, dixit, lingua tam inollicula
duram hanc et spinosam voras escam ? i

Nugacium hominum accusationes non audien

dae; audientem enim in periculum deducunt.

Fab. CCCXIII. 264. Cauda et Membra serpentis.

Serent, olim Cauda corpus ducere, et praece

dere rogavit. Cetera vero Membra, Quomodo, di

ga te talem futurum, qualis erga illos fuerit. Cui con

venit Euripideum illud :
Touov τός ἐστιν £xag-og , oi ztre e #devu %w&v.
2. teozvzyuov έσ91 £u;. Manca est haec fabula, si quid vi
deo. Nev.
3. ap %m apo*y*w. Heic profecto verborum ordo in ver
sus a librario fuit, atque legendum hôs ayodx euv , xgì
•pw m 6a* iXeuw .
 148 Ε Α Β VΙ, ΛΙΕ
" / ψ « - 1 Ο «ν 5/ « Α Α ι

ομμάτων και βινος ημάς άξεις , ως και τα λοιπα

ζώα ; Ταύτίω δε ουκ έπειθον, έως το φρονούν
2. Λ α » ν. \ 5. η τ, Α'

ένικήθη. Η ουρα δε ήρχε και ήγε , σύρουσα

τυφλή πάν το σώμα , έως εις βάραθρον πετρών
ενεχθείσα , την βάχιν κ) πάν το σώμα
/ ή
\
έπληγον. « / ν 1 ")

Σαίνεσα δε ικέτευε Α'την κεφαλήν, λέγεσα σώσον

« " , γ Α' "- -- \ »)

ημάς, ε, θέλεις, δέασoινα της κακής γαρ έρι

δος επειράθίμ .

" "Οτι άνδρας δολίες και κακες, και τοίς δε

σπότας επανισαμένες, ο λόγος ελέγχει.

Μύθος τιδ". "Οφις, Γαλή, κ) Μύες.

Ο... και γαλή "έν τινι οικία εμάχοντο. Οι δε

εκείσε μύες αεί καταναλισκόμενοι υπό αμφοτέ
α y / γ. \ Α' 2 ," Ν'

ρων,
β δίζως εθεάσαντο
Ιδό αυτους
δε μαχομένες , cξήλθον
"ν \ "ν / *

ασιζοντες. 1ooντες σε τους μυας , τοτε αφέντες

ν W y Λ' Α' > > y Α' 2. Α'

την προς αλλήλες μάχίω, επ' εκείνες ετράπη

Ο"ΟΟ;) ,

σ' Ν « 2 Αν κυ d ") Α'

Ούτω κ) οι δν ταις των δημαγωγων στάσεσιν

αυτές παρεισβάλλοντες, λανθάνουσιν αυτοι ' έκα
τέρων παρανάλωμα γινόμονοι.

1. ότι άνδρας δολίες. Οciosum plane, atque redundans

εst ότι. Εxpungendum propterea , vel legendum Τους.
2. εν τινι οικία εμάχοντο. Α bufonibus et serpentibus
feles privatis odiis dissident, na m ipsis conspectis ,
 .

A E S O P I C A E. 149
xere, sine oculis et naso nos ducere poteris, quo
rum auxilio cetera etiam animalia ducuntur ? Sed
eam nequaquain persuasere, donec suo tandem
damno sapere coacta fuit. Cauda itaque ceteris
Membris imperare, eaque ducere coepit, inte
grum corpus caeca trahens ; sed tandem in saxo
sum barathrum devoluta, tergum totumque corpus
laceravit.Tum vero caput adulari, ipsumque sup
plex rogare , aiens, Serva nos, si velis, o domine ;
malam enim contentionem experta sum . -

IDolosos ac pravos homines, suosque contra do

minos insurgentes indicat fabula.

Fab. CCCXIV. 263. Serpens, Felis, et Mures.

S……. et Felis in quadam domo pugnabant. In

quilini itaque Mures, qui ab utrisque continuo
devorabantur, ubi decertantes eos videre , cavis
illico exiere suis . Ipsi vero simul ac Mures vi
dere , iris sepositis, praeliisque dimissis, omnes
in illos conversi sunt .

Ita qui se populi ductorum dissidiis immiscent ,

ab utraque tandem parte maximis damnis affi
ciuntur.

ut Vola terra nus ait , statim ad praelium se accingunt.

Aldrov. De Quadr up.
3. íxæ régov τα ea» c A» u* . Haud satis perspicue ista
Noveletus transtulit. Quid ni vertendum potius, inscii
 15ο Ε Α Β ν Ι. ΑΕ

Μύθος τιέ. Πλέοντες .

-Η
Εμείπ. τινός είς σκάφος έπλέον.r - \ » Α' 2/
Γcνομένων
"

δε αυτών πελαγίων, συμέβη χειμώνα εξαίσιον

" 1 \ - " - Λ ».

γονέθαι , και την ναύν μικρά καταδυεθαι. Των

ν / » Α

δε πλεόντων έτερος περιρρηξαμcνος , τες πατρώας

\ - ν. \ * <ν "ν

θε&ς επεκαλείτο μετα οιμωγής και στεναγμών,

Α' » Α' 3 W

χαρισήεμα Χποδώσειν επαγγελλόμενος, εαν περι

". » "ν \ Α'

σωθώσι . Παυσαμένg δε το χειμώνος, και πάλιν

' / - » Α'

γαλήνης γενομένης, είς ευωχίαν τραπέντες,

", / ν.d δωρ
" Α' «/ \ > - Α'

χgντό τε κι εσκίρτων, άτε δη «ξ απροσδοκήτg δια

Α' / \ * " , " Α' «

πεφΦγότες κινδύνg. Και σερβος ο κυβερνήτης υ » » τ. Λ «

πάρχων, έφη προς αυτές , αλλ' ω φίλοι, ούτως

« "ν r., ν ν ν Α'

και η μάς γεγηθήναι δει , ως πάλιν, εαν τύχοι ,

χειμώνος έσομένg. ν / "υ » Α' »

Μη σφόδρα κατεπαίρεσθαι ταις 6ίτυχίας, ο

") Α' - Α' ν ν Α' >

μύθος διδάσκει, της τύχης το 6ύμεπίβλητον έν

Λ -

νο2μενες .

Μύθος τις'. Πλείσιoς κ Βυρσούς.

Πια, βυρσεί παραπλησιάζων τις, και μη

Αυ

Α
/

>
ν

"ν

διμάμονος την δυσωδίαν φέρειν, επέκειτο αυτώ

se tum ab his, tum ab illis αίflictandos vel τ'eα αndos

praebent 2
1. τύχης το 4Vμεταβληπν. Εlegantissimum exstat in eam
dem sententia η Ρaulli Silentiariί Εpigramma Αnthol.
Ι.ib. Ι. c. 8. cuius initium :
Μηπ βαθυκτεάνοιο τυχης κεφίζεο ροίζω,
 A E S O P I C A E. 151
Fab. CCCXV. 272. Navigantes.

uidam olim nave conscensa maritiinum iter

habebant. Quum vero iam in altum processis
sent, tempestate vehementi repente exorta, na
vis iam iam demergebatur. Quapropter e Navi
gantibus unus animo deiectus, magno cum gemi
tu et eiulatu Deos patrios invocabat, ingentia
Inunera pollicitus, si servarentur. Sedata itaque
tempestate quum mare quievisset, ad epulas con
versi summa laetitia gestiebant exultabantque ,
utpote qui praeter exspectationem periculum eva
sissent. Durus vero gubernator quum esset , O a
mici, inquit , sic nos laetari oportet, quasi rur
sus, si sors ferat, sit tempestas oritura.
IDocet fabula non multum felicitate extolli
oportere , fortunae incostantiam cogitantes.

Fab. CCCXVI. 273. Dives et Coriarius.

D,„ prope Coriarium habitans, neque foe

torein ferre valens, ut discederet instabat. Is ve

Mπτε σέο yv&u £ n φροντες ἐλ493 gilv.

2. IIλεπτος £w?zé. Corruptissima haec erant in Palati
nis membranis , in quibus legebatur ita : τ. λ&ztov 6v? 7?
τz eztranzugíovra. Neveletus vero haec ita emendam da
eom m onuit.
 152 Ι' Α Β VΙ, ΑΕ

ϊνα μεταβy. Ο δε ανεβάλλετο, λέγων μετ' ολί

Λ Α' "- ν Αν Λ

γον χρόνον μεταβήσεθαι. Τέ δε σιωεχώς γινομέ :

νg, σωέβη , κόνg διελθόντος, εν σαυηθεία γε
νομένg της δυσωδίας μηκέτι ενοχλείν.
Ο λόγος δηλοί, ότι η σωήθεια ήo πραγμάτων
τα δυσυχή καταπραύνει.
Μύθος τιζ. Ποιμήν κ) Κύων.
Μάνδρας είσω πρόβατα ποιμην εισάγων, λύ.
Α' 2/ Α' \ » , Α.

2/ " y ν Λ » ν Αυ

κον ήμελλε συγκλείσαι, ει μη κύων ιδων του τον

: 1 Α Α' Μ- \ Α' -

είπε
θέλ προς τον
δ λύποιμένα πως τα πρόβατα σώσαι
"νυν/ " Λ r,

ελων, τον σε Λυκον σαυεισαγέzς τη ποιμνη ;

Μύθος τιή. Ποιμήν κ. Κύων.

Π.μ., έχων \ y Α'

κύνα παμμεγέθη , τούτω ειωθει

Α' Α » /

τα έμβρυα , και τα Χποθνήσκονζα των προβάτων 2 "ν "

παραβάλλειν. Και δή ποτε εισελθείσης της ποί / / Α'

μνης, ο ποιμήν θεασάμενος τον κύνα "προσιόν

". W » τ,

τα τοίς προβάτοις, και σαίνοντα αυτα , επον,

» και τ' φ» «ι Λ ν Α' » \ -ν Μ.

αλλ' ω ούτος , o θέλεις συ τούτοις , έπι τη σή

") Α'

κεφαλή γένοιτο.
1. Deest huic fabulae Εpimythion, φuemadmodum et
subsequenti CCCΧΙΧ. Οuae quidem levisiactura.
2. προσιονπι τοίς τηροβατoις. Recto Τheocritus monuit
Ιdyl. Χ. ν. 1 τ.
χαλεπον χορίων κυνα γευ σαι .
Ιnte»tina canem semel adgustasse periclum σst.
Οuod deinde proverbίi instar dietum fuit etiam a Lu.
 I.

A E S O P I C A E. 153
ro id in longum differebat, brevi se discessurum
promittens. Sed quum continuo maneret, tandem
contigit, ut alter sensim assuesceret, nec am
plius malo odore molestaretur.
Indicat fabula, consuetudine res difficiles le
1m11t1 .

Fab. CCCXVII. 274. Pastor et Canis.

P,„„ in caulam oves ducens, lupum cum iis

erat inclusurus. Sed Canis ipsum intuitus, Quo
modo, inquit, gregem servare si cupis, lupum
intromittis?

Fab. CCCXVIII. 275. Pastor et Canis.

IP,„ praegrandem Canem nactus, solebat ei
abortivos foetus, ovesque morbo demortuas obii
cere. Ingresso autem aliquando grege in stabu
la, Pastor Canem intuitus prope oves stantem ,
easque adulantem, Heus tu, inquit, quae iis eve
nire cupis, tuum in caput recidant .

ciano ad hunc modum : Ovdg xv&v ^ravarour' άν , άταζ α xv

*•*?•yεῖν μα9•jv. Quibus convenit et Horatius dum ait
Sat. V. Lib. II.

quae si semel uno

De sene gustarit, tecum partita lucellum,
vt canis a corio nunquam absterrebitur uncro.
 154 Ε ΛΙΒ VΙ, Α. ΙΕ

Πρός άνδρα λόγοις μεν φίλον φαινόμενον, πο

1 \ \ -ν Λ.

νηρα δε καπά νεν βsλ6ίόμονον.

Μύθος τιθ, Ποιμήν κ. Λυκιδείς.

Π.μ., ευρων λυκιδείς, τότες μεταπολής επι "- Λ 1 "' »

μελείας ' ανέτρεφον , οιόμονος , ότι τελειωθέντες, και

/ 1. " "ν Λ. Υ

μόνον τα έαυτg πρόβατα τηρήσsσιν, αλλα κ έτε.

ρα αρπάζοντες αυτώ οίσεσιν . Οι δε, ως τάχισα
y / » / " 2. ν -- Α

ηυξήθησαν, αδείας τυχόντες, πρωτίω αυτε την

/ - Α'
ποίμνην διαφθείρειν ήρξαντο. Ο δε, ανασcνάξας
τ, - » γ Λ " - " ν Λ'
είπον αλλ' έγωγε δίκαια πέπoνθα τί γαρ τό
Α' »/ ". - Σ ν Α
τως νηπίgς όντας έσωζον, καις ε"δει και ηυξημένες
y w

αναιρει ν; -

Μύθος τκ. Προμηθευς κ) "Ανθρωποι.

Π.μου, κατα πρόταξιν τα Διός

γ ν \ ι
ανθρωπος
έπλασε και θηρία. Ο δε Ζευς θεασάμονος πολ
λώ πλείονα τα άλογα ζώα , εκέλsίσcν αυτών
- Λ \ Α' y Α
των θηρίων τινα διαφθείραντα, ανθρώπες 3μετα
Μ.- -

τυπώσαι. Τg δε το προσαχθέν ποιήσαντος , ' συν

Ι. ανέτρεφαν. Εiusdem argumenti est Εpigramma illud

Αnth. Lib. Ι. c. 3o. guod facile ex hoc Αpologo proces
sit, in quo a Poeta Ονis ita loguens inducitur.
Τον λυκον εξ ιδίων μαζών τρέφω καικ ε θέλsσα ,
Αλλα μ' αναγκαζa ποιμένος αφροσυνη.
Αυξηθείς δ' υπ' εμs κατ' εμs παλι θηρίον ες αι
"Η χάρις αλλαξα την φυσιν ου δύναται .
 A E S O P I C A E. 155
In hominem verbis quidem amicum , scelesta
autem animo volventem ficta est fabula .

Fab. CCCXIX. 276. Pastor et Catuli lupi.

IP,„„ repertos lupi Catulos cura magna edu

cavit , arbitratus, quum adolevissent, non solum
oves custodituros suas, sed insuper alias rapientes
sibi delaturos. At illi citissime adulti, occasio
nem macti, primum ipsius gregem devoravere .
Quapropter ingemens Pastor ait, Merito equidem
plector : quid enim eos iuvenculos adhuc serva
vi, quos vel adultos necare oportebat?

Fab. CCCXX. 278. Prometheus et Homines.

Ponens, Iovis imperio parens, homines et

bruta finxit. Iuppiter vero quum bruta multo plu
ra illis esse videret, ei praecepit, ut bruta non
nulla destruens , inde alios homines efformaret .
Hinc dum ille mandatum exsequitur, accidit, ut \

2. τ€ ατω ἀντά τ)ν τολμνω. Mallem τε άτ»v.

3. zuváAn τύς έx avtwv. Ita a Neveleto emendatum. In
antiquis enim membranis vitiose admodum scriptum
exstat a w£3n éx τύς τλα&εντις. Simonides quoque varios
mulierum mores ut notaret , eas a Iove ex diversis fe
rarum creatas fingit , fraudulentam e VuJpe , ingenio
sam ex A pe , et sic de ceteris.

-- -
-- - - - ------— ———-—--— —
---*- *
 156 JF A B V I, A E.
a. w » a i a. v * \ »

¢An τες έχ τ&των ' zrλα&έντας, την μέν μορφην αν

$pa/zrov 3xetv , τές Jè* Jvxòg Sn2ra/J/g.
"Eλεγχον ό μύ3o3 ëxea zrpòg àvJpa; 9 ne/a/
Jeg , xal opyf^ες.

MöSog rxg. 'P6/ov % 'Apudpavtov.

P,,, zrzpz¢vèv αμαρτωτον ἐφn zpòg àvTö: o7ov

»
v

*
• a.

3
-

-
*•

&v8og àvzpázág eì , & ' zo$ nrjv xai Szoig xaì

• a. a. -. - »

&v9pa)7ro/3 : μzxzo/%ω ore τά xdλλες και τῆς ἐυ

/ v v + » v I. <- » a.

a) Jfag . Td Jè e}zrcw * é»ω μ£ν , ό άμαραντον ,

v » a v - v *a v a.

zrpòς δλόγον καιρόν ζω , και xjy unde}ς κἀγ με ,

a. v v » - • \ v -^- e/ a.

τηκομαι' αυ Jè dy$€ίς ἄe}, £ %jg &7ro véov.

"Oru xpejorarov όλιγαρx&μcwöv τινα Jlagáveav, *

» / - *^

zpòς όλ£yov rpv®*a*zwrz μ*τωρολής Jvsvχές τυ

χεῖν, ή και Χτο3ayeìy.

Mö9og rxg'. T'rr/3 ® 'AXa/ztn3.

I ártu3 r.

\
*
ëzr/ ruvog JJwXä ß\v£pov }J<y. 'AXa{
•
^/

-
<

-^. •

zrw3 Jè ßovXop/gwn ávTjv xaTzpzy eìv , τοιούτον έ

p. -» » • - w

zrcvönorcy. "Ayruxpvg szzz , à $aUuzorcy civToö την

J

1. τλα&άγτα;. Prometheus Iapeti filius , fertur homines

primum e luto finxisse, et universi hominum generis
artifex fuisse , ut ait Ovid. Lib. I. AMetam.
2. 4vxa « 9 me/&id gus. Prometheum , quum hominem finge
ret, ferunt portiones capta s e singulis animalibus suo
operi admiscuisse. Inde divcrsi hominum morcs nati .
Vide Fulgent. Mytholog. Lib. III, cap. De Peleo. Hora
 A E S O P I C A E. 157
nonnulli forma quidem essent humana , mente
vero et anima prorsus ferina .
Homines efferatis moribus et iracundos carpit
fabula .

Fab.CCGXXI. 279. Rosa et Amarantus.

P.„ Rosam natus Amarantus, O quam for

mosns flos es, ait, et amabilis Diis hominibusque !
Te ergo tum ob formam, tum ob odorem perbea
tum esse arbitror. Cui illa, Ego vero, o Ama
rante, ad breve tempus vivo, et quamvis me nemo
decerpat, tabesco nihilominus: tu vero flores con
tinuo, et usque recens , ut nunc , semper vivis.
Melius est paucis contentum manere , quam
brevi tempore deliciis affluentem mutationem pa
ti infelicem , vel etiam mori.

Fab. CCCXXII. 282. Cicada et Vulpes.

Ci-a, procera quadam in arbore canebat. Vul
pes eam devorare cupiens, ut capere posset huius
Inodi dolum commenta est. Stans ex adverso , at

tius quoque idem ait Lib. 1. Ode 16.

Fertur Prometheus addere principi
Limo coactus particulam undique
Desectam , et insani leonis
Vim stomacho apposuisse nostro.
3. 723 ntòv xg 9eoi ;. Perbelle de Rosa Anacreon cecinit,
'Páéov έ φέc/;•v &v9og x. τ. λ.
 158 Ε Α Β V L Α Ε
9 Α' \ / "- "

ευφωνίαν, και παρεκάλει καταβηναι , λέγουσα ,

ρ/ γ " / Α Μ- Αν

ότι έπεθύμει θεάσαθαι πηλίκον ζώον τηλικαύτα

φθέγγεται. Κάκείνος ύσονοήσαι αυτής " ως επί τον
τέττιγα έφη , αλλα πεπλάνησα, ώ άυτη, ει ύ
/ " Α' - ν \ * * * /

πέλαβές με καταβήσεώθαι εγω γαρ απ' εκείνε

αλωπεκας φυλάττομαι , αφ' και εν αφοδέυματι α
/ Α' ν

λωπεκος πτερα τέττιγος εθεασάμίω .

ey \ / -, » Λ. -- Α

Οτι τ8ς φρονίμους των ανθρώπων των πέλας

" Υ

αι συμφορα σωφρονίζεσι.

Μύθος τκγ'. Τοξότης κ. Λέων.

Απλs",
και τις εις
εις όρος
ορος
Α' Α -
τοξικής
τοζικης έμπειρος
"ν
ε μπειρος κυνηγή
χ
/

σαι. Πάντα δε τα ζώα τέτον θεασάμcνα έφυγε.

Α' γ ν y /

Λέων δε μόνος και ροσεκάλει αυτόν εις μάχίω . Ο

δε βέλος πέμψας , και τον λέοντα βαλων έφη
/ \ και/ ν » Α 7 / y w

δέξαμ, και ίδε τον εμον άγγελον, οιός έσι, και

τότε εγω επέρχομαί σοι. Ο δε λέων βληθείς
ώρμησε φέυγειν.
ν - -. "
Αλωπεκος δε τέτω
Α' .. .?
θαρρείν,
? 'Οι
κι - Α' Σ/

μη φέυγαν λεγείσης , ο λέων έφη , ω άυτη, και σα

μως με πλανήσεις όπ4 γαρ τοικαι τον πικρόν άγγε
λον έχει , εαν αυτός επέλθν, εκ αν ύποίσω.

Αυ - ") Α' ν / »

Ο μύθος δηλοί, μηδαμώς πλησιάζειν τες πόρ

ρωθον χαλεπα πράττοντας .
τ. ως επί τον τέττιγα. Μancus locus , neque occurrit
unde expleatur. Νευ.
2. εν αφοδέύματι Νevelctus hanc voccm reiccit , atgue
 A E S O P I C A E. 159
que eius vocis suavitatem simulans admirari, eam
ut descenderet hortabatur, aiens optare se , quan
tum sit animal illud, quod tam sonoram vocem
emitteret, propius videre. Illa dolum suspicata,
Heus tu , falleris, ait, si ine descensuram putas :
ex quo enim vulpino in stercore cicadae alas es
se vidi, a vulpibus caveo . -

Prudentes homines aliorum calamitates cautos

faciunt.

Fab. CCCXXIII. 283. Iaculator et Leo.

Q„ iaculandi peritus in montem venatum

profectus est . Animalia ubi eum conspexerunt,
quaelibet sibi fuga consuluere . Leo solus eum in
pugnam provocavit. Tunc Venator iaculum emit
tens, et Leonem feriens, Nuncium meum hunc
accipe , inquit, et qualis sit vide : haud mora i
pse quoque ad te veniam . Vulneratus IJeo in fu
gam protinus se coniecit : quem quum vulpes, ut
animum sumeret, et resisteret, hortaretur, Ne
quaquam, ait, Ine decipies, amica ; si enim tam
acerbum nuncium habet, quum ipse venerit, haud
sane potero substinere .
Fabula ostendit, eos qui eminus nocere possunt,
numquam cominus ad pugnam venire .
emendandum proposuit & poţ$ ruvu , quemadmodum et
ia m vertit.
 16ο Ε Α Β V Ι, Α. ΙΕ

Μύθος τκδ". "Υαινα κ Αλώπηξ.

1 Τας υαίνας φασι παρ' όνιαυτον αλλασσομένης
ν « / Μ και 2 ν * Α'

y Α "ν

αυτών της φύσεως , ποτε μεν άρσονας , ποτέ δε

θηλείας γονέθαι. Και δη ύαινα θεασαμένη αλώ
* " ν Λ 2. αν

πεκα εμέμφετο αυτήν, ότι φίλίω θέλεσαν αυτή2. Α' y κν

γονέθαι , και πρoσίεται. Κάκείνη υποτυχούσα εί

- » » ι Α Α' 1 \ w Α' Σ"

πον αλλ' εμε μη μέμφs, την δε σην φύσιν , δί

ήν αγνοώ, πότερον ως φίλy ή ως φίλω σοι χρή
σομαι .

Πρός άνδρα αμφίβολον.

Μύθος τκέ. "Υαιναι.

Τας υαίνας φασι w • Λ. \ » 2

παρ' όνιαυτόν αλλάττειν την

4 » Α ν

Λ' \ ι \ Σy * « Α' ν ι

φύσιν , και ποτέ μεν άρρονας γονέθαι ποτέ δε ν ι

θηλείας και δή ποτε άρσίμ ύαινα θηλεία παρα

/ -υ χ

φύσιν διετέθη. Η δι αποτυχούσα έφη αλλ', ώ

\ " . ν 2. \

και τoς, μη ταύτα πράττε, ως εγγυς τα αυτα πει

σόμονος.
Προς άρχοντας λογοθετώντας τας υπ' αυτους , * Μν Α' Ο y ,

και πάλιν, εκ τε συμβεβηκότος, τέτας υπ' εκείνων

λογοθετ8μένες.
Ι. Τας υαινας φασί. Ονίd. Μetam. Lib. ΧV.
Ει φuae modo famina tergo
Ρassa marem , nunc esse marem mίramur ήγαenam -

Ρlinius Lib. VΙΙΙ. cap. 3ο. Ηyaenis utramque esse natu

 A E S O IP I C A E. 16 1

Fab. CCCXXIV. 286. Hyaena et Vulpes.

F„. Hyaenas quotannis naturam mutare , et

modo mares, modo feminas esse. Aliquando ita
que Hyaena Vulpem conspicata, eam graviter ob
iurgabat, quod numquam secum congredi vellet,
quae illius amore f ui valde cupiebat. At Vul
pes, Ne me, ait, sed tuam potius obiurga natu
ram , cuius caussa, utrum te pro amica vel pro
anlico habere debeam , prorsus ignoro.
In hominem versipellem et ambiguum ficta est
fabula.
_~

Fab. CCCXXV. 287. Hyaenae.

H,.„. singulis annis naturam mutare ferunt,

et qui modo mas fuit, deinde in feminam conver
ti. Quum olim itaque Hyaena masculus, contra
naturae leges cum femina coire vellet, Heus tu,
illa ait, ne quid tale facias ; haec eadem enim
mox ipse patieris.
Ad magistratus haec fabula respicit , qui re
rum gestaruin rationem a subiectis poscunt ; mox
casu fit , ut his ab illis ratio reddatur.

ram , et alternis annis mares, alternis fœminas parere

sine mare vulgus credit. Aristoteles negat. Locus est A
ristotelis Lib. V. de Animal. Hist. cap. 32. cui Aelianus
contra est Lib. I. c. 25. Nev.
I 1
 162 Ε Α Β VΙ, Α. Ε.

Μύθος τκς'. Ιππευς φαλακρός.

Φαλακρός τις ξένας τρίχας τή Λ / Α' "ν «

εαυτέ περμθείς
- w

κ. "r 12/ \ ν /

κεφαλή ίππευον. "Ανεμος δε φυσήσας, αφείλαπο

/ / \ \ Α - 3'
ταύτας. Γέλως πλατυς δε τας παρεσωτας είχε .
y "ν ". ν » »

Κάκείνος είπε το δρόμου παύσας τας εκ εμάς

Λ. α 1 Σ

τείχας τί ξένον φέυγειν με , α κ τον έχοντα ταύ

τας , μεθ' και και εγενήθησαν, κατέλιπον;
"Οτι μηδείς λυπείθω συμφοραϊς επελθούσας
"ν - ν γ 2. y

αυτώ. "Ο γαρ γcννηθείς ουκ έσχον εκ φύσεως,

τούτο ουδε παραμένει γυμνοι γαρ ήλθομον οι
Λ. Α τ, 9 Λ.

πάντες , γυμνοι &ν απελ6ύσόμεθα.

Μύθος τκζ. Χελιών κ! "Ορνιθες.

Χλω, εκκλησίαν των όρνεων σιωαθροίσασα, - ν γ

γ' \

παρήνει, φασκεσα κράτισον είναι και το μη προσκό

ν / y ν ' μ. -

πτειν ανθρώποις , αλλα φιλίαν σαυθεμένες , οι

Λ. -- ν » Α' - w >/ Α'

κείως διακείθαι προς αυτές. Τών δε όρνεων τις

Σ w- γ Υ

τα εναντία ' τη χελιδόνι έλεγcν αλλα το ασέρ

μα τό λίνκαι μάλλον κατέθίοντες αναλίσκωμον,
* «ν ν ρ/ / 2y
και αφανή ποιώμον, ίνα μηκέτι έχωσι πλέκειν
y - \ 5 -

δίκτυα καθ' ημών. Η μεν εν χελιδων αρίστίω

Τ. "Ανεμος δε φυσή σας. Εamdem fabulam versibus ex
pressit elegantissimis Ανienus, Αpologo Χ.
2. γυμνοί γαρ ήλθομεν. Μonachus fortasse guidam co
dicis olim possessor hace Εpi mythio adiunxit, memor
nimirum Iobi verborum , qui ait Cap. 1. vers. 21.
 A E S O P I C A E. 163

Fab. CCCXXVI. 288. Eques calvus.

C, quidam adscititiam comam gerens equi

tabat. Sed quum ventus forte flare coepisset, eam
longe asportavit . Quo viso, adstantes maximos
cachinnos tollere coeperunt. Sed ille subsistcns,
Quid mirum est, ait, si me non mei crines fugiunt,
quum et ipsum, cum quo prius fuere, deseruerint?
Nemo supervenientibus calamitatibus dolere de
bet: quicquid enim a natura, dum nascimur, non
habemus, labile est atque caducum; nos enim nudi
in mundum venimus, et nudi abibimus.

Fab. CCCXXVII. 29o. Hirundo et Aves.

H„, Avium convocata concione , monuit

optimum esse, ut homines non offenderent, sed
pacta amicitia benevole erga eos se se gererent.
Hirundini alia contradixit avicula, aiens, Quin
potius lini semen disperdamus, atque absuma
mus, ne in posterum sit, unde retia in nos nectere
possint . Hirundo itaque, quae melius quam Aves
ceterae sensit, sine periculo mansit, in urbibus

Nudus egressus sum de utero matris meae , et nudus

revertar illuc.
3. 7 § x * Auâov άλεγ ev. Haec ita Neveletus emendavit.
Erat enim in veteribus memb.anis èvavri* wv x£avddvs.
λέχειν.
 164 Ε ΛΙΒ VΙ, ΑΕ
2/ - Λ - ν Λ > --

γνωμίμ έχεσα , ακίνδυνος εγένετο, ένταϊς πόλε

Α' > "w * /

σι διατρίβουσα , εν ταίς οικίας τίκτουσα παρα

1 V » ( w * * "ν Α" Α'

ανθρώποις, κ) και δεν υπ' αυτών πάχει κακόν. Τα

Α \ Σ/ α "J " Λ'

αελοιπα όρνεα , ως μάλλον υπομείναντα κατε

Α - / >/ "

σθί-ιν το ασέρμα , ως πάντως όντος τg λίνg κα

"ν - " \ Α'

κών αιτίε, συμβαίνει λιπαραγονέθαι, κ) μάλα

" Α Α'

δικαίως υπο ανθρωπων συλλαμβανόμcνα , -δα

". «" Α. \

πανάθαι , ούτως τε ταύτίω την κακογνωμοσύνίω Α' Α \ y

υπομείνατα, μετενόησον μη μετα ανθρωπων μέ

» > > η Α'
νειν, αλλ' έναέρα πέταθαι.
σ'/ 1 Γ.2 - Λ •/ *, --

Ούτω και το ανθρώπων όσοι τοίς βιωτικοίς Αυ "» χ Α' Α' γ Α'

πράγμασι τώ της αγχινοίας βουλέυματι εχρη

* Α' Α'

σαντο, ακίνδυνοι διεφυλάχθησαν.

"

Μύθος τκή. Χρεωφειλέτης.

Αsίπη ανήρχρεωφειλέτης, απαιτώμcνος πα
Αν
Λ - »

"ν
w

ι / ν
» Α'

Λ)

ρα τα δινειστα το χρέως , το μεν πρώτον παρε

Λ Υ. \ » "- / χ -ν

κάλει αναβολήν αυτώ παραχέθαι , απορείν φα ν γ. Χ/ \ Ο

σκων. Ως δε ουκ έπειθcν, προσαγαγων ήν μό φ» 2/ -ν ν » Αν » Α'

νον είχον ύν , " ήγουν χοίρον, παρόντος αυτό έπω

λει. Ωνητά δε προσελθόντος , και διερωτώντος , τ' χ "- Σ), ν Λ -

ν
ε: τoκας η ύς , εκείνος έφη μη μόνον αυ
Α' Υ \ Ν Α' 3 «ν ν 1

την τίκτειν, αλλα και παραδόξως 'τοίς μεν γαρ

1. ή: ouυ χοίρον. Μanifestum glossema . Εxpungendae
ha e voces, φuarum alteram in margine repertam te
xtui illevit exscriptor, vitio hominibus suae sortis haud
insolente. Νοτ.
2. ει πκας ή υς. Εxtendcnda hnec forsitan , et legen
dum ει τoκας :ί ή υ:ς. Νευ, Νihil opus est.
 A E S O P I C A E. 165
degens, et in aedibus pariens apud homines ,
nul' oque ab iis damno afficitur. At ceterae, quae
servina potius comedere decreverunt , quasi Ji
num malorum omnium illis caussa esset, maxime
pingues evasere ; atque ita contigit, ut expeti
tae magis ab hominibus in cibum caperentur .
Quo in stulto consilio quiim persisterent, eas
tandem poenituit cum hominibus non mansisse,
sed per ae*^ • olare maluisse .

Ita qui in rebus, quae ad vita in spectant, sa

gaci consilio usi sunt, incolumes ac sine peri
culo evasere .

Fab. CCCXXVIII. 294. Debitor.

Amen. Debitor quidam quum a creditore exi
geretur, primo quidein dilationem sibi concedi
postulabat, se tunc solvendo non esse affirmans.
Vbi vero eum persuadere non potuit, adductam,
quam solam habebat, suem, praesente illo venum
proposuit. Quodam autem accedent, et an sus
illa pareret iuterrogante , non solum eam parere
ipse respondit, sed et praeter opinionem, Myste
3. το7ς μ£v ydg uvzwgîou;. Fabulae istius sensus a festo
rum illorum dependet notitia ; cui lucem praefert Theo
phr. Xagaxt. arsgå åøøAeyfa ;, sic aiens : Kcd & : 3o mò eo rutróvo;
Au£v ti uvzrjgia , ^rvave 4 ιόνος σε xar' ay?ov ; Auovvza. IIav*
stuaa vero non iIIa uay.ixa quae διά τεντ** rnei 3os fie
bant intelligi heic oportet , sed illa tux ? & quae σύ ί'vuaw
 166 F A B V L A E

' μυσrn2foug 3* Aa z zzzoxvetv, τοῖς σέ zraw&&luaiovg

•/ - v » a. v. v a. «

&parcwa. Tvü Jè éxzrλαγόντος zpòς τὸν λόγον , ό

Jawa/swg €zrcv : &XX& g* Satjuz% , &vtm ydp oro,
* % A/ovvo-fou; àe*®*, 733. rau.
- a. - -» » » -

J.
O λέγος ἀλοῖf, τύτο- ουκ: f. όxyoυσιν
v w •/ ! a.
oi zroXXo? » w v * /

λα τδ }Jyov xápfog eig ττ. d'ύνσέ έ συzrapxtrx

J«UJòpuxpTvpeîv.

Mö9og rr6'. Xvrpat.

X….. òspaxfvlw xai χαλκην, zroTzuog xarä.

/ - / v v w -

φ pcv . 'H Jè êspaxfwn rj xzλxj άλε»c» * puae

xp%3c
povcp με xo^v μ£ z ,, xai
λύμßz xat μη zr^natu op, £êáv
μη πλno-fov, y*
a v yap ^• • •

puoi avu7rpo'JzJa-etg , x*twx^όμα', x£v τε έγω μ»

Sάλεσα zrpo\zöorou. » • / a. -

"Ort èzruorq&Xh 3 datu Afog zrjvntu , Jvvaaroj

ápχοντος τλησίον zrapoux&vTog.
*v, ut venditori nostro fraus sua constet. Nev.
1. uvz me/ous 9nâ ea daroxvev. Sues mysteriis mactari so
litas docet Aelianus refè % * •* 'I*oe. Lib. X. c. 1 6. `A$n
va* oi ό έ έν τοῖς μva me fous xatv 9v ovz* tis ύς , xgj ga Aa di
xa/ ας , λvrto/vovtru yc' e ** An i'x . Nev.
2. xou A rovvai ou;. De Dionysiacis vero certaminibus
ita loquitur Athenaeus Deipn. Lib. Xl. cap. 226. 'AS-n
 A E S O P I C A E. 167
riis feminei, Panathenaeis vero masculi sexus filios
eniti solere. Quuin ad haec emptor obstupesceret,
Ne profecto mireris, creditor subiecit; haec
sus enim Dionysiis hoedulos etiam est paritura.

Fabella demonstrat, plerosque , dnmmodo sibi

lucrum faciant, de impossibilibus falsisque rebus
falso testari non dubitare .

Fab. CCCXXIX. 295. Ollae.

Tace, et aeneam Ollam flumen vehebat.

Testacea vero aiebat aeneae, Longe a me na
ta ; cave ne accedas : si enim Ine attigeris, dif

fringar , etiam si te tangere nolin.

-

- ~

Periculosa vita est pauperi, prope habitante

potentiore principe.

vaîou τοΓς duovvzuaxo7ς αγόσι τι μεν αρέπον γειςnx6m- ; xg} arg

trax 3 res £333/3(ov έτι τ»v 9iav , x*} έστεφανωμένοι ε'9£«jgovv.
IIa? d 3 £ tjv dyóva τ^άντα οί'νος άvτοῖς ἀvox og » , xgj re*y*iua
* vaesoíeéto, xgj τοῖς χοροῖς ἐισιέπιv £v£x*ov ^riveuv , xg
aunyøvuzuâvou; 3* êáé ro€4'ovv £v£x*ov ταλιν, et reliqua, quae
omitto libens. Hinc ea merito vocabat Diogenes Cyni
•us , a£yaAa 9av ματα μω?οῖς. Laertius in Vita .
 ι 68 Ι. Α. Β V L Α.Ε

ΕΚ ΤΩΝ Τ Ο Υ Σ Υ Ν Τ Ι Π Α.

Μύθος τλ'. Ποπαμoλ κ Θάλασσα.

Παια σουήλθον επί το αυτο, κ' την θάλασσαν

κατγτιώντο, λέγοντες αυτή δια τί ήμάς, εισερχο
μένες εν τοις ύδασι, και υπάρχοντας ποτίμους
και γλυκείς, απεργάζη αλμυρους και απότους;
Η δε θαλασσα ιδέσα , ότι αυτής καταμέμφον
ται, λέγει προς αυτάς, μη έρχεθαι, και μη γί
νεθαι αλμυροί.

Ούτος ο μύθος παριστά τους ακαίρως αιτιω

μένους τινας, και παρ' αυτών μάλλον ωφελου ζ

μένους , -

Μύθος τλά. Θηραιτής κ. Λύκος.

Α νήρ τις θηρώτης λυκον θεασάμονος προσβάλ
λοντα τή ποίμνη, και πλείσα των προβάτων, ως
δίματόν, διαασαράττοντα, τέτον ευμηχάνως θη
ρ6ύει, και τας κύνας αυτώ επαφίησι , φθεγξαμε
νος προς αυτόν ώ δεινότατον θησίον που σε
ή προλαβέσα ιχυς , ότι τοις κυσίν όλως αντι
σήvαι εκ η διυήθης;
Μ) "- «υ » Α' /

Ο μύθος δηλοί , ως των ανθρώπων έκασος

"ν, y " Α'

εν τη ιδία τέχνη καθέστηκε δόκιμος.

 A E s o P I c A E. 169
E x s y N T I P A.

Fab. CCCXXX. 4. Fluvii et Mare.

I, unum convenerant Fluvii, Mare ut accusa

rent, quod se, simul atque eius intrassent aquas,
dulces quamvis essent, et potui apti, salsos et ad
bibendum redderet inutiles. Quae Mare quum
audiisset , aegre ferens innoxium se culpari,
Nolite , inquit, a quas intrare postea meas, ne
corrumpamini sale.

Haec contra illos dicta sunto, qui, quibus gra

tiam debent, eos lacessunt maledictis temerariis.

Fab. CCCXXXI. 6. Venator et Lupus.

V. nator quum videret Lupum ovi'e irrum
pentem , ovesque multas vi dilaniantem , dolo
eum circumvenit, eique canes immisit suos, his
illum verbis increpans ; Miserum animal! Vbi
nunc est illâ vis tua , ut possis contra canes te
defendere ? -

Guilibet ars sua laudem conciliat.

 17ο Ε Α Β V L Α. ΙΕ

Μύθος τλβ', Ταύρος, Λέαινα, ο Σύαφρος.

Τόμι έυρηκως "

-

»
κοιμωμονον λέοντα , τέτον κε
» -- 1
/

Υ
Μ.

ρατίσας απέκτεινον επιτάσα δε ή εκείνα μήτηρ ,

-ν - - » Α η Α'

πικρώς αυτόν απεκλαίετο. Ιδων δε αυτήν σύα

y / Λ " \ xy \

28ος ολοφυρομένίω , μακρόθεν έστως , έφη προς

Υ / Λ. /

αυτήν ώ πόσοι άρα τυγχάνεσιν άνθρωποι θρη

-" ;» " - Υ -

νεντες , ών τα τέκνα ύμείς απεκτείνατε.

Ο λόγος dηλοί , ότι εν ώ μέτρω μετρεί τις,

μετρηθήσεται αυτώ.
'

Μύθος τλγ'. Λέων κ) δύο Ταύροι.

/ ν ν Λ Α'
Λ \ω, προσβαλων ταύροις δυσίν , έπειράτο τό
1 χ Α)

\ Αν /

τους καταθoινήσαθαι
ν Α' -
οι δε πα εαυτών κέρατα - Σ ι Λ

επίσης αυτώ αντιπαραπάξαντες, ουκ ε?ων τον λέ

Λ. Υ - -- - Λ. » --

οντα μέσον αυτών παρελθείν . Ορων τοίνυν εκεί

- - / 1 - ν Α. -

νος , ως αδιωάτως έχει προς αυτές, κατεσοφίσατοτε

" Ν \ y 2/ - 2 ν ν. " -

ένος, κ' τορος αυτόν έφησcν, ως είγε τον σον έταίρον

Λ. y * / - ν /

τοροδώσεις μοι, αβλαβή σε διατηρήσω και τέτω

-- γ / ν Λ » ,

τω τρόπω αμφοτέρους τες ταύρους ανήρηκcν. Είit

Ο μύθος δηλοί , ως και πόλεις και άνθρω

ποι αλλήλοις όμονοκαιντες, ου συγχωρέσιν αυτών "ει
τες εχθρgς περιγίνεθαι της δ' ομονοίας περιφρο "ις:
νέντες, ευχερώς άρδίω τοίς εναντίοις αλίσκονται.
 A E S O P I C A E. 171

Fab. CCCXXXII. 11. Taurus, Leaena, et Aper.

T„„, dormientem Leonem repererat , eum

que percussum coruibus interfecerat. Interim ac
cesserat Leonis mater, quae filii casum acerbe
lugebat . Quam eiulantem ut animadvertit Aper,
stans procul ita illam alloquutus est ; Quot putas
reperiri homines, qui liberos suos a vobis inte
remptos plorent ?

Qua quis mensura aliis mensus est, eadem

quoque ei redditur.

Fab. CCCXXXIII. 13. Leo et Tauri duo.

I, duos Tauros Leo faciebat impetum, lautas

sibi epulas quaerens. Illi coniunctis viribus op
ponunt cornua, medios ne irruere possit Leo .
Duobus ergo impar Leo viribus , dolo agere
coepit, sicque est alloquutus alterum ; Amicum
tuum si prodideris mihi, incolumem hinc ego te
dimittam. Qua usus fraude , facili utrumque ne
cavit negotio .

Ita et civitates et homines, quamdiu inter se

concordiam colunt, facile hostes vincunt ; ea
autem soluta , cladi repente fiunt Obnoxii.
 172 Ε Α Β V Ι, ΑΕ
--

Μύθος τλδ'. Αλώπηξ κ} Πίθηξ.

τ

Ακτι: δεκαι διπίθηξ επί το αυτο οδοιπόρgν. Πα

Λ
Α' \ Α'

/
γ ν \ »

ν
W

3/
/

- Α' 52
\
ρερχόμονοι
" . γ . "
δε διά τινων μνημείων, έφη ο πίθηξ
Α' τ' ν

τη αλωπεκι, ως πάντες οι νεκροί καιτοι, απελ6ύ

θεροι των έμών γοννητόρων υπάρχεσιν. Η δε α
" / "ν » "... " / y

λωπηξλέγει τώ πίθηκι ευχερώς εψεύσω ου

ι ν * - "ν ν

αρ των εν
δείς γαρ ενταύθα ταφέντων απελέγξα σε ΔΥ
Α
δύναται.

Ούτος ο μύθος παρμσά τον τες ψ3ύδολόγsς ορ

θως διελέγχοντα, και τους προδήλως το ψεύδος
αντί αληθείας προσφέροντας,

Μύθος τλέ. Αλώπηξ και Λέων.

Αντε θεασαμένη εγκάθειρκτον λέοντα, και

τάτου τάσα εγγυς , δεινώς αυτόν ύβριζον, ο δε
λέων έφη αρος αυτήν ου σύ με καθυβρίζεις ,
αλλ' ή τoρoασεσέσα μοι ατυχία.

Ο μύθος και τος δηλοί, ως πολλοί ήδ εναόξων

δυασραγίας περμπίπτοντες, υπ' ευτελών cξου
θονούνται.

1 Ηaec Fabula imitatio illius omnino videtur , gua ε

«le Ηoedo et Lupo superius occurrit p. 125. Prim. Ρart.
 A E S O P I C A E. 173

Fab. CCCXXXIV. 14. Vulpes et Simia.

V„„, et Simia eumdem in locum faciebant

iter. Quum per sepulcra eas via duceret , Si
' mia ad Vulpem , Omnes, inquit , quos heic se
pultos vides, parentum meorum liberti erant.
Callide, respondet Vulpes, mentita es: nec e
nim horum quisquam , qui humati sunt, te p0
test convincere .

Haec fabula notat eos, qui opportune convin

cunt mendaces, quique manifestum mendacium
pro veritate venditant.

Fab. CCCXXXV. 17. Vulpes et Leo.

V„„ prope Leonem inclusum stans, Inultis

eum lacerabat contumeliis . Leo respondet , Tu
quidem nulla me iniuria afficis, sed adversa,
quam nunc experior , fortuna.

Multi ex potentibus, si in calamitates inci

«lerint, ludibrio sunt impotentibus.
 174 Ρ Α Β v L ΑΕ

Μύθος τλς'. Κύνες κ} Αλωπηξ.

Λιέοντος 'ν
δοραν κύνες έυρόντες, διεασάραττον ταύ
/ « / Α Λ.

τίμ, τάπις δε αλώπηξ ιδούσα έφη ει ούτος ο

λέων τοίς ζωσι σωήν, είδετε αν τους αυτό όνυ
χας ιχυροτέρες των υμετέρων οδόντων.
- - - - Α - Σ Λ w

Ο μύθος δηλοί τώς των ενδόξων καταφρονgν

" *- Α' γ. Λ'

τας, όταν της δόξης εκπίπτωσιν.

Μύθος τλζ. "Ελαφος νοσούσα.

Ε λαφο
--
νόσω περιπεσούσα,Χ επί τινος τόπε πε
Α'
-
\ - Α' ν Α'
δίνου κατεκέκλιτο. Τινα δε των θηρίων εις θέαν
Υ - » Λ. Μ. - Λ - *- Λ'

αυτής έλθόντα, την παρακειμένίω τη ελάφω νο

\ Α' τ- ν / -- / -

μην κατεβοσκήθησιαν είπα εκείνη της νόσs απαλ

- ". " Α' "- Λ 1 -

λαγείσα, τί ένδεία δεινώς κατετρύχετο, και τη

- Μ -- /

νομή το ζήν τηροσαπωλεσον.

Ο μύθος δηλοί, ως οι περιττές κι ανοήτες κτώμε

κοι φίλες, αντί κέρδsς υπ' αυτών ζημίαν μάλλον
υφίσανται.

Μύθος τλή. Θηρευτής κ. Κύων.

Αι, θηρευτής παρερχόμενον κύνα ιδων, διη

-" y - ν / / τ

νεκώς αυτό ψωμους

\ Ν
τοροσεπέρβαπτε. Λέγε,θ ουν
Α χr " / - 5/ - »y -

προς τον άνδρα ο κύων άνθρωπο και άπιθι Cξ

 A E S O P I C A 1. . 175

Fab. CCCXXXVI. 19. Canes et Vulpes.

P.„„ Leonis repererant Canes, eamque lacéra

bant dentibus. Quod videns Vulpes, sic eos allo
quuta esse fertur: Leo iste si adhuc in vivis esset,
experiremini ungues eius fortiores vestris dentibus.

Haec fabula carpit eos, qui potentes, quum

exciderunt potentia, lacessunt.

Fab. CCCXXXVII. 2o. Cervus aegrotans.

C. morbo correptus, in loco campestri pro

cubuerat. Ferae autem , quae illum visitatum
venerant, pabula, quae strata fuerant Cervo,
devorarunt. Vt vero postea paullulum conva
luit Cervus, inopia oppressus, vitam cum pabu
Io perdidit.

Qui nimios et stultos habent amicos, ex eis

plus damni, quam emolumenti capiunt.

Fab. CCCXXXVIII. 12. Venator et Canis.

W enator quidam Cani , quotiescumque prae.

teribat, obiiciebat frusta esculenta . Canis au
tem illum his verbis compellasse fertur ; Abeas
 176 Ε Α Β V Ι, Α. Ε.

εμού η δό πολλή σου έυνοια μάλλόν με πέ μέ

γιστα θρoεί.
"ν, ", 1 "ν Λ

Ο μύθος δηλοί, ως οι πολα δωρά τισι παρε

" "- « Α " ν - y

χόμενοι, δηλοί είσι την αλήθειαν ανατρέποντες.

Μυ θος τλθ'. Κύων κ) βρώμα.

Κιν, αρπάσας /
βρωμα εκ μακελλίου και ώχετο
" Α' * y " χ/

φυγας εκει θον, και έφθασαν επί τινα ποταμόν. - «Ο "ν «/ -"

Περαιούμενος δε αυτον, όρά έν τοίς ύδασι την τα ν -- τ. y »

βρω μα ος σκιαν, πολλώ ούσαν , ού έφερcν, ευ

Λ * * * / - y γ

μεγεθέσερον. Και τα στόματος το βρώμα απορ

J y , - * - ν

ρίψας, επί την ορα θείσαν αυτό σκιαν κατηπεί

- ν Μ.- Λ 1. " Α'

γετο. Τής δε αφανές ΑΓΩ

ν Η
γενομένης,
Α... --
»
σραφείς ο κύων
» Α τ, \ / - \

το Σπορριφεν αραι, ου δεν εφεύρε το σύνολον και

ν - ". »

δό---4
εκείνο παρά τινος
2
καπαππάντoς κόρακος 3ύθυς
Ν Α' 3. « Α' - w >

ηρπάγη κ} κατε,3ρωθη. 'Ειτα ο κύων εαυτόντ, ετα

Α Α' / ""

λάνιζε , τί άρα πέπoνθα , λέγων, ότι , o είχον ,

* / » ) » \ » Α'

αφρόνως καταλιπων, εφ' έτερον αφ ενες ηπειγόμίμι,

3. ..) "ν- και 5 " Α'

κακείνg xτοτυχων και το προτέρs cξέπεσον;

" «ν 7» *< Α' ν » / και/

Ν
Ο μύθος και τος ελέγχει τας ακορές ως έχονπας» "ν γ. Α'

κ) ήo πευττών ορεγομένες.

Μύθος τμ. "Οναγgoς κ) "Οιος.

Ο 2/ * Λ 1 \ - / γ. Α'

ναρρoς όνον ιδων βαρυν νόμον επαγόμενον,

1 2 "- » Χ/ * Η
και την δουλείαν αυτό έπoνειδίζων, έλεγcν ευτυ ν ", » Α \

χης όντως έγω, ότι ζών ελίθέρως και διάγων

 A E S O P I C A E. 177
hinc a me . Nimia enim liberalitas tua fùcit ,
ut maxima metuam mala .

Multi, qui dona dant, verun pervertere co

gitant .

Fab. CCCXXXIX. 28. Canis cibum ferens.

C.„. ex macello quum rapuisset cibum , ocius

inde fugiens pervenit ad flumen. Quod duin
transit, in aquis cibi videt simulacrum , multum
eo, quod ferebat, maius. Dimisso ergo ex ore
cibo , umbram , quam viderat , appetit . Quae
quum evanuisset, Canis se convertit, ut tolleret,
quod abiecisset . Nihil autem invenit ; corvus
enim delatus id rapuerat, et voraverat. Tunc
Canis, Miser, inquit, ego , quae patior ! Quae
enim possidebam , stultus a misi; quae vero i
gnota erant , appetii . Igitur et haec, et illa
perdidi.

Haec fabula designat eos, qui cupiditate insa

tiabili plura semper concupiscunt.

Fab. CCCXL. 3o. Onager et Asinus.

{)„, Asinum videns grave portantem o

*.

1nus, eiqúe servitutein exprobrans , ita est allo

quutus: Felix ego, qui libertate fruor, otio in
I2
 178 Ε Α Ε VΙ, ΑΕ -

ακόπως, αυτoχέδιον και την νομήν εν τοις όρεσι

κέκτημαι συ δε δι' άλλου τρέφν, και δουλείας
και πληγαις καθυποβάλλη διηνεκώς. Σuυέβη γgν
αυθωρον λέοντα τινα φανήνα, κ' τω μεν όνω μη
προασελάσαι, ως συμόντος αυτώ τα ονηλάτε τώ
δεονάρβω, μεμονωμένω τυγχάνοντι, σφοδρώς επελ
θεiν, και αυτόν θέθαι καπέβρωμα.

Ο μύθος δηλοί, ως οι ανυπόζακτοι κ) σκληρο

Α' "ν y " Λ 1 Α"

τράχηλοι , τή αυτοβgλία φερόμενοι , και βοηθείας

τινός μη δεόμονοι , αυθωρον πτώμα γίνονται.

Μύθος τμά. Ανήρ κι Κηπgρός.

Αη τις κηπερόν τινα θεασάμονος των λαχα

y Λ'
Α'

y
"

νων αρδείαν ποιείμενον, έφη προς αυτόν πώς τα

2/ Λ. / 2

μεν άγρια φυτα μήτε φυτευόμονα , μήτε εργαζόμε

".. Μ \ \ "υ ν

να, ωραία πεφύκασι , τα δε της υμών φυτηκομίας

Α' Α' α W ν y Λ φ'

πολλάκις ξηραίνεται; Ο δε κηπερος αντέφησcν, ως

ΑΑ "ν Α' Αυ 9 -ω

τα άγρμα των φυτών μόνη τη θεία προνοία έφορά

\ " ή W. » »

ται, " τα δε ημέτερα υπό χειρος ανθρωπίνης επι

μελείται .

Ο λόγος δηλοί, ως κρείττων ή των μητέρων ανα

τροφή πέφυκε της των μητρυιών επιμελείας.

Ι. τα δε ημέτερα. Sic uterque Codex. Μihi tamen in

mentem veniebat ήμερα . Fr. Μatth. Εadem haec Fab. oc
currit etiam in Αesopi Vita, quae falso Planudi tribui
ttιr , unde facile colligi potest , quid de hoc Syntipae
 A E S O P I C A E. 179
dulgeo, et alimenta in montibus ultro sine la
bore invenio. Tu contra ab alio exspectas ali
nenta, continuisque servitiis et verberibus la
ceraris. Dum se sic iactat, confestim apparet
leo. Asinum , quod agaso aderat, leo relinquit
intactum ; in Onagrum autem , qui solus erat,
vehementem facit impetum , eumque epulatur.

Qui nullius imperio parent, et nullo consi

lio flecti possunt, ii pertinacia et solitudine sua
imprudentes pereunt.

Fab. CCCXLI. 32. Homo et Olitor.

Ou..… quidam quum videret irrigare olera,

rogavit, quomodo accideret, ut gramina silve
stria nec plantata , nec culta , maturescerent,
quae vero homines sevissent, saepius arescerent?
Silvestres, respondet Olitor, plantae sola Dei
providentia curantur , mansuetae autem homi
num manibus coluntur.

Haec fabula docet, matrum disciplinam p0

tiorem esse cura novercarum .

Fabularum consarcinatore sentiendum sit. Ita et Fab.

CCCXXXIX. de Cane cibum ferente, est ap. Theonem
in Progymn. cap. 2.
 18o 1F A B V L A E.

Mö3o3 ru3'. Kv'ων έ Aυχαιρα.

K„. zztzJa}xov
- - -
a.
λυκαιραν, έςpvárrsTv rj τε
w ^» • ^ /
•

- a. v
-

• r /

33 zo %v ττχυτητι, κα? rj Jig ijxt/4, è êáôxe,

v a. - - / - -

¢'vyetv ' τέψ λυχον , J' oixe/aw J%$ cw di$€veiav.

* * a. » v v. / -

Σrp* *e}ς οὐρ ό λύκος, ἐμπα? zpòg tòv xJvz' dv

» v. v - - /

cr. J'.'o/xz, &XX* 7}ν τοῦ σοῦ Ja77rov καττz

/

Jpouffy.%$
c. f. X. •• J. - -/ » - - •

O μυ δος & τος σπλοι , ο τι 8 d et τινα αχ καυ /

- - _. - p.

χέ$at rj των έτερων χεψαιότητι.

- a » v / -

Mó$og τμχ'. 'Ayrip, "IzTzo;, £ IIóλος.

A, τις έτωχόττ 3rXefg τιν? ?zTzro, èyx%

vzrzpxotJo y , xai o%uzropàvzv; dvr& zóλον η 7z
zro; &zr4 rex<w. O Jè zròλος κατ'zTuv dvtjg «000;
zropevducwog , £ 7zz%og iXiyytfaag , zpòg ròv τῆς
J/zg unt pòg àzzu33r'w άλ?»cv ' ''où , ápáς με
ßpaχ/ττττον, έ zpè ; zope/aw &JJv&vy' » frazza
7vfvvv , ως ei à twv 3* 35 xzzzλe/z7}ς με , &v3ap6v
J/z£$eipouat: ei {è èvreô$cv àpyς μæ, & c.zzy *yy;
èv τότα, και ένατραφήνσι zrzpzzz %a y3 , * óvTw;
&v3w$e}ς έν ύστ£pz, dzrox€$*i μοt zouifa*a, ora.
'O μῦ$oç %λοῖ, ως έxeìve; 2** âvep» 27eiv , vz£p
αν ἀ ἀ ἀ ττχμε φις τῆς έντοιί*ς ἐλ7/<7zt.

1. *v Avxov. Mirum sane , cur , quum antea appel

larit Avxavxw , nunc bis dicat 3. Avxa;. Fr. Matth.
 A E S O P I C A E. 181
Fab. CCCXLII. 38. Canis et Lupa.

C.„. Lupam insequens, crurum pernicitate et

robore gloriabatur , fugere Lupam credens ,
quod infirmior esset , Conversa autem illa, sic
alloquuta fertur Canem ; Non tam tuas, quam
domini tui inetuo minas.

Non decet alienis virtutibus gloriari .

Fab. CCCXLIII. 43. Homo, Equa, eiusque Pullus.

D„ quidam veheretur Equa gravida, enixa

est pullum . Qui quum statim cursum matris es
set sequutus, celeriter fatigatus , sic alloquutus
est vectorem matris ; Vides me infirmum, et in
eptum ad iter fuciendum . Scias ergo, me con
tinuo periturum, si heic relictus fuero. Sin me
hinc sustuleris , eoque duxeris, ubi ali possim,
adultus postea te veham.

IBeneficia sunt tribuenda iis, quos gratos fore

speramus . .

2. 3wtw; &v3vy%;. Forte άντως legendum . Pro dv%vv$ei;

vero corrige civ3n3ei; , aut gvány$ei ;. Fr. Matth. :
 182 Ρ Α Β v L ΑΕ

Μύθος τμό". Ανήρ και Κύκλωψ.

Αη τις των
-
ευλαβών τυγχάνων , πέχα και y Λ "

τοίς πρακτέοις σεμνός, επιχεόνον ικανόν ευμα

") "- " Λ -"

ρώς τοίς ιδίοις παισι συμβιοτέυων , μετα ταύτα

2 / / η / ν \ w /

ενδεία περιπίπτει εχάτη , και την ψυχήν καιρίως

2. "ν Υ Α" Α ") Ν. « Υ - ") >

αλγών, έβλασφήμε, το θείον, κ' εαυτόν ανελεϊν α \ Α' y * ,

πηναγκάζετο. Λαβων &ν ασάθίω, επί τινα των ερη

μικών τόπων cξήe, θανείν μάλον αιρετισάμονος,
ν "ν "- Α' ν / Α

ήπερ κακώς ζήν. Πορευόμονος δε, λάκκον τινα βα

θύτατον έτυχον έυρηκως, εν ώ χρυσίον 8κ ολίγον
Α' "ν / y / τ» . "

παρά τινος των γιγανταίων απετέθειτο, ώ κύκλωψ

γ "- χ \ » Α

το όνομα . Ιδων δε ο δήθεν ευλαβής ανήρ το ηςυ

» "ν » / Λ

σίον , φόβε ευθύς κ χαράς ανάπλεως γίνεται, κι

"- \ Α

ρίπτει μεν της χειρός το ξίφος, αίρει δε το χρυσίον

"- γ. Α' "

εκείθον, κ' άσμενος επί την οικίαν κ τώς παϊδας

αυτό επανέρχεται. 'Ειτα ο κύκλωψ επί τον λάκ
" γ >

κoν έλθων, και το μεν χρυσίον μη έυρηκως, αντ

αυτό δε κείμcνον εκείσε το ξίφος έωρακως, αυτίκα
τωτο ασασάμcνος έαυτόν διεχειρίσατο.
"ν - -υ - 2 Α'

Ο μύθος και τος δηλοί, ως τοίς σκαιοίς ανδράσιν

ακολgθως επισυμβαίνει τα φαύλα τοίς δε αγα
- 2 Α'

θοίς κι ευλαβέσι , τα αγαθά ταμιέυεται.

Μύθος τμέ. Θηρ6ίτης κ Ιππεύς.

Αί, τις θηρ6ύτης λαγωόν καταχων, κ' τέτον επι

φερόμενος, της οδοιπορίας είχετο, και τινι προσυ.
 A E S O P I C A E. 183

Fab. CCCXLIV. 48. Homo et Cyclops.

V. probus et hone stus diu cum liberis suis

bene et fortunate vixerat . Post deinde inopia
et egestate affectus et afflictus, improbis nu
men petebat conviciis , seque volebat interi
mere . Correpta ergo sica in locum desertum
exiit , mori magis cupiens , quam misere vive
re . Inter eundum offendit fossain altissimam,
in qua ab homine gigantaeo, Cyclops ei erat
nomen , multum auri esset reconditum . Id ut
vidit pius ille homo, medius inetum inter et
gaudium, proiecta sica , tollit aurum , laetus
que donum ad liberos suos properat . Cyclops
deinde ad scrobem reversus, pro auro reperit,
gladium, eoque stricto se interficit.

Fabula docet, quod pravis hominibus mala

merito accidunt ; contra vero, probis, atque piis
hona impertiuntur.

Fab. CCCXLV. 49. Venator et Eques -

V enator ceperat leporem , eoque sublato in

humeros quum pergeret domum, incidit in Equi-.
 184 Ι' ΑΙΒ VΙ, ΑΕ
\ , » , » - " , y , "ν Υ

παντηθείς εφίππω ανδοί, εζητείτο παρ' αυτού τον

Μ Α. ν Α' Α.

λαγωόν, προχήματι απεμπολήσεως. Λαβων τοί

" ν ν » \ Λ. "ν -

νιου ο ίππευς τον λαγωόν «υαπο τ8 θηρsίτ8 , ευθύς

". 5/ - \ \ / ν - /

δρομαίος ώχετο ό δε θηρ «ύτης κατόπιν αυτg τρέ

/ ν ν "..» * Α' - , \ Α' 2.

χων, φθάσαι αυτον δήθεν εδόκει. Τα δε ίππέος εκ

- -- Λ Α , / » /

πολ8 τε διατήματος μακραν εκείνg απέχοντος, ο

ν 2/ "» ν » ν / 2/

θηρευτής, κ. άκων,φωνεί προς αυτόν,καί φησιν άπιθι

λοιπόν εγω δό ήδη τον λαγωόν έδωρησάμη σοι.
-ν
-/
"ν " \ " Α' 1 » »

Ο μύθος αηλοί , ως πολλοί ακεσίως τα ίδια α

Λ. Ενται
φαιρsίμονοι, προσποιεντ αι δήθεν έκοντι ταύτά
δήθεν έκοιτί ταυ δ.και
/
δωκένα.

Μύθος τμσ'. Κύων κ. Λαγωός.

Κ. λαγω3 κατατρέχων, δ τg πν καζάλαβων,

ποτε μεν αυτόν έdακνον, ποτέ δε το εντεύθεν απορ
βέον αυτό αίμα ανέλεχον. Ο δε λαγωός έδύκει τον
κύνα καταφιλείν μάλλον αυτόν, και υπολαβων είπε
προς αυτόν ή ως προσφιλής πεεμπτύσσs με , ή
ως εχθρός , κ' πολέμιος καπέδακνε.
Ο μύθος δηλοί, ως δ άνθρωποί τινες έξωθεν
μεν φιλίαν υποκρίνονται, έσωθεν δε κακίας και
απίωείας πεπλήρωνται.
 A E S O P I C A E. 185
tem , qui specie emptionis , leporem peteret .
Quem quum ab Venatore accepisset , incitato
equo capessivit fugam . Venator eum perseque
batur, ut qui vellet eum consequi. Vt vero
longo intervallo relictus est, invitus hanc edi
dit vocem, Abeas ergo ; iam enim leporem do
navi equidem tibi .

Multi, qui violenter sunt spoliati suis, spon

te ea dedisse simulant .

Fab. CCCXLVI. 5o. Canis et Lepus.

C.„. Leporem insequens prehenderat , eum
que interdum mordebat , interdum fluentem ex
vulnere lambebat sanguinem . Lepus ergo cre
dens, Canem malle osculari se, conversus ad
illum , Aut me amice, inquit, complectere , aut
hostiliter morsu neca .
Ita homines quoque nonnulli , quum clande
stinuin odium iramque inexorabilem alunt, spe
ciem amicitiae praeseferunt.
 186 Ε Α Β V Ι., Α. Ε.

ΕΚ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΒΑΤΙΚΑΝΗΣ -

Μύθος τμζ. Αγαθα και Κακά.

Αγαθα Α

πάντα υπό των κακών έδιωχθη, ως

Α' - ι - «υ , Γ. / Γ.

ν - 2/ γ » Α w y -, \ \ \

αθονή όντα εις καιρανόν δε ανήλθον, και πέ κακα

γ ν τ» -

ηρώτησαν τον Δία, πως είναι μετα ανθρώπων.

Α τ. y - Α' Ο y

Ο δε ειπςν , μετ' αλλήλων

«1 ν Α.
πάντα, αν δε καθ
γ / y \ "Λ- Α \

εν τοις ανθρώποις επέρχεθαι. Δια τωτο, τα μεν

κακα σιωεχή τοίς ανθρώποις, ως πλησίον όντα,
y / \ \ » ν Λ - γ Α

επέρχεται , τα δε αγαθα βράδιον cξ ουρανού

/
χία 7"βΛΟ"Λ .

ν "/ y "- y 1

Ο λόγος δηλοί , ότι αγαθώ μεν και δεις ταχέως

επιτυγχάνει, υπο δε των κακών έκασος καθ' έ
Λ. / -

κάσίμι πλήττεται.

Μύθος τμή. Γεωργός κ Θάλασσα .

Γα" τις ιδων ναύν εν θαλάσση κυμαινο

μένίω, κι βοθώ πεμπομένίω, κατηράτο την θά
λασσαν δακρύων. Η δε προς αυτόν ανεβόα τοι
αύτα ίνα τί, άνθρωπε , μέμφη με μάτίω , ου
δο έγωγε ήδ κινδύνων αιτία , αλλ' οι άνεμοι οι
εκταράττοντές με . Ει δε βsληθής χωοις τότων
πλεύσα, ήμερωτέραν δή με της γης έυρήσεις.
1. Ρarum differt haec Fabula a superius allata
CCCΙΧ. pag. 143.
 •

A E S O P I C A E . 187
EX BIBLIOTHECA VATICANA.

Fab. CCCXLVII. Bona et Mala.

IB, na omnia a Malis, quod fluxa et caduca

essent , a ccusabantur ; quapropter se se in coe
lum receperunt . Mala vero Iovem interroga
runt , quomodo inter homines versari deberent:
quibus ille respondit, ut singula singulos inva
der e nt , et modo hunc , modo illum attingerent.
Hinc itaque Mala , quum prope nos degant, con
tinuo homines premunt ; Bona vero tardius e coe
lo descendunt . s.

Ostendit fabula , quod nemo bonum aliquod

cito assequitur, sed quisque a malis quotidie ve
xatur. -

Fab. CCCXLVIII. Agricola et Mare .

Agno. quidam, quum navim in Mare fluctibus

agitari, inque profundum iactari videret, fiens
IMare exsecrabatur. Hoc autem , Cur me teme
re , illi inquit, accusas ? Haud ego periculorum
huiusmodi auctor sum, sed venti, qui me pertur
bant. Et sane, si velis sine his navigare, me ter
ra placidius experieris.
 188 Ε Α Ρ VΙ, Λ. ΙΕ

"Οτι γαλίμες δεσσότας οι χαιρέκακοι παραφυσ

σώντες, επεγείρεσι προς οργάς τε κι ζάλας.

Μύθος τμθ'. Ερμ3 άμαξα και Αραβες.

Ερμή. ποτε ψ4ύσματα, και πανεργίας θείς εις

άμαξαν, εις πάσαν γην απίει. Ως δε Αράβων
κατήντησε την χώραν, σμυτείβει την άμαξαν κcνην
φορτίων. Οι δε εις άλλας τόπες εκείασαν οδύ
σαι, και δε τα κοινα τοις ανθρώποις επιτελείνδυ
νάμενοι,

Μύθος τν'. "Ηλιος γαμών κ. Βάτραχοι.

Α'

Ηλί, ποτέ
\ "ν
/

γάμος θέρους υπήρχε πάντα δε

3/
ν r

* 1 /
Λ «ν

/ ν

τα ζώα έχαιρον επί τέτω. Οι δε βάτραχοι η

Α' " » ν. Μ- - Λ ν

γάλλoντo μεγάλως επι τη λαμπρά τραπέζι τ8

« Λ - ι Σ - - Λ - ' » Α.

ηλίg. Εις δε εξ αυτών μέγα ανατενάξας ανεκέ ' / τ. * / Ν

Ι
Ν 1 - \ -

κραγε , Τ/δ τρός αυτες

-- 2-2,
εβόα ώ ανόητοι, και βραδείς
» - 2'-' / » 2 Λ

τη καρδία, είς τί βοάτε, μέγα κεκραγιότες, ως επ

* - " ν - ", Λ.

αγαθώ τινι προσδοκωμένω ; ε νυν ήλιος μονω

Α. -r " ")

παπος
/
υπάρχων, ύλίου άπασιν, και την γην κατα
ν Λ - ν Λ Α. Υ

φλέγει, ει γήμας παίρα ανθύμοιον ποιήσει , τι Μ.- ν >/ Α.

πάθωμεν ημείς καλον, είπετέ μοι.

«/ ι τ, ν Λ. Α" - "

Οτι πυλοι , ώ ν το φρόνημα κgφότερον υπαίρ

r ν > ν

χει, χαίρεσιν επ' αδήλοις,

 A E S O P I C A E. 189
Fabula eos innuit, qui de alienis calamitatibus
gaudentes , mites dominos ad iram et furorem
impeilunt .

Fab. CCCXLIX. Mercurii currus et Arabes.

IM„ quondam mendaciis omnibus et frau

dibus in curru positis, universam terram circum
ibat. Vt vero ad Arabum regionem pervenit, cur
rus diffiactus est, ita ut onus omne decideret. At
Arabes ut alio transiret non permisere; adeo ea
gens nec quae communia sunt hominibus facere
potest.

Fab. CCCL. Sol uxorem ducens et Ranae .

S, olim aestivo tempore nuptias celebrabat .

Animalia itaque omnia laetabantur, ac Ranae
praesertim ob splendidissimum Solis convivium
exsultabant. Sed quaedam inter illas magno cum
gemitu exclamavit, et ait, O stultae atque ve
cordes! Quid hos clamores tollitis, quasi bonum
aliquod sit eventurum ? Si nunc Sol, quamvis sit
unicus, nemus omne et universam terram adurit »

si uxore ducta filium sibi similem habuerit, quid

inquam , quid nobis eveniet ?

Ita multi, ob mentis suae levitatem, de incer

tis rebus gaudent . -
 19ο Ρ Α Β V Ι, Α Ε

Μύθος τνά. Φοίβος και Ζεύς.

Ι Θεί, Απόλλων έλεγε, μακρα τοξέυων, ουκ αν
w- γ. " y

βάλλη τις πλείον, και δε τοξούσει. Ο Ζευς δε παί

ζων ή οίδαινε τώ Φοίβω. Ερμής δ' έσειον"Αρεος
2 "ν Α' ν "- y

όν καυή κλήρους λαχων δε Φοίβος, το τόξον 6 χι

λ Α' 1 ίλ 2/ 2 2 ν (. Α' Λ.

κυκλώσας , το βέλος έπηξον εντός εασέρου κήπε.

Ο Ζευς δε διαβας ταυτό μέτρον, έστη. Και πού
Α' / γ

βάλω, ναί, φησιν, 8κ έχω χωραν. Τόξg δε νίκίω

Σy \ /

όλαβcν μη τοξεύσας.

" - /
Ότι έστίν τινα , κ) κόπg χωρίς, νίκην άραθαι ,
σοφώς τοίς αράγμασι κεχgημένον .

Μύθος τνβ.' Ικτίνος κ! "Οφις.

Ικτίνος
-
όφιν άνω
xy

πεπάσας φέρει. Ο δε επιτρα

3/ Α' Α' Ο 1 *

φεις , κ) δακων τgτον αυθις ευθύς έκτεινεν. Ο

δ' όφις ανεβόα , ίνα τί άρα έτως αυτός εμάνης,
\ 1 " 9 »

ώσε τώς μηδέν όλως η δικηκότας, βλάπτειν έβέ

2 Εiusdem est argumenti Fabula superius relatα

CCLΧΧΙV. pag. 99. Ηaec vero longiori μc aliquan
tum diversa oratione narratur, eamque mirifice il
 A E S O P I C A E. 191

Fab. CCCLI. Phoebus et Iuppiter.

P„. , qui longe iaculandi arte pollet, ita
IDiis olim dicebat: Profecto nemo me longius, vel
iaculum, vel sagittam emittere poterit . At Iuppi
ter eum ut illuderet, secum in certamen venit.
IMercurius itaque utriusque sortes in Martis galea
posuit, atque agitavit; quarum prior quum Apol
lini obtigisset, is arcum intendens, intra Hesperi
hortum sagittam emisit. Tum Iuppiter, ut ipse
quoque iaculari posset, pedem ante ferens, idem
spatium confecit ; quapropter restitit, et, En mi
hi, ait, quo iaculari possin locus non superest .
Ita Iuppiter, licet non missa sagitta , victoriam
retulit . -

Fabula monet, quod qui scit rebus sapienter u

ti , etiam sine labore victoriam potest reportare .

Fab. CCCLII. Milvus et Anguis .

M„. raptum Anguem in altum volans fere

bat. At ille repente conversus, ipsumque morsu
feriens, illico interfecit. Quapropter Anguis mo
rienti Milvo aiebat ; Quid tam stultus fuisti, ut

Hustrat , ad ea praesertim verba , quae in illa oc

currunt ,, & Zevg rovoυτον όιάgn , 3zov 'A^rάλλὸν έτά
3* •vav .
-
-
 192 Ε Α Β VΙ, ΑΕ

λου, και θάνατον τοροσάγειν, όμως πέπoνθας ο κ: aeder

αβέλg μοι πράξαι . in tibi i

/ " \ ν "...»
tis, φu
3.
"Οτι πλεονεξία τις προσέχων , και τας αίθονείς
"ν y » η , r
Dυcet f
αδικών, ιχυροτέροις εμπεσών ποτε, κ μη ελπί
ν « / / "inopes
ζων, εκτίσει ά αρότερον πεποίηκε κακά . "a mian
Εί.

Μύθος τνγ'. Κάμηλος.

Α'

Καμw. ποπαμόν διέβαινον οξυ

Α
ρέοντα. Αφο
V \ Α / 2
χ

ν y
2

Ε.
δέυσασα δε, και την κόπρον ευθυς έμπροσθον
y »), \ " ** * Α' τ, "»
impeti
η
ίδούσα δια το οξυ τού ρέυματος, είπε τί τέτο;
ν » 2" / Α' 3/ Α' « ", Α' "herasse
πά cξόπιθέν μs, έμπροθέν μs όρω διερχόμενα . iiium ν
μίt, ηur
"Ο / "ν »/ 1 2/ ") "ή vid Pa!
*
Τή πέλει , ής έχατοι και άφρονες κρατούσιν
w Α Ν Λ. « Α' « .. Ηic fib
αντιύο πρώτων δ φρονίμων , αρμόζει ο μύθος, Εβς inim

"Πeglec
Μύθος τν ". Κάμηλος.
]

Καλ., αναγκαζομένη υπο το ιδίg δέασότε

ί. ί
ορχείθαι , είπον αλλ' ου μόνον ορχoυμένη είμι
άχημος, αλλα και περιπατεσα. "iqui!
"li turp
Ο λόγος αρμόδιος πρός άνδρα , παντί έργω
απρέπειαν έχοντα. it. fil,
 A E S O P I C A E. 193
eos laedere, ac ad mortem rapere velles, qui nul
Jam tibi iniuriam intulere ? En ut merito eadem
refers, quae mihi facere parabas.
Docet fabula, quod saepe qui avaritia fervet,
ac inopes laedit, tandem in potentiores incidens,
dum minus putat, malefactorum priorum poenas
luit.

Fab. CCCLIII. Camelus.

C.nm, flumen transibat , quod magno aqua

rum impetu ferebatur. In quo quum forte alvum
exonerasset, et excrementa ante se statim ferri
undarum violentia vidisset, Quid istud rei est,
inquit, quod quae retro me esse solent, ante me
ferri videam ?
Haec fabula de ea urbe narrari posset, in qua
penes infimos ac stultos homines imperii summa
est, neglectis praecipuis atque prudentibus viris.

Fab. CCCLIV. Camelus.

{
Cum. a domino saltare coactus , Ego qui
dem , inquit, non solum in saltando, sed etiam in
eundo turpis sum. •.

Haec dedeceat
minem fabula dici
. potest de omni re, quae ho
• "

I3
 194 Ε Α Β VΙ, ΑΕ

Μύθος τνέ Γαλή συλληφθείσα .

Γ.λ., δόλω τις συλλαβών τε και δήσας,
έπνιγε βαλων υδάτων συνεχεία. Τής δε λεγεί
σης, ως κακήν χάριν τίνεις ών ωφέλεν, θηρώ
σα μύς τε και σαύρας επιμαρτυρώ σοί φησιν,
αλλα και πάσας έπνιγες όρνις, πάντα δ' οί
κον ηρήμες , κρεών ανέωγας άγγος , ώσε τε
θνήξη, βλαπτέση μάλλον ήπερ ωφελέσα.

Ο λόγος προς τες ολίγα μεν ωφελέντας, πλεί

ονα δε βλάπτοντας.
Μύθος τνς'. Λέων, Αλώπηξ, κ. Έλαφος.
Δ \"3 ων νοση σας
-
/

--
καιέκειτο εν φαραγγι.
φάρα Τή
1 και 5.
λεί
προσφιλα
Υ Λ

δε αλωπεκι , ή προσωμίλε , είπον

« Α' \ ν \ 2) 1
ει θέλειςΛ.

υγιάνα με 9 και ζήν, την έλαφον την μεγίστίω ,

» "ν ν ν Λυ Λ

την εις τον δρυμώνα οίκgσαν , τοίς γλύκεσί σου

Υ / 2/ γ Υ \ "υ -

λόγοις cξαπατήσασα, άγε εις εμας χείρας , επι

θυμώ ναρ αυτής εγκάτων και καρδίας. Η δε α
υμω γαρ αυτής εγκαι ια, καροιας, -

λαόπηξ απελθούσα ευρε τήν έλαφον σκιρτωσαν

2 ν- - Λ' \ » », Ν
εν ταίς ύλας . Προασαίσασα δε αυτή κ χαίρειν
ν -- » Λ - - τ,

ειπέσα, έφη αγαθά σοι ήλθον μίωύσαι. Οίδας

- " 1 « "ν Α' Λ. * w

ως ο βασιλεύς ημών γείτων μοί έτι νοσεί δε,

ν - Α. γ - Α' > Α' τ

και εγγ ύς εστι του θνήσκειν. Εβουλέυετο ουν

- - y " Α. Α

πoίoν των θηρίων μεθ' αυτόν βασιλέυσει. Έφη δε,

") ν Α' y » Λ 5/ Μ ν

ότι σύς μέν έστιν αγνώμων , άρκτος δε νωθρα ,

Α' / Λ. 1 ι « /

πάρδαλις δε θυμώδης, τίγεμς αλαζων, η έλα

 A E S O P I C A E. 195
Fab. CCCLV. Felis comprehensa .
Felem quum quidam dolo coinprehendisset, at
que ligasset, in profundos amnis gurgites eam de
mergere parabat. At illa exclamabat, Istam ne
gratiam refers, quod muribus atque lacertis do
mum purgaverim? Id fateor, ille respondit, sed
et nihi gallinas omnes interfecisti, totamque d0
mum vacuam reddidisti, et saepe carnaria vasa
aperuisti: proinde nunc morere, quandoquidem
es mihi damno Imagis quam commodo.
Fabula eos respicit , qui parum quidem pro
desse , multum vero nocere solent .

Fab. CCCLVI. Leo, Vulpes, et Cerva.

eo aegrotans in spelunca iacebat . Vulpiita
que , quae cum eo maxima amicitia iuncta erat,
quaeque ipsum frequenter invisere solebat ; Si vis,
inquit, me salvum atque incolumem esse , Cervam
illam maximam , quae proxima in valle habitat ,
blandis tuis verbis deceptam, in meam redige po
testatem ; eius enim visceribus et corde vesci ve
hementer exopto. Profecta Vulpes Cervam per ne
mora saltantem invenit, cumque ea colludens, Sal
ve, inquit, amica, bonum tibi nuntium ferens ve
nio. Haud ignoras, quod Rex noster prope me ha
bitat: nunc ille saevo morbo laborat, iamque ei su
prema imminet dies. Quapropter deliberabat qua
lem ferarum post se regni heredem relinqueret;
 196 F A B V I, A E
. a. » v • p. -/ r -

φος α3aartz&m â*}v eig 3za- tX£z , ότι υφηλή έει v w • - w a. » -.

τὸ & Jo;, 7roXXà Jè ? tm %j , & tò xépa , dvtjg ö

/ - \ p. w a. •.

φzor, qo/3ap6v. Køè rf oro, zroXXo? λόγω ; àxvpa '3 n; / »* a. » / » •

Aza-uX£veav • r/ μοι ἐςzt zpajap aroi eïzrga-y; 'AX

5. a. w a. a.

eô3at μοι σzzv'ούσy , μή ταλιν με ζητήσy * 2 *f

/ ^ » - » v. - -

$e, y dp ua συμ3ουλον ἐν zäaruy. Ei Jè à uoò

- » / a. / • -

773 2gzòg àxo'a yς , α-υμßeX£va xat ara• áÀ$eìv , x\

a. - • ^, •/ • •• •

zrpoo-uáve P r= ^ φτῶντι άvτ3. OJTtog &7rcv * dXa{

- v * - » / - ■ v

zrn3 ' 7jg Jè à voùç érv@Xa/3w τοῖς λόγοις , κα?

jλ3av eig τέ σπήλατον μὴ γ ιψάσχεσz τὸ μέλον. 'O .
r. - w v / / -

J. A'ay ' * * * 'Eya, J} μάτη σοι 'eX£vza, ."Ovtt»

• / a. - -

grati/a-ao-a 7) y JlaXai y, ?teror: J\/Tspov έλ&εῖν.

v - w / - -

'Eze} Jà eìg τὸ σzrWX*top eja-fjX9ov , 6 μèp λάων

- • a. v • - v v

J\}ztvov Gy.~ , zrávTzz /.tzz darà,Jèxai;X μυελοῦς,

»/ • 2.
και • / - /

£»;:*tz &v7jg xatwzti , ay. 'H J2 2Xa7n3 á /£*fxe,

• •- / v - - •

&póα-α : xxp'/αν Jè èxzraarojo-ay &p7c{%e Az

- a. a a. -

pσιως ,, τά πάzrg x£p%< ττχύτω φάνουσ'a.

$p&#a« X^ 'O Jè
- - a. / <n/ , »

Ἀλων άzrzytz âp«υνησα;, μόν'ιω x*p*w ézra(*ret.

» a. - */ • » -

Aλα{zry3 J. uh xo3cv s £o-* , '®n. ávTm æX 1$ ajg

, » + p. \ - -- v -

x*p/'' v oùx Gxcv, îtu3 J}ς ei ; 6/xov xaì zép23

Άζοντος eio-W^Scv. -

(1) Nonnulla heic verba intercidisse videntur , vel

Codicis vitio , vel Librarii oscitantia. Ex iis enim quae
sequuntur colligitur , Cervam non primâ vice a Leone
interemptam , sed liberam dimissam fuisse , ut iterum
securius accederet , ac tunc ipsam tuto magis oppri
mere posset.
 A E S O P I C A E . 197
buccurrebat enim, suem ingratam, ursam pigram,
iracundam pardalim, tigrin superbam ; Cervaim
itaque solain dignissimam esse, ut regni curam sus
ciperet, quippe quae procero corpore esset, lon
gum viveret, eiusque cornua serpentibus terrorem
incuterent. Sed quid plura refero? Tu quidem ad
imperium iam ab eo electa es. Quantum mihi fe
licitatis obveniet, quae prima tam faustum nun
tium attuli tibi! Verum sine, quaeso, ut ad illum
prompte revertar, ne me absentem iterum quae
rat ; semper enim in consiliis Ille sociam poscit.
Attamen si vetulae consilium vis audire , te quo
que, ut mecum venias, et apud ipsum usque ad ex
tremum vitae commoreris, exhortor. Ita Vulpes
ait, et Cerva eius sermone capta fuit. Quapropter
in speluncam se contulit, futuri prorsus ignara.
Leo autem *** Ego vero tibi unitantum serviam.
His verbis miseram Cervain deceptam rursus ad
Leonem venire persuasit; sed ubi in speluncam
ingressa est, Leo opiparam coenam ex illius caede
sibi paravit, omniaque eius ossa , musculos, et in
testina devoravit . Stabat procul id Vulpes aspi
ciens, et Cervae cor humi forte delapsum sur
ripuit, sibique pro laboris mercede comedit . At
Leo consumptis omnibus, quum cor etiam Cervae
requireret, stans procul Vulpes , Cerva quidem
haec, ait, corde prorsus carebat, quod bis in hanc
speluncam, et in Leonis potestatem venire non
dubitavit.
 198 Ε Α Β VΙ, Α Ε

"Οτι ο της φιλοδοξίας έρως τον ανθρώπων νgν

επιθoλοί, και τας των κινδύνων συμφορας ου κα
τανοεί.

Μύθος τνζ. Λέων, Προμηθευς, κ Ελέφας.

Ι Λω, κατεμέμφετο Προμηθέα πολλάκις, ότι μέ
Λ Α' Α "

γαν αυτόν έπλασον, και καλον, και την μεν γένω

«/ ν y - ν \ / y / -

ώπλισε τοίς οδούσι, τας δε πόδας εκράτωε τοίς

y 2/ Λ

όνυξιν , εποίησε δέ τε τίύ άλλων θηgίων δυνατώ

* "Αν y Υ 2 Λ

τερον ο δε τοιούτος, έφασκε , τον αλεκτρυόνα φο

- - Α' Ο

βάμαι. Και ο Προμηθευς έφη , τί με μάτίω αι

τιάς, τα γαρ εμα πάντα έχεις, όσα πλάττειν έδυ
Α' " / \ \ - Α Λ'

ναμίμι ή δέ σε ψυχή προς τgτο μόνον μαλακί

2/ τ. " \ « Λ Υ «ν

ζεται. "Εκλαιεν gν εαυτόν ο λέων, και της δει

λίας κατεμέμφετο, κ' τέλος αποθανείν ήθελcν.
σ/ \ Α >γ » " Α' Ν
Ούτω δε γνώμης έχων ελέφαντι περιτυγχάνει, και
προσαγορέυσας εισήκει διαλεγόμενος και όρων 1 -- / και/ \

διαπαντός τα ώτα κινένζα, τί πάχεις, έφη , και

Λ. Ι * Γ. \ \ y - ν 5, w « *

τί δήποτε gδε μικρόν ατρεμεί σs το ους; Και ο έ Λ. y - Α'

λέφας, κατα τύχίω κι ερμπταντος αυτώ κώνωπος,

« ν 2/ " ν \ Μν «Λ > Λ

οράς, έφη , τέτο το βραχυ βομβgν, ήν είσδύνη με

"Λ- 2 ν. - Λ ." / ν. « Α' 5' >/

της ακοής οδώ τέθνηκα. Και ο λέων , τί &ν έτι

- / 2/ -, -- »Υ Ν * Α /
αποθνήσκειν, έφη, με δεί , τοσg τον όντα, κι ελέφαν
τος ευτυχέσερον, όσον κρείττων κώνωπος ο αλεκ
- » - Λ' C

τρυών, οράς όσον ίχύος ό κώνωψ έχει , ως και

ελέφαντα φοβείν.
(τ) Refertur eadem hacc Fabula ab Αchille Τatio lib,
11. pag.Ι.434. Εdit, Commelin. Ιόο6. 8.
 A. E S O P I C A IE. 199
Fabula docet, quod gloriae cupido hominum
mentem turbat , et periculorum CalSulS I10 In C01l
siderat .

Fab. CCCLVII. Leo, Prometheus , et Elephas.

L. cum Prometheo saepe querebatur, quod se

magnum atque pulcherrimum quum fecisset, ma
las dentibus armasset, pedes unguibus validos red
didisset, et ceteris feris potentiorem finxisset,
gallum tamen ipse timeret. Sed Prometheus ,
Quid, ait, me temere accusas ? quae ego facere
poteram , ex me omnia prorsus habes: sed tuus
est animus, qui ad hoc solum debilitatur. Leo ita
que se miserum aiebat, deque sua infelicitate con
querebatur, ac demum omnino mori desiderabat.
Qua in sententia quum esset, forte in Elephan
tem obvius incidit, eumque compellans, secum
sermones serere coepit . Sed eum continuo aures
moventem quum vidisset, quid hoc rei esset, et
qua de caussa eius aures nec minimum quid quie
tae manerent, interrogavit. Cui Elephas, quum
forte culex prope ipsum volitasset, Vides, in
quit, hoc tam parvulum susurrans animal ? Si in
meam aurem irrepserit, ego repente morior. Tum
Leo, Quid igitur mihi mortem expetam, talis qui
sum, ac tanto Elephante beatior quanto gallus
culice maior est ? Atqui vides, quantum culex ro
Bur habet , qui Elephantem quoque perterret !
 2ΟΟ Ε Α Β V Ι, Α. ΙΕ

ε Μύθος τνη. Λέων και Αετός.

: *,

Λωτι 3
/

ν. Α' Λ.
Α

προσπτας αετός εζήτε κοινωνός είναι.

"-- ,
* ν ? Α /

ν 9 \ -
ν 3.

χ γ
τop
Χω
-'...
λέων και τί κωλύει και προς αυτόν είπον . Αλ
/ Λ " ν "υ
Sttum
ενεχυρο δώσεις , ταχυππρον σε μη μεθείναι
») Λ
Εther

-
την πίσιν πως γαρ φίλω σοι μη μένοντι πι-
Α'
iicυ
τευσω, Ιτυdit
3, α ") 2 Α' ν / κ. / 5 me
Ο μύθος εκδιδάσκει, μη πάχισα πάσι πί-
Α' "ν
Fal,
"Κ
σέυειν, και μάλισα τοίς μήπω φίλοις. -
aiiiii,
Είcυς

α Μύθος τνθ. Λυκος κ) Λέων..

Λύa, πλανώμενος Λ

τος ήδη προς δύσιν ηλίg, δολιχήν αυτό την

2
Α' > »

όν ερήμοις τόποις, κλίνον-

Λ /

ρ' "-
Α"

Μ
Ι. ll
Ι
Α daδέδ " -.. . / » » η ") θccas
σκιαν ι dαν , άφη λέοντ έγω σέσοικα , τηλικκαι τος ξ3Πη
ών, πλέθρs δ έχων το μήκος , και θηρών απλώς ν "ν 2 ") α ")
a

/ δυνά Q. - ' Λ - Α' δε Ψuum

πάντων συνας ης αθρόων λ
γεννίσομαι ; Λύκον
/ "\" Α' Α' "
σε
δ η prors
γαυρωθέντα καρτερως λέων κατήσθιον. Ο δε ερ!
εβόησε μετανούν οίησις ημίν πημάτων παραιτία.
χ "ν 3. "ν
LetbηJ:
- 0

Vit.
1 ", ίictι
- - iltcis

- Μύθος τξ. Λύκος και Αλώπηξ.

Λja, τις αδρός εν λύκοις εγενήθη λέοντα Ι 4

δ' αυτόν εκαλει. Ο δ' αγνώμων την δόξαν και κ
 A E S O P I C A E. 2O l.

Fab. CCCLVIII. Leo et Aquila.

P.„ Leonem advolans Aquila, eum rogabat, ut

secum societatem inire vellet . Cui Leo, Nihil ,
mehercle, vetat ; verum datis vadibus, te quae
adeo velocitate me superas, pactam fidem non
prodituram . Alias enim, qui credam tibi amicae,
si me non exspectabis ?
Fabula docet, haud statiin omnibus esse fidem
adhibendam, iisque praesertim, quos nondum a
micos experti sumus . a.

Fab. CCCLIX. Lupus et Leo.

Lm. in deserta loca pererrans, dum iam sol in

occasum vergeret, quum sui umbram valde lon
gam animadvertisset , Leonem , inquit, ego timeo,
quum tantus sim, ut iugerum aequein ? Nonne
prorsus in ceteras feras omnes imperium exer
cebo? Dum haec Lupus superbe secuin cogitat,
Leo supervenit , eumque dicto citius devora
vit. Quapropter Lupus poenitentia , sed frustra,
tactus, exclamabat ; O stulta opinio, quae meae
necis caussa es!

Fab. CCCLX. Lupus et Vulpes.

Lum, quidam quum prae ceteris lupis ad ma
xiinam corporis molem excrevisset, se leonem ap
 2Ο2 ΙΡ Α Β V Ι, Α. Ε

ήνεγκον. Των δε συμφύλων αποσατήσας, τοίς λέ

ουσιν ωμίλει. Κερδω δ' επισκωπτεσα, μη φρενω
θείην, έφη , τοσούτον, ως συ νύν ετυφωθης συ
\ ν Αν 2 Α' Α" Α' ν - τ

γαρ αληθώς εν λύκοις λέων φαίνy, εις δ’ αυ

λεόντων συγκρισιν λύκος φαίνy.

-
Προς τες από των κολάκων καικ ορθή κρίσει ") > Α'

επαινεμένες, και μέγα φρονέντας και ελεγχομένες

\ ν

δε έαυτές επιγινωσκειν.

Μύθος τξά. Λύκος κ! Κύων.

Λύa. όν κλοιώ δεδεμένoν όρων μέγισoν κύνα

ήρετο δήσας τίς εξέθρεψε τέτον; Ο δε έφη, κυ
Λ. ν \ Λ) ν Α' r ν 1 Α'

νηγός αλλα τετο μη πάθοι λύκος έμοι φίλος

λιμός γαρ η κλοιού βαρύτης.

Ο λόγος δηλοί το εν ταις συμφοραϊς και δε γα

τρίζεσθαι.

Μύθος τξβ. Λύκος, Αρνίον κ. Λέων.

Λύa. δήποτε άρας αρνον εκ ποίμνης απεκό

μιζεν εις την ίδίαν κοίτην. Λέων δε τούτω εξαί
φνης συναντήσας, ήρcν εξ αυτό το αρνίoν. Σπας
δε πόρβωθον προς αυτόν ταύτα λέγει να τί,
αναξ, εξ έμε τέτο ήρας, πως δε και τηρείς τες
 A E S O P I C A E. 2o3
pellare solebat . Verum omni mente carens hac
laude contentus non fuit ; suis enim sociis reli
ctis, inter leones versari coepit . Sed Vulpes eum
irridens, Ne mihi contingat, ait, desipere tan
tum , quantum nunc tu fastu tumescis. Nam tu
dum inter lupos eras, sane leo videbaris, sed in
leonum coetu immixtus , lupus omnino videris.
In eos quadrat haec fabula, qui quum ab adu
latoribus non recto iudicio laudentur, ac de se
magnifice sentiant, tandem aliquando convicti
seipsos agnoscunt .

Fab. CCCLXI. Lupus et Canis.

L- quum praegrandem Canem collari vin

ctum vidisset, Ecquis, inquit, tali vinculo te
pressum enutrivit ? Venator, respondit Canis.
Sed id ne tibi, amice, contingat ; famem enim
maximam huius vinculi pondus parit.
Eum haec fabula innuit, qui in calamitatibus
nec quo ventrem expleat habet.

Fab. CCCI.XII. Lupus, Agnus, et Leo.

L, quondam Agnum e grege raptum in suum

latibulum ferebat. At Leo forte ipsi obviam fa
ctus, ei Agnum surripuit . Lupus tamen stans pro
cul his eum est alloquutus : Qua nam de caussa
hunc, rex, mihi rapis? Ecquid ergo antiquas leges
 2ο4 Ε Α Β V Ι, ΑΕ

θεσμες τες αρχαίες, τg μη τυραννείν χειει δυ

νατωπάτη , αλλα πάντοτε εκδικείν τοίς απόροις ;
Ο δε γελάσας προς αυτόν ταύτα λέγει συ δε,
ώ λύκε, δικαίως τgτον έχες , εί τις των φίλων
αυτόν κεχάρμκέ σοι.
Προς πλεονέκτας δ άρπαγας τες μεμφομένες
αλλήλοις ο μύθος,

Μύθος τξγ. Δηχθείς από μύρμηκος,

και Ερμής.

Ν., ποτε συναυτείς ανδράσι βυθιθείσης, ίδων

Υ Λ Σ/ \ Α Α' « 1 \

τις , αδίκους έλεγε τας θεες

» ". » Α'
κρίνων ενός γαρ » "

ασεβος εμβεβηκότος , πλείω

\ Υ Α' / \
πολλες συν αυτώ
-ν α -- Α'

μηδενός αιτίες θνήσκειν. Και ταύτα όμs λέγον

τος οία συμβαίνει
5, ν
, πολλών
έυδι
επ' αυτον εσμός
\ γ Α'

ήλθε μυρμήκων, σπέυδων πας άχνας πυρίνας

9 Α' α * « . Α. ν Α' \

αποτρώγειν. Υφ' ενός δε δηχθείς συνεπάτε τες

/ α "ν y y Α - « » Α'

πάντας. Ερμής δ' επισας , τώ τε ραβδίω παί

ων , είτ' ουν κάν εξή , φησι, τας θεες ύμών εί
να δικασάς, οίος ει συ μυρμήκων .

Ο λόγος δηλοί, μηδένα τολμάν ψέγειν τας

τώ θες περί τας ανθρωπες ακαταλήπτες οικο
νομίας, καναδικοι τοίς απαιδέυτοις δοκοίcν.
 A E S O P I C A E. 2o5
non servas, quae reges iubent non tyrannidem
exercere , sed ius suum semper unicuique tribue
re ? Ridens ad haec Leo, Tu quidem, o Lupe, iu
ste hunc Agnum possideres, si quis ainicorum e
um tibi donasset .
Fabula avaros, rapacesque homines respicit,
qui se se mutuo accusant .

Fab. CCCLXIII. Homo a formica morsus,

- et Mercurius .

O,„ navis cum navigantibus omnibus quum

demersa fuisset , tantam cladem aliquis videns,
iniustos Deos esse affirmabat, quod nimirum u
nius tantum scelesti caussa, qui forte navem con
scenderat, permulti eodem casu , licet omnis cri
minis expertes, perirent. Dum haec ille ait, et
secum quae evenerant repetebat, ingens formi
carum multitudo circa eum venit, ut triticeas
glumas, qnae illic forte aderant, ore traherent.
A quarum una quum morsus esset, omnes illico
conculcavit. At Mercurius ei apparens, virga per
cussit, Et posthac, ait, tales hominum iudices
Deos esse patieris, qualis tu formicarum fuisti .

Fabula monet, quod nemo audeat incomprehen

sibilia Dei iudicia vituperare, etiamsi ignaris
quandoque iniusta videantur.
 2ο6 Ε Α Β V Ι, Α Ε

Μύθος τξJ'. Οδοιπόρος κ Αλήθεια. Ρ

Οι τιςν άνθρωπος εις ερημίαν, έσωσαν ευρε Η

την αλήθειαν μόνην, καί φησιν αυτή δι' ήν αι "tia:
τίαν, γύναι, την πόλιν αφείσα την ερημίαν ναίεις; "gent
Η δ' ευθυς προς τάδ' ειπον η βαθυγνώμων {ii c
ότι ποτέ παρ' ολίγοισιν ήν ψεύδος, νυν εις πάν Εa C

τας βρoτες ελήλυθε ψεύδος. Ει δέ ετιν είπείν , Εurus

και βεβείλησαι κλύειν, ο νυν πονηρός βίος ετίν κι ο
ανθρώπων. itie
Sign

θ'
Ο λόγος έτος ανθρωπες κωμωδεί, ών
- Α Α' λδ
Α
η αλή
\ 1 Α'
Ηse
εια μακραν πέφευγε, δια το το ψεύδος τέτας its i
φιλεν, και μάλλον συνοικείν. "ai
ρ:lfη

Μύθος τξέ. Ερμής γράφων οσράκω τας Fab.

αμαρτίας .
Ουάι, γράφοντα τον Ερμήν αμαρτίας έκέ Ι.και int
λευσον ο Ζευς εις κιβωτον ταύτας σωρέυειν , ίν'
ερανίσας εκάσs πας δίκας αναπράσση. Τών ο "iere
σράκων δε κεχυμένων αλλήλοις, το μεν βρά
διον, το δε πάχιον εμπίπτει εις τά Διός πας χεί
ρας, ε? ποτ' ευθύνοι. Τών &ν πονηρών και προσ
ήκε θαυμάζειν, αν θάσσοναδικών τις, όψε κα
κώς πράσσει.
 A E S O P I C A E. 2o7

Fab. CCCLXIV. Viator et Veritas.

H„ quidam quum per desertum quoddam i

ter haberet, solam ibi Veritatem remoto in loco
degentem invenit , eamque sic alloqui coepit:
Quid caussae est, mulier, quod urbe relicta, de
serta colis? Cui statim illa, Quia, inquit, inter
paucos olim Mendacium versabatur , nunc vero
apud omnes tuto degit. Et sane, si id impune
dicere datum est, tuque velis audire, nunc ho
minum vita perversa est.
Haec fabula homines eos carpit, a quibus ve
ritas longe discessit, propterea quod ipsi menda
ciuin diligunt, vel potius, ut ita dicam , penes
ipsum habitant . a

Fab. CCCLXV. Mercurius scribens in testula

- peccata.
Immo, Mercurio imperavit, ut omnium pecca
ta in testula scriberentur, ac in arca quadam re
ponerentur, ut singulorum peccatis in unum col
lectis, iustas cuique poenas statueret . Sed quum
testulae illae sint simul admixtae, atque confu
sae, proinde fit , ut haec cito, illa sero in Iovis
Inanus incidat, si quando ipsi eas in arcam in
tendere placet. Non itaque mirari debemus, si
improbi homines celeriter quidem iniurias infe
rant , tarde vero poenas luant.
 2ο8 Ρ Α Β V Ι, ΑΕ

Μύθος τξς'. Οις προς νομέα και Κύων.

Οις τις τ,

είπε προς νομέα τoιάδε κείρεις μεν

ν Α' Α' Α" \

« - Α Α και/ / Α' ο " ,

ημάς, και πόκες έχεις κέρσας, γάλα δ αμέλ

» / . Α' "ν " "ν \ " -

γων εσί σοι φίλον πήξαι ημών δε τέκνα μή Λ η , - ν. -

λά σοι περισσέυσει πλέον δ' gδεν ημίν αλ ") - ". > 5. η

λα και τροφή γης πάσα , έν όρεσιν ευθαλές τι

- », ' ν Α' -ν

γεννά σοι , ωραία βοτάνη , και dρόσs γεμισθεί

Α' y "- 2

σα φέρβe!ς δ' αν ημίν εν μέσοις κύνα ταύτην,

ν α - 1 " ".. Α' *.." - " «

τρέφων όποία σαυτόν ευθαλεί σίτω. Ταυθ' ως

γ - Μ Σ/ Μ- » ι Α'

ήκεσον η κύων, έφη τoία , ει μη παρήμην κάν

Α y » 5/ "ν Σ)

μέσοις επoλευόμην, εκ άν ποθ ύμείς έσχετε / » » \

άφθονον πόmν. Περιτρέχασα δ' εγω παντοθεν "Α- ν ν -

κωλύω δρης ήρα λησήν, και λύκoν διωκτήρα.

Αυ ν ". ") \

Ο μύθος προς τώς τή των πλησίον διαφθο

νgμένους ευημερία έσιν, ότε και υπ' αυτών εκεί
/ "Α»

νων τα μέγισα ωφελενται.

Μύθος τξζ. "Ονος και Κυνίδιον.

Ο νον τις έτρεφε, και κυνίδιον πάνυ ωραίον,
και/ ι Α' Α' " Αυ

9 -) "

και ήν εν αυλή παραφάτιαμς δεσμώτης, έτρω

\ Α' «Η » , Α' Α

γε κρμθας, χόρτον, ωσπερ ειώθει κυνίδον δε

χαρίεν ον , ευρύθμως παίζον, τον δεσπότην τε

(τ) Εxstat huiusmodi Fabula etiam apud Χenophonιen.

 A E S o P I c A E. 2O9

Fab. CCCLXVI. Ovis ad Pastorem , et Canis.

0„ quaedam his olim Pastorem est alloquuta :

Tu nos continuo tondes, ac nostra vellera sumis,
nostrumque lac mulgens, ipsum in caseum densare
gaudes . Foetura praeterea nostra gregem sup
plet, ita ut nihil ultra tibi praebere possiiuus.
Fimus insuper omnis noster , nescio quid flori
dum in montibus producit ; pulcra fit enim herba
quam carpimus, et rore oneratur . Verumtamen
quid canem istum inter nos agis, eodemque ac te
pane nutris? Quae quum Canis audivisset, Nisi
adforen ego, subiecit, et inter vos versarer, haud
profecto tam abundanti pabulo vesci possetis .
Ego enim is sum, qui huc illuc excurrens, ra
ptorem , praedonemque lupum a vobis arceo.
Fabula eos notat, qui tunc etiam amicorum pro
speritati invident, quum ab ipsis beneficiis ma
ximis cumulantur .

Fab. CCCLXVII. Asinus et Catellus.

For- Catellum et Asinum nutriebat qui

dam , quem in stabulo fune alligatum tenere, et
hordeo ac foeno continuo pascere solebat. Et Ca
tellum quidem, quod festivus esset , et scite lude
ret, et huc illuc lepide saltitaret, dominus semper
suo in sinm tenebat. At Asinus totam per noctem
14
 Ω1Ο Ε Α Β V L Α. Ε

ποικίλως περισκαίρον, εκείνος δ' αυτό κατέχων

2 Μ.- Α' « Α' και/ ν w Α'

όν τοίς κόλποις. Ο dε γε όνος την μεν νύκτα

y / »

αλήθων πυρόν φίλης Δήμητρος, ημέρας θ' ύλην

ηγcν αφ' ύψος, εξαγρέ δ' όσον χρεία. Δα
χθείς δε θυμώ κι περισσον οιμωξας , σκυμνον
θεωρών εν "ναβρότητι
υ, 3
πάση,
/
φάτνης ονείης
" θε δεσμες Υ » ". τ. 3/

και καλsς ρήξας , ο ς μέσον αυλής ήλθε , άμετρα

λακτίζων, σαίνων d' oπoία , και θέλων περμσκαί
4 ν Α' » Α' Υ Λ'

ρες , την μεν τράπεζαν ες μέσoν βαλων θλάσον,

άπαντα δ’ ευθυς ηλοίησε πα σκέυη , δειπνέντα
y , \ τ. / Α Α y

δ' ευθυς ήλθεδοδεσπότην

/ Αύ -θ
κρgσων , νωτοις επεμ
Α' Α χ, Λ.

βάς. Εχάτυ δε κινδύνg θεράποντες όν μέσοισιν

ως είδον εσαίωσαν. Κρανείας δε κορύνας άλλος
άλλοθον κρgων έκτείνον. Ως δε κι αυτός ύσατ
έκπνεεν, έτλην, έλεξον, οία χρή με δυσδαίμων.
) » y » "ν »

Τί γαρ παρ' έρεσιν εκ επολευόμην, βαιώ δ' ο

μέλεος κυνιδίω παεισείμην;

c/ y Λ ι Α' ν Α. «Λ

Οτι και παντες προς πάντα ίσοι πεφυκασι , κάν

φθόνω αλαζονέυωνται .

Μύθος τξη. "Οτος παίζων.

Ο.. τις αναβας εις το δώμα, και παίζων, τον

/ 2 ρ. Α' γ η * «Υ .Λ '
κάρα τον έθλα , και τις αυτον ανθρώπων επι
ι w- "! " Α' Τ. » Σr \

δραμων κατήγε, τώ ξύλα παίων. Ο δ' όνος προς

 A E S O P I C A E . 21 I

almae Cereris frumentum molens, vix dies ade

' rat , e silva gravissima onera, et ex agro , quid
quid opus esset, advectabat. Quapropter animo
perculsus, et graviter gemens, quod Catulum de
liciis omnibus large affluentem videret, vinclis et
funibus, quibus in stabulo detinebatur, diffra
ctis, in medium aulae processit, calcibus vehe
menter lasciviens, et blandiens. Deinde quum
Canis ad instar circumsaltare dominum vellet,
mensam in medium proiectam diffregit, omnia
vasa deiecit, et simul ad dominum, qui coena
bat , recta contendit, in eiusque humeros festivus
insiluit . Quae fieri, et herum in summum vitae
discrimen adductum quum servi animadvertissent,
confestim in eius salutem accurrunt : nec mora
corneis baculis hinc inde percussum Asinum in
terficiunt. Qui quum ultima suspiria duceret,
Heu me miserum! inquit ; merita patior: quid
enim stultus montes deserui, et parvulo Cani par
esse volui ?
Docet haec Fabula, non omnes ad omnia pera
genda esse pares, etsi per invidiam se se idoneos
praedicare soleant.

Fab. CCCLXVIII. Asinus ludens.

Am. quidam domum ingressus, quum in ea

ludere ac saltare coepisset, vas fictile rupit. Hoc
videns quidam accurrit , eumque fustibus inde a
 Ο 12 Τ.Α. Β V Ι, ΑΕ
» , τ\ ν ". Σ Ν \ " /

αυτόν , οξ τον νω τον ήλεγχο , κ μην ο πίθηκος

\ τ, Ν / 2/ " Μ- ν -ν

χθες, είπε, κ) πρώην, έτερπον υμάς αυτό το το

ποιήσας.
Α

\
Ο μύθος προς άνδρας της εναντίως έχοντας
Ν / r - *

τας δόξας, και κινδύνες έαυτο:ς επιφέροντας .

Μύθος τξθ'. Ορνιθοθήρας, Πέροιξ, κ. Αλεκτορίσκος.

Ονειρη, φίλος επήλθον αιφνης, μέλλοντι

θύμβραν, και σέλινα δειπνήσειν . Ο δε κλωβός
είχον ουδεν, και γαρ η γρευκε1. Ωρμησε δε πέρ
δικα ποικίλον θύσων, ον ήμερώσας είχcν εις το
θηρέυειν. Ο d' αυτόν όυτως ικέτευε μη κτείται,
το λοιπόν δικτύω τίποιήσεις, όταν κυνηγής, τίς
δέ σοι συναθροίσει ευωπών αγέλην ορνέων φι
λαλλήλων, τίνος μελωδs προς ήχον υπνώσεις;
Αφηκε τον πέρδικα , και γεννητην αλεκτορί
σκoν συλλαβείν ηβουλήθη. Ο δ' εκ του τέ
γgς κλαγγήν είπε φωνήσας πόθcν μαθήσεις
πόσον εις έωλείπει, τον ωρομαθην απολέσας;
πως γνώση πότ' εννυχέυει χρυσότοξος ωείων;
"Εργων δε τίς σε πρωϊνών αναμνήσει , ότε δρο
σωδης ταρσός ετιν ορνίθων; Κακείνος είπον οί
δας χρησίμες ώρας όμως δε δεί σχεiν τι δειπ
νήσει.
 ;

A E S O P I C A E. 2 13
begit . Sed Asinus ad eum, qui suos humeros fu
ste caedebat, conversus, At qui, inquit , heri, et
prius etiam, hoc idem faciens Simius , magnam
vobis attulit voluptatem.
Fabula eos homines respicit, qui falsam sui opi
nionem habentes, sibi quoque pericula inferunt.

Fab. CCCLXIX. Venator, Perdix, et Gallus.

V„„, cuidam, dum satureia atque apio si

hi coenam parabat, amicus repente supervenit .
Is vero quum nullas aves haberet in cavea, nihil
enim ea die venatus fuerat, confestim ad Perdi
cem quamdam interficiendam se contulit, quam
cicurem fecerat , et ad venandum egregie docue
rat . Quod ubi illa vidit , ne se occideret, exo
rabat ; quid enim , aiebat, me caesa , tibi retia
proderunt, si quando venatum exibis ? Quis ti
bi avium turinas, quae se mutuo tam amant, ac
tam cernunt acutum, congregabit ? Cuius can
tantis ad carmen somnum captabis ? His auditis
Venator Perdicem dimisit, et ad Gallum capien
dum se convertit. At ille ex summo tecti fasti
gio clamans , Quomodo posthac , aiebat , scire
poteris, quantum ortus distet aurorae? Si me ho
rarum indicem neci dederis, quomodo scies, quan
do noctem agat aureo arcu decorus Orion ? Quis
tibi quae mane sunt facienda commemorabit,
quando nimirum avium roscidi pedes sunt ? Sed
 214 Ε Α Β V Ι, ΑΕ

"Οτι τώ ανθεί δελέυειν επιθυμίας ειθισμέ

νω , gδείς λόγος ισχυρός προς το μη πράττειν
αει τα καθ' ηδονήν .

Μύθος το'. "Ονος κ) Κύων.

Ονος και κύων εν ταυτώ ωδοιπόρgν. Ευρόν
ν Α' 2 " Αν - / « ν

ν κ) y Α "

τες δε επί γης έσφραγισμένον γραμμάτιον , ο

*/ ν ν y » « ν \ ". Ν

όνος λαβων, και αναρρήξας την σφραγίδα , κι

2. Α' / » * Α' - Α' ν

αναπτύξας , διεξήει εις επήκοον τg κυνός. Πεει ν γ ν Λ /

βοσκημάτων δε ετύγχανε τα γράμματα, χόρτg

Α' Ν • Ν .» ,η y ν τ « Α'

τέ, φημι , κ} κραθής κι αχύρs. Αηδώς εν ο κύων ,

"ν 2/ "Ν" Α Α' 2/ ν

του όνου ταύτα διεξιόντος, διέκειτο ένθcν τι και

3/ "ν / α Λ / ν Α'

έφησε τω όνω υπόβαθι, φίλτατε , μικρον, μή τι

ν Αν γ. Λ /

και περί κρεών και οστέων έυρης διαλαμβάνων.

Ο Jε όνος άπαν το γραμμάτιον διεξελθων, και
Ψ « \ φ' " , 2 ζ" Α' > σ'
μηδέν ευρηκως ών ο κύων εζήτει, αντέφησcν αυθις ". « Α

ο κύων βάλε κατα γης, ως αδόκιμον πάντη, φί

λε, τυγχάνον.

Μύθος τοά. Γηπόνος, "Ονος , και Βές.

Ο... τις έχων και τώβοί συζέυξας ήροτεία,
πτωχώς μεν αλλ' αναγκαίως. Επει δε το έργον
επληρωθη, λύειν μέλλων αυτüς , η όνος διηρω
 A 1E S O P I C A E. -o 15
Venator, Aptas , inquit, venationi tempestates
bene cognoscis, attamen aliquid oportet habere , -

quod amicus meus coenare possit.

Docet haec fabula, quod homini cupiditatibus
servire sueto , nulla ratio tam valida esse potest,
quin omnia ad voluptatem referat.

Fab. CCCLXX. Asinus et Canis.

Aam, et Canis idem iter faciebant ; et quum

forte obsignatam epistolam humi iacentem inve
nissent, Asinus eam colligit, signum demit , ex
plicat, et Cani, ita ut intelligere posset, legere
incipit . Sermo de pascuis in ea forte fiebat,
nempe de foeno, de hordeo, et palea. Stoma
chari itaque Canis, et aegre ferre, Asino haec
]egente : quapropter ei dixit , Anice suavissi
me , paullisper progredere , ut sciam , an aliquid
etiam de carnibus et ossibus hac in epistola scri
ptum sit . Tunc Asinus tota perlecta, quum nihil
de iis, quae Canis quaerebat, invenisset, Abiice
protinus , Canis ait ; adulterina enim, amice,
haec epistola omnino est.

Fab. CGCI.XXI. Agricola, Asina, et Bos.

P„ quidam Agricola quum Asinam, quam

habebat Bovi iunxisset , necessitate coactus his
terram arabat . Opere autem expleto, quum eos
 21Ο Ε Α Β VΙ ΑΙΕ
ν Αυ Α' 2 Μν \

τα τον βgν , τίς άξει τώ γηπόνω τα σκέυη; Ο

\ \ y 1 τ, " 2.

δε προς αυτήν είπε πάντως όσπερ είωθε.

Μύθος τοβ'. Παρακαταθήκας ειληφως

και "Ορκος.

Π.-su. τις λαβων φίλs αποσερείν

διενοείτο. Και δη προσκαλεμένε αυτόν εκείνε επί
όρκον, ευλαβάμενος εις αγρον επoρέυετο. Γειό
μενος δε κατα τας πύλας , ως εθεάσατό τινα
χωλόν εξιόντα, επυνθάνετο αυτό τίς τε εξη, και
π8 πορέυοιτο; Τa δε είπόντος αυτόν όρκον είναι,
και επί τες ασεβείς βαδίζειν, εκ δευτέρs ήρω
τα, δια πόσε χρόνε φοιτάν ταϊς πόλεσιν εξω
θον. Ο δε έφη δια τεσσαράκοντα ετών, ενίοτε δε κ)
δια τεμάκοντα. Και ός και δεν μελήσας τη ύσεραία
ώμοσε μη ειληφένα την παρακαταθήκην. Περα
πεσων δε τω όρκω, και απαγόμενος υπ' αυτά
επί κρημνόν, ήτιάτο αυτόν ως , προειπων αυτώ
ως δια τειάκοντα ετών επιπορέυεσθαι, ουδε προς
μίαν ημέραν άδειαν δέδωκcν. Ο δε υπολαβων
έφη αλλ' ευ ίσθι , ως όταν μέλλy τις ανιάσαι,
και αυθημερόν επιφοιτάν έιωθα.
 A E S O P I C A E. 217
iugo esset soluturus, Asina Bovem interrogavit,
Quis eorum Agricolae instrumenta domum refer
re deberet. Cui ille respondit, Qui antea solitus,
Omnino nunc etiam referet .

Fab. CCCLXXII. Pecuniae surreptor

et Iuramentum .

IDecuniam quum quidam penes se custodiendam

ab amico accepisset, ei illa In surripere cogitavit.
Et sane quum in ius ab amico, ut iureiurando ad
restitutionem adigeretur, vocatus esset, id ille cu
piens evitare rus abiit. Sed ubi ad urbis portam
pervenit , quuin claudum quemdam exeuntem a
nima:!vertisset, eum quis esset, et quo tenderet,
interrogavit. Qui quum respondisset se Iurainen
tum esse, et alias in urbes ad periuros puniendos
se se ferre , iterum interrogavit, quanto tempore
singulis in urbibus commorari soleret . Cui ille,
Modo quadraginta annos, inquit, modo triginta.
His verbis alter inductus, postera die, nulla reve
rentia habita , se nullam ab amico pecuniam ac
cepisse iuravit . At mox quum denuo in Iuramen
tum incidisset, et ab eo in praeceps quoddam, in
periurii poenam, ageretur, ipsum vehementer ac
cusare, quod prius quidem se triginta saltem an
nos longe ab ea urbe futurum dixisset, ac postea
nedum una die sibi tranquillum esse permisisset.
Ad haec autem Iuramentum respondens, Hoc
 2 18 F A. IB V IL A IE

'O λόγος JwXoi , 3r, & Jude/sâς έςuv yi xar* rów

&ora/3ajv êx $a$ τιμω2íæ.

Mύθος τοy'. IIotunv z} Avxog.

[L., μιxpòv λύκον ἐvpa)v é3p£'!ato , &rz

orxvgyov yev6u£vov éJ}Jøácy dpzr&ζer £x τῶν συν
αχχως zouuyfawv. 'O λύκος Jè JuJaySe g è'®n :
δρα , μήzra)g av £$ foræ g pre dpzr&ζειν , zroXXa röv
oráczvrë zrpoßατων ζητήσyg.

Oi rj φύare, Jeapoi dpzráçep xaì zrXeovsxrëv

μ2S6vreg , τάς J/Jäåawrzς zroXXaixwg zrλεῖονα ἐ
Aλ&{aw.

MöSog roJ'. Taapyòg, IIzig , % KoXouo/.

II.A. Jvo- μα. ησω σzröpe év ópy , xai τις

» eapydg èv xÀrìpg. zvp9; o-7reipz¢, & ovXarrep
_« v v w »m / a. -.

άςτως , καέ γὰρ άx247ov 7rXrfSe , μέλαν κολοιόν

£Svog iX$a Jvo pajvap , % Jdpag dpUxrat orzrep
ματων άpapaiov. TÄ J ixoAA'$e, vocwJävnv áxov
πολλny zrztJfo-xog . O; J. Jdpag £x orvyn$e{ας if
xeov el 7jv o'pavJvvnv zror' iStjxe, x} zra}v ßx
Xeìv άφ£vyov. 'Evpà Jè r#yvnv ö y eap* 23 £XXnr.
Törs zraiJz φωνῆσæ g gJ}Jao-xcv* ó zαι , xpn »2p
oppçay ipxàg oro®äv Jnλόσοι φίλους , hvfx' αύ
 A E S O P I C A E. 219
scias, inquit, quod si quis unquam mihi iniuriam
inferre neditatur, ipsamet etiam die redire soleo.
Fabula declarat quod scelestorum hominum.
poena ex Deo, indeterminata est.

Fab. CCGLXXIII. Pastor et Lupus.

P,„, Lupum parvulum quum invenisset, eum

penes se enutrivit , ac ubi adolevit , pecudes ex
vicinis armentis rapere docuit. Quod Lupus qu
um egregie didicisset, Cave, olim Pastori ait,
ne me rapiendi artem postquam docueris, multas
ex tuis gregibus oves desid^res.
Fabula monet, quod improbi homines ad rapi
nas malasque artes edocti, saepe praeceptores su
os innumeris damnis affecere .

Fab. CCCLXXIV. Agricola, Puer, et Graculi.

Palau- occasus aderat, iamque Agricola qui

dam paternis in arvis triticum Severat, ad eiusque
custodiam vigilabat . Innumera enim atque atra
graculorum stridentium turba, nec non sturni ,'
seninum pestis, eius in campos convolare solebat.
Sequebatur eum puer fundam gerens: sturni autem
ad fundae strepitum audiendum intenti stabant,
et antequam iacularetur, fuga se se subducebant.
Agricola itaque aliam fi audem excogitavit,
Puerumque his adinonuit : Puer uni, oportet nos
 22Ο ΙΕ Α. Β V Ι, ΑΕ
Α' »y y 1 ν y/ * / \ y "

τοίνυν έλθωσιν , εγω μεν άρτον αιτήσω, συ δ' και ήun ta:
τον άρτον, σφενδόνην δέ μοι δωσεις. Οι ψάρες
τ, Α / \ Α' « 1 ν/ χ "ν τμ", και
ήλθον, και νέμοντο την χωραν. Ο δ' αρτον αιτεί ra peta:
καθάπερ είχε συνθήκην. Οι δ' ουκ έφυγον τω
" -
\ rigos.
δ' ο παίς λίθων πλήρη την σφονδόνην δέδωκcν.
Γ. Μ Α « / r. --
ίtiert
Ο δε γέρων βίψας , τα μεν το βρέγμα, το δε
Υ Α / « / \ 5. « ν 3/
in. Αg
έτυψε την κνήμην, έτέρs τον ώμον. Οι δ' έφυ
γον εκχώρης, Γέρανοι συνήντων, και το συμβάν
ηρώτων. Καί τις κολοιός είπε φεύγετ' ανθρώπων
γένος πονηρον, άλλα μεν προς αλλήλgς λαλείν
μαθόντων, άλλα δ' έργα ποιέντων.

"ν Α

Μύθος τοέ. "Αισωπος εν ναυπηγίω.

Αισωπυς Λ.
"
1
λ
"ν
σνoληνα
ίς σχολη
ποτε ο Λογοποιος ν αγων , εις
"ν \ --
-

ναυπήγιον εισήλθον. Των δε ναυπηγών σκο

) y » Λ - y

πέντων τε αυτόν, κι εκκαλουμένων εις απόκεμσιν,

« Α 1 Α' 1 -

ο "Αισωπος έλεγε το παλαιονχάος , και ύδωρ \ ν Λ / Υ "ν

γονέθαι, τον δε Δία βουλόμενον κ το γής στοι

"- - ν / ν - Ο " Υ w

χείον Χποδείξαι, παραινέσαι αυτή όπως επί τρείς

Υ ν y -

εκροφήση την θαλασσαν, κακείνη αρξαμένη το

\ ν ν * 5- /
"- - Λ. w >

μεν πρώτον τα όρη εξέφγνον εκ δευτέρου δε εκ ν Α Λ ν -

ροφήσασα, και τα πεδία απεγύμνωσcν , εαν δε

1. Ηanc fabellam Αesopo etiam asserit Αristoteles
Μeteorologic. lib. 2. cup. 3. nec non eius Commentatores
 A E S O P I C A E. 22 1

nvium tam callidarum amicos praebere : qua

propter, si quando venerint, ego quidem pa
nem petam ; tu vero non mihi panem sed fundam
porriges. His ita compositis, haud mora stur
ni rediere, et in eius arvis pascere coeperunt.
Tunc Agricola, ut statutum fuerat, panem pe
tiit ; quo audito haud sturni fugere ; sed Puer fum
dam lapidibus plenam ei praebuit , quos senex
quum magna vi coniecisset, illi sinciput , illi
crura , huic humerum eo ictu confregit. Quo aves
territae protinus e campis diffugere. Quibus quum
forte grues occurrissent, et quid illis contigisset,
interrogassent, Graculorum quidam ita respon
dit : Fugite perversum hominum genus, qui alia
quidem dicunt, alia faciunt .

Fab. CCCLXXV. Aesopus in navali.

O,„ Aesopus fabulator otium agens, in nava

Ie ingressus est. Quem quum navium fabricato
res vidissent, et provocassent, ut fabellam nar
raret , sic ille exorsus est. Erat olim Chaos et A
qua ; Iuppiter autem , quum terram quoque, quae
mari obruta erat, expromere vellet, eam ad
monebat, ut uno atque altero haustu Inare absor
beret. Terra itaque id opus aggrediens, primo
quidem haustu montes emisit, secundo vero pla
Alexander Aphrodisiensis, et Olympiodorus action. vel
tection. 18. Lectio autem Vatic. Cod. longe melior cst.

- _ _ - v- _ - - - -- * *
 222 F A B V L A E
p. • - v » - e >

£; agri, % τὸ re/w êxztueìv τό ύδωρ, άχnso; iiem pa

υμι ν Μ τεχνn »cwwiara rozz. £iiisse

e/ « v a. a.
Itiiis e
Ora oi τες xpefrtpvzg χλευσζοντες, λαy$oivsor,
r. « - v. » a. • * - • Ita qui
ueróvoç éavrvis trig dvoiag äå ávrjv έπιστωμενοι. ii* taDl

MÜSog τος'. Toza)v xaì ITépawo;. F

m. T„ zrore χάρανε xzrey£Xa, éxxa/ugdêora 7)v

P. I

2«eíav τά δpr%ov , λόγουσz zráÀw μυxtmguo uovg ttrm m

d84o uovg , «jg &v7m 2rvoròv è zrop@wpzw qopázæ, βάem
&av£p τις άνα3 , @na', rvyx&va. 'O Jè apog dvrjv $um. E
τοι&υττ. £tw; λόγe, * &XX' ἐχω φωνό έ»»/sz % Tfam v,
do répæv, è eig övp wóv &vfzrtxuou το ύφη , συ 3; tu ;
J' o % &λέxTop, xgro3 c» 3nuzτάεις , μετέ ópyf §ììma,
Sa/v xal τῶν ἀλεκτο^{Jayp.
"Ort xpejoraröv äsup zra 243λεzrrjv ruvæ eìva, êp Fab,
arcvuX«í åêîtu , % %jv αJó%ag év zrλούτφ γαυ £ ess
poUucvov. l:
Jitliter

Mö3ος τοζ'. Toiyog % II*λος.

T„„. orzrzpartiucvoς υzò zdXov ßaaiog , é

¢œve, ' ri us avzp*rrerc punÃy w jxnxάτω; Kαί άς,
εx 껫/, pnoruv, αῖτιος τότε , αλλ' άzru&cv σφο
Jpóς με τυχττων.

(1) Ta &v. Lexica hanc vocem masculino genere pro

ferunt.
 A E S O P I C A E. 223
nitiem patefecit ; quod si tertium quoque haustum
addidisset, et aquam absorbuisset, ars vestra i
nutilis esset.

Ita qui potentiores irrident, nescii dementiae

suae tandem poenas luunt.

Pab. CCCLXXVI. Pavo et Grus.

P,„, olim Gruem deridebat , eiu$que pauper

tatem mordacibus dictis incessebat, aiens : Ego
quidem regis ad instar auro et purpura indutus
sum . Et ego, Grus respondit, prope ad astra
meam vocem tollo, et usque ad sublimia coeli vo
lo ; tu vero quasi gallus continuo serpis humi,
gallinarum et gallorum admixtus gregi .

Pabula demonstrat, quod melius est spectabi

lem esse paupere sub veste , quam divitiis super
Bientem vitam ducere ignominiosam.

Fab. CCCLXXVII. Murus et Vectis.

IM„. violenter a Vecte concussus, Quid ita,

aiebat, me exagitas, nulla a me offensus iniuria ?
At Vectis, Non ego , inquit, huiusce rei caussa
sum , sed qui validis ictibus me retro impellit.
 224 Ρ Α Β V Ι, ΑΕ

Μύθος τοή. Βούς και Φρύνος .

Φρύνου γέννημα σμυεπάτησε βούς
Α' / Α - Α'

πίνων. Ελ
2.

- » " γ. - "

θέσα δ’ αυτόσε, και παρην γαρ, ή μήτηρ, παρα

y "υ - τ- ν -
ti dei
τίύ αδελφών π5 ποτ' ήν επεζήτει. Τέθνηκε , μη
τ, , »/ η ". -" 5,
fiste
τερ, είπον , άρτι τορο της ώρας. "Ηλθε γαρ πά ":{il:
χισον τετράπουν, υφ' ου κείται χηλή μαλαχθείς. fin I
Η δε φρύνος ήρωτα φυσώσ' εαυτήν, ε, τοιούτον
γ' γ ν - « \ Λ Α -ν -
γεξu
ήν όγκω το ζώον. Οι δε, πάυκαι, μη ποιs , μήτερ, kini:
θάσσον σεαυτήν, είπον , εκ μέσε ρήξεις, ή την
-
Εntuί
/ -

εκείνg ποιότητα μιμήση . ίiete

- Λ - » Α'
tis π
"Οτι επικίνδυνον τοίς ελάττωσι παρατείνεθαι Fa!
τοίς μείζοσιν. ίπε :

Μύθος τοθ'. Χαραδριος, και αυτό Παίδες. Η

2.

Χ.μ.δι ")
ν λό ". Λ

ριος η ν τις cν χλο και νεοττευων, τω κο

\ \ Χ/
2.

» Λ. ν
-

".
Α
ρυδαλώ προς τον όρθρον αντάδων, και παίδας Α" - \ ίllin
ληίου κόμαμς θρέψας, λοφώντας ήδη και πτερίσιν
y " y Λ - Α' ίι
ακμαίες. Ο δε της αρούρης δεσσότης, εποπτέυων
ν «Υ Λ 5. - " Λ.
pent
ανθηρόν αν το θέρος, είπε , νύν ώρη πάντας κα
- US p
- > > / "- / "

λείν με τ&ς φίλους ί ν αμνίσω. Και τις χαρα δεμε

ϊtcί
το λοφοφόρων παίδων ή κεσον αυτά, τώ τε πατρι Α ». Α. Α' Ειεί
μηνύει, σκοπείν κελέυων π8 σφέας μεταστήσει. ita
1. φρύνος. Lexica hanc vocem αρσενικώς usurpant. Stt
2. Chara drius flu viatilis cuiusdam avis nomen est,
Ha:
ae qua Αristophan. in Αν. ν. 267. ι 14 τ. et Suidas in voce.

-------------------------
 A E S O P I C A E. 225

Eab. CCCLXXVIII. Bos et Rana .

IB, olim bibens Ranae filium conculcavit. Ma

ter deinde, quae tum forte aberat, quum super
vi misset, et a ceteris fratribus, ubinam is esset,
postularet, Occubuit, dixere, Mater: quadrupes
enim maximum huc nuper accessit, eiusque pede
pressus infelix vitam amisit . Id audiens Rana se
se inflare coepit, siinulque interrogabat, an tale
tantumque illud animal esset. At illi, Desine ,
dixere , Mater ; nam prius disrupta iacebis, quam
eius magnitudinem imiteris.
Fabula ostendit, parvis cum magnis conten
dere summopere esse periculosum.

Fab. CCCLXXIX. Charadrius, et eius Filii.

A. quaedam, Charadrius dicta, quae mane

cum Galerita cantare solebat, viridi in tritico ni
dum posuerat, natosque suos iam cristatos atque
pennatos maturis aristis enutriebat. At campi illi
us possessor, quum aestatem iam ad summum pro
vectam animadvertisset, Nunc tempus est, ait, ut
meos omnes amicos ad metendum convocem. Haec
ita dicentem quum ex nido filiorum quidam audis
set, matri illico renuntiavit, rogans simul, ut lo
Hanc autem fabellam ab Aesopo egregie expressit Au
lus Gellius, Noct. Attic. Lib. II.
- 15

- - - - - - - -----*-• - -
 226 Ε Α Β v Ι. Α Ε
Ο δε είπον όυπω καιρός εσι τ8 φέυγειν ός τοίς
φίλοις πέποιθcν «κ άγιν σπέυδει. Ως θ’ αυθις
έλθων, ηλίου θ' υπ' ακτίνων ήδη ρέοντα τον
σάχω θεωρήσας , μιθον μεν αμήτορσιν άυειον
πέμπειν, μιθον δε πάσι δραγματοφόροις δώσειν
έλεγε, είπε χαρα θριος πάσι νηπίοις όυτως νυν
εσινώρη, παίδες, αλαχg φέυγειν, ότ’ αυτος αυτώ
κου φίλοις πισέυει.

Ο μύθος διδάσκει η μάς επιμελείθαι των οί

κείων, όση δύναμις, κ μη καταφρονείν, θαρρεν
τας ταϊς των φίλων σαμιδρομαις.

Μύθος τπ' Χειμων και "Εαρ.

Χω,
σ'r
έσκωψε εις το έαρ, κι αυτό ωνείδισε,
2. \ Α' -
» ν

/
και/

και/
»

2/ >
»

ν » ... "

ότι ευθύς φινέντος ήσυχίαν άγει έτι και δεις, αλ

2 W -ν Σ "

ο μέν τις έπι λειμώνας , κι άλση γίνεται, ότω

») Α' / y Α' Α Α' *ή 4

άρα φίλον δρέπεθαι ανθέων, και κράνων, ή και

Α' Μ' "Ν "ν ν
ρόδον τι , περμαγαγείν τε τοις εαυτό όμμασιν,
ι / γ 1 w y

και παραθέθαι ή παρα την κόμίω ο δε επι

\ \ . Ν Λ. Λ > / ν και/

βας νεως κ) διαβαίνων πέλαγος εν τύχη, παρ' άλ » Α'

λες ήδη ανθρώπες έρχεται κι ότι άπαντες ανέ - 3. er 2/

μων, ή. ..."
Λ.
πολλά cξ όμβρων ύδατος έχουσι φρον > ν 2/ Ν ' Α'

τίδα εκέτι έγω , έφη, άρχοντι, και αυτοδεασότ,

 A E S O P I C A E . 227
cum alium, quo inde migrare possent, inquireret.
At mater nondum fugiendi tempus esse affirmabat,
aiens, quod qui in amicis confideret , non valde
festinaret. Quum autem illuc iterum sole sub ar
denti campi dominus se contulisset, ac maturam
segetem iamque huini diffluentem vidisset, tan
dem , qui meterent, atque manipulos ferrent,
crastina die soluta mercede vocare decrevit.
Quae nati quum matri renunciassent, Nunc , fi
lii, tempus est, ait , ut nos alio fugiamus ; is
enim non amplius amicis, sed sibimetipsi con
fidit.
Nos fabula docet, domesticarum rerum curam
quanta vi possuinus esse gerendam , eosque sper
nendos, qui in amicorum auxilio spem suam
omnein reponunt .

Fab. CCCLXXX. Hyems et Ver.

H,„. olim dicteriis Ver incessere, eique pro

bra iniicere coepit, aiens, quod ipsum simul ac
appareret, nemo amplius se quietum teneret, sed
ille quidem per nemora ac prata vagari, ille flores
decerpere, ac liliis et rosis sibi tempora aut comas
coronare gauderet, alii vero conscensa navi im
mensa maria traiicerent; omnes denique sibi a
ventis, vel immodicis pluviis caverent. Se con
tra duci cuidam aut imperatori similem esse di
cebat, quod nempe omnes homines non oculos ad
 228 Ε Α Β V L ΑΕ

έoικα , και εδεείς ερανόν, αλλά κάτω που , κι

εις την γην επιτάττω βλέπειν , και dεδιένα και
τρέμειν, και αγαπητώς διημερέυειν εσιν ότε όικοι
ηνάγκασα; Τοιγαρούν, έφη το έαρ , σου μεν κ)
απαλλαγείcν άνθρωποι ασμένως έμε δε αυτοίς
καλόν και αυτό είναι δοκεί τoύνομα και νημα
Δία γε ονομάτων κάλλιστον, ώστε και απόντος
μέμνίωτα, και φανέντος επαγάλλονται.

Μύθος τπά. Χελιδων και Κορώνη.

Χλω, έφη \ - /
προς την κορωνίω εγω παρθέ
Λ 1 Λ Υ

νος, και αθίωαία , και βασίλισσα , και βασι

λέως των Αθίωών θυγάτηρ , προσέθηκε δε και
"ν Α' \ Α' Ν \ ..» ι "ν Α'

τ8 Τηρέως την βίαν, κ) την Χποκοπήν της γλωτ

της. Και η κορώνη έφη , τί αν εποίησας, ε, την
Α' 3. "/ Α' ") ν

γλωτταν είχες , όπg τμηθείσης τοσαύτα λαλείς;

"Οτι οι δια το λόγs αλαζόνες ψ6ύδολογούντες

εαυτοίς έλεγχος καθίσανται.
Μύθος τπβ. Ψύλλα και Βούς.

Ψλλα δή Α
ποτε τον βούν έτως ηρωτα , τί δή
Α " Α' Α' Ν Μ

παθων ανθρώποις όσημέραι δουλέυεις , κ ταύτα

υπερμεγέθης και ανδρείος τυγχάνων έμού σάρ
κας αυτών οικτίσως διαασωσης, δ το αίμα χαν
Λ Ο y

δονπινούσης, ο ος ουκ άχαεμς έσομαι , φησι,

 A E S O P I C A E. 229
coelum tollere, sed humiles in terram respicere
iuberet, eisque tremorem ac horrorem iniiceret ,
et quandoque etiam domi libenter morari cogeret.
Tum Ver ad haec , Proinde, ait, te omnes homi
nes facile commutarent; nomen vero meum vel i
psum illis pulcrum esse videtur. Et sane Veris
nomen est omnium pulcherrimum, ita ut ipsum ,
et quum absum commemorent, et quum redeo
exsultent.

Fab. CCCLXXXI. Hirundo et Cornix .

Hi, a. ita olim Cornicem est alloquuta : Ego

virgo sum, ego Atheniensis, atque regina , nec
non regis Atheniensium filia . His expositis nar
ravit etiam ut a Tereo violata , ac sibi lingua ab
eodein excisa fuisset: quapropter Cornix, Heu,
quid esset, exclamavit, si linguam haberes, quum
tam garrula sis, postquam tibi d •mpta fuit?
Ita qui falsa iactanter enarrant, se ipsos tan
dem falsitatis arguunt.
Fab. CCC.LXXXII. Pulex et Bos.

P.„„ sic olim Bovem interrogavit. Quid cau$

sae est, quod tu, qui tam inagnus ac fortis es, ho
minibus quotidie inservias, dum ego eorum carnes
acriter ve!lico, et sanguinem hianti ore bibo?
Ego, Bos ait, in hominum genus ingratus non sum;
 25ο Τ Α Β VΙ, Α. Ε

μερόπων γένει στέργομαι γαρ παρ' αυτών και

φιλέμαι εκτόπως, τρίβομαί τε συχνώς μέτωπόν τε
κ) ώμες. "Η δε, αλλ' έμοι γούν τέως τη δειλαία
ή σοι φίλη τράψις όικτιστος μόρος, ότε και τύχη,
συμβαίνει.
\ Α" " α "ν

"Οτι οι δια το λόγg αλαζόνες, και υπο του

ευτελές ήττώνται.

Ε Κ ΤΩ Ν Δ Ι Α Φ Ο Ρ Ω Ν.

Μύθος τπ γ'. "Ίππος κ! "Ελαφος.

Ι Σ-ir. έλομέτων στρατηγόν αυτοκράτο
ρα των Ιμερέων Φάλαριν, και μελλόντων φυλα
κην διδόναι του σώματος , τάλλα διαλεχθείς,
είπον αυτοίς λόγον, Ως ίππος κατείχε λει
μώνα μόνος ελθόντος δ' ελάφs κι διαφθείραντος
την νομήν, βελόμενος τιμωρήσαθαι τον έλαφον,
ηρωτα τινα άνθρωπον, ε; "ύνατο μετ' αυτ8 κολάσαι
τον όλαφον. Ο δ έφησου εαν λάβy χαλιιον, κι αυ
τός αναβ: επ' αυτόν, έχων ακόντια. Σωομολογή
τ. Ηic Αpologus desumptus est ex Αristotel. Rhetor.
Lib. ΙΙ. c. 2ο. ut et inscquens.
Αd hanc fabula m alludit etiam Plutarchus in Vita
Αrati, dum de Αntigono ait , quod imperator terra ma
rique cum libera potestate renuntiatus, non prius con
ditionem accepit, quam meυces ei imperii concessus
σst Αcrocorinthus , ατεχ ως τον Αισωπ8 μιμησαμενος κυ
νηγόν. Εt Ηorat. Εpistol. Lib. Ι. το.
 A E S O P I C A E. 23 1
ipsi enim ingenti amore atque benevolentia con
tinuo me excipiunt, ac frequenter mihi frontem
atque humeros fricant . Tum Pulex ad haec re
spondens, At Inihi, ait, misero contrarium fit ;
nam si ab illis ego fricarer , id mihi mortem fune
stissimam compararet.
Fabula indicat, quod qui se se verbis magnifi
ce efferunt, demum a vili quolibet vincuntur.

E X ID I V E R S I S.

Pab. CCCLXXXIII. Equus et Cervus.

Senaon, , quum elegissent ducem cum sum

mo imperio Himerenses Pilalarim, et essent cu
stodiam tradituri corporis, alia fatus, hanc eis
fabulam quoque narravit . Equus olim pratu in so
lus tenuit : quum autem veniret Cervus, et pa
bulum corrumperet, volens eum punire, interro
gavit hominem, an posset cum ipso poena afficere
Cervum. Ille affirmavit, si acciperet frenum, et
ipse conscenderet eum , tenens iacula. Quum au

Cervus Equum pugna melior communibus herbis

Pellebat : donec minor in certamine longo
Imploravit opes hominis frenumque recepit.
Sed postquam victor violens discessit ab hoste,
Non equitem dorso, non frenum depulit ore.
Exstat etiam &λλω; in Nicephoro Basilaca, inter Excer
pta Allatii.
 232 Ε Α Β V L Α. Ε

σαντος δε , κι αναβάντος, αντί το τιμωρήσαθα

αυτος εδούλ6ίσον ήδη τώ ανθραίπω. "Ουτω δε
και υμείς, έφη, όράτε, μη τας πολεμίας βουλό
μονοι τιμωρήσαθαι , ταυτό παθητε τώ ίππω,
τον μεν γαρ χαλινόν ήδη έχετε , έλόμενοι σρα
πιγον αυτοκράτορα, έαν δε φυλακήν δωτε, και
αναβήνα εάσητε , δελ6ύσετε ήδη Φαλάειδί .

Μ) y Α' ν. * κ.,

Α Μύθος τπd". Αλώπηξ κ} Εχίνος.

ισωπος εν Σάμω συνηγορών δημαγωγώ κρμ
Α' ν Α' Σ' Ι * Α' /

νoμένω περί θανάτg, έφη, ' Αλωπεκα διαβαίνεσαν

ποταμόν απωθήναι εις φάραγγα. Ου δυμαμένίω
δε εκβήναι, πολυν κόνον κακοπαθείν , κ. κ μο
•• w 1 γ " ". y w, ν "

ραϊσας πολgς έχεθαι αυτής εχίνον dε πλανω

" τ, * Λ y "

μονον, ως ειδcν αυτήν, κατοικτείραντα έρωτάν,

2 η. ν - \ -- ν γ y * Α,

ε αφέλοι αυτής τες κuυοραίςας, την δε εκ εάν.

9 Α' \ Α Α' Α' e/ φ' \ Α'

Ερομένg δε δια τί , φάναι ότι ετοι μεν πλή

. Α
ρεις μs ήδη εισι, και ολίγον έλκεσιν αίμα, εαν
\ Α" - Α' e" και Α' "ν γ.

δε τότες αφέλν, έτεροι ελθόντες πεινώντες, έκ

"..» 2. y ν τ, *..

πιενται με το λοι.. ον αιμα. Αταρ &ν και υμάς,

έφη , ώ άνδρες Σάμιοι , και τος μεν και δεν έτι βλά
Λ γ. * "ν »

πτει, πλ4σιος γαρ εσιν. Εαν αι τέτον Χποκτεί

ρ. " " "ν » Α'

νητε, έτεροι ήξsσι πένητες , οι υμίν αναλωσεσι

τα κοινα κλέπτοντες.

Ι. Αpologum hunc , paucis immutatis , ab Αesopo mu

tuatus est Τiberius Ιmperator, φuum caussam redderet,
φuare Ρra esides Provinciarum non facile mutandos ,
ηec , nisi defunctis , successores dandos existimavit.
 A E S O P I C A E. 233
tem conditionem accepisset, et ille eum conscen
disset, loco puniendi Cervum, ipse confestim ho
mini servivit. Ita etiam vos videte, inquit Stesi
chorus, ne hostes punire volentes, eadem patia
mini, quae Equus. Frenum enim iam habetis, post
quam ducem cum summo imperio elegistis. Si ve
ro etiam custodiam tradideritis, et conscendere
permiseritis, servietis confestim Phalaridi.

Fab. CCCLXXXIV. Vulpes et Erinaceus.

Aeï, in Samo quum patronus esset duci po
puli caussam de capite habenti, hanc fabellam
retulit. Vulpes quum flumen traiiceret, in vo
raginem decidit: ex qua quum minime posset exi
re, diu male affecta fuit, ipsique multae caninae
muscae adhaeserunt. At Eriuaceus qui per inde
forte vagabatur, ut eam vidit, misericordia ca
ptus, interrogavit, num ab ipsa caninas muscas
abigeret. At illa omnino vetavit. Cuius rei caus
sam quum ille quaereret, ei Vulpes respondit,
Quoniam istae quidem plenae mei iam sunt, et
paruin sanguinis sugunt; si vero has abegeris, a
liae venient s famelicae exhaurient mihi reliqu
um sanguinis. Igitur etiam vobis, inquit Aesopus,
o viri Samii , iste non amplius nocet ; dives enim
est. Si vero hunc interfeceritis, alii venient paupe
res, qui vobis dilapidabunt publica, depeculantes.
vide Iosephum Antiquit. Iudaic. Lib. XV11I. Occurrit
°!*am apud Plutarchum, An seni ger. Resp.
 234 Ε Α ΙΒ V Ι, Α. Ε

Μύθος τπέ. "Ορνεα κ) Γλαύξ.

Τ, όρνεα ξμυήλθε προς την γλαύκα, και
ο δείτο, της μεν από ήδ οικοδομημάτων οπης α
πανίστα θαι , προς δε τα δένδρα την καλιαν,
ώσσερ και αυτα, και τους τόπων καταπήγνυθαι
κλώνας, αφ' ώ ν και άδειν εςιν ευσημότερον κ)
δη δ προς δρον άρτι ταυτη ι φυομένίω , επειδή
προς ώραν αφίκεται έτοίμως έχειν ιζάνειν, και
της χλοεράς κόμης απόναθαι. Αλλ' ούν τήν γε
γλαύκα μη τούτο τοίς ορνέοις ποιείν παραινείν ,
μηδε φυτό βλάση εφήδεθαι, ίξον πεφυκότος φέ
ρειν πτηνοίς όλεθρον. Τα δε μήτε της ξυμβgλής
αποδέχεθα την γλαύκα, τεναντίον δε έχαιρε τη
δρυι φυομένη επειδή δε ίκανα ήν , καθίσαντα
επ' αυτήν, ήδε. Γcνομένg δε του ίξού, βαδίως
ήδη υπο των ανθρώπων αλισκόμονα μετενόομυ ,
και την γλαύκα εθαύμαζoν επί τ: ξυμβsλή.
Και νύν ότι ούτως έχεσιν , ως δεινής και σοφής
ούσης αυτής , κ) δια τετο εθέλουσι πλησιάζειν,
ηγgμονα αγαθόν τι απολάυειν της ξιμιουσίας,
Έπειτα, οι μαι, πρoσίασιμάτίω επί κακώ.

Μύθος τπς'. Φθείρες κ Γεωργός .

2. Φεύρι, γεωργον αροτομώντα υπέδακτον. Ο δε

δης μεν το άροτρον μεθείς τον χιτωνίσκον εκά
1. Εx Dione Chrysostomo , Οrat. 72. de corp. cult.
 A E S O P I C A E. 235

Fab. CCCLXXXV. Aves et Noctua.

A· ad Noctuam convenerunt , eamque roga

runt, ut ex aedium foraminibus emigraret, adque
arbores , sicut et ipsae , harumque ramos nidum
conglutinaret, unde clarius canere liceret ; quin
etiam quercui tum primum nascenti, quun adole
visset, commode insidere posse , atque viridi frui
coma. At Noctua Aves admoniuit, ne facerent,
neve laetarentur super illius plantae germinatio
ne, quae viscum procreare soleret, unde pernicies
avibus oriretur. Illae vero Noctuae consilium non
approbarunt, sed contra quercu crescente gavisae
sunt, et super illam adultam facta in sedere , atque
cecinere,. Nato autem visco, quum iam facile ab
hominibus c aperentur, sero poenitentiam egere,
Noctuamque de consilio sunt admiratae : atque
etia mnum ita sunt affectae, quasi callida ea sit et
sapiens, et propterea ad illam accedunt, existi--
mantes se commodi aliquid ex eiiis familiarita
te reportaturas . At accedunt frustra accepto
malo . -

Fab. CCCLXXXVI. Pediculi et Agricola.

P„„, arantem Agricolain inorsibus infesta
bant. Ille subuculam ut purgaret , semel atque
2. Ex Appiano, De Bellis Civil. Lib. 1. p. 413. Ed. Steph.
 236 Ρ Α Β v Ι. Α Ε
θνρcν. Ως δε αυθις εδάκνετο, ίνα μη πολάκις
αργοί, τον χιτωνίσκον έκαυσcν.

Καγω τας ηττημένες παραινώ τείτ8 πυρος μη

δεηθήναι.

Μύθος τπζ. Κόκκυξ κ} "Ορνιθες.

Ι

Κινε ηρωτα τους λεπτους όρνιθας, δια τί

ν
Λ'

9
2 Λ' Α

Α.Μ. y «ν φ/

φέυγοιον αυτόν. Οι δε ειπον αυτώ, ότι έση πο

\

τέ ιέραξ.

Μύθος τπή Καυός οικία.

Κω, εν τω χειμώνι συσρεφόμονος, κ' συασει

ρωμονος δια το ριγκαιν, οικίαν ποιείν διανοείται.
Θέρgς δ’ αυ πάλιν εκτεταμένος καθέυδων, φαίνε
τα μέγας εαυτώ , και μήτε αναγκαίον ηγείτο,
μήτε μικρον έργον, οικίαν περιβάλλεθαι τοιαύτίω.

Μύθος τπθ'. Λύκος και Ποιμένες.

μ

3 Α' 2. Α. * / ν /

Λja, ίδων ποιμένας

βα
εθίοντας εν σκηνή πρό
ελθων , ηλί » αν ήν
ν. >γ

" ".
τον , εγγυς προσέλθων και ηλικος , ε φη ,
Λ y » W «ν ν Α'

υμίν θόρυβος, ει έγω τ8 πο έποίεν ;

1. Εx Ρlutarcho , in Vita Αratt.
2. Εx eodem , in Conυίνιο Septem Sapienttιm .
 A E S O P I C A E. 237
iterum arationem intermisit: sed quum denuo
morderetur, subuculam in ignem coniectam ex
ussit, ne saepius opus interrumperet.
Et ego victos moneo, caveant sibi , ne tertio
peccato ignis poena fiat.
[Fab. CCCLXXXVII. Cuculus et Aviculae.
.

CL, parvulas aves interrogabat, Quid caus

sae esset, quod se fugerent . Cui illae responde
re, Quia aliquando accipiter eris.
Fab. CCCLXXXVIII. Canis domicilium.

C.„. hyberno frigore contractus et in se re

volutus cubans, locum in quo cubabat sibi ad
domum condendam designavit. Aestate autem re
deunte, et tunc exporrectis meinbris cubans, se
maiorem locum occupare animadvertit, quam quo
antea iacebat; quapropter nec necessarium , nec
facile opus esse sensit, tantam domum extruere.

Fab. CCCXXXIX. Lupus et Pastores .

1

I, p. quum videret Pastores in tentorio quo

dam ovem comedere, propius accedens, Quantus,
inquit, tumultus exortus esset, si hoc ego fecissem.

3. Ex eodem , Ibid.
 238 Ε Α Β V Ι, Α. Ε

Μύθος τι'. Πολεμιςης κ) Κόρακες.

'

Αυ, δειλος έπι πόλεμον «ξήe1. Φθεγξαμέ Ι.

νων δε κοράκων, τα όπλα θείς ήσυχαζον. Ειτα άtial:
αναλαβων αυθις cξήει , κ) φθεγγομένων πάλιν
- " Ν Α' τ- « Μ.- Α' ν Λ. ii, μο,
υπέση , και τέλος είπον υμείς κεκράξεθεμέν μέ
" - -- » /
άt. "η
γισον ως δυνατόν, εμα δε και γεύσεθε. Η θ:
ίilium
ι: η τι
Μύθος τυά. "Ηλιος κ Βορέας.
.Ο ""

ήλιος τον βορέαν ένίκησον

«

ο γαρ άνθρω
Α' > / \ ν

- Α 2 • \ * Λ ν 2-

πος τ8 μεν ανέμου βιαζομένου το ιμάτιον αφε

λέθαι, και λαμπρόν καταπνέοντος, μάλλον έ
Μ

\ ". ν
Α'

/
--

w- 1
Ν.
ί ηη
σφιγγε , και συ είχε την περιβολήν. Του δε "Η":0
* «Α / ν \ - - Λ. Α'

ηλίg μετα το πνεύμα θερμs γcνομένg θαλπο

τ. Λ \ ν ν Λ
"!. S,
μονος , ειτα καυματιζόμενος, και τον χιτώνα τώ
Α'
ίματίω αροσαπεδύσατο.

- "» / "

, Μύθος τυβ'. "Ονg σκιά.

ν - 2/

Ν ψ εανίας τις θέρες ώρα εμιθωσατο cξάστεος

/ \ Λ- ν - \
Ι Ε
όνον Μεγάρα δε. Μεσούσης δε της ημέρας, και
- Α. "- ««ΑΛ « / η -- ν Α' "πει
σφοθρως φλέγοντος τε ηλίg, έκατερος αυτών έβέ
Ι. Εx Plutarcho .
. Ει
2 Εκ eodem, in Ρraeceptis Conίugalibus Εxstat etιαπι ι "Ir,

apud Syntipam sub num. 55. Ει: Ψψυ

--------- -- - - - --- - -
 A E S O P I C A IE . 239
Fab. CCCXC. Bellator et Corvi.

T-au, quidam homo olim ad bellum profi

ciscebatur. Cui quum Corvi crocitantes occurris
ent, positis armis domi se continuit . Postera die
idem repetens iter, eodem auspicio territus resti
tit. Quapropter ille indignatus, Vos quidem
quantum vultis, inquit, crocitate , sed meas car
nt s ne voretis.

Fab. CCCXCI. Sol et Boreas.

S, aliquando Aquilonem vicisse traditur. Qu

um enim ventus adimere homini pallium vellet
copioso flatu, arctius hic id contraxit atque te
nuit. Sole autem post ventum calidis radiis eum
urente , prae aestu simul cum pallio tunicam
CXult .

Fab. CCCXCII. Asini umbra.

I. e. quidam aestivo tempore Asinum con

duxerat, suoque ex oppido Megaram petebat. Sed
'!""m dies in medium vergeret, et solis aestus ve
l. * Ex eodem, in vita Demosthenis. Eadem haec fabel.
* narratur etiam seme] atque iterum a Suida, et ex
“ quoque in Proverbiis vaticanis.
 24ο Ε Α Β V Ι. Α Ε

λετο υποδύεθα υπο την σκιάν. Εργον Jε αλ

Λ y
ξε?βη:
λήλους, ο
1
μεν
"
μεμισθωμένα
τον όνον, ου την
--
ius,
σκιαν λέγων ό δε μεμιθωμένος, την πάσαν έ iίθtal
χειν cξεσίαν. Αinum
itΙθin
Ο μύθος επί των υπέρ μηδενό, χρησίμs φι Ευ:
λοτιμsμένων. ίiat.

Μύθος τυγ. Πένθες γέρατα.

Φ., τινα των αρχαίων φιλοσόφων εισιόντα

τορος Αρσινόίω την βασίλισσαν, πoνθεσαν τον
ύον, τοιούτω χρήσαθαι λόγω, φάμcνον "Οτι
καθ' όν χρόνον ο Ζευς ένεμε τοίς δαίμοσι τας
τιμας ουκ έτυχε παρόν το πένθος. "Ηδη δε
νoνεμημένων, ήλθον ύστερον. Τον ουν Δία , ως
ηξίου και αυτώ τιμ/ω διδόναι , Χτερούντα δια
το ήδη καταναλώθαι πάσας τοις άλλοις, ταύ
τίω αυτώ δ&ναι την επί τοίς τελ6ύτήσασι γιγνο
μένίω , οίον δάκρυα και λύπας. "Ωασερ ουν τις
άλλους δαίμονας, υφ’ ών τιμώνται, τούτους α
γαπάν, τον αυτόν τρόπον και το πένθος, εαν
μεν αυτο ατιμάσγς, ώ γύναι, ου προσελ4ύσεται
σοι , εαν δε τιμάται υπό σου επιμελώς, ταϊς
δοθείσας αυτώ τιμαίς, λύπας , και θρήνοις,
αγαπήσει σε , και αεί τί σοι παρέξεται τοιέτον,
εφ' ώ τιμηθήσεται παρά σε σαυεχώς.

1. Εx Ρlutarcho , in Consolat. ad Αpollon. et Καοr.

 A E S O P I C A E. 241
hementissimus esset, tum Iuvenis , tum Asini do
miuus, sub eius umbra recubare volebant . Sed
alter alterum pellebat, dominus quidem, se tantum
Asinum non umbram locasse, contendens, alter
vero in sua potestate tunc omnia esse affirmans.
Eos fabula respicit , qui pro re inutili alla
borant .

Fab. CCCXCIII. Luctus premia.

Aut quemdam veterum philosophorum ad Ar

sinoein reginam, quae tum filii lamentabatur mor
tem, accessisse, et huiusmodi sermone esse usum.
Quo tempore Iuppiter honores inter Deos distri
buit, forte tunc Luctus abfuit, ac omnibus iam
divisis supervenit. Quumque sibi quoque tribui
aliquid honoris postularet, Iuppiter omnibus iam
in alios insumptis honoribus Luctui largitus est
dolorem et lacrimas, quae mortuis impenduntur.
Tum sic intulit: sicut ergo alii Dii eos diligunt a
quibus coluntur, ita ad te quoque, regina, non ac
cedet, si nullo honore ipsum afficias: quod si iis
cum honoribus, qui ipsi sunt attributi, studiose
venereris, lacrimis, inquam , et lamentis, diliget
te, semperque aliquam tibi suppeditabit mate
riam, ob quam abs te continenter honoretur.

16
 242 Ρ Α Β VΙ, Α. Ε

Μύθος τUδ'. Εορτή κ) Υσέρα.

Φ"ασι ν 1 *.. " "

την υσέραν και είσαι προς την εορτήν, λέ

/ 1 ι " 1 Λ

γ / / » / \ >

γεσαν, ως εκείνη μένεσι κομπώδης και άχoλος,

" γ - \ - Α. "..» Λ y

όν αυτή δε των παρεσκ6ίασμένων Χτολάυει μεθ

" τ. Γ. ν - - * -

ήσυχίας. Την εν έορτήν ειπείν

y y , "ν \ / "ν w
αληθή λέγεις ,
,

αλλ' εμs μη γενομένης , π8 συ η θα ;

Μύθος τυέ. Δραπέτης.

"Α Ο τον δραπέτίω ιδων διαχεόνου και διώ
κων, ως κατέφυγε φθάσας εις μύλωνα , που
δ' αν, έφη, σε μάλλον έυρείν εβoυλήθίω ή όν
ταύθα ;

Μύθος τυς'. Σελήνη και Μήτηρ .

Σλη. ποτέ εδείτο της εαυτης μητρός, όπως

αυτή χιτώνιον ύφάνη σύμμετρον. Η δε είπεν
και πως σύμμετρον ύφήνω , νύν μεν γαρ ορώ
σε πανσέλίμον, αυθις δε μίωοειδή, ποτέ δε αμ
φίκυρτον.
"Ουτω προς άνθρωπον ανόητον κ φαύλον ουδέν
έσι μέτρον και σίας.

1. Εχ Ρlutarcho.
2. Εx codem, in Coniugal. Praeceptis .
 • A E S O P I C A E. 243

Fab. CCCXCIV. Festa Dies et Postridiana.

Aum Postridianam Diem cum Feria contendis

se, eique exprobrasse, quod ipsa quidem plena
negocii ac curarum esset, illa vero placide et
iucunde a se paratis frui soleret. Sed Feriain ad
eam respondisse ferunt, Vera sunt quae dicis ; at
si ego non essem, ubinam esses tu ?

Fab. CCCXCV. Servus fugitivus.

Flau- quidam Servum, quem tamdiu quae.

siverat , quum demum in pistrinum quoddam pro
fugientem vidisset, Quo in loco , inquit, magis
idoneo te deprehendere poteram?

Fab. CCCXCVI. I,una et Mater.

Lum, quondam a Matre petiit, ut sibi tunicu

lam texeret corpori suo congruentem. Sed illa,
Quotnodo, ait, congruentem texere possim, dum
te modo plenam , modo dimidio orbe, modo in
cornua attenuatam videam ?
Ita homini dementi et pravo nulla opum men
sura esse potest.

•
•,

3 Ex eodem , in Conviv. Septem Sapientum.

 244 Ρ Α Β V Ι, ΑΕ

Μύθος τυζ. Αλώπηξ κ) Γέρανος.

Ο, τοιαύτα τοροβλήματα καθιέντες ουδέν αν

της Αισωπείg γεράνε και αλωπεκος επιεικέσεροι
τορος κοινωνίαν φανείoν ών η μεν έτνος τι λι
παρόν κατα λίθου πλατείας καταχεαμένίω, αλ
λα γέλωτα πάχασαν ηνία εξέφ3ύγε γαρ ύφρό
τητι το έτος την λεπτότητα το σόματος αυτής. Εν
μέρει τoίνuυ ή γέρανος αυτή καταγγείλασα δεί
πνον , ένλαγυνίδι αρέθηκε λεπτον εχούση και
μακρόν τράχηλον, ώστε αυτήν μεν καθιέναι το
στόμα βαδίως και Στολάυειν, την δε αλωπεκα
μη δuυαμένüυ κομίζειθαι συμβολας αρεπέσας.
Ούτω τoίνuυ, όταν οι φιλόσοφοι παρα πότον εις
λεπτα και διαλεκτικα αροβλήματα καταδύντες,
ενοχλώσι τοις πολλοίς έπεθαι μη διωαμένοις .

Μύθος τυή, Σάτυρος και Πύρ.

2.
Τύ Α- / \ -

σατύρg το πύρ , ως πρώτον ώφθη, βs

α -- 2/

λομένου φιλήσαι και περιβαλείν , ο Προμηθούς ,

/
τράγος, γένειον άρα πενθήσεις σύγε, καίει τον
" Λ. ν \ - Λ Ν - Λ \

αψάμονον, αλαφώς παρέχει, και θερμότητα, και

1. Εx Ρlutarcho, in Symposiac. Ι. Quaest. Ι.
2. Εx eodem , De capienda eα inimicis utilitate.
Αlia φuoque Αe»opiarum fabularum frugmenta apud
Ρlutarchum inveniuntur, ut de Αquila et Regulo, in
1ibro, Αn senigerenda sit Respublica, de Fele et Gallinis
 A E S O P I C A E. 245

Pab. CCCXCVII. Vulpes et Grus.

V„., ad coenam quum Gruem invitasset,

pultem tenuem in tabula proposuit, quam ob dif
fluentem liquorem haec edere , aut prehendere
rostro nequiret, et ita ridicula esset. G rus itaque
vicissim Vulpem ad convivium vocavit, eique ci
bum in laguncula proposuit, quae tenue et lon
gum collum habebat, ut ipsa per id rostro in
serto cibum facile capere posset ; Vulpes vero
nullo modo aliquid arrodere potens, paria re
ferret .

Ita etiam quando philosophi inter pocula subti

les et dialecticas quaestiones suscipiunt, reliquis,
nihil earum intelligentibus, molestiam exhibent.

Fab. CCCXCVIII. Satyrus et Ignis.

τ

Q„ Satyrus Ignem primo visum osculari vel

let et amplecti, his eum monuit Prometheus ;
At flebis ustam protinus barbam , Caper; et
enim tangentem urit ; sed lumen praebet, et ca

aegrotantibus, nobis num. XIV. in Libro, De fraterno

amore, de Canibus pelles in flumine positas vorare co
nantibus, nobis num. CCLXXXIX. in Lib. 4dversus Stoi
cos , et alibi alia.
 246 Ρ ΛΙΒ V Ι, ΑΕ

τέχνης απάσης όργανόν εστι τοίς χρήσθαι μα

θoύσιν.

Μύθος τυθ'. "Ελαφος, Λέων και ο Ποιμήν.

Ελακ, διώκει -

λέων ή δε φεύγουσα υπεξα

" " r Λ

γει , και καταδύεται εις ορυμον βαθύν. Ο δε

λέων, όσα γαρ αλκή πρoύχει, τάχει λείπεται ,
γ γ "ν ". 9 Μ. 2/ ".

επισας τώ δρυμώ , έρωτά "εποιμένα , είπε είδε

Α" ," 1 2/ " \ ν 2/ >

πτήξασαν την έλαφον. Ο σε ποιμήν ουκ έφη εί

δένα και όμου λέγων, την χείρα Ντοτείνας,
"δειξε το χω άον. "Ωιχετο ο λέων επί την δειλαίαν
έλαφον. Η δε αλωπηξ προς τον ποιμένα λέγει, ι τ, \ ν

"Ως δειλός άρα και πονηρός ή θα δειλός μεν προς

λέοντας , πονηρος δε ες ελάφας.

Μύθος ύ. Ποιμήν και Μαγειρος .

2.

Π.μ., ανήρ κ) μάγειρος εβάdιζoν άμφω κοι

Μ « Ν /
\

*
"

/
.\ . Ν

\
Α'

* Α'
* ΑΥ Α'

xy
2/

"ν

νην οδόν. Ιδόντες δε εκ ποίμνης άρνα ευτραφή

' Ν.» - »

πλανώ αγνου, Στολειφθέντα ο σμυ όμων,

> » » ν Χ/ τ- χ ν " /
ώσαντο \ w.

επ' αυτον ά μφω. "Ην άρα τότε ομόφωνα

" -- ν Α' » - - »
και πε
θηρία
" .. .Λ.
τοι ; ανθρώποις. Ερωτά ο αμνός,\ * Υ / * w Λ
τίς
ν
ών
έκα ερος ε θέλει αυτόν μεταχειρίσα θα κ)
\ * Α' "- - ν » "-
αγειν. ν Α"

Ως δε εποίθετο ταληθή αυτα και αμφοίν την τέ

1. Εx Μaximo Τyrio, Dissert. ΙΙΙ. iuxta Davisium.

Ηaec fabula paueis discrepat a superius relata nu
mer. Χ. sed hane guoque heic ponere operae pretium
duximus, ut magis magisque innotescat, quum varie 2
 A E S O P I C A E . 247
lorem , et usus eius gnaris instrumentum est
omnium artium .
\

Fab. CCCXCIX. Cerva, Leo, et Pastor .

C. insequebatur Leo : illa fuga evadit,

densoque quodam abdit se in nemore , Leo vero,
qui quantum robore Cervam vincit, tantum veloci
tate a Cerva vincitur, nemus adit, quaeritque ex
Pastore, sicubi latitantem vidisset Gervam . Ne
gat Pastor, simu'que manu protensa locum osten
dit ; atque ita Cervam miserrimam invadit Leo.
Vulpecula autem , Nae tu, inquit Pastori, in
bellis simul improbusque es; corain Leone quidem
imbellis, improbus vero in Cervam.

Fab. C D. Pastor et Lanio.

P„ et Lanio idem iter habebant. Quum ita

que inter eundum pinguissimum agnum seorsim
e grege suo aberrantem et a ceteris relictura vi
dissent, ambo in illuin accurrerunt. Bruta tunc
temporis humana voce loquebantur ; qua propter
agnus, ut sciret cui se se committeret, quis uter
que eorum esset exquirebat. Quod ubi intellexit,

variis Aesopiae fabulae narratae , atque mutatae sint,

ut in Prolegom. observavimus.
2. Ex eodem , Dissert. XXV.
 248 Ε Α ΙΒ V Ί, Α. Ε
Α' α ν ν Α' ". Α' Α'

χνίω, φέρων έαυτόν επιτρέπει τώ ποιμένι , λέγων

προς τον μάγειρον συ μεν γαρ δήμιός τις ε κι
μια φόνος της αρνών ποίμνης, τέτω δ' cξαρκέσειε
καλώς τα ημέτερα έθη.
Μύθος υά. Γεωργός πύκτης γενόμενος. y ι

Ι Π.", τις ως εθεάσατο τον αυτε , εκπεσούσαν

εκ του αρότρου την ύνιν προς το άροτρον κα
θαρμόσα, τη χειρα αντί σφύρας χρωμενον, επί
τέτω πυκτέυσοντα ες Ολυμπίαν αυτόν ανήγαγον.
"Ενθα δε αυτός, άτε καικ εμπείρως έχων τής μά.
χης, ετιτρώσκετο υπό των ανταγωνιζομένων, και
ηνίκα προς τον λειπόμονον εξ αυτών επυκτευς",
απαγορέυειν υπο τg πλήθeς των τραυμάτων ενο
μίζετο κι οι τον πατέρα βοήσαι φασιν ώ παί
την απ' αρότρg. "Ουτω βιαιοτέραν ες τον ανταγωνι
ζόμονον ενεγκων την πλήγίω, αυτίκα είχε την
νίκίμι.

4" Μύθος υβ' Νεανίσκος κ! "Ίππος.

2.

"
-1- Ψ εανίσκος τις
Λ
/
εφ' ίππον ανέβαινε μαμrόμονον.
ν »
»

\
» "ν

και/
•

xy
,

ρ/
Α'

ε Υ

Αρπάσας γαρ αυτον έφερον άρα ό ίππος ο δ'

» ν "ν « Cr Α' " Α' Α"

καικ ότι καταβηναι, το ίππε θέοντος, ο Αύνατο. Και

2. Α' » Α' - \ "ν Α xy

τις δε
«
απαντησας
τ, "/
η ρωτησcν
Α'
αυτον και ποια
\
να
\
πεισιν;
σ/ "ν

Ο δε επον, όπg τάτω δοκεί, daκνυς τον ίππον.

ν. Εx Pausania , Lib. VΙ.
2. Εx Luciano, in Cynic. Τom. ΙΙΙ. pag. 55ο.
 A E S O P I C A E. 249
artemque utriusque percepit, Pastori statin se
tradidit: Lanioni contra, Tu, inquit, carnifex
es, gregisque nostri crudelis mactator : proinde
mores nostri cum Pastore magis congruunt.

Fab. CDI. Rusticus factus Athleta.

P,„, quidam filium suum quum vidisset vome

rem de aratro forte excussum manus suae ictu tan
tum , quasi malleo, suum in locum restituisse , e
uim protinus Olympiam duxit, ut in pugilatu cer
taret. At ille artis inperitus ab adversariis ma
le multabatur, quumque congressus cum eo, cui
extrema obtigerat sors certaminis, vulneribus
iam prope confectus succumberet, Pater id vi
dens, Fili, inclamavit, vomerem ab aratro ex
cussum tibi memora. His ille excitatus adeo gra
ve in adversarium suum vulnus intulit, ut statim
victoriatn reportaret.

Fab. CDII. Iuvenis et Equus. :13

Iasen, quidam furiosum Equum conscenderat.

Equus itaque eum raptuin auferebat . Ille, qui
non iam descendere ab Equo currente posset, in
terrogatus ab eo, qui obviam forte fuerat, quor
sum abiret, Equum monstrans respondit, Quor
suin huic visum fuerit. Sic vos interroganti,
Quorsum feramini, siquidem verun respondere
 25ο Ε Α Β V Ι, ΑΕ
Σ/ y "ν " , ν "Α"

Και άλλες αν τις ερωτά , ποί φέρεθε; παληθή

" " Α' - "Λ" " Ν. V ",

ε θέλοντες λέγειν , ερg σιν , απλως μεν, όπgπερ

αν ταίς επιθυμίας δοκεί κατά μέρος δε όπg
"- - Μ. ν \ Ο/ Λ)

περ αν τή ηδονή, ποτέ δε όπε τη δόξη, ποτέ δε αυ

"...« λ - δε! Α r, " θ α 1 ΤΑ " ίβ "

τη φιλοκέρδεια, ποτε οε ο θυμος, ποτε οε ο φοβος ,

3/ "ν * y

ποτέ δε άλλο τι τοιστον αυτες εκφέρειν φαίνεται.

Μύθος υγ'. "Ανθρωπος αεμθμών τα κύματα.

Ι Α.ειτε τις επί τή ηϊόνι καθεζόμονος,
επί την κυματωγήν αρμθμεί τα κύματα. Σφαλείς
δε άχθεται και ανιάται, άχρι δη την κερδω πα
ρασάσαν ειπείν αυτώ τί, ω γcνναίε , ανιά των
παρελθόντων ένεκα, δέον τα εντεύθεν αρξάμενον
αρμθμείν, αμελήσαντα εκείνων,

Μύθος υδ'. Κύων εν φάτνη.

2
Κ., τις,
ν
/

Λ)
2 "Α» Α'
cν τη φατνy κατακείμενη, και τε αυ
» / »/ "ν "
Α' χ/

Α
2.

τη ήδ κριθων εθίει, ούτε τώ ίππω δυναμένω

- " ,

φαγε! ν επιτρεπει.

Μύθος υέ. Πίθηκοι ορχήσαντες.

3 Α'

Λ, τα βασιλεύς τις Αιγύπτιος , πιθή

* * /
Υ

"

κους ποτέ. πυρριχίζειν διδάξαμ , και τα θηεία ,

1. Εx Luciano, in Ηermotimo , Τom. 1. pag. 829.
2. Εx codem, in Τimone , Τom. Ι. Ν. 14.
3. Εx eodem , in Piscatore , Ν. 36.
Ηanc eandem fabellam et in Αpol pro iίς, αμι m"
 A E S O P I C A E. 251
velitis, dicatis simpliciter quidem, Quorsumcum
que lubebit cupiditatibus: per partes autem, Quo
cumque libuerit voluptati ; interdum, Quo glo
riae studio, interdum , Quo lucri cupiditati : in
terduni vero iracundia, interdum metus, interdum
aliud quiddam ex eo genere auferre vos videtur.

Tab. CIDIII. Homo numerans fluctus.

H„ quidam in littore sedens, ad fluctuosum

mare, fluctus numerabat. Quum vero subinde erra
ret, graviter id ferre et excruciari , donec adstans
Vulpes ei diceret, Quid laboras, mi homo, eo
rum caussa, qui praeterierant? Eos qui hinc oriun
tur numerare incipere, illis neglectis, oportet.

Fab. CIDIV. Canis in praesepio.

C„, quidam in praesepio degens , nec ipse

hordeu:n attingebat, nec equum esurientem aí
tingere sinebat .
Fab. CIDV. Simii saltantes.

D,„„, Rex quidam Aegyptius Simios olim

docuisse saltare pyrrhicham , easque bestias, fa
cond. serviunt, cap. 3. iterum Lucianus enarrat , quo in
loco , quam quam regum nomina et nucum in ea diversa
sint , non tamen diversas fabulas esse putem .
 252 Ι. Α. Β VΙ, ΑΕ
Α' " "- 9 Α' * --

μιμηκότατα δέ έσι των ανθρωπίνων , εκμαθεν

Α \ Υ "- « χ

πέχισα και ορχείθα, αλουργίδας αμπεχόμονα "» / "

και προσωπεία περικείμενα και μέχρι πολλού

" "ν ν / 2) / \ " -

ευδοκιμείν την θέαν, άχεμ δή τις θεατής ασείος ν " - γ

κάρυα υπό κόλπον έχων, αφήκον ες το μέσον.

Οι δε πίθηκοι ιδόντες και εκλαθόμονοι της ορ
χήσεως, τέθ' όπερ ήσαν, πίθηκοι εγένοντο αντί
πυρριχιστών, και σιωέτραβον τα προσωπεία , κι
ν » "ν » « η \ Χ. Λ' \ -.

την αθή (α κατερρήγνυον , και εμάχοντο περί της

y Α' 1 y /

οπωρας προς αλλήλsς.

Μύθος υς'. Ζευς και "Ερως.

Π Οτε τες ανθρώπους ο Ζευς εγέννησον , τα μεν ν γ. Α' « w * Α' ν 4

>y τ, "

άλλα πάντα είχον ως νύν κεκόσμίωται, έρως δε

ί γ », ", ", ν "

ούπω ταίς ψυχαίς των ανθρωπων εγκατωκίζετο,

» » / γ ν \ " ν φ» Α.

αλλ' έχων ότι το πτερον ο θεός ούτος μεταρσιον,

ουρανώ
ρανα» τε ενωμίλει
τε cνωμι Λες καικαι εις
/
εις θεους
υ βους μόνους ετόξ3ύcν,
μονους ετοζουcν ν Α 2 "ν > - r.

δείσας δε μη αυτό αφανιθ ή των ποιημάτων το

ν 3. - "ν » Λ Α'

κάλλισον, έρωτα πέμπει τά των (-/

ανθρώπων γέ
* , Α' " \ 2 w Α

νους εσόμονον φύλακα. Ο δε ταύτίω εκ Διός την

2 \ -- 2.

επιτροπήν λαβων, το μεν

Α'
απάσας ψυχαίς εγκα
Α' "λ "Αν η τ» Λ 1

τοικίζεθαι , ή παν επίσης ήθος νεοτελές τε και

Α' γ και * << \

βέβηλον έχειν τέμονος, εκ εδοκίμαζoν α λα τας

ι Α \ y. Α' w Λ- Α'

μεν πολλας και αγελαίες ψυχας τοίς πανδήμοις ". " "ν Υ " ν /

έρωσι , τοίς των νυμφών παισι, ποιμαίνειν απένε

* ν \ ν Α' Ν γ. / \ 2.

μον, αυτός δε τας θείας κ' ουρανίας ψυχας ένα

Α' Ν / * Α' * 1 Α' y

κίσατο, κ ζαύτας αναβακχθύων επι μανίαν όρω

1. Εx Ηimerii Οratione Χ. in Ρrooemio.

2.
 A E S O P I C A E. 253
cillime enim humanas imitantur actiones, didi
cisse celeriter, et saltasse in vestibus purpureis,
et personatas, diuque probatum spectaculum , do
nec spectator aliquis urbanus, qui nuces sinu ge
feret, proiiceret eas in medium : tum vero Simii,
visa re, obliti saltationis, repente pro Pyrrhichi
stis Simii, quod erant scilicet, facti, larvas con
trivere, laceratisque vestibus, de fructibus invi
cem depugnarunt.

Fab. CDVI. Iuppiter et Amor.

Q. tempore homines Iuppiter creavit , ipsi

quidem omnia quibus nunc etiam ornantur ha
bebant ; sed nondum humanis animis Amor inse
derat , at pennis instructus, in coelo continuo
degebat, Deosque tantum suis iaculis agitabat.
Ast verens Iuppiter ne homines, operum suorum
pulcherrimum , perirent, Amorem demisit, ut
humani generis custos esset. Ille Iovis iussa pera
gens omnium quidem animis insidere, aut quovis
in pectore firinum ac stabile templum locare,
haud pro sua esse dignitate iudicavit, sed vul
gares gregariosque animos vilioribus, Nym
pharum filiis , amoribus subiecit, ipse vero di
vinos atque coelestes animos occupavit, eosque
suo igne ad amorem excitans, innumeris b0
nis humanuin genus affecit . Quando igitur ali
 254
ν /
Ρ
Υ
Α Β V Ι, ΑΕ
\ ν ν 2. Α' Α'

τικήν, μυοία αγαθα τό των

y / ίδ ανθρώπων γένος ρ/ ν τ, 1 Α'

είργασατο. "Οταν μένουν ίδyς τινα βραδύν τε

" 1 / / "

την φύσιν, και προς φιλίιν α"

ρ"" »y
dυσκίνητον, τόησον
και / / / "- τ»

ότι των "ρωπος εκείνε ξενίων και ο αμως έτος ήξίω

"/ ν - Α \ Α ν Α.

ται όταν δε οξυ και θερμόν την γνώμίω, και

Α * 2 » Α Α »/ "

φλογος δίκην επ' ερωτικήν φιλίαν άττοντα, νόη

"ν τ, y Α' Α' < >/

σον τούτον είναι εκείνε ξένιον τ8 έρωτος.

Μύθος υζ. Πήρα δύο.

Ανθρωπος δύο πήρας έκατος φέρει, την μεν "μ Α' " «/ / \ ι ν

Χ/ Ι ν. Μ. Υ

προθcν , την δε όπιθcν, γέμει δε κακών έκατέρα .

2 - ν " . - Α' "

Αλα η μεν έμπρoθον αλλοτίων, ή σε όπιθcν

"» " "..» "» Α \ ν --

των αυτα τα φέροντος. Και δια τετο οι άνθρωποι

ν \ Σ - "ν \ Υ - Α \ ν Υ Α'

τα μεν cξ αυτών κακα και χορώσι , τα δε αλλό

Α » "Ν- ν

τρμα πάνυ ακριβως θεωνται.

Μύθος υή. Χελιδόνες κ' Κύκνοι.

Επιτα-- αι χελιδόνες των κύκνων, το μη

εθέλειν όμιλείν τοίς ανθρώποις, μήτε δημοσιέυ
ειν την μουσικήν, αλλ' αμφι τώς λειμώνας διά
γειν ο τες ποταμας, δ την έρημίαν ασσάζεθα,
κ} βραχέα μεν άδειν, ά δε και άδοιον άδιαν εν
Ι. Εx Τhemistio, Οrarione ΧΧΙ. /

Οccurrit etiam ha ec fabula in Galeno , Lib. de cu

iusque animi peccaris notitia , nec non in Αntonio et
Μaximo Cap. ΧLΙΧ. Lib Ι. Νοta est vero illa Phaedri
Ι.ib. ΙV. 9. cuius fabulas cum nostris hisce congruentes
 A E S O P I C A E. 255
quem vides natura hebetem, et ad amicitiam mi
nime pronum, pro certo habe, eum nequaquain
Amoris huius muneribus dignum fuisse : contra
vero, si quem prompta ac ferventi mente, et i
gnis ad instar ad amorem proclivem conspexeris,
id praeclari huius Amoris iuunus esse scias.

Fab. CIDVII. Manticae duae .

O„. homo duas Manticas gestat , utramque

malorum plenam , sed anteriorem quidem , alie
norum, posteriorem eius qui gerit propriorum.
Propterea homines suapte mala non vident, alie
na vero perspicacissime contuentur . *

Fab. CDVIII. Hirundines et Cycni .

Hinnatae. quondam Cycnos cavillis incesse

bant, propterea quod nec cum hominibus consue
tudinem habere, nec canendi artem in publicum
proferre vellent, sed circa prata solum et flumina
canerent, ac solitudinem amplecterentur , nec

non semper allegavimus, propterea quod facile per se

quisque, dummodo aliquantisper latinis litteris sit e
ruditus , earum similitudinem dignoscere poterit.
2. Ex Gregorio Nazianzeno, in Epist. ad Celeusium
Praesidem.
 256 IF A B V L A E

•rpfzuv dvroig, & avap aix uouêve; τὸν μεσux*v. Iri sóìt
'Hμόν σε, ἐφzorw, ai zr6Xeag, % oi άνθρωποι, ἀ tiijiisc;
oi 0£^a uou , è zraz XaX£uav ανθρωπονς, ό ττ. nu! fieret. A
zepz czvToig Jany8 ue62, rajrc. J) ττχύτχ ττ. αρχαῖα tihomini
xai 'Artuxg , τὸν IIw%ovg , τάς 'A%vag , τὸν Tn fmis, res
páz, 7)v ©p;!x'w , την απολμfaw , τὸ κηδες, τι}ν *failia
ό421p, την έκτομὴν τῆς γλωττmς , τ. χgáuuatz, rim, Th.
xai ôz zr&αι τῶν "Irvy, xai ojg èycwóue $æ C3 Ttumeli;
avSpa/zra)v áppu$. 3. Oi Jè μάλις μέν αυττις η% fi:erque
a/oraw © â»g , τῆς σJo\-%zς μισήσωτες. 'Eze} $siuas
Jè nô£ao-zy: 2Áλ' ημῶν μέν ἐνεxcv , ó ávTat , 3TT, gur
x£v e}ς την έpnufay &?/xouTt; tu;, ósa axoòa*! * eas s.
7jg μεσικῆς, δτ w àvò u-» rà (2? Jp? Tr. 3 zrá $$e, in
pvyag áuzveìv hJv τι και ἐν apudvuov. "Ωa re ei
$$e qui
pun zroXXà è êv zroXXoig £Joucv , αλλ' ἀντὸ ἀ íit, qt
τάτο καλλιεόν έειν ήμόν , ότι μέτρα φιλοσοφού ?fittim
μεν τὸ μάλος , ® 8x diva uiyvvucv SopJ3ou; 7riy Ęt. Qu
μουσικήν. Τμάς Jè è eiaro/xw%ομάνας oi àvSpa
illius, ;
zro, Jv£epafvova-, , xaì g JJo-23 2zrospèç ovrat, & *, quod
μέλα ἐν J/xy, αἰγε εὰ ἐxrun9€σα την γλór $i tumu
raw JÚv2$e orta räv , αλλ' αυτω τὴν ἀφωνίαν υ * iiis,
μόν dJvpêuêwaw, xai τὸ ἐφ' υμίν 7r#3ος , ?zet '$ntur
πί ἐστε λαλ/σrepaf . ruro; oùx) τόν ένγλωττο* istis, qu
xai μουσuxóv.
$$am ;
íis a|;,
'& Šac
 A E S O P I C A E. 257
pauca solum canerent, sed etiam quod canerent,
sibi ipsis canerent, perind : atque eos musices sup
puderet . At nostrae, inquiebaut, sunt urbes, no
stri homines éi thalani; atqu » apud homines gar
rimus, resque rostras ipsis exponimus, nimirum
vetera illa et Attica, Pandionem , Athenas, Te
reum , Thraciam peregrinationem, affinitatem,
contumeliam , linguae exsectionem , littera3 ,
praeterque omnia Itym, et quo modo ex homi
nibus in aves commutatae suinus. At Cycni, quod
earum garrulitatem exosam haberent, vix qui
dem eas sermone dignas duxerunt. At, o prae
clarae , inquiunt, caussa nostra in solitudinem
quoque quispiam libens se contulerit, ut musicam
audiat, quum Zephyro pennas nostras inflandas
permittimus, ut suave quiddam et concinnum in
spiret . Quare , si non multum, nec apud multos
canimus, at illud certe in nobis pulcherrimum
est, quod modum in canendo tenemus, nec musi
cam tumultibus permiscemus. Vos autem in ae
des admissas homines fastidiunt, et canentes a
versantur , idque optimo iure , quippe quae ne
exscisa quidem lingua silere queatis; verum ipsae
amissam vocem et calamitatem vestram lugentes,
quavis alia ave profusa lingua praedita et cano
ra loquaciores sitis.
 " Ο
2: Ε Α Β VΙ, Α. ΙΕ

Μύθος υθ'. Κεραμεύς ,"Ονος κι Ονηλάτης.

Καν, τις έπλαττε πολλας όρνις εν τω

εργαση εί». "Ονος δε πα"ιω7, ακολουθούντος α
μελώς το ο ηλάτg, παρακύψας δια της θυ ίδος
ανέτρεψε τας όρνιθας , και τα εν τω εργασηείω
σωέτριψε σκέυη. Ο τοίνuυ κύειoς τo έργας η ίg
επι κρίσιν ήγαγε τον ονηλατίω. Ερωτώμενος δε
εκείνος παρα των απαντώντων, τίνος κράνοιτο , έ
λεγcν, όνε παρακύψεως,

Μύθος υί. Λέων κ Ταύρος.

* /
1
\ίων ποτέ ταύρον όρά , και τροφής μεν ερά,
\ Α Ν

τας δε ήδ κεράπων δειδίττεται προσβολας , κ' το y Α' -

φάρμακον έυρων , και θεραπόύει το πάθος νικά

μεν αυτόν ο λιμός, και τώ ταύρω κελέυει συμ
/ » ν "ν -- Α' Α Α'

πλέκεθαι, αλλ' εκφοβεί των κεράτων το μέγεθος.

Α' - "ν

Τέλος πείθεται τώλιμώ, και φιλίαν πλασάμε

» - ν - / •/

νος εις απάτίω τον ταύρον υπέρχεται

\ \ > w
όπου
γαρ το κακόν πρόχειρον, και το ανδρείον πεφό
Α 3/ 1 / Μ y * "

βητα , κάν ίδοι το βία κρατεί νεκ ακίνδαυον , / y Υ »

Μ / -

το λαθρα σοφίζεται. Εγω γεν, φησιν, έμπαι

". ν " -

νω σου το καρτερον , υπεραγαμαι το κάλος, ό

Μ- ι 5. ν \ ο Αυ W.

ποίος μένει την κεφαλήν, όποιος δε την μορ

1. Εx Suida in voce.
2 Εx Νicephoro Βasilaca, in Εacerpris Αllatii p. 125.
 A E S O P I C A E. 259

Fab. CDIX. Figulus, Asinus, et Agaso.

*

F.um, quidam multas aves in officina forma

verat. Asinus vero praeteriens, Agasone negli
genter sequente, per fenestram inserto capite
aves illas evertit, et vasa , quae erant in officina,
confregit. Quum igitur dominus officinae Agaso
nem in iudicium adduceret, ille ab obviis in
terrogatus, cuius criminis caussa in ius vocare
tur, respondit : Ob Asinum qui in officinam in
trospexit.

Fab. CDX. Leo et Taurus.

L. aliquando Taurum intuitus, cibi desiderio

capitur, sed cornuum acie ac ictibus perterre
tur, nec, compacta licet Inedicina , animo suo
medetur. Ille stimulante fane urgetur, pellitur
que ad congredienduin cum Tauro, sed cornuum
inmanitate deterritus, pugna absistit. Tandem
fame suasus, et amicitiam fingens, Taurum ado
ritur: namque ubi malum ad manum est, fortes
etiam ac viriles animi pertimescunt, et si vide
rint victoriam cum violentia sibi creare pericu
lum , ad occultas fallacias convertuntur. Ego ita
que , Leo ait, fortitudinem tuam admiror, pul
critudinem tuam veneror: oh quale nobis caput
obiectas! quam praeclara, quam egregia forma es!
 26ο Ε Α ,Β V L Α ΙΕ Ι

φήν, όσος δε τους πόδας , όσος dε τας όπλας ,

αλλ' όσον επί της κεφαλής φέρεις το άχθος
περίελε γούν έτω ματαί ν επιπλοκην, καί σοι
και κόσμος έτα της κεφαλής, και βάρες απαλ
λαγή, και προς το κρείττον μεταβολή. Τί θε
κ) δε σοι κεράτων, ειρήνης έσης προς λέοντος;
Πείθεται τά τις ο Ζαυρος , και την εκ των όπλων
ίσχυν Σποβαλων, τώ λέοντι λοιπόν 3ύχείρωτος
ήν, κ) δείπνον ακίνδίωον.

"Ουτω το πείθεθα τοίς εχθρούς, μετα της απά

της φέρει κι κίνδυμον.

Μύθος υιά. "Ανθρωπος κ! Τέττιξ.

Αί, τις, ακ:ίδας συλλέγων, και Χποκτιν

νυς, ελε και τέττιγα. Επει δε κακείνον η βού
λετο κτεjναί, φησιν ο τέττιξ ανθρωπε , μή με
ματίμ ανέλνς. Εγω γαρ επε τάχιμ βλάπτω,
έτ' άλλό τι των απάντων σε αδικώ τη κινήσει
δε "δ εν εμοί υμένων ηδυ φθέγγομαι, τέρπων
τες ο οινόρες φωνής &ν παρ' εμοι πλέον και δεν
ευρήσεις. Κακείνος, ταυτα ακούσας, αφήκcν α
πιένα.

Μύθος υμβ'. Γuυή κ) Γεωργός.

.Ι Λ
υιή τις, προσφάτως τον εαυτης ανδρα θάψα
». 2/ Α'

σα , καθ' ημέραν απιέσα προς το μνημείον και έ

Ι. Εx Vita Αesopi vulgo Planudi tributa .
 - A E S O P I C A. IE . 261
Quantus pedibus, quantus ar uaris unguiis! At
vero quantum capite pondus suslollis! Inane, m i
taque et tenere imminente n iinplicatione in sub
move ; sic enim et decorem capiti conciliabis, et
pondere levaberis, confor.naberisque in melius .
Quid praeterea cornibus opus, quum nos inter
duos pax sit ? Dictis Taurus suadetur, armorum
que submoto robore , facili negotio in potesta
tein Leonis redactus, coena absque ullo discri
mine Leoni fit.
INon dissimili ratione, qui hostibus fidit, post
insidias in discrimen adducitur .

Fab. CIDXI. Homo et Cuada.

V, quidam quum locustas caperet occideret

que, cepit et Cicadam. Quum et illam vellet oc
cidere, inquit Cicada, Homo, ne me frust. oc
cidas: ego enim neque spicam laedo , nequo in
alia re quapiam iniuria te afficio ; motu vero
quae in me sunt membranularum suaviter canto,
delectans viatores : praeter igitür vocem in me
amplius nihil invenies. Et ille quum haec dixis
set permisit abire .
Fab. CDXII. Mulier et Agricola.
ulier quaedan quum recenter suum virum
sepelivisset, quotidie profecta ad tumulun plo
2. Ex cadem .
 2β.2 Ε Α Β V Ι Α Ε
/ y - , Α' » * * "ν ν

θρήνει. Αροτεμών δέ τις και πόρρω το μνήματος,

» » Α' φ» "ν 1 \

είς επιθυμίαν
Α τ.
ήκε της γιμαικός, και καταλιπων
Α 1 γ. Α 4 \ -- ν

τους βόας ήλθε και αυτός προς το μνήμα , και

καθίσας σιωεθρήνε, τη γυμαικί. Της αε πυθο
μένης, τί δήποτε και αυτός ούτως οδύρεται , ότι
καγώ , φησιν , ευπρεπή γuυαίκα κατώρυξα , κ!
έπετδαν κλαύσω της λύπης κgφίζομαι. Η δε ,
καμoι τετ' αυτό προσγίνεται. Κακείνος, ε, τoίνω
τοίς αυτοίς περιπεπτώκαμcν πάθεσι , τί δή ποτε
αλλήλ \ Α' » -' Α' ν λ Α' Α

οις μη συνεμcν , εγω τε γαρ φιλησω σε

« ' / » Υ Α Α « ν «ν /

ως εκείνίω , καμε συ πάλιν ως τον σαυτής άν

r., \ Λ. Ν \ -)

δρα. Ταύτα έπεισε την γαμαικα , κι δή συνήλ

θον. Εν τέτω δε κλέπτης ελθων , και τες βόας
λύσας απήλασον. Ο δε επανελθων, και τους
Α' >

βόας μη ευρηκως, κόπτεθαί τε κι όιμωζειν ιχυ

ρώς ενεσήσατο . Ελθείσα δε κι η γυμή, κ' ολο
Λ) Α' - " "ν

φυρόμcνον έυρεσά , φησι , πάλιν κλαίεις, κακεί

Μ. y γ. * Α"

νος, νυν , ειπον, επ' αληθείας κλαίω,

Μύθος υιγ. Αρgoικός κι Ονάρμα.

Γαρί, τις επ' αφρά γεγηρακως, επε μηδέ,
ποτε εισήλθον εις άστυ, παρεκάλει τας οικείους
τετο θεάσαθαι. Οι δε ζούξαντες ονάρμα, κ) επί
της απήνης αυτόν αναβιβασάμcνοι, μόνον έκέ
λοίσαν ελαύνειν. Ο33ύοντι δε χειμώνος κ θυέλ
λης τον αέρα καταλαβέντων, και ζόφs γονομένε,
πά ονάεια της όδε πλανηθέντα εις τινα κρημνον
: 1. Εx eadem.
 A 1E S O IP I C A E. 263
rabat. Arans autem quidam non procul a sepul
cro, ainore captus est mulieris, et derelictis bo
Bus ivit et ipse ad tu:nulum , ac sed •ns una cum
IMuliere plorabat. Quum illa rogaret, cur nam et
ipse sic lugeret? Quoniam et ego, inquit, decen
tem mulierem sepelivi, et postea quam plorave
ro, moestitia levor. Illa autem, Et mihi id ipsum
accidit Et ille , Si igitur in eadem incidimus ma
la, cur nam invicem non coniungiinur? Ego ete
nim amabo te ut illam, et tu me rursus ut tuum
virum. His persuasit Mulieri, et convenerunt.
Interiin autem fur superveniens, et boves solvens
abegit . Ille autem reversus, non inventis bobus,
et plangere et lugere vehementer instituit. Pro
facta igitur et Mulier, et lamentantem inveniens,
inquit, Iterum ploras? et ille, Nunc , ait, vere
ploro.

Fab. CDXIII. Agricola et Aselli.

Aaro. quidam in agro consenuit, et quum

numquam ingressus esset in urbem , precabatur
domesticos, ut eam videret . At illi iunctis Asel
lis, atque in curru eo imposito, solum iusserunt
agere . Eunti tamen procella et turbine aerem
occupantibus, et tenebris factis, Aselli a via ab
errantes in quoddam praecipitium deduxerunt
 264 Ε Α Β V Ι, Α. Ε

cξετόπισαν τον πρεσβύτίω . Ο δε μέλλων ήδη

κατακρημνίζεώθαμ, ω Ζευ , είπε , τί ποτέ σε ηδί
- ρ" σ/ ν Α' » Λ Ν "

κησα , ότι έπω παρα λόγον απόλλυμα, κι αύ

τα έθ' υφ' ίππων γcνναίων , και θ' ημιόνων αγα
θών, αλλ' οναείων ούτελεσάτων; Η

Μύθος υιδ', Πατήρ και Θυγατήρ.

Ανήρ τις, Λ Α" » Α'

της οικείας ερα ώθεις θυγατρός, εις

2 ν ν 2.

> 1 * Α" ν " , / \ \

αρgoν απέσειλε την γυμιαίκα , μόνίω dε την θυ

γατέρα απολαβων έβιάζετο. Η δε , πάτερ , ε;
2 Λ > Λ Ο

πον, ανόσια πράττεις ευχόμίμ, μέν τοι υπό πολ

λών ανδρών αιχμυθήνα , ή υπο σου του γcννη
σαμένου.

Μύθος υιέ. Κορυδός.

Και", Αίσωπος λέγει πάντων πρώτίω όρ Α' Α'

νιθα γονέθαι , προτέραν της γης , κάπειτα νόσω

w Λ y - ...) Α' "- γ » 5.

τον πατέρα αυτής Χποθνήσκειν, γήν δε καικ είναι,

\ W " - Αν ν Σ Αυ

τον δε προκείθαι πεμπταίoν την δε Χπορούσαν

« » » Λ V - 2 -ω "

υπ' αμηχανίας, τον πατέρα αυτής εν τη κεφαλή

Λ

κατορύξαι.

Ι. Εx eadem .
2. Εx Αpostol. Prουerb. VΙΙΙ. 85. Ηanc fabellam Scho
liastes etiam Τheυcriti ad Idyll. VΙΙ. ν. 23. et Αristo
phanes in Αυ ν. 471. retulere, ille guidem Poetae v er
ba επιτυμβίδιοι κορυδαλίδες explicans, hic ita Αν em Pi
sthetaerum interloguentem inducens :
 A E S O P I C A E. 265
senem. At ille iam praecipitandus, o Iuppiter,
ait, in qua re te iniuria affeci, quod sic inique
occidor, praesertimque neque ab equis generosis,
neque a mulis bonis, sed ab Asellis vilissimis?

Fab. CDXIV. Pater et Filia.

V, quidam suam deamans filiam , rus misit u

xorem, solam autem filiam receptam violavit .
Illa autem, Pater, ait, scelesta facis : mallem
tamen a multis viris dedecore hoc affici, quam
a te, qui genuisti.

Fab. CDXV. Galerita.

Asor, ait , Galeritam avium primam omnium

ante terram generatam fuisse, ac deinde patrem e
ius morbo extinctum, quum terra non esset, quin
que dies insepultum iacuisse ; illam autem quid
nam ageret incertam , ob rei difficultatem, pa
trem denique in capite sepeliisse.

'Aua$ ds yde ἐφυς, xòv iroAv<pdyuov, sd* Afara^rov nrerr&mxat p.

"o; ivazxe Aéywv, xogvd %v r&vwv <pwmwv êev,9a ycw£&au •
II eo rigow τύς χ*) ; * xgi^ratw vέσω τον ταπε' dvaig snroS-vwa xav •
Twv 3' 8x àvaa * tjv d é apox ά&αι τεμτταῖον• των σ' ἀπro g§aa,
'Ττ' dunx avi'a;, των ττατie' dvrjv èv rä x *va^i xa^wgw£«.
 266 Ε Α Β V Ι, Α Ε

Μύθος υις'. Λύκος και Λέων. *

Λύa, αρπάσας χοίρον κι απάγων αυτόν, λέ,

οντι σωήντησcν. Ο δε λέων ευθυς από το λύ
κg τον χοίρον αφήρπασον αφαιρεθείς δε αυτόν
ο λύκος, έν εαυτώ έλεγαν πάντως και αυτός ε
θαύμαζον, πως αν διέμεινε παρ' εμοί το Cξ
αρπαγής μοι προσγονόμενον.
Ο μύθος δηλοί, ως κ τα αλότοια πράγμα
τα , πλεονεκτικώς τισι, κ) βιαίως επικτώμενα,
τοίς ταύτα αρπάζεσιν εκ εις τέλος παραμένεσι.

Μύθος υιζ. Τέττιξ κ) Ανήρ .

Τσε άνδρα τινα θεασάμονος καταχεν αυ

τον μηχανώμενον, έφη προς αυτόν εκείνοις τοίς
ορνέοις επέρχs, παρ' ων σοι δ όφελός τι τοροσ
γονήσεται έμε γαρ ε κατάχνς , ουδέν οξ έμε
το παράπαν κερδανείς. "

Ο μύθος δηλοί, ως και 28 ή τινα :) ακο ήτων

κι ανoνήτων έφίεθαι.
Μύθος υιή. Γεωργός κ Αετός.
2
Ι Α * \ " ν ν Α'
εωργός αετον ευρων αρg&υόμενον, το κάλλος
- 1 "

αυτέ θαυμάσας , απέλυσον αυτόν ελέυθερον. Ο

1. Ηaeo fabula cum sequenti ad Syntipam pertinent
πum. 52, et 62. 1ncuria omissas heic restituimus .
 A E S O P I C A E. 267
Fab. CDXVI. Lupus et Leo.

Iam, rapuerat porcum, quem dum auferret,

incidit in L »onem . Continuo ergo Leo praeda
spoliavit Lupum. Tum is sic secum reputasse fer
tur ; Ipse quoque miraturus fuissem , si quod ra
pina abstuleram, obtinuissem. -

Qui aliena occupavit vi et avaritia, raro ea

diu possidet.

Fab. CIDXVII. Cicada et Homo.

Ci-a, quum videret ab Homine quodam fieri

sibi insidias , Illas potius, inquit, capias aves,
quae tibi commodum afferre possint ; si enim me
ceperis, nullum inde habebis lucrum.

Non appetenda sunt inutilia.

Fab. CIDXVIII. Agricola et Aquilâ.

Aeneo, venatu Aquilam nactus, eius pulcri

- tudinem admiratus, liberam dimisit. Illa vero se

2. Ex Ms. Gallico, ut est in aesopi Fabb. Basil. edit.

178o.
 268 Ε Α Β V Ι, ΑΕ

δε εκ άμοιρος αυτώχάρμπος κατεφάνη, αλ' υπό

τείχος σαθρον καθήμενον ιδων, τoρoσπεπάσας ,
τοίς ποσίν ήρε το επί της κεφαλής αυτg φάκελ
λον. Ο δε Cξανασας εαίωκε. Του το δε ο αετός
έρριψε, και αναλαβόμενος αυτόν κι υποτρέψας,
έυρε το τείχος συμπεπτωκός, ένθα εκάθητο, κι
την αμοιβήν εθαυμάσατο.

4 - / - "

"Οτι τους αγαθόν τι πεπονθόπας αν%ίεργετείν

χρή ,

Μύθος υιθ'. Ηρακλής και Αθηνά.

Η Δ. σονής όδg ώδουον Ηρακλής. Ιdων +' επι'
- σ' "" ν

γής μήλω όμοιόν τι, επειράτο σαυτοάψα. Ως δε

είδε διπλgν γονό μονον , ότι μάλλον επέθετο, κι
τώ βοπάλω έπαιον. Το
ώ ροπαλό 1 o oδεo φυσηθεν
φυσηθέν εις μέγεθο
εις με γεθος,
1 " » Α' \ Α' ν Α'

την όδον επέφραξον. Ο δε ρίψας το ρόπαλον

ίστατο θαυμάζων. Αθηνά δι, αυτό επιφανείσα,
5, - Α' 1 Α' " " γ Α" Ν

είπον πέπαυσο, αδελφέ τατ' έτι φιλονεικία κ!

έρμς , αν τις αυτο καταλείπη αμάχητον, μένει
οίον ήν πρώτον, αν δε ταις μάχας ούτως οι
δείται.
ρ γ Α"

"Οτι αι μάχαι κ) έριδες αιτία μεγάλης βλά

βης υπάρχsσιν.

1. Εx eodem .
 A E S O P I C A E. 269
beneficii non inmemorem ostendit ; sed quuin eum
sub muro iam iam casuro sedentem vidisset, ad
volans, fascem lignorum, quem capite impositum
gestabat Agricola , unguibus arreptum sustulit.
I!le excitatus perseqnitur Aquilam , quae statim
fascem ex unguibus deiecit. Quem quum ille ite
rum sibi imposuisset, eo reversus, parietem, sub
quo antea quiescebat, humi lapsum invenit, eam
que sibi ab Aquila gratiam relatam fuisse est
admiratus. '
Qui nos beneficiis affecere, omnino remune
randi sunt.

Fab. CIDXIX. Hercules et Minerva .

P. arctam viam Hercules incedebat ; in qua

quum aliquid ma!o simile humi positum vidisset,
omni vi diffringere conabatur. Sed quum illud
duplo maius factum animadverteret, maiori nisu
institit, et clava atterere studebat. At mirum ,
arbor illa repente in immanem magnitudinem ex
crevit, totamque viam obstruxit. Quapropter
clava abiecta, mira rei novitate perculsus ac stu
pefactus restitit. Sed Minerva illi apparens, De
sine, ait, mirari, frater ; quod enim vides conten
tio et lis est; quae quidem, si quis sine pugna re
liquerit, nullius momenti sunt, at contra si laces
siverit, magis magisque crescunt
Fabula monet, quod iurgia ac lites maxima
damna ferunt .
 27ο Ε Α Β V Ι, ΑΕ

Μύθος υκ. Δρύες κ Ζεύς.

Ι Α. δρύες κατεμέμφοντο τε; Διός, λέγgσαι, ότι
ματίω παρήχθημcν εν τω βίω , υπέρ πάντα δο
τα φυτα βιαίως την τομην υφιστάμεθα. Και ο
Ζευς, υμείς αυται αίτιοι της τοιαύτης εαυταίς
καθεσήκατε συμφοράς , ει μη γαρ τους σειλειους
εγcννάτε, κ) προς τεκτονικήν, κι γεωργικήν χgή
σιμοι ήπε , εκ αν πέλεκυς υμάς cξέκοπτον.
Αίτιοί τινες έαυτοίς των κακών κατασάντες και την
μέμψιν αφρόνως τιθέασι τω Θεώ.
Μύθος υκά. Κάλαμοι και Κυπαριττοι.

*
Κ. *
Α'

Υ
Α'

παρεφυτέυοντο κυπαρίττοις, και το > Λ

αυτων ανεκgίζωτον δια το έυκλίνειν ένορομένοις

» / "ν * Λ "ν

ανέμοις . Κυπάρμτποι δε σφοδρώς επέκειντο ταϊς

Α' ") - κυ Α' \ 1 /

καλάμοις, πως ημείς , λέγεσαι , την εκρίζωσιν

" / "ν» « Α. « ν Μ "/

αθρόαν δεινως υφιστάμεθα , υμείς δε άπασαι

- Μ. - "..» Α' Α'

διαδράν τον κίνδυνον ευκρινώς μεμαθήκατε, τι

"ν / ") " " Αν

γgναι καλαμοι, ταίς υπερτερείσας ημών δαυα

Λ y y

ς είαις μη αντιβαίνειν με μαθημένα, αλα ταύτας

« Α' 1 / ν / V ".

βαδίως τον τράχηλον υποκλίνεσαι, την αίτιον το

9 "ν ". » Α'

αφανισμs καταδρώμcν εκείζωσιν.

y ". r. » Γ. Αν η »

"Οτι τοίς κρατάσιν ου de, ανθίσταθαι , αλλα

μάλλον υπείκειν. .
1. Εx Cυd. Βiblioth. Parisiensis. Vide Νotices et Εa tr.
ales Λ4SS. Τom. ΙΙ.
 A E S O P I C A E. 27 1

Fab. CIDXX. Quercus et Iuppiter.

Q„ Iovem accusabant, aientes, Nos quidem

vitam miserrimam duciinus, nam prae aliis arbori
bus universis violenter caedimur. At Iuppiter,
Vosmetipsae, respondit, huiusce calauitatis caus
sa estis: nisi enim securibus manubria ferretis, at
que ad fabrilia et georgica opera peragenda utiles
essetis, haud profecto vos securis caederet.
Ita nonnulli suorum malorum caussa quum sint
sibi , stulte incusant Deum.

Fab. CDXXI. Calami et Cupressi .

Ci- iuxta Cupressos adnati erant, et leves

quum essent, ac ventis cederent, nuinquam evel
lebantur. Quapropter Cupressi his dictis Calamos
aggrediebantur : Qua caussa nos continuo e ra
dicibus nostris evellimur , vos vero omne pericu
lum facile effugere didicistis? Tum Calami respon
dere : Nos quidem maioribus viribus non resiste
re , sed iis cervicem flectere edocti, numquam
labefactamur, et omne excidium effugimus.

Fabula monet, non debere potentioribus oppo

ni, sed potius cedere .
2. Ex eodem. Sed heic aliquid intercidisse vidctur.
 27α ΙR Α. Β V Ι. Α Ε

Μύθος υκβ'. Ποταμός κ. Βύρσα.

Π-με, δι αυτό βύρσαν φερομένίω ίδων, η

ρώτησε τίς καλείται. Η δε είπε , ξηρά. Επι
/ Αν " τ,

καχλάσας δε τω ρεύματι, είπον άλλό τι ζή Μν ν Α ν γ. W Σ/ \ Α'

τει καλεί θα απαλήν γαρ εγω ήδη ταχυ ποινί

Ο"άω Ο"6 .

Μύθος υκγ'. Κλέπτης κ) Πανδοχούς.

ε
Κλι--, Α'
κατέλυσον έν τινι πανδοχίω διέ
Υ 2 "ν
Α'

w "ν

μονον δε εκεί ημέρας τινας προσδοκών κλέψα Α y 1 "- -» ") "

τι ως δε εκ έδύνατο τότο ποιήσαι, μιά ήo ή

* * Ν . W Λ > Α' -- «

μερών ίδων τον πανδοχέα ενδυθέντα χιτώνα ω

w) τ, ν \ - /

ραιον θ καινον, ήνd δώ εορτή, κ.ΔΥ καθεζόμενον προ

"w / "ν Α' \ " »y Λ

της πύλης το πανδοχίε , κ' ουδένα άλον τυχόντα

y -- γ. \ η " / " Α'

έκετ
Υ.
, απαλθων και ο κλέπτης εκάθισον πλη
"" Α' 1 *) και " "ν γ

σίον του πανδοχέως, και ήρξατο διηγείθα μετ

» -υ ") "ν γ

αυτά, και διηγείμενοι ώρα ικανή, έχασμήσατο ο

" * "ν ν -) και ν

κλέπτης , και ο μs μετα ΑΝτο 3ύ

-
χασμάθαι ωρυάτο ώ.
Α' « Α ν » Α' -

ασέρ λύκος , ο δε πανδοχούς φησι προς αυτόν

Λ -r «ν " y Λ »

τί ούτως ποιείς ; και ο κλέπτης απεκοίθη νύν

αναγγέλλω σοι , αλλα δέομαί σου να φυλαξης
w " Α Α' ". / »

τα ίμάτιά μου, ενταύθα γαρ καταλείψω. Εγω ,

τ. Εx ΜS φuoda η ίuxta Εd. Βasil. paullo ante citatam.

2. Εx Cυd. 3ο. Ρlutei LVΙΙ. Biblioth. Laurentianae .
 A E S O P I C A E. 273
Fab. CDXXII. Fluvius et Pellis.

F„„. quum Pellem secum deferri animadver

tisset, eam interrogavit, quo nomine appella
retur . Cui illa quum se Aridam vocari dixisset,
Pluvius cum murmure currens, Aliud, inquit,
tibi nomen impone, nam ego te mollem quam
primum faciam.

Tab. CDXXIII. Fur et Caupo.

IF, quidam quum in diversoriam tabernam di

vertisset , nonnullos ibi dies, aliquid nempe fu
randi consilio, moratus est. Id vero quum efficere
tuto non posset, quadam die Cauponem nova pul
craque veste indutum videns, dies enim festa e
rat, et solum ante ianuam diversorii sedentem,
ad eum accessit, et secum colloqui coepit. Quum
autem sermo longius protraheretur, Fur primum
liare, postea vero in lupi morem fremere coe
pit . Quapropter Caupo ad eum , Quid hoc, in
quit, rei est? Cui Fur , Id quidem tibi mox in
dicabo, sed priinum ut meas vestes serves abs
te peto, eas enim heic relinquam. Ego vero
nescio, undenam inihi huiusmodi hiatus oriatur ;
utrum sit ob mea peccata, an alia de caussa,
prorsus ignoro. Hoc autem scio, quod si tertia
vice hiaverim, repente lupus fio, et homines de-,
18
 274 Ε Α Β V L Α. Ε
Α / Ψ 7 of ίθ » / η

κυρμε μs , και κ οι οα ποθον μοι επερχεται το χα

ν e/ Α ν ν. " / "Α \

σμάθαι ούτως, ή δια τας αμαρτίας μου, η δια

ποίαν αιτίαν
4..
και γινώσκω όταν
4 ΘΑ
εν χασμηθώ τρείς Α - - Λ \

βολας, γίνομαι λύκος έσθίων ανθρώπους. Και

ταύτα είπων έχασμήσατο εκ δ&υτέρg, και πάλιν
ωρυάτο καθάπερ
Α. 3ύ
-
κ το πρώτον. Ακείσας εν ταύ
- W. / «ν Α' Υ Α

τα ο πονσοχ3ύς και πισίυσας, το κλέπτει εφοβή

θη και ανασας ήβούλετο φυγείν ο δε κλέπτης- ν "- "

δραξάμονος αυτόν του χιτώνος, παρεκάλει αυτόν

/ » Α' " Α' Ν Α η » Λ. Α'

λέγων ανάμεινον, κυρμέ με , κ! λαβε τα ιμάτιά

μs , ίνα μη απολέσω αιττά κι παρακαλών αυτόν,
ανοίξας το σόμα αυτό ήρξατο χασμάθαι εκ τρί
\ w ν / / ν W

τg ο δε πανδοχους φοβηθείς μήπως φάγη αυτόν,

/ * - "ν y

κατέλιπον τον εαυτό χιτώνα, κ εισελθων δρομέως

εις το πανδοχίον, κατησφαλίσατο εις το ενδότερον,
\ * Α' 1 w ΜΑ y κν

και ο κλέπτης λαβων τον χιτώνα απήλθον.

Ούτω πανθάνουσιν οι πέ μη αληθή πιστέυ
οντες .

ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ,

 A E S O P I C A E. 275
voro.Vix ea fatus erat, quum iterum os aperi
re, ac ut antea fremere coepit. His Caupo audi
tis, fideque adhibita, Furein pertimuit, surgens
que fugam arripere volebat : sed Fur tunica eunu
detinens, Siste, precor, aiebat, vestesque meas
cape, ne eas dilacerem. Interim vero os aperi
re, ac tertium hiare coepit. Tum Caupo timens
ne ab eo devoraretur, relicta penula, effusa fu
ga in abditissimum diversorii locum ingressus,
ibi se tutum servavit. At Fur eius penula rapta
discessit.

Haec illis accidunt, qui falsis rebus adhi

$ent fidem .

FI NIS SE CV N D A E P A R T IS.
 S T N G) E Qa

I M PRESS V M FLORENTI A E

IN OFF I CI N A CARLI AN A

ANNO M. DCCC. IX.

 - 277
INDEX VETERVM AVCTORVM

qui de Aesopo eiusque Fabulis mentionem faciunt.

•_-o«- -

Alium, Variar. Hisror. X. 5. iuxta Edit. Perizonii.

Anrhologia, Lib. IV. §τ' ἀxöva Aio &ars.
Antonius , Meliss. Lib. I. cap. 49.
^;ginen- Alex. in
I 527.
Meteorol. pag. i 18. Edit. Venet.
, -
Aphthonius , in Progymnasm. eiusque Anonymus Com
mentator. -

Aristides. Tom. I. pag. 153. Edit. P. Steph.

Aristophanes , Plut. v. 1 1 25. Av. 14. 44o. 47 1. 652. 1251.
1437. Pac. 128. eiusque Scholiastes citatis locis , et in
Vesp. -

Aristoteles, Rhetoric. Lib. II.

Augustinus S. in Libro contra mendacium , et de consensu
Evangelistarum.
Avienus , in Praefat. ad Theodosium.
Aulus Gellius, Noct. Attic. Lib. II.
Basilius S. Aesopi Lupus agnum arguens: Epist. 8o. Can
cer. 18o. -

Cedrenus, pag. 156. Edit. Paris.

Clemens Alexandrinus, pag. 7 18. b. quae est 516. Edit.
Heins. Lugd. Batav. 1616. memorat Fab. de Suis cla
mor*e .

Dion Chrysostomus, Orat. LXXII.

Galenus , Tom. II. pag. 149. Edit. Graec. Basileensis.
Tom. VI. pag. 521. Edit. Paris.
Heraclides Ponticus, pag. 75. b. et 76. b. Edit. Princ.
quae cum Aeliano prodiit Romae 1545.
Hermogenes , pag. 5o6. iuxta Edit. Genev. 1614. et Com
mentar. Graec. in eumdem, pag. iii. iv. vii. Ed. Aldin.
Herodotus, Hist. Lib. II.
Hesiodi Graecus Interpres 2. b. 89. a. 159. b. 167. a. iuxta
Edit. Plantin. Rapheleng. 1603.
 o78
Irenaeus S. Aesopi Fab. innuit de Cane umbram captante
ro pane, aliis, carnis umbram, dum fluvium transiret,
Lib. II. 12. Edit. Paris.
Iulianus , in Caesaribus , et in Orat. VIII.
Laertius in Chilone.
ILucianus, Tom. I. pag. 123. 6oo. 829. Tom. II. pag. 115.
et alibi. Vide Indic. Edit. Amst. 1748.
Macrobius , in Somn. Scipionis , Lib. I. cap. 2.
Maximus S. Tom. II. pag. 625. 64o. 647. iuxta Edit. Com
befisianam, et pag. 58i. Fab. Duarum Manticarum.
Maximus Tyrius , Dissertat. XXXII.
Nicephorus Gregora , Aesopi Phrygii dictum , ex terra
lacrymis macerata hominem formatum , XVI. c. 4. Fab.
de Lupo et Agno, pag. 64o. 65o. iuxta Edit. Boivin.
Nicetas Choniates, Aesopicus Canis , pag. 26o. Fab. de
Culice, qui post Leonem oppugnatum araneae filo im
plicitus omnem gloriam amisit. 3i 7. De Leone sub
Asini pelle 41. iuxta Edit. Paris.
Olympiodorus in Commentariis ad Meteorolog. Act. ve!
Lectione 18. Fab. de Charybdi, quae reducto spiritu
ex mari fecerit eminere primum montium iuga, deinde
insulas.
Phaedrus, Lib. I. II, V.
Philostratus , in Imaginibus , in Vita Apollonii.
Photius, in Bibliotheca, Cod. 19o.
Plato, in Phaedone, et in Alcibiade. - -

Plutarchus , Vit. 564. c. 795. f. io41. c. io45. b. Moral.

14. 79. 155. 157. 158. 49o. 5oo. 556. 6o9. 614. 645. 79o.
8o6. 87 1. io67. iuxta Edit. Francof. et Paris.
Porphyrogen. Constantinus, de Thematibus, Lib. I.
Proverbiorum Graec. Collectio. Vat. III. 99. D. I. 64.
A. II. 1. et 5. A. VIII. 85. A. IX. 16. A. XII. 41. Vid.
Fabric. Lib. IV. c. 9. Bibl. Graec.
Ptolemaeus Hephaestio. Aesopus Delphis interfectus vi
tam recepisse traditur, Lib. VI. Ab Idmone hero suo
e$• appellatus. 5. In Photii Bibliotheca .
Quinctilianus, Instit. Lib. I.
Seneca , Consol. ad Polyb. c. 27.
Stobaeus, in Sermonibus saepe.
Suidas, in vocibus *Auovro;, Baßefas , ì»a** » ei * gáz<* ,
uάλλον ά Φρυζ , Σωx e& mg , φαιdeudi;.
Syncellus , pag. 239. Edit. Paris.
 279
Tatianus, pag. 169. Aesop. Fabul. respicit de oraculo
alienis pennis ornato. pag. 163. Edit. Paris.
Theon , Progymnas m. p. 22. et 23. iuxta Ed. Camerarii.
Themistius , pag. 2o8. menmorat Fab. Persuasionis et Vio
1entiae, nempe Solis , et Venti. 245. Asini sub pelle Leo
nis . 202. Mantu arum duarum. 174. 278. Vulpeculae et
Leonis aegrotantis . 359. Indus dealbandus. Lutum ex
quo hominem finxit Prometheus , lacrymis macera
tum . Ibidem .
Thucydidis Scholiastes, pag. 266. Edit. Hudson. n. 8. "
Tzetzes, in Chiliadibus Historicis , Aesopi dictum ad
Solonem, Regibus iucunda dicenda , vel nihil. v. 382.
seqq. Fab. IV. 938. VII. 82. VIII. 5oi. 844. IX. 166.
X. 758. XIII. 499.
 33o
IN D E X A V C T O R V MI

qui in hac Fabularum Aesopicarum Collectione

citantur.

Numerus minor indicat pag. Numerus maior

Partem Secundam .

- ->-<- -

Aaiii- Tatius II. 198. Apuleius 225.

Acta Concilii Chalced. i 46. Aristophanes 2. 15. 32. 155.
Constantinopol. 146. 167. 224. II. 26. 52. 69.
Nicaeni 147. 1 1 i. 224. 264.
Adamantius 1 i. Aristophanis Scholiastesio.
Aelianus 29. 33. 48. 64. 73. Aristoteles 3. 63. 138. i 58.
76. 77. 86. 93. I 18. 12i. I 76. 188. 242. 265. 283.
122. 126. 141. i5i. 156. 294. II. 5o. 99. io8. 12*.
I57. 216. 294. II. 17. 51. 16 1. 22o. 23o.
55.6o. 63. 65. 68. 95. 1o8. Artemidorus 263. II. 38.
. I 28. 161. 166. Athenaeus 4. 64. Io3. 159.
Alcaeus II. 39. 2o4. 3o6. II. 166.
Alciphron 31. Avienus 93. 166. i 77. II. i6i.
Aldrovandus 6. 48. 93. 99. Barlandus Hadrianus 84.
122. i 58. 165. i85. 313. Bartholinus 19i. II. I 17.
II. 149. Basilius II. 7.
Alexander ab Alexandro Bentleius II. 29.
65. II. 38. Bergerus 23.
Alexander Aphrodisiensis Bochartus 15.
II. 22 i. Boethius II. 2.
Allatius Leo 78. Broukhusius 77.
Amphides Comicus II. 81. Budaeus II. 6o.
Anacreon 228. 3o8. II. i 57. Buffon 49. 283.
Angelus Ingenierius 35. Burmannus 23. 9o.
Anthologia 54. 86. 2o5.228. Busbequius 32.
292. II.8.22. 125. 15o. 154. Callimachus 2 1 I.
Aphthonius 128 145. 196. Camerarius i i8.
Apostolius 214. II. 264. Du-Cang 24.47.53.81.136.
Appianus II. 235. 2o2. 285.
 281
Casa1ius 88. Gregorius Nazianzen. 148.
Casaubonus II. 65. Gronovius 1 15. 257.
Castellanus II. 39. Harmenopulus 8 i.
Cerda 77. Herodotus 62. 134. 176.255.
Chronic. Alexandrinum 41. Hesiodus 7. 61. i56. i6o.
Cicero 79. i 47. r57. iz6. 268. I 88. II. 2 I.
274. 289. II. 27. Hesychius 193. 293.
Claudianus 335. Hieronymus S. 49. 1 19. II.
1O2.
C. Rhodiginus i o. 177. 216.
Columella 28. 77. 137. Hippocrates i4o.
Cresollius II. 65. Homerus 133. 134. 138. 189.
Cuperus Gisbertus II. io9. 2 1 1. 292. II. 42. i42.
Demosthenes II. 35. io5. Horatius 25. 79. 86. 128. 1 5o.
Dion Chrysostomus II. 238. 175. 19 t. 199. 255. 298.
Diogenes Laertius 37. 92. 299. 3oo. II. 1 13. 145.153.
1 o5. i84. 236.
Diogenianus 154. 282. Hudson i 59. 2o7.
Dionys.Halicarnass. II. 139. Hyginus II. 58. 68. .
Dioscorides 167. If. 32. Ioannes in Apocal. 5.
Erasmus 56. 1 19. 198. 2i4. Ionston 23o. II. 53.
27o. 3o7. II. i 43. Iosephus II 233.
Erasmus Schmidius 51. II. Isocrates 99. 2o4. II. i46.
79 Iulianus Imperator 85. II.
Euripides 87. 192. 29i. II. o9.
I 21 147. Iustinus 278.
Eustathius 12. Iustinianus 1 15.
Eustathius Philosophus 15. Kirchmannus 262.
Fabricius Alb. 39. Lactantius 9o. II 68.
Fa -rnus i 8. 24. i5o. II. 69. Laertius II. 122. 167.
F.stus 92 II. 37. Lanzius Aloysius 5o.
Ficnroniu- 23. Lawaterius 35.
Flaccus Valer. i 94. Lipsius 135. 3o6.
Fulgentius II. 156. Locmanus io7. i5o.
Gabrias 8. 15.`72. 78. 128. Lucanus 133
I 58. I 66. Lucianus 13. 3o. 3i. 33. 4o.
Galenus 993. II. 33 254. 57. 166. 233. 262 293. II.
FaA*•uvouaxia 189 6. 26. 27. 5I. ioo. 12i.
A. G^llius 23. 257. II. 55. 122 138. 152. 25 I.
225. Macrobius 51. 88.
Gesnerus 6. 27. Magalottus 34.
Gnomae Poet. Graec. 7. 53. Magius Hieronym. II. 12s.
162. Maius 1 5 1.
18 *
 282
Malchus 27o. Plautus 53. 298. -

Marcellus Sideta 39. Plinius 3. 32. 64. 74. 77. 79,

Mariscottus Agesilaus 23. 89. 9o. 93. I 1 o. 1 17. 137.
Martialis 35. 142. 165. 175. 188. 194.
Martinius Auctor Histo 226. 229. 241. 258. 259.
riae Musices. II. 3. 283. 288. 294. 3o2. 3o5.
S. Matthaeus 51. 52. II. 28. 5o 55. 68. 84. 86.
Maximus Valer. 3o6. 89. io8. 122. 144. i6o.
Menagius Aegidius 7. I 17, Plutarchus I 7. 27. 46. 49.
Meursius Io. i I 5. II. 55. 51. 65. 9i. 95. 138. 15o.
Natalis Comes II. i4o. 184. 19o. 2o2. II. 64. Io2,
Nazianzenus Gr. 27. II. 8o. 1 io. i 43. 23o. 233. 236.
Nemesius I I. Polemo 35.
Neveletus 26. Pollux 23. 38. 136.24o. 254.
Nicander 188. 264.
Nicetas Choniates II. 76. Io. Baptista a Porta 35.
Nicephorus 49. Propertius 193.
Nicephorus BasilacaII.231. Proverbiorum Liber 53.
Niphus Aug. 3o4. Psochenius 125.
Olaus Magnus 3o4. Quinctilianus 6. 255,
Olympiodorus II. 221. Reusnerus 161.
Oppianus 64. 176. 288. Rigaltius 23.
Orus Apollo 288. Rochefortius 196.
Ovidius II. 23. 51. 58. 68. Samuel Petitus 34.
i 1 2 I 56. i 6o. Sartius Cristophorus 35,
Owenius 56. Saubertus 7 I.
Pandectae 179. 2o6. Scaliger 165.
Petronius Arbiter 127. Schottus A. II. 39.
Phaedrus 2. 14. 15. 68. 9o. Seneca I 56. II. 85.
Io9. i 28. 166. I 68. 19o. Sextus Platonicus II. 84.
219. 272. II. 67.81.85. 96. Silentiarius Paullus II. i5o,
I 18. 13o. i4o. 254. ' Silius Italicus I9I.
Phile 157. 177. -
Simonides II. 1 55.
Philostratus I I. Solanus Moses II. I2I.
Phrynichus 284. Sophocles 164. 291.
Phurnutus 2 i I. 215. 25o. Sozomenus 136.
Pierius 1 8o. Spanhemius II. 55. 57.
Pignorius Laurentius II. Spartianus 212.
139. H. Stephanus 21. 151. 159.
Pisides I I. II. 44.
Pitiscus 132. Stobaeus 51. 2 1 7. 268.
Plato 32. 15o. 167. 29o. Strabo II. 38 122.
 283
Stuckius II. 27. Tzetzes 1 f. 17. 19. 2o. 56.
Suidas 98. 218. 269. 27 i. i 26. 277.
282. 293. 3o6. II. 2o. Varro 28. 77. 89.
224 Vavassor II. 55.
Terentius i76. Vechnerus 151. II. 42.
Themistius i5o. Vigerus II. 6o. -

Theocritus 14. 3o8. II. 152. Virgilius 4. i o. 73. I Io. 132.

264. 135. 282. II. 27. 33. 68.
Theod. Priscianus II. 84. 89. 9o.
Theon 129. II. 179. Volaterranus II. 149.
Theophrastus II. 165. Vossius 1 18. 243.
Theophylactus 129. Willughbeius 6.
Thomas. Iac. 283. Wolfartus Io. Petrus 1 18.
Thysius 257. Xenophon 33. 36. 6o. If.
Tibullus II. 92. IOO.
Tyrius Maximus 22. Zenodotus 218.
 284
INDEX RERVM NOTABILIVM.

Numerus maior, ubi nullus minor se se offert, Prolego

mena indicat : ceteri, ut in indice antecedenti.
-_-o«- -

Autenta, Maceratensis Apologorum Scriptor. XIX.

Accius, vulgo putatur auct6r latinae versionis Aesop.
Fabb. versibus elegis, sed rudibus factae. XXIII.
Accius Zuccus Veronensis, nonnullas Aesopi Fabulas
Italis carminibus reddit. XX. -

Aeschyli Poetae mors qualis fuerit. 3o5.

Aesopi Patria II. conditio III. a Plutarcho in Convivio
Septem Sapientum loquens inducitur. ib. Solonis ami
cus fuit. ib. aequalis Croeso Lydiae Regi . ib. Delphos
ab eo mittitur, eaque in urbe moritur. IV. Eius vitae,
quae graece conscripta atque vulgata exstat, errores
et absurditates expromuntur et refutantur. ib. Defor
mitatis nota a Bentleio liberatur. ib. Fabulas non scri
psit, sed ore tenus tantum tradidit. XVI. Aesopi no
men in inscriptione Sigea. ib.
Aesopicae Fabulae male a Metaphrastis explicatae. 84.
Aesopicae Fabulae ex Babrii opere varie à variis con
cinnatae. 222.
Aesopicarum Fabularum antiqua versio latina carmini
bus elegis, incerto auctore. XXIII.
Aesopicarum Fabularum quot exstent collectiones, ea
rumque auctores. XXII.
Aesopiarum Fabularum fragmenta. II. 244.
Aethiopem dealbas, Adagium. II. 6.
Agriculturae laus. 6o.
Afλ•veo; Felis unde dicta. 28.
'Axon quid significet. 98.
Albertus Leo Baptista, Florentinus, in Aesopi morem
Apologos componit, qui manuscripti in Bibliot. Riccar
diana servantur. XX. eorum specimen. ib. Non inediti
sunt, ut in Prolegomenis dictum est. Exstant enim , ut
paullo post vidi, inter alia eiusdem Opuscula in Bi
bliotheca Riccardiana , inter Editiones Saec. XV. num.
554. Ira lice vero editi sunt a Cosma Bartoli Venet.
I 568. 4. inter eiusdem L. B. Alberti Opuscula moral.
 285
Alexandri M. responsum admonenti cuidam , longe
plus vectigalium a civitatibus auferri posse. 269.
'AÄwr*x*{av quid significet. i i.
Anacharsis leges aranearum telis comparare solebat. 184.
Apes, vel quum penna avulsa est , vel detractus acu
leus , mori veteres Philosophi arbitrantur. 188.
Aqu.la quando incubet. II. 29.
Aquila , ceteraeque aves captam praedam statim in su
blime ferunt 4.
Aquila dum pullos excludit et educat, adeo enervatur,
ut ad venandum sit inepta, et tantum non inedia
consumatur. 3.
Aquilae pulli duo plerumque, raro tres esse solent. 6.
Aquilarum pennis sagittae armabantur. II, 2i.
Archilochus Fabularum auctor. XVI.
Arietis ministerium . Adag. 2 18.
"Apxros Vrsa, unde dicta. 48.
Asino imponebantur , quae ad sacra Eleusinia peragen
da necessaria erant. 225.
Asinus portans mysteria. Adag. 224.
Asinus ad Cumanos. Adag. 233.
Athenienses, si thesaurum invenissent, mille drachmas
urbi dare ex lege debebant. 1 15.
Avienus , nnnnullas Aesopi Fabulas elegis carminibus
reddit. XIX.
Babrius Aesopi Fabulas versibus Scazontibus seu Cho
liambis exprimit. XIX.
Babrii carminum varia fragmenta in Aesopicis quae
nunc exstant Fabb. deprehenduntur. XXII.
BdAavos masculino genere apud Pollucem. 264.
Baylii P. lapsus. II. 54.
Bencinius Gaspar, laudatus. XXVIII.
Bertola , laudatus. XXI.
Bidpai Fabulae, nil simile habent cum Fabulis Aeso
picis. XV.
Bonamicius, Abbas Coenobii Casinensium S.Mariae Flo
rent. laudatus. XXVII.
Bonus Accursus Pisanus primam Aescpicarum Fabula
rum editionem graecam , cum latina versione Ranu
tii Aretini curat. XXII.
Bovem aratorem caedere Jege vetitum apud vereres 77.
Boves ex farina subacta ficti aliquando sacrificati. 65.
 286 \

Boullangeri de Aesopo sententiae, multifariae, ac mui.

tiformes. XI. notatus et confutatus. ib. Etymologiis
plurimum nititur, et errat. XII. Salomonem, Iöse
phum, Aesopum, Locmanum , unum eumdemque
esse hominem monstrose asserit. XIV.
Camelus saltat, Adagium. 1 19.
Canis festinans parit caecos catulos, Adag. 295.
Caprarum silvestrium species variae. 164.
Caprinae carnes iis, qui comitiali morbo laborabant ,
olim dabantur. II. 84.
Casirii sententia de Locmano et Aesopo. VIII.
Keedjos Mercurius cur dictus. » 15.
Ceris scribebant aliquando veteres. 255.
Cervis ramosa cornua aetatis indicia. f io.
Cicadae rore vescuntur, ex veterum sententia. 228.
Cicadarum cantus a veteribus suavissimus habebatur.
3o8.
Ku9aeydâ: qui sit. 22. \
Κι$ae*d3s proprie quid esset. II. 64.
Citharocdorum habitus qualis esset. 23.
Clasius laudatus. XXI.
Codicis Aesopi, AbbatiaeFlorentinae praestantia.XXVI.
Docti homines qui eum manibus versarunt. XXVII.
Eiusdem recensio. XXIX.
Colaila et Damna, titulus Operis Bidpai , quae conti
neat. XV.
Κολοι3ς avis, proprie quae sit. 8.
Κολοιὸς quid sit. II. 7o.
Corvus inauspicatissimus habebatur. II. 144.
Creta ad vestes lavandas adhibita. 5i.
Cycnorum cantus instante morte. II. 1 16.
Demades quot fuerint. 93.
Deorum simulacra ex cera quoque fiebant. II. 57.
Dionysiaca certamina quomodo agerentur. II. 166.
Aόμα apud Graecos sequioris aevi tectum significat. 125.
Epimythia Fabularum Aesopicarum a Monachis praeci- .
pue facta. XVII.
Equiriorum ludorum origo. II. 23.
Equi senecta. II. 8.
Eumenis captivi, verba. 278.
Ex ore Lupi, Adagium. 157.
Fabulae Aesopicae quo tempore scriptae videantur. XVII. •
 - 287
Fabularum auctores antiqui a Theone , aliisque cita
ti. XVII.
Fabulae Aesopicae a plurimis scriptae. Frequens ea
rum, in scholis usus, Corruptae propterea atque in
terpolatae. XVIII.
Faernus Gabriel Apologos scribit. XIX.
Fe; a bufonibus et serpentibus privato odio dissident.
II. I49.
Formicae vitam vivere, Adagium. 198.
Paxi quid sit. 86. -
Gallicinium quando sit. 79.
Gallorum gallinaceorum pugna. 32.
Graeci scriptores sequioris aevi, loco genitivi absoluti,
saepe saepius rectum ponunt. 5.
Graeci sequioris aevi, litteras A et v , saepissime in scri
bendo confundunt. 159.
Gualterus, habetur pro auctore latinae versionis, elegis
versibus concinnatae, Fabb. Aesopicarum. XXIII.
Guarinus, nonnullas Aesopi Fabb. latine vertit. XXIII.
Hercules gladiatorum et athletarum praeses. 3o6.
Hesiodus Fabulas scripsit. XVI.
Heusingerus notatus. 264.
Hirtii opinio de Aesopo. XI.
Hirundines an revera Aegyptum in hiberna petant. 3o3,
Homerus Fabulis usus est. XVI.
'Hzvzia quid proprie sonet. 1 oo.
Hyaena, modo mas, modo foemina. II. i6o.
Itali omnium primi patria lingua Aesopicas Fabulas
concinnarunt. XX.
Iuppiter hospitiis praeerat. II. 27.
Iustinopolitanus Bartholom. latinas reddit Aesopi Fa
bulas. XXIII.
Lapidatio Theatralis. II. 65.
Larus piscis qui sit. 184.
Leaenae a veteribus unum tantum foetum edere putan
tur. 176,
ILeonicensis Omnib. nonnullas Aesopi Fabb. latine ver•
tit. XXIII.
' Leo gallorum gallinaceorum vocem timet. 1 17.
Leonis vestigia quaerere. Adag. II. 9o.
J.eonina societas unde dicta . i 79.
1-eporis vitam vivere , Adag. 149.
 288
Ilocmanus an idem sit ac Aesopus. VII.
Maiyereos quo etiam in sensu usurparetur. Io2.
Manassis Monodia, Fabricio ignota. XXIX.
Marraccii sententia de Aesopo et Locmano. VIII.
Medicae artis cultores quales esse debeant. 57.
Melissus, ante Phaedrum apud Latinos Aesopi Fabu
las tractat. XIX.
Melitenses canes in deliciis ab antiquis habiti. II. 12o.
Menagyrtae q ii dicerentur. II. 138.
Mercurio solebant veteres rei inventae partem tribue
re. 25o.
Meziriacus Aesopi Vita m scripsit, veterum scriptorum
monumentis fretus. XVI.
M6vuoc quid significer. 293.
De Montfaucon Bernar. Aesopi Fabulas ex Codice Flo
rentino Casinensium Monachorum edere cupiebat . I.
MaeuoAvx*u•» quid sit. 22.
Musica a gravissimis morbis interdum liberat. II. 2.
Mvxw?i{». Alia huius verbi significatio ex Aesop. Fab.
petita. 12.
Naorai;. Haec vox non ad avium tantummodo pullos ,
sed ad quadrupedum quoque catul6s significandos a
sequioris aevi Graec. Scriptor. usurpatur. 3.
Nicolai Irenici Tetrasticha quaedam Fabricio ignota.
XXX.
Noctua volat, Adagium. 2o5.
Onager in deliciis ob saporem habebatur. 226.
Oratores fabellis utebantur, ad plebis favorem sibi con
ciliandum. 94.
Orientales dubiae sunt fidei in Historiis tradendis. X.
*ori quomodo in Aesopicis Fabulis construatur. 65.
Pacis tempore de bello cogitandum , Adag. 293.
IIayic vinculi venatorii sp •cies. 16.
�αλαινα Balaena unde dicta. 92.
Pardus varietatem pellis non deponit , Adag. 27.
Parricidae poena apud Romanos. 289.
Passeronius laudatus. XXI.
Pavesius Caesar, Aesopicas Fabulas octonis carminibus
italicis vertit. XXI.
Perdices in Oriente gregatim pascuntur. 32.
Phaedrus Aesopi Fabùla § apud Latinos transfert. XIX.
Phalereus Demetrius, Aesopi Fabulas colligit. XVIII.
 289
Pictura quo tempore excoli coeperit. 258.
Pignottus laudatus. XXI.
Piraeeus quando aedificatus. II. 55.
Piscatorum instrumenta varia. 38. -

Planudes quo tempore floruerit. VI. non est auctor vul

gatae Vitae Aesopi. ib. Quis illius auctor habendus
sit. VII. -

Platano adsimilis. Adag. 2i6.

q»oivtxes palmae fructus dicti. 263. -

Pompili piscium species Neptuno sacri . I4I.

Praeficas, $envovzas , Graeci etiam deplorandis mortuis
adhibebant . 262.
IIøod;aov quid significet. 76.
^ Prodromi Theodori Kovw; άφανον, Fabricio ignotum.
XXIX.
Pulicis in morsu Deum invocat, Adag. 3o7.
Putei apud veteres quomodo exstructi. io.
Ranutius Aretinus, Aesopi Fabulas latine reddit. XXIII.
Raynalius Franciscus, Monachus olim Maurinus, nunc
Vallumbrosanus , laudatus. XXVII.
Rhodi Colossus a quo conflatus, et quando ceciderit. 55.
Rochefortius, nonnullas Aesopi Fabulas ex Cod. Pari
siensi edit. XXV.
Romulus , seu Romalius ; auctor creditur veteris latinae
versionis Fabb. Aesopi versibus elegis expressae.
XXIII.
De Rossi laudatus. XXI.
Σαγήvn quid sit. 52.
Σάxxo; quid significet. 46.
Salo Parmensis, auctor habitus latinae versionis versi
bus elegis expressae Aesop. Fabb. XXIII.
Sapientes barba tenus, Adagium. 13.
Satyri quid sint. 49.
Scala Barptolemaeus Florentinus Apologos centum scri
bit, qui inediti in Laurentiana Bibliotheca servantur.
XIX. eorum specimen. XX.
Secures. non fert semper flumen , Adag. 214.
- sij; alterum filiorum amant, alterum
288.
odio habent.
Smarix piscis qui sit. 38.
Socrates Philosophus , Fabulas Aesopi versibus compo
nere aggressus. XVIII.
 29o
ΣαrαAa% Talpa unde sic dictus. 282.
Spongias antiqui in deliciis habebant. 2o2.
Στίλn Statua ; apud Scriptor. Histor. Byzantinae. 2*6.
Superstitio veterum in muneribus ai cipiendis. 292.
Sues Mysteriis mactari solitae. II. 166.
Sycaminus arbor quae sit. 167.
Sylvius Aeneas Picc. latine vertit Aesopic. Fabb. XXIII.
Syntipae Fabulae. XXV.
Tactus, oculorum defectum caecis emendat. 34.
Talpae an revera oculis careant. 282.
Tatianus, Aesopicas Fabulas scribit. XIX.
Tellus in Deorum numero habita. 88.
Testudo volat, Adag. 3o5.
Tiberii Caesaris responsum ad eos, qui provinciarum
praesides mutandos esse monebant. II. 232.
Tiberii responsum amicis, monentibus ut vectigalia
augeret. 269.
Tibicines sacrificiis et conviviis adhibiti. 122.
Tintinnabulorum usus apud veteres. II. 12o.
Tondere pecus non deglubere, boni pastoris est, Ada
gium. 269.
Tubae antiquissimis Graeciae temporibu8 in pugnis non
adhibebantur. 133.
evvvoc Thynnus unde dictus. 64.
v$urentius
I.
nonnullas Aesopi Fabb. latine vertit.
-

Veneri Sus non immolabarur ob necem Adonis. II. 37.

Verdizzottus Marius Aesopi Fabulas nonnullas vario
carminum genere italice vertit. XXI.
Vespertiliones, alieno aere gravati dicebantur. 2o6.
Vrsi praesentis vestigia quaerere, Adag. II. 91.
Vulpes uvis vesci quqque solent. i 4.
*r*eos serpens aquaticus ranis inimicus. 69.
Zamchascerii Arabis historia de Locmano. VIII.
£svi{» quid significet.
XejAos litus maris quandoque significat. 2o5.
XeAu3ovi{av apud Rhodios quid esset 2^4. -

xftaâ€av idem etiam significat ac άν•xAäv. 284.

 291
f N D EX F A BV L A R V M.
Numerus indicat earumdem ordinem .

— •><•- —

Asi- et Rubus. 268. Asini emptor. 3i I.

Adolescentuli et Lanius. Asini ad Iovem. 138.
6o. Asini umbra. 392.
Aegrotus et Medicus. 126. Asinus et Agaso. 139.
Aesopus in navali. 375. Asinus et Canis. 37o.
Aethiops. 2o4. Asinus et Capra. 262.
Agricola et Aquila. 418. Asinus et Catellus. 367.
Agricola et Aselli. 413. Asinus et Cicadae. 137.
Agricola, Asina, et Bos : Asinus, Corvus, et Lupus.
37 i. 143.
Agricola et Canes. 43. Asinus et Coriarius. 132.
Agricola et Filii. 33. Asinus et Equus. I 5 I.
Agricolae Filii. 52. Asinus gestans simulacrum
Agricolae filius et Serpens. I 35.
42. Asinus ludens. 368.
Agricola et Fortuna. 51. Asinus et Lupus. 134.
Agricola et Mare. 348. Asinus et Lupus. I 4o.
Agricola et Vulpes.22i. Asinus, Gallus, et Leo. 7ö.
Agricola, Puer , et Gracu Asinus et Mula. 133.
li. 374. Asinus pellem Leonis ge
Alcedo 24o. stans. I4I.
Anser et Cycnus. 2oo. Asinus et Ranae. 1 42.
Anseres et Grues. 19I. Asinus silvestris. 136.
Aper et Vulpes. 185. . Asinus et Vulpes. 312.
Apes et Pastor. 2 14. Asinus, Vulpes, et Leo.
Apiarius. 239. 144.
Apis et Iuppiter. I I4. Astrologus . 19.
Aquila et Graculus. 3. Avarus . 188.
Aquila et Scarabaeus. 223. Auceps et Galerita. 1 46.
Aquila et Vulpes. I. Auceps et Cicada. 2C2.
Aquila et Vulpes. 23. Auceps et Ciconia. i 47.
Arbores, et Arundines. 18o. Aves et Noctua . 385.
Arundo et Oliva. 59. Bellator et Corvi. 39o.
 292
Bona et Mala. 347.
Bos et Rana . 378.
Boves et Plaustrum. 39.
Bubulcus . 41.
Caccus. I 7.
Calami et Cupressi. 421.
Camelus. i48.
Camelus. 3*3.
Camelus. 354.
Camelus, Elephas, et Si
mia . 28o.
Camelus, et Iuppiter. 28i.
Cancer et Mater. 235.
Cancer et Vulpes. 247.
Canes. 245.
Canes famelici . 289.
Canes et Vulpes. 336.
Canis. 29o.
Canis. 29i.
Canis ad convivium. 22.
Canis cibum ferens. 339.
Canis domicilium. 388.
Canis in praesepio. 4o4.
Canis et Coquus. 227.
Canis et Dominus. 293.
Canis, Gallus, et Vulpes.88.
Canis et eius Imago. 219.
Canis et Lepus. 346.
Canis et Lupa. 342.
Canis et Lupus. 86.
Canis et Vulpes. 292.
Capra et Caprarius. 2o3.
Caprarius et Caprae. 26 I.
Carbonarius et Fullo. 27.
Castor. 226.
Cauda et Membra Serpen
tis. 3 I3.
Cerva. 63.
Cerva et Leo. 64.
Cerva et Leo. 66.
Cerva, Leo, et Pastor. 399.
Cerva et Vitis. 65.
Cervus aegrotans. 337.
Cervus ad fontem . 2o9.
Cervus et Mater. 2^8.
Charadrius et eius F.lii.379.
Cicada et Homo. 417.
Cio ada et Vulpes . 322.
Citharoedus. 248.
Cochleae . 236.
Columba et Cornix. I6I.
Columba sitiens. I 6o.
Cornix et Canis. 25 I.
Cornix et Corvus. 25o.
Corvus . 87.
Corvus et Cycnus. 222.
Corvus et Mercurius . 287.
Corvus et Serpens. 252.
Corvus et Vulpes. 2 16.
Cuculus et Aviculae. 38z.
Culex et Bos. 294.
Culex et Leo. 259.
Cycnus. 288.
Debitor. 328.
Delphines et Gobius. 53.
Demades Orator. 54
Diogenes iter habens. 56.
Dives et Coriarius. 316.
Draco, Aquila , et Pastor.
2 15.
Eques calvus. 326.
Equus et Asina . 24. -
Equus, Bos, Canis, et Ho
mo. 278.
Equus et Cervus . 3°3.
Equus et Equiso. 279.
Equus et Pistrinarius . 2o6.
Faber aerarius et Catellus.
82.
Felis comnrehensa . 355.
Felis et Gallina e . 14.
Felis et Gallus . I 5.
Felis et Mur c s. 67.
Felis ct Venus. 48.

Festa Dies et Postridiana.
894.
Figulus, Asinus, et Agaso.
4o9.
Fi]ia et Praeficae . I 63.
Filius fur, et Mater. 1 59.
Filius et Leo pictus. 187.
Fluvii et Mare. 33o.
Fluvius et Pellis. 422.
Formica. i 1 6.
Formica et Cicada. 195.
Formicae et Cicada. 198.
Formica et Columba. i 18.
Formica et Scarabaeus. 84.
Fur et Caupo. 423.
Fures. 249 -
-•
Galerita . 228.
Galerita , 4i 5.
Galli. 3c6.
Galli et Aquila. I 19.
Gallina Auripara. 153.
Gallina et Felis. 157.
Gallina Serpentis ova incu
bans. 145.
Graculus. 254.
Giaculus et Aves. 78.
Graculus et Columbae. 253.
Graculus et Noctua. 2 17.
Hariolus . i 13.
Hercules et Minerva. 419.
Hercules et Plutus. 276.
Heros. 8o.
Hinnulus et Cerva. i2o.
Hirundo et Aves. 327.
Hirundo et Cornix. 192.
Hirundo et Cornix. 38 i.
Hirundines et Cycni. 4o8.
Hirundo in tribunali. 19o.
Hoedus et Lupus. 74.
Hoedus et Lupus. 75.
Homicida. 29.
Homo et Cicada. 41 1.
233
Homo et Cyclops. 344.
Homo fractor simulacri.
2 I.
Homo, Equa, eiusque Pul
lus . 343.
Homo a formica morsus et
Mercurius. 3c3.
Homo Leonis aurei reper
tor . 295.
Homo numerans fluctus.
4^3.
Homo et Olitor. 34 I. .
Homo et Pulex. 196.
Homo et Satyrus . 26.
Hom o semicanus et Ama•
siae eius. 199.
Homo et Vulpes . 265.
Hyaena et Vulpes. 324.
Hyaenae. 325.
Hyems et Ver. 38o.
Iaculator et Leo. 323.
Impossibilia promittens 31.
Inimici. 58.
Iuppiter. 79.
Iuppiter et Apollo. 274.
Iuppiter et Amor. 4o6.
Iuppiter et Camelus. 153;.
Iuppiter, Prometheus, Mi*
herva , et Momus. 275.
Iuppitcr et Pudor. 256.
Iuppiter et Serpens. 184.
Iuppiter et Vulpes. 273.
Iuvenis et Equus . 4o2.
Iuvenis prodigus. 123.
Larus et Milvus. I 12.
Latro et Morus . Ioo.
Leaena. 189.
Leaena et Vulpes. Io6.
Leo et Agricola. 93.
Leo Agricolae filiam am
biens. i I o
Leo et Aper. 298.
 •»
-*
Leo et Aquila. 358.
Leo et Asinus. 99. .
Lco et Asinus silvester.
299.
Leo, Asinus , et Vulpes.
Io9.
Leo et Delphinus. 297.
Leo et Homo iter haben
tes. 169.
Leo et Lepus. 97.
Leo, Lupus, et Vulpes. 233.
Leo et Mus. 98.
Leo, Mus, et Vulpes. 95.
Leo, Mus , et Vulpes. 296.
Leo, Prometheus, et Ele
phas. 357.
Leo et Rana. 9o.
Leo et Tauri duo. 333.
Leo et Taurus. 92.
Leo et Taurus. 4io.
Leo, Vrsus, et Vulpes. 96.
Leo et Vulpes. 91.
Leo, Vulpes, et Cerva. 356. 349.
Lepores, Aquilae, et Vul Mercurius . 255.
pes. io8.
Lepores et Ranae. 89.
Lepores et Ranae. I 5o.
Lignator et Mercurius.
I27.
Lucerna. 3o5.
Luctus praemia. 393.
Luna et Mater. 396.
Lupi et Canes. 3o2.
Lupi et Oves . 21 i.
Lupi , Oves , et Aries. 3o4. Monedula et Vulpes. 284.
Lupus et Agnus. I o I.
Lupus et Agnus. io7.
Lupus, Agnus, et Leo.362, Mulier et Agricola. 412.
, Lupus et Asinus. I 1 I.
Lupus et Canis. 361.
Lupus et Capra. Io3.
Lupus et Equus. 3oo.
Lupus et Grus. 94.
Lupus et Grus. io2.
Lupus et Leo. 3o3.
Lupus et Leo. 359.
Lupus et Leo 416.
Lupus et Ovis. 257.
Lupus et Pastor. io5.
Lupus et Pastores. 389.
Lupus et Vetula. io4.
Lupus et Vulpes. 3oi.
Lupus et Vulpes. 36o.
Luscinia et Accipiter. 2.
Luscinia et Hirundo. 26o.
Malu m Punicum , Malus,
et Rubus. 176.
Manticae duae . 437.
Maritus , et Vxor . 246.
Medicus et Aegrotus . 224.
Medicus imperitus . 277.
Mercator mediocris et A
sellus. I 22.
Mercurii currus et Arabes.
Mcrcurius scribens in te
stula peccata. 365.
Mercurius et Statuarius.
243.
Mercurius et Terra. 269.
Mercurius et Tiresias. -
244.
Milvi et Cycni. 2oi.
Milvus et Anguis. 352.
Monedula et Corvi. 285.
Morsus a Cane . 55.
Mula. 83.
Mulier et Ancillae. 44.
Mulier et Gallina. 47.
Mulier et Filius. 4o.
Mulier venefica . 45,
 295
IMulier Vetula et Medicus. Phoebus et Iuppiter. 351.
Pinus . 174.
Mulier et Vir ebrius. 234. Piscator . 34.
Mures et Feles. 1 1 5. Piscator. 24 I.
Mures et Feles. I75. Piscator. 263.
Murus et Vectis. 377. Piscator et Smarix. 2o.
Mus et Rana. 3o2. Piscatores 28.
Mus rusticus et Mus do Piscatores 35.
mesticus. 12i. Porce'lus et Vulpes. 131.
Musca. i I z. Prometheus et Homines.
Muscae. 68. 32o.
Mustela. 49. Psittacus et Felis. i 97.
Naufragus , 3o8. Puer et Fortuna. 62.
Naufragus et Mare. 3o9. Puer se lavans. i 67.
Navigantes. 315. * Puer locustas colligens.
Noctua . 235. 17 i.
Nux. 283. Puer et Scorpio. 158.
Olitor et Canis. 229. Pulex et Athleta. I 94.
Oliva et Ficus. 2 12. Pulex et Bos. 382.
Ollae. 329. Quercus et Iuppiter. 42o.
Onager et Asinus . 34o. Rana et Vulpes. 154.
Ovis ad Pastorem , et Ca Rana et Vulpes. 2i3.
nis. 366. Ranae. 38.
Ovis ad Tondentem. 168. Ranae. 238.
Pastor et Canis. 317. Ranae perentes regem. 37.
Pastor et Canis. 318. Rosa et Amarantus. 32 I.
Pastor et Catuli Lupi. 319. Rusticus et Ciconia. 76.
Pastor illudens. I 66. Rusticus factus Athleta.
Pastor et Lanio. 4oo. 4o I.
Pastor et Lupus. 232. Rusticus et Planta . 266.
Pastor et Lupus. 373. Sagittarius et Aquila. 218.
Pastor et Mare. 164. Satyrus et Ignis. 398.
Pastor et Pecudes. i65. Scarabaei duo. 282.
Pater et Filiae . 77. Senex et Mors. 5o.
Pater et Filia 414. Serpens et Agricola. i55.
Pavo et Graculus. 183. Serpens et Cancer. 231.
Pavo et Grus. 376. Serpens calcatus. 149.
Pecuniae surreptor et Iura Serpens, Felis, et Mures.
mentum. 372. 314.
Pediculi et Agricola. 386. Servus fugitivus. 395.
Perdix et Galli. i6. Simia et Camelus. 7 I.
Perdix et Venator . 172. Simia et Piscatores. 162.
 296
Simiae Catuli. I82. Viator gloriosus. 3o.
Simii saltantes. 4o5. Viator et Mercurius. 156.
Simius et Delphinus. 242. Viator et Veritas. 364.
Sol et Boreas. 39i. Viator et Vipera. I3o.
Sol uxorem ducens et Ra Viarores. 237.
nae . 35o. Viatores. 258.
Statuiarius. 128. Via-ores et Corvus. 3 Io.
Subdolus. 36. Viatores et Platanus. 129.
Suculus et Oves. 72. Viatores et Vrsa. 57.
Sus et Canis . I 86. Vipera et Hydrus. 272.
Sus et Canis. 23o. Vipera et Lima. 27 1.
Talpa et Mater. 177. Vipera et Vulpes. 27o.
Tauri et Leo. 2o7. Vir malignus. 32.
Taurus et Caprae. 181. Vitis et Caper. 22o.
Taurus, Leaena, et Aper. Vitula et Bos. 61.
332. Vulpes. 264.
Testudo et Aquila. 193. Vulpes et Canis. 18.
Testudo et Lepus. 173. Vulpes cauda mutila. 6.
Thynnus et Dëlphinus. 85. Vulpes et Crocodilus. 9.
Tubicen . 81. Vulpes et Erinaceus. 384.
Turdus. 73. Vulpes et Grus. 397.
Venator et Canis. 338. Vulpes et Hircus. 4.
Venator et Eqnes . 345. Vulpes et Leo. Z.
Venator et Lupus. 331. Vulpes et Leo. 2 Io.
Venator meticulosus et Li Vulpes et Leo. 335.
g nator. 267. Vulpes et Lignator. Io.
ve, ator et Vipera. 225. Vulpes et Pardus. 13.
Venator , Perdix, et Gal Vulpes ad Personam. 1 I.
lus. 369. Vulpes et Racemi . 5.
Venter et Pedes. 286. Vulpes et Rubus. 8.
Vespa et Serpens 179. Vulpes et Simia. 334.
Vespae, Perdices, et Agri Vulpes et Simius. 69.
cola. i 78. Vulpes ventre tumefacto .
Vespertilio, et Mustela. 12.
125. Vulpes et Vva. 1 7o.
Vespertilio, Rubus , et Vrsa et Vulpes. 25.
Mergus. 124.

37 I N I S.
 }/
„ _•

•QO^KQojv,3 |