Savage Billionaire's ONE NIGHT STAND (COMPLETED)

by VixenneAnne

All she ever wanted is The Cassiopeia. Her ancestral house.

And a date with its new owner Carlos Pratley na secret admirer niya daw wont hurt
naman di ba?

Besides her bestfriend told her the man is just a plain businessman with boyish
grin on his face.

Wala dapat problema. Date lang naman.

Ang kaso, ang inabutan niya sa mansion is not the man she expected him to be.

Dangerously deadly but enchantingly Godly form of a man meet her. Nasan ang boyish
grin? Nasaan ang plain na sinasabi ni bestfriend?

Higit sa lahat, nasaan na ang balak na date lang? Kung natangay na siya sa mga
halik nito na hindi naman kasama sa plano.

Ni hindi nga siya sigurado kung ito talaga ang Carlos Pratley na dapat niyang
akitin and kausapin para mabawi ang Cassiopeia

Panu kung hindi ito si Carlos?

Naloko na.

#(Sino yung guy? Spoiler on 1st page)

Highest Rank #1 in Romance

Princes of Hell Series (3)

=================

Prince of Hell

Prince of Hell. It is an exclusive magazine for elite society. This contains highly
classified information about most prominent people in the business world, making
this the most expensive magazine of all time.

This has an A-list of the wealthiest and the naughiest bachelors around the globe.
Evil business magnates, no matter how bad they are, millions of women want them for
their godly looks and ultra thick bank accounts. The magazine talks about their
lifestyles, acquisitions and of course ... women.

Third Issue of the Year:

Prince #3

Phoenix Arthur Dizeriu

=================

Author's Note (A)

This story needs some serious editing first. You're warned. ;)

The ff pictures of Phoenix in the next chapters are there for my own PERSONAL fun.
I just loved that Thai actor. But feel free to imagine Phoenix with the image of
Brant Daugherty-- after all Phoenix is almost pure Australian with a little mix of
Filipino blood.

P.S. I purposely deleted some mature scenes on this story for minor readers. If you
wanna see it, kindly just check my works and look for SAVAGE'S BILLIONAIRE'S ONE
NIGHT STAND-RESTRICTED.

Don't use the search bar tool at the top of your screen coz its not a guarantee
that you will find it there. Checking my profile would be the best way.

=================

Untamed Night (PROLOGO)

If she was to be a gold digger, then she was going to be the best and the most
beautiful gold digger in town!

Tonight, she had transformed herself from a naive country maiden to the most
alluring social climber to date!
She was wearing a very sexy red dress with the most provocative cut-the most
expensive thing in her wardrobe as well. Walang konserbatibo sa tabas ng damit na
iyon. Its neckline showed a good glimpse of her cleavage. Hakab sa makurba niyang
beywang ang mamahaling telang umabot lamang sa mid thigh, na para bang
pinangangalandakan ang mahaba at mahugis niyang mga binti. She had stepped in a
pair of stiletto para mas lalong pataasin ang kanyang confidence, she knew she
would need it to face a powerful man like Carlos Pratley- head of Pratley Inc.,
very badly.

With full blown aura of seduction, taas noong bumaba ng magarang sasakyan si Yvette
matapos pawalan ng mapanghalinang ngiti ang chauffer na sumundo sa kanya.

Iginala niya ang paningin sa magarbong bakuran ng negosyanteng katagpo niya.

Kumabog ang dibdib niya for the man was indeed very wealthy.

Natuon ang atensyon niya sa garden kung saan nakahanda ang dinner date niya with
the master of the house. She gave the setting a scrutinizing look magmula sa
malagong halaman na kinakabitan ng maliliit na bombilya, patungo sa magarbong table
for two a midst the romantic setting.

Well, Mr. Carlos Pratley excelled himself in showcasing luxury and elegance here-
halatang pinaghandaan nito ang lahat at tama ang kaibigan niya interesadong
interesado ito sa kanya.

Isang makahulugang

ngiti ang sumungaw from her elegantly pouted lips with the color of a shining
rouge.

" If you can wait for awhile Madam, sandali pong maantala si Sir for an unexpected
business matter."

"But of course, your boss is a very busy man. I do understand." nakangiti niyang
tugon sa maid na lumapit.

Hindi niya pinahalatang excited na siyang makita ang lalaki sa likod ng magarbong
lugar na iyon. She has heard awfully lot about him, how he was so intelligent and
good looking. Ngunit hindi pa niya nakikita sa personal ang ika nga ng bestfriend
niya ay kanyang 'secret admirer'.

"Hi" it was like a cold breath of wind that made her senses alive and brought a
chill down to her spine. The icy voice came from behind kaya awtomatiko siyang
napalingon.

Out of the shadows came a tall figure of a man in a black richly tailored executive
suit. Napasinghap si Yvette nang tuluyang masilayan ang mukha ng lalaking kanina ay
nakakubli sa dilim. Kakulay ng gabi ang buhok nito which was arranged in a messy
fashion accentuating his rugged aura.

He had an exotic pair of eyebrows na kahit masungit ang dating ay hindi nakabawas
sa taglay nitong karisma bagkus ay nakadagdag pa. Sa ibaba ng kilay na iyon ay ang
pares ng mga matang nakatitig sa kanya. The arrogant straight of his nose and the
firm swell of red on his lips complete the image of a rebel heartbreaker coming
from her deepest and wildest fantasy.

Walang tumugma sa description na binigay ni Zaira-her bestfriend- tungkol sa kung

ano ang itsura ni Carlos Pratley of Pratley Inc.

Ang sabi nito he was in his early twenties, a jolly looking

business man with a boyish grin on his face. The man in front of her, although nasa
early twenties din, has an aura that could mess earth's equilibrium, the grin on
his face wasn't boyish, but deadly mysterious.

Sabi ni Zyra he had the typical face of a business man you would easily trust. Pero
ang lalaking ito hindi mukhang businessman, he was more like a hollywood superstar
playing the role of a bad boy rebel- a rule breaker in a suit. Taglay nito ang
klase ng mukhang hindi mo pagtitiwalaan pero susundin mo at luluhuran.

"Kanina mo pa ako tinititigan, is that your way of saying hello?"

She was not even aware na kanina pa siya nakatitig.

Napakurap si Yvette ang slightly looked away for a moment. Naghahabulan sa bilis
ang tibok ng puso niya. She never expected this. Siya ang mang-aakit, pero siya
itong naaakit. Crap. What was going on!
He made her a devilish smile but deeply enchanting. He drew a sit for her. He moved
like untamed jaguar, so solid yet so fluid. She was supposed to be the enchantress
here pero siya tong nawawala sa sarili.

"Are you this quiet on a date?"nakatitig ito sa kanya na para bang binabasa siya.

"No- I mean ..I've never been on a date. Ngayon pa lang."

The twitch on his narrow lips told her he didn't believe.

When the meal was served inuna niyang lagukin ang alak na nasa kopita. Umasang
mababawasan ang init na naramramdaman niya ngunit napangiwi siya nang gumuhit ang
mas mainit na likido sa lalamunan.

Napangisi ang lalaki revealing his perfectly white teeth. "Easy baby.. You seemed
tense."

Pilit siyang ngumiti.

"Natatakot ka ba sakin? Babe, I can tell you I don't bite..... Shall we dance?"

Gusto niyang magprotesta. Pero wala siyang nagawa. She was so into him like a
magnet to a metal. Nakakahibang ang tunog ng violin sa tahimik na gabi. Ngunit mas
nakakatuliro ang bisig ng lalaking nakahapit sa kanyang impis na beywang.

His fingers were sensually dancing through her bare back while they moved through
the rhythm. Binubuhay nito ang bawat himaymay ng katawang lupa niya. Napapasinghap
siya sa bawat dampi ng daliri nito sa balat niya ngunit walang kakayanan
magprotesta, sa halip mas lalo pa niyang siniksik ang sarili sa katawan nito.

"Hindi ka na ba natatakot sa'kin?" bulong nito.

Umiling lamang siya habang nakatitig sa mga mata nitong nakatuon sa mga labi niya.
Naramdaman niyang humigpit ang hapit nito sa beywang niya. Her breast on her hard
chest was provoking something she couldn't help it.
"Are you sure?" makahulugan nitong tanong na hindi na siya sigurado kung tungkol
saan iyon.

Ngisi ang sinagot niya. She was out of her mind, yes.

He lowered his head to meet her lips. She knew she was going to kiss her, normally
dapat lalayo na siya. Pero hindi niya kayang gawin, instead her body was so excited
to feel his lips on hers. He stopped. Gave her the chance to say no, pero pumikit
lamang siya at inawang ang mga labi to accept the kiss.

She wanted to kiss those firm and arrogant lips. Gusto niyang malaman kung kasing
tamis ba ito gaya na inaakala niya, hindi siya nabigo, coz it was sweeter than she
could ever imagine. This was her first kiss, she was more than willing to surrender
it to this godly stranger.

He deepened the kiss. His hands moving wildly on her bare back. She was lost. She
was in ecstasy, yes.

Ikinawit niya ang mga braso sa leeg nito.

He stopped. Halos habulin pa niya ang mga labi nito. Nagmulat siya ng mga to see
him wildly staring at her, tila na kinakabisa bawat detalye ng mukha niya.

"What's your name?"

Why was he even asking that all of a sudden.

"Yvette"

"Yvette" ulit nito. Her name sounded so sexy out of his even sexier mouth.

Then he kissed her again. More intense than ever. She felt herself literally swift
off her feet. Ikinawit niyang maigi ang mga kamay sa balikat nito. He knew he would
take her somewhere very very private. Instead of being alarmed, her system was so
excited, she wanted him to fly to the nearest room, behind door, underneath the
sheets.

Nang ihiga siya nito sa malambot na kama, alam niyang hindi iyon kasama sa plano,
but she was overwhelm by his heat and passion she wouldn't dare to resist.

"So do we have a deal now.. Carlos?" Bulong niya dito in between kisses. Trying
desperately to regain her senses at maisagawa man lang ang motibo sa pagpasok sa
bahay nito.

"What deal?"

As if he didn't know!

"The Cassiopeia.."

She heard his teeth gritted pero hindi na importante yun, ang mahalaga she heard
him said yes.

Deal was done. Out of the way, pinabayaan na niyang tangayin ng mga sandaling iyon
ang natititra niyang huwisyo. Buong pusong pinagkaloob ang sarili sa poging
estranghero.

NOTE: If it's not too much sana may votes and comments din. ;)

=================

1. Betrayed and Pregnant

"Ano yang mga yan?" usisa niya kay Zyra nang ilapag nito sa desk niya ang litrato
ng iba't - ibang lalaki from local and foreign television.

"Mga pictures ng mga lalaking kelangan mong titigan gabi gabi para maging kamukha
ng anak mo paglabas niya!" excited nitong wika nginuso pa ang maliit na umbok niya
sa tiyan.

"Zyra naman eh! Tantanan mo muna ako niyan pwede? Hindi mo ba nakikitang marami
akong ginagawa? Singhal niya dito. She was having a bad mood again dala ng
pagbubuntis niya. She couldn't help it, halos lahat nalang ng bagay kinabubuysit
niya.

"Tungkol na naman sa Cassiopeia na yan? Bat ba masyado kang obsessed sa bahay na

yan eh matagal na namang patay si Auntie Therese, hindi na niya malalaman kung
tinupad mo ang pangako mo o hindi!"pairap nitong sagot.

"This is not just about the promise I've made kay Auntie, gusto ko pa ring makuha
ang Cassiopeia para maipamukha sa Carlos Pratley na yun na kahit hindi siya tumupad
sa usapan ay napasakin pa din ang bahay!"

"As if naman magkikita pa kayo noh! Umalis na ng bansa ang hudas na yun at hindi
natin alam kung babalik pa siya o hindi. Magmove-on ka na Yvette, lumalaki yang
bata sa sinapupunan mo gusto mo bang magmukhang stress yan paglabas?"

Hindi na siya nakasagot pa sa talakera niyang kaibigan dahil totoo naman ang
sinasabi nito. Nagpunta siya sa bahay ng Carlos Pratley na iyon upang gamitin ang
pagkakagusto nito sa kanya upang mabawi ang Cassiopeia na noon ay pag aari ng
kompanya nito.

Ang bahay na iyon ay naisanla sa Pratley, Inc. Para sa pagpapagamot ng Auntie niya
sa ibang bansa. Nang mamatay ang matanda ay tuluyan siyang

nabaon sa utang at hindi na nabawi pa ang bahay.

Ninais niyang bawiin iyon sa pamamagitan ni Carlos Pratley na sa di malamang

kadahilanan ay lihim na nagkagusto sa kanya. He wouldn't meet her then, pero sige
ang padala nito ng bulaklak sa kanya araw-araw. Hanggang isang araw di niya
inaasahan ay nagpadala ito ng imbitasyon sa bahay nito.

Aminado siyang mali ang kanyang paraan pero desperado siya. Minsan na nga lang
siyang nagbalak ng masama nagback fire pa sa kanya. Ang saklap. Hindi tumupad sa
usapan si Carlos, nang matapos ang gabing may namagitan sa kanila ay lumipad ito sa
Australia at hindi sila sigurado kung babalik pa o hindi.

Nagpabalik balik siya sa opisina nito pero walang makapagsabi kung ano ang plano
nito. Hanggang sa nabalitaan niyang nalipat na ang titulo ng Cassiopeia sa isang
pribadong tao na hindi niya alam kung sino.

"This baby was an accident. Hindi ito kasali sa plano natin di ba?" mangiyak ngiyak
niyang turan kay Zyra matapos maalala ang mga pangyayari.

"Wag ka ngang umarte diyan. Nandiyan na yan, tanggapin nalang natin. As if naman
you're the only disgrasyada in town!"

"At least yung ibang disgrasyada diyan, may naipakita munang boyfriend in town, eh
ako? Kulang nalang isipin nilang nabuntis ako ng engkanto noh!"

Sumimangot lamang si Zyra. Isinaksak sa kanya ang printed pictures ng isang

Koreanong artista.

"Oh heto si Lee Min Ho, pakatitigan mo sa gabi baka sakaling maging kamukha niyang
baby mo may maipakilala na tayong tatay niyan!"

Nang tuluyan siyang umiyak ay saka lamang natinag si Zyra. Mahal siya nitong
bestfriend niya. Kahit masungit ito minsan alam niyang hindi siya iiwanan sa ere.

"And you know what's more disappointing? Hindi ako makapag apply for financial
assistance para sa expansion ng gallery natin. Kailangan ba pag mangungutang ka may
certificate of good moral ka? Bawal ang disgrasyada?? Haist! Nakakairita!"

"Eh nasa Pilipinas ka eh. Ang mga tao dito hindi makamove on sa issue ng single mom
concept! Hayaan mo na muna yan Yvette. Hintayin mong lumabas si baby saka tayo
gumawa ng hakbang ok?"

"Hindi pwede. I need the gallery to expand, gagawin kong collateral yun para sa
cassiopeia."

"Pero private property na ang Cassiopeia, Hindi na ito pag aari ng Pratley, Inc!"

"All the more reason para bilisan natin ang kilos bago pa man irenovate ng kung
sino ang bahay ng Auntie ko!"

Napailing na lamang ang kaibigan niya.

=================

2. Introducing The Princes of Hell list

Nagpunta sila sa mall to unwind. Zyra was enjoying herself buying new things for
her baby habang siya pinipilit maglibang upang makalimot sa problema.

"Zyra bakit naman puro panlalaki yang pinamili mo?" untag niya.

"Eh lalaki yang anak mo eh. Sigurado ako. Ang pangit mo eh. Sabi nila pag pangit
ang nanay habang nagbubuntis lalaki daw yung baby."

Pinandilatan niya ito.

"Di ba pwedeng stress lang?" depensa niya.

Umiling ito tapos tumawa ng malakas.

"Oh ano tinititigan mo ba si Lee Min Ho tuwing gabi?"biglang tanong pa nito.

"Oo, minsan. Pero alam mo Zyra, kahit hudas, ahas, walanghiya at impakto ang tatay
nitong baby ko siya pa rin ang pinakagwapong lalaking nakita ko at siya lang ang
gusto kong maging kamukha ng anak ko noh."

"Hello!" untag nito. "Carlos Pratley? Pinakagwapo sa lahat? Magpaschedule ka nga ng

eye surgery Yvette. Oo, gwapo si Carlos- clean, neat, like a normal 21st century
guy pero hindi naman siya yung tipong nakakalusaw ng ulirat ano!!"

Reklamo pa ni Zyra habang inaalalayan siya papuntang food court ng mall upang
makaupo doon.

"Ano siya Prince of Hell?" dagdag pa ni Zyra na madalas bukam-bibig nito.

Irap ang sagot niya. "Hello!!Heto nga ang lumalaking ebidensya na nawalan ako ng
ulirat di ba? Masyado mong minamaliit ang hudas na yun eh nabundat ako nun."
"Eh kasi naman bestfriend, ang baba ng taste mo, Carlos Pratley lang nahibang ka
na, eh panu pa kaya kapag nakita mo ang official na listahan ng mga lalaking
pinagpapantasyahan ng halos lahat ng babae

sa planet earth?"

The Princes of Hell. Yeah right. She heard her talked about that list many times
maybe its time for her na makinig naman dito minsan. Pantanggal stress lang.

"Princes of Hell magazine? How on earth did you get that?"

Sabay silang napalingon ni Zyra sa pinanggalingan ng tiling yun. Isang grupo iyon
ng mga estudyante sa katabi nilang upuan. Kilig na kilig ang mga itong
naghahagikhikan habang pinagpapasa-pasahan ang mamahaling magazine.

"See?" sabi pa ni Zyra. " Ang tataray ng mga batang to, buti pa sila afford ang
magazine na yan. Hay!"

Nang muling sulyapan ni Yvette ang magazine natuon ang atensyon niya sa litrato ng
isang pamilyar na lalaki. Hindi niya lang natitigan ng mabuti dahil itinago na ito
ng estudyante.

"Ano na nga ulit yung Princes of Hell?" tanong niya.

"The infamous list of cold blooded yet most sought after billionaire bachelors
around the world."kinikilig nitong pahayag. "Sikat sila worlwide for their ultra
thick bank accounts and awfully gruesome attitude. Sabi nga sa kwento kung gaano
karami ang pera nila ganun din kasama ang ugali ng bawat isa sa kanila."

"Anong nakapagtataka dun eh halos lahat ng mayayaman masasama ang ugali."

"They are not your usual 'masama ang ugali'. Corporate demons nga sila. They have
no mercy. They manipulate people, nawawasak ang buhay ng sino mang hindi sumunod sa
kanila. But you know what's amazing about these demons...masama silang tao pero
mahal pa rin sila ng publiko."

Napailing siya. "Baliw na kasi ang mundo."

"Kasi nga my dear preggy friend, mga God of perfection sila, hindi mo magagawang
kamuhian kahit pilitin mo!"

Si Carlos Pratley ang pumasok sa isip niya. Meron ngang ganung tao.

"And guess what's latest about them? Kumakalat ang notion na naiinlove din sila,
that is when Prince of Hell number 1 Jandrix fell in love and got married. Inamin
niyang totoo ang vow of love na binitiwan niya sa harap ng altar for their brides."

Tumango lamang siya sa kaibigan. Inisip niyang dapat kasali si Carlos Pratley sa
listahan na yon. He certainly was evil, manipulative, cunning and very very good
looking.

"So how do you supposed to tame the hearts of those demons?" she can't believed she
was having this conversation with Zyra now.

"Malay ko." kibit balikat nito while sipping her drinks. "Prince of Hell number 3,
Phoenix Arthur Dizeriu, the rather riveting Mr. Mysterious on the list! You see
siya ang nasa cover ng latest issue ng magazine."

Sumikdo ang dibdib niya sa pangalang yun.

"He's half Australian, his business empire is in Australia, pero lately nang
nakaraang buwan may tsismis na nandito siya sa bansa! But then of course walang
naglalabas ng balitang yun,walang magtatangka. Kasi papatay ng tao si Phoenix para
sa private life niya. Sa lahat ng nasa list siya ang obsessed sa privacy kaya kunti
lang ang alam ng media sa kanya. Ang lahat ng balitang lumalabas tungkol sa kanya
dapat aprobado ng kanyang opisina."

Ang OA.

Pero interesting.

Pinilig ni Yvette ang ulo, wala nga pala siyang panahon sa mga ganoong bagay. Kasi
may lumalaki siyang tiyan at may bahay siyang dapat bawiin.
She had enough of those cunning men with dangerous godly faces.

She was a victim of one of them.

=================

3. Twist of Fate

"You have a very fine selection of collectors' item here in your gallery.
Nagustuhan ko lahat, magaling kang pumili Ms. Dela Merced."

Malawak ang ngiti ni Yvette para sa kliyente niya na pwedeng mag grant ng loan na
inaantay niya para sa gallery.

"Galing po yan sa mga suki kong local artist na talaga namang magagaling, karamihan
sa kanila mga taga liblib na probinsya"

"Wala akong duda na madali mong nabebenta ang mga items mo dito. Pero expansion is
not that easy, marami kang bagay na dapat asikasuhin at personal na bigyan ng
atensyon sa kalagayan mo ngayon baka hindi mo pa magawa ang mga yun. I suggest that
we wait until you have the baby."

"Pero-"

"Ang sabi mo nga wala kang asawa, wala kang makakatulong dito. Ipagpaliban muna
natin, anyway kapag nanganak ka na bukas ang opisina ko para sayo."

Matagal nang nakaalis ang client ngunit umiiyak pa rin si Yvette. Oras ang
hinahabol niya dito. Magtatatlong buwan palang ang tiyan niya, hindi niya pwedeng
antayin ang paglabas ng baby kasi by that time baka tuluyan nang mawala ang
Cassiopeia sa kanya. Anytime pwedeng ipagiba ng may ari ang bahay at wala siyang
magawa.

"Yvette!"
Humahangos si Zyra.

"Panoorin mo to!" sabay takbo nito sa TV sa loob ng gallery.

"Bakit? Anong meron Zy?"

"Ang Impaktong yun. Si Carlos! Ikakasal na daw!" Galit nitong turan.

The news on TV was about him and his marriage.

Yvette stood frozen.

On TV was a plain businessman in an executive suit with--as Zyra said, a boyish

grin on his face. Katabi

nito ang isang blond Australian socialite na pakakasalan nito.

"Napakahudas talaga ng walanghiyang yan! Nakuha pa niyang mag announce ng kasal eh

hindi pa kayo naguusap!"

Nagkagulo lahat ng nerve endings ni Yvette sa matinding shock. Halos hindi siya
makahinga.

"Yvette, are you ok?" si Zyra. "Namumutla ka na diyan."

"Oh my God. What have I done?"

"Yvette, why? Its definitely not your fault!"

"Zyra ... Hindi siya yun."

"Anong ibig mong sabihing hindi siya yun? Siya si Carlos Pratley. Siya ang lalaking
nagpapadala sayo ng mga bulaklak noon, siya ang nagyaya ng date at siya ang
impaktong nanloko sayo!"

Sunod sunod ang iling niya sa pahayag nito.

"Hindi siya ang lalaking inabutan ko sa mansyon. Hindi siya ang ama ng anak ko!"

Napatanga si Zyra. Natigilan ito.

"Damn. Tell me you're joking!" biglang bulalas ng kaibigan niya.

"I hope I am."

Pareho silang nanghina sa rebelasyong iyon. Napapikit siya. Full blown horror and
disbelief overcame her. Ibig sabihin she had made love with a complete stranger na
ni pangalan hindi niya alam. What a naive, stupid woman she was!

And to make things worse, she was pregnant with that stranger's child. She felt
used ,violated and abused na hindi na niya napigilan ang umiyak.

How can she be so foolish not to ask the man's name first before giving herself to
him. The funny thing was that he was able to ask who she was! Tinanong nito ang
pangalan niya, tinanong din nito ang tungkol sa deal, hindi niya alam kung anong
klaseng

katangahan ang lumukob sa kanya na hindi niya naisip na ibang tao ang kaharap niya.

"Excuse me?"
Napalingon sila ni Zyra sa babaeng hindi nila namalayang pumasok sa shop.
Nakapostura ang babae base sa pananamit nito isa itong empleyada ng malaking
kompanya. Karaniwan sa mga executive assistant na nakikita nila sa TV at magazine.

"Hi, Im Zyra, how can we help you?" ito ang unang nagsalita, habang siya ay mabilis
na nagpunas ng luha at inayos ang sarili.

"I came for Pratley, Inc. The Big Boss wants to see you Ms. Yvette dela Merced."

Napatingin siya dito ng diretso.

Inabot din nito sa kanya ang isang sealed envelope. Sa Itsura nito hindi ito
simpleng mensahero lang kundi empleyadong may mataas na katungkulan sa kompanya.

"Hindi ba't nasa Australia si Carlos?" si Zyra pa din ang nagsasalita para sa
kanya.

"He's not the Big Boss." pahayag nito na nakatingin pa din sa kanya. Nanunuri.

"Interesting." sabat ni Zyra.

"Im Merchell Luna. One of the executives. I personally came to orient you on how
you will behave in front of the Big Boss."

"Wait a minute. Who is this Big Boss and why would I meet him..or her?" finally she
muttered.

"Him."deklara nito."Hindi ba't ilang beses ka nang nagpapabalik balik tungkol sa

Cassiopeia? Bukod dun may pending request for loan ka pa sa-"

"Tapos na yun. I knew very well that Pratley,Inc has nothing to do with Cassiopeia
now. And my loan application has been denied long time ago by your good office."
sarkastiko at may halong iritasyon sa tono niya.
Ngumiti lamang ang babae. "They were both reconsidered. It was a direct order from
the Big Boss kaya gusto ka niyang makita."

"If not Carlos Pratley, whose the Big Boss then?"

"To be honest Ms. dela Merced, this is very rare that the Big Boss would see
someone like you. He is a very private man, he doesn't even want to disclose the
fact that he acquired Pratley, Inc a long time ago. His Identity is the company's
top secret. Nandito ako to orient you in some few things about him.

Naguguluhan man she decided to listen. Even if some of her advises were absurd. Who
was this man anyway? Bakit kailangan niyang magkaron ng behavior orientation para
lang sa pagkikita nila?

"Can you give me his name?" aniya.

Umiling ito. "You'll meet him at the office. Only the executives know of his
existence in the company kaya wag mo sanang ipagsasabi ang tungkol dito."

"Really.."

"And one more thing, I'll be very honest with you, you know, the Boss, he's not the
most patient person I know so, you gotta be careful with your words and actions
around him. Do as you were told."

Napakunot noo si Yvette sa warning na yun. Nagkatinginan pa sila ni Zyra.

=================

4. Meeting with the Big Boss

Halos lahat ng mga mata ay nakatingin sa kanya sa loob ng magarang conference room
na kanyang napasukan. Those were the eyes of the company's highest officials. She
just interrupted their meeting. Great.
Napalunok si Yvette nagkamali siya ng pintuang pinasok. Ang pagkakaintindi niya ay
dito ang office of the chairman.

"Ms. dela Merced to the next room please." aniyang secretary na sumunod sa kanya.
Kagat labi siyang humingi ng paumanhin sa mga taong naistorbo. Tumalikod na siya
nang may lalaking nagsalita.

"Meeting's done. Directors, I'll see you tomorrow. Papasukin na si Ms. dela
Merced."

Isa-isang nagmartsa palabas ng malaking room ang mga ito na hindi inaalis ang
mapanuring tingin sa kanya. Pero hindi ito alintana ni Yvette. Natuon ang atensyon
niya sa boses na iyon.

That voice!!

That same breath of cold and icy voice that made her bones chilled. Hinding hindi
niya yun makakalimutan.

Now she was alone in that room with a man the face she couldn't see. Kuyom ang mga
palad niya nang umikot paharap sa kanya ang swivel chair na kinauupuan nito.

"We meet again.... Yvette."

The scumbag.

"Who are you? What do you need from me?" yun ang unang gusto niyang malaman.

Batid niyang lahat ng empleyadong nakasalubong niya ay pinaalalahan siyang mag

ingat sa taong ito dahil masama itong magalit kaya pilit niyang tinatagan ang loob.

Ngumisi lamang ito sa tanong niya. "Stop the drama. Ikaw ang may kailangan sakin
hindi ako."
"Hindi kita kilala. You're not even whom I thought you were."

Nagsalubong ang kilay nito.

"Wala na akong kahit na anong kaugnayan sa Pratley, Inc. At wala na din akong balak
na ituloy pa ang loan application ko dito. All I needed is The Cassiopeia, pero
hindi ba't binenta niyo na ito? Kaya bakit mo pa ako kailangang ipatawag?"

Tila nabigla ito sa sinabi niya pero sumagot din kaagad.

"You didn't know who I was that night? And yet you didn't even bother to ask?"

"I thought you were Carlos Pratley for heaven's sake!"

"You were in the house of a man you didn't even meet?"

"I was just invited. I wanna negotiate about the Cassiopeia that night. Ano bang
malay ko na may ibang taong susulpot sa private dinner na yun!"

"Carlos Pratley is one of my people. And just cut the nonsense, stop pretending you
don't know me. You changed your plan the moment you saw me there. I should've known
the cunning look in your eyes before I kissed you."

"Huh! Ako pa ngayon ang cunning?"

Umikot ang mga mata nito. " Ok. Wag ka nang magsalita diyan, gusto ko nalang
matapos to. Just sign these papers and get lost. I don't wanna see your face
again."

inabot nito ang isang envelope.

"Ano to?"

"Im giving you my end of the bargain. Your traded sex for Cassiopeia right? So ito
na yung documents ng Cassiopeia, you own it now. At para naman tuluyan ka nang
lumayo, ibibigay na rin ng kompanya ko ang loan na inaasam mo, siguro naman ok ka
na dun?"

Parang tinapakan ang buong pagkatao ni Yvette sa sinabing iyon ng lalaki. Gusto
niyang maiyak ngunit mas nangibabaw ang galit dahil sa paghamak nito sa kanya.

Hindi niya inabot ang envelope sa halip ay matalim na tumingin sa lalaki. Wala
siyang pakialam kung anong klaseng tao ito at kung ano ang pwede nitong gawin sa
kanya.

" Hindi ako trapo na pagkatapos mong gamitin ay babastusin mo ng ganito."

"For someone who asked for payment before sex, you really are talking a lot."

"Im not a slut. Hindi mo ako kilala, wala kang karapatang husgahan ako!"

"People are judged by their actions that's a kindergarten rule, idiot."

"One mistake doesn't define someone's personality either."

"Just sign the God damn papers and get lost!"

"No. I came here to tell you I don't need the papers anymore. That night was a
mistake. Im going to earn Cassiopeia back, I'm buying it from you even if you
triple the price , I don't care." sa sobrang pikon ni Yvette ay nasabi niya ang mga
yun. " Isa pa, I don't need your freaking money. I'll get investors for my shop,
itaga mo yan sa bato!"

The man just smirked. "Really? Are you not planning to stab me at the back and come
with a lawsuit claiming I took advantage of you just to get more money? Ganyan
naman gawain ninyong mga babae di ba?"

Kuyom na ang mga kamay ni Yvette.

" Nagtaka ako kasi ilang buwan na ang nakakalipas and yet you were not claiming the
house. I knew you were planning something explosive pero sorry ka, ngayon pa lang
tigilan mo na kung ano pinaplano mo. Im telling you hindi ka magtatagumpay."

"You retarded mongrel!"naibulalas niya. " Nananahimik na ako! Wala kong balak na
magpakita pa sayo kasi manloloko ka! Sayuhin mo yang pera mo at pinagsisisihan ko
ang bawat minutong nakasama kita. I can't believe pumatol ako sayo ansama pala ng
ugali mo!"

Ngunit hindi natinag ang lalaki. Matalim pa rin ang mga mata nitong nakatitig sa
kanya. Nakipagsukatan siya ng tingin dito bago siya tuluyang tumalikod.

She was about to get to the door nang makaramdam siya ng sobrang pagkahilo.
Nagdilim na bigla ang paningin niya at pakiramdam niya ay umikot ang mundo niya
kaya siya biglang nabuwal.

Hindi na niya alam ang sumunod na pangyayari, tuluyan na siyang nilukob ng kawalan.

=================

5. Mr. Mysterious Revealed

" Ano ba kayo! Kaibigan ko ang nasa loob ng hospital suite na yan. Papasukin niyo
ko bakit ba humaharang kayo, sino ba kayo?" nagpupumilit si Zyra na makalampas sa
unipormadong mga bodyguards na nakaharang sa pintuan ng kwarto ni Yvette sa
mamahaling hospital na yun.

"Let me in! Wala siyang ibang kamag anak na aasikaso sa kanya. Ako lang ang
nagiisang malapit sa kanya !" dagdag pa ni Zyra na halos nakatingala na sa tangkad
ng mga ito.

"Pasensya na kayo Miss. But we're just following orders. Hindi pwedeng magpapasok
ng kahit na sino sa kwartong to maliban sa mga doctor."

Kumunot ang noo ni Zyra.

"Whose orders?"
Ngunit hindi na sumagot ang mga lalaking nakaharang. Na mas lalong kinairita ni
Zyra.

"Gusto kong malaman ang kalagayan ng bestfriend ko! I demand to know what's
happening here kundi tatawag ako ng mga pulis. Hindi naman namin kayo kilala!"

Patuloy na nageskandalo si Zyra. Kahit sobrang tatangkad at la-laki ng mga taong

nakaharang sa pinto ay pinilit pa rin nitong makapuslit.

Natigilan lamang ito ng bumukas ang pinto ng kwarto at isang matangkad na lalaking
naka executive suit ang niluwa niyon.

Dahan dahang tumingala si Zyra upang mapagmasdan ng maigi ang lalaki. Kailangan
nitong makasiguro na hindi ito dinadaya ng paningin.

"Visitors are not allowed. Get lost." maautoridad na asik ng matangkad na lalaking
nasa harap na nito.

Napamaang lamang si Zyra.

Hindi nito alam kung ano ang magiging reaksyon.

"Sandali. Hindi ba ikaw si.... Phoenix Arthur DiZeriu?..... Prince of hell #3?"
usal ni Zyra.

/>

**************

"Salamat naman at gising ka na. Sabi ng doktor normal lang ang mahabang tulog mo
because of fatigue pero nag aalala na ako."
Bungad sa kanya ni Zyra nang imulat niya ang mga mata.

"Nasan tayo Zy?"

" Nasa hospital. San pa ba! Hinimatay ka raw kanina, sabi ng mga doktor dahil daw
sa sobrang tension, pagod at stress. Hindi ka kasi nag iingat. Alam mo namang
maselan ang kalagayan mo."

Nakaramdam na ulit si Yvette ng pananakit ng sentido. Awtomatiko niyang kinapa ang

tiyan.

"Dont worry ok lang si baby. Pero kailangan mo ng mahabang pahinga."

"Zy...sssshhhhh..." hawak niya ang ulo. Nanghihina pa din. " Ok na ako. We need to
get out of here. Baka lumaki pa bayarin natin dito. Alam mo namang nagtitipid tayo,
mukhang ang mahal pa nitong hospital na pinagdalhan mo sakin. Pwede naman ako sa
public hospital lang...."

" Hindi naman ako ang nagdala sayo dito."

"Ha? Sino?"

Bigla niyang naalala kung ano ang nangyari sa kanya. Tama. Nasa building siya ng
Pratley Inc.

Sinundan niya ang tingin ni Zyra sa gawi ng pintuan.

Then she saw him again. In his full godly grandeur. Prenteng nakasandal sa wall ng
kwarto habang nakasuksok ang kamay sa bulsa ng pants nito. Matamang nakatitig sa
kanya ang nakakahypnotize nitong mga mata.

"I thought it was the dress that made your belly a lil larger than usual... hindi
pala.." komento nito in his usual icy voice.
Napalunok si Yvette. Kinapa ang tiyan.

"You are pregnant."

Tuluyang nagpanic ang mga senses ni Yvette. Hindi dapat umabot ang lahat sa ganito.

"Zyra lets go. Umalis na tayo dito ngayon na."

Nagpumilit bumangon si Yvette pinwersang bumangon at tanggalin ang IV na nakatusok

sa kamay niya kundi naging maagap ang lalaki.

Sa isang iglap ay nasa tabi na niya ito at hawak ang dalawa niyang kamay.

"Are you crazy?! You'll stay right here, hanggat walang permission ng mga
doctor.!!!" singhal pa nito. "Doctors told me kung ilang buwan na yang batang yan
sa tiyan mo, and that there is a big possibility that its mine..."

" Duda ka? Anong akala mo sakin pokpok na kung kanikanino nagpapagamit?" wala sa
sariling naibulalas niya.

Hindi dapat.

"Kung ganun hindi ka aalis dito. Hindi ka rin aalis sa paningin ko hanggat hindi pa
napapatunayang akin nga yan!

"Aalis ako kung kelan ko gusto. Dahil hindi naman ako naghahabol. Wala akong
pakialam kahit hindi mo kilalanin ang anak ko hindi ka namin kelangan."

"Hah! Do you really think I'll let you out of that door knowing that baby could
possibly be mine? No fuvking way lady."

Napamaang si Yvette dito. No way. He wanted their child? No. He can't have her
baby. He'll take it away from her .
"You think you can stop me?" lakas loob niyang turan. Kailangan niyang makalayo sa
taong to na posibleng kumuha sa anak niya.

" I can." sagot nitong nakataas ang noo.

Napalunok si Yvette. Tumingin kay Zyra. Umiiling ang kaibigan niya.

"Yvette..." bulong ni Zy. "You need to know something..."

Kumunot ang noo niya dito.

"Hindi mo ba talaga ako kilala o nagmamaang maangan ka lang?" untag ng lalaki.

"Wala akong kilalang antipatiko, judgemental at masamang taong kagaya mo!"

"Why don't you ask your friend. She seems to know me very well."

Napatingin ulit siya kay Zyra.

"Media is calling me a demon. . .evil billionaire .."

Napasinghap siya.

"He's on the list...." finally bulong ng kaibigan niya. " Number 3"

Napaawang ang mga labi ni Yvette. That would mean.. this man in front of her was
extremely powerful, wealthy and ruthless.

Her baby's father!

=================

6. Compromised

" I do not know what game you're tryin to play lady pero sige sasabayan ko yan."

Napalunok si Yvette. Nakatitig lang siya dito.

" I'll tell you the most basic thing about me. Im Phoenix Arthur DiZeriu. The rest
you can google it."

Nawalan ng kulay ang mukha ni Yvette habang awang ang mga labing nakatingin lang
kay Phoenix. This wasn't happening. This shouldn't be happening.

She can clearly remember how all this started. Nagsimula nang gumising siya sa
kamang hindi niya kilala, nakahubad at mag isa. Tapos nabuntis. Tapos nalaman
niyang ang inaakala niyang Carlos Pratley na ama ng anak niya ay hindi pala talaga
si Carlos Pratley. Na nakipagsex lang siya with some random stranger she just met
na sa katangahan ay inakala niyang si Carlos Pratley

Tapos ngayon ... Phoenix Arthur DiZeriu... one of the princes of hell.... ama ng
anak niya??

What the heck. Pinaglalaruan ba siya ng mga maligno. Kasi parang eh. Parang gusto
nalang niyang macomatose nang walang gisingan. Pero hindi pwde. May anak nga pala
siyang lumalaki sa sinapupunan.

"Ok." pilit niyang tinatagan ang boses. Its her's and her baby's life at stake
her . "Atleast alam ko na pangalan ng nakadisgrasya sakin. Ok na yun. "

"What do you mean?"

"What I mean is kahit sino ka pa, It won't change the fact na wala akong pakialam
dahil hindi ako naghahabol. Thank you nalang sa semilya mo, magkakaanak na ako at
bubuhayin ko to mag isa, hindi ka kasali. Ngayon, if it's not too much Mr. DiZeriu,
we wanna go home. We have a life to run, you cannot detain us here!"

Ngunit tila naging bakal ang mga kamay nitong nakahawak sa kanya.
" Unfortunately lady,

I demand a right to my child. At ako ang magsasabi kung kelan ka lalabas ng

hospital na to." madilim ang anyong wika nito dahilan para kumabog ang dibdib niya.

"No way!"

Ngumisi lang ito.

"You don't have a choice. Im going to give you the best OB you need, you'll undergo
every test necessary. Bibigyan ka ng doctor ng pagkain, vitamins and supplements
para maging healthy ang bata. At lahat yun gagawin mo."

"This is my body. This is my baby!"

"Our baby!"

"Fine. Sorry I lied. May boyfriend ako. Madalas kaming magsex with no protection at
all. Hindi sayo ang batang to."

Tumaas ang kilay nito.

"Really? Sino naman ang boyfriend mo? Taga saan? Alam niya bang buntis ka?"

Pinagpawisan si Yvette kahit nakaaircon.

"Ano.. ahh.. Peter ang pangalan niya.. ahh.. seaman siya! Nasa barko siya ngaun
kakasakay lang..."

"Ano apelyido? Anong barko? Kelan siya huling pumunta sa bahay niyo? O sa shop mo?"

"Bakit ba an dami mong tanong? Eh sa hindi nga ikaw ang ama ng bata!"
"You want me to believe you right? Then answer me!" bulyaw na nito.

Napaiktad si Yvette.

" Ahh... Cruz! Apelyido niya.. sa Archangel Cruises siya nagtatrabaho." lakas loob
niyang sabi.

"Talaga lang ha." binitiwan siya nito upang kunin ang cellphone.

He dialed a number.

" Connect me to Archangel Cruises. I wanna check a name on their file."

Nanlaki ang mga mata ni Yvette. Of course the company denied her claim. Imbento
niya lang ang

Peter Cruz. Kung bakit kasi wala siyang boyfriend!

"Negative. Obviously you're lying. We'll run a paternity test. Patunayan mong hindi
akin yan, papabayaan kita. But for the mean time I wont risk the possibility that
I'm the baby's father!"

"You dont have the right to control my life just because you think you had me
pregnant! Palabasin mo kami dito kundi idedemanda kita eeskandaluhin ko ang
pangalan mo!"

She tried to run for the door pero hinawakan siya ulit nito. Nagpumiglas siya pero
mas lalo lang humigpit ang hawak nito sa kamay at braso niya.

Parang mababali na ang buto niya sa hawak nito.

"Damn you woman! Hindi ang isang kagaya mo ang susuway sa mga kagustuhan ko!"
"Ahh.. Nasasaktan ako...."aniyang nakangiwi na.

"Phoenix .. tama na..." saway sana ni Zyra ngunit matalim na tingin ang pinukol ni
Phoenix dito.

Ibinaling nito ang nangangalit ng titig sa kanya.

" Ngayon. Inuutusan kitang ayusin ang pagbubuntis mo! Pag napatunayan kong akin yan
sundin mo lahat ng gusto ko kung ayaw mong mawala ang lahat ng mahalaga sayo... ang
Cassiopeia, ang shop mo, ang bahay na tinutuluyan mo.. pati na ang mahal mong
kaibigan idadamay ko! Nagkakaintindihan ba tayo?!"

Mas lalong nawalan ng kulay si Yvette. Hindi lang dahil sa sakit ng pagkakahawak
nito kundi pati na rin sa mga nakakatakot na bantang lumalabas sa bibig nito.

"Mr. DiZeriu! Anong ginagawa niyo sa pasyente??"

Dumating ang tagapagligtas niya sa katauhan ng doktor.

Sa wakas binitiwan siya nito.

Kaagad siyang inasikaso ng doktor. Kinuha ang mga vital signs at binalik ang IV sa
kamay niya.

"She's on the verge of collapsing again. Abnormal na ang pamumutla niya, sobrang
bilis din ng heartbeat. Mr. DiZeriu, buntis siya bawal sa kanya ang matakot ng
sobra at mastress pwedeng maging dahilan ng miscarriage ang mga yun. "

Nagbago ang ekpresyon ni Phoenix sa sinabing yun ng doktor. Nawala ang beast mode
look nito bigla.

Binalingan siya ng Doctor dahil sisinghap singhap pa siya.

"Try to relax Yvette. Hindi makakabuti sayo yan... kalmahin mo ang sarili mo."
"Im trying po Dok..."

Nang makalabas ng kwarto ang doktor ay nanginginig pa din siya.

"Hindi mo ba narinig. The doctor told you to calm down!" he hissed again.

"She's trying ok! Hindi ka nakakatulong! " lakas loob na sabi ng kanyang kaibigan.

His teeth gritted.

"Zy... umalis na tayo dito ... please ... "

" Are you crazy? Sa tingin mo makakalabas ka sa itsura mong yan?" sabat pa ni
Phoenix.

"Mas lalo akong manghihina dito!" ganti niya. Tagumpay niyang nahiklas ang IV sa
kamay niya. Nagdugo ito pero wala siyang pakialam.

She headed for the door pero hindi pa siya nakakailang hakbang ay umikot na
paningin niya.

Muntik na siyang mabuwal sa sahig ngunit naabot siya ng mga bisig ni Phoenix.

"Damn! Antigas ng ulo mo!" asar na usal nito habang karga siya upang ibalik sa
kama.

Ramdam ni Yvette ang matitibay na brasong pomoprotekta sa kanya. Dama niya ang init
ng hininga nito na dumadampi sa leeg niya. Para itong kuryenteng dumadaloy sa loob
ng katawan niya.

Dahan dahan siya nitong inayos sa pagkakahiga. Bumuntong hininga nang madako ang
tingin sa umbok niya sa tiyan.
Wala na ang bangis sa mga mata nito. Naramdaman niyang inabot nito ang kamay niya
upang ampatin ang dugong tumutulo mula doon.

Whenever his skin brushed hers para siyang bumabalik sa gabing nakasama niya ito,
yung gabing maingat ang mga hawak nito sa kanya as if he cared and loved her.

He caught her staring at him.

Umilap ang mga mata niya.

" Ikaw ang babaeng may pinakamatigas na ulo sa lahat ng nakilala ko." komento nito.

Narinig niyang napatawa ng maikli si Zyra.

"Dahil kung walang magmamatigas sayo baka makalimutan mong tao ka lang hindi ka
Diyos."

"Panalo ka ngayon dahil may alas ka. Hindi ka pwedeng matakot o mastress. Kaya
pagbibigyan kita, aalis tayo sa hospital na to."

"Mabuti naman"

"Sa bahay ka titira hanggang sa araw na manganak ka. Ayokong mawawala ka sa

paningin ko."

She made an angry hissed. Kaasar naman oh.

"Alam mo ba kung bakit gusto ko nang umuwi? Dahil sayo! Ayaw kitang makita
naiistress ako sayo! Tapos sasabihin mong sa bahay mo ako titira? Gusto mo ba
talagang makunan ako??"

Nagbalik na ulit ang kunot sa noo nito. Matalim siyang sinulyapan habang humihinga
ng malalim. Halata ang effort nito na kalmahin ang sarili at wag siyang bigwasan.

"Anong sinabi mo? ... Nakakastress ako...?"

Gusto niyang maaliw sa di maipintang ekspresyon nito na kahit beastmode ay sobrang

gwapo pa rin.

She had to admit na mas lalong lumalakas ang karisma nito kapag nagagalit,
napipikon at nagpipigil ng inis.

Kinikilig siya. Pero secret lang.

"Pasalamat ka buntis ka. Kundi bubusalan ko yang bibig mo!"

Inirapan niya lang ito. Deep inside kinikilig. Haha.

=================

7. Guarded

"Anong nangyayari bakit lahat yata ng kapitbahay niyo nakatingin satin?"

Kunot noong puna ni Phoenix when he parked his black latest model ferrari in front
of Yvette's house. Hindi pa man sila nakakalabas ng kotse sentro na naman siya ng
tsismis.

Hay.

"Hindi ba't sanay ka naman na lagi kang center of attention? Just pray na hindi ka
kilala ng mga yan dahil baka bukas lang headline na sa dyaryo ang pagpunta mo dito
Phoenix Arthur DiZeriu.." sarkastiko niyang sabi.

He gave her a lion look.

"You should have driven a less expensive car. Masyadong agaw atensyon ang ferrari
sa Pilipinas Mr. DiZeriu" komento ni Zyra na nasa tabi lang niya sa backseat.

She tried to open the door para makatakas na sila dito.

"It won't open." reklamo niya nang hindi mabuksan ang pinto ng kotse.

"Its locked. Hindi ka makapag antay parang kaya mong maglakad mag isa. Ang yabang."

Inirapan niya ito at bumaling sa kaibigan.

"Zy ... help.. please."

Maagap siyang tinulungan ng kaibigan nang pumitik ang lock ng sasakyan senyales na
nireleased na ni Phoenix ang controlled lock na pinto ng ferrari.

Ayaw nitong bumaba. Alam nila pareho ni Zyra kung bakit. Privacy freak. Ayaw nitong
nakikita ito ng mga tao. OA.

Ok lang. Mas gusto niya ngang wag na itong tumuloy sa bahay niya at umalis na lang.

Nang tuluyan siyang makalabas ng kotse kasunod si Zyra mas lalong dumami ang mga
leeg na napalingon sa gawi nila.

Mga tsismosa! tsismoso!

Nahilo siya kaya kumapit siya kay Zyra.

Hindi niya inaasahan ang biglang pagbaba ni Phoenix mula sa sasakyan.

Napako ang atensyon ng mga tao dito. Hanggang

sa nagsimula nang magbulong bulungan.

"Ako na aalalay sa kanya Zyra." dinig niyang sabi ni Phoenix.

"Ayoko!" protesta niya. "Kaya na namin umalis ka na. Shuuh!"

Kumunot lang ang noo nito. Imbes na alalayan ay binuhat siya nito papasok ng
bahay . Bagay na mas lalong ikinalaki ng mga mata ng mga kapitbahay.

"Hindi ka talaga marunong makinig sa sinasabi ng iba noh??" asik ni Yvette. Pilit
pinaglalabanan ang kilig na nararamdaman dahil buhat buhat siya nito at ramdam niya
ulit ang abs nito tsaka hard chest.

Nabitin pa nga siya ng ilapag siya nito sa sofa. Sana mas mahaba nalang ang
entrance ng bahay nila! Hay.

" Ang sikip ng bahay mo. Ang init! Kelangan mo ng sariwang hangin para sa baby
tapos puro alikabok dito. "

Pansin niyang napangiwi si Zyra. Yung bestfriend niyang madaldal pero sobrang
tahimik dahil sa presence ng prince of hell na to!

Dumiretso si Phoenix sa kusina. Binusisi ang laman ng ref at mga aparador ng

pagkain. Ilang sandali pa bitbit na nito ang mga canned goods nila, pati mga junk
foods di nakaligtas.

"Uy, san mo dadalhin pagkain namin?" sita ni Zyra.

"You call these foods? Hindi siya pwedeng kumain ng mga to. Itapon mo."

"Pero ok pa naman to ah.."

"Ipamigay mo sa labas! Basta ayokong makita ang mga yan sa loob ng bahay na to.
Ayusin mo din pala ang banyo baka madulas siya dun. Maglagay ka ng maapakan niya
iwas aksidente. Ok?"

Sunod sunod ang tango ni Zyra. "Ok.."

Nang balikan ng mga ito si Yvette sa living room ay nakatulog na ang buntis sa
sofa.

Lumuhod si Phoenix sa harapan ni Yvette upang sana ay buhatin na ito papasok sa

kwarto ngunit napako ang tingin niya sa magandang mukha ng babae.

Napangisi si Phoenix. Physical looks can be deceiving nga talaga.

Tingnan mo tong babaeng to. Maliit ang katawan, maamo ang mukha pero sobrang
tapang.

Ito ang unang pagkakataon na nakatagpo siya ng ganito. All the women in the world
used to scrape on his feet and shiver when he was angry until she met this woman.
Lumalaban ito. Alam nyang nasindak ito sa banta niya kanina but she made a good
pretense of not letting it show.

Phoenix felt his heart beat like crazy. Just like the first time she saw her. She
was very beautiful in that sexy red dress, she had looked so tempting and innocent.
He was supposed to send her away as he thought she was Carlos' woman... pero hindi
niya nagawa.

For the first time he was overruled by emotion. There was something in this woman
that made him lose control. He was supposed to stay away from her, that was the
original plan.

But... stay away? Napatingin siya sa umbok nitong tiyan. Nanginginig na pinatong
ang kamay dito. Napakuyom siya bigla nang maramdaman niyang kumislot iyon.
Impossible. It was too early for it to respond. He opened his hand once again
pinakiramdaman ang buhay na naroon.
Suddenly Yvette moved, hinawakan nito ng mahigpit ang kamay niyang nakapatong sa
tiyan nito. He froze. Tumingin siya sa mukha nito and found she was still deep
asleep. He tried to withdraw his hand pero mahigpit ang hawak nito hindi niya
nagawang bawiin ang kamay.

=================

8. Magic

Madilim na nang imulat ni Yvette ang mga mata. For one insane moment she thought
she would find Phoenix beside her, he was holding her hand and he was watching her
sleep. Ngunit kinurot ang puso niya nang hindi makita si Phoenix sa tabi.

She was dreaming. Right. Stupid.

Napahawak siya sa tiyan, these past few days ang baby niya ang pinagkukunan ng
lakas.

" Gising na pala ang friendship kong hayop kung maka ninja moves." nakatawang
bungad ni Zyra sa kanya.

"Ninja moves ka diyan."

"Oh bakit hindi ba? Kunwari ka pa. Nanakit siguro ang katawan ni Phoenix dahil
sayo, tatlong oras ba naman siyang parang tuod diyan nakabantay sa paghilik mo,
kawawa naman yung tao hindi maka alis dahil sa higpit ng hawak mo sa kamay niya."

Nanlaki ang mga mata niya dito. Sumikdo ang dibdib. So hindi yun panaginip?

" Talaga? Hindi ko sinadya yun noh! Tulog ako." depensa niya.

"Blush pa more." sabay tawa. " He didn't mind though mukha ngang nag enjoy yun sa
lakas ng hilik mo nakanganga ka pa--"

"Zyra! Niloloko mo ko, hindi ako nakanganga noh!"

" Ok nga lang, mukha namang gandang ganda siya sayo!" panunudyo pa nito.

Dinama ni Yvette ang palad niya, mainit iyon as if she could still feel his hand
beneath her fingers.

"Hindi ako makapaniwala sa mga pangyayari best. Parang magic! Nung isang buwan lang
parang pasan mo ang mundo eh. Magmula dun sa palpak na plano, sa pagbubuntis mo, sa
mga tsismis, hanggang sa halos pagsukluban ka ng langit at lupa nang malaman mong
ang inaakala mong Carlos Pratley na ama ng anak mo ay hindi pala .... tapos heto ka
ngayon!!!" sabi pa ni Zyra. " The powerful Phoenix Arthur Dizeriu

, Prince of Hell, ama ng anak mo. Hindi pala kamalasan ang lahat eh. Swerte. Buti
nalang palpak ang plano mo that night!"

Napabuntong hininga siya. "Zy... hindi swerte to.. problema to, malaking problema."

"Bakit naman?"

"Things are getting more and more complicated. Oo, pinangarap kong babalik ang ama
ng baby ko at paninindigan niya ang lahat. But I expect him to be the plain
businessman Carlos Pratley! Hindi isang Phoenix Arthur Dizeriu. Zyra naiintindihan
mo ba ako? Sa ating dalawa mas alam mo kung anong klaseng tao siya kayang kaya niya
tayong paikutin sa mga kamay niya at gawing tau tauhan."

"Ayaw mong isang taong kagaya ni Phoenix ang ama ng baby mo? The mere fact that he
is extremely wealthy is more than enough fortune for the kid. He will be a prince.
Hindi niya mararanasan ang hirap na dinanas mo nang maulila ka. Maraming mag aalaga
sa kanya."

"Papanu ako Zyra? Kahit naman accident lang si baby mahal ko to. Panu kung kunin
siya ni Phoenix at ilayo?"

Nanahimik si Zyra.

"Hindi ko naisip yun. Pero hindi naman siguro..."

"Zyra he is one of the Princes of Hell. Nakalimutan mo na ba? Zyra ikaw mismo
nagsabi he used to manipulate and abuse people. Hindi lang ako nagpapahalata pero
natatakot ako sa kanya."

Napaiktad si Zyra nang tumunog bigla ang cellphone nito.

"Hello.. Phoenix.."

Napatitig siya dito.

" Yeah, gising na siya. Ok sige gagawin ko." malumanay na sagot ni Zyra. Binaba ang
phone at binalingan siya.

"I've seen his pictures I know almost all the stories about him. He got the rugged
aura of an extremely powerful and authorative man, he fits the list of the Princes

of Hell absolutely well. Pero iba siya in person, sana tama ang instinct ko na
pagkatiwalaan siya kasi nakikita ko sa mga mata niya yung pag aalala at pag aalaga
sayo. Gusto niya ang batang yan sa tiyan mo. Hindi naman niya siguro sasaktan ang
ina ng anak niya hindi ba?"

Sana nga tama ang kaibigan niya.

"He called you?"

Tumango si Zyra. "Kinuha niya number ko, pinababantayan ka niya sakin ng mabuti."

Naputol ang pag uusap nila ni Zyra nang may kumatok sa pinto.

Nagulat siya nang ilan sa mga officials ng homeowner's association ang dumating na
mga bisita. Hindi naman sila nito iniimbita kapag may social gathering sa loob ng
subdivision.

"Welcome party kasi ng anak ng president ng association natin this coming weekend
and we were hoping na sana pumunta kayo." nakangiting inabot pa sa kanya ng babaeng
kaedad lang nila ang sobre ng invitation.
"Bakit biglang imbitado kami?" singit ni Zyra.

"Why not? Taga dito naman kayo, imbitado ang lahat." anang lalaki.

Sumimangot lang si Zyra. Alam kasi nilang nagsisinungaling ang mga ito. Piling tao
lamang ang imbitado kapag may social party sa lugar nila. Hindi naman kasi friendly
sa lahat ang presidente nila.

"Sige, susubukan naming makadalo." tipid ang ngiting binigay niya sa mga ito.

" That's wonderful! And oh by the way, you can bring your boyfriend with you para
naman hindi ka mabored dun." anang isa pang babae na may kislap sa mga mata.

"Boyfriend?"

Tumaas ang kilay ni Zyra sa narinig. Parang alam na nila ang dahilan ng biglaang
imbitasyon. Nasilayan ng mga ito ang ferrari ni Phoenix kanina. Hay.

"Yeah. Yung nagpunta dito kanina with the black ferrari, hindi ba boyfriend mo yun?
You should invite him, welcome siya dito."

Napanganga si Yvette sa tinuran nito. Dahan-dahang napatango. "Hindi ko sigurado

kung sasama siya eh. Medyo busy kasi ang taong yun...and besides... Hindi ko talaga
siya boyfriend..."

"Talaga? Hindi mo boyfriend?" Nanlaki ang mga mata nito na parang naexcite.
"Ooppps.. Oo nga pala noh.. Buntis ka na nga pala.

Mas lalong naningkit ang mga mata ng kaibigan niya sa asar. Siniko niya ito para
wag nang magkomento dahil baka humaba lang ang usapan. Kaya nang maka alis na ang
mga ito ay saka nagtatalak si Zyra.

=================

9. Death Threats
Abala si Phoenix sa pagbabasa ng mga report na isinumiti ng mga tauhan nang pumasok
sa opisina si Fret, ang pinsan niyang pinakamatiyagang mangulit sa kanya.

"Ayos yung nabalitaan ko ah, what's with those groceries and vitamins na
pinapaasikaso mo sa assistant mo? Charitable ka na ba ngayon broh, anong nakain mo,
magpapamisa na ba ang buong angkan ng mga Dizeriu dahil may milagro?"

Hindi iyon pinansin ni Phoenix, sa halip inilapag ang folder na hawak at humarap sa
computer. Napalis ang ngiti ni Fret ngunit hindi sumuko, naupo pa rin sa harap ng
desk niya. Nasulyapan nito ang kahinahinalang papel sa ilalim ng mga nakasalansang
dokumento. Death threat.

"Sunod-sunod ang dating ng mga to ah! Kaya ka ba nagpapakabait ngayon dahil

natatakot ka na sa mga ito?"

Marahas na lumingon si Phoenix. " Bakit naman ako matatakot sa mga papel na yan? If
they are too coward to hide behind those papers then there's no chance they could
harm me. Safe pa sa kanila ang magtago sa mga sobreng yan dahil kapag malasin sila
at matunton ko ang pinanggagalingan ng mga yan I'll make their lives a living
hell."

"Broh, alam kong maraming taong galit sayo kaya sanay ka na, pero mag ingat ka pa
rin. Mukhang obsess sila na masaktan ka in every possible way."

Ngumisi lang ng kampante si Phoenix.

"Simula nang mauso ang Prince of Hell craze na yan hindi ko malaman kung nabawasan
o mas lalong dumami ang mga haters mo." nakatawang komento ni Fret. "Daig mo pa ang
superstar sa dami ng fans at haters

mo ah."

"Hindi ko ginustong mapunta diyan."

Nakatawang umiling iling si Fret.

"Hindi na ako magtataka kung magkaroon ng pila ng mga buntis diyan sa labas ng
opisina mo claiming na ikaw ang ama ng dinadala nila para lang masilo ka."

Napatitig si Phoenix sa pinsan. Alam niyang nagbibiro ito pero apektado siya.

"Yeah..cunning women are everywhere...." halos bulong ni Phoenix na dinig naman ni

Fret.

"Mas maganda, mas dangerous, yun ang sabi nila."

Natahimik si Phoenix. Nakatingin lang kay Fret. " Fret, maniniwala ka ba kung
sasabihin ko sayong I'm going to be a father soon?"

Malutong na tawa ang pinawalan nito. "Hindi! Ikaw pa na control freak! At saka
you're dating a woman just to win a business deal pero madalas hanggang kape ka
lang sa bahay ng babae eh. Mas maniniwala ako kung sasabihin mong virgin ka pa rin
hanggang ngayon---"

Pero natigilan si Fret nang mapansin ang expression ni Phoenix.

"Di nga?"tanong nito. " Totoo?"

Tumango siya.

"Sino?"

"Hindi mo kilala. Yvette dela Merced."

"Holy cow. How?"

Kibit balikat si Phoenix. " She's statusque, beyond beautiful, I was dazzled."
"Wow. Phoenix Arthur Dizeriu ..dazzled? Impossible. You know what, I could earn
millions just by sending this news to the Prince of Hell magazine."

Matalim ang tinging ibinato ni Phoenix dito.

"Is she asking you to marry her? Wait! Kasasabi ko lang broh na mas delikado yung
magaganda , mukha tama ang theory ko!"

"I knew she was dangerous. She traded sex for a goddamn ancestral house I acquired,
can you believe that? At sinabi niya mismo right before the sex!" Nakakuyom ang mga
palad ni Phoenix. "After that I was expecting her to claim the house pero hindi
siya lumitaw. Natakot akong baka may malala siyang pinaplano kaya ipinatawag ko
siya after almost four months....dun ko lang nalaman na buntis siya."

"Panu ka naman nakakasiguro na ikaw ang ama?"

"She was a virgin when I took her. Sigurado ako dun. At isa pa wala siyang naging
boyfriend. She was even claiming na hindi ako ang ama na obvious namang hindi
totoo."

"Whoa. That's new. Baka naman hindi talaga ikaw..."

"Don't be an idiot Fret. Hindi pa kailanman sumablay ang mga tao ko. Nararamdaman
kong anak ko ang dinadala niya. I don't know what this woman is up to...but I'll be
watching her....closely."

Naputol ang pag uusap ng dalawa nang tumunog ang cellphone ni Phoenix.

=================

10. The Prince's Display of Temper

"Ano, nakausap mo ba?" tanong ni Yvette kay Zyra. Pinatawagan niya si Phoenix sa
kaibigan upang banggitin dito ang tungkol sa party.

"Nakadivert yung tawag sa assistant niya. Simula daw ngayon ito na yung tutugon sa
mga pangangailangan natin. Masyado daw busy si Phoenix para maabala satin tsaka
madalas daw out of the country."

Walang ganang tumango si Yvette. Sino nga ba naman sila para pag aksayahan nito ng
panahon di ba?

"Ok ka lang?" tanong ni Zyra dahil nagbago ang mukha niya.

"Oo naman. Mabuti nga yun hindi na natin siya makikita dito eh."

Pilit niyang winawaksi ang lungkot na nararamdaman.

"Oh ano, pupunta ba tayo sa party na yan? Wala naman tayong kasama, tsaka sigurado
ako si Phoenix lang dahilan kaya bigla tayong naimbita dun."

"Hindi naman siguro." pero alam niyang totoo yun. "Naka-OO na tayo. Magpakita lang
tayo saglit tapos umuwi din tayo ng maaga. Baka kasi tsismis na naman kapag di tayo
sumipot."

Ipinilig na Yvette ang ulo. Pilit inaalis ang lumbay sa balitang hindi na maliligaw
sa bahay nila si Phoenix. Itinuon na lamang niya ang atensyon sa mga taong dapat na
kausapin, site na dapat bisitahin at mga items na bibilhin para sa expansion ng
negosyo niya.

Hindi parte ng buhay niya si Phoenix para pag aksayahan ng panahon at magpaapekto.

Pero parte ito ng buhay at pagkatao ng anak niya. Ano na ang mangyayari kapag
nanganak na siya? Anong mangyayari sa kanya kapag napatunayan na ni Phoenix ang
totoo?

Kaswal na green dress at flat na sandals lang ang isinuot ni Yvette sa party.
Kinakabahan siya dahil wala naman siyang
ka-close sa mga tao sa subdivision nila. Madalas pa nga siyang sentro ng tsismis ng
mga tao doon lalo na nang mabuntis siya at unknown specie yung ama.

"Kayo lang?" anang babaeng nagimbita sa kanila. Si Karene.

"Sabi sayo busy yun."may halong inis ang tono ni Zyra.

Ngimiti na lang siya kahit halatang dismayado ang kaharap.

Pare pareho silang napatingin sa maliit na entablado nang iannounce ng emcee ang
pagdating ng anak ng presidente ng homeowners. Si Joline.

"Oh she's so pretty pa rin talaga. Ang sosyal niya!" dinig nila ang bulong bulungan
sa paligid.

Napapatirik na lang ang mata ni Zyra sa mga ito. Puro kaartehan at kaplastikan!

"Mas maganda ka pa nga diyan eh." bulong nito sa kanya. Siniko niya ito. "In
fairness naman sa kanya gwapo ang escort niya."

Nadinig ng katabing babae ang panghuling sinabi nito.

"That's Fret, kaibigan ni Joline sa Australia. Aside from the obvious good looks
matalino at mayaman din yan! We heard pinsan siya ng isa sa mga Princes of Hell---
oopps, hindi siguro kayo familiar dun kasi pang elite circle lang yun." sabi pa ni
Karene.

Umangat ang kilay ni Zyra. "Familiar with what? With the elite list of billionaire
bachelors with attitude ba? Of course alam namin ang tungkol dun!" mataray na
bwelta ni Zyra.

"Really" tapos ay malanding humagikhik ang mga babae sa paligid nila.

Sasagot pa sana si Zyra ngunit hindi nila namalayan nakalapit na pala sa kanila ang
hostess ng party na si Joline, nakipagbeso beso pa ito sa babaeng kausap nila.

Kasama ni Joline si Fret na

tila nakatitig sa kanya. Gwapo nga naman ito, sa isip isip niya.

"They are your new friends, I guess..?" tukoy ni Joline sa kanila.

"Hindi. Kapitbahay lang. Yvette and Zyra." walang kaganagana nitong sabi.

"Yvette?" kunot noong tanong ni Fret. Inabot ang kamay niya ngunit hindi na
binitiwan.

"Yes." binawi na niya ang kamay dahil tumikhim si Karene.

"Its rather an unfamiliar name pero parang narinig ko na somewhere. Ano na nga ulit
ang surname mo?" tanong pa ng lalaki.

Nagdalawang isip siya kung sasaguin ngunit tinugon niya pa din. "dela Merced."

"Yvette dela Merced..." tumango ito. His eyes was suddenly careful, tiningnan
siyang mabuti.

"Do you know her?" tanong ni Joline.

Umiling si Fret tapos ay malawak ang ngiting pinawalan sa kanilang lahat.

"Ano ka ba Joline! Of course hindi siya kilala ni Fret. Hindi naman popular tong si
Yvette sa mga taga elite society. Galllery owner lang siya ng mga cheapanggang
items galing sa mga taong bundok! Hindi rin siya mahilig magparty dahil you know
kailangang kumayod magiging single mom na eh!"

"Hindi naman siguro Karene. Ikaw talaga. Ang ganda ganda ni Yvette, Im sure hindi
siya papabayaan ng father ng baby niya..." matamis ang ngiti ni Joline. Alam niyang
mabait ito.
"Sino nga ba ang father niyan Yvette? Di ba wala ka namang boyfriend? Ang tsismis
nga nabuntis ka lang ng kung sino sino diyan--"

"Hindi ka ba talaga titigil impakta ka!" bulyaw na ni Zyra dito.

"Sorry...totoo lang naman--"

"Porke walang dinadalang boyfriend si Yvette sa bahay big deal na yun sa inyo?
Bakit, siya

lang ba nag iisang buntis sa subdivision na to na hindi pinanagutan? Palibhasa kasi

Karene, iba iba ang lalaking dinadala mo sa bahay mo. Ang tsismis pa nga kaya ka
hindi nabubuntis dahil abortionist ka!"

"Anong sinabi mo??"

"Ladies!!!" pumagitna si Fret at Joline. "kalma lang kayo, hindi natin gustong
masira ang welcome party ni Joline hindi ba?"

"Excuse me..." aniya bago nagmadaling lumayo si Yvette.

Sinundan siya ng tingin ni Fret. Tapos ay tumawag sa cellphone nito.

She wanted to go home, away from the condemning look of the people around her. Alam
niyang hindi dapat sila nagpunta sa party pero nagbakasakali siyang pagkatapos ng
gabing to ay titigilan na siya ng mga kapitbahay niya. Hindi pa rin pala.

Nagdesisyon na siyang umalis nang harangin siya ng grupo ng ilang pang mga curious
na kapitbahay.

"Aalis ka na Yvette? Wag na muna. Pasensya ka na kay Karene, inggit lang sayo yun
kaya kung anu ano sinasabi."
Pinilit niyang ngumiti. So kanina pa pala nakikinig ang lahat sa usapan. Great.
Iginala niya ang paningin, halos nasa kanya na ang atensyon ng lahat. Gusto niyang
manliit at maglaho na lang.

"Mystery kasi kung sino ang nakabuntis sayo eh alam naman ng lahat ng hindi ka pa
nagkakaboyfriend. Curious lang naman siguro siya." anang katabi niyang ginang.

"Yun bang nakaferrari?" sabi naman ng teenager na nakatitig sa kanya.

"Ah ha?" napaawang ang mga labi ni Yvette. Inapuhap ng tingin si Zyra, nasaan na ba
kasi ang kaibigan niya.

"Kayo

naman personal na tanong na yan. Gusto mo bang uminom na muna Yvette? Masarap ang
napili nilang wine for the party."singit ng isang lalaking naroon.

Gusto niyang tumanggi ngunit isang lagok lang siguro nun ay magkakaroon na siya ng
excuse para umalis sa lugar na yun.

Inabot niya ang kopita. Akmang iinumin na niya ang alak nang mula sa kanyang
likuran ay may umagaw sa baso.

Nang lingonin niya ang taong yun ay sumikdo ang dibdib niya.

"Phoenix?"

Madilim ang anyo nito. She knew he was mad. Magkasalubong ang elegante nitong
kilay.
" The woman is pregnant, are you all blind? Damn!" hindi sumisigaw si Phoenix
ngunit matalim ang bawat bagsak ng mga katagang binitiwan nito.

"Phoenix..." napakapit siya sa braso nito. Ramdam niya ang galit nito natakot
siyang baka may masaktan sa paligid.

"Sorry pare, its just a glass of wine." nakataas ang dalawang kamay ng lalaking nag
alok sa kanya ng alak. Pahiwatig na hindi ito lalaban.

But Phoenix Arthur Dizeriu was never kind nor forgiving. He has never been good all
his life. Sinaboy nito sa mukha ng lalaki ang alak. Napikon ito, nakipagsubukan ng
titig kay Phoenix. Ngunit hindi natinag ang huli, mas lalo lamang nagbaga ang mga
mata nito. Walang naka imik, his form was literally brutal.

"Para sa ikatatahimik ninyong lahat na mga tsismosa kayo. Para makatulog na kayo ng
mahimbing sa gabi dahil mukhang apektadong apektado kayo, I have a newsflash
everyone, ako ang ama ng pinagbubuntis ni Yvette."

Laglag ang panga niya ganun din ang maraming taong nakarinig nun.

"Happy now? Tigilan niyo na siya, kundi kayong lahat mananagot sakin!"

Binalingan siya nito. Hinagis ang kopita sa entablado kaya wasak yun. Natahimik ang
lahat. Pati sound system. Marahas nitong kinuha ang kamay niya at hinilang palayo
sa lugar.

"Oh my.... Is that your cousin?" takang tanong ni Joline kay Fret nang makaalis ang
dalawa.

"The one and only Phoenix we all knew...siya lang naman siguro ang kilala nating
may ganyan kagandang ugali.."bulong pa ni Fret.

=================

11. In The Lion's Den

"Anong ginawa mo? Bakit inanounce mo sa lahat na ikaw ang ama ng baby ko?!" bulalas
ni Yvette kay Phoenix nang mahimasmasan siya sa mga pangyayari.

Nasa loob siya ng kotse nito patungo sa kung saang hindi niya alam.

"Hindi kita maintindihan eh. Napakatapang mo sakin pero pagdating dun sa mga
tsismosa mong kapitbahay bumabahag ang buntot mo!"

"Because I was trying to build a good relationship with them, tapos anong ginawa mo
, inaway mo silang lahat dun!"

"They fucking deserved it." bulyaw nito. "Pasalamat nga sila yun lang ang ginawa ko
coz believe me I can be a lot worse than that. Kaya kong burahin sa mapa yang
lintik na subdivision mo na yan!!"

"Wag mo akong itulad sayo na walang kaibigan. Gusto ko ng buhay na normal. Ayoko na
marami ang nagagalit sa akin!"

"Gusto mong makipag kaibigan sa mga plastic na yun?" Asik nito.

"May choice ba ako? Kailangan kong makibagay! Hindi ako katulad mo na siyang
pinapakibagayan at niluluhuran."

Umikot lang ang mga mata nito.

"San mo ko dadalhin?" untag niya nang namalayang malayo na sila sa syudad sa bilis
ng pagmamaneho nito. May mga nakikita na siyang puno sa daan.

"Sa lugar kung saan hindi mo kailangang makibagay. Sa bahay ko!"

Nanlaki ang mga mata niya. Seryoso ba ito sa sinasabi nito?

"No. Ayoko. Narinig mo? Ayoko!" naalarma siya.

Ngunit diretso lamang ang mga mata nito sa kalye. Nag panic na siya. Ito na ang
bagay na kinatatakutan niya.

"May sarili na akong buhay bago ka pa man sumulpot at guluhin ito. Ngayong maayos
na ulit ang lahat wala kang karapatang wasakin na naman ito. Hindi porket ikaw ang
ama ng anak ko ay may karapatan ka nang panghimasukan ang mga desisyon ko. Buhay ko
to at hindi ka kasali dito---" Natahimik siya nang biglang ihinto ni Phoenix ang
kotse.

Napalunok siya nang maalala ang mga sinabi dahil nakatitig ito sa kanya ngayon. Did
she just tell him he was her baby's father? Uh-Uh. Guess she did.

"You just confirmed it." usal nito.

Napadiretso siya ng upo. "Malalaman mo din lang eventually. I might as well accept
the fact na kahit magtago kami ng anak ko mahahanap mo kami. Makapangyarihan kang
tao, alam kong wala akong laban sayo." tumingin siya sa mga mata nito. Baka
sakaling maawa ito sa kanya at pabayaan siya.

"Kaya sumunod ka na lang."

Nadismaya siya.

"Ayokong maging tau tauhan mo. Pabayaan mo akong gawin ang gusto ko!" halos
mangiyak ngiyak na siya dito.

Umirap lamang ito. Na para bang ayaw siyang tingnan.

"Please.."

"Dont push it, Yvette!" singhal nito. "Damn it!! Ngayon pang kumpirmado nang anak
ko yan na papabayaan kitang mawala sa paningin ko?!"

"I can perfectly take care of the baby ok??"

"I don't trust you with my child, not after what happened tonight." seryoso ito at
matalim ang tingin sa kanya. Gusto niyang masindak sa bagsik na nababanaag niya sa
mga mata nito.

"Hindi na mauulit yun--"

"Shit! Uulitin ko kung hindi mo naiintindihan, I don't trust you anymore.

Pinagbigyan kita alam mo yan. Pero ikaw ang sumira sa tiwala ko kaya ako naman ang
sundin mo ngayon."

"Katawan ko to! Buhay ko to baka nakakalimutan mo!" ganti niya.

"Anak ko ang nasa loob niyang tiyan mo. Hintayin mong makalabas yan at bahala ka na
sa buhay mo."

Yun lang at pinaandar na muli nito ang sasakyan. Napatingin sa bintana ng kotse si
Yvette. Pilit na tinago ang mga butil ng luhang umalpas sa mga mata niya dahil sa
huling tinuran ni Phoenix.

Crystal clear. He only cared for the baby.

Bakit ba siya apektado? Of course he only cared for the baby ano bang iniexpect
niya? Wala silang kahit na anong kaugnayan maliban sa isang gabing pareho nilang
hindi pinlanong mangyari.

Bakit ba siya nasasaktan? Bakit nung una niya itong nakita she felt he was the long
lost part of her soul na nagawa niyang ibigay ang sarili dito? Bakit masaya siya na
kasama ito? Bakit nakukuryente siya sa mga hawak nito? At bakit mabilis ang tibok
ng puso niya whenever he's around?

Hindi niya matanggap na sobra siya apektado dito samantalang wala itong pakialam sa
kanya. For him she was only a carrier of his child he needed to take care of.

Iginala ni Yvette ang paningin sa kwartong pinagdalhan sa kanya ni Phoenix. Malawak

at elegante ang kwartong yun na napapalibutan ng mamamahaling kagamitan.
Napabuntong hininga siya, she didn't belong in this room...pero ang anak
niya...isang Dizeriu...ito ang tadhana ng baby niya.
"Anak...natatakot ako paglabas mo...hindi ko alam kung hanggang kailan lang ako
pwedeng mag stay sa tabi mo...." lumuluha niyang usal sa anak na nasa sinapupunan.

=================

12. Baby Boy Dizeriu

"Broh, nakakatakot ka dun sa party alam mo ba yun? Tinawagan ko nga ang head
security mo na magpadala dun ng tao dahil baka magwala ka! Kinabahan ako sayo." si
Fret. "It's nothing new, Ive seen you lose your temper many times pero Broh dun sa
party ang pinakamalupit so far!"

"Nakakapikon."

"Naawa lang talaga ako kay Yvette kaya tinawagan kita, kung alam ko lang na ganun
magiging reaksyon mo hindi ko na sana pinaalam--"

Napaatras si Fret nang kwelyuhan ni Phoenix. "Mag ina ko yun Fret!"asik nito.

"Chill broh, hindi ako ang kaaway mo" depensa ni Fret. "Im sorry , Ok? Naisip ko
lang na pwede namang ako nalang ang sumaway sa mga taong yun. And were you thinking
straight nung inannounce mo in an open public with cameras around na ikaw ang ama
ng pinagbubuntis ni Yvette? Broh lalabas sa media yun."

KUmalma si Phoenix. Natutop nito ang noo at napapikit nang mariin. " I know that
was reckless. I just can't help it. Isa pa, Yvette has confirmed it, ako ang ama ng
bata. With or without the DNA nararamdaman ko yun."

"Unbelievable. All of a sudden magiging daddy ka na. Siguro maiintindihan ko rin

ang nararamdaman mo kapag nangyari sakin pero ngayon I seriously think you frighten
the whole town with your little display of temper."

"Wala akong pakialam. Hindi naman na siya babalik dun. Dito na siya titira sakin.

"Pumayag si Yvette dun?"

"Hindi. Wala naman siyang magagawa."

"Akala ko na ayaw mo siyang mastress? Eh labag pala sa loob niya ginagawa mo eh."

Kumunot noo ni Phoenix.

"Sa simula lang yun. Masasanay din siya."

********

Nagising si Yvette sa marahang haplos ng mga daliri sa

kanyang pisngi. Pagdilat ng mga mata niya , napasinghap siya nang si Phoenix ang
unang maapuhap ng nga mata. She realized he was shedding her tears from overnight
crying. " Bawal ma-stress, you promised that to the doctors" anito

"kaya iuwi mo na ako.." halos bulong niya

Mariing napapikit lang si Phoenix, alam niyang pinipilit lang nitong wag magalit.
Kinakabahan na naman siya, imposible ang hinihiling nitong wag siyang ma-stress
lalo't galit nitong mukha ang lagi niyang makikita.

"Gusto mo bang mag breakfast, nakahanda na sa baba" sa halip ay sabi nito. Alam
niyang mas makabubuti kung hindi niya sasagarin ang pasensya nito." halika na
bumangon ka na dyan sabay na tayong kumain. We're gonna have a long day today."
hinila pa siya nito para tulungang makabangon.

**********

Dinala siya ni Phoenix sa clinic ng kanyang magiging personal OB-GYNE. Kumpleto ang
mga facility dun and the female doctor was the best in town. First class treatment
of course for the baby Dizeriu.
"Healthy baby boy" deklara ng doctora after the ultrasound

Nang lingunin niya si Phoenix maningning ang mga mata nito sa katuwaan, noong mga
sandaling iyon animo ito'y isang anghel na nabigyan ng biyaya. His face so light
and so happy.

"A boy..." nakatangang usal nito habang walang poknat sa monitor na nagsisilbing
mata sa loob ng tiyan niya. They could see the tiny figure of their son using the
best and the latest equipment available.

Nabaling ang tingin nito sa kanya, he was smiling brightly on her. Kinuha nito ang
kamay niya and brought it to his lips to kiss. She hoped the machine won't catch
it, dahil biglang bumilis ang tibok ng ng puso niya dahil sa ginawa nito.

"What's wrong? Hindi ka ba natutuwang lalake ang baby natin... gusto mo bang babae
siya?" kunot noong tanong ni Phoenix nang makasakay sila sa kotse.

"Hindi... okay lang kahit anu pa siya"

"Eh bakit kanina ka pa hindi umiimik? Masama sa kanya na laging bad mood ka. Sabi
ng doctor you have to be happy and healthy para maiwasan natin ang anumang
complications, so please cooperate!" Asar na naman ang tono nito at salubong ang
mga kilay.

"Sorry hindi lang kasi maganda pakiramdam ko."

"Gusto mo bang umuwi na tayo?"

"Hindi na. Normal lang naman ito sa mga buntis."

Ngunit nakasimangot parin si Phoenix.

"Let's have a drive outside the city kailangan mo ng sariwang hangin"

=================

13. Getting to know Mr. Mystery

Ganun nga ang ginawa nito. Kaya pinilit nalang niyang magenjoy sa magagandang
tanawin na nakikita niya sa labas ng bintana. Wala silang imikan sa biahe.

Itinigil nito ang sasakyan sa isang hindi pamilyar na resort sa labas ng siudad.
The scenery instantly took her breath away. Naririnig na niya ang lagaslas ng mga
alon sa dalampasigan.

"Ang ganda dito, ang sarap ng hangin!" aniya matapos huminga ng malalim.

"Im glad you like it. Nahirapan ang assistant ko maghanap ng lugar na kagaya nito
para sayo.."

Napatingin siya dito. Nakangiti na ito sa kanya. Maaliwalas na ulit ang mukha
kagaya nung nasa clinic pa sila. Gusto niya kapag ganito ang mood ni Phoenix kasi
pakiramdam niya pwede niya itong lapitan at yakapin. Kaso alam niyang para sa baby
ang mga efforts nito. Ok na lang siguro siya dun. Kesa naman nakakunot ang noo nito
sa kaniya palagi.

"Let's go for a walk?"yaya nito. "Hanggang dun sa coconut tree sa dulo ng shoreline
na to?!"

"Ha? Ang layo naman!"

"Kaya mo yan, tara na!" excited nitong sagot na parang batang ngayon lang nakalabas
mula sa hawla. She doesn't have the heart to complain.

Hinila siya nito sa parte ng buhangin na inaabot ng alon. Napangiti na ng malawak

si Yvette. Main reason was he's holding her hand.

"Nag eenjoy ka sa tabing dagat ano?" puna niya nang mabasang masaya ang mukha nito
habang hinahayaang lumubog sa malambot na buhangin ang paa.
"Oo. Itong mga beach na ganito ang namimiss ko kapag nasa Australia ako."

Tumango siya. Marami siyang gustong itanong ngunit kinakabahan siyang baka magbago
ang mood nito kaya nanahimik na lang

siya.

"Yvette..magagalit ka ba kung sasabihin kong I did some background check on you?"

"Tungkol san?"

"Sa lahat."

"Ini-expect ko na yun sayo." kibit balikat niyang tugon.

"Hindi ka galit?"

"Kahit magalit ako wala din naman akong magagawa di ba?"

Huminto ito sa paglalakad upang antayin siya. Patakbo takbo ito kanina kaya
humahabol lamang siya.

"Sabi sa report hindi ka pa daw nagkakaboyfriend..of course hindi ako naniwala baka
tinamad lang ang mga agents ko na magkalkal--"

"Wala naman talaga silang makukuhang kahit na ano tungkol sa bagay na yun, sana
hindi mo sila pinagalitan dahil dun."

Napatitig ito sa kanya. "Totoo yun? Hindi ka pa nagkakaboyfriend kahit kelan?"

"Marami akong pinagkakaabalahan sa buhay ko. Wala akong panahon sa boyfriend-

boyfriend na yan. Lumaki akong kontento sa piling ng Auntie ko na nagpalaki sakin
at sa bestfriend kong si Zyra na parang kapatid ko na. Isa pa wala namang
nanliligaw sakin. Hindi ako ganun kaganda para pagtiyagaan ng mga lalaki." mapait
ang ngiting pinawalan niya.

Hindi sumagot si Phoenix tumitig lang sa kanya.

"kung meron kang gustong malaman, itanong mo nalang kahit ganu pa nakakahiya ang
kwento ng buhay ko, sasabihin ko sayo lahat ng gusto mong malaman aking kamahalan."
tudyo niya dahil sumeryoso na naman ang mukha nito. Natatakot siya kapag nasisira
ang mga ngiti nito sa labi.

"Can you imagine how pitiful I was that night to throw myself to a complete
stranger and ended up pregnant. No wonder pinagtsitsismisan ako ng mga kapitbahay
ko kasi nakakaawa nga naman ako... Bat natahimik

ka diyan?"

"Tch. Seryoso ka ba sa mga sinasabi mo? Yun talaga ang tingin mo sa sarili mo?"

Nagkibit balikat lang siya. "See. Malapit na! Malapit na akong mahimatay sa pagod,
sobrang layo, seryoso kang kaya nating abutin yung niyog na yun??" pilit niyang
binago ang usapan dahil baka maiyak lang siya sa saklap ng kapalaran.

Nagpatiuna siyang maglakad upang di nito mahalata ang namumuong mga luha sa mata.

"Aabutin natin yun. And I need you to just trust me. I'll be with you all the way."
tinig ni Phoenix mula sa likuran niya.

Napasinghap siya ng buhatin siya nito.Hindi na siya nakapagprotesta lalo nang

maramdaman kung gaano kasarap sa pakiramdam ang muling madama ang katawan nito
against hers. Halos takasan na naman siya ng pintig ng puso dahil sa unexpected
gesture na yun.

"Makakarating tayo dun at wala kang dapat gawin kundi ienjoy ang ride, ang fresh
air at ang view, ok ba aking kamahalan?"

Napatawa si Yvette. Ginaya pa siya nito sa endearment niya kanina na may halong
sarcasm. Langhap niya ang amoy nito, gusto pa niyang yumakap ng mahigpit pero
nahihiya siya.
"Hold on tight babe, we'll go a little faster!" sabi nito.

Tumalon ang puso niya sa kilig bago tuluyang yumakap dito ng mahigpit. Nakakawit ng
maigi ang mga kamay niya sa leeg nito while her head on the side of his neck.

Nang marating nila ang goal. Saka lamang siya nilapag nito. Bitin. Sa isip isip
niya.

Kinabahan siya nang tumitig si Phoenix sa kanya. Lumapit ito, nakuyom niya ang mga
palad na pinagpapawisan

na ng sobra. Her heart escaped a beat when he gently touched her face...

"Listen to me... you are the most beautiful woman I have ever seen in my whole
life. I've travelled the world, met a lot of women from different races .. and
you're the only one who captured my attention effortlessly with that little red
dress of yours that night.. so don't you freakin tell me na hindi ka maganda kaya
walang nanligaw sayo coz thats utter bullshit.

Pinagtsitsismisan ka sa lugar niyo dahil inggit silang lahat sayo..the reason is

your not only by far the most beautiful woman in town, you are also the most
intelligent and the most hard driven.

In my eyes that's what I see, and i'll go fuckin wreck that town if they ever harm
you again...believe me..I will."

She was looking straight into his eyes she could feel his words down her spine and
it made her very very happy. If only she could hug him and kiss him for making her
feel better about herself.

*************

"Phoenix...magpapaalam sana ako pupunta ako sa gallery mamaya.. Bibisitahin ko si

Zyra kung ano na nangyari dun.." paalam niya kay Phoenix during breakfast.

"Anong oras ka uuwi?"

"Gabi na siguro, marami kasi akong gustong ayusin at ibilin ng personal kay Zyra
eh." kinakabahan siya.

"Gabi?" kunot noong tugon nito. "Sige, pero samahan mo muna ako sa office, may
kailangan akong pirmahan dun eh tapos ibibilin ko nalang muna sa mga tauhan ko yung
trabaho ngayong araw. Tapos punta na tayong gallery."

"Pero, hindi mo naman kelangang icancel ang trabaho mo today..ok lang ako mag isa
pumunta sa shop."

Umiling ito. "Ayokong nawawala ka sa paningin ko ok? Hindi rin ako mapapakali sa
trabaho kaya sasama nalang ako sayo."

"Efficient, hard working, dedicated at matalino ang taong pinadala ni Phoenix para
sa expansion ng shop. Everything is going smoothly more than expected kaya wala
kang dapat ipag alala bes." masiglang balita ni zyra habang ninanakawan ng tingin
si Phoenix na nasa mga stalls nila at binubusisi ang kanilang mga items doon.

"Wala bang trabaho yang father ng baby mo at nakatambay yan dito?"

"Meron. Iniwan niya sa asisstant niya, ayaw naman niya akong payagang pumunta dito
mag isa.

Napangisi si Zyra na may halong panunukso. "UUyyyy, ibang level, ayaw ka na niyang
mawalay sa tabi niya ganun ba?"
"Yung baby, hindi ako. Heto oh" binalandra pa niya ang lumalaking tiyan sa
kaibigan.

"Asuuus, gumaganda ka nga masyado dun sa mansion ni Phoenix eh, kumusta ang buhay
donya?"

"Ayun , sinasanay ko sarili ko. Alam mo namang hindi ako sanay sa madaming katulong
na hindi ko pa inuutos nagawa na nila."

Tumawa lamang si Zyra. "Sira ang swerte mo nga. Masanay ka na dahil yang anak mo
ang magiging passport mo sa mundo ng karangyaan!"

"Hindi ko itinuturing na passport ang anak ko sa anumang mundong hindi ko naman

gustong puntahan. Hindi madali tong pinagdadaanan ko pero pinipilit kong maging
masaya para sa baby ko..."

"Hindi ka masaya dun?"

Masaya siya. Lalo't nasa kaniya lahat ng atensyon ni Phoenix, pero kulang. Dahil
alam niyang hindi naman para sa kanya ang pag aalagang yun.

"Hindi naman ako bagay dun. At hindi rin ako komportable." sabi nalang niya.

Tiningnan ulit ni Zyra si Phoenix. "Eh dun sa isang yun.?"inginuso nito ang lalaki.
"How do you feel about him?"

=================

14. Growing Feelings For the Man Who Doesn't Care

Mas lalong lumungkot ang mga mata ni Yvette.

"Hindi naman importante how I feel about him, dahil hindi naman yun mahalaga para
sa taong yan. He just see me as a baby container na kailangan niyang alagaan
hanggang makalabas ang anak niya."
"Whoa. That's harsh.."

Napansin nilang may pumasok na customer sa shop, lalapitan sana nila ngunit naunang
lumapit dito si Phoenix. Malapad ang ngiti ng magandang babaeng costumer. Nilibot
nito ang babae sa buong gallery habang walang poknat naman ang titig ni Yvette sa
mga ito.

"If looks can kill patay na yang babaeng yan sa mga tingin mo palang." puna si
Zyra.

Napakurap si Yvette. Napatanga sa nakangising si Zyra.

"Ang galing niya noh? Ngayon alam ko na kung bakit mahal sila ng mga tao kahit may
demon-like attitude silang mga Prince of Hell.."

"Bakit?"

"Look at the smile. Look at the eyes. Listen to the voice...nakakahypnotized

grabeh! Hindi mo kakayaning tumanggi. They could be angel-personified if they want
to."

"Don't forget the demon lurking inside them...", bulong pa ni Yvette sa mga
sinabing yun ni Zyra. "They are capable of ruining you into shards and pieces."

"Ganun lang kadali yun? Konting ngiti, konting kindat, konting bola halos hakutin
na ng costumers ang mga items sa shop." nakatawang pahayag ni Yvette nang makauwi
sila ng mansyon.
"Tuwang tuwa ka ah."

"Syempre madaming nabenta ngayon, tiyak busy sina Zyra sa pagkontak sa mga
suppliers. Sabi nga niya sana palagi kang naliligaw dun sa gallery para maganda ang
benta."

"Hindi naman mahirap ibenta ang mga items mo, magaganda at pulido ang magpapakagawa
ng mga artist mo."

"Kahit na. Antagal na namin sa ganitong business hindi ganun kadali ibenta ang mga
yun. Magaling ka lang talaga, ngayon alam ko na kung bakit sobrang sucessful ang
company mo. Kasi dinadaan mo diyan sa itsura mo, pungay-pungay ng mata, ngisi-
ngisi, ayon deal sealed na."

Napatawa ito ng malakas dahil sa sinabi niya.

"Bakit totoo naman." depensa niya.

"So looks ko lang talaga ang nagdala ng lahat, ganun?"

"Ganun nga siguro."

Tumawa pa ito.

"Ano ba sa tingin mo ang itsura ko?"

"As if hindi mo alam."

"I wanna hear it from you."

"In one word. Explosive."

Mas lumakas pa ang tawa ni Phoenix sa kanya. Haha. Nakakahiya.

"Oh sige na. Time to sleep na pala. Bawal kay baby ang mapuyat." sabi pa nito na
hinawakan pa siya sa baba.

She was anticipating a kiss. Hahalikan kaya siya ulit nito?

"Yeah..t-thanks for this day Phoenix."

"Wait lang. May bayad ang service ko kanina ah. Ang hirap kayang magpa-cute dun sa
mga costumers mo.."

"Ano naman ang ibabayad ko?"

His gaze lower down to her parted lips. Then back to her eyes.

Napalunok siya.

Ngumiti ito ng pagkatamis. She could she his perfectly white teeth up close.

"Hmmm...gisingin mo ako tuwing umaga. Lagi kasi akong late bumangon lately,
pumapalya na yata ang alarm clock ko kaya ikaw na lang gumising sakin. Ok lang ba
yun, kamahalan?"

"Ha?" napanganga siya dun.

"I'll take that as a yes." nakangiting sabi nito, hinalikan pa siya sa noo bago
magsabi ng goodnight at pumasok sa sariling kwarto.

Naiwan siyang nakatunganga. Sinalat niya ng kamay ang bahagi na hinalikan nito. The
bomb planted was still there it exploded in her touch, and had a swirling effect on
her heart.
=================

15. Double-Edged Sword

"Anong oras na ba?" inip na tanong ni Phoenix nang sandaling magbreak ang
presentation ng mga tauhan niya sa loob ng conference room.

"11:30am Broh, pansampung tanong mo na yan ah. Ano bang problema?" sagot ni Fret.

"Antagal kasi, hindi mo ba talaga kayang mag isa dito, gusto ko nang umuwi eh!"

"Phoenix naman, alam mong kailangan ka dito, ikaw ang boss hindi ako, ikaw pa din
naman ang mag aaprove sa lahat ng to kaya kailangan mong marinig lahat ng report
nila."

Umikot ang eyeballs si Phoenix.

Nang sa wakas ay matapos ang conference ay mabilis pa sa alas kwatrong nagpunta

sila sa airport kasama si Fret.

"Phoenix, can you explain to me why we're here? We are supposed to leave Japan
tomorrow, nakakadalawang araw pa lang tayo dito gusto mo nang bumalik sa Pinas."

"I miss my baby."

Tumawa si Fret. "Wala ka pang baby. Baka naman ibig mong sabihin nami-miss mo ang
mommy ng baby mo."

"Im just worried ok? Baka sobsob na naman yun sa shop niya hindi na niya naalagaan
ang katawan niya."depensa ni Phoenix.

"Ang OA mo! Dalawang araw ka pa lang nawawala ganyan na kagad ang iniisip mo, di mo
pa amining namimiss mo si Yvette."
Napabuntong hininga si Phoenix. "Hindi ko nga siya namimiss ok?! Im just worried
about my son. Wala kaming relasyon ni Yvette. We we're just civil to each other
dahil pareho naming gusto na alagaan ang anak namin."

"Wow. Magkakaanak na kayo't lahat, tapos walang relasyon? Hindi ba ulit kayo nagsex
after that fateful night?"

Sumeryoso ang anyo ni Phoenix. "I won't fall to her trap twice.She's dangerous."

"Oh come on.. Mukha naman siyang mabait, and obvious naman na masaya ka sa kanya."

"Yun nga nakakatakot about her eh. Parang nag iba siya. Nung una ko siyang makilala
she's a total manifestation of a woman who is so sure of herself. She was proud,
beautiful and full confidence about her charm around men. Na kampante siyang
kayang-kaya niyang paikotin sa mga kamay niya ang sinumang lalaking iharap sa
kanya. Sobrang lakas ng loob niyang hilingin sa akin ang Cassiopeia dahil sigurado
siyang hindi ako makakatanggi...pero pagkatapos ng gabing yun...ibang tao na siya.
Hindi ko na kilala.

She even told me na walang nanligaw sa kanya kasi hindi siya maganda! That crap.
Biglang hindi niya alam kung gaano siya kaganda, she could have the world right
under her feet with that innocent face of hers."

"So naguguluhan ka? Hindi mo alam kung alin sa dalawang Yvette ang tunay niyang
pagkatao?"

Napailing si Phoenix. "She's a double-edged sword. That's why Im very careful

around her."

"Isasama mo ba siya sa Australia pagbalik mo?"

"Hell no! Hindi ko siya papayagang makapasok sa mundo ko at sirain ang lahat ng
pinaghirapan ko."

=================
16. Invitation to His Realm

"Phoenix, basang basa ka bakit naman sumugod ka sa ulan?" salubong niya dito nang
makapasok sa loob ng bahay. Na-miss niya si Phoenix sobra. Dalawang araw lang itong
nawala ngunit parang dalawang taon siyang nangulila dito.

Sa ilang buwan nilang pagsasama sa bahay hindi na siya sanay na wala ito. Sa
dalawang araw na wala ito pinupuntahan pa niya ang kwarto nito sa umaga dahil
nasanay siyang gisingin ito tuwing umaga.

Now he was back. She hugged him real tight.

"Oooppss, basa ako, malamigan si baby." nakatawang bulalas ni Phoenix. Napaatras

naman siya.

"Sorry."sabi niya, "magbihis ka na."

Inabot niya ang towel na dala ng katulong and helped Phoenix fix his dripping hair.
Sinamahan niya ito all the way to his room, upang siya na ang maghanap ng damit na
pamalit katulad ng lagi niyang ginagawa these past few months.

Nang lumabas si Phoenix mula sa banyo with only a towel around his waist--dripping
wet and sexy--napalunok siya.

She was mesmerized all over again. Feeling niya nag-blush siya ng malala nang
maalala ang mga eksena nung una silang magkita.

"Bakit?" tanong nito.

"W-wala. Magbihis ka na." sabay abot sa damit. Pilit niyang iniwas ang tingin sa
katawan nito.

"Na-miss mo ko noh?" he said grinning.

"Na-miss ka ni baby." kagat labi niyang tugon.

Tumawa si Phoenix. He lowered his head down to her bulging belly and kiss it
passionately. "I miss you too.."

Nag init ang mukha niya sa ginawa nito. Lalo pa nung tumitig si Phoenix sa kanya.

Matapos halikan ang tiyan ay niyakap siya nito ng mahigpit, na kung hindi dahil sa
malaki niyang tiyan sa pagitan nila sana they we're even more closer.

"Magbihis ka na. Baba lang ako aayusin ko dinner mo." excuse niya yun para
makalabas na ng kwarto dahil hindi na niya maipaliwanag kung ano ang nararamdaman.

"Ang daya. Pambahay naman ang hinanda ko para sayo bakit parang may fashion show ka
sa catwalk sa damit na yan?" biro niya dito nang makababa ito para kumain.

"Ha?" takang tugon ni Phoenix.

Napatawa si Yvette. Nakapambahay lang ito pero parang photoshoot para sa isang
billboard ang itsura nito. Hindi pa siya nasanay.

"Ganun? Matagal na akong gwapo, hindi ka pa nasanay. Stop drooling baka mamaya
maging kambal yang anak mo!"

Nanlaki ang mga mata niya. Akala niya nasa isip niya lang. Nasabi niya pala ng
malakas na pangbillboard ang itsura nito.

"Conceited." naiusal niya sa sobrang hiya.

Tinawanan pa siya nito dahil nagba-blush siya ng sobra.

"Sabayan mo kong kumain." anito. Binalik nito ang atensyon sa pagkain.

"HIndi na kumain na ako kila Zyra. Akala ko kasi bukas ka pa uuwi kaya di na kita
naantay."

"Minadali ko na kasi ang trabaho ko dito sa Pratley. Kailangan ko nang bumalik sa

Australia as soon as possible."

Natigilan si Yvette sa sinabi nito. HIndi siya nakaimik dahil doon.

"Babalik ka na sa Australia?"nasabi niya.

"Oo. Pratley Inc is just one of my property, pero nasa Australia pa din ang Deziriu
Empire. Mas kailangan ako doon."

Tumango-tango si Yvette. Muntik na niyang makalimutan, hindi nga pala siya yung
plain businessman na inakala niya noon. That he was actually the super powerful and
extremely weathly business magnate Phoenix Arthur Dizeriu. A prince of hell.

"Kelan naman ang balik mo?"

"Hmmm..siguro sa weekend..."

Napalunok si Yvette. Parang gusto niyang umiyak. Nakatitig sa kanya si Phoenix kaya
pinilit niya ang isang mapait na ngiti.

"Ahh.. O-ok. Sa tingin ko kailangan ko nang tawagan si Zyra para maihanda na niya
ang bagong lilipatan namin..."

"You're coming with me."

"Ano?" gulat niyang tanong.

"Gusto kong sumama ka."

"Pero.."

"Gusto kong sumama ka!" kumunot na bigla ang noo nito nagbabadya ng galit.

=================

17. His Castle..His Life

Dizeriu castle was literally a castle. It was a 16th century castle na parang
cathedral sa sobrang laki.

Hinigpitan niya ang hawak sa kamay ni Phoenix dahil alam niyang kapag naghiwalay
sila ay maliligaw siya.

"This place is amazing..." understatement pa niyang wika.

"It's one of the family's indulgence since the early centuries. Marami pa akong pag
aaring ganito in different places of the world."

"Are they all grand like this?"

Tumango ito. "Itong Dizeriu castle na ang pinakamalaki. I'll take you to Athens
sometime, my small palace there is my personal favorite."

He led her into one great room kung saan doble ang laki sa buong bahay niya sa
pilipinas. Puno ito ng mga mamahalin at antigong display. The doorknob itself was
coated with gold nahihiya ang kamay niyang hawakan iyon.

"this is my room. And this is going to be your room now."

Napalingon siya dito. He just winked.

"Don't worry, I'll find another room. Ipapalipat ko na lang din ang ilan kong
gamit."

"Hindi mo naman kailangang ibigay ang kwarto mo sakin.. Pwede naman ako kahit
saan."

"No. Im giving you the royal chamber coz this is the safest place in the castle.
Dito nakasentro ang entire security system ng buong bahay. You are my priority now.
I wont risk your safety."

He's exaggerating. HImalang makapasok sa castle na to ang masasamang loob dahil

bukod sa state of the art security system ng bahay, andaming nakapalibot na
gwardiya. Daig niya pa ang nasa royal palace

ni Queen Elizabeth.

"I'll introduce you to my people here. Kung may kailangan ka madaming mag aasikaso
sayo dito."

Tumango lang siya. Hinawakan nito ang nanginginig niyang kamay.

"Wag kang kabahan. You'll be at home here soon... Nandito naman ako. At malapit
nang dumating si baby.. Dito mo siya isisilang and everything will be alright. I
promise you." malumanay nitong sabi. He planted a kiss on her forehead.

"Im fine..naninibago lang siguro."

Ngumiti si Phoenix. "Im gonna leave you for a while my Queen, kailangan ako sa
office today. Pero tomorrow, I promise, I'll tour you around the castle. Dadalhin
kita sa office at mag isip ka na ng mga gusto mong puntahan, mamasyal tayo,
magiging masaya ka dito!"

"Sure, Thank you."

"Anything for the baby." sagot nito. "You have to be happy para healthy
siya...healthy kayo."
Naiwang mag isa si Yvette sa loob ng malaking kwarto. Hindi ang karangyaang nasa
paanan niya ang ikasasaya niya. Pero hindi niya kayang tanggihan si Phoenix. Isa pa
she'll never be happy in any place without him kaya mas ginusto nalang niyang
sumama.

Isipin pa lang niyang mapapalayo siya dito ay nanghihina na siya. Matagal na niyang
tinatanggi sa sarili pero kailangan niyang tanggapin ang katotohan na mahal na
mahal na niya ito. Mahal niya ito simula pa lang nung gabing ibigay niya ang sarili
dito. Hindi niya pinagsisihan ang lahat. Kung anuman ang kahihinatnan ng kabaliwan
niyang ito ay maluwag sa loob niyang tatanggapin.

Loving him was the most stupid, the most excruciating thing to do knowing that he
never loved her. All the kindness, all the care, para yun lahat sa anak nitong
nagkataong siya ang nagdadala.

True to his words. Pinasyal siya nito the next day. Nilibot nila ang buong castle,
dinala siya sa Dizeriu main Tower at nalulla siya sa laki nun. He piloted a small
plane para makita niya ang mga mountain ridges na sikat sa lugar. Lubog na lamang
ang araw ay hindi pa niya lubos na nakikita ang kabuuan ng mga pag aari nito.

He brought her to a luxurious dinner malapit sa ridge.

"You should eat this. My favorite." sinubuan pa siya ni Phoenix. Maghapon itong
masigla, masaya at laging nakatawa, bagay na ikinatutuwa niya ng sobra sobra higit
pa sa mg experiences na binibigay nito sa kanya. Makita niya lamang na maaliwalas
ang mukha nito ay tuwang tuwa na siya.

"Masarap?"

"Oo naman!"

"You should eat more, its nutritious!"

Nakangiti siyang tumango at kumain ng marami. To her surprise ay sanay na siyang

sundin ang mga utos nito, sanay na siyang ginagawa ang bawat naisin nito and she
was exceptionally happy doing that.

=================

18. Untold Secrets

Nagising si Yvette sa sunod-sunod na katok sa pinto ng kwarto niya.

Pagbukas niya ng pinto, it was Fret. She knew him from the party. Pinsan ito ni
Phoenix.

"Hi!...Uhmmm...sorry akala ko kwarto ni Phoenix to.."

"Ok lang. Fret right?..Uhmmm.. Wala si Phoenix eh, ang sabi niya may meeting daw
with clients.

Tumango si Fret. "Mas malaki na yung tiyan mo kesa nung makita kita sa party.."
anito.

Mabilis niya itong nakapagpalagayang loob dahil sa bukod sa may hawig ito kay
Phoenix ay mabait din ito at palakaibigan.

"Kumusta nga pala ang nakatira sa tunay na palasyo Yvette? Komportable ka ba?"
nakatawang usisa nito.

"hindi nga eh. Natatakot akong maglakad lakad dahil baka maligaw ako sa dami ng
kwarto. Puro pa lalaki yung mga tauhan ni Phoenix dito, wala tuloy akong makausap.
Ang seseryoso ng mga mukha nila feeling ko pag kinausap ko kakaratehin ako."

Tumawa ng malakas si Fret dahil sa sinabi niya.

"Baliw, hindi nila gagawin yun, takot lang nila kay Phoenix, ikaw kaya ang reyna
dito."

"Pwede mo ba siyang kausapin na mag hire ng bABAeng tauhan dito?"

Lumungkot ang anyo ni Fret." Hindi pwede eh. Magagalit yun. Alam mo naman yung
pinsan kong yun, may sa bipolar nakakatakot magalit."

"Bakit naman hindi pwede?"

"Siya na lang siguro tanungin mo."

Nalukot na din yung mukha niya. " Wala siyang tiwala sakin pagdating sa personal na
bagay. Hindi siya nagkukwento.."

"Wag kang magtampo, nag aadjust pa yun sayo. Simula pagkabata walang tiwala

si Phoenix sa mga babae.. Tingin niya sa inyo...user..and dangerous.

Napamaang siya. "Bakit? Anong dahilan niya?"

"Family history. Pinakasalan ng Pinay na lola ni Phoenix ang lolo niya dahil sa
pera, nang makapagwithdraw ng malaking halaga sa Don ng mga Dizeriu ay nawalang
parang bola. Sa sobrang sama ng loob ang namatay ang lolo niya. Ganun din ang
nangyari sa Papa niya. His mother was a rich Australian socialite nang malugi ang
negosyo ng pamilya nito ay kumapit sa Papa niya ngunit nang muling umangat ay nag
file ng divorce, ang sabi may ibang pamilya na ang mama niya ngayon. He was left
alone at the age of 10, dahil namatay din ang papa niya."

Nakatungangang nakinig si Yvette. Hindi nakapagtatakang walang tiwala sa mga babae

si Phoenix dahil mismong lola at mama nito ang nagtraydor sa kanya.

Kaya pala ganun na lang ang galit nito sa kanya noon dahil sa inaakala nitong
bayaran din siya at gold digger. Gusto niyang patunayan dito na hindi siya ganung
klaseng babae. Na nawala lang siya sa sarili ng gabing yun. She never planned to
give her body just because of Cassiopeia. Hindi kasama sa plano yun. Binigay niya
ang sarili dito dahil, gusto ng puso niya. Dahil mas nanaig ito kesa sa utak niya
ng gabing yun. Namis-interpret lamang nito ang lahat.

Nahanap ni Yvette sa loob ng library ang isang lumang photo album. Natuwa siya
dahil nagtataglay iyon ng mga lumang litrato ni Phoenix nung maliit pa itong bata.
One particular old and ruined photo caught her attention. Iyon ang nagiisang family
picture na naroon. Isang batang Phoenix ang kalong ng isang Australian na may
mahabang buhok ang nasa larawan. Kinaskas ng matigas na bagay ang mukha

ng babae kaya di na niya makilala, sinadya itong sirain. Sa tabi ng babae ay ang
isang lalaking kamukha ni Phoenix ngayon, ang Papa niya.

"Anong ginagawa mo dito?"

Napaiktad si Yvette, nabitiwan niya ang album. Si Phoenix ang dumampot nun at
padabog na binalik sa shelf.

"Sorry, hindi ko naman sinasadyang makita yun."

Naningkit ang mga mata nito sa galit. Nanginig siya.

"Wag ka kasing nangingialam ng mga gamit dito sa bahay. Binigyan kita ng kwarto yun
lang ang pakialaman mo!" singhal nito. "Lumabas ka na!"

"Galit ka ba sa mama mo kaya sinira mo ang mukha niya sa picture?" mas lalong
dumilim ang anyo nito.

"Anong sinabi mo?"

"Hindi ko man nakita ang mukha niya pero kitang kita naman sa litrato na ingat na
ingat sya sa pagkarga sayo. Sa nakita ko hindi ako naniniwalang iniwan ka niya ng
basta basta. Siguro may mabigat na dahilan....."

"Shut the fuck up!"sigaw nito. "You don't know what kind of woman she was and what
kind of mother she has been to me. Kaya tumigil ka sa mga walang kwenta mong
spekulasyon. Ayokong nangingialam ka sa personal kong buhay. Wala kang karapatang
magtanong o maghalungkat ng mga gamit dito. Kung ano lang ang pinapagawa sayo yun
lang ang gawin mo, nagkakaintindihan ba tayo??"

Gustong umiyak ni Yvette sa mga naririnig ngunit tinatagan niya ang loob. Wala din
namang karapatan ang lalaking to na sigawan siya dahil malinis ang kanyang
intensyon at gusto niya lang makatulong.
"Dahil wala kang tiwala sakin. Dahil kahit dinala mo ako dito sa bahay mo,
pinatulog sa kwarto mo ay ibang tao pa din ako sayo."

Nakakainsulto ang tawang pinawalan ni Phoenix. "Sino ka ba sa akala mo? Walang

nagbago Yvette, you're just some ramdom woman na kailangan kong bantayan dahil anak
ko ang nasa loob ng tiyan mo! So don't expect anything more than what Im giving
you. Lumugar ka."

Mapait ang mukhang tumango siya. "alright, if that's what you want. Hindi na ako
mangingialam. Hindi ako papasok sa buhay mo kahit kelan. Pero ito ang tatandaan mo,
hindi totoong salot kaming mga babae, aminin mo man o hindi alam kong nangungulila
ka lang sa kanya kaya ka nagkakaganyan."

Laglag ang balikat ng lumabas ng library si Yvette. It came from his mouth already.
Wala lang siya sa buhay nito. He would throw her away the moment na ipanganak niya
ang anak nito at wala siyang magagawa.

=================

19. The Beast's Falling Roses

Hanggang dito ba naman sa Australia sinusundan ka ng mga death threat na yan?"

kunot noo si Fret habang iniisa isa ang mga sulat na natagpuan sa ibabaw ng desk ni
Phoenix.

"Malapit ko nang mabingo ang taong yan, malaking pagkakamali na sumunod siya dito
sa Australia."kampanteng wika ni Phoenix. Ang mga mata nito'y nakatitig lang sa
kawalan. Walang buhay ngunit wala rin mababakas na emosyon.

Tambak ang mga papeles sa desk nito ngunit wala itong ginagalaw kahit isa sa mga
iyon.

Tumikhim si Fret.

"Malapit na palang manganak si Yvette ano..."

" Ayoko siyang pag usapan."asik ni Phoenix.

"Hindi pa rin ba kayo nagpapansinan? Pati ba naman kay Yvette ang taas ng pride mo?
Hindi ka ba naawa dun sa tao nabobored na yun dun sa palasyo kinukulong mo!"

"hindi ko siya kinukulong. Malaya niyang gawin ang gusto niya as long as hindi siya
lalayo sa paningin ng mga bantay niya."

Napabuntong hininga si Fret.

"That's not how the way you treat women. Hindi sila tau tauhan. Ang pagkakamaling
ginawa ng lolo at papa mo inuulit mo ngayon kay Yvette. Gusto mo bang iwanan ka rin
niya??"

"Yun naman talaga ang dapat niyang gawin di ba? Pagkapanganak niya, I'll send her
back to the Philippines. Hindi ko sya kelangan."

Tumawa si Fret. "Sinong niloko mo? Hindi ba't sinabi mo rin na hindi mo isasama si
Yvette dahil ayaw mo siyang papasukin sa buhay mo? Pero sinama mo pa rin siya dito
sa Australia. Sabi mo hindi mo siya kelangan sa buhay mo? Tingnan mo nga sarili mo
ngayon, ilang araw ka nang tulala at wala kang nagagawa dito sa opisina mo!"

Nagngingitngit na sa galit si Phoenix. Kumuyom ang mga kamao nito. Akmang

susuntukin si Fret dahil sa pagkapikon.

"Sige suntukin mo ako! Diyan ka magaling, sa pananakit ng mga taong nagmamahal

sayo. Kami na nga lang ni Yvette ang nagtiyatiyaga sayo tinutulak mo pa palayo. You
know what broh, kung hindi ka magbabago... MAtutulad ka sa lolo at papa mo!"

Ang kamao ni Phoenix ay sa glass table tumama. Nagdugo iyon.

"Iniiwasan ko si Yvtte dahil ayokong matulad sa kanila na nagkaletse letse ang

buhay."

"You haven't heard the other side of the story. Anong malay mo, kagaya mo palang
walang kwenta ang Lolo at Papa mo noon na pinagmalupitan ang babaeng mahal nila
dahil sa takot na magtiwala sa pag ibig."
"Pag ibig?"

"Oo ..alam kong mahal mo si Yvette. Why don't you just accept the fact? Matuto kang
magtiwala. Gawin mo kung ano nag dinidikta niyang puso mo, subukan mong maging
masaya."

"An be dead like the late Dizerius...tch!" mapait na tugon nito.

=================

20. The Invitation to his Life

Hindi alam ni Yvette kung saan siya pupunta dahil ginayakan siya ng mga tauhan ni
Phoenix sa palasyo. Inayos ang buhok, pinaganda at binihisan ng mamahaling damit na
kulay asul. Nang tumingin siya sa salamin halos hindi na niya makilala ang sarili.

She tried to ask the attendants kung anong meron at san siya pupunta pero
nginingitian lamang siya ng mga ito.

Mag iisang linggo na niyang hindi nakkikita si Phoenix, tuwing nagkakatagpo sila ay
iniiwasan siya nito na para bang may nakakahawa siyang sakit.

Namimiss niya ito ng sobra. Gusto niyang humingi na lamang ng tawad sa nangyari
kahit alam niyang wala siyang kasalanan para lamang magkabati sila at bumalik sa
dati ang lahat. Malapit na siyang manganak. Nauubos na ang mga panahong makakasama
niya ito.

Nang bumukas ang pinto ng kwarto inasahan niyang isa lamang sa mga attendants iyon.
She was caught off guard nang ang gwapong gwapong si Phoenix ang iluwa ng pinto.

His jet black hair, elegant brows, mesmerizing eyes matched the luxurios black
evening suit he was wearing.

Explosive.

That was the word again.

Hawak nito sa isang kamay ang parehaba at manipis na regalo.

Lumapit ito sa kanya. Kabado siya.

"Your stylists did a very good job tonight. You look fabulous my Queen." wika nito
na nakatitig sa kanya.

That endearment again. Hindi na ba ito galit sa kanya.?

"May pupuntahan ba tayo ngayon?" atubili niyang tanong.

"Yep. Just a small party for the Dizeriu Empire."

Nanlaki ang mga

mata niya dito. "Sa Tower? Its not certainly just a small party. I've heard of it,
yun ang annual ball ng company niyo and it's one of the grandest event in the face
of Australia."

"Panu mo naman nalaman yun?"

"Its all over the news."

Tumango ito.

"Are you taking me to that party?"

Kumunot ang noo nito sa kanya.

"Ayaw mo ba?"
"Its just that I also heard you have a string of socialites lined up hoping to be
your date...alam mo bang pinagbobotohan nila sa internet yun?"

"Nonsense."

"Ang alam ko kung sino mananalo, yun ang date mo..."

"San mo ba pinagkukuha yang mga walang kwentang bagay na yan? Wala akong pakialam
diyan, may date na ako sa ball at ikaw yun."

Napanganga siya dito. Parang ayaw niyang paniwalaan ang naririnig. Ang hirap nitong
basahin. He was all cold and hot on her at the same time. Pabago bago ang
pakikitungo nito sa kanya. There were times she almost felt she was indeed her
queen and the next he was pushing her away like a rotten piece of meat in his
palace.

"Ako? Date mo?" napatingin siya sa malaking tiyan. "Nakikita mo ba kung ganu ako
kabundat Phoenix? Sigurado kang gusto mo akong iparada sa harapan ng lahat ng taong
nakapaligid sayo?"

Ngumiti ito ng matamis. Bagay na nagpasikdo sa kanyang dibdib.

"Syempre sigurado ako. Hindi ko palalagpasin nag pagkakataong maipagmalaki sa

kanilang lahat na ang pinakamagandang buntis sa balat ng lupa ay ang date ko."

"Of course, they would ask...ano sasabihin mo sa kanila?"

"I'll tell them that the future successor of the Dizeriu Empire is on his way
now....And for his mother, I have a very special gift..."

Kumakabog ang dibdib niya sa mga sinasabi nito. Inabot nito sa kanya ang hawak na
black velvet box, matagal bago niya kunin sa kamay nito iyon.

"What's this?"
"Open it."

Napaawang ang mga labi niya sa tumambad sa mga mata. Its a diamond studded necklace
na masusi at manipis ang pagkakagawa with a precious bluestone pendant.

"I hope you like it..."

"They're diamonds...."

"I got it from the finest jeweler in England." ngiting pahayag nito.

"This cost a fortune."

"Just the best for you my Queen."

Nakagat niya ang ibabang labi. Sinundan iyon ng tingin ni Phoenix. She managed to
refuse. Umiling siya dito. Hindi niya kayang tanggapin ang materyal na regalong
iyon dahil alam niyang isa lamang iyon sa mga kabayaran ng pagiging ina niya sa
anak nito.

Isinara niya ang kahon at binalik kay Phoenix.

"Sorry. Hindi ko matatanggap yan."

"Bakit?"maang nitong tanong.

"Masyadong mahal ang kwintas na yan. HIndi ko kayang bayaran sayo." pinilit niyang
ngumiti dahil kumunot na ang noo nito. Bagay na ayaw na ayaw niyang mangyari. "Isa
pa wala naman talaga akong hilig sa mga alahas. Sa sobrang clumsy ko pagdating sa
mga bagay na yan baka mawala ko pa...."

Bumuntong hininga lamang ito. Mukhang tinanggap naman ang kanyang explanation kaya
nakahinga siya ng maluwag.
Maya pa ay tumayo na ito, inilahad ang kamay upang alalayan siya. Hindi na ito
muling umimik kaya ganun na lang din ang ginawa niya.

=================

21. Devil Unleashed

"Shall we?"

Napalunok si Yvette. Atubiling pumasok sa malaking pintuan ng enggrandeng

ball.Elegante ang kulay ng buong paligid at nagkikinangan ang mga suot na alahas at
designer gowns ng mga bisitang naroon.

All of them were strangers to her, may mga ilang sa TV at sa internet niya lang
nakikita. Mga sikat na businessman at artista from all over the world ang naroon.
They were the elites of the elites.

"Nanginginig ka.." puna ni Phoenix nang kumapit siya sa bisig nito.

"Kinakabahan ako Phoenix...I obviously don't belong here.." bulong niya dito.

"Says who?" Tinawanan lang siya nito.

"In my eyes, you belong here. You belong to the center spotlight of this ball, kasi
kahit walang kahit na anong mamahaling bato na nakapulupot sayo, ikaw ang
pinakamaganda sa gabing to." halos bulong ni Phoenix. His mouth so close to the
back of her ears she could feel his breath. Nagkarera tuloy ang heartbeat niya
dahil sa inakto nito.

Humarap ito sa kanya, his hand cupping her chin. "Hold your head high...you're
about to enter my world, my Queen.."

The moment they stepped inside the ballroom, the spotlight was literally on them.
Flashes of light were all over them. The music stopped as the emcee announce the
arrival of Empire's young Lord, Phoenix Arthur Dizeriu.
Halos atakihin siya sa kabang nararamdaman.

"They are all staring at you..." bulong pa nito.

"Dahil sayo."

"Not me. You, you look like the goddess of this ball." hinawakan pa siya

nito ng mahigpit sa kamay.

Isa-isang lumapit ang mga sikat at mayayamang bisitang naroon. Curious ang lahat na
malaman kung saang planeta siya galing. Ang mga mata ng mga ito ay panaka-nakang
nagnanakaw ng tingin sa bilog na bilog niyang tiyan. Ni isa walang nagtangkang
magtanong, ang duda niya ay takot ang mga ito kay Phoenix. Sabagay, sino ba ang
hindi?

"You're beautiful darling, you have that adorable asian charm and I love the color
of your eyes!" sabi ng isang blue-eyed socialite na di niya malaman kung nagsasabi
ba ng totoo o nang uuto lang.

"Thank you.."tipid niyang sagot dito.

Sandaling nagpaalam sa kanya si Phoenix kaya nagkaroon siya ng pagkakataong

makapagtago sa isang sulok dahil halos lahat ng mga mata ay nakatuon sa kanya.

Panay tango at ngiti lamang siya sa mga ito, natatakot siyang baka isa sa mga
lumalapit sa kanya ay magtanong ng tungkol sa pagbubuntis niya at hindi niya alam
ang isasagot sa mga ito. Kahit na kelan ay hindi siya naging center of attention--
ngayon lang! At hindi siya sanay doon.

"Magandang gabi magandang binibini."wika ng isang lalaking sumungaw mula sa madilim

na bahagi ng lugar. Matangkad ito nguni moreno, may itsura ang lalaki na may hawig
sa isang artistang Pinoy na kilala niya--si Coco Martin, pinatangkad na version.
Basi sa salita nito at itsura ay walang dudang Pinoy din ito.

"Magandang gabi din." nakangiti niyang sagot naexcite siya dahil atleast mukhang
may magiging kaibigan na siya sa ball.
"Sabi ko na nga ba Pinay ka," anito. "Jacob Ruazon".

"Yvette dela

Merced" tinanggap nya ang nakalahad nitong kamay.

"Your name fits you....gorgeous." the man bowed to kiss her hand.

Napatawa siya sa inakto nito. "Ang mga Pinoy talaga mga bolero! Akala ko masisiraan
na ako ng bait sa party na to dahil puro foreigner ang andito, buti nalang may
Pinoy din palang kagaya mo."

"Sa annual party na ito ng Dizeriu Empire, pinagmamalaki ni Phoenix kung gaano na
kalawak ang company niya. Hindi lang mga Australian ang nandito, napansin mo ba iba
iba ang kulay ng mga bisita. They are his business associates from different parts
of the world."

Iginala ni Yvette ang paningin. Para siyang umattend ng UN assembly, ibat ibang
lahi nga naman ang nandito.

"Ikaw siguro ang representative ng Philippines?" tudyo niya.

Tumawa si Jacob. "Gatecrasher lang ako. It's him"

Itinuro nito ang isang pamilyar na mukha. Wow. She knew that old man, one of the
wealthiest Filipino in the world. Nagmamay-ari ito ng mga chains of supermalls sa
Pinas.

Tumawa din siya per di siya naniniwalang gatecrasher nga ito.Sa tindi ba naman ng
security'ng nakita niya sa labas. Impossible.

Hindi na umalis sa tabi niya si Jacob, patuloy lamang ang pakikipag usap sa kanya.
Nang mag iba ang himig ng background music at naging soft and romantic, nag-iba din
ang kulay ng ilaw sa paligid, mas lumamlam, oras na para sumayaw ang mga bisita.
Hinanap ng mga mata niya si Phoenix, kanina pa ito wala posible kayang may kasama
na itong iba?

"Wag mo na siyang hanapin. Siya ang center of attraction dito para sa mga babae,
tingin mo makakawala

pa siya sa kanila."

May bahid ng galit ang tinig nito ngunit mas binigyang pansin ni Yvette ang sinabi
nito na baka may kasama na ngang ibang mga babae si Phoenix. Nakaramdam siya ng
selos.

Ngumiti ulit si Jacob at inalo siya sumayaw. Atubili pa siya, si Phoenix ang
hinahanap niya ngunit mapilit si Jacob.

"Tara na. Magenjoy ka!"

Kinuha nito ang kamay nya nang biglang sumulpot si Phoenix. Madilim ang anyo nitong
nakatingin sa kamay ni Jacob na nakahawak sa kamay niya. Nanlisik na bigla ang mga
mata nito.

"Get away from her!" mahina iyon ngunit madiin na daig pa nito ang sumisigaw. Sabay
hablot sa kanya.

"Oooppss..mukhang binabawi ka na ng date mo" nakataas ang dalawang kamay ni Jacob

na para bang sinasabing hindi ito lalaban. "Next time nalang tayo sumayaw
Yvette..yung tayo lang dalawa..." ngising aso ito kay Phoenix.

Nahintakutan siya ng senyasan ni Phoenix ang dalawang naglalakihang bodyguards

nito.

"Take him out!" makapangyarihang utos ni Phoenix.

"Phoenix! Anong ginagawa mo?Wala siyang ginagawang masama!" bulalas niya dito.

Nawala ang ngisi ni Jacob, napalitan ng galit at sobrang panlilisik ng mga mata.
Hindi na niya nakita kung panu ito kaladkarin ng mga tao ni Phoenix palabas ng
ballroom dahil niyakap siya ng mahigpit ni Phoenix patalikod kay Jacob. Isiniksik
siya nito sa dibdib. HIndi na niya maintindihan kung ano ang nangyayari

"Phoenix I told you, he is a good guy wala siyang ginagawang masama! bakit mo
siya--"pilit siyang kumakawala sa yakap nito ngunit hindi siya nito iniintindi.
Hinila siya nito patungo sa isang private

room kung saan naroon si Fret.

"Look after her. Wag na wag mo siyang palalabasin sa kwartong to!" utos nito sa
pinsan.

"Phoenix--!"

"Shut up! Stay here, babalik ako."baling nito sa kanya sa dumadagundong na tinig.
Natameme siya kaya tuluyan itong nakaalis.

Natutop ni Yvette ang noo. "Fret, what's going on??"

"Wag ka nang magtanong Yvette. Mag stay nalang tayo dito, babalik din yun"

"Si Jacob! Anong gagawin niya kay Jacob?!"

Wala siyang nakuhang sagot kay Fret. Kaya inis siyang nagmartsa palabas ng kwarto.
Sinubukan siyang pigilan ni Fret ngunit naiwaksi niya ito. She wanted to know
what's happening. HIndi siya pwedeng ikulong nalang ni Phoenix sa isang kwarto ang
let him do his dirty works.

Nakapagtataka. Tuloy pa din ang party despite the obvious commusion , tila walang
nakita ang mga ito, hinanap niya si Phoenix habang nakasunod sa kanya si Fret.

Nagawi siya sa may bandang exit patungo sa parking.

Napatda siya sa kinatatayuan. She saw Phoenix standing while watching a horrible
show.

Ang limang tauhan nito tila mababangis na leon, walang awang binubogbog ang lupasay
at walang kalaban labang si Jacob. Duguan ito at basag ang mukha.

She could see them through the glass door. She tried to open the door upang awatin
si Phoenix ngunit humarang si Fret. Hinawakan siya nito ng mahigpit kahit
nagpumiglas siya wala siyang nagawa kundi panooring patayin ng mga tauhan ni
Phoenix ang kaawa awang lalaki.

Napatitig siya kay Phoenix. Parang salamin na nabasag ang panlabas nitong
balatkayo. Nakita na niya ang demon na nakatago sa magandang

anyo nito. Banaag sa mukha ni Phoenix ang dahas at sobrang galit. Natakot siya
lalo.

"Fret! He's going to kill him! Hahayaan mo nalang ba ang pinsan mong magkaganyan?
Bitawan mo ako!" nasasaktan na siya dahil pilit siyang nakikipaglaban ng lakas kay
Fret upang mabitiwan siya nito.

"Yvette please! For heaven's sake! Tumigil ka na, wag ka na lang makialam! Mas
makakatulong ka kung hindi ka magpapakita kay Phoenix, dahil mas lalong sasabog ang
galit niyan!"

Hindi niya inaasahan ang sigaw na iyon ni Fret.

"Nakikita mo ba siya? Yan na ang pinakamalupit na anyong nakita ko sa kanya simula

pagkabata! Phoenix is a violent person we all knew that, he's absolutely ruthless
at totoo ang sinasabi ng media sa kanya na he's a demon."

Natigilan siya, hindi alam kung ano ang dahilan ng mga luhang umaalpas sa mga mata
niya kung pagkalito;;;pagkabigla..o pagkatakot sa narinig.

"He's not called a prince of hell for nothing..." dagdag pa ni Fret.

Napahawak si Yvette sa tiyan, sa anak nila, sinulyapan niya si Phoenix and still
there was murder in his eyes.
"Tapos pinapabayaan niyo na lang? Pinapanood niyo lang?" ganting asik niya kay
Fret.

"Do you think we don't want to stop him? Do you think we're enjoying the sight?
Yang mga tao sa loob ng party lahat ng mga yan mayayaman at makapangyarihan , alam
nila kung ano nangyayari pero ni isa sa kanila walang gustong mangialam! Why??
Because he is insanely unstoppable!"

Napapikit na lamang si Yvette. Phoenix didn't have to be a monster. " Bitiwan mo ko

Fret. Once in for all somebody has to stand on his way. Nasanay siyang lahat ng tao
nakayuko sa kanya kaya ganyan nalang kalakas ang loob niya na manakit ng ibang
tao!"

"It's one thing that all of us tried but failed to do!"

Umiling lamang siya. Gusto niyang linlangin si Fret para makaalpas siya kay
nagkunwari siyang masakit ang tiyan ngunit bigla siyang napasigaw nang totohanang
sumakit iyon ng sobra sobra tila siya mawawalan ng hininga!

Napakapit siya kay Fret!

"Yvette? What's wrong?!"nataranta ito.

"Ahhhh!!!!" tili niya habang sapu sapo ang tiyan.

When the door finally opened he was in Phoenix arms at no time at all.

"Phoenix...."

"Im here baby....Im sorry...please relax, I'll get you to the hospital" puno ng pag
aalala ang tinig nito. Binuhat siya papuntang kotse.

She tried to relax ngunit nagpupumilit nang lumabas ang makulit na batang nasa
sinapupunan niya. Humihigpit ang hawak ni Phoenix sa kamay niya tuwing napapangiwi
siya sa sobrang sakit.
NOTE: Thnx for readin' this far. But I think 1 vote and a comment won't
hurt...hehe..

=================

22. Her Lil Royal Prince

"Here's your bouncing baby boy Mrs. Dizeriu!!"

Nakangiting ang doktorang nagpaanak sa kanya nang makapasok ito sa kanyang

hospoital suite. Parang tumalon ang puso niya sa tinawag nito sa kanya. ..Mrs.
Dizeriu.

Dumako ang tingin niya sa malusog na sanggol na hawak nito. Walang pagsidlan ang
kanyang tuwa nang unang masilayan at mahawakan ang kanyang anak...anak nila ni
Phoenix. Well, no more need for the paternity test dahil nakahulma na sa mukha ng
lalaking sanggol ang mukha ng ama nito.

Ihiniga ng doktora ang anak katabi niya. She was carefully watching him. Para
lamang itong sanngol na Phoenix, the striking similarity between them need not a
test to tell that he was the father.

Sinulyapan niya si Phoenix. Tulog na tulog ito sa gilid ng kama niya. Napagod
siguro sa magdamag na pag aasikaso sa kanya kaya tinangay na ng antok. Nagpalipat
lipat ang tingin niya sa mag ama. They almost have the same face.

Inabot niya ang maliit na kamay ng baby nila, ginamit niya iyon pangkiliti sa ilong
ng natutulog na papa nito.

Napadilat si Phoenix. Umayos mula sa pagkakayupyop sa gilid ng kama.

"Ok ka na? How do you feel?" tanong nito na puno ng pag aalala. Maamo nang muli ang
mukha nito.

"Ok na ako...ok na kami...." aniyang ibinaling ang tingin sa anak.

Si Phoenix naman ay napako ang tingin sa bata.

"God....kamukha ko siya..." bulong nito. Katulad niya ay nanginginig din ang kamay
nitong dinampi ang kamay sa nga paa ng baby. Natatakot itong humawak malambot na
balat ng anak.

"You can hold him..wag kang matakot...anak mo yan" ngiti niya wika dito.

"but

he's so soft.." Larawan sa mukha nito ang kasiyahan. Maningning ang mga mata nito
at lasak loob kargahin ang baby sa mga bisig nito.

"Look! He likes me!" parang bata si Phoenix sa sobrang kasiyahan nang isiksik ng
bata ang sarili sa bisig nito.

"Kamukha mo daw siya eh." sagot niya.

Tumawa ito, kumindat pa sa kanya. Kinilig na naman tuloy siya.

Nang bumukas ang pinto ng kwarto dumating si Fret. "Andito na daw yung baby?"
excited nitong turan. "Wow..finally he's here!" Lumapit si Fret. "Pahawak?!"

Phoenix showed him a fist. "Back off! Maligo ka muna sa alcohol bago ka humawak!"

"Hala. Andamot!"

Napatawa lang si Yvette kahit na masakit pa din ang pakiramdam.

Marahang ibinalik ni Phoenix ang nakaidlip na anak sa tabi niya.

"Natakot ako sayo kanina Yvette, di ba hindi mo pa naman due pero lumabas kaagad
ang baby. Apurado, manang mana sa tata niya!" nakatawang biro ni Fret.
"Just in time to save his father from himself." komento niya.

Natahimik silang lahat. Nagsalubong ang kilay ni Phoenix dahil dun.

"Nakita ko ang ginawa mo kagabi. You were becoming a monster. Magpaliwanag ka nga,
bakit mo ginawa kay Jacob yun? Kung hindi pa ako napaanak ng wala sa oras malamang
tuluyan mo nang napatay ang taong yun! Nagselos ka ba dahil nakipag-usap ako sa
kanya?"

Tumawa ng nakakainsulto si Phoenix. "Don't be ridiculous, ba't ako magseselos? Wag

na lang nating pag usapan yun.."

Asa pa more. Nalungkot siya.

"Ok. Kung ayaw mong pag usapan, fine.

Pero gusto kong malaman kung nasan siya, dadalawin ko siya."

"Shit! Not a chance woman!" singhal nito.

Sa lakas ng boses ni Phoenix nagulat ang baby at umiyak. Pareho silang natigilan at
mgakatulong na pinatahan ang bata.

"Im sorry..." bulong pa nito.

Hindi niya alam kung kanino ito nagsosorry kung sa kanya ba o sa anak nila. Hindi
na lamang siya umimik.

"Yvette, look at me.." nakatitig na ito sa kanya. "Now that the baby is here, it's
about time we make thing set for him.

Napabuntong hininga si Yvette. Set things right? In other words bumalik na siya sa
Pilipinas.
" Gusto kong bigyan siya ng magandang buhay, sugiraduhin ang kanyang kinabukasan at
kaligtasan. As his father I want to give him everything." dagdag pa nito.

"Anong gusto mong gawin ko ngayong nailabas ko na ang anak mo?"

"Gusto kong pumayag ka na dito siya lumaki sa Australia. Gusto kong imulat siya sa
lugar na ito dahil dito siya nararapat, balang araw siya ang magiging head ng
Dizeriu Empire, it is his heritage."

"Pumayag man ako o hindi kagustuhan mo pa rin ang masusunod, pero kung hihingin mo
ang pagsang ayon ko sa mg plano mo, hindi ako pumapayag." anas niya.

Kumunot ang mukha nito. Napaawang ang mga labi nito. "Bakit?'

"I don't want him to grow up with a hard heart just like you." diretso niyang
turan.

Lumamlam ang mga mata ni Phoenix, tila ito nasaktan si sinabi niya at gumuhit nag
disappointment sa mukha nito.

"Why? What's wrong with having a hard heart? Mas mabuti na yun to prevent anyone
from shattering it apart."

Napabuntong hininga siya sa sinabi nito.

"ALam kong wala kang pakialam sa nararamdaman

ko o sa kung ano man ang opinyon ko tungkol sayo. But I think once and for all,
this is worth saying anyway. Alam nating lahat na nasayo na ang lahat. Fame, money,
brains and you even have this ridiculously great looks. Ang lahat ng yun nagbigay
sayo ng kakayahang maging matapang, malupit at walang awa.

Akala o dahil nasa toktok ka ikaw na ang Diyos. Ginagawa mo anuman ang gusto mo,
sinasaktan mo ang mga taong lumalabag sa utos mo, sinisira mo ang buhay ng mga
taong kinaiinisan mo. Dahil dun wala kang kaibigan at pamilya. Aminin mo man o
hindi malungkot ka, miserable ang buhay mo. Kaya ayokong maging katulad mo ang anak
ko..."
'Mali ka!" uyam na sagot nito. "Hindi ako malungkot, nakalimutan ko na ang
kahulugan ng salitang yun. Kung sa tingin mo malupit ako, yun ay dahil praktikal
lamang akong tao, sinusuklian ko lamang ang mga bagay na binibigay nila sakin. If
they're good to me, Im an angel , but if they're assholes Im twice as bad. Kung sa
tingin ninyong lahat masama akong tao, well let me remind you kung gaano karaming
empleyado ng Dizeriu Empire ang binibigyan ko ng trabaho at kabuhayan para sa buong
pamilya nila. Kung gaano kalaking pera ang inaakyat ko sa gobyerno para sa mga
programa nila.

Importante akong tao sa lipunan. At gusto ko lang ipamana sa anak ko ang

pribelihiyo ng pagiging isang Dizeriu."

Napapikit si Yvette. Naramdaman niya ang paglabas ni Phoenix sa kwarto na may galit
sa kanya. Pagkaalis nito ay nangilid ang luha niya.

" You love him, don't you?" si Fret. " Alam kung hindi lang ang anak mo ang gusto
mong ibalik sa Pilipinas kundi pati na rin si Phoenix."

Tumango siya.

"Well I suggest you try harder Yvette. Susuko din sayo yan."

***********

Ilang araw pa ay nakauwi na sila sa palasyo kasama ang baby.

Hindi na rin sila nagkausap ni Phoenix matapos ang diskusyon nilang iyon. Hindi
niya alam kung alam ni Phoenix na gising siya sa tuwing dumadalaw ito sa
hatinggabi. Nilalaro nito ang anak nila, kinakausap pagkatapos ay bago umalis ng
kwarto hinahalikan siya nito sa noo.

May sariling nursery at mga nannies sa palasyo ang baby pero mas gusto niyang
personal na alagaan ang anak kaya nilipat niya sa kwarto niya ang crib nito. Bukod
dun nakikita niya si Phoenix sa tuwing dumadating ito ng palasyo dahil dumidiretso
ito sa anak nila palagi.

=================
23. The Threat

"Ano??" bulyaw ni Phoenix sa pinsang si Fret. "How did that lunatic escape the
prison? HIndi ba't ibinilin ko na kausapin niyo ang mga jailguards n manmanan
mabuti ang Jacob na yun."

"KInausap ko na ang chief tungkol dun, pero inside job daw kasi ang nangyari. May
binayaran si Jacob para makatakas, pero they're on it now, mahahanap din natin
siya."

"Siguraduhin lang ng mga pulis na yan. Dahil kapag naunahan sila ng mga tauhan ko,
ako mismo ang maglilibing sa taong yun ng buhay!."

Napakiusapan ni Fret noon si Phoenix na ipaubaya sa mga pulis si Jacob, ngunit

ngayong nakatakas ito ay hindi na ni Fret hawak ang desisyon ni Phoenix kapag ito
nga ang nakahuli. Ang dahilan kung bakit matindi ang galit ni Phoenix kay Jacob was
because he saw him as a threat to his family now. Kung dati ay pinapadalhan lamang
nito ng mga death threats si Phoenix ngayon ay naglakas loob na itong lumapit kay
Yvette, na kahit hindi aminin ni Phoenix, halata namang importanteng tao para dito.

Mabilis kumilos si Phoenix at madami itong underground armies. Posibleng maunahan

nga nito ang mga local police ng buong Australia. Yun ang pinag aalala ni niya.

*********""

Nang maramdaman ni Yvette ang pagbukas ng pinto at pagpasok ni Phoenix sa kwarto ay

nagkunwari ulit siyang natutulog. Kahit nakapikit ang mga mata'y alam niyang
nilalaro nito ang anak nila.

Ilang sandali pa ay naupo ito sa gilid ng kama niya upang halikan siya sa noo, he
felt his lips on her temple. As always, it brought a patch of fire on her system.

Nang maramdaman niyang paalis

na ito ay saka siya nagdilat ng mga mata. Nagulat pa ito.

"Bakit ngayon ka lang?" tanong niya dito dahil pagtingin niya sa oras ay mag uumaga
na.
"I had a busy day." tipod nitong sagot. "Bakit gising ka pa?"

"I was waiting for you. Alam kong nagpupunta ka dito every midnight pero ngayon
parang inumaga ka kaya nagalala ako. Tsaka.... Gusto ko ding magsorry sayo tungkol
dun sa mga nasabi ko sa hospital."

"Hindi naman ako galit sayo dahil dun.."

"Sorry pa din sa mga nasabi ko... Syempre gusto kong maging kagaya mo ang anak
natin na importanteng tao sa mundo...."

"SSSsshhh..." sinelyuhan ng daliri nito ang bibig niya. He was staring on her lips.
May kung anong magnet na humila sa kanila into kissing each other.

She missed the sweetness of his mouth on hers. Its been a while when they had this
moment. Kaya awtomatikong napakapit ang braso niya sa leeg nito. Inaamin niya
pinaka aantay niya ang mga sandaling ito. Hindi man niya alam kung ano ang
kahulugan ng paghalik nito sa kanya ay wala na siyang pakialam. She just wanted to
enjoy the moment while it lasts. Mahal niya si Phoenix and she was desperately
showing her deep love for him through her kisses.

He deepened the kiss hanggang sa maramdaman nyang bumaba na ang mga halik nito sa
leeg niya. Hindi pa sana mapupugto ang sandaling yun kundi lang uiyak ang batang
nasa crib.

Pareho silang natigilan at napalunok, tila kapwa hindi alam kung ano na naman ang
lumukob sa kanila, just like the old time.

Sa pagkapahiya kaagad tinungo ni Yvette ang sanggol at kinuha mula sa crib.

Tinalikuran niya si Phoenix dahil nahihiya siya na salubungin ang mga tingin nito.

"Sige na magpahinga ka na.. Alam kong pagod ka, ako na bahala sa kanya.." sabi niya
na hindi pa rin makatingin dito.

"Yvette... Look at me" sabi ni Phoenix na lumapit sa kanya. He cupped her chin so
she had no choice buyt to look at him straight in the eyes. "I want you to marry
me.."
Nanlaki ang mga mata niya sa pagkabigla. Humigpit din ang hawak niya sa anak na
kumalma na dahil binuhat niya.

"Anong sinabi mo?"

"This is what I was about to tell you sa hospital kung hindi lang tayo nagkaroon ng
argument. I want you to marry me."

"Anong dahilan at biglang gusto mo akong pakasalan?"

"Napag isip isip ko na ang lahat. Alam kong mahal mo ang anak natin, ayokong
kamuhian niya ako balang araw kapag nalaman niyang mas pinili kong ipagtabuyan ang
mama niya kesa pakasalan. Ayokong pagdaanan nya ang anumang hirap na pinagdaanan ko
dahil lumaki akong walang magulang."

"Dahil lang sa kanya?" mahina niyang tanog.

"Anong ibig mong sabihin?"

"Its marriage that you are talking about. For me its sacred, its a promise of love.
Hindi ba't nagpapakasal lamang ang mga taong nagmamahalan?"

Napabuntong hininga si Phoenix. " I don't know. I can't offer you all the
extravagance of the idea of love you have in mind. Ang gusto ko lang ay buong
pamilya para sa anak ko.... Nasayo ang desisyon. Pag isipan mo." wika nito bago
tuluyang lumabas ng kanyang pinto.

Nangilid ang luha ni Yvette. Dahil sa anak nila kaya magpapakasal ito sa kanya. Ano
ba kasing ineexpect niya eh isa lang naman siyang disgrasyada na nabuntis nito.
Kung hindi naman niya tatanggapin ang alok nito ay baka hindi na niya makita ang
anak nila kahit kelan.

NOTE: Hey, if you like it plz press the star below.. tnx a bunch!!
=================

24. The Choice She Has to Make

"Beeessstt!!! I missed you so so sooo much. How are you? Bihira ka nalang mag
online sa fb . Hindi na tayo nagkakausap."

Ka skype niya si Zyra that day. Pinakita nito ang bagong look ng kanilang shop.
Well, she was impressed. True to his words , Phoenix took care of it really well,
as always, he exceeded her expectations. Mas malaki at mas bongga na ang business
niya more than ever.

And from the looks of it, pampered din ang kanyang kaibigan. Na sobrang kinakatuwa
niya since she was her only family aside from her new born baby.

"Let me take a look at your little prince!" Zyra said beaming.

Kaya hinarap niya ang camera ng laptop sa natutulog na anak.

"Holy jeezzzz! No wonder his daddy didn't insist on paternity test. I mean, look at
him! A living portrait of his father!"

Napangiti siya. Kahit medyo nagtampo sa tadhana dahil hindi man lang kumuha ng
kaunting resemblance sa kanya ang anak. Parang maliit na royal Phoenix Dizeriu lang
ito.

"Hoy magkwento ka! Anong bago sa inyo ni Phoenix now that the prince is there na?
Hmmm... may nabubuo na bang romantic something sa inyo?"

Sinimangutan nya ito. Asa pa. "Hay naku Zy, kailangan mo pa bang itanong yan?
Syempre wala! Sino ba ko? Isa lang namang babaeng may malusog na reproductive
system na nadiligan lang ng isang beses, nabundat na! Hmp."

"Wow. Strong." taas kilay nito sa kanya. " Hinay hinay sa mga comment mo sa
sarili.."

"Totoo naman. Naiinis lang kasi ako! Gusto kong sumigaw,gusto kong magwala, gusto
kong basagin lahat ng mga mamahaling bagay sa palasyong to sa sobrang asar ko!"
nanggigigil niyang sigaw.

"Aist. Nabaliw ka na dyan. Ano ba kasing ganap diyan?"

"He asked me to marry him."

"He ..what??!!!" napatayo pa si Zyra sa inuupuan. "Damn. Really?! Ano sabi mo??"

"Wala akong sinabi. Nasaktan ako ng sobra hindi ako nakapagsalita."

Nagcool down si Zyra.

"Bakit? Anong drama mo?"

"Hindi niya ako mahal ok! Tapos ako mahal na mahal ko siya.Kailangan ko ng
hustisya. Hindi ko alam kung kaya kong tumira sa bahay niya makisama sa kanya
knowing that he's only keeping me becoz of our son. Its hell alright! Damn. Ang
sakit. Naiiyak na naman ako."

Nanahimik si Zyra. Habang siya namumuo ang luha sa mga mata.

"So anong balak mo? Tatanggihan mo? Remember that he's one of the most powerful man
in the world. Magpasalamat ka he's giving you the chance to stay by your son's side
forever. If you missed that chance, you'll never know what will happen to you.."

"Ipapadeport niya ako. Ano pa ba."

"So you gotta make a choice. A clever choice..soon." dagdag pa ni Zyra.

Napasulyap siya sa anak. Mapayapa lamang itong natutulog na walang kamalay malay sa
dilemma na pinagdadaanan niya .
NOTE: Votes and comments plz...:))

=================

25. Her Prinz' Introduction to Fame

It was a typical Monday morning, Yvette was playing with Prinz and the baby was
laughing hard.Well yeah, she decided to call him Prinz, pero di pa official, wala
pang approval from the Big Boss himself. Hindi niya namamalayan ang paglipas ng mga
araw, ang baby niya mabilis na lumalaki. Marunong na itong tumawa ng malakas at
kaya na din nitong tumaob mag isa.

Fret came in.

"Look darling you have a visitor. Your gorgeous uncle Fret is here." sabi pa niya.

Maaliwalas ang tawa ni Fret. Lumapit ito sa kanila at kinuha ang baby. Ito naman
ang nagkarga.

"Ugghhh! You're so heavy na little monster!" nilaro ni Fret ang ilong ng bata kaya
tumawa pa rin ito ng malakas.

Nag unat unat siya ng balikat dahil sumasakit na iyon sa tagal niyang karga si baby
Prinz.

"Sabi sayo magpatulong ka sa mga nannies nito. Ang la-laki ng sahod ng mga yun
tapos wala naman ginagawa." puna ni Fret.

Ngumiti lang siya. "Tumutulong naman sila. Mas gusto ko lang talaga na as much as
kaya ko ako ang magbabantay sa baby ko. Bakit ka nga pala andito? Monday ngayon
ah?"

"The big boss sent me here. Nakikita ka niya diyan sa mga surveillance camera na
yan oh." nginuso nito ang mga maliit na camera sa loob ng kwarto niya. "Alam mo
bang nakaconnect yang mga yan sa monitor niya sa office?"

Kumunot ang noo niya. Alam niyang may mga camera sa paligid pero di niya alam na
nakaconnect ito sa office ni Phoenix. Minamanmanan siya baka ipuslit niya ang anak
nila?

"Anong kailangan niya?

Hindi na lang siya tumawag."

"Well, pinagbaby sit niya ako sa araw na ito. Alam niyang kapag isa sa mga nannies
ang inutusan niya hindi ka papayag. Kaya ako na lang daw."

Natawa siya dun.

"Pumayag ka naman?"

"Bakit hindi, eh ang cute cute ng batang monster na toh!!!" sabay kiliti sa tiyan
ng baby gamit ang bibig. Tawa naman ng tawa ang bata. "Nga pala. Lets go to the
office. Isama natin tong piranha na walang ngipin na toh!"

Haha. Prinz was teething kaya mahilig na magngatngat ng kung anu-ano.

"Nagpaalam ka ba kay Phoenix?"

"HIndi naman bawal ang lumabas ng palace. Pero syempre, isasama natin lahat ng mga
bodyguards mo. Mahirap nang malintikan ng Boss di ba?"

Natuwa siya sa ideya nito. Mabilis siyang kumilos, nag ayos ng sarili upang sumama.
Palagay si Prinz sa uncle nito kaya hindi umiiyak kahit iwanan niya saglit.

Simula nang manganak siya, pansin niyang naging mas mahigpit si Phoenix sa
siguridad niya at nang anak niya. Hindi na siya pwedeng lumabas ng bahay nang
walang kasama kaya hindi na rin siya naglalabas. Lahat naman ng kailangan niya ay
nandoon na sa palasyo.
Yung malungkot lang na part ay yung minsan lang siyang pansinin ni Phoenix. Yan ba
yung nagyayaya ng kasal, parang halos wala naman pakialam sa kanya. HIndi mahalaga
dito ang sagot niya, out of compliance nalang siguro sa anak nila kaya inalok siya
nito. Para sa future kapag nagtanong si baby Prinz, malakas ang loob nitong
sasabihin na nag alok ito ng kasal at siya ang tumanggi. Mautak talaga.

*******

They were in a convoy of luxurious cars when they arrived at the Dizeriu main
building. They draw attention of course, not just from employees but also to people
around the area.

Naunang bumaba ng kotse si Fret kasama ang baby nila. First time nitong nakalabas
ng palasyo kaya tila artista kung bigyan ng atensyon ng halos lahat ng tao.
Magagaling ang mga bodyguards nila, masusing sinusuri ang paligid lalo na ang
dadaanan nila.

"Look at that, baby monster, you're a charmer huh! All the girls around are staring
at you!" biro pa ni Fret.

Pagpasok niya sa loob ng building, lobby pa lang nakatuon na sa kanila lahat ng

atensyon. But of course, the future lord of this place has just visited for the
first time. Nasa unahan niya sina Fret at si baby Prince kaya kitang kita niyang
maaliwalas ang mukha ng baby at walang tigil ang leeg sa kakalingon lingon.
Naninibago siguro dahil madaming tao. Pero malaki ang tawa nito.

Samantala ramdam niya ang pagyuko sa kanya ng bawat madaanang empleyado. As if she
was the female boss already. Kahit hindi naman totoo.

Sinabihan siya ni Fret na mauna nalang sa office ni Phoenix, ipapasyal pa nito ang
baby sa part building na maraming colorful items itong makikita.

Dalawang bodyguard ang sumunod sa kanya. Ang karamihan ay sumunod kay Fret. She
won't be lost of course. Minsan na siyang pumunta sa lugar na ito kaya alam niya
ang papunta sa office ng Big Boss.

Sinalubong siya ng personal assistant nito. She remembered her name was Maggie. Her
facial features were exquisite. She was an Australian brunette with a very sexy and
slender figure. Bata pa ito, halos
kaedad lang siguro niya, ngunit sobrang tangkad. Naka stiletto pa ito ng pagkataas
kaya her full 5'6" height kasama ang high heels niya was barely on her shoulder.

She was friendly. She always has this big smile for everyone, papasang Miss
Congeniality ito kapag sumali sa international pageant. Bakit nga kaya hindi
nagkainteres dito si Phoenix? Sabagay naisip niya, sa dami ng mga socialite na
naghahabol dito, kahit si Maggie na hindi pangkaraniwan ang ganda ay walang laban.
Naalala pa niya ang mga babaeng pinagbobotohan nila sa internet para maging date ni
Phoenix sa annual grand ball ng Dizeriu Empire. God, they were goddesses-
literally. Mga babaeng pinanganak na may make up at may gintong kutsara sa bibig.

Tapos biglang pumasok sa isip niya ang sinabi ni Phoenix that night when he was
asking her to be his date. ' May date na ako sa ball at IKAW yun.' Kinilig siya ng
mga one fourth dun.

"Hi Miss, we missed you around here." Masiglang bati ni Maggie sa kanya.

"Hi Maggie,is the boss in?" nakangiti din siya dito.

"Yeah. I bet he's waiting for you. He supposed to be in a meeting 20 minutes ago,
he asked me to cancel it."

"Really?" inantay talaga siya? Baka naman si Prinz, ilusyunada na naman siya.

Nagpaiwan na siya kay Maggie, alam niyang busy din ito kaya hindi na niya inistorbo
pa ng sobra. Kinakabahan siyang pumasok ng office ni Phoenix. Hindi na niya
kelangang kumatok dahil pinaalam na ni Maggie ang pagdating niya on his intercom.

She saw him at the center of the most luxurious office she had ever

seen in her entire life. He matched the place kasi ito din ang pinakagwapong
nilalang na nakita niya sa buong buhay niya. She missed him so much. He was on his
usual black executive suit parang sa commercial lang men's perfume.His hard
muscular chest was oozing on his suit. His hair the usual messy look. Striking
eyes. Straight nose. And tempting lips.

Napalunok siya. Did she just lust over him in broad daylight right inside his
office? Malala na talaga tama niya.
Saglit siyang tinapunan ng tingin ni Phoenix, tapos ay ibinalik ang atensyon sa
monitor ng pc nito. So much for the man Maggie told her was waiting for him. Parang
hindi naman talaga. Sinasabi na nga ba't inaantay lang nito ang anak na gumala pa
kung saan kasama ng uncle.

"Hey." lakas loob niyang bati dito.

2 minutes later. Saka lang ito lumingon sa gawi niya.

"Hey, Im sorry. I just have to send some reports to clients. Are you done touring
around?"

Umiling siya.

"Ahh, si Prinz naggagala pa kasama ng uncle Fret niya. They will be here in few
minutes" aniya.

"Prinz?" his eyes asking.

"Ah. Our baby, I named him Prinz, but just for the meantime, hanggat hindi pa tayo
nakakaisip--"

"I like it. His name will be Prinz then."

Tumango tango siya dito. Tapos ngumiti.

"Uhm, can I sit here while you work?"

"Sure. But I'm warning you, you might get bored. Hindi mo ba gustong sumama kila
Fret?"

Umiling iling siya. "Ok na ako dito. Antayin ko nalang sila. Nag eenjoy si Prinz sa
mga bago niyang nakikita, nakakatuwa."
"Yeah. Im watching him."

Oo nga pala. He's got his eyes on him

wherever goes.

Tapos ay binalik na ni Phoenix ang atensyon sa monitor ng pc. Ilang saglit pa

parang non-existent na naman siya. Hindi man lang siya tapunan ng pansin nito.

Inabala niya ang sarili sa pagbabasa ng mga business magazines na nandun. Almost
all of the articles were about him and his acquisitions. Hindi na niya inintindi
ang mga nakasulat doon dahil alam na niyang lahat kakabasa araw araw sa net ng
tungkol kay Phoenix. Nakatutok lang ang mga mata niya sa litrato ni Phoenix na
nakangiti. Bibihirang makunan ng camera ang mga ngiti nito. The Billionaire's
Elusive Smile pa nga ang title ng article. Kahit ngiti lang nito big deal para sa
maraming tao. Well, big deal din naman talaga yun kahit sa kanya.

Sa gilid ng kanyang mga mata, habang nakaupo sa couch, sinusulyapan niya si

Phoenix. He was now on his iphone talking to someone.

'I'm not sure. Drop by here. Give your papers to Maggie

and we'll review it along with the other requests.' sabi nito.

Hindi siya sure kung tungkol san kaya kibit balikat lang siya at binalik ang
atensyon sa magazine. Naulinigan niyang si Maggie naman ang kausap nito sa phone.

'We're not charity you know that. Deny it.' utos nito kay Maggie in the most
blatant and coldest way possible.

Wow. Harsh. Ano kaya yun? Sa isip niya.

Ilang sandali pa tumayo ito.

"I have somehing to check with Maggie. Are you sure you wanna stay here?"untag nito
sa kanya bago lumabas.

Tumango lang siya.

"I'll be right back."

Napabuntong hininga siya. Nakakaboring kung iisipin. Pero hindi talaga siya
naboboring, kung di nga lang nakakahiya mas gusto niyang bumuntot dito buong araw.
Nageenjoy na kasi siya sa pagsulyap sulyap lang dito. Sa mga gwapo nitong facial
expressions at mga hot na gestures.

Tumayo siya. Mukhang naiwang nakabukas ang monitor nito. Ano kaya ang
pinagkakaabalahan ng isang bilyonaryo sa isang lunes ng umagang gaya nito. Sisilip
siya. Saglit lang naman eh.

Dahan dahan siyang nagtungo sa center table nito. KInakabahan na baka bumalik ito
agad. She saw a proposal, ang tingin niya fund raising ito nanghihingi ng financial
support para sa isang institution ng mga disabled yet artistically gifted children
from all over the world.

Pero hindi yun ang pumukaw ng atensyon niya. Nanlaki ang mga mata ni Yvette when
she noticed the small surveillance video box at the right corner of his monitor. It
was showing the video of the couch she just sat on for like around 15 minutes.

Nakagat niya ang labi. Was he watching her? Oh my gosh! Did he just watch her drool
over his sexy smile on that freakin magazine??

Nakanganga pa siguro siya kanina habang nakatitig sa litrato nito. Nakakahiya!

When she felt he was about to enter the room, patakbo siyang bumalik sa dating
pwesto. Nakakahiya talaga! Pero deep inside may kilig na konti. She just discovered
na kahit hindi siya nito tinatapunan ng tingin, nakikita naman siya nito sa video
monitor. Hindi pala konti ang kilig niya. Madami! Napapangiti siyang parang tanga.
Oo nga pala, nakikita siya nito kaya inayos niya ang mukha. Pero ang puso niya
nagtatatalon sa tuwa deep inside.
NOTE: Thankz for the very first comment

AngelDumalagan, this chapter is for you. Nakakainspire lang, at least alam ko na,
na may nakakaappreciate pla nitong pinaggagagawa ko. Hehe.

More votes and comments please:)

=================

26. No Touch Policy

"Nasaan na kaya sina Fret?"

Mukhang naligaw na siya sa buliding. Nagpaalam si Phoenix sa kanya kanina, may

immediate meeting daw, nag paantay sa kanya ng kahit 20 minutes. Pero dahil nauuhaw
na siya, lumabas siya ng office. Wala naman dun si Maggie.

Nag ikot siya to find a water dispenser somewhere pero wala naman siyang nakita.
And then she made a wrong turn yata. So naligaw na siya ng tuluyan. Sukat ang lai
nitong building ni Phoenix, magkakapareho pa ang itsura ng mga daanan kaya di niya
alam kung saan liliko.

Then someone approached her. Babae, mukha itong Pinay, black ang buhok may
katangkaran ngunit maputi ang balat na parang half breed lang din gaya ni Phoenix.

"Yvette dela Merced?" salubong nito sa kanya.

Kahit feeling sikat hindi naman siya snob. "Yep. Can I help you?"

"Yes. Uhm, I need your help, badly." kagat labing turan nito.

"Ok. what can I do for you?" sagot niya.

Ngumiti ng malawak ang babae.

"Really?! Oh God, thank you soo much! Ako nga pala si Mariane, I was raised in the
Philippines pero Australian ang daddy ko."

Mas lalo siyang natuwa. Tama ang hinala niya, Pinay si Mariane. Big deal sa kanya
kapag nakakakita siya ng mga kababayan sa foreign country na to. Ikinatutuwa niya
yun ng sobra.

"Sabi ko na nga ba Pinay ka eh! Nakakatuwa naman. Bihira lang kasi ako makakita ng
kababayan ko dito sa Australia."

"Syempre, you were in the elite world Yvette, bihira dito sa Australia ang

Pinay na kalevel mo. Meron kang dashing Australian billionaire as a partner, ang
swerte mo nga!"

Tawang may kasamang ngiwi ang naisagot niya dito. Partner? Mother of the
Billionaire's child pwede pa pero partner? Hindi siguro.

"Hindi naman. Ano nga pala yung favor mo?"

Bumuntong hininga ito. "Yvette, kasi, my father is a philanthropist. So my family

is into charity, fund raising campaigns and all that. You see, Dezirius' the
biggest financial institution here in Australia. We've been sending numerous
proposals and requests for the past few months hoping that the Big Boss will
approve one of it someday, pero it seems we're really having a bad luck on it. NI
isa wala siyang inapprove." nasa mata ni Mariane ang lungkot kaya naawa siya dito.

"My Dad has this very special project that's very close to his heart. The fund
raising campaign for special children with artistic gifts. Mga super talented sila
pero hindi magamit ng maayos dahil sa special needs nila. This is an international
project kaya medyo may kalakihan ang funds na kelangan. And he thinks Dizerius' can
help."

Nakagat niya ang labi. Ito ba yung narinig niyang deniny ni Phoenix? She felt sorry
for Mariane, mukhang importanteng importante para sa pamilya nito ang project na
yun. She herself has a special heart for children with special needs lalo pa ngayon
na mother na siya. Pero panu naman siya makakatulong kay Mariane? HIndi niya hawak
ang mga desisyon ni Phoenix. Wala siyang karapatang magbigay ng opinyon
o humingi ng pabor dahil hindi nga siya partner di ba?

Pero naawa talaga siya kay Mariane.

"Mariane, uhm, as much as I would like to help you, wala ako sa posisyon para mag
grant ng request mo. Pero I'll try to talk to him about this, ita-try kong makiusap
but you see, I can't give you a guarantee."

Tumango tango ito. "Ok lang, here I have a sign off sheet, can I request you to
sign here? Nangongolekta kami ng mga signatures ng mga sikat na personality para
isamang isubmit kay Phoenix. Ilalabas din namin to sa media, kung ok lang sayo."

"Sure! That's the least that I can do. Although I doubt if my signature would make
a difference, hindi naman ako kilalang tao."komento niya. Saka pumirma. May mga
nauna nag pirma, gaya ng sabi ni Mariane mga prominenteng tao ang nandoon. May news
anchor, may mga businessman dito at may mga politiko.

Ngumiti lang sa kanya si Mariane. Nagpasalamat bago nag paalam. Nakagat niya ang
labi, panu niya uumpisahang makiusap kay Phoenix tungkol dito? Sigurado siyang di
siya pagbibigyan, pero itatry nalang niya siguro.

"There you are!" nagulat siya kay Fret. "Kanina ka pa namin hinahanap Mommy."
dagdag pa nito na parang sinasabi din iyon ni Prinz sa kanya.

Mukhang tuwang tuwa si Fret dito, walang kapagod pagod sa pakikipaglaro kay Prinz.

"Gusto mo bang ako naman ang kumarga?" alok niya.

"Wag na day off mo ngayon, ibibigay ko to sa Daddy niya mamaya." sagot ni Fret.
They were walking back to Phoenix's office. HIndi na niya nabanggit na naligaw siya
kaya hindi siya nakabalik.

"Di ba busy si Phoenix."

"Well,si Prinz pa ba ang mag aadjust? Dahil nandito itong si monster piranha na to,
ito muna priority niya." sagot ni Fret.
Napatango siya dito.

Before they entered Phoenix office, nadaanan muna nila ang table ni Maggie. She
hurried to Prinz, mukhang excited na excited din itong makita ang anak ng Boss niya
gaya ng ibang mga empleyado.

"Hello little cute face!!" she said beaming. She saw on her eyes that she wanted to
touch him pero pinigilan nito ang sarili instead she try to catch the baby's
attention. Dahil siguro maganda ito, kontodo tawa ang anak niya dito. Natawa siya.
"Oh ... That killer smile, I hope you wont go around breaking women's heart
someday!"

"You can hold him, its ok." offer ko sa kanya kasi mukha nagdadalawang isip na
hawakan si Prinz.

Napatingin ito sa kanya tila nagulat. Tapos tumingin din kay Fret.

"Can I...?" kumpirma pa nito.

Tumawa siya. "Yeah. It's absolutely ok.!"

"But, there an instruction from the Boss..."

"What instruction?" tumingin ako kay Fret.

"Nobody's allowed to even touch the baby. That's an order from your one and only
selfish bastard Phoenix." sagot ni Fret. " But hey, Maggie. The mother gave you the
authority, so go break your boss's order! It's completely fine."

Tumawa si Maggie tapos ay excited na hinawakan si Prinz sa mukha.

"You you're an angel little fella.." komento pa nito.

Naisip niya, kaya pala kahit gustong gustong lumapit kay Prinz ang mga tao dito sa
building ay parang aloof sila. Tinitingnan nalang si Prinz mula sa malayo. May
direct order from the Boss pala. Hindi kaya masyadong OA naman yun? Pero ok lang
naman, kahit naman siya ayaw niyang ilagay sa alanganin ang safety ng anak niya.
Ngayon unti unti na niyang nakikita ang mga consequences ng pagiging sobrang
mayaman.

=================

27. Prince of Hell Temper Back Again

Naabutan nilang sobrang busy si Phoenix. Tambak ang mga papel na pipirmahan sa desk
nito. Pero dumiretso lang si Fret sa desk nito at walang sabi sabing binigay si
Prinz dito.

"Pagod na ako Broh. Ikaw naman! Wag kang magreklamo iiyak yan." banta pa ni Fret.

Pinandilatan ito ni Phoenix, pero walang nagawa kundi hawakan nalang ang anak.

Ilang sandaling nakipaglaro si Phoenix sa anak. It was a sight she would never
exchange with any material things he could offer. Tumatalon ang puso niya tuwing
humahalakhak si Prinz sa mga laro nila ng Papa niya. Walang sawang pick-a-boo ang
paborito ni Prinz. Maggie entered the room several times for job-related concern
pero sinisenyasan lang ito ni Phoenix na later nalang he was playing with his son.
Si Fret nalang tuloy ang sumalo sa ilan sa mga ito. Bilang kanang kamay ni Phoenix,
all around ang trabaho nito para sa pinsan.

Maya maya pa. "Oh damn!" Phoenix cursed.

Nagulat siya. Binitawan yung hawak na magazine at dali daling nilapitan ang mag
ama. Natutop niya ang bibig nang mapagtanto kung ano ang nangyari. Umihi si Prinz,
hindi lang sa suit ni Phoenix, kundi pati na rin sa mga importanteng papel na nasa
desk nito.

Si Prinz parang natigilan din sa reaksyon ng Papa niya kaya nakatitig lang ito
dito.

KInabahan siya.
Pero ilang saglit pa tumawa na ulit si Phoenix. "You little monster! You ruined a
day of my work!Tsk." pero hindi naman ito mukhang galit. Nagulat lang siguro kaya
napamura kanina.

"Maggie, call Fret. I need him in my office, now." sabi pa nito sa intercom.

Ilang saglit pa

pumasok na ng office si Fret. "Wazzup?"

"Did you remove his diaper?"untag ni Phoenix kaagad.

Kumunot ang noo ni Fret. "I did. Why?"

Tumango tango si Phoenix. Ngumisi. Tapos ay inabot kay Fret ang naihiang docs ni
Prinz.

"Ulitin mo to!" utos nito sa pinsan.

"Holy cow. Seriously??" nakangangang turan ni Fret.

Natawa siya sa reaksyon nito. Medyo madami kasi yun at alam niyang magpupuyat ito
dahil dun. Kawawa naman si Fret. Iningusan nito si Prinz na patawa tawa na naman
parang inaasar ang uncle niya.

"Kasalanan mo yan tinanggalan mo ng diaper hindi mo naman pinalitan." paninisi pa

ni Phoenix. "and now I have to change clothes dahil ang panghi ko na!"

"Hoy anak mo yan tapos ako sisisihin mo. Ikaw dapat nagpapalit ng diaper niyan
hindi ako. Kasalanan ko pa ngayon. Magpalit ka na, ako na bahala dito!" binalingan
nito ang batang hawak ni Phoenix. "Humanda ka sakin piranha, magtutuos tayo!"

"Ako na lang ang uuwi Phoenix. I'll get your clothes." Offer niya. Hindi problema
kay Prinz kasi may extra itong mga baby clothes sa bag niya.
"Wag na. We'll go to a mall nearby nalang. Isama nalang natin si Prinz."

"Ok." sang ayon niya.

*********

First time ni Prinz sa mall kaya walang tigil ang kakalingon nito sa kahit na anong
bagay na makukulay. Tumatawa ito kahit wala naman nagpapatawa. Napakamasiyahin ng
anak niya kaya natutuwa siya. Ang likot likot din nito dahil sa kakasunod ng tingin
sa mga taong dumadaan na may makukulay na damit.

Nasa VIP area si Phoenix kung saan personal itong inaasikaso

ng mga mall attendants sa pagpili nito ng damit kaya silang dalawa ni Prinz ay
nagikot ikot muna. Nasa paligid lang ang mga bodyguards nila na nakamanman kaya
kampante siya.

Napunta sila sa appliance section dahil doon ang itinuturo ni Prinz, may malalaki
kasing tv monitor doon na pulos makukulay na images ang pinapakita. May mga
cartoons din kaya tuwang tuwa ito sa panonood.

Mas lalong naging malikot si Prinz dahil sa excitement. She tried to check the
smart TV's price. It cost a fortune. Balak pa naman sana niyang regaluhan si Zyra
nun. HIndi niya namalayan na kaya pala sobrang likot ni Prinz ay dahil may inaabot
itong maliit na item sa may bandang itaas nila.

"Prinz don't---" She tried to catch the item Prinz threw on the TV monitor but by
doing so nasagi naman niya ang isa pang monitor sa gilid niya. Nagsitumbahan ang
mga iyon na parang domino. Samantalang yung giant TV na binato ni Prinz ay basag
ang led.

"Oh my God" kabado niyang turan . Nanginginig na ang buo niyang katawan. May
sampung monitor siguro ang nasira. Pang eleven na yung giant TV na sobrang mahal.
Umiyak na si Prinz, nagulat siguro sa lakas ng impact ng mga natumbang display ng
TV o kaya ay naramdaman nito ang kaba niya.

Lalo pa nang magsilapit na sa kanya ang mga sales clerk doon pati yung mga
managers. Madilim ang tingin ng mga ito sa kanya na para bang sinisipat siya mula
ulo hanggang paa kung makakabayad ba sa damage o hindi.
Wala naman talaga siyang pambayad. Anong gagawin niya?

"Oh my God! What happened here??" halos sigaw sa kanya ng manager

"I'm sorry. I didn't mean it was an accident, my son--" tinangka

niyang magpaliwanag but the woman cut her off.

"Accident?! This cost hundreds of dollars, how can you just tell me it's an
accident?"

Mas lalong lumakas ang iyak ni Prinz dahil sa galit na boses na naririnig nito
towards them. "SSSsshhhh,baby , ssshhhhh it's ok. Come on stop crying..."

"Huh! Are you sure this will all be OK? Can you pay for all the damage?"

Ilang beses siyang napalunok sa kaba.

"Yes we can." the voice came from her back.

It was Phoenix. Of course it was him. And his face was deadly. Of course all the
people around recognized him.

Mas lalo siyang kinabahan.

He walked towards the angry manager. "I can smash all the items here right in front
of your fuckin face.." marahas nitong hinawakan ang isa sa mga giant smart TV.
Napaiktad ang babae nang ihampas ni Phoenix yun sa sahig, ilan pang maliliit na
items ang basag dahil sa impact nito. "...and yes, we can still pay for all this."

Mabilis na siyang kumilos. Hindi na siya pwedeng tumunganga nalang kasi baka kung
ano pa ang gawin ni Phoenix. Alam niya ang deadly temper nito so she has to stop
him as soon as possible.
"Phoenix, let it go. Come on, Prinz is afraid of all these loud noises. He has to
stop crying..lets go..please..."

Pero hindi natinag si Phoenix. Masamang masama pa rin talaga ang aura nito at
nagbabaga ang mga tingin nito sa manager na ngayon ay biglang namutla. Ang tapang-
tapang nito kanina, tapos ngayon para itong tupa na nakakita ng leon.

"Where's your superior?" mahina na ang boses ni Phoenix pero nanduon ang diin sa
mga salita nito. Pigil na pigil ang galit, kumuyom-bumukas ang dalawang kamay nito.

"Sir..I'm sorry..."anang babae na malapit nang umiyak sa takot.

"Don't make me ask you again, where's your god damn superior!"

Napaiktad ulit ang babae. Naawa na siya dito.

"Phoenix, I said just let it go. Umalis na lang tayo dito!" lakas loob niyang
tinaasan ang boses.

Ilang sandali pa dumating na ang naka executive suit na lalaki, mukhang ito ang
Boss sa mall na yun.

"Mr Dizeriu, I deeply apologize about what happened--" sabi nito pleading.

"This woman just shout straight at my wife's face. And my son was all frightened,
he won't stop crying. You know what to do with her.." sagot ni Phoenix sa Boss ng
mall na hindi inaalis ang masamang tingin sa babaeng nanginginig na. Maagap na
tumango ang kausap.

"You're lucky my family is here. Coz if not for them, you won't be going home on
your feet." bulong ni Phoenix sa babae bago tuluyan itong tantanan ng nakakamatay
na mga tingin. Binaling nito ang atensyon sa Boss. " My assistant will be here in
few minutes to settle all the charges. Make sure to dispose this despicable woman
properly or you are all going to pay."

"Mr. Dizeriu, please, Im sorry, I need this job...!" apela ng babae.

Pero masamang tingin lang ang pinukol ni Phoenix dito. Nang tumalikod si Phoenix,
kinuha nito mula sa kanya si Prinz. Tapos ay niyaya na siyang lumabas.

Nauna nang umalis si Phoenix. Nakatingin pa siya sa nakakaawang babae.

'Are you that stupid? You didn't recognized her? Yvette dela Merced, the asian
fiancee of Lord Phoenix Dizeriu, seriously, you didn't know her?!'

Naririnig niya ang Boss nito na sinisermunan pa ito.

'Pack your things up. You're lucky you lost just your job, and not part of your
limbs. You should know how violent is that guy he can buy even your life.'

Napapikit siya. Hindi tama to. Oo, naalarma si Prinz, umiyak ito. Siya kinabahan
siya. Pero hindi sapat na dahilan yun para mawalan ng trabaho ang babaeng to ng
ganun-ganun na lang. Sigurado siyang may pamilya itong umaasa dito.

Lumapit siya sa mga ito. "Don't terminate her." aniya.

Napamaang sa kanya ang dalawa.

"Uh.. Give her a suspension... A week..A month maybe... Just don't terminate her."

"But Mr. Deziriu gave his orders...."

"I can talk to him. This is my sole decision, you're out of this, so just do as I
say."

Nang tumango ang manager, saka lamang siya ngumiti. Pati dun sa babaeng manager
ngumiti siya bago tuluyang sumunod kay Phoenix.

NOTE: Votes and comments lang po bayad na effort ko. hehe

=================

28. Her Million Dollar Signature

Her phone kept on ringing pero hindi niya mapulot iyon dahil hawak niya si Prinz at
sinisikap niyang wag itong magising habang hinihiga niya sa crib nito.

Nang sa wakas ay napatulog niya ang anak saka lamang niya nadampot ang phone. 56
missed calls from Maggie. Kinabahan siya bigla. Did something bad happen?

Maya maya pa si Fret na ang dumating, humahangos ito. May pinakita itong scanned
copy of a sheet that was very familiar to her. "Pirma mo ba to?"

Tiningnan niyang mabuti ang signature specimen na naroon. Tumango siya. She
remembered signing this paper to help Mariane.

"This is yours?"Nanlaki ang mga mata ni Fret. "Come on Yvette, seriously??"

Tumango siyang nakamaang dito. " It was this girl at the office named Mariane. She
asked me a favor at dahil mabuti naman ang intensyon niya, pumirma ako. Its for
children with disabilities--"

Hindi na niya natapos ang sasabihin nang tumawa ng malakas si Fret. Ano ba kasing
meron? May hindi ba siya alam tungkol sa document na yun? Niloko lang ba siya ni
mariane? Hindi naman siguro, coz she looked very honest naman.

"Well, I think you're in deep trouble Yvette."

"Bakit nga? Fret just go straight to the point. Ano nga ang tungkol diyan??"

Natatawa pa din ito. "Hindi mo talaga alam? It's all over the news now, pati sa
internet."

"I was busy with Prinz the whole day. Hindi pa ako nakakapanood ng TV at hindi rin
ako nakakapag-open ng laptop ko. So you better start talking now, kasi naasar na ko
diyan sa tawa mo na yan."

PInilit nitong wag nang tumawa. "Ok. Newsflash

Ms. dela Merced, you signed a million dollar charity donations in behalf of your
partner Phoenix Arthur Dizeriu otherwise known as the head owner of the Dizeriu
Empire."

"Whaatt? I didn't sign it on his behalf, he still has his own decision about this
matter. Sinabi ko kay Marian na hindi guarantee yun, na kelangan ko pang makiusap
kay Phoenix dahil wala ako sa posisyong magdesisyon."

"Yvette. This is I think what you don't understand. The world sees you as his
partner. Ang alam nila, importante ka sa kanya--which is also happened to be my
belief, your words are equal to his. Nobody dares to contest that, kapag
tinanggihan ni Phoenix ang isang bagay na inapprove mo na,pinirmahan mo pa,
mapapahiya ka. Ang magiging consequence nun hindi ka na nila irerespeto. Hindi na
nila papakinggan ang mga sasabihin mo. At hindi gagawin ni Phoenix yun sayo. You
left him with no choice but to say yes to a million dollar donation."

Namutla siya. Million dollar? Patay siya kay Phoenix.

"Kung ayaw niya just tell him to deny it, siya pa din naman ang mag aaprove
nun...."

"Hindi na nga pwede. You made the decision for him kaya ang mabuti mong gawin,
humarap ka sa kanya ,mag explain ka kasi parang dragon na siya ngayon sa office.
Maawa ka na sa mga employees dun kinakabagan na naman silang lahat sa takot."

Napakagat siya ng labi. Her feet curled in despair. " Natatakot din ako eh...."
aniya.

Malinis ang intensyon niya, ang makatulong, hindi naman niya alam na ganun ang
mangyayari. Hindi niya rin masisisi si Marian kasi nagpaalam itong ime-media niya
ang mga pirmang yun. Malay ba niyang mapipilitan

si Phoenix na pagbigyan yun.

*****

Ibinilin niya sa mga nannies si Prinz. Kailangan niyang magtungo sa office ni

Phoenix dahil baka mahimatay na sa takot ang mga tao dun. KInakabisado niya sa utak
niya kung ano ang palusot na sasabihin kay Phoenix dahil kabadong kabado talaga
siya. Baka ipadeport na siya nito pabalik ng Pilipinas dahil sa mga kapalpakan
niya.

Hindi na ito mangingiming palayasin siya dahil nailabas na niya sa matris niya ang
anak nito. Hay, kung bakit ba kasi pinirmahan niya iyon. Pero hindi naman talaga
niya kasalanan bat ba siya ang sinisisi? Opinyon niya lang yun, pabor siya sa
intensyon ng foundation nina Mariane, now its up to him kung papabor din ito o
hindi!

Madaming pumasok sa isip niya pero nakalimutan niyang lahat yun nang tumuntong ang
isang paa niya sa opisina nito. As expected, his face depicted that Prince of Hell
aura again. Gosh. Napalunok siya. Dahan dahan siyang pumasok sa office nito.

Ano nang gagawin niya? Talon nalang kaya siya sa building? Hindi pala pwede, may
anak siya. Ano nalang gagawin?

"Don't just stare, come inside and lock that freakin' door!"

Napaiktad siya sa boses nito. Her knees went jelly. Nawala na din ang kulay ng
mukha niya.

Mabagal ang mga paang niyang lumapit dito.

Ilang sandali syang nakatanga lang dito, habang ito naman ay busy sa kung anong
inaasikaso sa pc. Sana wag na lang siya nitong kausapin. Pero nahintakutan siya
nang ibaling nito sa kanya ang paningin.

"Now. What happened Yvette? What's with these signature circulating like wildfire
in the net and televisions?" tanong nito.

Well

she had to stand her ground. Kundi lalamunin siya nito ng buo. "Its just me
supporting that foundation's plead to get some financial assistance from your
company. It purely has nothing to do with you. You still make decisions here."

"Do you even know what you're talking about? You're with me now, so you're not
supposed to go around writing your name on some shitty documents without consulting
me!" dumadagundong ang boses nito sa apat na sulok ng kwartong yun.

"Did I write your name on that shitty document? I didn't, I used my own name,
meaning it has nothing to do with you. Now, if you want me to explain publicly what
I did, I'll do it. HIndi mo kelangang ,mag-aksaya ng pera kung hindi naman bukal sa
loob mo. At wag mo akong pinagtataasan ng boses dahil hindi ako isa sa mga tauhan
mo dito." nairita na naman siya sa ugali nito. Nasa katwiran naman siya kaya
kailangan niyang lumaban.

"You- you little vixen!" nagtatagis ang bagang nito sa inis. Napahilamos ito sa
sariling mukha.

"I'll talk to Mariane. Im sure makikinig siya sakin ang we'll publicly explain what
happened. Pero tutulungan ko pa rin siyang makahanap ng mga taong may mabuting
kalooban na magfi-finance sa foundation nila dahil gusto ko talagang makatulong
dun--"

"Don't you dare step at another wealthy man's doorstep begging some financial help
at my expense! Ipapahiya mo ba talaga ko? Ang sarili mo?"

"Well tell them the truth! Na ang totoo, wala tayong relasyon, na ina lang talaga
ako ng anak mo. Yun lang!"

"But I'm marrying you dumbhead!"

Napakurap-kurap siya sa sagot nito. Tumayo na din si

Phoenix from his seat and looked her straight in the eyes. Siya ang unang kumurap
at nagbaba ng tingin.

"I didn't say yes---" bulong niya. May kasama pa sanang 'yet' yun kaso sumingit
agad si Phoenix.

"What did you say?" His one breath away kaya pigil niya ang hininga. His teeth
gritting. His fierce eyes narrowed on her.

"Your proposal. I said I didn---" hindi niya natapos ang sasabihin. Dahil sa isang
iglap lang. Phoenix crossed the small space between them and kissed her to seal
whatever words coming out from her mouth. The kiss was deep, and violent. It's like
punishing her with his greedy tongue exploring the depth of her mouth.

She couldn't move. Her feet curled. Unti-unti, ang inis na nararamdaman niya dito
ay kumalma. When he cupped her face, the tormenting kiss changed its pace. Mas
naging maingat, mas naging marubdub na hindi niya napigilang ikawit ang mga kamay
sa balikat nito.

Then the phone on his table rang.

Pareho silang nabuhusan ng malamig na tubig. Tumalikod si Phoenix. Siya naman

inayos ang palda and stood on her feet.

What the hell had just happened?

Wild french kiss?

Almost sex in broad daylight?

Right inside his freakin office?

Namutla siya sa hiya. Hindi niya alam kung ano naging reaction ni Phoenix dahil
hindi siya makatingin dito ng diretso.

He picked up the phone and talk to someone.

"I need to go." bulong niya dito bago tumalikod at tinungo ang pinto.

"Yvette."

Napahinto siya. Dahan dahang humarap dito. Tapos ay lakas loob na tumingin sa mga
mata nito.

"One million dollar is fine. You can call your friend Mariane, tell her Im signing
it now."

Nanlaki ang mga mata niya.

"Seryoso ka???"

He answered with a wink. Tapos ay binalik ang atensyon sa telepono.

Wait lang. Puso ko ba ang nahulog sa floor? Shit

NOTE: Some scenes are deleted due to its mature content. If you wanna read it. Just
follow me. Check my works and look for Savage Billionaire's One Night Stand-
Restricted.

Hey can I ask a small favor? Can you press the star sign below?

A million tnx mahfriend!!!

=================

29. Seducing Mr. Billionaire 101

She happily ended her conversation with Mariane. The woman managed to get her
personal contact number, tinawagan siya nito just to say thank you.

'Kung alam mo lang kung ano ang kailangan kong pagdaanan para pumayag si Phoenix sa
donation'. Naisip niya. Naalala niya ang eksena sa office ni Phoenix nung
nakaraaang araw. Holy mother of all virgins! Muntik na naman siyang tangayin ng
sariling kahinaan. Muntik na namang maisuko ang bandera ng Bataan. Natawa siya. May
gana pa siyang manisi ng ibang tao eh gustong gusto niya naman. Nabuysit nga siya
sa kung sino man ang tumawag na iyon. Hmp!

Wala sa sariling kinapa niya ang mga labi. Halos mamanhid iyon sa mapusok na halik
ni Phoenix. Pero wala siyang pakialam. Kahit kalyuhin ang bibig niya sa
pakikipaghalikan dito kerri lang, wa pakels. Ba't kaya ang sarap ng bibig ng
hinayupak na yun? Kelan kaya siya ulit hahalikan nito? Try kaya niyang maghanap ng
two million dollar worth of donation ulit para mabigla ito at mapahalik ulit sa
kanya? Haha.

Nababaliw na siya.

'Ano kayang ginagawa ni Phoenix ngayon?'

Tinungo niya ang crib ni Prinz, mahimbing pa rin ang tulog ng anak niya.
Pinakatitigan niya ang mukha ni Prinz. Magmula sa eyebrows, sa mga mata, sa ilong
pati sa bibig kuhang kuha nito ang karisma ng Papa niya. Gilagid lang siguro niya
ang minana nito eh. Nakakaloka. Sinubukan niyang hawakan ang mukha nito. Kumunot
ang maamong mukha ni Prinz, kanina lang mukha itong anghel ngayon mukha na itong
leon na mangangagat dahil iniistorbo niya ang tulog. Sumungit bigla ang mukha nito,
hinampas pa siya kamay. Grabe tong anak

niya, sanggol palang may pinagmanahan na. Uma-attitude na. Lupit.

Tinantanan niya ang masungit na anak.

Ano kaya ang pwede niyang gawin ngayong tulog na si Prinz? Di naman niya matawagan
si Zyra dahil out of town ang gaga, nagpick up ng mga rare items from isolated
provinces para sa shop nila. Kaya wala siyang makausap.

Sana meron din siyang cctv monitor sa office ni Phoenix. Sapat na sa kanyang
tumitig sa gwapong mukha nito buong araw. Hindi na siya mababagot dun. Speaking of
cctv! Naalala niyang nabanggit nga pala ni Fret na nakaconnect sa office ni Phoenix
ang mga cctv cameras na nasa loob ng kwarto niya. Tinitingnan kaya siya nito sa mga
oras na to? Kinilig siya bigla.

Asa! Si Prinz tinitingnan, hindi ikaw!

Napasimangot siya bigla sa sagot ng inner demon niya sa kawatan. Kontrabida. Haays.

Maligo kaya siya? Magpalit ng damit? Yung lingerie na bigay ni Zyra, yung may red
na lace na sobrang iksi. Yung mas maiksi pa ang tabas kesa sa midthigh niya. Total,
nakamonitor siya sa office ni Phoenix, magandang ideya kung pasisilipin niya ito ng
konting alindog ng kanyang minsan nang naisukong Bataan. Excellent idea.
Bumangon si Yvette at tinungo ang banyo. Pagbalik niya she's on her red lingerie,
hair slightly dripping on her almost bare shoulders. Sinadya niyang humarap sa
camera at doon pinagpatuloy ang paglolotion. Sinasadya niyang iangat ang
kapiranggot na damit upang makita sa itim na undies sa loob niyon. Dahan dahan niya
ding minamasahe ng lotion ang mabibilog at mapuputi niyang hita. She put lotion on
her swollen

breast, medyo lumaki ang boobs niya dahil kay Prinz. Sinasadya niyang hawiin ang
nakatakip dun,that her nipples almost peeking outside. Take note. Almost. Syempre
hindi niya talaga ilalabas yun. Haha. Pa'excite lang. Naughty, yes.

'Monitor pala ha. Surveillance camera pala ha. Oh ano ka ngayon.'

Hindi siya tumitingin ng diretso sa mga camera kinabisa na niya ang mga posisyon
nito kaya alam niya kung saan siya pi-pwesto.

*************************

"Hey bro, what do you think of this report from your advertising team? It's
excellent right?"

Untag ni Fret while inside the conference room. Silang dalawa nalang ng pinsan ang
naiwan dahil dismissed na ang mga taong nakatakdang magreport sa kanya ng araw na
iyon.

"Phoenix! Hey!" Fret snapped his fingers in front of his face. Nagulat siya.

Napatingin siya dito. What the hell was he sayin' anyway?

"Ano bang meron diyan sa laptop mo at nakapako yang mga mata mo? Kanina ka pa
parang wala sa sarili ah!" Fret unexpectedly took a quick glance on his monitor.

Nagulat siya sa ginawa nito, naibagsak niyang pasara ang laptop, muntik nang masira
ito. "Shit! Fret! Ano ba!" singhal niya dito.
He saw it. God damn it! Nanlalaki ang mga mata nito sa kanya at halatang
magsisimula na namang mang alaska. Pasalamat ito magpinsan sila at ito lang ang
maasahan niya sa lahat ng bagay, kundi matagal na niya itong sinipa sa malayong
lugar. "Don't even start to talk, I'll kill you!"

"Holy Mary mother of Earth. Si Yvette ba yun? She's one hell of a smokin' hot babe.
You've got a Megan Fox on your bed, dude..!"

Umikot ang eyeballs niya dito. "Shut up, you perverted bastard!"

Tinawanan lang siya nito.

"Alam mo dude, you better set things right with her. Magpakasal na kayo. Mark your
territory, seal it. Dahil baka mamalayan mo nalang wala na yan sayo. Hindi si
Yvette ang tipo ng babaeng pwede mong iwanan sa tabi tabi, maraming magkakainteres
diyan sinasabi ko sayo."

"Coming from a manwhore like you." asik niya dito.

Lumakas pa lalo ang tawa ni Fret.

"Magkano na nga ulit ang donation na pinirmahan niya Broh? One Million Dollar?"
pang aasar pa nito. "Medyo high maintenance siya pero worth it di ba?"

"Oh. Shut up!" Inis na ganti niya dito. Mauna na siyang tumayo at lumabas ng
conference room, nagpunta siya sa loob ng office. Gusto niyang ilock para hindi na
siya masundan ng letseng pinsan niya pero hindi niya ginawa. Madumi ang utak nun,
baka kung ano na naman isipin tungkol sa kanya.

'Anong problema ng babaeng yun?'

Napapalunok siya sa mga pumapasok sa utak niya. Para siya teni-teleport pabalik sa
unang gabing nagkakilala sila sa bahay ng tauhan niyang si Carlos Pratley.

Shapely legs..
Perfect bossom...

Silky soft skin...

Sweet mouth..

Shit!

Pinilig niya ang ulo coz the thoughts were giving him a hard time.

Pumasok sa isip niya bigla ang sinabi ni Fret. Hindi si Yvette ang tipo ng babaeng
walang magkakainteres. He remembered Carlos Pratley's deep interest with her back
then. His teeth gritted with the thought.

He dialed her phone number. He was watching her hesitate to pick up his call.
Nainis siya lalo. This woman's draining the life out of him.

NOTE: What do you think of this part?

=================

30. GOOGLE IT!

Nakasimangot na si Yvette. Kanina lang maganda ang mood niya. Pero ngayon naiirita
na siya. Hanep naman kasi makapangbadtrip ang impaktong Phoenix na yun!

She remembered him calling.

Hindi siya nakakilos kaagad. Hindi niya inaasahan na tatawag ito.

'Hey?' mahina niyang sagot. Kinakahan siya. Tumatambol na naman ang puso niya.
'What took you so long?' iritado ang boses nito.

'Im s-sorry, I didn't notice the phone.'

'You were staring at it for few minutes, nagdadalawang isip ka pa kung sasagutin mo
o hindi.'

Lumiko ang bibig niya. 'Oh bakit?' hinaluan ng inis ang tono.

'Ba't ganyan ang itsura mo? Don't tell me you're planning to get out of your door
looking like tart!'

So dahil sa damit niya ang pagtawag nito? Apektado?

'Ano ba paki mo? Bigay to si Zyra, nabubulok na sa closet ko kaya sinuot ko

na.'pagtataray niya.

'Hoy umakto ka ng disente ah. What if somebody snapped a picture of you looking
like that and upload it to the internet? The last thing I need is another headache
from you Yvette! Wag mong antaying ang mga babysitter ni Prinz ay sayo mapunta.
Naiintindihan mo?'

Umirap siya sa camera para makita nito.

'Fine. Magpapalit na. Bye!' sa asar binabaan niya ito ng phone.

Nakakairita ng 1 milyon times yung lalaking yun. Wala

nang ginawa kundi awayin siya. Pwede namang sabihin nang maayos na magpalit siya
pero kailangan pa talaga siyang sermunan. Buysit.

*************
GOOGLE

How to make him fall for you in bed?

Erase!

How to make him fall for you.

Yun ang tinatype niya sa google. Hoping that it will solve her biggest problem of
all kasi mababaliw na siya kakaisip kung papanu siya mamahalin ni Phoenix.

250,000,000 results. Wow.

Ayun sa vixendaily.com

#1 Build his Adrenaline. If you get his heart pumping like he's been on a roller
coaster, it tricks his brain into thinking his excitement is towards you. Biking.
Going to gym. Hiking. Tennis.

Parang may time si Phoenix sumama sa kanya sa mga ganung activities.tch!

#2 Up the Body Contact. When people are in lust, their brains get flooded with
dopamine-which is incredibly pleasurable and addicting. It makes him think about
you all the time.

She managed a smirk because of that. Well, medyo naka'point siya dun. Haha. Pero
mas malala ang point ni Phoenix sa kanya dahil siya itong hindi makatulog, hindi
makakain dahil dito! Hindi rin pwede, masama ang epekto nitong #2 sa kanya.

#3 Share Secrets With Him

Nak ng pating naman, seryoso? Eh nung last time na aksidenteng nakalkal niya ang
family picture nito, para itong dragon na susunugin siya ng buhay anytime.
#4 Frequently See Each Other

Nalungkot siya. Magkasama nga sila sa bahay. Iilang minuto lang naman niya itong
nakikita araw araw.

#5 Mirror Each

Other. Similarity is one of the most important part of attraction.

San ba sila magkapareho ni Phoenix? Wala siyang naisip. Tch! Nawawalan na siya ng
pag asa.

#6 Woo him with Body Language

Yeah right. Parang may idea siya kung panu gawin yun. Wala na talagang pag asa
pinipilit pa niya.

Balikan kaya niya ang unang search? Make him fall in love with you in bed?

Nanlaki ang mga mata niya sa naisip. Ano kaya? Para naman na siyang cheap nun,
nanlilimos ng pagibig.

Ang totoo, iyon talaga ang una niyang binasa. Feeling niya kasi baka may pag asa
siya doon. According to Hollywood, to fall in love is one epic, bed-wrecking sex
session. And take note It was verified by the doctors that it actually works.

Nakakaexcite lang isipin. Pero kahit gustuhin niyang magkaroon ng ganung relasyon
kay Phoenix para kahit papanu may attachment naman siya dito kahit sa sex lang,
malabo pa din.

Kini-kiss lang siya nito pag badtrip eh!

Hopelesssssssss!!!!!!!!!!!
How to cook the ALL TIME FAVORITE ADOBO.

Yun nalang ang naisipan niyang gawin. Parang nabanggit nito dati na gusto nito ang
Pinoy dish na iyon.

Ok. Magluluto nalang siya.

Kahit naman naiinis siya dito ng konti eh may utang pa rin naman siya dito. Hindi
kaya biro ang 1 million dollar na kailangan nitong idonate ng dahil sa kanya. Kahit
man lang sa simpleng ulam na gusto nito makabawi siya.

Ang challenge dun kelangan niyang sapawan ang mga first class Chef na nagluluto ng
ulam para dito. Nakakahiya naman kung walang kwenta ang lasa ng ipapakain niya
dito. Magpapatulong siya sa mga Chef sa palace.

Good idea!

She dialed Maggie's number.

"Hi Maggie. Can I ask a small favor from you?" pasweet niyang sabi dito.

"Of course Miss, what can I do?" si Maggie nga ang nasa linya. Umaapaw ang energy
eh.

"What time is your Boss' lunch today?"

"Around 12:30pm. But I'm not sure if he's leaving earlier than that, why?"

"Well, I wanna surprise him with lunch today. I'll drop by later. Can you manage to
make him stay until 12:30 later?"

"Uhmmmm, you know the Boss, we can,t order him with anything but..... Uhmmm....
I'll think of something! I'll try my very best Miss."
"Really?? Oh Maggie, you're a gem. That's very sweet of you. I'll bring you
something later. You will like it I swear!" She said beaming.

Sobrang naexcite siya sa sinabi ni Maggie. Makikita niya mamaya si Phoenix sa

office.Sana hindi na ito bad mood.

=================

31. Carlos Pratley in Flesh

Maggie said he was still in his office. Mahigpit ang hawak niya sa lunchbox na
dala. Kinakabahan siya. Bat ba kasi lagi siyang kinakabahan sa tuwing pupuntahan
niya si Phoenix? Nasa building na siya at naglalakad patungo sa office nito na sa
wakas ay kabisado na niya kung nasaan.

Halos lahat ng mga empleyado nakangiti sa kanya, binabati siya. Nangangalay na nga
ang panga niya kakasmile sa mga ito kasi ang totoo nangangatog ang tuhod niya.

Magbackout na lang kaya siya? Tch! Hindi pwede. Ngayon pang andito sa siya. At
hello! Almost 3hrs kaya siyang nagprepare para lang maperfect ang adobong baon niya
ngayon. Tapos backout lang? Hindi siya loser noh!

Dahil lumilipad ang utak ni Yvette ay hindi niya namalayan ang katagpong lalaki.
Nagkabanggaan sila nito at muntik nang tumilapon sa ere ang hawak niyang lunchbox
kundi lang maagap ang matangkad na lalaking kasalubong niya. Nahawakan nito agad
iyon.

"Sorry!" Sabay nilang sabi.

Nanlaki ang mga mata niya nang masilayan ng maigi ang mukha ng lalaki. She knew
this guy. Plain businessman with a boyish grin. Ang lalaking nagsimula ng lahat ng
kabalbalang nangyari sa buhay niya. Carlos Pratley himself, in flesh!

"Yvette?" parang di pa muna ito sigurado na siya nga. Tumango siya. Lumawak ang
ngiti nito. "Hey!"

"Kilala na kita. Carlos Pratley, right?" untag niyang may halong inis. Well,
inindian siya ng lalaking to kaya nabihag siya sa mga kuko ng dragon! Ni Phoenix.
Tumango din ito sa kanya. Nakatitig ito sa kanya na para bang isang lalaking nakita
ang long lost crush nito. Oh di ba nga ay crush naman talaga siya nito? Atleast
according to Zyra.

"You were

the one sending me flowers and chocolates back then, is that true?"

Napakamot ito sa batok. "Ah...yeah. Natorpe lang talaga akong makipagkilala sayo ng
personal noon..."

"Kaya di mo ko sinipot sa dinner date natin at sa ibang kamay ako napunta?" walang
emosyong tanong niya dito. Atleast she deserved an explanation from this guy.

"Look, Im sorry. I had an emergency then, nagtxt yung PA ko na dumating ng bansa

ang big boss namin. HIndi ko pwedeng balewalain yun dahil ako ang nakaassign na
asisstant niya in his whole stay sa Phils. Pagdating ko ng airport wala na siya
dun. Hindi ko alam na didiritso siya sa bahay ko. And when I finally got back
home...nakita ko kayo..dancing."

Ano daw?

"Bat di ka lumapit? Ang buong akala ko ikaw yung inabutan ko sa dinner table na
hinanda mo."

Mapait ang naging ngiti nito. Tila naalala ang pakiramdam ng gabing yun na inagawan
ito ng date ng boss niya!

"I wouldn't dare. Yun ang first time na nakita kong nagkainteres sa isang babae si
Boss. I saw it in his eyes back then, and besides Im not yet prepared to die kaya
nagpaubaya nalang ako." Tumawa pa ito. "Isa pa, ganun din naman ang nakita ko sa
mga mata mo nang gabing yun. You two were too hooked into each other, ako ang
magmumukhang kontrabida kung nakialam ako."

Nangunot ang noo niya. What did he see on his Boss' eyes? Interest?On her?
"See? Destiny has written its path on us. Kayo talaga ang para sa isat-isa. May
ibang babaeng nakalaan para sakin."

inangat nito ang isang kamay for her to see his engagement ring. Oo nga pala,
magpapakasal na ito.

Tumango nalang siya. " Sana nga tama ka na may interes din sakin yang Boss mo, para
naman maintindihan ko na ang logic kung bakit kami ang pinagtagpo ng sinasabi mong
destiny nung gabing yun."

Tumawa ito sa sinabi niya. Na para bang nag-joke lang siya. " You're kidding! Hindi
mo ba alam na anghel ang turing sayo ng mga tao dito? We are all thankful of you
coming into the Boss' life, he's changed now. Mas mabait na siya at mas mahaba na
ang pasensya. And the controversial donation you signed, its the company's first,
kaya naging controversy. The Boss has so much interest in you, he loves you. We can
all see that."

Tingin talaga nila in love si Phoenix sa akin? Maniniwala ba siya? Well, afterall
they were the people whose with him everyday. Pero mahirap na ang umaasa, baka
masaktan na naman siya.

"He's inside." salubong sa kanya ni Maggie in front of Phoenix's office. Malawak

ang ngiti nitong sumalubong sa kanya.

"Thanks Maggie!" aniya.

She knocked once. Tapos ay binuksan na ang pinto. Sumalubong sa kanya ang pamilyar
na nakakatulirong amoy nito. Naisipan niya ulit magbackout, pero tinatagan na lang
ang loob. Besides, nandun naman siya para bumawi sa mga kasalanan niya dito eh.

" Anong ginagawa mo dito?" tanong nito habang pumipirma ng ilang mga documents.
Inaangat nito ang tingin sa kanya nang makalapit siya sa desk nito.

His desk.

Napalunok siya nang maalala

ang eksena sa kwartong ito nung nakaraan. Holy crow. Nag init ang dalawang pisngi
niya feeling niya ang pula pula na ng mga iyon.

TIla napansin yun ni Phoenix. Sinundan nito ang tingin niya so he was also able to
look at the other side of his desk where she sat open legged, straddling him.

Naikurap niya ang mga mata. Nakakahiya! Nubeyen!

"I brought you something." naupo siya sa chair in front of his desk. Nilapag niya
ang dala niyang lunchbox.

Tumingin si Phoenix kanya, tapos ay dala niya.

"Peace offering ko sayo. Tsaka sorry na din sa lahat ng mga atraso ko sayo." sabi
pa niya.

"Ano yan?"

"Special Adobo using authentic recipe from the Phils! Paborito mo to di ba?"

"Sino may sabi?" kunot noong tanong nito.

Sumimangot siya. Nagsisimula na naman itong mang asar.

"Ikaw. Para kasing naalala kong sinabi mong gusto mo to eh."

Tiningnan lang siya nito. Matagal. Mga 3 minutes. Tapos ay nagbuntong hininga.

"Give me a minute." sabi nito.

Inayos sandali ang mga papel na nasa harapan. Nilock ang computer bago tumayo.
"Lets go." sabi nito sa kanya. Ito na rin mismo ang nagdala ng lunchbox nila. Ang
hindi niya inaasahan ay yung kunin nito ang kamay niya at holding hands silang
lumabas sa office.

Nag init ang pisngi niya. Phoenix, holding her hand? She wanna passed out in great
happiness at sa sobrang kilig na nararamdaman.

Pinuntahan muna nila ang desk ni Maggie. Upang magbigay ng ilang

instructions dito.

Nakangiti sa kanya si Maggie na para bang nanunudyo dahil hawak ng Boss ang kamay
niya. Nginitian niya rin ito.

"Wait! I have something for Maggie." aniya.

Mula sa bag ay kinuha niya ang isang handmade necklace from a small tribe in the
Phils. Isa sa mga paborito niyang item iyon galing sa shop niya. And she thought
Maggie deserved it for being a friend to her.

"What's that for?" tanong ni Phoenix.

"Secret." kinindatan niya si Maggie.

Tinapunan ni Phoenix ng tingin ang PA niya. "So you're transferring loyalty now,
Maggie?"

Umiling si Maggie. "No!"

Lumiko lang ang bibig niya Phoenix. Siya ang binalingan.

"You cunning vixen. You're making your way on my people here, aren't you? Baka
mamalayan ko nalang ikaw na Boss dito, hindi na ako."
Natawa siya. "Bakit, natatakot ka na ba, Mr. Prince of Hell?"

"Hindi. Coz I know how exactly I can get my way to you as well."bulong nito na
kinapula na naman ng pisngi niya.

What the heck is he tryin' to say huh?

*********

When they reached the building's pantry. Na-amused siya sa mga taong naroon. Kasi
ang gulo gulo, ang iingay ng bawat table may kanya-kanyang topic ang mga ito pero
nang mapansing dumating si Phoenix nagsitahimik lahat. Pumormal ng upo at inayos
ang mga silya. Parang mga bata sa classroom nang dumating ang terror na teacher.

Tahimik siyang natawa. Binati sila ng mga ito. Binitiwan lang ni Phoenix ang kamay
niya when he draw a chair for her. Nakakakilig! Ang taba ng puso niya. Worth it ang
ginawa niyang effort sa Adobo project

niya.

"Why do I have a feeling na first time mong kumain dito?" aniya.

Lumilingon lingon siya sa paligid. Nakatingin ang mga ito sa kanila. Nang si
Phoenix ang lumingon nagsiyukuan ang mga ito. Nakakaloka.

"Kasi first time din na may nagdala ng pagkain para sakin. Siguraduhin mong masarap
to kundi lagot ka sakin. Hindi ka na makakapunta dito kahit kelan."

"Ay, ang hard. Nag-effort ako diyan ha. Pinaghirapan ko pa ang presentation niyan.
Pinagpawisan ako!"
Tinaasan lang siya ng kilay nito.

"Tingnan mo naman ang masterpiece ko!" sabay bukas sa lunchbox na pinaghirapan

niya.

Nanlaki ang mga mata niya. Ang masterpiece niya. Ilang segundo siyang nakatitig
lang dun. Para na kasi itong kaning baboy na nagkahalohalo. Naalala niya tumilapon
pala to at nasalo lang ni Carlos.

Tumawa nang malakas si Phoenix sa epic niyang itsura. Nagsitinginan tuloy sa kanila
ang mga tao. Big deal din sa mga ito ang bibihirang pagtawa ng Boss nila.

Pero siya naiiyak niya. Pinagpaguran niya yun, pinagmalaki pa naman sana niya. Kaso
wala na. Nasira na. Hindi na kakain si Phoenix ng pagkaing ganito, mukha nang
garbage.

Pero nagulat siyang nang pisilin nito ang magkabila niyang pisngi habang nakatawa.
Pati mga mata ni Phoenix nakatawa. mUkhang napasaya niya ito sa reaksyon niya.

"Oh, my Queen looks upset..why the face?" sabay tawa pa.

My Queen. Wow. Hindi ito nabadtrip?

"Lets eat. Presentation lang naman ang nasira. Im sure this would taste the same."
Kinuha nito ang dala niyang kutsara ang started eating. "Hmmmm, this is great! So
my Queen can really cook huh?"

Umaliwalas ang mukha niya sa sinabi nito. Kanina lang parang maiiyak siya sa
pagkadismaya sa kapalpakan niya. Ngayon parang naiiyak na siya sa sobrang saya. She
made Phoenix happy today. This day was an achievement!

"Hey are you crying?" nangunot ang noo nito na tila nagalala sa kanya. Pinunasan
nito ang luhang tumulo sa pisngi niya. "Do you have to cry. I actually like it,
thank you for all the effort. Lahat ng kapalpakan, forgiven na. Come on, I don't
wanna see those tears, Queen."

Piling niya nasa alapaap siya. It was Phoenix whose talking. Inaalo siya. This is
more that she expected at sobrang saya lang niya. Kaya hindi niya napigilang
umiyak. Namisinterpret lang nito ang mga luha niya. Ang totoo tears of joy talaga
yun.

"Phoenix...."

"Yes, baby..."

"They are staring. Nakakahiya. Ang pangit ko ba umiyak?"

Natawa ito. "No. You're still the prettiest." sabay halik sa noo niya. "Stop cryin
now."

Pinunasan niya ang mga luha and stared at him directly in the eyes. God. THis man
is the prettiest man alive. And he was calling her, his Queen.

=================

32. Ecstatic

Pabaling baling si Yvette sa higaan. Wala siyang pagsidlan ng kaligayahan at kilig.

Hating gabi na pero hindi pa rin siya makatulog. Kanina pa niya napatulog si Prinz
pero siya hindi dalawin ng antok.

Gusto niyang magtatalon sa kama sa sobrang saya. Gusto niyang magsisigaw, nag
aalala lang siyang baka magising si Prinz.

Binabalik balikan niya ang nangyari sa office. Phoenix was very sweet. Gusto niyang
isipin na mahal na siya nito kundi lang siya natatakot. Pinalis niya muna sa isip
ang mga agam agam, masaya siya ngayon.Period.

Nagpost siya sa facebook wall niya. Ecstatic.

An unknown account with an unknown name sent her a message. Napakunot ang noo niya
sa message nito.
Jake Savage: I saw you earlier. You look stunning. How are you now Yvette?

Yve dela Merced: Who are you?

Jake Savage: A friend.

Magrereply pa sana siya sa stranger kaso ay narinig niyang pumihit ang doorknob.

Phoenix!

Dali dali niyang pinatay ang phone niya. Nagtalukbong ng makapal na kumot at
umarteng natutulog na.

Hmmm. His scent invaded her nostrils. Nakaka-high na naman. He was checking out
Prinz.

Sana halikan siya sa noo. Kagaya ng lagi nitong ginagawa. Yun na lang ang last wish
niya for the day. Kaya tumatalbog ang puso niya nang maramdaman niyang lumapit sa
kanya si Phoenix. Hinawi nito ang kumot upang makita ang mukha niya. Sinikap niyang
galingan ang pagtutulog tulugan sa kabila ng pagpipigil sa

sariling kawitin ang leeg nito at halikan. At hubaran. At gahasain. God! His scent
was intoxicating.

At tila nananadya pa ito. Dahil ramdam niyang nilapit nito ang mukha sa mukha niya.
She was practically breathing what he breaths out. He smells heaven. Her system
went wild. Baka macomatose na siya sa halo-halong nararamdaman!

Muntik na siyang mapadilat ng mga mata nang ang pinapanalangin niyang halik ay
dumampi. Pero hindi sa noo. Sa lips niya mismo! Phoenix just kissed her. Saglit
lang yun pero para siyang kakapusin ng hininga. Ang bilis ng tibok ng puso niya.

Spell: K-I-L-I-G

Ecstatic is an understatement for what she was feeling. Sobrang kiliiiiigggggg at

sobrang saya niya.
Akala niya tapos na ang lahat, na makakabawi na siya. Pero hindi pa pala dahil
imbes lumabas ng kwarto ay naramdaman nyang tumabi ito sa kanya sa kama. Pinasok
ang sariling katawan sa makapal niyang kumot, dahil nakatagilid siya, yinakap siya
nito mula sa likuran. His arms on her belly. He was breathing at the back side of
her neck.

Lord. End of the world na ba? Bakit mo ginagawa sakin to? Panu pa siya ngayon
makakatulog?

Ilang sandali pa his arms grew heavy on her belly. Palatandaang nakatulog na ito.
Ayaw niyang gumalaw kahit nangangawit na siya. Baka kasi magising ito at humiwalay
sa kanya. Gusto niya ang pakiramdam na nakakulong sa mga bisig nito.

Sana hindi magising si Prinz Lord.

Kagatlabi niyang panalangin. Gusto niyang humarap dito so she could see his face.
Kaya dahan-dahan niyang ginawa yun.

Nakayakap pa rin

ito sa kanya. But now she could see his striking features in dim light.

Nagsisi siya sa ginawa. Kasi naman mas lalong nabuhay ang mga senses niya.

His lips were so tempting. Nakabuka pa ito ng bahagya na para bang nagsasabing
halikan mo ako.

They were very inviting.

Pansin niyang nakapambahay na si Phoenix. So nanggaling na ito sa sarili nitong

kwarto, nagbihis at nagpunta dito? Sinasadya ba nitong tumabi sa kanya?

Dati kasi nakapang opisina ito lagi tuwing dumadaan sa kwarto nila ni Prinz.

Gusto na siyang katabi nito matulog?

Hyperventilate siya. OOooooMmmmmGGgggggggggggggggggg!!!

Kelan ba sila huling natulog sa iisang kama? Nung ginawa nila si Prinz. Pero ngayon
kusang tumabi ito sa kanya.

May ibig sabihin na ba ang mga akto nito sa kanya?

Was he indirectly telling her he loved her?

Wag munang umasa, Yvette. Ienjoy nalang muna ang bawat sandali.

"Matulog ka na. Madaling araw na."

Napamulagat si Yvette. Did he talk?

Tiningnan niya ito. Nakapikit pa rin ang mga mata pero mas lalong humigpit ang
pagkakayakap sa tiyan niya. Dinaganan pa siya sa paa.

Did he really talk? Nanlalaki ang mga mata niya dito. Then he slowly opened his
eyes. Nagtama ang paningin nila.

Ilang sandali silang parehong hindi nagsasalita. Nakatitig lang sa isat-isa.

Napalunok siya.

"Bakit d-dito ka natutulog?" lakas loob niyang tanong.

"Kasi kwarto ko to?"

"Kailangan ko bang umalis....?"

Hindi ito sumagot. Sa halip ay mas lalo siyang kinulong sa katawan nito. "Alis na."

He was teasing her. Panu siya aalis kung nakapulupot ito sa kanya na kulang na lang
ay daganan siya?

Umayos ito ng higa. He positioned her head on his chest while his arms circled her
shoulders.

"Thanks for bringing me lunch. I appreciate it." mahinang sabi nito sa kanya.

"Matagal ko nang gustong gawin yun. Nagaalangan lang ako na baka hindi mo na
kelangan kasi sobrang busy ka."

He kissed her head. Teka nagshampoo ba ako? Umiyak kasi bigla si Prinz habang
naliligo siya eh.

"Don't exhaust yourself too much. Magpahinga ka rin. Ayokong magkasakit ka ok?
Umayos ka."

"Yes Boss." nakatawa pa niyang sabi.

Concern sa kanya, grabeehh. Grabeehh na talaga to!

"Muzta nga pala yung project nila Mariane?"

"May tao na akong naka assign dun. Its doing well.. bumabalik na din sakin ang
perang naidonate ko nang paunti unti..."

"Bumabalik?"

Naguluhan siya. Di ba donation yun?

"Silly." pinagtawanan pa siya nito. Kinusot ang buhok niya. " Akala mo ba isho-
shoulder ko lahat yun? Syempre nagfund-raising ako para dun."

"Ay grabe. Madaya."

"That's called tactic. Damage control."

Tinawanan pa sya nito. He was really in a good mood today.

Plz Comment and Vote

=================

33. Morning Bliss

Nagising siya sa tunog ng cellphone niya. Wala sa sariling pinindot ang accept
button ng phone.

"Good morning bestfriend!" masiglang bati ni Zyra.Mukha nito ang nabungaran niya sa
phone on a video call.

"Zy, inaantok pa ako..."reklamo niya. Gusot-gusot pa ang buhok dahil kakagising

lang talaga.

"Where's the lil monster Gising na ba? Come on , I wanna see him! I missed him!"
puno ng energy ang boses ni Zyra. Anong oras na ba sa Pinas ngayon at parang buhay
na buhay ang dugo ng kaibigan niyang to.

"Later na Zy, tulog pa..."

"Hmp! Nakakatampo ka naman!" reklamo nito. "Saglit lang naman, gusto ko lang siya
makita bago ako bumalik sa trabaho--"

Suddenly the man on the same bed moved. Nagrambulan ang lahat ng mga senses ni
Yvette. Naalala niya, Phoenix was on the same bed!

Tulog pa ito, nakapikit pa. Pero yumakap sa kanya. His head on her neck.

"What the F!!!!" sigaw ni Zyra on the other line. Nanlalaki ang mga mata nito. Coz
Phoenix came to view, still sleeping though. Nakita ito ni Zyra. "You're sleeping
with him again?!"

"SSsssshhhhh! Zy!" sabay pahina ng volume nang phone niya. Nagising na bigla ang
katawang lupa niya. Her bestfriend just witnessed a scene na ngayon lang nangyari
on her entire stay dito sa palace ni Phoenix.

"So what, you're really sleeping with him again?" medyo bulong na ni Zyra.

Pinapakiramdaman niya si Phoenix kung gising na. But he was still breathing steady,
so tulog pa ito.

"No. This

is the first time na tumabi siya sakin. Hindi ko alam kung bakit."

"Isn't it obvious? He likes you!"

Yun ang sabi ng lahat ng tao. Pero wala naman siyang naririnig mula kay Phoenix.

"SSSsshhhh! Wag tayong assumera ok?" irap niya sa kaibigan.

"Tingin nga sa Prince of Hell mo!" sagot nalang nito.

Tinutok niya sa mukha ni Phoenix ang front camera ng phone niya.

"Gosh Yvette! Ang gwapo! Partida tulog pa yan ah. Im sure nagpipigil ka lang, Im
sure gusto mo nang gahasain yan! Parang ang sarap niya friend!"
Natawa siya dito. "Baliw. Ang manyak mong babae ka."

"Asus! If I know, kagabi mo pa yan minamanyak, pa-demure ka lang!"

"Loka-loka. HIndi ah!"

"Hala. Akala mo virgin. Sipain kita diyan eh. Nagsex na ba kayo ulit?"

Namula na siya sa mga tanong ng kaibigan. Pasulyap-sulyap siya kay Phoenix dahil
baka magising ito, nakakahiya ang kanilang pinag-uusapan.

"Ano nga?" pangungulit ni Zyra.

"Hindi pa ulit noh!"

"Pa?" nagniningning ang mga mata ni Zyra. Nageenjoy na buskahin siya. "Ibig sabihin
may balak ka talaga? Kunwari ka pa. Inaakit mo na yan noh? Pustahan?"

Mas lalo siyang namula. Sapul. Inakit niya nga di ba? Nakakahiya nga, dahil
nakagalitan pa siya dahil dun..

"Hay naku Zy. Tigilan mo ko. Inosente ako. Wala akong alam sa mga sinasabi mo."

"Sampalin kita ng bote ng mineral water eh. Plastik!"

Sinimangotan niya muna ito bago tumawa.

Kung wala lang sa kwarto si Phoenix, lalabanan niya ang kadaldalan ng kaibigan.

WWAAAAAAHHHHH. WWAAAAHHHHH.
It was Prinz. Nagising ito, saving her from her bestfriend's interrogation.

"Oh

ayan na yung Prinz na hinahanap mo. Gising na."

Dahan-dahan siyang tumayo. Nakataob pa din si Phoenix, sarap na sarap sa pagtulog.

Pinuntahan niya ang crib. Nasa linya pa si Zyra para makita din nito ang baby.

"Good morning little fella." sabi pa ni Zy nang makita ito. "Wow, nakaguhit na
kaagad ang attitude sa noo mo ah, kakagising mo pa lang." kinakausap ito ni Zyra.

WWaaaaahhhhhh. Wwaaaaaaaahhhh.

Yun lang ang sagot ni Prinz.

"Zy, panu, I gotta hung up now. Gahaman sa attention tong batang to, pag gising
niya gusto niya siya lang ang inaasikaso ko kundi di titigil kakaiyak to."

"Oh sige na nga. Basta later. Magkwentuhan tayo pag free time ko."

BInaba na ni Zyra para makapagfocus siya kay Prinz. Kinarga niya ito at pinainom ng
gatas. Ilang oras din itong tulog kaya gutom na gutom na sigurado.

"SSSsssshhhhh.Sssshhhh. Tahan na prinz ko, natutulog pa si Papa, lagot tayong

dalawa pag nagising natin siya." kinausap niya ang anak at inalo-alo hanggang sa
magfocus nalang ito sa paginom ng gatas.

Nasobrahan siguro sa inom, naisuka ni prinz sa damit niya ang konting gatas. Normal
lang yun sa bata kaya di naman siya nag alala. Nang pumayag na itong magpabalik sa
crib ay kumuha siya ng pampalit at nagtungo sa banyo upang magbihis.

Medyo nagtagal siya dun kasi naghalf bath pa siya. Nasa loob kaya ng kwarto si
Phoenix, hindi pwedeng mapanghi siya o amoy panis na gatas noh!

Hinubad niya ang pajama, pati na rin ang bra at

damit. Naka-undies lang siya so she could wash her body.

"Hhhhhmmmmm..hmmmmmmmm..hhhmmmmmm.." IKAW ni Yeng Constantino ang kinakanta niya.

Di niya lang alam ang lyrics. Haha . Feel na feel pa niya. "HHmmmm...Hhhmmmmm---"

Suddenly the door opened.

Hindi siya sanay na nilalock yun dahil lagi naman siyang mag isa sa kwarto.

Nanlaki ang mga mata niya. It was Phoenix. Di niya malaman kung san tatakpan ang
buong katawan niyang lantad na lantad sa mga mata nito.

"Di ka marunong kumatok?" patili niyang sabi.

Lumukot lang ang mukha ni Phoenix, tinakpan ang tainga.

"Umiiyak na si Prinz. Bilisan mo. Wag kang pavirgin diyan, nakita ko na yan!"
balewalang sabi nito. Tiningnan pa siya mula ulo hanggang paa, habang takip niya ng
dalawang kamay ang nakahantad na dibdib. "Arte. Akala mo sexy." bulong pa nito bago
umalis.

The nerve! Peste yung lalaking yun!

Nagpapapadyak siya dahil sa inis.

Anong sabi? Hindi siya sexy?? Tumingin siya sa malaking salamin na naroon.

"Sexy naman ako ah." Umikot-ikot pa siya doon, upang makita ng mabuti ang katawan.
Kahit naman nanganak na siya, lahat ng curves niya on the right places pa din
naman. Nang aasar lang yung lalaking yun. Nakakainis!
"Tapos na ba ang porn show mo diyan? Bilisan mo na, di ko mapatahan si Prinz."

Nanlaki ulit ang mga mata niya. Feeling niya nagblush siya mula ulo hanggang paa.
Bumalik si Phoenix. Prente itong nakasandal sa pintuan ng banyo at mukhang kanina
pa ito doon. Nanonood, habang nakaundies lang siyang umiikot-ikot sa salamin.

"Bastosssssss!" sa inis niya, naibato niya dito ang hawak na scrub!

Maagap nitong naisara ang pinto kaya di siya tumama. "Nakakainiiissss Kaaa!!!

Ang bilis ng pintig ng puso niya sa inis at sa sobrang hiya. Hindi niya alam kung
lalabas pa siya o magkukulon na lang siya doon. Kaso si Prinz.

Mabilisan siyang nagbihis. Mahabang pajama, yung kahit ankles hindi kita.
Pinatungan niya ng oversized t-shirt. Tapos ay nakabusangot ang mukhang lumabas ng
kwarto.

Pero nawala lahat ng inis niya sa katawan sa nabungaran, si Phoenix, hindi

magkandaugaga sa kakaalo sa anak na umiiyak. Kung ano ano na ginahawa nito.
Nagpapatunog ng laruan, pinapadede sa tsupon, sinusubukan makipaglaro pero wala pa
din kay Prinz, tuloy pa din ito sa pag iyak.

"Yvette!! Yung tiyanak na to ayaw tumigil. Ano ba gagawin?" tawag na nito sa kanya
ng saklolo.

Tinawanan niya lang. "Bahala ka diyan. Anak mo yan, dapat alam mo kung ano gagawin
mo."

"Oh you gotta be kidding me..."

Epic ang mukha nito. Kalong pa din si Prinz na umiiyak. Gusto niyang tumawa ng
malakas kaso baka tupakin ito bigla kaya pinigilan nalang niya.

"Prinz, masakit na sa tainga. Come on what do you want?"

Natawa na siya nang malakas nang sampal sa mukha ang isagot ni Prinz dito. Hindi
lang sampal, sinabunutan pa nito ang Papa niya.

"A-aray! Aray ko ha." PInandilatan ito ni Phoenix.

Tumahimik si Prinz bigla.

"Ikaw ha. Mapanakit ka!" tila pinapagalitan nito ang anak.

Tumawa na si Prinz. Sinampal ulit nito ang Papa niya sa mukha.

"Totoo pala sabi ng uncle mo. Monster ka! Tiyanak!"sabay kiliti

sa tiyan ni baby.

Ang lutong na ng tawa nito mula sa walang tigil na pag iyak kanina.

Habang siya, abot tainga ang ngiti sa eksenang yun. Nang lumingon si Phoenix sa
kanya, umarte siyang nakasimangot pa din.

"Hala ka Prinz, galit si Mama, ang ingay mo kasi kanina napilitan tuloy si Papa na
puntahan si Mama sa cr." kinakausap nito si Prinz na nakatawa lang.

Yun ang mga sandaling nagbago ang tingin niya kay Phoenix. Nawala ang Prince of
Hell aura na laging nakabalot dito. Now, he was just like any other simple father
whose having a good time with his son.

"Alam ko na, may naisip ako para di na magalit si Mama." maya pa'y narining niyang
sabi ni Phoenix.

Nagtaka siya nang ilapag nito sa crib si Prinz, hindi naman umiyak yung isa dahil
may hawak na laruan.

Hinarap siya ni Phoenix. Bigla siyang kinabahan. Napaayos siya ng upo sa gilid ng
kama.
Dahan-dahan itong lumapit sa kanya habang ang mga mata'y nakatitig lang sa kanya,
puno ng kapilyuhan ang mga iyon.

"Anong ginagawa mo?" kunway asik niya.

Nagsimula itong maghubad ng damit.

Wow. Abs. Napalunok siya.

"Di ba galit ka kasi nakita kitang nakahubad? Para di ka na magalit, at para patas
na, ito na." nakangisi nitong sabi. Inabot ang butones ng pants.

"Pervert." tili niya. "Wag mong huhubarin yan!" Sabay takip ng kamay sa mga mata.

Tinawanan lang siya nito ng malakas.

"EEEhhhh!! Nakakainis ka, Phoenix!"

Lumakas pa lalo ang tawa nito. Sapu sapo na ang tiyan nang magtanggal siya ng takip
ng mata. Inaasar lang siya nito, wala naman talagang balak maghubad sa harap niya.
Sayang.

Sumimangot siya ng todo. Lumapit naman ito, Inabot nito ang mukha niya at kinulong
sa mga palad. Unti-unting pinigilan nito ang pagtawa at tumitig sa kanya.

"Naiinis an yata talaga ang aking reyna. Sorry na." pabeautiful eyes pa ang mokong.
Nagjejelly na naman tuloy tuhod niya. HIndi niya inaasahang hahalikan siya nito sa
mga labi. Dampi lamang iyon pero, parang isang milyong boltahe ng kuryente ang
dumaloy sa kanya, malapit na siyang magpass out na naman!

Bakit biglang ganito si Phoenix? Kahapon pa to ah.

"Maghanda ka na ng breakfast babe...."

"Hmp! May pakiss-kiss ka pa, mang uutos ka lang eh." KUnwari ay wala lang sa kanya
ang halik nito.

Ngumiti lang si Phoenix. Yun na ang naging excuse niya para makalabas ng kwarto ay
makabawi ng lakas.

=================

34. We're Going Out

Fret came in with documents for Phoenix.

"Ito pala ang dahilan kung bakit hindi makakapasok ang Boss. Mukhang nag eenjoy
siya dito sa bahay, may taga handa pa ng breakfast!" panunudyo nito.

Sinimangutan niya lang ito. " Lagi namang may naghahanda ng breakfast niya dito.
Baka tinatamad lang ngayon, pagbigyan mo na."

Tumawa ito. " Si Phoenix ang klase ng tao na hindi marunong tamarin, lalo na kung
ikakayaman niya. Pwera nalang kung.....iba na priority niya ngayon. Kung yung mga
tao na sa bahay na ito at hindi na ang opisina."

Napatingin siya dito. Kumindat lang si Fret sa kanya.

"Bat ka nga pala nandito? Wag mong sabihing tinatamad ka rin?" iwas niya.

"I came here for some papers na kelangan ng pirma niya. Nasaan siya?"
"Siya nagbabantay kay Prinz. Sasamahan na kita doon. Breakfast is ready, dito ka na
rin kumain."

Tumango ito. Pero naroon pa din ang panunudyo sa mga mata.

*******

Inabutan nila si Phoenix na nagpapalit ng diaper ni Prinz. Pareho silang napadilat

ni Fret.

"Broh! Mukha ka nang tunay na tatay! Marunong ka na niyan?" pang aasar na naman ni
Fret.

Tiningnan lang ito ng masama ni Phoenix. "Ano naman ang akala mo sakin, tanga?
HIndi marunong magopen at magsuot ng diaper? Nasaan na ang mga documents na
pinapadala ko?"

"Nandun na po sa library Boss. May sakit ka ba?"

"Wala. Bakit?

"Parang meron eh, mukha kang navirus." sabay tawa.

"What the hell are you talking about?" kunot-noo si Phoenix. Nahalata

din nitong naasar na si Prinz sa crib kaya kinarga na nito iyon matapos mapalitan
ng diaper.

"Basta na virus ka, alam ko. Ang this is not just a simple virus that took over
you. This is a special kind of virus that makes you want to be with someone every
minute of the day na kahit marami kang trabaho sa office di ka makaalis sa tabi
niya. This is also the same kind of virus that made you agree to a one million
dollar donation na hindi mo naman gagawin kung normal ka at walang sapi."

"Alam mo Fret, pasalamat ka hawak ko si Prinz eh, kasi kung hindi binalibag na
kita, kung anu-anong kagagohan lumalabas diyan sa bibig mo. Hindi ko alam kung panu
kita naging kamag-anak!"
"Whoooa! Peace. Chill ka lang Broh, nagba-blush ka na oh." sabay tago ni fret na
likuran niya nang tumatawa.

Natawa din siya nang mapansing hindi lang nang-aasar si Fret. Namumula nga talaga
ang pisngi ni Phoenix na ngayon niya lang nakita sa buong panahong nagkakilala
sila.

Phoenix, blushing?? Wow. Its like earth's natural phenomenon.

"Hoy, Fret. Lumayas ka na. BUmalik ka na sa office, kung ayaw mong sipain kita
pabalik dun."

"Oo na, aalis na. Pakiss nalang muna kay Prinz."

Lalapit sana ito ngunit kamao ni Phoenix ang nakaambang sa mukha nito so he backed
off. Sumimangot si Fret.

"Napakadamot ng taong to."

"Alis na."

Nang makaalis ito kinapa niya ang noo ni Phoenix.

"Wala nga akong sakit." angil nito.

Natawa siya dahil nagba-blush pa din ito at ang

gwapooooohh!

"Sure ka? Bat di ka papasok?"

"I wanna be with my son. We're going out."

"HIndi ako kasama?"

"Silly." pinindot nito ang ilong niya. "Of course kasama ka!"

*********

Buong akala ni Yvette, they were just going someplace in one of his private luxury
cars kasama si Prinz. A walk in a beach or a ride in an amusement park would be the
best for his baby. Pero napanganga siya nang dalhin siya ni Phoenix in a place
where he kept his Global Express Bombardier BD-700, an ultimate form of a very
luxurious private plane.

Wala siyang masabi. Literal siyang nakanganga na lang. She knew the plane, only the
wealthiest had this for private use. Bill Gates for example, she saw it in YouTube.
Yes, it was rumored that the great Phoenix Arthur Dizeriu, finance magnate of
Australia had this as well, pero hindi niya akalaing totoo ang tsismis until today.

Napalunok siya.

"Come on now." yaya sa kanya ni Phoenix nang matuod siya sa kinatatayuan. With
Prinz on his arms.

Hindi siya dun nakagalaw ng ilang minuto. Unti unting nagsisink in sa kaniya kung
gaano kayaman, kapowerful at kataas ang taong minahal niya. Ang tatay ng anak niya.
Napatitig siya sa mukha ni Phoenix. Totoong he was a very private man, kasi sa
kabila ng sandamakmak na write-ups tungkol dito sa internet at sa mga magazines
marami pa rin itong tinatagong sekreto sa media. Fini-filter lang nito ang mga news
na lalabas, kaya nitong gawin yun.

"Babe are you scared? It won't fall I promise you. Its the safest of its kind. I
use it frequently when I go out of

the country."

"Of course its the safest. It a very luxurious private jet with latest technology
installed. Meron ka talagang ganyan?"

Tawa ang sinagot nito. "Tara na. Prinz is all excited, tingnan mo, gusto na niyang
sumakay sa plane.'

Tiningnan niya si Prinz, ang mga mata nito ay nakatutok lang sa malaking jet na
nasa harapan, he was waving his hands continuously na para bang gusto na din talaga
nitong sumakay dun.

She took Phoenix hand. When she finally got inside the plane, mas lalong nanlaki
ang mga mata niya. She was facing the reality of life that while people ride in
public economy class transportation where there was risk of unidentified viruses
lying around, terrible smell and noises,nagsisiksikan just to get to their
destination, may mga taong kagaya ni Phoenix na may ganito karangyang sasakyan,
that was too big for himself, flying comfortably. Life is unfair. Really unfair.

It was a 23 hrs flight. Nakatulog sila sa plane ng maayos na parang nasa bahay lang
sa sobrang komportable ng kama doon. They were on a large bed with Prinz in the
middle. Paggising niya, hindi na niya alam kung nasaan sila.

Nang makalabas sila ng plane, hindi na mga Australiano ang nakikita niya at iba na
rin ang salita ng mga tao. May matangkad na lalaking sumalubong sa kanila.

"Benvignuo."welcome

Sabi nito na kinakunot ng noo niya. Nasa ibang planeta na ba sila?

"Bondi."Good Morning. Sagot ni Phoenix dito.

"Piasser de conosserte Signore,Signora" nakatawa pa nitong bati. Tapos ay tumingin

sa kanya. Malay ba niya sa sinasabi nito. Siniko niya si Phoenix. Tinawanan lang
din siya nito tapos ay kinausap ang lalaki. Nawari niyang isa rin ito sa mga
assistants ni Phoenix sa lugar na ito, kung nasaan man sila. Ito ang kumuha ng
sasakyan para sa kanila.

Napagtanto lamang niya kung nasaan sila nang may nadaanan silang pamilyar na
struktura.

"Teka sandali, are we in Venice, Italy?"halos tili niya kay Phoenix

"Ah. Yeah? Why?"

"Ang sabi mo we're going out lang?"

Kumunot ang noo nito.

"Bakit nga? May problema ba?"

"Wala. Ang casual kasi ng pagkakasabi mo ng going out eh. Tapos Italy?" nanlalaki
ang mga mata niya.

"Im taking you to Punta della Dogana. I hope you will like it there, kasi mahilig
ka naman sa mga art museums items, so naisip ko baka gusto mo dun..."

"Phoenix. Punta della Dogana?? Oh my god! For real??" nanlalaki ang mga mata niya
dito. "Seryoso ka ba? Its my dream place! Gustong gusto kong makarating ng Italy
para makapunta sa art museum na yun! Pangarap ng halos lahat ng mga art gallery
owner yun!" halos maluha-luha na siya. "I Can't believe you're taking me there."
tuluyan na siyang naiyak sa tuwa.

Masuyong pinahid iyon ni Phoenix. "Kahapon ko lang yun naisip. Hindi ko naman alam
na pangarap mo pala to. Sana kasi, nagsasabi ka. Yvette, I can take you anywhere
you want, I can buy you anything you want. I can give you everything your heart's
desire. I hope you realized it now."

"Alam ko naman yun..."

"I hate to see you cry, so stop it now. Mas masaya ako kapag nakangiti ka kaya
tahan na." He kissed her on her forehead.

"Akala ko para kay Prinz to?"

"I lied. This is all for you. Kelangan lang isama si Prinz kasi alam kong magaalala
ka."

Tapos nun ngumiti na siya.

=================

35. His Fear

Hindi mapagkit sa mukha ni Yvette ang mga ngiti nang marating na nila ang Punta
della Dogana. It was an art museum in Venice old customs building. And for Yvette,
as an art collector, it was a piece of heaven in earth. Lalo pat kasama niya doon
ang dalawang taong pinakamahalaga sa buhay niya, si Prinz at ang Papa nito.

Tulog si Prinz on his father's shoulder. Siya naman pinabayaan lang ni Phoenix na
maglibot, nakasunod ang mga ito sa kanya. Alam niyang may mga tauhan si Phoenix sa
paligid na nakasubaybay sa kanila.

Nanlalaki ang mga mata niya sa gaganda ng mga paintings, artistic items na naroon
na gawa ng mga prominenteng artist. She was allowed to take pictures of them, hindi
niya alam kung pwede bang magpicture doon o special treatment lang talaga ng
management yun sa kanila dahil si Phoenix ang kasama niya.

Hindi na niya kelangan ng taong mageexplain ng mga history ng bawat items na naroon
dahil halos lahat sa mga nakikita nila ay alam ni Phoenix ang storya. Ito ang
nagpapaliwanag sa kanya kaya mas lalong lumala ang paghanga niya dito.
"How did you know all that? Mahilig ka din ba sa mga to?"

Umiling si Phoenix. "Wala akong hilig sa kahit na ano."

"Magpayaman lang?"

Inirapan siya nito. Tumawa lang siya.

"Kailangan ko yun dahil marami akong kliyenteng arts collector."

"Ahhh.."

Pero nang aasar pa din ang tingin niya. PInagpatuloy niya ang paglilibot doon.

Dahil nahuhumaling siya ng malala sa mga paintings sa wall, she accidentally bumped
into someone.

Someone very handsome.

Someone with a very mysterious hazel eyes.

Maangas ang buhok na may kahabaan ng konti.

A Rebel.

"I'm sorry." tipid na sabi nito pero malawak ang ngiti sa kanya.

Napatanga siya. Ang gwapo naman ng isang to.

Tumikhim si Phoenix sa likuran niya kaya parang nahismasmasan siya.

Tiningnan nito ng masama ang lalaki.

Nagulat siya dahil hindi kagaya ng ibang nakakasalubong ni Phoenix, ang isang ito
hindi yumuko. Nakipagtitigan kay Phoenix at walang bahid ng takot dito.

First time na may taong lumaban sa makamandag na mga tingin nito.

Binaling ng lalaki ang tingin sa kaniya.

"Again, Im sorry.."

"Its ok." tipid niya ding sagot.

Nang makaalis ito binalingan niya si Phoenix.

"Hoy, wag kang maghanap ng trouble na naman dito ah." sabi niya.

"I'll do whatever I want, I don't want anyone, specially you, telling me how should
I behave." he hissed.

Badtrip na naman si kuya. Sinimangutan niya lang ito.

"Bat nakanganga ka dun sa lalaking yun?" asik pa nito.

"Gwapo eh."

"What?!" nagsalubong ang kilay nito.

"Ibig kong sabihin, parang nakita ko na siya..sa internet siguro, artista yata
yun."

Tumirik ang mata ni Phoenix.

"Idiot. Hindi artista yun. Alam mo ba yung Prince of Hell na magazine?Dapat alam mo
yun!"

"Alam ko, kasali ka dun eh, kasi mayaman ka nga ang sungit mo naman!" may diin ang
sungit dun.

"Alam mo pala eh. Kasali yung lalaking yun dun. And he's number four, Black
Demetri. Kaya wag ka ng magpantasya, nakanganga ka pa kanina.

FYI masama din ang ugali nun. Nginitian ka lang, natulala ka na!"

Oo, naalala na niya. Kay Zyra niya pala nakita yun. Tama si Phoenix.

"Kilala mo siya?" tanong niya.

"Syempre."ingos nito. "Wait up here. Papalitan ko lang ang diaper ni Prinz sa

bathroom, wag kang lumayo ah?"

"Puno na ba? Ako na lang." aniya.

"Ako na. Maiwan ka dito."sabay talikod.

Hmp! Kanina ang sweet nito ngayon para na namang ewan. May masamang tinapay na
naman sigurong nakain.

*******
Pero nalibang ulit siya sa paglilibot, hindi niya napansing lumayo na pala siya at
hindi na niya alam kung panu bumalik sa pwestong alam ni Phoenix. Palinga-linga
siya, sino ba sa mga taong to sa paligid ang bantay niya?

Nakakailang liko na siya wala pa din siyang makitang PHoenix. Ang laki ng museum,
mahirap niyang maalala kung saan siya lumiliko. Nakaramdam siya ng takot.

Nasaan na ba kasi si Phoenix? Tapos na ba itong magpalit ng diaper ni Prinz?

"Where is she?"

Phoenix is on his phone now. Tinatanong na niya kung saan na si Yvette kasi
paglabas nila ni Prinz sa restroom ay wala na ito sa kinakatayuan and she was
nowhere around that place.

When his agent answered binaba na niya ang phone at binilisan ang paglalakad kasi
malayo na ang narating ni Yvette. Hindi kasi marunong sumunod sa instruction ang
babaeng yun.

Baka naman hinanap si Black Demetri?? Nakakainis!

Prinz, started to move on his shoulder, malapit na itong magising at alam niyang
magwawala ito pag hindi naramdaman ang Mama niya sa paligid.

He felt his phone vibrate. He checked the message.

Unknown: You have a fine taste for a woman. She's exquisite. One of a kind. Bad
news is, she's not for you. She should be mine.

Below is a picture of Yvette. Kuha ito sa gallery kaya kung sino man ang angpadala
ng picture na yun, ay nasa loob ito ng vicinity.
"Dammit!" napamura siya nang muling makatanggap ng message. Ang mga kuhang iyon ay
nakatutok na sa dibdib ni Yvette, pati sa mga binti nito na nakikita dahil above
her knee ang palda.

Parang pinaikot ang sikmura niya nang maisip na may pervert na lalaking nakasunod
kay Yvette ngayon. He must do something.

He dialled his agent's phone. Nagbigay ng instruction sa mga ito at halos tumakbo
na sa kung saan naroon si Yvette.

Damn!

Sunod-sunod ang mura niya.

*****************

"Phoenix!"

Madilim ang anyo ni Phoenix nang makalapit sa kanya. Kasalanan niya. Lumayo siya,
eh ang sabi nito mag antay di ba?

"What did I tell you? Di ba sabi ko wag kang lalayo?!" singhal nito sa kanya.

Naalarma si Prinz kaya umiyak ito.

Napakagat siya sa labi. His eyes were deadly again. Ganun na ba kasama yung ginawa
niya para magkaganito ito?

"Sorry... Nalibang lang ako sa..."

"You have all day. Ang sinabi ko lang, antayin mo kami, hindi mo pa nagawa. Let's
go home!"

"Pero..hindi pa....."

"I said let's go home!"pinandilatan na siya nito. She instantly knew he was pissed
off.

"Sige.." naisagot na lang niya.

Hinatak siya nito. Masakit ang pagkakahawak nito sa braso niya na para bang
mapuputol na iyon. Sobrang bilis din nitong maglakad na halos ay makaladkad na
siya.

"Phoenix, nasasaktan na ako, ano ba!" pero hindi siya nito pinansin.

What's wrong with him?

Bipolar ba ito pabago bago ng mood?

HIndi niya maintindihan si Phoenix. Kahit nang nakasakay na sila sa plane, hindi na
ito umiimik, nanatiling madilim ang anyo,nakatutok lang ito sa laptop nito.
Samantalang siya ang nagaasikaso kay Prinz.

A/N: Curious about Black Demetri? His story is WANTED PERFECT BOYFRIEND.

=================

36. Take Care..

"You still don't have a clue of where the hell is Jacob?!" he was all fuming.
Kaharap niya ang head ng mga agents niya. Nandun din si Fret.
"I'm sorry Sir, we are doing our best. We are utilizing all the resources we have
but he's not that easy to track. This guy has a military background, he was
trained. He's the best at hiding, we couldn't get a good lead as he keeps on
moving."paliwanag nito.

"I thought you are also trained to hunt down this man. I don't need apologies, I
want a goddamn result, idiots! I don't care how you do it, I want you to find him
dead or alive." madiing sabi niya dito. "He is after my family now, he was in
Italy, he was able to take pictures of Yvette when we were there. Now, leave, get
the hell out of my face and start doing your job!"

Nang makaalis ang tauhan ay galit niyang naibalibag ang mga walang kwentang report
nito.

Napabuntong hininga si Fret.

"He's stalking you?" tanong nito.

"Si Yvette. This fvcker is threatening the hell out of me." nanghihinang sumandal
siya sa swivel chair. "I'll skin him alive if I found him."

"Dapat siguro hindi na muna maglalabas si Yvette hangga't hindi nahuhuli yan. And
man, you should also take care. Ikaw talaga ang target niyan matagal na."

"Mas mabuti ngang ako yung harapin niya, at hindi yung ganitong para siyang asong
ulol na nakasunod sa pamilya ko."

" Mag ingat ka nga. Hindi basta-bastang tao yang kalaban mo, ex-military yan,
combat officer. Hindi lang basta sundalo, magaling na sundalo based on his track
records. And he dedicated his whole life

now in putting you down."

Alam niya yun. Pero wala siyang maramdamang takot para sa sarili. Ang takot niya ay
para kina Yvette at Prinz. Hindi niya alam kung anong pwede nitong gawin sa pamilya
niya.
******

Pagdating nila sa Dizeriu Palace dumiretso si Phoenix sa office. Ilang beses siyang
nag-sorry dito pero tila hindi naman nito iyon pinapansin. Sumasakit na ulo niya
kakaisip kung bakit ganun na lang ang galit nito eh nagkita naman sila kaagad kahit
ilang minuto siyang nawala. HIndi niya sinasadyang maligaw siya sa museum.

Dalawang araw na itong halos hindi umuuwi. Kung sumaglit man ito para makita si
Prinz, ilang minuto lamang iyon. HIndi rin ito natutulog sa kwarto nito. Umuuwi
lang ito para magbihis. Kaya binabagabag na naman siya ng kalungkutan. Ito na ba
ang bayad sa ilang araw na pagiging masaya?

She glanced at the calendar. Hindi bat malapit na ang birthday nito? She wanted to
give him something special. Yung hindi lang pagkain kasi nauubos yun. Ano naman
kaya, eh na kay Phoenix na ang lahat?

Saka na siguro niya iisipin yun, ang kailangan niya pera para makabili. HIndi naman
pwedeng basta na lang niyang bawasan ang savings niya kasi para sa gallery niya
yun. Hindi rin siya pwedeng kumuha ng pera sa gallery, kasi kakaexpand palang nila,
kelangan pang makabawi sa puhunan.

Naalala niya ang sinabi ni Zyra dati, na ang mayayaman daw pwedeng magpainterview
lang sa mga magazines at magkakapera na, pwede siyang magpabayad, yung sapat lang
para makabili ng panregalo kay Phoenix.

And she was Phoenix's woman. That alone would give her the right to demand enough
sum of money from them.

Anong magazine? Naisip niya ang Prince of Hell, kaso masyadong high-profile yun
baka malaman ni Phoenix. Yun lang dapat magazine na hindi nito babasahin. Nagsearch
siya sa internet hanggang nakahanap siya ng isang di ganun kasikat na local gossip
magazine. Kinontak niya yun.

Kampante siyang di naman yun mapapansin ni Phoenix sa dami ng inaasikaso nito.

A message came in.

Jake Savage: Hi beautiful. I saw you in Italy. You were stunning as always.

Yve dela Merced: You again? Who are you?

Jake Savage: I'm an admirer. I love women who like museums as well.

Yve dela Merced: Hey I don't know you. Stop following me around. I'm taken, can't
you see?

Jake Savage: By whom? The devil billionaire you're with? It's simple, lets get rid
of him. You don't need someone ordering you around like you're some kind of a pet.
It hurts me, when he's hurting you.

Yve dela Merced: You're wrong he treats me well.

Jake Savage: Thats not what I saw in Italy.

Yve dela Merced: Don't hurt him!

Jake Savage: Hahaha. I can't promise.

Napalunok si Yvette. Kinabahan siya para kay Phoenix. Sa dami ng kaaway nito sa
negosyo, hindi imposibleng may mga taong gustong manakit dito. Considering that
Phoenix, as she should accept, was not a generous kind of businessman.

She dialled his number.

His phone was ringing. Pero hindi nito sinasagot iyon.

Come on answer the phone please....

She dialled it again.

And again.

And again..

Finally he answered .

'I'm in a middle of a meeting, what do you need?' asik nito sa phone.

Nagiimagine niya ang nagbabagang mga mata nito. Napakislot siya. Natameme na naman
siya.

'Nothing..'nasabi nalang niya. 'Just take care...'

Hindi ito sumagot sa kabilang linya.

Inisip niya naghung up na ito. Kaya binaba na rin niya ang phone. Bakit ganun si
Phoenix? Nung isang araw lang parang siya ang mundo nito. Ngayon parang he was
pushing her away again. Tumulo ang luha niya nang hindi namamalayan.

=================

37. Body Beautiful

"You need to wear this Ms. Yvette." a woman of her age told her. Inabot nito sa
kanya ang dalawang maliliit na piraso ng red bikini na kailangan niyang suotin sa
pictorial na yun.

She was now in a middle of a photoshoot. Kinontrata siya ng local magazine na

kinontak niya para maging cover girl nila sa buwan na yun. Excited ang mga ito na
makatrabaho siya. She could feel the respect everywhere. Isang privileged na
nakukuha niya sa Australia ng walang kaeffort-effort just because she was with a
Phoenix Arthur Dizeriu.

Napalunok siya sa swim wear na yun. "This?"

Tumango ang babae, hindi marahil naiintindihan ang inhibisyong nararamdaman niya
dahil sa liberated na kultura nito. "I'm so excited to launch this! I promise you,
the whole world will know all the reasons why Lord Phoenix chose you as his
exclusive girl. We're gonna show them what you've got!"

Alanganin ang ngiting naisagot niya dito. Back out nalang kaya siya? Sana nagpaalam
muna siya kay Phoenix bago pumasok sa ganito. Ang buong akala kasi niya interview
lang, ipapublish lang ang mga sagot niya, hindi naman niya akalaing gagawin siyang
cover of the month at kelangan ng iba't ibang pictures niya.

Pati magbikini kelangan para sa isang pool scene. Kampante siya sa katawan niyang
pangrampa sa harap ng salamin ng banyo niya, pero dito? Sa magazine? Di kaya
pagtawanan lang siya ng mga tao at mapahiya pa si Phoenix dahil sa kanya? The heck.
Parang maling desisyon ah. Pero panu siya magbabackout kung sobrang babait ng mga
crew ng magazine sa kanya. Para sa mga ito hulog ng langit ang pagkontak niya dito.

Narinig pa niyang maraming mga high profile na magazines ang gusto ng interview
mula sa kanya kaya sobrang blessing na sila ang kanyang tinawagan.

Pumuslit nga lang siya sa palasyo eh. Nakagat niya ang ibabang labi. Kinakabahan
talaga siya. Panu kung ang pangit pala ng katawan niya at siya lang ang
nagagandahan dito?

Asiwa niyang sinuot ang dalawang piraso ng swimsuit na yun. Nung una ay hindi niya
alam ang gagawin, maraming mga inulit na shots dahil medyo asiwa ang itsura ng
mukha niya. Mukhang walang confidence. Sablay.

Nilapitan siya ng photographer. This Australian guy named Tyler was cute and well
toned. Kung hindi niya nakilala si Phoenix, iisipin niyang hot ang lalaking to,
pero dahil may Phoenix siyang kilala na epitome na yata ng human perfection, lahat
ng kalahi ni Adan na makasalamuha niya nagmumukhang totoy kumpara dito.

"Yvette, you look shy on your pictures, and you shouldn't be. You have all the
curves in the right places you should be wearing them proud. I'll tell you a secret
so you can get through all this." nilapit nito ang bibig sa tainga niya para
ibulong sa kanya ang isang secret technique.
Humarap ulit siya sa camera na iniisip ang mga sinabi ni Tyler.

Imagine the lenses as Phoenix' eyes focused on you..

Click!

Your goal is to make him want you...

Click!

Make him crave for you..

Click!

Make him crazy for you...

Click!

Make him love you deeper than ever...

Those were Tyler's words that made her body burning. Striking poses easily came out
from within. Her eyes full of love and lust focused on the lenses like Phoenix was
in front of her. Her body was wet and hot and burning and sweating with desire like
she was making love with the flashes of lights.

Nagulat pa siya nang magpalakpakan ang lahat ng nasa photoshoot nang masilayan ng
mga ito ang kinalabasan ng mga litrato.
"You're a pro! But then again, we didn't expect anything less from Lord Phoenix's
woman." proud na proud na sabi ng kanyang photographer. Inabot nito sa kanya ang
printed copies ng kanilang shoot.

Napanganga si Yvette.

Wow. Hindi siya makapaniwalang siya ang nasa mga litrato. Para siyang taga
victoria's secret. HIndi niya malaman kung magaling lang talaga si Tyler, o
magaling lang siyang mag imagine na nasa harapan niya si Phoenix at sinasamba nito
ang kagandahan niya. On the pictures she looked like a goddess a sex goddess.. She
was very sexy.

"Ravishing.." sabi pa ni Tyler.

She felt proud of herself.

=================

38. The Other Side of His Woman

Gabi na nang makauwi si Yvette. Agad niyang kinuha si Prinz sa mga taga bantay nito
kahit pa masakit ang katawan niya sa ilang oras na photoshoot. Nakiusap na din siya
sa head ng magazine na hindi na huling beses na yun. Hindi siya pwedeng maglalabas
ng bahay lalo't hindi alam ni Phoenix, ayaw niyang gumawa ng kahit na anong bagay
na ikakagalit nito. Gusto niya ring pansinin na siya nito.

Umuwi na kaya si Phoenix? Namimiss na niya ito halos hindi niya nakikita. Simula
nang insedente doon sa Italy hindi na siya nito muling kinausap ng matino. HIndi
niya maintindihan kung gaano ba kabigat ang kasalanan niya at ganun na lang ang
reaksyon nito.

His familiar scent came to her nostrils. Napalingon siya sa direksyon nito. She saw
Phoenix, kakarating lang nito galing sa office. He looked exhausted, and bothered.
Kinabahan siya. That prince of hell aura was back again.

Lumapit ito sa kanila. He kissed Prinz. Pero ni hindi man lang siya nito magawang
tapunan ng tingin. Nalungkot ang puso niya.

"K-kumain ka na?" kandautal na sabi niya para lang siya pansinin nito.

"I'm not hungry." tugon nito na walang kabuhay buhay. "It's late, bakit hindi pa
kayo natutulog?"

"Ah ha?" hindi niya alam kung aaminin niyang kadarating niya lang. "Hindi pa yata
inaantok si Prinz eh..kakagising lang.."

Tumango ito.

"Ikaw.. Magpahinga ka na. Gusto mo bang doon sa kwarto namin ni Prinz matulog..?"
lakas loob niyang tanong.

"May lakad kami ni Fret. Magbibihis lang ako."

"Ah.. Trabaho?"

"Sort of. Basta."

Naulinigan niya ang pagkairita na naman sa boses nito kaya di na siya nagsalita pa.
Hinayaan na lamang niya itong tumalikod at pumunta sa kwarto. Mataman siyang
nakatingin lang sa likod nito. Nayakap niya ng mahigpit si Prinz, mabuti pa ang
anak niya may kiss, siya wala.

*********
"Ano, inabutan niyo ba siya doon?" alarmang tanong ni Phoenix kay Fret. Kasama nito
ang ilan sa magagaling niyang mga tao. Nagkalead na sila sa pinagtataguan ni Jacob
kaya sinugod nila ang lungga nito.

Umiling si Fret. "Natunugan niyang darating kami. Mga gamit niya na lang at upos ng
sigarilyo ang naabutan namin sa lungga niya. Masyadong madulas ang taong to
Phoenix--"

"Shit!" kuyom ang kamaong napasuntok siya sa desk. "Did you go through his things?
Alam niyo ba kung saan pupunta ang gagong yun?"

"Hindi eh. Walang lead, ang nakakaalarma pa ay tong mga litratong to na inabutan
namin sa pinagtataguan niya..." inabot ni Fret ang mga litratong nakakalat sa buong
lugar ni Jacob.

His teeth gritted. Nanginig ang buong katawan niya sa galit. Para siyang nilukuban
ng impierno nang makita ang mga larawang yun. Parang sa mga oras na yun gustong
gusto niyang patayin ng paunti unti si Jacob Ruazon.

"Mukhang, masama ang pagnanasa ng isang yan kay Yvette.." sabi pa ni Fret. "Puro
litrato niya ang nakadikit sa bahay na yun."

"That piece of shit! I'll enjoy killing him..slowly..and painfully.." Nagbabaga ang
mga mata ni Phoenix habang nakatitig sa mga larawan.

The woman in printed photos was bold, fierce and extremely tempting. She was
wearing a very sexy red bikini. Sa unang tingin hindi

mo aakalain. Pero hindi siya pwedeng magkamali. Those familiar curves.. Those
eyes.. Those lips. Napalunok si Phoenix. This was his woman. Ito ang Yvette na una
niyang nakilala sa mansyon ni Carlos, ito ang babaeng nagpawala ng kanyang kontrol
at kanyang katinuan. Ito ang Yvette na kilala niya sa likod ng inosente nitong
mukha.

At walang karapatan ang sinuman na masilayan ang parteng ito ng pagkatao ni Yvette.
Siya lang ang may karapatan. Para sa kanya lang ang Yvette na nasa larawan. Mas
lalong hindi siya makapapayag na ang gagong Jacob na yun ay nagpapantasya sa
babaeng para lang sa kanya. Hindi maari!
Kaya galit na galit siya! HIndi niya maipaliwanag ang galit na nararamdaman dahil
sa mga litratong yun.

"San galing tong mga to?"

Nahintakutan si Fret sa aura niya. Ilang sandali itong nakatitig lang sa kanya.

"San galing tong mga to??!" sigaw ni Phoenix.

"It was from a photo shoot.."

"Anong photo shoot?"

Napalunok si Fret. "Dude calm down.. Sa isang local magazine lang yan...."

Natigilan si Fret nang tingnan niya ito ng masama. "Nasa market na ba to?"

"Hindi pa dude, bago lang yan.."

"Shut down that fvcking company's operation! Ayokong lalabas ang mga litratong yan
ni Yvette, naintindihan mo?"

Tumango nalang si Fret. "Ako na bahala diyan. Kumalma ka lang."

"Papatayin ko yang Jacob na yan. Isang maling galaw, mahuhulog din yan sa mga kamay
ko!"

He stormed out of his office. Pauwi sa palasyo. Gusto niyang komprontahin si Yvette
tungkol sa photo shoot na yun na walang paalam sa kanya.
***************************

Naalimpungatan si Yvette sa sunod sunod na katok sa pinto. Tiningnan niya ang

orasan. 2:30am. Malamang hindi ito si Phoenix dahil hindi naman yun kumakatok kapag
gusto pumasok sa kwarto nila.

She was wearing a long white night gown. Manipis iyon kaya pinatungan niya ng roba
bago tinungo ang pinto.

It was one of the palace's male servant. " I'm sorry if I disturb your sleep Miss,
but the Boss wants to see you."

"Phoenix?"

Tumango ang lalaki. Bakit hindi nalang ito dumiretso sa kwarto niya? Bakit kelangan
pa nitong mag utos?

"Where is he?"

"He's waiting for you in the library."

Kumunot ang noo niya. HIndi niya maisip kung ano ang magiging dahilan at bigla siya
nitong pinatawag. Kahit naguguluhan hindi niya ito kayang tanggihan, malaking
bahagi ng puso niya ay umaasam na makita ito. Kasama ng lalaking sumundo sa kanya
ang mga nannies ni Prinz. MUkha magtatagal siya sa library.

Ano kayang kelangan ni Phoenix sa kanya?"

A/N: I'm so excited! SPG ang susunod na kabanata! Haha

=================

39. Her Bittersweet Surrender

Nanginginig ang mga tuhod ni Yvette nang marating ang pintuan ng library. Her hands
were all wet and shaking. Parang tinatambol ng malakas ang dibdib niya.

Nilakasan niya ang loob at dahan dahang binuksan ang pinto. She didn't bother to
knock kasi iniexpect naman siya nito.

The room was dark, tanging ilaw lang sa isang maliit na study table ang nagbibigay
ng konting liwanag sa paligid. She saw him. Standing. Waiting for her.

Gusto na lang niyang kumaripas ng takbo palabas ng pinto nang maaninag ang
nakakatakot na ekspresyon ng mukha nito. Galit si Phoenix.

Galit na galit.

A/N This page is to be continued:)

=================

Her Bittersweet Surrender (2)

A/N: SPG. Sadyang Pinahalay kasi Gusto ko. Haha

You're warned.

*********************************

"Lock the door."

Uh-Oh. Napalunok siya as she slowly closed the door.

"What's going on?"lakas loob niyang tanong.

"You tell me what's going on?!" tila ang tinitimping galit ay sumabog nang
magsalita ito. Saka lamang niya napansin ang hawak nitong mga litrato. BInalibag
nito iyon sa table na nasa harapan niya.

Nanlaki ang mga mata niya. Her photoshoot pictures.

Teka kanina lang yun ah? Panu napunta yun sa mga kamay ni Phoenix?

"Ano? Wala kang sasabihin? I'm waiting for your explanation, dammit!!" sigaw na
nito sa kanya.

Kumuyom ang mga kamay ni Yvette. Sa kaloob-looban niya natatakot siya dito pero
pinanatili niyang kalmado ang kanyang anyo. She knew the man, mas lalo siyang
aapakan nito kung magpapakita siya ng takot.

"Di ba hindi mo naman ako pinapansin?" simula niya sa mababang boses.

KUmunot ang noo ni Phoenix. "Anong sinabi mo?"

"Di ba, wala lang naman ako sayo? Isa lang naman akong manika dito na papansinin mo
kung kelan mo gusto. Kaya bakit ka nagrereact ng ganyan dahil lang sa mga pictures
na yan?"
"These aren't ordinary pictures. This is you showing your organs to the whole world
like you're some kind of a whore selling yourself to the people. What the fvck is
wrong with you woman? Nababaliw ka na ba?"

Whore? Nakabra at panty lang whore na? Napikon siya.

"Eh ano bang pakialam mo? For God's sake Phoenix, I'm not showing my organs, this
was just mere skin. Ginagawa ng lahat ng babae to, celebrity

man o hindi, so don't act like a freakin neanderthal just introduced to the modern
world. Eh ano ngayon sayo kung maghubad ako sa harapan ng camera? Anong big deal
ha? Nakakahiya ba kasi hindi naman kagandahan ang katawan ko at dawit ang pangalan
mo? Yun ba yung pinagpuputok ng butsi mo??" sinabayan niya ang init ng ulo nito.
Sawa na siyang siya lagi ang nagpapakumbaba. Mas lalo lang itong namimihasa.

"Bakit kelangan mong gawin to? Ano pa bang gusto mo na hindi ko pa naibibigay?
Damit? Alahas? Yung cassiopeia? Yung shop mo? Ano pa kulang?! Ipaintindi mo sakin
bakit kelangan mong magpakapokpok para sa magazine na yan!"

" It's not about those material things. It about self esteem. Gusto ko lang ibalik
yung pakiramdam na maganda ako, na pinapansin ako. Kasi sa bahay na to para akong
pangit na display na hindi mo man lang magawang tapunan ng tingin!"

"Ha! Nagpapatawa ka ba? Anong gusto mong gawin ko para umayos ka? Para hindi kung
ano-anong eskandalo ang pinapasukan mo? GUsto mong pansinin kita? Come on tell me,
what do you want me to do, lumuhod ako sayo? Sambahin ka?" Malakas ang sigaw ni
Phoenix na nagpapanginig na sa buo niyang katawan. She was on the verge of crying
ngunit pilit niyang pinipigil.

" Gusto mong magbilad ng katawan, oh sige! Pagbigyan natin yan, HUBAD!!"

Napamulagat siya sa sinabi nito. Suddenly he was in front of her. Towering her. Sa
tangkad nitong hanggang balikat lamang siya, nakatingala siya dito, para siyang
kawawang alipin whose receiving a barbaric order from her king!

Napahawak siya sa robe niya ng mahigpit.

"Ang sabi ko, hubad!!"

"Phoenix..."

napasinghap siya nang hablutin nito ang robang nakabalot sa kanya. Nasira pati ang
straps ng panloob niyang night gown kaya kinailangan niyang hawakan iyon upang
hindi tuluyang mahubad.

"Ito yung gusto mo di ba? Nagawa mo ngang maghubad sa harap ng maraming tao pero
dito nahihiya ka? Akala ko ba gusto mong tumaas ang self esteem mo? Magpractice ka
dito, hubarin na rin natin to!!"

"Ah! Phoenix!!" Namutla siya sa ginawa nito. Pakiramdam niya nagdugo ang likod niya
dulot ng bra na sapilitan nitong nahiklas kasama ng damit niya. Napunit iyon kaya
nahulog nang kusa sa paanan niya. Nanginginig ang buo niyang katawan. Pinagsalikop
niya ang mga braso upang matakpan ang dibdib niyang nahantad na sa paningin nito.
Kakaibang lamig ang nanuot sa katawan niya. Ayaw niyang umiyak. Kahit pa gustong-
gusto nang tumulo ng mga luha niya.

Wala namang magagawa kung iiyak siya. She was looking into his eyes and all she
could see was unfathomable darkness and rage.

This was the man she always loved..in his most demonic state.

Napapikit si Yvette, ang protesta niya ay nawalang parang bula nang manaig ang
kakaibang sensasyong dinudulot ng mararahas na halik at hawak ni Phoenix sa katawan
niya.

Nahigit niya ang hininga. Napahawak siya sa malambot nitong buhok. Sa malapad
nitong dibdib. This was the reality, she could feel it badly. This was her body
responding to Phoenix' touches selfishly. Kahit sa paanung paraan siya nito
angkinin, kahit sa pinakamarahas pa nitong paraan, ramdam niyang walang pakialam
ang kanyang katawan. Kahit pilit niyang isaksak sa isipan na daig pa niya ang
bayarang babae kung ituring at gamitin

nito ay tila hindi iyon alintana ng puso at katawan niya.

She gave in. There was no point in fighting her deepest longing for this man for
the longest time anyway. Matagal na niyang pinangarap na makulong muli sa mga yakap
nito. Matikmang muli ang mga halik nito sa buo niyang pagkatao. Higit sa lahat she
wanted to feel him as part of her body, inside her again, more than anything else.

Muling gumapang pataas ang mga halik ni Phoenix, naramdaman nitong nalusaw na ang
depensa niya ngunit nanatiling marahas ang mga kamay nitong nakahawak sa katawan
niya.

God! She loved this man so much she couldn't contain it. When he returned his lips
to her unsuspecting mouth, at maramdaman niya ang tamis ng mga labi nito, nawala na
siya sa katinuan, kinawit niya ang kamay niya sa leeg nito so she could openly
respond to his harsh kisses.

She tasted her own tears running down her face. Natigilan si Phoenix when he also
tasted that liquid from her eyes.

He stopped.

Pulled away his mouth from hers. His iron hands suddenly loosened up. Tumitig ito
sa kanya. Sinalubong niya titig nito ng buong tatag, while burning and crying.

"Asshole." he cursed himself. kUmuyom ang palad nito, napaiktad siya nang isuntok
nito iyon sa pader na sinasandalan niya.

Nagbago ang anyo ni Phoenix. She saw the guilt in his eyes. Nanginginig ang mga
kamay nitong pinunasan ang mga luhang pumapatak sa pisngi niya.

"Baby.. I-I'm sorry... Im so sorry.." he kissed her mouth again. Softly.And

quickly. Asking for forgiveness this time. Siya naman parang bulang biglang nawala
ang galit niya dito, nangibabaw na naman ang pagmamahal. Inisip niyang nabigla
lamang ito kanina kaya nagawa sa kanya ang mga bagay na yun.

Napatitig siya sa mga labi ni Phoenix. She was prepared to be raped. Kahit rape
nalang , kahit hindi na love. Basta hindi maaring basta na lang itong magwithdraw
na kagaya ng ginawa nito sa office nung nakaraan.

Isang masuyong halik ang ginawad niya sa mga labi nito bilang sagot sa paghingi
nito ng tawad. Tinugunan iyon ni Phoenix, and this time his kisses was even more
soft and addicting. She let out a loud moan when she felt his hand on her waist
again. Bumaba ang kamay na iyon sa isang hita niya upang iangat iyon. She was
straddling him again while standing.

Ang mga halik ni Phoenix ay naging mas maalab at mapusok. Mapag-angkin.

"Yvette..."

"Hmmmmmm..." she sounded like moaning.

"Tell me to stop now, or I won't be able to later..."

"Hmmmmmm.." she bit his left ear.

†****DELETED THE MATURE SCENES****†

Just a few part.

If you wanna read it please FOLLOW ME and check my works.

Savage Billionaire's One Night Stand-Restricted

=================

40. Can't You Love Me...?

Gumising si Yvette na masakit ang buong katawan. May munting sugat siya sa likod
dulot ng marahas na pag angkin sa kanya ni Phoenix nang nagdaang gabi. Bumaling
siya ng tingin dito, magkatabi pa sila sa kama at kapwa walang saplot sa ilalim ng
makapal na kumot.

He was sleeping peacefully. Wala na ang nakakatakot nitong anyo. His angelic
disguise was back again. Marahan niyang hinawi ang buhok na tumatabing sa mukha
nito, she bent down her head to kiss him. To feel his lips on hers. Nakakatuliro
ang pakiramdam na feeling niya pag aari niya ito at pwede niyang gawin ang lahat
dito.

He suddenly moved. She slightly moved away, bigla na namang bumalik ang takot niya
dito. Bigla ang pagpasok ng realisasyon sa kanya.
How can she loved the man she always feared? Kakayanin niya bang makisama dito
habang buhay kung nakakulong siya sa takot niya dito? Hindi ito ang pagibig na
pinangarap niya. Kailangan niya ng panahon. Kailangan niyang mag isip.

Naisipan niyang lumayo. Pero pagtingin niya kay Phoenix at sa kalmadong mukha nito,
ayaw ng puso niya. Parang sinasabi sa utak niya na kaya nitong magtiis. Naiiyak
siya isipin pa lamang na malalayo siya dito.

Napaupo siya at sinapo ang sumasakit na ulo. Nagising si Phoenix. Bumangon na rin
ito and gently kissed her shoulder. Para na naman siyang tinusok ng karayom na may
kasamang kuryente. Ganun katindi ang epekto nito sa kanya.

"Good morning, Queen." maaliwalas ang mukha nito at mapang akit ang mga ngiting
ipinukol sa kanya.

"Phoenix... I wanna tell you something..."

"Anything my Queen.."

Napalunok siya.

Tumitig muna sa mukha nito ng matagal.

"I'm leaving you."

Napatda si Phoenix. Hindi ito nakasagot, halos hindi huminga. Hindi rin kumurap sa
kanya. Kinabahan siya.

"Ano? Pakiulit nga..." natanong nito sa wakas.

"I wanna go back to the Philippines."

"Yun lang ba? Madali lang yun, we can go home anytime you want..." sagot nito.

BUmuntong hininga siya.Napakurap kurap upang pigilin ang mga luhang nagbabadyang
tumulo sa mga mata.

"Gusto kong umuwi nang hindi ka kasama. At ayoko rin na sundan mo ako doon. Gusto
kong pabayaan mo na ako."

Nag iba ang ekspresyon ng mukha ni Phoenix. Hindi niya mawari kung galit ito...o
nalulungkot. Hindi niya mabasa. Sandali itong nanahimik. Hindi siya sinagot, ni
hindi siya tiningnan. Nagtiyaga siyang mag antay sa sasabihin nito.

"Paanu si Prinz? Are you gonna be leaving him?"

"Alam ko naman na mas makabubuti sa kanya dito kasama ka. You may be a devil to
everyone pero mahal na mahal mo ang anak mo. Hindi mo siya pababayaan. I want some
time for myself, gusto kong mapag isa, gusto kong mag isip..."

"So iiwanan mo nga siya? Kagaya ng ginawa sakin ng Mama ko? Ng Lola ko? Kagaya ka
rin nila.."

"Hindi ako kagaya nila! Im doing this for you and for my son! Di mo ba nakikita
kung ano nangyayari satin ngayon? Kahit di ko sinasadya lagi kitang ginagalit, lagi
tayong nag aaway, nagkakasakitan tayo araw araw! Gusto mo bang lumaki ang anak mo
sa environment na ganito?"

"Anong gusto mong gawin ko? Pabayaan ka kahit na nagbibilad ka na ng katawan diyan
sa labas? Yun ba ang gusto mo? Shit! Yvette, I'm marrying you, I'm making all these
goddam efforts para lang maging maayos satin ang lahat para hindi maranasan ni
Prinz ang naranasan ko na lumaking walang magulang!"

"You're marrying me because of Prinz! You're making all these efforts because you
have a reputation and an obligation to uphold for your son. Akala mo ba tanga siya?
Na paglaki niya hindi niya mapapansin na ang pagsasama natin pang-display lang?"
tumaas na ang boses niya dito. Sumabog ang tinitimpi niyang inis at sakit na
nararamdaman. Hindi na rin niya napigilang umiyak.

Phoenix tried to hold her, pero pinalis niya ang kamay nito.

"You're marrying me because that's the proper thing to do, coz its a responsibility
for you, its your obligation for your son...can't you marry me because.. you love
me?"
Tinitigan siya nito. "Does it matter....?

Damn she was crying hard like she's the most pathetic thing on earth!

"Hindi ko alam. Basta yun ang alam kong tama."

Pinilit niyang tumahan. Pinunasan ang mga mata at binalik ang tatag sa mukha. Kahit
umiyak siya wala rin namang silbi. It won't change the fact the he can't love her.
HIndi nito kayang suklian ang pagmamahal niya, dahil para dito hindi importante ang
bagay na iyon. She tried hard. HIndi niya pwedeng sisihin ang sarili, she even
lived with him in this strange and foreign place para lamang makuha ang loob nito.
Pero walang nangyari. Kelangan na lang siguro niyang tanggapin ang katotohanang
hindi siya nito mamahalin kahit kelan.

"Pag nakauwi ako ng Pilipinas, sana payagan mong ipasyal ni Fret si Prinz sa shop
ko..."

"Si Fret?"

"Mas mabuti nang siya, kasi ayaw na kitang makita... kahit kelan."

Comments guys.. please? hehe

=================

41. She's Leaving

Mabilis na naayos ni Yvette ang mga gamit niya pabalik ng Manila. She will be on
Phoenix' private plane in a couple of hours. Mahigpit na rin ang hawak niya sa anak
niyang maiiwan doon.

"I won't say goodbye, coz I'll see you soon my Prinz.." lumuluha niyang turan sa
anak na malaki ang pagkakangiti sa kanya. Nakatitig siya sa inosente nitong mukha.
" God knows how much I wanna take you back to the Philippines with me, pero mas
kailangan ka ng Papa mo dito. I know someday you'll understand."

Gustong gusto niyang dalhin si Prinz kasama niya. Pero nangingibabaw pa rin ang
malalim niyang pagmamahal kay Phoenix, alam niyang mas kailangan nito ang anak nila
para hindi malunod sa sarili nitong kalungkutan. He needed his son to be human,
more than anything else. Dahil kung dadalhin niya si Prinz, he would be back to his
old evil ways for sure.

Gusto niyang magsisi sa naging desisyon niya. Gusto ng puso niyang ibalik ang oras
at bawiin nalang ang mga sinabi niya. Nababaliw na siya't naisip niya ang mga bagay
na yun kanina.

Tumingin siya sa orasan. Malapit na siyang umalis ngunit hindi pa rin bumabalik si
Phoenix, pumasok ito sa trabaho at hindi na siya muling kinausap pagkatapos niyang
magpaalam dito. He was perfectly fine with her idea of going away. As if wala itong
pakiaalam, lumayas man siya. Hindi nga talaga totoo ang hinala ng maraming tao na
gusto din siya nito. Dahil kung gusto siya ni Phoenix, hindi nito hahayaan na
umalis siya. Gagawa ito ng paraan, kahit pa awayin pa siya. Pero wala itong
reaction kanina. Ni hindi nito tinangkang magprotesta nang sabihin niyang ayaw na
niya itong makita. He simply wouldn't care.

Sana

dumating na ito. Sana kahit labas sa ilong ay pigilan siya nitong umalis. Sana.

Isang oras ang nakalipas wala pa rin Phoenix na dumating. Ni tawag wala. Sobra
siyang nalungkot.
******************

Kararating lang ni Fret sa office nang hapong yun. Sinunod niya ang instruction ni
Phoenix na kontakin lahat ng taong kelangang kontakin para masigurong hindi
makakalabas ng bansa si Jacob. Inabutan niya si Maggie, ang PA ni Phoenix sa labas
ng office nito, mukha nang naiiyak sa takot.

"Maggie, what's going on?"

Hindi ito sumagot. Tiningnan lang siya. Lumingon ito sa pinto ng office ni Phoenix.
They could hear some hard things crashing inside the Boss' office.

"He is in a very bad mood. He fired out five of his employees today, and it looks
like he's ruining his whole office now. He's been like that for the past few hours.
He wouldn't accept any calls from clients today either.."

"Do you know what's going on?" tanong niya.

Umiling si Maggie. "I don't think its about work, coz we're perfectly fine
...personal issue I believe. And this is the first time I've seen him like this,
he's very scary."

At kilala niya si Phoenix. Imposibleng tungkol sa trabaho ito dahil kalmado si

Phoenix in solving his business issues. Kahit sobrang lala ng problema sa opisina
hindi ito nagwawala ng ganito. Lakas loob siyang pumasok sa opisina ng pinsan.

Nagcover pa siya baka mamaya matamaan na lang ng ligaw na mga bagay na hinahagis
nito.

"What do you want?" sigaw agad ni Phoenix.

"Broh, what's going on here? Ayaw mo na ba sa mga gamit

na to, sabihin mo lang papalitan natin. Hindi mo kailangan manira ng ganito. Ano
bang nangyayari.?"
Hindi ito sumagot, salubong lang ang kilay at animo ito bulkan na anumang oras
sasabog. Nakakatakot na naman ang itsura nito. Kahit hindi magsalita ang pinsan
niya parang nahuhulaan na niya kung ano ang issue..si Yvette malamang. Meron pa
bang ibang may ganitong epekto sa pinsan niya? Wala. Si Yvette lang.

"Nagawa mo ba pinapagawa ko?" tanong nito imbes sagutin ang tanong niya.

"Sinigurado ko. Pati mga private and underground companies na pwede nitong kausapin
para makalabas ng bansa, nabigyan ko na ng warning."

"Good."

"What's going on between you and Yvette? May problema na naman ba kayo?"

Tiningnan siya nito ng masama. Ang totoo, takot talaga siya sa pinsan niyang to
pero wala naman maglalakas ng loob na kausapin ito maliban sa kanya.

"Walang problema saming dalawa. Bat ganyan ang tanong mo?"

Nagkibit balikat siya. " Wala ba talaga. OK kayo?"

"She's leaving."

"What?! For good?"

"Yes. For good. Gusto na niyang umuwi ng Pilipinas."

"At pinayagan mo siya?"

"Yun ang gusto niyang gawin, anong magagawa ko? I can't hold her back anymore, wala
na akong pinanghahawakan." Phoenix looked miserable.
"Sinubukan mo man lang ba siyang pigilan?"

"I did. Of course! Ayokong umalis siya dahil hindi yun makakabuti sa anak ko. I
even asked her to marry me, pero mukhang ayaw na niyang papigil. And there's
nothing that I can do!"

"You did ask her to marry you? Anong sabi niya? Hindi. I guess the right question
is, anong sinabi mo? Panu ka nagpropose?"

Umikot ang eyeballs nito. Halatang nababagot sa mga tanong niya. Pero may kutob
siyang mali ang ginawa nitong proposal kasi kung tama ang lumabas sa bibig nitong
conceited arogante at mayabang niyang pinsan, walang dahilan para hindi pumayag si
Yvette.

"I said its the right thing to do to ensure our baby's happy future. Ayaw ko lang
namang maulit kay Prinz ang nangyari sakin. Ano pa ba ang dapat kong sabihin, eh
yun lang naman ang nararapat!"

Natawa siya na nainis dito. "Walang kwenta. Para mo na rin sinabing mag stay ka
kasi kailangan ng babysitter ng anak ko! Naiintindihan ko si Yvette kung bakit ka
lalayasan."

"Shit! Then what the hell should I tell her, eh yun naman talaga ang dahilan kung
bakit niya kelangang mag stay. Goddamn it! She pissing me off!" sabay hagis sa
glass display na nasa desk nito. Basag.

Napatingin siya sa basag na bote. Didn't he realized that this piece of shit is
worth a hundred dollars and that this came from an elite auction? Napailing siya.
"Tch. Ah bahala ka. Hanggat hindi ka nagpapakatotoo diyan sa nararamdaman, there's
no chance na maayos mo ang pamilya mo. Sabihin mo kay Yvette ang dapat mong
sabihin. Yung tunay na nasa loob niyang bakal mong puso, hindi yun hanggang ngayon
anak mo pa rin ang ginagawa mong excuse. Torpe"

"Ano?"

Uh-oh. Napikon yata. "Wala Broh. Alis na ako, marami pa akong gagawin. Magbasag ka
pa. Damihan mo."

Nang makaalis si Fret napatingin si Phoenix sa orasan. Damn, Yvette will leave in
an hour. Mabilis itong tumayo, kinuha ang coat mula sa swivel chair at
nagmamadaling umuwi.

Ayaw na itong makita ni Yvette, but he needed to say his final words anyway.

=================

42. Will he take her back?

She packed her things. She was about to get inside the car nang dumating ang kotse
ni Phoenix. Natigilan siya. Nag antay na bumaba ito ng sasakyan, she was
desperately hoping na sana for the last time ay pigilan siya nito.

Umibis ito ng sasakyan, napalunok si Yvette. Kahit kailan siguro ay hindi na siya
masasanay sa hindi pangkaraniwang kagwapuhan nito. At nung nagdaang gabi lang she
could clearly remembered how it felt so good when he was inside her. Pinagpawisan
siya sa tinatahak ng isipan. Here she was, ready to leave the man of her dreams at
wala siyang ibang ginawa kundi pagpantasyahan ito. Ba't di nalang kaya siya lumuhod
sa harapan nito at magmakaawang he take her back. Bawiin isa isa ang mga kagagahang
sinabi niya dito.

Sinalubong ni Phoenix ang mga titig niya. Napakurap siya. Bumukas-sumara ang bibig
nito na tila ba may sasabihin na hindi lang nito matranslate into words ang nasa
isip. Pipigilan na ba siya nito? Umasa siya.

Lumapit ito sa kanya, ilang sandali siyang tinitigan. "Uhm.."

"You wanna tell me something?" puno ng pag aasam ang puso niya.

Napakurap si Phoenix. First time niyang nakita itong naghehesitate sa sasabihin.

"Don't forget to call Prinz' nannies often. Ikaw lang ang nakakaalam kung panu
lalabanan ang tantrums ng batang yun, kailangan ka nila."

Nadisappoint siya. Wasak ang mga pangarap niya sa sinabi nito. Parang may bumaon na
matigas na bagay sa puso niya.
"Ah..O-ok." nasabi nalang niya. "I have to go."

Balewala itong tumango. Tapos ay tinalikuran na siya, tuloy tuloy itong pumasok sa
main door ng palasyo, ni hindi man lang siya nilingon. Humagulgol

siya sa loob ng kotse habang nagbibiyahe palayo sa dalawang taong pinakamamahal

niya.

Puno ng pagsisisi ang puso niya sa nagawang desisyon.

'Ngayon lang ang sakit, lilipas din to' pilit niyang kinokonsola ang sarili.

***********************

3 MONTHS LATER

"Yvette, ok ka lang?" puna sa kanya ni Zyra. Buong linggo silang naglibot sa mga
probinsya para magpick up ng mga bagong items para sa gallery. Pagod na pagod na
ang katawan niya.

"Ok lang, natutuwa nga ako eh, alam mo bang ang bilis- bilis nang gumapang ni
Prinz! Nalulungkot lang ako kasi nakakarecognized na siya ng mga tao sa paligid
niya at wala ako dun. Nakikita niya lang ako sa monitor ng malaking TV doon sa
palasyo. Parang hindi sapat....."

BUmuntong-hininga si Zyra. "You know you can go back there anytime you want.."
"Tatanggapin pa ba ako ni Phoenix? Ni hindi niya nga ako magawang tawagan o
imessage man lang."

"Bakit ikaw nag message ka na ba sa kanya? Baka naman kasi tinitiis niyo lang ang
isat isa at wala naman talagang point ang paglayas mo sa palasyo niya."

"Anong walang point. Umaasa akong mamahalin ako ng taong yun, araw araw akong
nasasaktan, feeling ko unti unti akong namamatay tuwing kagagalitan niya ako at
tuwing binabale wala niya ang existence ko sa bahay na yun."

"So anong point? You're giving him time to think and to realize na kailangan ka
niya hindi lang bilang ina ng anak niya kundi asawa, ganun ba? Loka loka. Sana
naging praktikal ka na lang, nagtiis ka

na lang sana, dinaan mo na lang dapat sa hard fuck, lahat ng lalaki yun ang
kahinaan. Sana ginamit mo lahat ng alas mo bago ka sumuko. Kita mo ngayon ang
kalagayan mo? Daig mo pa ang nalugi at namatayan araw araw! Haiist!"

Napatingin siya sa naiinis na mukha ni Zyra. Sana nga ganun nalang ang ginawa niya.
Sana pumayag nalang siya sa kasal, kasi at least kapag ganun ang naging sitwasyon,
over the years siguro, kahit gaanu katagal, baka sakaling mahalin din siya ni
Phoenix. Ang tanga tanga niya talaga!

" Mag message ka na sa kanya, lunukin mo na yang pride mo dahil wala kang mapapala
diyan. Bilis na!"

Nanginginig na inabot niya ang cellphone. She will send him an email. Pero ano
naman ang sasabihin niya?

Hi?

Hello?

Pwede bang aminin ko nalang na sobrang stupid ko at iniwan ko kayo diyan sa

Australia, na gustong gusto ko nang bumalik. Will you take me back?

I missed you.
I love you.

"Ahhh!!" inis niyang naibalibag ang cellphone sa kama. HIndi niya malaman kung ano
ang sasabihin para makabalik sa buhay ni Phoenix.

**************

"Maggie, can you check if there's something wrong with my email? Maybe its blocking
some messages from abroad that I'm not getting all of them--"

"Sir. We checked it 20 times already this week. There's nothing wrong with your
email."

"Are you sure?" naniningkit ang mga matang tanong niya.

"Yes sir."

"Damn!" napakamot siya sa noo sa naging sagot ni Maggie,then he hung up on the

intercom.

Pinagtatawanan pa siya ni Fret kaya sobrang asar niya.

"I bet she's not contacting you until now. Mukhang pinanindigan ni Yvette ang pag
iwan sayo ah."
"Shut up. I'm not expecting a message from her.!"

Tumawa si Fret. "Sa lahat ng devil, ikaw yung pinaka walang kwentang
magsinungaling!"

"First off, I'm not lying! So you can shut the hell up your mouth before I blew it
out your face." Napahilamos siya sa mukha sa sobrang asar.

Damn! Halos araw araw siyang naasar simula nang umalis si Yvette. Kahit mumunting
bagay kinapipikon niya kaya ilag na ilag sa kanya ang mga tao sa paligid niya
maliban lang sa letseng pinsan niya.

"By the way Mr. Prinz of Hell, I found something I know will be very interesting
for you.." nilapag nito ang kopya ng isang magazine article draft.

"Ano yan?"

"Ito yung sample ng magazine na pina-ban mo. Aside from the pictures, she had an
interview with them. The writers asked every single thing about you and your
relationship with her. I found her answers very interesting. I think you should
read it."

He took a glance at the paper copy on his desk. Na-focus ang atensyon niya sa naka
bold letters na tanong ng writer dito.

How do you love a savage and a ruthless evil billionaire like him?

Napalumok siya. Ano kayang sinagot ni Yvette sa tanong na iyon?

=================

43. Surprised!

Napabangon si Yvette sa pagkakahiga nang may mareceived na unknown message from

abroad sa cellphone niya. Basi sa area code nito, mukhang galing sa Australia.
Si Phoenix kaya?

Kaagad niyang binuksan ang mensahe. Sumimangot siya nang ang makulit na stalker na
naman ang nagpadala nun.

Jake: I heard you went back to Phils, sweetheart.

Yve: Don't call me that, I'm not your sweetheart. I told you to stop stalking me,or
I'll tell Phoenix about this.

Jake: Haha! You're funny. Go ahead tell him, I know he's all scared now he even
gave a nationwide mandatory order not to let me out of the country, just to keep me
away from you.

Yve: He did what? He knows about you?

Jake: Of course. He's threatened. He knew I'll see you soon, and I will make you
mine. Im going to take away his most precious woman, I'll make sure he will be
miserable than ever.

Yve: What makes you think I'm going with you?

Jake: Oh I know you will.

Ano ba talagang kelangan sa kanya ng lalaking yun? Bakit may feeling siya na hindi
naman talaga siya ang target nitong saktan, kundi si Phoenix. He will call Fret
about this. Pero bago pa man niya makontak ang pinsan ni Phoenix. Narinig niya ang
kotse ni Zyra na dumating. Sumilip siya sa bintana. Kasunod ng kotse nito ang kotse
ni Alex, ang bagong boyfriend nito.

Galit at nagmamadaling pumasok ng bahay ang kanyang kaibigan. Nakita niya rin sa
bintana na nakasunod dito si Alex. Mukhang nag

away ang dalawa.

Nilock ni Zyra ang pinto pati na rin ang mga bintana. Umiiyak itong napasandal sa
pintuan.
"Zy, what's wrong?" Kaagad siyang lumapit dito

Narinig nilang binabayo ni Alex ang pintuan ng apartment nila.

"Go the fvck away Alex! We're done. I don't need you anymore!!" sigaw nito.

"Zyra open the door please, lets talk! It was a misunderstanding. Lemme explain
myself!" narinig niyang sagot ng isa sa kabila ng pinto.

"Zy.. Ano nangyayari?" naguguluhang tanong niya.

"That asshole is cheating on me! Nakita kong kahalikan niya ang isa sa mga ka
opisina niya!" umiiyak na turan ng kanyang bestfriend. Nanggalaiti siya sa galit sa
narinig, gusto niyang labasin ang boyfriend nito at pagsusuntukin.

"Aba gago pala to eh!" tumayo na siya upang suguin ang lalaki pero pinigilan siya
ni Zyra.

"Don't waste your energy on that fvcked up pervert! Bahala siya diyan."

Inalalayan niya nalang si Zyra na maka-akyat sa kwarto nito dahil mukhang latang
lata ang kaibigan. Amoy alak din ito, mukhang nagpakalasing dahil sa sama ng loob.
Isang oras na ang nagdaan wala pa rin tigil ang Alex na iyon kakakatok sa pintuan
nila. Pinagmasdan niya si Zyra, tulog na tulog na ito sa sobrang kalasingan.
Naririndi na siya sa jowa nitong walang tigil kakabulahaw.

Di niya natiis binaba niya ito. Binuksan ang pintuan at nakapameywang na hinarap
ang lalaki.

"Ano ba! Tulog na si Zyra, Alex. Umuwi ka na, kung may matino kang paliwanag sa
kagaguhang ginawa mo sa kanya, bukas mo nalang sabihin dahil humihilik na siya.
Pareho pa kayong lasing."

He looked wasted. Ganito ba talaga ang itsura ng lalaking nangaliwa tapos ay

nabuking? Nakakaawa na nakakainis.

"Please Yvette, I wanna talk to her now. Hindi ko kayang ipagpabukas to, kailangan
niyang marinig ang side ko!"

"Ano pa ngang magagawamo ngayon eh tulog na yung tao? Pag ginising mo yun papatayin
ka nun sa galit niya sayo ngayon. Naiintindihan mo ba?"

Pero mapilit ang lalaki, gusto pa rin talaga nitong pumasok. Kahit na hinarang na
niya ang sarili sa pinto nagsusumiksik ito.

"Alex! Pag hindi ka umalis ngayon tatawag ako ng pulis! Lasing ka pa, umuwi ka na
lang.!" sigaw na niya dito.

Man, he was crying. Ang pathetic nito, eh ito naman ang nangaliwa , hindi ang
kaibigan niya.

Nang sinubukan ulit nitong lumapit sa pinto, tinulak niya ito. The drunk man was
able to grab her hands kaya natumba siyang kasama nito. Ang unfortunately she
landed on top of him. Nangilabot ang buo niyang katawan. Nasuka pa siya sa amoy ng
alak sa bibig nito.

Peste tong lalaking to!

Malapit na talaga niya itong sabunutan at pagsasapakin.

"What the hell is going on here??" dumagundong sa tainga niya ang boses na yun.

Napamulagat si Yvette. That voice! Nagha-Hallucinate ba siya? Then she saw his
familiar expensive shoes.

Si Phoenix nga. Nandito siya!

And what on Earth! Nakapatong siya sa isang lalaking lasing sa harapan ng pinto ng
bahay nila. Kaagad siyang bumangon.

Namumutla niyang sinalubong ang galit na galit nitong anyo. Halos mahimatay siya sa
kaba at pagkabigla.

"Phoenix..." napalunok siya.

His look was deadly. Again.

=================

44. In Phoenix' Arms..

Warning : Mature Content Below. Read at your own risk.

**********************************************************************
"Anong g-ginagawa mo dito?" kandautal niyang tanong. Nanginginig siya.

"Ikaw, anong ginagawa mo't nakapatong ka sa lalaking to??" sigaw nito.

"Dude, wag kang makialam dito. Sino ka ba? Issue namin to, umalis ka---" hindi nito
natapos ang sasabihin nang dumapo sa mukha nito ang mabigat na kamao ni Phoenix.

Natutop niya ang bibig nang matumba si Alex sa lakas ng suntok na iyon at bumagsak
na walang malay sa lupa.

"Alex!!" tili niya. Kaagad na dinaluhan ang lalaki. Nag alala siyang baka napatay
ito ni Phoenix. Nakahinga siya ng maluwag nang makitang nakatulog lang ito.

" Alam mo ba kung ganu kalayo ang biniyahe ko para lang makita ka tapos heto ang
aabutan ko?? Nakikipaglandian ka sa isang lalaki sa harap mismo ng bahay mo!! You
don't even have the decency to hide, dito pa kayo sa harap ng pintuan?!"

"It's not what you're thinking. Yang lalaking yan, boyfriend yan ni Zyra--"

"So you're making out with your bestfriend's boyfriend ganun ba?" sigaw nito sa
kanya.

She could see anger and....hurt in his eyes. Napakurap si Yvette. Muli niyang
tinitigan ang mga mata nito at di nga siya nagkamali. Sa kabila ng galit, naroon
ang sakit na tila naramdaman nito nang makita siyang may kayakap na iba.

"Phoenix look, Im sorry kung ito ang inabutan mo but believe me, it was an
accident. Lasing siya, gusto niyang pumasok sa bahay, sinubukan ko siyang kausapin
ng matino kasi isang oras na siyang nag

eeskandalo dito pero nagpupumilit siyang pumasok. Tinulak ko siya, nahawakan niya
ako sa braso kaya pareho kaming natumba at yun ang inabutan mo!"

"You expect me to believe that?"

"Oo! Dahil yun ang totoo."

Napabuntong hininga si Phoenix. Pilit nitong kinalma ang sarili. Ilang sandali
itong huminga ng malalim. "Fine. Get rid of him. Or I will."

"He's drunk."

"I don't care. I just don't want an asshole lying around your doorstep. Ilayo mo
yan dito, o ako ang kakaladkad niyan at sinasabi ko sayo palulutangin ko sa ilog
yan!"

Nanginig si Yvette sa sinabi nito. Dahil alam niyang seryoso ito. Nakikita niya sa
mukha nito ang sobrang inis kay Alex baka totohanin nito ang banta.

"A-ako na ang bahala sa kanya Phoenix."

Napalingon siya sa likod. Si Zyra, mukhang nagising ito sa sigawan nila kanina.
Nahintakutan din ito sa narinig kaya kahit galit kay Alex ay navolunteer na itong
iuwi ang boyfriend. Hirap itong akayin si Alex dahil tulog na tulog ang lalaki kaya
nag alok siya.

"Tutulungan na kita." Isasakay nila sa taxi si Alex para makauwi na.

"Don't touch him!" sigaw sa kanya ni Phoenix nang akmang tutulong siyang umalalay
kay Alex. "Ako na. You stay here."

Si Phoenix ang umalalay dito. Sumunod si Zyra nagpaalam sa kanya ang kaibigan na
ihahatid nito hanggang bahay si Alex.

Nang makaalis ang dalawa, naiwan silang dalawa ni Phoenix. Niyaya niya itong
pumasok sa apartment. HIndi sila nag iimikan.

Napansin niyang pumikit si Phoenix at sinandal sa sofa ang ulo. Pinagmasdan niya
ang mukha nito. Mukha itong pagod na pagod. Tinubuan na rin ng kunting balbas ang
mukha nito at tila nangingitim sa puyat ang ilalim ng mga mata nito. He looked
wasted too. Kagaya ng boyfriend ni Zyra. Except that he still looked extremely hot
even when wasted. Napalunok siya.

Nagmulat bigla ng tingin si Phoenix, nahuli siya nitong nakatitig.

"I'll get you a coffee." aniya upang makaiwas. Tinungo niya ang kusina ngunit
pagdaan niya malapit dito ay hindi niya inaasahang hahablutin siya nito sa braso.
Bumagsak siya sa kandungan nito. She could feel his hard chest against hers.
Magkalapit ang kanilang maga mukha, and she was looking at his face very closely,
she was literally inhaling his breath.

Napalunok siya sa pamilyar na pakiramdam na bumalot sa kanya. She felt his hand on
her back, gusto niyang pumikit nalang dahil sa kiliting nagmumula doon. She wet her
lower lip, dahil sa ginawa niya hindi na nakapagpigil si Phoenix. He abruptly
claimed her mouth and tasted her. He slowly thrust his tongue inside her mouth at
wala siyang choice kundi ang sagutin ang mga halik nito. His hands traveled
everywhere her body. Parang kinakabisang muli ang nawalay na teritoryo.

****DELETED THE MATURE SCENES****

( if you wanna see it check Savage's Billionaire's One Night Stand-Restricted)

****†*********†**********†*************

After the glory. He hugged her real tight. Pakiramdam niya namiss din siya nito ng
sobra.

"I missed you so much, my Queen..I'm going crazy without you," bulong nito. " Wag
ka nang aalis sa tabi ko, kahit kelan.... Im begging you.."

Napatitig siya sa mukha nito dahil sa narinig. Tama ba ang narinig niya? Nakapikit
na si Phoenix. Nakahiga pa rin sila sa sofa at nakapatong siya dito. Umangat ang
ulo nito para halikan siya sa mga labi.

Hindi siya nagpapantasya. Totoo ang narinig niya. Sobrang saya ng puso niya. Hindi
niya maipaliwanag.
=================

45. Mahal na kaya niya ako?

Maagang dumating kinabukasan si Zyra. Pagpasok pa lamang nito ay mala-detective na

ang mga mata nitong nakatitig sa kanya, at sa lalaking nakadapang natutulog sa sofa
nila. Mabuti na lamang at may kalakihan iyon kundi hindi dito kakasya si Phoenix
dahil matangkad ito sa karaniwang lalaki.

Nauna siyang gumising dito, hindi na niya inistorbo ang tulog nito kasi halatang
pagod na pagod at ngayon lang yata nakapagpahinga.

Dinaluhan siya ni Zyra sa kusina upang magluto ng almusal, pero hindi mapagkit sa
mukha nito ang mapang asar na ngisi.

"Ano ba Zy!" hindi siya nakatiis.

"Luh. Inaano ka ba diyan? Guilty ka noh? Nag anu kayo ng Greek god na yan na
mahimbing na natutulog so sofa natin noh?" nanlalaki ang mga mata nitong nang
aasar.

"HIndi siya Greek, Australian siya ok?"

"Oh eh di god nalang. Pero nag-ano nga kayo noh?" nang aalaska ang mga ngisi nito
sa kanya.

"SSSHHHhhh, ano ba Zy! Baka magising yan, marinig ka!" pilit niyang tinatakpan ang
bibig nito. Tinatanggal naman nito ang kamay niya para makapang alaska pa.

"Kunwari ka pa kitang kita diyan sa mukha mo oh! Parang may bombilya ka sa mukha sa
sobrang aliwalas niyang mukha mo! Hulaan ko, may chikinini ka sa dibdib mo noh?"

"SSShhhh!! Zyra! Pag di ka tumahimik papasuin kita nitong sandok!"

Tinawanan lang siya nito.

Pareho silang napatutop nang bahagyang gumalaw si Phoenix. Pero tulog na tulog pa
rin ito. Humagikhik pa si Zyra. Pinandidilatan niya ito.

"Ang gwapo talaga niya

noh?? At mukhang ang yummy!!"

Loka loka tong kaibigan niya, pinagpapantasyahan pa ang ama ng anak niya. Ang sarap
lang batukan. Pero hinayaan nalang niya ito.

"Can I take pictures of him?" paalam nito sa kanya.

"Ok lang. Basta pag nagising yan at nahuli ka ikaw ang mananagot.Wag mo akong
idadamay!"

Inirapan at sinimangutan siya nito. "Grabe ang damot nito!"

TUmawa pa siya. "Kumusta nga pala si Alex?"

Bumuntong hininga si Zyra. "Ayon, bangag! Napalakas yata ang suntok ni Phoenix dun
eh. Buti nga sa kanya, atleast parang nakabawi na ko sa ginawa niya sakin."

"Hindi mo na ba siya babalikan?" tanong niya.

"Ano ka ba, nagtampo lang ako, nagalit ng konti, pero mahal ko pa rin yung gagong
yun. Nalaman ko naman na yung totoo na wala siyang relasyon dun sa katrabaho niya,
so ok na kami. Kilala mo naman ako, pag mahal ko ang isang tao, ayoko na ng
masyadong drama. Pinapili ko siya kung sino gusto niya samin nung haliparot niyang
kalandian, ako ang pinili niya, so ok na end of the story na. Kayo lang naman
niyang Prince of Hell mo ang masyadong maraming drama!"

Ingos lang ang sinagot niya dito. Hindi siya madrama noh! Meron lang talaga siyang
gustong marinig sa mga labi ni Phoenix na hanggang ngayon hindi pa niya naririnig.
Pero napangiti siya ng wala sa sarili nang maalala ang confession nito , he's going
crazy without her, and that he missed her so much! Para siyang batang teenager na
kinikilig!
Nabatukan tuloy siya si Zyra.

"Hoy, tama na yang pagpapantasya mo, sunog na yung garlic rice na niluluto mo oh!"

Natauhan siya bigla. Nangangamoy sunog na nga kaya mabilis niyang pinatay

ang stove. Namalayan din niyang lumapit na si Zyra sa natutulog na si Phoenix at

matamang pinagmamasdan ang mukha nito.

"Grabe bes, ang gwapo talaga niya no? Ito lang yung lalakig nakita kong walang
kapores-pores sa mukha. At yung bibig, ang flawless parang alagang petroleun jelly.
Ang lantik din ng mga mata, ansabi ng maybelline model dito? Tsk. Tsk. Ang perfect
ng pagkakahulma ng mukha, at hmmmmmmm ang bango kahit walang ligo ligo! Siguro
ginagawang perfume yung pawis nito?"

Natawa lang siya sa mga pinagsasabi ng kaibigan. Nakatitig pa man din ito ng
malapitan sa mukha ni Phoenix, parang sinisipat na kulang na lang gumamit ng
magnifying glass.

"Ay kabayo!" napatalon ito.

Muntik na siyang humagalpak ng tawa sa expression ng mukha ng bestfriend nang

biglang magmulat ng mata si Phoenix. Nakakatuwa talaga tong kaibigan niya.

"Ahhmmmm....Phoenix, kumakain.... ka ba ng..... pritong galunggong sa umaga?

Kandautal nitong pahayag. "May hotdog din..saka itlog.."

Alam niyang nanginginig ang tuhod nito. Tawang tawa tuloy siya.

"Ah Ha?" maang na tanong naman nung isang bagong gising. Mukhang naalimpungatan pa
yata. "Ka-kahit ano."

"Sige... Yvette...kahit ano daw....lutuin mo nga ako at ihain...?"

"Ano?" si Phoenix.
"Wala.." nalolokang sagot ng bestfriend niya.

Nang nasa harap na ng breakfast table, pareho sila ni Zyra na nakatitig lang kay
Phoenix habang kumakain. The Prince of Hell was eating fried GIGI, sinasawsaw nito
sa toyo at kalamansi na may pulang sili. And he was eating it like his regular food
in the palace, or in the first class restaurants. Walang arte, walang kyimi.

Amazing.

I so love this man.

Nakatanga silang dalawa ni Zyra dito kulang na lang tumulo ang laway nila.

"Aren't you going to eat?" naitanong nito nang mapansing hindi nila ginagalaw ang
pagkain.

"Yvette, kanin nga..ang sarap ng ulam..ang kinis..ang macho..."

Siniko niya ito sa tagiliran. Buti nalang mukhang hindi na-gets ni Phoenix, kasi
wala naman itong naging reaksyon.

"Kanino mo iniwan si Prinz?"

"Sa mga nannies niya. Look." kinuha nito ang iphone mula sa bulsa at pinakita sa
kanya ang live video ni Prinz. Nakikipaglaro ito sa mga nannies nito, at mukhang
pagod na kakatawa.

"Sana sinama mo siya, namimiss ko na ang baby natin.."

"Pwede ka namang sumamang umuwi kung gusto mo eh.." mahina nitong sabi.

Napatitig lang ulit sya dito. So sinusundo siya ni Phoenix? Kaya ito nandito ay
para sunduin siya pabalik ng Australia? Tumaba ang puso niya. Siguro nga si Phoenix
lang talaga ang tipo ng tao na hindi pala-salita, man of few words sabi pa nga pero
full of action. Kung may gusto ito, hindi nito sinasabi, ginagawa nalang. Naexcite
bigla ang puso niya sa tinatahak ng utak.

Panu nga kaya kung......mahal na rin siya nito?

=================

46. Back to where it all began..

"Sasama ka ba ulit sakin sa Australia?" muling tanong ni Phoenix, nasa mga mata
nito ang pagsusumamo. Kumakabog ang dibdib niya dahil hindi niya akalaing sinusundo
nga siya nito pabalik sa buhay nito.

Hindi siya kaagad nakasagot sa labis na katuwaan. Nakatitig lang siya dito ng
matagal.

"Uhmm, kung hindi ka pa sigurado.. Kung kailangan mo pa ng panahon, its ok with

me..makakapag antay naman ako." may bahid ng pagkadismaya at lungkot ang tinig
nito. Dahil hindi siya nakasagot naisip siguro nitong ayaw niya, pero ang totoo
gustong gusto niya.

Babae lang siya. Marupok. HIndi niya kakayaning tanggihan ang ganito kagwapong
lalaki na halos nagmamakaawang balikan niya. Pakiramdam niya mas mahaba pa sa san
juanico bridge ang buhok niya sa mga oras na yun.

"I gotta go, but can I see you tonight?" tanong nalang nito. Naroon pa rin ang
bahid ng lungkot sa mukha.

"Oo naman." tipid niyang sagot. Pero ang puso niya nagtatatalon na sa tuwa.

"Tonight then....uhm, wear something nice, ok?"

Nakangiti siyang tumango. HInatid niya ito sa pinto. And before he went out he
gently cupped her chin and gave her a soft and a very short kiss.

Dahil dun, halos 30 minutes siyang nakatulala lang at nakatayo sa pinto. Kung di pa
siya batukan ni Zyra hindi siya matitinag. Nang makabawi, nagtatatalon siya sa
tuwa.

"Yes!!!" tili niyang parang teenager na niyaya ng date ng crush. Halos malamog si
Zyra sa pagyakap, pagyogyog at pagkurot niya sa pisngi nito.

"Aray aray aray!!" reklamo ng kaibigan. "Sampalin

kita ang plastik mo. Inarte ka pa, kunwari ayaw pang umuwi, huuh! Sipain kita diyan
eh!"

"Narinig mo yung sinabi niya kanina???!" her whole face was beaming.

"Oo na!"

"He wanted to see me tonight, and he said I wear something nice! Meaning???
Magdidate kami mamayang gabi!!" tili pa niya na may kasamang talon. Sobrang saya
niya, pwede na siyang mamatay bukas, pagkatapos ng date. Haha. Pero wag na lang
pala, ngayon pa na unti unti na siyang nagiging importante para kay Phoenix, ang
devil na pinakamamahal niya.

Alas otso sila magkikita ni Phoenix. Alas sais pa lang ng hapon hindi na siya
mapakali." Zyra, ok lang ba tong damit na napili natin? Tingin mo, magagandahan
kaya sakin si Phoenix nito?"

Sinipat siya ng kaibigan mula ulo hanggang paa. "Oo naman! Ang ganda ganda mo
Yvette, kahit hindi ka mag effort! The dress is so perfect for you , maglalaway si
Phoenix pag nakita ka niya."

"Hindi kaya, magalit yun kasi masyadong daring naman to?"

"Ano ka ba! Magagalit yun kung sa ibang lalaki ka makikipagkita tapos yan ang suot
mo! Ganun naman ang mga lalaki. Pero dahil siya ang date mo, matutuwa yun
sigurado."

Sinipat niyang muli ang sarili sa salamin. Red is her favorite color. Pero sa
importanteng gabing yun, she was wearing a luxurious little black cocktail dress
with lace covering her shoulders. Sadyang pinasexy ang tabas para sa mga ganung
okasyon. It exposed her cleavage, hugged her slim waist and emphasized her
beautiful long legs.

Kagaya ng dati, si Zyra ang beautician niya. Ito ang umayos

ng buhok niya, ito rin ang umayos ng mukha niya. Nangalay siya sa part na nilagyan
nito ng pipino ang mga mata niya, at minasahe ng putik ang mukha niya. Sabi nito
pampaganda daw yung putik na yun kaya pumayag siyang lagyan nito ang mukha niya.

Naghanda siya at nagpaganda ng todo para sa espesyal na gabi nila ni Phoenix.

Eksaktong alas otso. Nakadress na siya, nakamake up na, nakaayos ang buhok.
Kinabahan siya ng may kumatok sa pinto.

"Si Phoenix na yan." ani Zyra na sobrang excited din.

Kilala nila ang tunog ng ferrari ni Phoenix kaya halos tumakbo sila patungong
pinto. Parehong nawala ang ngiti nila ni Zyra nang unipormadong driver lang ni
Phoenix ang nasa likod ng pinto.

"Wag mong sabihing busy ang amo mo! Sisipain kita!" untag ni Zyra.

Nadisappoint siya.

" Hindi ho Maam, pinapasundo niya po kayo."

Umaliwalas na muli ang mukha niya. Napayakap siya kay Zyra, bago sumama sa driver,
at sumakay ng kotse ni Phoenix.
Kada minuto tumitingin si Yvette sa maliit na compact mirror na dala niya. Nag
aalalang baka masira ang make up niya bago pa man makarating kay Phoenix.
Tinitingnan niya din ang daan, parang pamilyar sa kanya ang tinatahak ng sasakyan.

"Manong, san po tayo pupunta?" tanong niya sa driver.

"Sa bahay niyo po Maam." nakangiting sabi nito. Bata pa ang driver ni Phoenix,
siguro ay mas matanda siya dito ng tatlong taon.

Tumango tango siya. San ang bahay niya?

Nanlaki ang mga mata niya nang maisip kung saan sila pupunta. Tama, ang daan na
tinatahak nila ay papuntang Cassiopeia. Ang ancestral house niya!

/>

It was like a deja vu! Para siyang binalik ng panahon sa bahay ni Carlos kung saan
sila unang nagkita ni Phoenix. Ang pinagkaiba lang kilala niya kung sino ang kadate
niya sa gabing ito. Sigurado siyang walang random stranger na mang aagaw ng eksena.

Ang nag iisang Prince of Hell #3 ang kadate niya ngayon.

Iginala niya ang paningin sa paligid ng malaking lawn ng Cassiopeia. Magarbo ang
ginawang ayos ni Phoenix doon, may mga mumunting dilaw na bombilya sa paligid. May
kulay ang tubig ng fountain sa garden ng bahay niya. Mababango ang mga bulaklak sa
paligid. And right in the middle of that luxurious setting, she saw Phoenix
standing in his usual seductive suit. He was also wearing his to-die-for smile. His
deep sexy eyes were focused on her.
Grabe ang kabog ng puso niya ng sinalubong siya nito, may hawak itong isang tangkay
ng red rose. Her favorite color. Her favorite flower. And her favorite man in the
whole world. Pwede na talaga siyang mamatay anytime!

"For the loveliest woman in the face of earth.." halos bulong nito nang magtagpo
sila. He was very close to her, she could smell his breath. And it was even more
addicting. Nanginginig ang kamay niya nang inabot niya ang rose mula dito.
Pakiramdam niya sa mga oras na yun, walang panama sa kanya si Cinderella. Panis rin
sa kanya pati si Snow White at Sleeping Beauty. Ansabi ng mga princess in distress
na yan sa kanya sa gabing yun.

"Hindi ko inaasahan to..." nasabi niya.

He kissed her hand. It was like magic.

" For a start, gusto kong itama ang lahat sa ating dalawa. Gusto kong magsimula
tayo ng tama, gusto kong

alam mo na ang nasa harap mo ngayon ay ako. I wanna formally introduced myself to
you kasi hindi ko nagawa yun nang una tayong magkita.

My name is Phoenix Arthur Dizeriu, I would like you to know that I'm not a kind
type of guy, I'm not a prince charming, not even a hero. They say I'm a savage evil
billionaire, a Prince of Hell, but despite all that, I dare ask you this...you will
you take me as your date tonight , my lovely queen?"

Gusto niyang maiyak sa mga sinasabi nito. Dahil pakiramdam niya tutulo ang luha
niya kapag nagsalita siya, ay puro tango na lang ang ginawa. Hindi niya akalaing
ang kagaya nitong evil ay magiging ganito ka-sweet.

Tapos ngumiti pa ito ng pagkatamis matapos siyang tumango sa tanong nito. Nanghina
nang husto ang tuhod niya. Bumibilis, bumabagal ang tibok ng puso niya hindi niya
maipaliwanag ang sobrang sayang nararamdaman.

Inabot nito ang balikat niya. HInapit ang beywang, narinig niya ang tunog ng mga
romantic violins sa paligid. Sinayaw siya nito. Just like when they first met.
Bumulong si Phoenix "Are you really this quiet on a date?"

"Ha?"
"And don't tell me this is your first time again, kasi alam mong hindi ako
maniniwala."

Natawa siya sa sinabi nito. Sinubsob niya ang mukha sa leeg nito at yumakap pa ng
mahigpit. God. She really loved his smell. Kumawala siya dito ng konti so she could
face him. Tumitig siya sa mga mata ni Phoenix, tumatambol ang puso niya.

Hindi siya sigurado sa sasabihin niya, pero it's now or never na ang drama niya.
Kailangan nang malaman ni Phoenix.

"I think its also about time that I introduced myself to you formally and ..with
all honesty." Napalunok siya. Nanginginig ang buo niyang katawan, matamang
nakatitig lang si Phoenix. Nagaantay ng sasabihin niya. " I'm Yvette dela Merced.
And I'm just a simple gallery owner. I'm taking you as my date tonight not because
of Cassiopeia, not because you are billionaire, not because you are the most
handsome guy on earth....I'm taking you because this is what my heart tells me,
this is what my soul wants me to do since the day I set my eyes on you..I want to
surrender my everything to you now, savage billionaire. Coz I love you. I love you
with all my heart, and with everything that I am."

She was crying. It was normal. What's not normal was the fact that Phoenix was
crying too. Nahuli niyang pumatak mula sa mga mata nito ang mga butil ng mumunting
luha. He was definitely happy with what he has heard from her. Hindi man nito
sinagot ng tuwiran ang pag-amin niya. Sapat na sa kanyang naiyak ito sa mga sinabi
niya. It was an achievement, right? Phoenix Arthur Dizeriu, cried because of her
simple child-like confession.

A/N What do you think of this chapter guys? Comments plz.

=================

47. Her Boss

She woke up that day in the right side of the bed, and with Mr. Perfection right
beside her. Sampung minuto na siguro siyang nakatitig dito simula nang magising,
hindi pa rin siya nagsasawang panoorin itong matulog. She couldn't believe that
this man was somehow hers now. She could hug him anytime, kiss him, and be with him
all the time.

Yumakap siya dito underneath the sheets so just she could feel his hard and warm
body. Oh god! If anyone can give her the definition of the word heaven, this was
it. Waking up on the same bed with the love of your life.

Narinig niyang nagvibrate ang phone nito na nakapatong sa table na nasa gilid ng
kama. Inabot niya iyon dahil mukhang hindi nagising si Phoenix. It was one of
Prinz' nannies kaya excited niyang sinagot iyon. It was a video call so she could
see Prinz smiling brightly on her.

"Ey, baby i missed you so much!! Papa is here oh, look!" tinapat niya sa mukha ni
Phoenix ang front camera ng phone so the baby could see him. Mas lalong lumaki ang
tawa ni Prinz, it was his simple way of telling his parents that he missed them
too. He was making sounds na although hindi pa nila naiintindihan, it was like a
music to their ears.

Nang maputol yung call nag automatic lock yung cellphone nito. Sayang, titingnan pa
naman sana niya kung ano ang nasa loob ng gallery, ng message, ng contact list at
pati ng memo nito. Malamang puro tungkol sa trabaho, but then she was wondering
kung merong tungkol sa kanya sa phone nito.

"Was that Prinz?"

Nilingon niya si Phoenix. Gising na ito.

"Yeah. Tulog na tulog ka. Nap

time na niya ngayon so they hung up na.." aniyang binalik ang pagkakatitig sa
screen ng phone ni Phoenix.

His wallpaper was some sort of a very black abstract painting na hindi niya ma-gets
ang meaning. Why not her picture? Naisip niya. That was so teenager of her pero yun
ang gusto ng puso niya. HIndi niya namalayang nakasimangot na pala siya at salubong
ang mga kilay.

"Why the face, my Queen? Anong tinitingnan mo diyan?" usisa nito

"Wala." kunwari ay balewala niyang binalik sa table ang cellphone nito, somehow
nakaramdam siya ng disappointment na hindi siya o si Prinz ang wallpaper nito.
Hindi niya alam ang password ng cellphone nito, ni hindi niya nga alam kung may
facebook account ito, twitter, o instagram. Kahit anong social media. Ang alam
niyang phone number nito ay business phone number, yung kagaya ng nakasulat sa
calling card nito. Wala ba itong personal na phone number na pwede nitong ibigay sa
kanya? Malamang meron, hindi niya lang alam kung ano.

"May work ka ba dito?" tanong na lang niya.

"Yes, I have an appointment with a Russian mining company based in Cebu, I'm flying
later this morning. Will you be ok here?"

"So it was work that you came here for all along." nagtatampong pahayag niya.

Ngumiti lang si Phoenix. Ugh! That freakin smile should come with a neon sign
warning. Bigla kasing natutunaw kahit anong inis niya kapag ngumingiti na ito sa
kanya.

"Of course its you! Its all about you. I can make video calls with client anytime,
pero dahil nandito na rin lang ako, I might as well take some time to visit their
mining site to personally asses if they can take care of my money

once I finance them. This will be just quick. I'll be back in your eyes in no time
at all." He said giving her a kiss on the forehead.

God he was sweet. Phoenix Arthur Dizeriu was actually sweet. And he was talking
now, maybe this was a great time to ask him some few things.

"Phoenix, may sasabihin ako....."

"Ssshhhh! Is that a bad thing again?" napabalikwas ito nang bangon at tinitigan
siya. "The last time we woke up on the same bed like this and you were like that,
next thing I knew you left me."

"Hindi." medyo na amused siya sa reaction nito. "May itatanong lang ako...sa bahay
ni Carlos Pratley noon...bakit bigla mo akong iniwan? Bakit paggising ko sa umaga
wala ka na?"
Kumalma ang mukha nito, na tila nakahinga ng maluwag sa sinabi niya. " Because I
thought you were a gold digger."

"What makes you think I'm not a gold digger now?"

Nagkibit balikat ito. " I don't know, and I just don't care."

"Good thing for you, I'm not..."

"Even if you are, wala akong pakialam, you can spend a lifetime with all my money
at your disposal. Gusto ko lang na nasa tabi kita, at buo ang pamilya ko. That's
the most important to me now."

"Oh sige, magdo-donate ako sa Philippine Arm Forces ng 100 million dollars para sa
mga bagong jet fighters pantaboy sa mga singkit na foreigner na gustong sumakop sa
karagatan namin. Ok lang ba?" pabiro niyang sabi.

Nanlaki tuloy ang mga mata ni Phoenix sa kanya. Natawa siya kasi parang namutla si
Phoenix doon. Haha. Nakakatuwa palang asarin nito kasi sobrang guma-gwapo, para
siyang kinikilig na teenager na pinansin

ni crush!

"Don't be silly, if you wanna donate money for jet fighters, why don't you just
donate jet fighters itself? What I mean to say is, your politicians here can't be
trusted."

Siya naman ang natigilan at napamulagat dito. Seriously?? 100 million dollars
donation, ok lang dito? Siya kasi nagbibiro lang, but she never imagined he'd take
it seriously. Sabagay, Phoenix Arthur Dizeriu was Phoenix Arthur Dizeriu, hindi ito
ang klase ng tao na sanay sa biruan.

"You can call Maggie, she can help you with all the necessary arrangements."

"But I'm just kidding.."

"Are you?"

"Phoenix, I said 100 million dollars..?"

"So I heard. Its just a tiny part of what I'm worth. And to be honest, part of me
wanted you to be a gold digger, kasi hanggat may pera ako, hindi mo ako iiwan."

Napalunok si Yvette sa narinig, mukhang kelangan niya ng respirator kasi kinakapos

na siya ng hininga sa sobrang kilig sa mga sinabi nito. So he really wanted her to
stay. Nakakakilig. Hindi niya ni minsan naimagine na magiging ganito ka-vocal si
Phoenix sa pagsabi sa kanyang kailangan siya nito at ayaw nitong maiwan ulit.

Hindi niya napigilan ang sarili at hinalikan si Phoenix sa mga labi. Sa leeg pababa
sa balikat!

"Yvette! Stop it!"

Tinawanan niya lang ito at pinagpatuloy ang ginagawa. Nagawa pa niyang pumatong
dito. Hinawakan niya ang magkabila nitong kamay so she could pin him to bed while
she continued on kissing him all over.

"Yvette, i said stop! I need to get off this bed in 30minutes kundi malilate
ako..." he desperately begged for his freedom.

"But you're the boss..." her voice like a sex goddess seducing an unsuspecting
victim. "The boss can't be late.." then she wet her lower lips, bit it.

She could feel his breathing unsteady now. It was rough and fast, she was amazed by
her ability to turn him on just like that. Hindi siya makapaniwala dahil nagbabasa
siya ng mga balita tungkol kay Phoenix. He was not the playboy type. Kahit gaano ka
pa kaganda, kahit maghubad ka pa sa harapan niya, hindi ka niya pagiinteresan
unless may maiooffer kang millions of dollar business deal for him. Pero she just
kissed him, straddled him, pin him on her bed with clothes all intact, and she had
this special effect on him. She even made him jealous the other night.

Mas lalo siyang ginanahan dahil sa naisip, she tossed her hair seductively. Bit her
lower lips while eyes all focused on him. Inupuan niya ito, she could feel his
hardness underneath her undies. She slowly..seductively..and painfully removed her
little night gown. Napapamura ng mahina si Phoenix, at gusto ng pandinig niya iyon.

******Some parts you can find in SB's One Night Stand- Restricted******

Just check my profile.

=================

48. She's the Boss now..

"Aaahhhhhhhhhh!!! Talaga? Nag i love you ka na sa kanya? Sa wakas umamin ka nang

bruha ka. Nagpakatotoo ka din. Oh ano sabi niya sayo?"

Halos mabingi siya sa sigaw ni Zyra. Napatingin din sa kanila ang ilang mga
mamimili sa loob ng gallery.

"Wala."

"Wala??!!" sigaw ulit nito kaya. Binusalan niya bibig gamit ang kamay.

"Lower down your voice ok? Wala siyang sinabi pero alam kong natuwa siya sa pag
amin ko."

"Yun lang? Natuwa lang siya? Oh eh ano ka na daw niya ngayon? Girlfriend? Fiancee?"

Nagkibit-balikat siya,napabuntong hininga din. "Hindi ko alam. Wala naman siyang

sinabi eh.."

"So MU kayo ganun? Magulong usapan na naman! Magulong usapan pa rin! Aba'y
magkasama kayo sa bahay ng matagal na panahon, nagsi-sex kayo, may anak kayo, tapos
MU lang?? What the F!"

Umiikot ang eyeballs si Zyra sa kanya. Nakapammeywang na rin ito at hindi pa rin
talaga babaan ang boses. Kahit kelang eskandalosa tong bestfriend niya. Pero naisip
niyang may point naman talaga ito. Ano nga ba sila ni Phoenix? Siya rin gusto
niyang itanong dito iyon, pero nauunahan siya ng kaba na baka hindi niya magustuhan
ang isagot nito.

"Baka naman fuck buddy ka lang niyan? Hindi maka-move on sa sexual prowess mo kaya
sinundan ka dito dahil nangangati na, hindi na makatiis. At ikaw ang
pinakaconvenient na i-fuck niya kasi ikaw naman ang nanay ng anak niya? Baka ganun
lang Yvette! Gumising ka nga! Ngayon pa lang itanong mo na kung ano ka sa buhay
niya!"

Natigilan siya sa sinabi ng kaibigan. Masyado siyang nabulag sa mga kabaitang

pinapakita ni Phoenix, sa mga sweet gestures nito, sa matatamis nitong mga salita.
Nakalimutan niyang itanong ang papel niya sa buhay nito, kung may nagbago ba?

"Nasan siya ngayon?" tnong pa ni Zyra.

"Sa Cebu....." mahina niyang sagot.

"Kita mo! Baka nga negosyo talaga ang pinunta niya dito at sideline lang ang
pakikipag-sex sayo!"

Nag init ang mukha niya sa sinabi ni Zyra. Para siyang maiiyak. "Hindi noh!
Tinanong ko siya tungkol diyan, ang sabi niya ako ang pinunta niya dito hindi ang
negosyo!"

"Naniwala ka naman? Patunayan niya!."

"Panu?" maang niyang tanong sa kaibigan.

"Tawagan mo. Pauwiin mo. Kung ikaw ang pinunta niya dito, dapat sayo siya
magfocus."

"Pero may kausap siyang mga kliyente.."

"So?" taas kilay na sabi ni Zyra.

Atubili niyang dinukot ang cellphone sa bulsa. She would call him. Kailangan din
niyang malaman kung nagsasabi nga ito ng totoo na siya ang pinunta nito dito sa
Pilipinas. She dialed his number.

Hindi niya inexpect na sasagot ito sa unang ring palang.

"Queen, need anything?"

Great! Lusaw na naman ang agam agam niya. Gusto na lang niyang itanong kung ok ito
at mag hung up. Pero nakatingin si Zyra at nakadilat sa kanya.

"Umuwi ka na."

"Missed me? Later baby nasa meeting pa ako." naiimagine niyang nakatawa ito.
Nalulusaw na puso niya sa kilig.

"Ngayon na. Umuwi ka, ngayon na."

"But babe I have clients here..."

"O-ok....." pinalungkot niya ang boses.

Tumahimik ang linya nito. Naawa siya kay Phoenix. Letse kasi tong kaibigan niya.
Pero part of her wanted to know kung nagbago na ba ang papel niya sa buhay

nito at ito lang ang paraan.

Narinig niya ang pagbuntong hininga nito. "Fine. I'm going home now, I'll see you
in two hours."

Napaawang ang mga labi niya sa tinuran nito. Seryoso?? Sinunod siya nito, pinili
siya over clients?? Pati si Zyra ay ikinagulat ang naging sagot ni Phoenix. Mukhang
nagbabago na nga ang takbo ng daigdig. Mukhang pumapabor na sa kanya ang lahat ng
mga elemento sa paligid.
******

True to his words. Dumating nga sa Cassiopeia si Phoenix in two hours. Pinayagan na
din naman siya ni Zyra na umalis ng shop dahil ideya nito ang lahat ng ito. She
said Phoenix should stay with her and never talk about business kung totoo ang
sinasabi nitong siya ang dahilan ng pag uwi nito sa Pilipinas.

Inasahan niyang sasalubungin siya nito ng mainit na ulo, pero halos mapugto ang
hininga niya sa sobrang tuwa ng isang mahigpit na yakap ang binigay nito sa kanya
ng salubungin niya ito sa pinto. May dala din itong sweet products from Cebu para
sa kanya. Ibang level na talaga ang pagiging sweet ni Phoenix, na minsan naisip
niyang baka ibang tao ito at nagpapanggap lang. Na ang tunay na evil Phoenix ay
nakakulong sa kawalan.

"Sorry kanina ah. It was Zyra's idea..."

"Oo, alam ko ang tumatakbo sa utak ng kaibigan mong yun. Ipaalala mo sakin pag
nagkita kami na tatahiin ko ang bibig niya gamit ang alambre."

Nanlaki ang mga mata niya sa sinabi nito. Pero tumawa si Phoenix. "Just kidding!"

Hinalikan siya nito sa mga labi. Kinuha nito ang phone. "Selfie tayo.." sabi ni
Phoenix.

"Ha?" first time. Shit.

Di siya nag ayos.

Kinabig siya nito, pareho silang tumingin sa camera. Gwapong-gwapo ang tawa nito
samantalang siya ay parang nakakita ng multo sa sobrang pagkagulat sa ginawang yun
ni Phoenix. Phoenix? Selfie? Parang hindi tugma.

Pero ang gwapo nito sa picture. At ang chaka niya.

Pinadala ni Phoenix sa phone number ni Zyra ang selfie na yun.

Maya-maya pa nagvibrate na ang phone niya.

Zy_Bes: Naknampucha! Ang gwapo ng Prince of Hell mo!! At ang pangit mo! Bahala ka
iaupload ko to sa fb!

Nanlaki ang mga mata niya dito. Napatingin siya kay Phoenix.

Yve: Subukan mong iupload yan! Sasapakin kita! Gusto mo ba akong maging pulutan ng
sandamakmak na babaeng may gusto kay Phoenix dahil sa picture na yan!

Sumagot ito.

Zy-Bes: Sus! Takot lang nila kay Phoenix baby. Panu kasi kung makikipag-selfie ka
sa gwapo siguraduhin mong maganda ka!

Yve: Ikaw ang lagot kay Phoenix kapag pinost mo yan. Privacy freak, remember?

Zy_Bes: Nagpaalam na ako. Bleeh! Ita-tag kita. Bwahahahahahahaha!

Oh my! Napatingin ulit siya kay Phoenix. Nakatawa ito habang nakatingin sa phone.
Katxt din ba nito si Zyra?

"Pinayagan mo ang lukarit na yun na ipost ang selfie natin sa FB?" halos tili niya
dito.
"I did. Why??"

"Ampangit ko dun..." naiiyak niyang turan. Binu-bully ba siya ng dalawang to? Ang
sakit kasi sila pa naman of all people in the world ang mga taong love niya tapos
mga traydor. "Ampangit ko nga dun!"

Tinawanan lang siya ni Phoenix. "Come here baby, don't tell me you're gonna cry
because of that?"

"Di mo ba nakita? Ang pangit ko nga dun?"

Inangat nito ang phone. He made their picture his wallpaper. " Nasan ba pangit
diyan? I found it so cute! Ganyan ang itsura mo kapag badtrip ka, kapag nagugulat
ka at kapag....aroused ka."

Tinampal niya ito sa balikat ng mga tatlong beses. Sinadya pa nitong ibulong sa
kanya ang huling sinabi. TUmayo tuloy balahibo niya sa tainga. Ngayon dalawa ang
nang aasar sa kanya. Mga buysit.

But wait. The picture. His wallpaper now????!

Para siyang tinapon sa kalawakan. Tapos nahulog pabalik sa earth. Tapos tinapon
ulit.

His wallpaper has changed.

Ok lang. Ipost na yang lintik na picture na yan. Pagpiyestahan na siya ng lait ng

mga babaeng insecure. Ok lang talaga. Ang mahalaga, wallpaper na siya ni Phoenix
ngayon. Kahit pangit siya dun, siya pa rin yun. Period. Oh God, she was in cloud
nine.
A/N : OPINION PLZ. how's the story going? how's Yvette? How's Phoenix? Ok pa ba
sila?

=================

A/N

Ifollow niyo nga ako. Parang awa niyo na.

Hahahhaha.. Choz lang!

Yan lang muna for today.

Sabihin niyo lang kung nacocornihan, nababaduyan o naaasar na kayo sa mga bida.
Minsan kasi hindi ko na napapansin yung mga detalyeng yun.

Tulungan niyo ko by leaving your comments, suggestions, and your precious

reactions.

Inaabangan ko ang mga COMMENTS . Maawa na kayo. Hahahahaha.

ABANGAN: Phoenix life in danger.

=================

49. Cover Girl

Naalimpungatan si Yvette sa sunod-sunod na ring ng cellphone niya. Buti sana kung

si Prinz, kaso ang maldita niyang kaibigan ang tumatawag. Ang malditang nagpost ng
picture nila ni Phoenix sa facebook. Ilang araw na siyang viral dahil dun.

Buti kung magaganda ang mga comment ng netizens, kaso ang chachaka. Kasing chaka ng
mukha niya sa picture na yun.
The Prince of Hell and his beast.

The Frog and the Prince.

Gayuma Queen.

The Prince and the Face-Cursed Princess.

Ilan lang sa mga title ng fairytale kuno nila ni Phoenix. Ewan niya nga sa Phoenix
na yun kung aware ito sa mga pangaalipustang nangyayari sa internet sa kanya.

Pero syempre kung may mga bashers, meron ding mga followers and supporters! At
akalain mo yun, may fans club na siya ngayon! Wahahaha. Pino post ng mga ito ang
magagandang pictures niya. Yung mga nadala lang sa camera 360 at sa pinaghirapang
hanaping anggulo. Patok sa masa ang istorya ng buhay niya. Proud pa siya, wala
naman kasing nakakaalam na dinaan niya sa one night stand ang Prince of Hell #3 ng
bayan!

Back to reality!

"Ano ba Zy! Ang hilig-hilig mong mang-istorbo ng tulog!" singhal niya dito sa
phone.

"Did you see the google's headline?? Bruha, ikaw na talaga. Ikaw na maganda! Ikaw
na bida!"

Napabangon siya. Ano na naman ba kabalbalang pinaggagagawa niya?

"Anong meron?"

"Yvette dela Merced. Australia's finest, most talked about COVER GIRL."

"Whaatt??" napatayo na siya

this time. Halos mabingi ang kaibigan niya sa lakas ng sigaw niya na yun. "Panu
nangyari yun? Patay na naman ako kay Phoenix nito!"

Naalala niya ang insidente back in his Palace. Na halos bogahan siya nito ng apoy
sa sobrang galit dahil pumayag siyang maging cover girl at magpose ng nakabikini
lang. Damn! Hindi pwede. Ngayon pang OK na sila ni Phoenix, hindi pwedeng magalit
na naman ito sa kanya.

What was wrong with that magazine? Tinawagan niya ang mga ito, sinuli ang perang
binayad nila, tapos ganito? Mga traydor!

"Yvette, andiyan ka pa ba?? Hoy kinakausap pa kita, ano ba ginagawa mo diyan?"

pukaw ni Zyra. Naibalik niya dito ang atensyon.

"Zyra, patay ako kay Phoenix niyan. Ayaw niyang lumabas ang magazine na yan,
napagalitan na ako dahil diyan!"

"Ano pinagsasabi mo? It was released internationally kasi mismong head office ni
Phoenix sa Australia ang nag-endorsed! Hindi mo alam ang tungkol dito? Ang sabi ko
naman sayo, kayang piliin ni Phoenix kung ano ang balitang lalabas sa media tungkol
sa kanya..at tungkol sayo. Inaapproved niya to!"

"Imposible." usal niya. "I'll call you later Zy."

Gamit ang phone, pinuntahan niya ang google headlines! Nandun nga siya.
Nakahighlight pa. At hindi siya nagkamali, yung magazine na kumuha sa kaniya dati
ang naglabas ng mga pictures at interview niya. Naalala niya ang eksaktong mga
sagot niya sa mga tanong ng writers. Puro tungkol pa man din yun sa feelings niya
kay Phoenix, sinabi niya lahat-lahat

kasi di niya naman akalain na mabo-broadcast yun ng ganito katindi! Nakakahiya.

Baka mabasa ni Phoenix ang mga yun! Panu ba patayin ang internet connection dito sa
Cassiopeia? Para hindi ito makapag-google.

Hinagilap niya si Phoenix. For few days, sa Cassiopeia sila nakatira like the usual
husband and wife. Live in lang pala. Assumera eh hindi pa sila kasal. Nasaan kaya
ang lalaking yun.

Holy Crow!
Parang tumalbog palabas ang puso niya, tapos pabalik ulit sa chest niya sa kaniyang
nakita. Phoenix, shirtless underneath her pink apron and on his low-waist blue
jeans. Mukhang typical na hot guy na matapos mamalengke ay naghubad ng damit at
nagsuot ng apron. Wala itong pake kahit kulay pink pa ang apron.

He was smokin' sizzlin' burnin' hot! Shocks! May iba pa bang term para sa nag aapoy
na kakisigan at kagwapuhan??

He was cooking breakfast. At dahil nakatalikod ito at natatakpan nito ang pan. Base
sa amoy, nagluluto ito ng sinangag na may halong tocino, hotdog at egg. Natakam
siya. Hindi sa pagkain. Kundi sa matambok nitong pwet na gumagalaw galaw pa dahil
sa paghahalo nito ng fried rice.

Shit na malagkit. Daydreaming na naman Yvette? Fuck-stare na naman ang peg?

Internet sensation ka na, ganyan ka pa rin?

BUmalik siya sa huwesyo nang maalala kung bakit niya hinahanap ang ulam, este ang
lalaking to.

"Good morning, Queen!" kaagad nitong bati nang makita siya. Mukhang tapos na itong
magluto at naghahain na. "Tamang tama, I'm done preparing your food, so you can eat
now." he was wearing a flashy smile

na nagpataob sa lahat ng toothpaste model sa buong mundo.

Lord. Mabait ba ako nung nakaraang buhay ko at pinagpapala mo ako ng ganito?

"You look bothered. May problema ba?" napansin nito agad ang wrinkles niya sa noo.

Kailangan lang siyang maging honest dito. Magsabi lang siya ng totoo, hindi naman
siguro magagalit si Phoenix. Besides, wala siyang alam na ilalabas pa rin ng
magazine na yun ang article tungkol sa kanya.

"Phoenix, may sasabihin ako pero wag kang magagalit. Magagalit ako sayo pag nagalit
ka!"

KUmunot ang noo nito. Ayan na, magagalit na naman to. Kinakabahan na kinakabagan na
siya. Natatae na tuloy siya sa kaba. Shit naman oh.

"What's the matter?" tanong nitong nakahawak sa beywang ang isang kamay. Nakapink
na apron. At nakalow waist na jeans. May hawak na sandok. Feeling niya nasa
commercial siya ng sandok. Napalunok siya.

How can you be so gwapo?

"About the magazine issue...yung nagalit ka kasi di ako nag paalam...lumabas yun sa
net ngayon. Ni-released pa din nila yung issue na yun!" halos bulong niya. Kagat
niya ang labi at kuyom ang mga palad sa kaba. "Wag kang magalit sakin, promise,
hindi ko alam ang tungkol dun---"

"I thought you want that to be out in the market? Ayaw mo ba?"

"Ha?" maang niyang tanong dito. Alam nito ang tungkol dun. Tama si Zyra.

Nilapitan siya nito. Hinawakan ang kamay niya at hinalikan iyon. Napapitlag siya.

"I gave them the go signal, kasi akala ko gusto mo yun. Of course I forbid them to
print your sexy pictures pero maliban dun pumayag akong ipublish nila lahat..."

Nanlaki ang mga mata niya sa

sinabi nito.

"Nabasa mo na?"

"Of course,dadaan yun sa table ko bago lumabas sa public."

Napakurap-kurap siya.

"I have a confession. I banned the magazine from printing anything simula ng makita
ko ang mga pictures na balak nilang ipublish. Pero nung mabasa ko ang mga sagot mo
sa interview, nagbago isip ko."
Nakatitig sa kanya si Phoenix. Hawak pa rin nito ang kamay niya.

"Dahil sa mga interview questions na yun, hindi ko na kelangang hulaan kung ano ang
nararamdaman mo para sakin. At kung ano ako para sayo. Sinabi mo lahat sa kanila
yun sa interview. You said meeting me was the most magical thing that ever happened
to you. Kahit mahirap akong mahalin, mahirap akong pakisamahan, magtitiis ka. Coz
you were desperately waiting for the day na hindi lang si Prinz ang dahilan kung
bakit kelangan kita sa buhay ko. You told them that you love me, even if that's the
hardest and the most excruciating thing for you to do. You said it was never easy
to love a devil, but its worth all the effort and pain sa tuwing nakikita mo akong
nakangiti."

"Kelan mo nabasa yun?" gusto nyang maiyak dahil parang saulado pa nito bawat
katagang binanggit niya sa interview.

"Matagal na. What do you think is the reason why I've flown all the way here just
to get to you? Iniwan ko ang maraming trabaho sa Dizeriu Empire dahil sobrang saya
ko nung nabasa ko yun alam mo ba? It was Fret's idea of publishing it by the way.
Kaya kung galit ka dahil dun, si Fret ang sisihin mo, wag ako. Hindi ka pwedeng
magalit sakin."

Parang bata itong nanisi pa ng ibang tao para lang wag awayin. Gusto niyang tumawa
dito pero nakakahiya kasi. May paconfess-confess pa siya ng feelings dito eh alam
naman na pala nito matagal na na dead na dead siya dito. Stupid Me. Ugh!

"It amazed me how you can put your feelings into words. Mahirap gawin yun kaya
bilib na bilib ako sayo."

Palibhasa ikaw. Di ka marunong magconfess. Sa isip isip niya.

"Oh dahil napasaya pala kita dahil dun, ako naman ang pasayahin mo, gusto ko nang
kumain subuan mo ako!" irap niyang turan dito. "Ihatid mo rin ako sa trabaho,
hatiran mo ako ng lunch at sunduin mo ako sa hapon."

Tumawa na ito at hinalikan pa siya sa lips. Namimihasa! Kunwari ka pa gusto mo

naman. Sabat ng puso at konsensya niya.

"Your wish is my command." yumuko pa ito na para bang isa siyang reyna. Reyna ng
mga CHAKANG SELFIE! Tch!

A/N #32 na si Phoenix! Malapit na ang pinangarap kong #20 na spot! Hahaha.. Thnx
guys. Suportahan niyo ang kahibangan ko, keep your votes and comments pouring

=================

50. The Bitter Taste of Danger

"So hinatid ka lang ng gwapo, feeling mo ang ganda mo na?" bitter-bitteran na naman
ang kaibigan niya.

"Eh bakit, maganda naman talaga ako." ingos niya dito.Pero ang ngiti niyang abot
hanggang tainga dahil hinatid nga siya ni Phoenix sa trabaho. Nagtatrabaho pa rin
naman ito pero sa Cassiopeia nalang. Walang magagawa ang mga kliyente nito kung ang
Boss ay gustong sa bahay nalang mag-work. Sabi nga ni Phoenix, he can make video
calls with clients anytime. Meron itong Fret na kanang kamay, at merong maasahang
Maggie sa kaliwang kamay. Ano pa problema? Walang problema, liban na lang sa miss
na miss na niya si Prinz. Di bale may mga konting bagay nalang siyang inaayos sa
Shop niya tapos sasama na siya kay Phoenix sa Australia. Napatunayan na nito ang
dapat patunayan sa kanya. Kinikilig siyang isiping sa muling pagbabalik niya sa
Australia ay parang real couple na sila.

Kahit hindi magsalita si Phoenix, nararamdaman niya ang halaga niya dito, at sapat
na yun para umuwi siya. Ang bahay na niya ngayon ay kung nasaan ang mag-ama niya.
Maghihintay siyang maging handa si Phoenix na maging vocal sa naramramdaman sa
kanya. Yung tipong wala na itong inhibisyong magsabi ng feelings nito.

Kilinikilig siya sa pagbabasa ng mga sagot niya sa magazines.

"Uy hindi porke ikaw ang boss eh papasok ka na lang dito sa office mo at hindi
magtatrabaho. Sana pala umuwi ka na lang dun sa prince of hell mo kesa nakababad ka
sa internet diyan." reklamo pa ni Zyra matapos mag-assist ng isang customer na
bumili ng house figurine na gawa sa Aklan.

Sa kakabrowse niya sa google nakita niya ang

isang bracelet na may kakaibang disenyo. The bracelet was made of gold, emerald and
and some gray element na hindi niya mawari kung ano pero sobrang ganda ng design
nun. According to the site, it was an ancient ornament found in Surigao, made by
ancient Philippine people before Spaniards came. She instantly feel in love with
the thing. It was originally posted by a local from Surigao.

Maraming nagkakainteres na bumili nun pero mukhang hesitant ang may-ari na ipagbili
kasi pawang mga dayuhan ang nag ooffer ng malaking halaga para dito. Kakapost pa
lang nun, several hours ago. The bracelet was just found yesterday.

And she must have it!

"Zyra! I've found a gem! Look at this. Nahukay daw ng isang farmer sa Surigao just
yesterday, pinost sa facebook ng isang local from Surigao."

Napaawang din ang mga labi ni Zyra ng makita ang bracelet na yun na hindi
pangkaraniwan. Personal ding mahilig si Zyra sa mga ancient and unique items kaya
hindi rin mapagkit ang tingin nito sa monitor ng laptop.

"I have to catch an earliest flight to Surigao today. I must have this bracelet or
die!" nasabi niya.

"Pupunta ka sa Surigao ngayon?!"

"Yap! I'll be back tomorrow morning."

"Sasamahan na kita."

"Wag na Zy, walang maiiwan dito sayang ang benta. Kaya ko na to." hinawakan pa niya
ang magkabilang balikat ng kaibigan to give her assurance.

"Teka anong sasabihin ko kay Phoenix, susunduin ka niya mamaya di ba?"

Oo nga pala. "Ako na lang bahala, magttxt na lang ako sa kanya pag andun na ako.
Ayoko na muna siyang istorbohin ngayon kasi alam kong maraming ginagawa yun. Kawawa
naman

ang Phoenix ko."

"Asus! Bahala ka. Di ba yun magagalit?"

"HIndi naman siguro. Besides, this is work. Pinapayagan naman niya akong
magtrabaho."

"Ok. Sabi mo eh."

Kaagad na nakapagpa-book ng flight si Yvette. Wala siyang inaksayang panahon sa

kagustuhang mapasakamay ang mahalagang item na yun. Personal niyang gusto at balak
niyang gawing center of attraction sa shop niya. Hindi siya makapapayag na makuha
iyon ng iba, specially ng isang foreigner.

Wala pang alas-siete ng gabi touch down na siya sa Surigao. Ngayon ay kailangan na
lang niyang hanapin ang barangay na sinabi sa kanya ng ka-chat niya sa facebook.
Yung taong nagpost ng balita. Napakapit siya sa jacket dahil malamig ang hangin
doon. Mukhang masama pa ang panahon, sa pagmamadali niya halos wala siyang gamit na
nadala. Saka na siya maghahanap ng matutuluyan pag napuntahan na nya ang bahay ng
matandang magsasaka na yun.

Kinuha niya ang phone upang magtxt kay Phoenix, ngunit bukod sa lowbatt ay wala din
itong signal. Tsk. Lagot na naman, magagalit ito kasi di man lang siya nagtxt.

Hindi uso ang taxi sa lugar na napuntahan niya kaya kailangan niyang mag arkela ng
tricycle na maghahatid sa kanya sa barangay na yun.

Tsk. Kailangan kong matxt si Phoenix. Kundi World War III na naman sila pagdating
niya.

*************************

"Anong sinabi mo? Bakit ngayon ka lang nag report sa kin ng tungkol diyan?"
sinisigawan niya si Fret, he was live on his monitor. Nasa Australia ito sa opisina
niya.

"Phoenix, kakatanggap ko lang ng balita galing

sa head detective mo. It was confirmed. Nakalabas na ng Australia si Jacob thru a

cruise ship. May pinatay itong pasahero and stole its identity para makapaglayag
outside the borders of Australia. Based from intelligence, he was heading South
Asia.....Philippines to be exact."

"Sh1t!!" malutong na mura niya. Isang tao ang kaagad na pumasok sa isip niya. Si
Yvette. She should be in a very safe place hanggat hindi nahuhuli ang gagong Jacob
na yun! He won't let that lunatic touch even the tip of her fingers, over his dead
body! "I need you here Fret, bring the best of my men with you. I need you all here
ASAP!"
Hindi siya takot sa Jacob na yun. God damn it! Kahit ito pa ang pinakamagaling na
military officer in history, kahit ito pa ang pinakabrutal at pinakapsychotic, wala
siyang pakialam, hindi nito kayang patindigin ang balahibo niya. Pero ibang usapan
na kapag si Yvette ang target nito. Kailangan niya ang mga tauhan niya para mahuli
ang baliw na yun, dahil hindi niya maatim na malagay sa panganib ang buhay ni
Yvette. His precious Yvette.

He dialed her number. Napamura siya kasi out of coverage daw. Kelan pa naging out
of coverage si Yvette? Lowbatt? Imposible. Kumabog ang dibdib niya. Inatake siya ng
matinding kaba, unang beses na naramdaman niya yun sa buong buhay niya.

Sh!t.

Sh!t.

Sh!t.

Sunod-sunod ang mura niya dahil hindi niya talaga ito makontak. Mabilis ang naging
kilos niya, pianaharurot niya ang kotse patungong shop.

He dialed Zyra's phone number.

"Phoenix?"

"Where's Yvette?! She's out of coverage God damn it!! I can't reach her phone." he
was getting nasty again. Pero wala siyang pakialam, it was his nature to be evil at
hindi niya iyon kayang pigilan lalo na sa mga panahong ganito na kinakabahan siya.

"Ahm..Phoenix..I-im sorry but ...she's not here--"

"What do you mean she's not there?! Hinatid ko siya kaninang umaga diyan!"

Nangangatal ang boses ni Zyra sa takot sa kanya. He can't help it, he was angry and
scared...very scared.
"Nasa Surigao siya ngayon...."

Shit.

Nanghina siya. Nanlabo ang paningin. Lumuwag ang kapit niya sa manibela. At sobrang
bilis ng takbo ng kotse niya.

You gotta be fucking kidding me.

Yvette.

=================

51. The Devil's Weakness

" I said get me the hell out of here!" It was Phoenix. Inutusan niya ang mga doktor
na bigyan ito ng pangpakalma, at hindi nito gusto iyon. Napabuntong hininga si Fret
sa nagliliyab na mga mata ng pinsan niya. Alam niya kung bakit ito nagkakaganito.
Kasi ay dalawang araw na, hindi pa rin nakakabalik si Yvette at wala silang lead
kung nasaan ito.

Nakipag-coordinate na siya sa local government ng Surigao na hanapin si Yvette.

Phoenix was willing to give 10 million pesos sa kung sino man ang magbabalik kay
Yvette dito.

Tiningnan niyang muli si Phoenix, mukhang humuhupa na ang tensyon nito dahil sa
gamot. Tsk. Hindi niya alam ang gagawin niya, kasi sa totoo lang, kanang kamay siya
ni Phoenix at ang alam lang naman talaga niyang gawin ay sumunod sa mga utos nito.
Sa kanilang dalawa, ito ang nag iisip, siya naman ang taga-gawa. Matalino at tuso
si Phoenix sa lahat ng bagay, marami na silang pinagdaanang trahedyang mas malala
pa dito pero kampante siyang kumakapit lang sa mga desisyon at taktika ng Boss niya
dahil buo ang tiwala niya sa abilidad nitong mag-isip.

Pero ngayon, sa estado ni Phoenix. Tila wala ito sa sarili, hindi niya alam kung
susunod siya sa mga sinasabi nito. Hindi niya masisisi ang pinsan dahil ito ang
unang pagkakataong naging sobrang attach ito sa babae. Mahal nito ng sobra si
Yvette, kahit hindi nito aminin, alam nilang lahat yun. At hindi ito nakakapag isip
ng matino ngayon dahil sa takot na may masama nang nangyari sa babaeng pinaka-
importante

sa buhay nito.
Takot. Hindi alam ni Phoenix yun. Hindi ito na-orient sa feeling na ganun. Kaya sa
edad nito ngayon, hindi nito kayang ihandle ang takot na nararamdaman. HIndi nito
alam kung papanu kakalmahin ang sarili. Fear was just a basic thing for ordinary
people like them, pero para kay Phoenix, it was an alien thing na ngayon lang nito
naranasan sa buong buhay nito.

Kagaya kagabi, nagulat siya nang mabalitaang naaksidente ito sa daan because of
over speeding. Damn! Over speeding? Hindi si Phoenix ang tipo ng taong maaaksidente
dahil sa over speeding dahil sa galing ng body reflexes nito papasa itong
professional car racer kung gugustuhin nito at alam niya yun. Phoenix was not an
ordinary human, hindi lang ito sobrang talino, sobrang kakaiba din ang physical
ability nito.

He once called him a monster nang 10 years old pa lang sila ay bogbogin nito ang
isang grupo ng mga senior students na nambully sa kanya noong nasa grade school
sila. Bali-bali ang buto ng anim na malalaking studyanteng iyon. He excelled in
basketball. In swimming. In fencing. In judo. In mixed martial arts. He was a
blackbelter and a freakin sharp shooter too! Dun nagsimulang matakot ang mundo
dito, they started calling him evil. A prince of hell.

Kaya imposibleng mabangga ito ng dahil sa over speeding! Wala ito sa tamang
huwisyo, hindi niya pwedeng pagkatiwalaan ang mga desisyon nito ngayon. Pero anong
gagawin niya?

"Fret!" sigaw nito sa kanya. Lumapit siya.

"Get me the hell out of here, or I'll kill you if I managed to get out of here
myself!"

Tumiim ang bagang niya.

"Phoenix, you're wounded. You have a fracture on your left leg and arm,

kailangan mong magamot!"

"Stop injecting me drugs you moron! I don't need them. Let's get back to
Cassiopeia, I have security system installed there, kontakin mo lahat ng tao ko sa
Australia, I need to find Yvette as soon as possible! Pag may masamang nangyari sa
kanya, papatayin ko kayong lahat!!"
Napalunok siya sa sinabi nito dahil alam niyang kaya nitong gawin iyon.

"Look, we're doing everything that we can. Kinontak ko na lahat ng magagaling mong
tao sa Australia, they are on their way, bukas ng umaga nandito na sila. We're
tracking Yvette right now as we speak! Hindi kami nagpapabaya Phoenix. Kung gusto
mong makatulong kumalma ka. Kailangan mong makapag-isip ng tama, hindi yang ganyan,
para kang leon na basta na lang mananakmal! Mag-isip ka! Matalino ang kalaban natin
dito baka nakakalimutan mo na!"

"Shit! Panu ako makakapag-isip ng maayos kung panay ang turok niyo sakin ng
tranquilizer! Hindi ako baliw, mga tanga ba kayo!"

"Well, its a rare kind of tranquilizer specially designed for you. Kasi kailangan
mong kumalma, hindi ko kayang mag isa to, kailangan kita. Pero hindi sa ganyang
estado mo na malapit ka nang mabaliw!" sigaw na niya rin dito. " Fine. Kung ayaw
mong maturukan ng gamot, kumalma ka. Hindi ka pwedeng galaw nang galaw kasi
mababali nang tuluyan yang binti at braso mo!"

Huminga ng malalim si Phoenix. Nagbabaga pa rin ang mga mata nito, but he could see
his effort in forcing himself to calm down. Ilang minuto itong tumahimik, pinikit
ang mga mata.

Nakahinga na

rin siya ng maluwag.

*******************

Nang makumbinsi niya si Fret na kalmado na siya ay pumayag na itong umalis na sila
sa lintik na hospital na yun. Kung kaya niya lang maglakad mag isa hindi niya
kailangang umarte pa sa harapan nito.

Alam niya ang gagawin niya, hindi pa siya tinatakasan ng bait na kagaya ng iniisip
nito. 10 of his good men from Australia came with Fret. Ang mga ito ang nag install
ng mga computers and gadgets na gagamitin para matrace nila si Yvette.

This freakin country was so third world na hindi niya maasahan ang mga CCTV's. Ang
lugar na pinuntahan ni Yvette ay masyadong liblib, ni hindi nga nila matrace ang
location nito base sa cellphone na dala nito. Wala iyong signal o kahit na ano.

Fret made all the necessary arrangements. Alerto na lahat ng local na pulisya sa
paghahanap kay Jacob, lalong lalo na kay Yvette. Bukod doon meron siyang magagaling
na mga secret agents and detectives na lumilibot na sa buong Surigao at mga karatig
lugar.

They were working on a broken signals too, nagkataong kasing may bagyo sa lugar na
iyon at walang kuryente.

" I have to find her..." hindi niya alam kung nagagalit siya..o naiiyak sa sobrang
pag aalala sa babaeng pinaka importante sa buhay niya. Hindi niya alam kung ano ang
gagawin sakaling mapasa-kamay ito ni Jacob.

Fret tapped his shoulder. " Nararamdaman kong safe si Yvette sa mga oras na ito.
Dahil kung hawak siya ni Jacob, tatawag at tatawag yung baliw na yun sayo."

Tinitigan niya lang ito. Siguro nga tama si Fret. Wala siyang kwenta ngayon. First
time ito. Blanko siya.

Sobra ang takot na nararamdaman niya para sa taong pinakamamahal niya.

Tama, mahal niya si Yvette.

Matagal na niyang mahal si Yvette.

At masisiraan siya ng ulo pag may nangyaring masama dito.

Suddenly a call came in. He froze. Ito na ba ang tawag na sinasabi ni Fret?
A/N : Im sooo excited!! Kayo ba?!

=================

52. The Devil's Choice

Kabadong tiningnan ni Phoenix ang numero ng tumatawag. It was unregistered. Nang

akmang sasagutin na niya iyon ay naputol ang pag-ring ng cellphone.

Napamura siya.

The phone vibrated. It was a txt message.

Unknown: It's so good to be back! I missed my home country. How about you Phoenix?
Na-miss mo rin ba ang Pilipinas o mas namimiss mo si...... Yvette? Hahahaha!

Pinagpawisan ng malamig si Phoenix.

Phoenix: Jacob?! Damn you! Stay away from her or I'll rip your head out of your
neck!
Jacob: Ulol! Wag kang masyadong mayabang wala ka sa teritoryo mo! Ngayon, ikaw
naman ang kabahan. Ikaw naman ang manginig sa takot. Habang iniisa-isa kong
paghiwa-hiwalayin ang lahat ng parte ng katawan ng babaeng pinakamamahal mo.

Phoenix: Baliw! Hindi ako naniniwalang na sayo si Yvette! Pag nakita kita, parte ng
katawan mo ang paghihiwa-hiwalayin ko!

Jacob: Hahahaha. Ayaw mong maniwala? May regalo ako sayo sa labas ng gate ng bahay
mo. Kunin mo. At wag kang magkakamaling magsumbong sa mga aso sa paligid mo kundi,
mapapa aga ang kamatayan ng babaeng ito sa tabi ko.

Nanginig ang tuhod ni Phoenix. Hindi siya makahinga ng maluwag. Tumingin siya kay
Fret at sa mga tao niya. Pinag iisipan kung sasabihin sa mga ito o hindi ang mga
mensaheng iyon ni Jacob.

Abala ang mga ito sa paghahanap ng trace ni Yvette.

Napalunok siya.

He can't risked her life. Gagawin niya kung ano ang gusto ng baliw na yun, hindi
siya natatakot para sa sarili. Natatakot siyang baka nagsasabi ito ng totoo at
hawak nga nito si Yvette, at isang maling galaw niya ay patayin nito iyon.

Tumambol ng mas mabilis ang puso niya dahil sa naisip. Sa kabila ng masakit na
braso at binti dulot ng aksidente sinubukan niyang maglakad palabas ng gate. Sa
lugar kung saan tinuro ni Jacob.

What he saw outside the gate was a small recorder. He checked the thing first with
his gadget if it was a form of a bomb or something pero hindi naman. Pinulot niya
yun ang pressed the button.

'No...please....no...no....no... Don't do that, Im begging you!!'

Nahinto ang tibok ng puso ni Phoenix sa umalingawngaw na tunog mula sa recorder.

"Yvette..." naiusal niya. Halos mapugto na ang kanyang hininga.

It was definitely her voice. She was crying...like in some kind of a pain or
something. Para siyang pinagsakluban ng langit at lupa. Para siyang hinulog mula sa
eroplanong nasa kalawakan.

Nagvibrate na muli ang cellphone niya.

Jacob: Nakita mo na? Ngayon Phoenix, siguro naman naniniwala ka na.

Phoenix: Anong kailangan mo? Sabihin mo kahit na ano ibibigay ko wag mo lang siyang
saktan.

Jacob: Talaga? Nagmamakaawa ka na ba niyan? Pwes gusto kong makita ng personal.

Total, ikaw naman talaga ang kelangan ko, pumunta ka dito mr. prince charming,
sagipin mo ang iyong princess in distress. Hahahaha!

He gave him his location. Nasa isang isla ito, malapit sa Limasawa Island. Madali
lang pumunta doon dahil may maliit siyang private jet, kahit pilay siya ay kaya
niyang paliparin yun.

Jacob: Siguraduhin mong wala kang isasama. Wag mo akong subukang utakan Phoenix,
dahil may hawak akong alas, at isang maling galaw mo, ulo na lang ng mahal mong
babae ang ipapadala ko sa pintuan ng bahay mo.
Isipin pa lang ni Phoenix na mangyayari kay Yvette yun, para na siyang mapupugtuan
ng hininga. Hindi niya kakayanin yun.

Pero nasa isla si Yvette, kasama ng demonyong psychotic na yun. Kapag hindi niya
pinaalam kay Fret ang tungkol dito, sa kalagayan niya ngayon hindi niya kayang
labanan si Jacob. Her life was in his hands now.

Buhay niya, kapalit ng buhay ng pinakamamahal niyang reyna. It was down to a choice
now. At wala siyang magagawa, kailangan niyang isalba si Yvette.

Nagpadala siya ng mensahe sa huling pagkakataon bago sirain ang sariling cellphone
at itapon sa halaman sa gilid.

Phoenix: Darating ako.

=================

53. Phoenix Life in Danger

"Shit! What do you mean he's not in his room?" untag ni Fret sa isa nilang tauhan.
Biglang niyang naisip, nagpaalam sa kanya si Phoenix na magpapahinga sa kwarto,
kung hindi ba naman siya malaking tanga! Naniwala siya dito. Hindi ito magpapahinga
kung alam nitong nasa panganib si Yvette. "Shit ang tanga-tanga ko!!"

Balisa siyang napakamot sa balikat.

"Run all the CCTV's of the entire house. Now!" singhal niya sa mga tauhan. Sa dami
nila sa bahay na to, nalusutan sila ni Phoenix.
Lumabas sa projector ang mga kuha within the last 6 hours, nung nasa bahay pa si
Phoenix.

Nakita nila lahat.

"Jacob, sent him messages?"

Kasi kung tawag yun, kaagad na magreregister sa computer nila. Pero kahit hindi
tawag dapat napick up nila ang data kasi nakakonekta sa main server ang linya ng
cellphone ni Phoenix. Maliban nalang kung sa ibang numero nagtxt si Jacob. Kelan ba
nagkaroon ng ibang numero si Phoenix? Isang number lang ang meron ito at business
phone number lang yun.

Hindi niya maintindihan.

"He picked up a recorder outside." sabi ng isang taong nakabantay sa monitor.

"He exchanged messages with him. Can you managed to retrieve those messages? We'll
have all our questions answered if we can get those data."

Umiling ang technology specialist nila. " It will be hard, Phoenix destroyed his
phone after the conversation."

"Damn!" napasuntok siya sa mesa. Of course he wolud do that. Ayaw nitong makialam

sila!

Inutusan niya ang dalawang tao na kunin ang nasirang phone na tinapon ni Phoenix sa
halamanan. Pati na rin ang recorder na iniwan nito doon. Kailangan nilang gawan ng
paraan iyon. Dahil yun lang ang makapagsasabi kung saan pumunta si Phoenix, at kung
saan matatagpuan si Jacob.

"Sir, you have to see this." untag sa kanya ng isa pang taong nakamanman sa CCTV ng
bahay. Sa front gate. May nagdodoor bell.

Nanlaki ang mga mata niya sa nakita.

"What the hell is she doing here??!

Si Yvette yun.

Nasa labas ito ng bahay, nakabesteda lamang ito at mukhang galing sa probinsya.

Patakbong tinungo ni Fret ang pinto kasama ng ilan sa mga tao nila. Sinalubong nila
si Yvette. Nagulat pa nga ito nang siya ang magbukas ng gate.

"Fret! You're here! Kelan ka pa dumating?"

"Yvette? What the hell happened to you?" yun ang naisagot niya. Hindi niya
sinasadyang hablutin ito papasok ng bahay kung saan ito safe.

"Fret. Bakit? Anong nangyayari dito? Sino sila?" maang na tanong nito na tila
walang alam sa kung ano na ang kaguluhang nangyari simula nang mawala ito.

"Ikaw ang magpaliwanag. Anong nangyari sayo? Halos apat na araw kang nawala."

"I was in Surigao, may kinailangan akong puntahan doon para sana sa shop ko, pero
fake lang pala, nakakainis. Tapos hindi ako nakauwi agad dahil sa bagyo, delay
lahat ng flights pabalik ng Manila. Wala ding barko. Nasira yung phone ko dahil
nabasa ng ulan, mabuti nalang may mabait na mag asawang nagpatuloy sakin doon.
Nasan si Phoenix? Galit ba siya?"

Hindi siya sumagot. Hindi niya alam ang sasabihin dito. Walang kaalam-alam si
Yvette sa tunay na nangyayari.

Panu niya sasabihing Phoenix was not around. Na nagkasalisi sila. Ngayon ay papunta
na ito sa taong kikitil ng buhay nito, dahil sa maling akalang hawak nito ang buhay
ni Yvette. Kung mabuti ang lagay ni Phoenix at wala itong pilay hindi siya mag-
aalala. Saludo siya sa combat skills nito pero, masama ang lagay ng pinsan niya
dahil sa aksidente. Wala itong laban kay Jacob.

Nilinlang sila ni Jacob.

A/N: This chapter is to be continued...and revised if necessary:)

=================

54. Jacob

Nakaramdam siya ng kaba sa mga kinikilos ni Fret. Pati na ang mga Australyanong
nasa bahay niya, di niya maipaliwanag.

"Fret, tell me, what's going on here? Nasaan si Phoenix?"

Laylay ang balikat ni Fret sa tanong niya. "He's not here."

"Nasaan siya? Panung wala? Nagalit na naman ba siya sakin? Umuwi ba ng Australia?
Ano??" sunod sunod niyang tanong dahil sa kakaibang tensyong nararamdaman.

"He went out looking for you!" biglang pasigaw na sagot ni Fret. "Hindi ka kasi
nagpapaalam! Ni hindi mo man lang siya sinubukang kontakin, kung nasan ka na, kung
ok ka pa! Hindi mo ba naisip na sobrang mag aalala yun sayo?!"

Natigilan siya sa pasigaw na sagot ni Fret. Tila galit ito sa kanya. HIndi niya
maintindihan ang dahilan.

"I tried to, pero nasa liblib akong lugar. Walang telepono, walang kuryente, walang
kahit na ano. Alam kong mag aalala si Phoenix sakin, pero hindi ko naman inasahan
na aabutin ako ng bagyo sa lugar na yun. Im sorry. Ano ba kasing nangyayari....asan
na ba siya. Kontakin niyo na, sabihin niyo andito na ako. Hindi na ako
aalis.."gusto niyang maiyak dahil sa harsh treatment ni Fret. Naging kaibigan niya
ito kaya hindi niya gustong magalit ito sa kanya.
Huminga ito ng malalim. Napahilamos ng kamay sa mukha. "Im sorry. HIndi ko
sinasadyang sigawan ka. Hindi namin siya makontak. He took his jet few hours ago.
Hindi namin alam kung saan, pero pupuntahan niya si Jacob. Nanganganib ang buhay
niya ngayon Yvette."

Napatanga siya dito. Kinabahan siya ng sobra. "Sinong Jacob? Bakit niya pupuntahan
ang taong yun? Panung nanganganib si Phoenix?!"

"Kasi

buong akala namin kinidnap ka niya! Nagpadala ito ng recorder kay Phoenix. Ikaw ang
laman nun, humihingi ka ng tulong! Tumakas siya samin, hindi niya kami gustong
sumama dahil malamang binantaan siya ni Jacob na may gagawing masama sayo pag di
siya sumunod!"

Natutop niya ang bibig. Kasalanan niya kung bakit sumugod ng mag isa doon si
Phoenix. Pero sinong Jacob? Gaano kadelikado ang taong yun?

"Yung Jacob na yun? Anong kailangan niya kay Phoenix?"

"Malaki ang galit ng taong yun kay Phoenix. Gusto nitong gumanti, matagal na nitong
sinusundan bawat galaw ni Phoenix, matagal na itong naghahanap ng butas dito,
naghahanap ng kahinaan. Ilang taon na rin.Wala itong mahagilap na kahinaan kaya
hindi ito makalapit kay Phoenix. Pero nagbago ang lahat nang dumating ka sa buhay
niya."pahayag ni Fret. " Ikaw ang naging kahinaan niya. Dahil sayo nagkarun ng
takot ang pinsan ko, and Jacob used that to his advantage."

"Ano? Who's Jacob then? Anong klaseng tao ang posibleng may hawak kay Phoenix
ngayon?"

Muli ay lumaylay ang balikat bi Fret. Matamang tumingin sa kanya. Nakikita niya ang
takot sa mga mata nito. "He's an ex-military psychopath. He has a grave hatred
towards Phoenix. This man will kill him!"

Oh no.

God, please, no.

Nahihintakutan siyang napakapit sa sariling braso.

"Anong kasalanan ni Phoenix sa kanya? Bakit kailangang gawin niya to? Hindi ko
maintindihan. Matagal na palang threat sa buhay ni Phoenix ang Jacob na yun, bakit
ngayon ko lang nalalaman ang tungkol sa mga to? Bakit walang nagsabi sakin!"

"I'm not sure you need to know about all these. Ayokong magbago

ang tingin mo sa pinsan ko, ito rin siguro ang dahilan kung bakit niya piniling
ilihim nalang sayo ang tungkol kay Jacob."

"Anong dahilan? Magsabi ka ng totoo Fret! I need to understand all these!"

nanginginig na siya.

"Phoenix...killed his father.."

Namutla siya. Napaawang ang mga labi. Phoenix, a murderer? Alam niyang masama itong
negosyante pero hindi niya naisip na kaya nitong pumatay.

"It was an accident. Pinagtanggol lang ni Phoenix ang sarili niya. Galit na galit
ang tatay ni Jacob kay Phoenix dahil napabagsak nito ang kanilang negosyo.
Sinubukan nitong magmakaawa ng ilang beses kay Phoenix, pero alam mo naman sigurong
bago ka dumating bato ang puso ng pinsan kong yun. Hindi niya pinagbigyan. Umabot
sa sukdulan ang galit ng matanda, he tried to kill Phoenix in his own office with a
dagger. Lumaban si Phoenix, hanggang sa aksidenteng naitulak niya ang matanda,
tumama ang ulo nito sa matigas na bagay na agad nitong kinamatay. At dahil,
makapangyarihan si Phoenix, walang naging imbestigasyon. Nagawa naming tapalan
lahat ng pera. Yun ang pinagngingitngit ng kalooban ni Jacob, buong akala niya ay
walang awang pinatay ni Phoenix ang tatay niya at wala man lang imbestigasyong
naganap, ni hindi naparusahan, o naakusahan man lang si Phoenix."

Ngayon ay nagkakaroon na ng linaw ang lahat.

"After the incident Phoenix started receiving death threats from him. But Phoenix
was always heavily guarded in Australia, he couldn't get near him. Bukod pa dun,
aware siyang kayang ipagtanggol ni Phoenix ang sarili niya. He might not be in a
military, but he personally trained himself like one. Even with Jacob's elite rank
as a soldier, hindi niya

kayang tapatan si Phoenix sa kahit na anong duelo. Masyadong matalino si Phoenix,

he wouldn't fall for any of his traps. So he waited..and waited for his chance.
Until today, tuliro si Phoenix dahil nawawala ka, he stupidly bumped his car in the
streets, he was heavily injured."

"Naaksidente si Phoenix?" nanlaki ang mga mata niya sa narinig, napakuyom siya
dahil nanginginig ang buong katawan niya.

"It was just a minor accident. But he almost broke his arm and leg, Phoenix is
practically incapable of protecting himself now. Sinamantala ni Jacob ang sitwasyon
and plotted a trap against him, since Phoenix was desperate in finding you, he fell
for the trap. Pinuntahan niya si Jacob."

Napahawak si Yvette sa dibdib. Naintindihan niya ang galit ni Jacob, kung pschotic
ang taong yun, hindi nito palalampasin ang pagkakataong pahirapan at patayin ni
Phoenix.

Namutla siya sa naisip. Nanghihinang napa-upo sa malaking couch na naroon.

His life was in grave danger. All because of her. Kelan ba siya titigil sa
pagbibigay ng sama ng loob at panganib sa buhay nito?? Sinisi niya ang sarili.
Kasalanan niya ang lahat. Ano ang pwedeng niyang gawin para makabawi? Sana siya
nalang ang nakidnap, sana hindi nalang ang pinakamamahal niya.

HIndi niya napigilan ang umiyak. Sa sobrang useless niya, yun lang ang kaya niyang
gawin.

"What should we do? Kailangan may gawin tayo Fret. Please, kailangan nating siyang
sagipin!"

Tinapik siya ni Fret sa balikat, pilit itong ngumiti para bigyan siya ng pag asa.
"That's the plan Yvette, and we're working on it. We retrieved his phone, and we
are trying to get the data of their conversation. I also activated Phoenix's
underground connections and his private army. Once na nahanap namin ang kuta ni
Jacob, we'll move out."

"What do you mean underground connections?" maang niyang tanong kay Fret.
"Mafia. Elite criminals powered by money. I don't have a choice, I need all the
help I can get."

Napatitig lang siya kay Fret. Mafia? Ok, mafia. Lahat ng paraan sisikmurain nila
maibalik lang ng buhay si Phoenix. "He has a private army?"

"Of course he has a private army Yvette, he is a billionaire, and its not just an
army, it is composed of elite detectives and savage assassins."

Assassins? Ok lang din. Basta mahanap na ng mabilis si Phoenix. Sobrang kaba niya
she couldn't stop crying, parang lalabas na dibdib niya ang puso niya sa sobrang
sama ng tibok nito.

Kinabig siya ni Fret to give her a hug. " Phoenix took his jet, we're also tracking
it, siguradong sa isang isla papunta yun. As per last report, it was detected in
the southern part of the Philippines, by dawn we'll surely find him. Kalmahin mo
ang sarili mo Yvette, you have to understand that you are both his strength and his
weakness. You have to always take care of yourself. Sa susunod, don't do anything
reckless, at lagi kang magpapaalam sa kanya ok?"

Tumango tango siya.

"Ikaw ang buhay ni Phoenix, Yvette. Kayo ni Prinz, I hope you already knew that.

"Alam ko na yun ngayon..." humihikbi niyang sagot dito.

A/N: Phoenix at #20!!!!!

Dream come true na. haha. Thnx sa support!!

=================

55. The Devil has Fallen

A/N: Ang mga susunod na eksena ay may maseselang tema, linggwahe, karahasan,
sekswal at mala-drogang kagwapuhan ni Phoenix lamang. Patnubay ng magulang ay
kailangan.

You're warned.

*********†††††††**********

Mabilis niyang narating ang islang tinutukoy ni Jacob. It was an inhabited part of
earth. Madilim sa buong lugar, wala siyang makitang kahit na anong liwanag. He
perfectly knew he was somewhere inside the trees and bushes. Malamig ang hanging
tumatama sa mukha at katawan niya. Wala siyang ibang marinig kundi at huni ng mga
panggabing ibon at lagaslas ng tubig sa dalampasigan.

He smelled the breath of nasty air around him. Pulbura. Sigarilyo. Alak. He smelled
danger all over the place.

Kahit na lumaki siya sa boardroom at laging ballpen ang kawak niya, marami siyang
alam tungkol sa codes of survival. He was trained for this kind of situations too.
Base sa aura ng paligid, he has installed traps all over the deep lines of trees.
Bombs, daggers and holes with sharp objects beneath.

The asshole has formed his own gunmen and armies. Going here was sheer act of
lunacy. Kabaliwan nang maituturing pero hindi siya gagawa ng anumang bagay na alam
niyang ikapapahamak ni Yvette. He could die here, he knew. He would definitely die
here. Pero sisiguraduhin niyang makakaligtas si Yvette. He has a plan formed in
mind. Sa loob ng wallet niya naroon ang isang tracking device, nakakonekta iyon sa
security system niya na nakainstall sa Cassiopeia. Anumang oras pwede niyang
buhayin nag aparatong yun at sigurado siyang mabilis na makakarating si Fret, by
then he should have managed to let Yvette

escape and hide somewhere safe hanggang sa makarating ang mga tauhan niya.

Nakuyom niya ang kamao, he felt a horde of gunmen approaching. He could also feel
his own death coming.

Una niyang napansin ang mga pulang laser na nakatutok sa buong katawan niya. Tapos
ay ang pagbukas ng maliwanag na flashlight sa mukha niya. Naningkit ang mga mata
niya, inangat ang braso upang takpan ang nakakasilaw na ilaw na yun na nasa mga
mata niya.

"Welcome to hell, Phoenix." It was Jacob's voice. "Hindi ko akalaing ganito ka pala
katanga. Susugod ka dito ng mag-isa, pilay ka pa!" tumawa ito ng malakas. Sumakit
ang sentido niya sa nakakairita nitong boses.

Kasabay ng pagtawa nito ang halakhakan rin ng mga tauhang nasa paligid. Taliwas sa
kanyang inaakala, mas maraming tao si Jacob.

"Nasaan si Yvette?" tanong niya.

Lumapit ito at binigyan siya ng malakas na suntok sa sikmura. Napa-arko ang katawan
niya sa sobrang sakit. Pero tiim-bagang niyang tiniis iyon.

"Wala kang karapatang magtanong dito Phoenix. Ang sabi ko nga sayo, wala ka sa
teritoryo mo, ako ang Boss sa lugar na ito at isa ka lamang maliit na surot na kaya
kong tirisin kung kelan ko gusto." Hinawakan siya nito sa buhok, tapos ay sinipa
ang kaliwa niyang paa na may benda.

"Ugg!"

Sa sobrang sakit nun dala ng injury niya ay napaluhod siya sa harapan nito. Pilit
siyang pinatayo hawak ang buhok. Tiim-bagang parin niyang tiniis iyon. Nanlilisik
ang mga matang, tinitigan niya lang ang mukha ng kaaway.

"Kaladkarin niyo ang demonyong to sa safehouse!"

Marahas siyang hinila ng dalawang lalaki. Halos pumikit na ang mga mata niya sa
sobrang sakit ng mga injury

at sugat niyang balewalang dinidiinan ng mga to. Ramdam niyang nagdudugo na ang
braso at binti niya sa ilalim ng mga benda. Kailangan niyang tiisin yun. Kailangan
niyang makarating ng safehouse kung saan posibleng naroon si Yvette.

May kalayuan ang binaybay nilang gubat, maraming dugo ang umaagos mula sa mga sugat
niya at walang kasing sakit ang mga iyon. Mabilis ang lakad ng mga armadong
lalaking pinamumunuan ng psychotic na si Jacob. Halos kaladkarin siya ng mga ito
dahil medyo mabagal ang paglalakad niya kumpara sa mga ito dahil sa kanyang mga
sugat. Natumba siya, nawalan ng balanse. Hiniklas ng isang lalaki ang may pilay
niyang braso upang makatayo.

"Uhggg!" his jaw went rigged because of so much pain.

Sanay siya sa lahat ng bagay. Pero hindi sa ganitong klaseng sakit, bago sa katawan
niya ang mga ito dahil lumaki siyang protektado.

"Bilisan mo!" sigaw sa kanya ng lalaking humawak sa pilay niya.

Kailangan niyang makarating sa safehouse, hindi dapat maubos ang lakas niya, kundi
mawawalan siya ng pagkakataong itakas si Yvette. Yun nag naging inspirasyon niya
para tiisin lahat ng sakit.

Matapos ang halos dalawampung minutong paglalakad sa masukal na kakahuyan. Narating

din nila sa wakas ang safehouse na tinutukoy ni Jacob. Isa itong abandonadong
bahay, tingin niya ay isang lumang bahay-pahingahan ng mga mangangaso. Habang
papasok sa safehouse lihim niyang iginala ang paningin. Kailangang niyang
kabisaduhin kung saan tatakbo si Yvette pag napakawalan na niya ito. Napamura siya
sa sarili dahil maraming

tao si Jacob, nakakalat ang mga iyon sa buong paligid.

"Ahh!!"
Nabigla siya nang bigla siyang itulak ng lalaking may hawak sa kanya sa marumi at
matigas na sementadong sahig ng lumang bahay na pinasukan nila. Napaubo siya dahil
pasubsob siyang bumagsak sa sahig at nalanghap niyang lahat ng alikabok at duming
naroon. Tatalian sana siya ng isa pang lalaki, may hawak itong kadena.

"Wag. Di naman makakalaban yang lumpong yan."

"Ganun ba boss, sayang naman tong kadena ko, matagal ko pa namang hindi na
nagagamit to. Ganito na lang para may silbi naman to."

"Uhhhgg!!" mariing daing niya. Imbes na itali, hinampas nito sa katawan niya ang
kadenang may malalaking bakal. Sa sobrang lakas ng hampas pakiramdam niya nabali
ang tadyang niya, naramdaman niya ang malapot na dugong umagos sa sugat na nilikha
nun. "Ugggghhh!!" inulit pa ng lalaki ang paghampas sa kanya. Namilipit siya lalo.
Napapikit siya at nakagat ang dila nang inulit nang inulit ng lalaki ang paghampas.

Nagdilim ang paningin niya, sumakit lalo ang sentido sa walang humpay na tawanan ng
mga lalaking nasa paligid sa mga hampas ng kadenang tinamo niya.

Hindi pa siya nakakabawi at tinadyakan pa siya ng isa pa sa mga lalaking

nakapalibot sa kanya. Halos hindi niya na mahabol ang hininga sa sobrang sakit na
tinatanggap ng katawan niya. Pilit siyang pinaluhod ng mga ito sa harapan ni Jacob.

"Ano Phoenix, kumusta sa pakiramdam ang walang saktan ng matindi at hindi

makaganti? Masarap ba?! Dapat lang sayo to!"

"Awgg!" sumuka siya ng dugo. Sinikmuraan siya nito gamit ang kamaong may bakal.
Sabay sinuntok siya sa mukha. Ramdam niya ang pagputok ng gilid ng bibig niya at
pagsabog ng masaganang dugo mula doon. Umikot ang paningin niya parang namanhid sa
siya sa sobrang parusang tinatanggap.

Hindi niya pa rin makita si Yvette.

Tumawa ng malakas si Jacob. "Sinong hinahanap mo ha Phoenix? Si Yvette mo?" sabay

tawa pa. "Wala siya dito. Ang tanga tanga mo, nahulog ka sa patibong ko! Ano ha?"

Biglang nahinto ang pagtibok ng puso niya. Wala si Yvette dito?Nasaan siya? Hindi
niya inaasahan ang muling pagsipa ni Jacob sa dibdib niya kaya gumulong na naman
siya sa sahig. Nabalot ang damit niya ng alikabok, dumi at maraming dulong
lumalabas sa lahat ng parte ng katawan niya.

Mapupugtuan na siya ng hininga.

Kulay pula na paningin niya.

Ito na ba ang kamatayan niya?

Papayag ba siyang mamatay nang hindi nasisigurong nasa ligtas na lugar si Yvette?

=================

56. His Last Hope

A/N: Ang mga susunod na eksena ay may maseselang tema, linggwahe, karahasan,
sekswal at mala-drogang kagwapuhan ni Phoenix lamang. Patnubay ng magulang ay
kailangan.

You're warned.

*********†††††††**********

"Ano Phoenix! Lumuhod ka na! Magmaka-awa ka para sa buhay mo!" sabay hampas muli ng
kadena sa balikat niyang may injury.
"Ahhhggg!!" napasigaw siya sa sobrang sakit nun.

Gumulong-gulong siya sa sahig.

"Kulang pa yan sa kumpara sa ginawa mo sa Papa ko. Nagmaka-awa siya sayo!" sabay
sipa sa balakang niya. Pati sa tiyan. "Pero pinagtabuyan mo siyang parang aso! Wala
kang konsensiyang hayop ka!"

Umubo siya. Hinabol ang hininga. Alam niya kung ano ang tinutukoy nito. Si Fernand
Ruazon. Ang may-ari ng isang mining company na pinasara niya dahil sa mga illegal
nitong gawain. Nagmimina ito ng walang sapat na lisensya, wala sana siyang pakialam
dun, kaso ay nabalitaan niyang pumapatay ang grupo nito ng mga walang labang
mahihirap na sibilyan para maisagawa ang mga illegal mining activity nito sa mga
lugar kung saan naroon ang mga katutubong tribo.

Masama siyang tao, oo, aminado siya doon. Pero hindi sukdulang pumatay ng mga taong
walang kalaban-laban lalo ng ng mga bata! Halimaw ang tatay ni Jacob. Nararapat
lamang dito ang mamatay.

"Your father brought that tragedy to himself! Masyado nang humaba ang sungay niya,
at dahil isa siya sa mga tao ko, obligasyon kong putulin ang sungay niya!"

Dahil doon hinampas pa siya ng kadena ni Jacob

sa ulo! Sa sobrang sakit nun para siyang mawawalan ng malay. Umikot lalo ang
paningin niya, subsob siyang muli sa sahig.

"At kelan ka pa naging apektado sa mga tao sa paligid mo ha? Kelan ka pa nangialam
sa mga illegal na gawain ng mga tauhan mo?! Di ba nga ikaw naman ang pinuno? Ikaw
ang pinakamasama sa kanilang lahat! May gana ka ngayo na maghugas ng kamay?
Tarantado!" sinabunutan siya nito at hinampas ang noo sa sahig.

He could feel his death on the way.

"N-nasaan.... si..... Yvette?" halos bulong niya.

Tumawa lang ito ng malakas.

"Wala siya dito. Hindi ako makalapit sa pinakamamahal mo dahil sa kanya mo binigay
lahat ng magagaling mong tauhan. Dahil alam kong wala akong pag-asang makalapit sa
kanya, ikaw ang pinuntirya ko, dahil masyado kang mayabang! Naglalakad ka ng walang
security, kasi pakiramdam mo kaya mo lahat! Oh ano ka ngayon??" mala-demonyo ang
tawa nito. Nanlilisik ang mga mata sa kanya.

Hindi niya inasahan ang paghampas na naman nito sa kanya ng kadena!

"Oh ano Phoenix? Di ba magaling ka? Lumaban ka ngayon! Hahahahaha!"

HIndi niya rin inaasahan ang pagbuhos ng isang baldeng tubig sa kanyang mukha.
Napasinghap siya dahil inagaw nito ang natitira niyang hininga.

"Tumayo ka! Lumaban ka! Akala mo diyos ka? Ang yabang mo!"

Kakaibang lamig ang nanuot sa katawan niya. Mas lalo nitong pinatindi ang hirap na
nararamdaman pakiramdam niya mamamatay na siya.

Pero kahit papanu gumaan ang pakiramdam niya.

Base sa reaksiyon ni Jacob at sa mga kilos ng tao sa paligid, naramdaman niyang

wala nga si Yvette sa paligid. Kailangan niya ng tulong, hindi siya

pwedeng mamatay nang hindi nakikita si Yvette at ang anak niya.

Naisip niya ang maliit na tracking device sa katawan niya. Kailangan niyang
iactivate yun. Pero panu? Ni hindi niya maigalaw ang mga kamay. Kailangan pa niyang
palihim na maisagawa yun, maling galaw niya, tutuluyan na siya kaagad ni Jacob.

"Ngayon ka magyabang! Hindi ka maisasalba ng pera mo dito! Kung nagawa mong tapalan
ang batas, pwes wala kang lusot sa batas ko! Mamamatay ka dito!"

Tinadyak-tadyakan pa siya nito sa sikmura. Sumuka na naman siya ng dugo. Sa sobrang

hirap na nararamdaman parang malapit na siyang sumuko. Parang malapit na niyang
pakawalang ang huling hininga.
Nakataob na lang siya sa maduming sahig. Nasisinghot ng ilong niya ang mga buhangin
at alikabok doon na mas lalo pang nagpapahirap sa kanyang huminga. Pilit niyang
minumulat ang mga matang kulay dugo na lang ang nakikita.

Tumigil sa pagtawa ang mga tao ni Jacob.

He heard electricity sparks near him. Si jacob... May hawak na dalawang kable ng
buhay na kuryente.

"Nakikita mo ba to Phoenix? Ito ang papatay sayo. Susunugin nito ang puso mo
hanggang sa sumabog at mawalan ka ng hininga. Ito na ang katapusan mo! Sa wakas, sa
loob ng maraming taon, nakaganti rin ako sayong hayop ka!"

Hindi siya natatakot sa kuryenteng hawak nito. Gusto na lang niyang dumapo na yun
kaagad sa kanya para tuluyan na siyang malagutan ng hininga.

"At alam mo ba kung ano ang isusunod ko pagkatapos? Si Yvette, ang maganda mong
asawa na nakakapanggigil!! Hahahahahaha!!! Ang sarap sigurong lamutakin ng katawan
ng asawa mo! Makatas, malaman. Nagmumura ang dibdib at balakang. Hayop!"

Sabay tawanan ng mga tao sa paligid niya.

"Boss sama kami diyan!"

"Oo nga naman boss!"

Shit. Napamura siya sa isip. Tila siya hinugot sa kawalan dahil sa mga narinig.
Nagbaga ang mga mata niya. Kumuyom ang mga kamao.

"Oh ano, lalaban ka na? Kaya mo na?"

"Ahhhhggggggggggg!!!!!!!" malakas ang naging sigaw niya dahil sa boltahe ng

kuryenteng dumapo sa balat niya.
Pero balewala iyon. Ang mas masakit ay ang naiimagine niyang gagawin ni Jacob at
mga tauhan nito kay Yvette.

Hindi siya pwedeng mamatay. Kapag namatay siya, hindi niya masisiguro ang
kaligtasan ng mag-ina niya. Marami siyang dahilan para mabuhay. Ni hindi niya pa
nga nasasabi kay Yvette na mahal niya ito.

Kailangan niyang lumaban. Kahit gaano kaimposible. Kailangan niyang mag isip ng
paraan.

There were water all over the floor. May kuryenteng hawak si Jacob. At kaya niyang
basagin ang lamparang nagbibigay ng ilaw sa paligid. Magkakaroon siya ng advantage
kung di siya makikita ng mga ito.

Huminga siya ng malalim para mag-ipon ng lakas. Inantay niyang lumapit muli si
Jacob, kaya umarte siyang parang walang balak lumaban.

Kailangan niyang siguruhin ang bawat galaw.

Coz this was his last strength..

Last card of hope...

=================

57. His Demon Within

A/N: Ang mga susunod na eksena ay may maseselang tema, linggwahe, karahasan,
sekswal at mala-drogang kagwapuhan ni Phoenix lamang. Patnubay ng magulang ay
kailangan.

You're warned.

*********†††††††**********
Huminga siya ng malalim para mag-ipon ng lakas. Inantay niyang lumapit muli si
Jacob, kaya umarte siyang parang walang balak lumaban.

Pero bago pa man nakalapit si Jacob sa kanya, narinig nila ang malakas na pagsabog
sa labas ng safehouse.

Several helicopters roamed above the place. Nagsilabasan ang mga tauhan ni Jacob
upang barilin ang mga dumating na helicopters at mga black assasins na bumaba mula
doon.

Nakatanga si Jacob sa gulat. Yun ang ginamit niyang pagkakataon para sipain ito ng
malakas, nabitiwan nito ang hawak na kable ng kuryente. Sinipa niya ito gamit ang
lahat ng lakas gumulong ito sa sahig, tapos ay maagap niyang binato ng matigas na
bagay ang lamparang nagbibigay ng liwanag sa lugar.

Dumilim ang paligid, naaninag niyang nakatayo na si Jacob, dahil sa sunog na

nilikha ng pagsabog sa labas ay pumapasok ang kaunting liwanag sa loob ng bahay.

Halos mabingi siya sa lakas ng palitan ng putok sa labas.

Mabilis itong nakalapit sa kanya at gumanti ng sipa.

"Mukhang naamoy ka na ng mga tao mo ah. Pwes, huli na ang lahat, dahil papatayin na
kita!"

Nailagan niya ang kamao nitong may bakal. Kasabay ng pag-ilag ay buhos lakas niyang
sinipa ito sa mukha. He might be weak, pero lahat ng survival instinct niya ay
nagsisimula nang gumana. Hindi siya magpapatalo sa baliw na to lalo't banta ito

sa kaligtasan ng mag-ina niya.

Sinadya niyang mapunta si Jacob sa parteng may tubig. Sinipa niya sa direkyon nito
ang live wire na nasa paanan niya. Nagsimula itong mangisay.
A man on his left side saw what he did, tinutok nito ang baril sa kanya at
pinawalan ang mga bala nito patungo sa direksyon niya. Mabilis ang naging kilos
niya tumago sa wall na nakapagitan sa kanila.

Shit! Muntik na siya doon.

"Phoenix!!!!!!"

Narinig niya mula sa labas.

Nahigit niya ang hininga.

Si Yvette yun.

Shit! Anong ginagawa niya dito? Bakit kailangan siyang isama ni Fret?!

Hinagilap ng mga mata niya si Jacob, wala na ito sa sahig. Nakabawi na ito at
nagkukubli sa dilim. Narinig din nito sigurado ang tinig ni Yvette mula sa labas.
Papatayin niya si Jacob kapag sinubukan nitong saktan si Yvette. Hindi niya
matatanggap yun.

Tiim niya ang bagang sa paglaban sa lahat ng sakit na nararamdaman sa katawan. Ang
pakiramdam niya ay binabalatan siya ng buhay. Pero hindi na niya alintana iyon,
abot langit ang panalangin niyang wag pumasok si Yvette sa madilim na kwartong
kinaroroonan niya dahil nasa paligid lamang si Jacob, nag aabang.

Bilang at kontrolado niya ang paghinga. Pinakiramdaman ang buong paligid. Pilit
niyang hinahagilap kung nasaan si Jacob.

"Phoenix!!! Please answer me!"

Shit. Si Yvette ulit iyon.

Mas malapit na ang tinig nito ngayon. Nasaan na ba si Fret? Bakit pinabayaan nito
si Yvette na maglakad sa gitna ng putukan. Baliw na ang pinsang niyang yun. HIndi
nag-iisip!! Shit!

Sumilip siya sa

may pinto, hindi niya pa makita si Yvette. Ginala niya ang tingin sa labas. Wala
din ito.

God damn it!

Nakakalimutan niya ang mga sakit na nararamdaman sa katawan dahil sa pag aalalang
baka pumasok ito sa bahay, o tamaan ng mga ligaw na bala sa labas. Kailangan niyang
kumilos. Kailangan na niyang makalabas.

Pero dahil abala ang utak niya sa pag iisip sa kaligtasan ni Yvette, hindi niya
namalayan ang maingat na paglapit ni Jacob. Sinalubong siya nito ng hampas ng
kadena sa bandang ulo. Umikot ang paningin niya.

Sinabayan pa nito iyon ng suntok at sipa sa katawan niyang lamog na lamog na. Bali-
bali na nga yata lahat ng buto niya sa katawan.

Napasubsob siya kung saan naroon ang live wire. Mabilis niya itong nahawakan at
sinaksak sa tiyan ni Jacob nang akmang hahampasin na naman siya ng kadena sa ulo.
Nangisay ito.

Nagkaroon siya ng pagkakataong tumayo at makahanap ng kahit na anong sandata.

Di pa siya nakakalayo ng tuluyan ay nakabawi na si Jacob. Hiniklas nito ang damit

niya sa likod at siniko siya sa balikat. Napaluhod siya.

"Sinong may sabi sayong pwede ka nang makaalis. Nag eenjoy pa ako sayo eh! Lumaban
ka!" Malademonyo ang boses at tawa nito.

"Phoenix!!!!"

Yvette was very near. Narinig iyon ni Jacob.

"Pag sini-swerte nga naman, palay na ang lumalapit sa manok!" nakatawa pa nitong
sabi.

Nag-alab ang galit niya sa narinig. He can't let this filthy animal touch his
woman. Nakakuha siya ng lakas

na tumayo at tuhurin si Jacob ng buong pwersa. Sinabayan pa niya ng sipa sa mukha.

"I won't let you touch my woman,you disgusting animal! Mamamatay muna ako bago mo
magawa yan!" Isa pang malakas na sipa ang pinakawalan niya sa dibdib nito bago ito
tuluyang natumba.

Nagpilit pang bumangon si Jacob. Nahagilap nya ang kadenang ginamit nito sa kanya.
It was his time to unleash the devil within him. Hinampas niya rin ito sa ulo, sa
katawan, sa braso, at sa mga paa. Kahit maubos lahat ng lakas niya, kailangan
niyang lumpuhin ang hayop na to.

Pinagtatadyakan niya rin at pinagulong-gulong sa sahig. Hindi pa siya nagkasya

hinampas niya ang bungo nito ng upuan na kanyang nahawakan. Wasak iyon sa mukha
nito. Hiniklas niya ang kuwelyo nito upang patayuin.

Tinangka nitong agawin sa kanya ang kadena. Ngunit pinilipit niya ang kamay nito
patalikod at ubos lakas na hinampas ang ulo sa pader. He was bleeding now. Hindi
siya papayag na hindi makaganti. Inulit niya ang paghampas sa ulo nito sa pader
hanggang sa maraming dugo na ang umagos sa bungo nito.

"Ano ha! Hanggang dito lang ba kaya mo!!!" singhal niya dito kasi tila nanghihina
na. Pinulupot niya ang kadena sa leeg nito. Hinigpitan iyon nang hinigpitan
hanggang sa manlaban ito para makahinga. Pero nasa kanya ang advantage, hindi ito
makakapalag sa posisyon nilang yun.

"Matagal na dapat kitang pinatay! Kagaya ka rin ng ama mong sira-ulo!" dagdag pa
niya.

Pero tawa lang ang sinagot sa kanya ni Jacob sa kabila nang pagpipilit nitong
makahinga. Papatayin niya ang hayop na to!

"Phoenix!!" si Yvette iyon. Nasa may pintuan na ito at nahihintakutang nakatingin

sa kanya at kay Jacob na halos mamatay na sa sakal.

Nasa mga mata nito ang takot.

Ang takot sa kanya.

Parang nabuhusan ng malamig na tubig ang nag aalab niyang galit. Tila ng mga
sandaling yun, biglang nabahag ang buntot ng demonyong sumapi sa kanya.

Natauhan siya.

He realized his monster, his inner demon took over him again.

Lumuwag ang pagkakahawak niya sa kadenang pumapatay kay Jacob.

A/N: OK. Lousy actions. Haha. First time ko sa action scenes. Trying hard. So bear
with me. No hate please. *wink*

=================

58. His Salvation

A/N: Ang mga susunod na eksena ay may maseselang tema, linggwahe, karahasan,
sekswal at mala-drogang kagwapuhan ni Phoenix lamang. Patnubay ng magulang ay
kailangan.
You're warned.

*********†††††††**********

"Phoenix...." pabulong niyang turan. Nahintakutan siya sa anyo ni Phoenix, para

itong isang demonyong handang pumatay ng mga oras na yun. His eyes were blazing
fire. Ramdam na ramdam niya ang init ng aura nito sa buong paligid.

Tiningnan niya si Jacob.

She knew this guy. Ito yung lalaking nakilala niya sa Dizeriu ball sa Australia, si
Jacob Ruazon. Ngayon ay napagtagpi tagpi na niya ang lahat. Alam na niya kung bakit
ganun na lang ang galit na nakita niya sa mga mata ni Phoenix noon habang
binobogbog ito ng mga tauhan nila. Malakas ang kutob niyang ito rin ang Jake Savage
na nagpapadala ng mga mensahe sa kanya.

Laylay ang katawan nito at halos malagutan na ng hininga dulot ng kadenang

nakapulupot sa leeg. Phoenix, was once a murderer, at kahit anong mangyari, hanggat
kaya niyang pigilan hindi siya makapapayag na muling manaig ang demonyong nakakubli
sa pagkatao nito.

She has to save him from himself.

"Phoenix, stop it...please...let him go."

Tila nahimasmasan naman ito sa sinabi niya. Napansin niyang niluwagan nito ang
pagkakahawak sa kadena. Dahan dahan siyang lumapit dito. Natatakot siya sa anyo ni
Phoenix ngayon, para itong leon na anumang oras ay mangangagat. Pero nilakasan niya
ang loob.

"Yvette.."
Nang marinig niya ang tinig nito

saka lamang nawala ang kaba sa dibdib niya. Mabilis niyang tinakbo ang pagitan nila
upang yakapin ito. Pero hindi pa man siya nakakalapit ay sumigaw si Phoenix.

"Yvette, dapa!!!!"

Awtomatiko siyang napaupo. May mga ligaw na balang pumasok sa loob halos mabutas ng
mga ito ang mga wall sa paligid.. Hawak ng dalawang kamay niya ang taingang
nananakit na sa sobrang ingay ng mga baril na nagsisiputukan sa paligid. Dagdag pa
ang mga bombang nakatanim sa buong lugar na sunod-sunod na sumasabog.

Pag-angat niya ng tingin nahintakutan siya nang makitang nakabawi na ng lakas si

Jacob at nasuntok nito si Phoenix sa mukha ng pagkalakas halos umikot ito. Napansin
niya ang kamao ni Jacob, merong matigas na bakal na nakapalibot doon upang maging
mas malupit ang tama nito sa katawan ng kaaway.

Saka lamang niya napansin ang maraming sugat ni Phoenix nang gumulong na ito sa
sahig at marami itong dugo sa katawan. Basag-basag na rin ang mukha nito at may
tumutulo pang dugo mula sa ulo. Napaiyak siya. Tutop ng kamay ang bibig sa sobrang
awang naramdaman.

"Phoenix.."

Lakas loob siyang tumayo, hinugot ang kutsilyong nakadikit sa hita niya, tumakbo
siya patungo sa kinalugmukan ni Phoenix. Jacob was about to hit him again with his
iron fist pero pumagitna siya. Inumang niya dito ang hawak na kutsilyo. Kung bakit
kasi hindi nalang niya tinanggap ang baril na binigay ni Fret for her protection.
Eh di sana binaril na lamang niya ang baliw na ito!

Sa lupit ng ginawa nito kay Phoenix, nakalimutan na niyang magpakatao. Umahon ang
matinding poot sa puso niya para sa lalaking ito. Dapat itong mamatay!

"Uy, nice meeting you again stunning Yvette!"

nakatawa pa ito sa kanya na parang demonyo.His blood also dripping from his wounded
head. "Came to save your prince? Sayang crush pa naman kita. But you're too late
now, konting oras na lang matutuyuan na ng dugo yan at mamamatay! Hahahahaha!"
"Hayop ka! Ikaw ang papatayin ko!" nagdilim na ang paningin niya at sinugod si
Jacob, iniumang sa harap niya ang matalas na patalim. She targeted his heart! Pero
mabilis itong naka ilag.

Tumawa na naman ito ng nakakabingi. "Gusto ko yan, lumalaban! Hmmmmm hot and wild"
dinilaan pa nito ang ibabang labi. Na para bang pinagnanasaan siya. Nakakadiri! Mas
lalong kumulo ang dugo niya dito.

Sinugod niya itong muli, this time she tried to prick his stomach. Pero masyadong
mabilis itong kumilos, halos hindi niya ito makita sa madilim na paligid.

"Gotcha! Baby!"

Hindi niya inaasahan ang bilis nito, he came from behind marahas siyang kinabig sa
beywang at kinulong sa balikat nito. Nanghilakbot siya nang halikan siya nito sa
leeg at sa buhok, he was firmly holding him from behind. Nagpumiglas siya pero mas
lalo lamang humigpit ang hawak nito sa kanya. Nagawa pa nitong agawin ang
kutsilyong hawak niya.

Namataan niya si Phoenix, kahit hirap at bogbog sarado na ay pinilit nitong

bumangon. Hindi niya napigilan ang mga luhang pumapatak sa mga mata. Hindi dahil
marahas siyang hawak ni Jacob, kundi dahil sa matinding awa sa lalaking mahal niya.

"Phoenix, run! Please run! Fret is just outside, tutulungan ka niya, kailangan mo
ng doktor!!" she desperately begged him to do that. But it was no use, sa alab ng
galit na nakikita niya sa mga mata

nito, hindi ito tatakbo. "Hindi mo na kaya, parang awa mo na...umalis ka na

mahal..."

"Ohh, nakakatouch naman..." parang bata ang boses ni Jacob na nang aasar. "Sige na
Phoenix, tumakbo ka na raw. Sige na wag ka nang mahiya. Takbo na! Hahahahaha.
Pabayaan mo na sakin tong napakabango mong asawa, kung gusto mo, quits na tayo eh!"

Nanginginig ang buo niyang katawan.

Nakita niyang nagpunas ng dugo sa bibig si Phoenix. Sapo nito ang tiyan na
napuruhan. He couldn't even stand straight, this sight was breaking her heart and
soul.
"Bitiwan mo siya!" nagawa pa nitong sumigaw.

"Oh talaga? Bakit anong gagawin mo ha?" pang aasar pa ni Jacob. " Anong gagawin mo
kapag ginawa ko sa kanya to!"

"Ahhg!" halos mapatili siya nang hiklasin nito ang damit niya gamit ang kutsilyo.
Nahantad sa paningin ni Jacob ang dibdib niyang natatakpan na lamang ng puting bra.
Sinira nito ang damit niya hanggang sa may tiyan.

"Damn you!" susugod sana si Phoenix ngunit biglang inumang ni Jacob sa leeg niya
ang matalas na kutsilyo. Natigilan si Phoenix. Nakita niya sa mga mata nito ang
matinding takot.

"Ano ha! Lalaban ka! Ang tapang mo ah!" singhal ni Jacob. Tapos ay tumawa na naman
na parang asong nauulol. Dinilaan siya nito sa leeg. Napapikit siya sa sobrang
pandidiri.

Nakakuyom na ang kamao ni Phoenix. Hindi lang ito makagalaw dahil halos isang
pulgada lang ang layo ng matalim na kutsilyo sa leeg ni Yvette.

Nagmulat siya ng paningin. Jacob was a mad man, kung nalinlang sila nito. Bakit
hindi rin nila ito linlangin?

Nanginginig ang buong katawan niya sa kaba, but she must do something, she can't
just let Phoenix bleed himself to death trying to save her.

Lagi nalang siya nitong nililigtas, ngayon ay dapat siya naman. Siya tong malakas,
siya tong nasa kondisyon para makipag-dwelo kay Jacob.

Alam niyang hindi niya kakayaning pakipagbuno ng lakas nito.

Babae lang siya.

Pero yun ang gagamitin niyang sandata. Ang pagiging babae niya.
=================

59. A Woman's Ultimate Weapon

A/N: Savage and Violent Scenes Ahead.

You're warned!!

Phoenix is at #12 spot by the way:) Super thankz guys for all the comments and
votes. I appreciate it a lot!

"Sasaktan mo ba talaga ako Jacob? Akala ko magkaibigan tayo..." sinadya niyang

pababain ang boses. Yung tipong bumubulong siya sa tainga nito. Mapang-akit iyon.
Naramdaman niyang natigilan si Jacob sa narinig mula sa kanya. Napalunok ito.

"Magkaibigan naman talaga tayo eh, kaso ay mas pinili mo ang demonyong yan kesa
sakin!" sabi nito na hinigpitan ang hawak sa beywang niya.

"Hindi na ba ako pwedeng magbago ng desisyon, tatanggapin mo ba ako kung sasabihin

kong sasama na ako sayo..lumayo na tayo..tayong dalawa lang.."

Naramdaman niya ang excitement nito. Hinalikan pa siya sa leeg, pinilit niyang
sikmurain yun.

"Yvette! What the hell are you doing!" saway ni Phoenix sa kanya.
"Shut up!" singhal ni Jacob dito. Tinutok ang kutsilyo kay Phoenix.

Tiningnan niya ito sa mga mata, nais niyang basahin nito ang iniisip niya.

"Sshhhh.... Jake, listen to me...take me with you now, Im going away with you.."

Ngumisi itong parang demonyo. Ang kamay nitong nasa beywang niya ay nagsimulang
maglakbay. Bumaba iyon sa kaliwang hita niya. Puno ng pagnanasang hinimas-himas
iyon. Napalunok siya sa sobrang pandidiri, kahit nakaleather jeans siya parang
tumatagos doon ang mga kamay nito. Umakyat ang kamay nito sa tiyan niya. Pumailalim
sa damit. Nahigit niya ang hininga dahil halos bumaliktad ang sikmura niya sa
magaspang na kamay ni Jacob sa balat

niya.

"Shit!! Stop it!" sigaw ni Phoenix pero hindi ito makalapit, natatakot din itong
anumang oras ay gilitan siya sa leeg ng baliw na lalaking may hawak sa kanya.

Naramdaman niya ang mainit na kamay ni Jacob naglalaro sa pusod niya. Nag iiba na
ang tempo ng paghinga nito, nagsisimula na itong lukubin ng pagnanasa at
kamunduhan. Dahan dahan niyang ginalaw ang kamay niya, tinantiya kung magagalit si
Jacob, hinawakan niya ang kamay nitong nasa tiyan niya, sinadya niyang himasin
iyon. Ang isa niyang kamay ay hinawak niya sa leeg nito, pati sa tainga, sinadya
nyang umungol nang marahan para mas lalo itong ganahan.

Ayaw niyang tumingin kay Phoenix, dahil kapag ginawa niya yun baka pati siya
magcollapsed sa sobrang awang nararamdaman para dito. Sigurado siyang nag aapoy na
ito sa galit dahil wala itong magawa. At hindi sanay si Phoenix dun. Kasama na sa
buong pagkatao nito at sa dugo nito ang kontrolin ang lahat ng bagay, kaya hindi
niya maimagine kung gaano kabigat ang nararamdaman nito ngayon. Ngayong wala itong
magawa kundi panoorin siyang pagsamantalahan ng mortal nitong kaaway.

She can't let him suffer that pain. He had endured a lot already.

"Come on now..Jake...take me...hmmmmm....."

Hinayaan niyang umakyat sa dibdib niya ang kamay nito. Pumisil iyon kaagad, kahit
nakabra siya ramdam niya ang pagnanasang nasa palad at mga daliri nito. He has
turned him on now, nararamdaman niya rin iyon sa puwetan niya.
Ganyan nga Jacob. Ganyan nga.

Sinadya niya pang ikiskis ang malaman niyang pwet sa naninigas nitong pagkalalaki.
Kasabay ang ungol.

A man in lust has a clouded judgement.

His defenses slowly crumbled down, lumuwag ang kapit nito sa kutsilyo. Pero hindi
niya pa kayang agawin iyon lalo't nakatalikod siya dito. Unti-unti siyang humarap,
sinadya niyang titigan ito, pinapungay ang mga mata. Inangat niya ang ulo upang
imbitahan itong halikan siya sa leeg. Ginawa naman nito.

Sobrang init na ng katawan ni Jacob, nagliliyab na ang pagnanasa nitong maangkin

siya. He reached for her jeans and slowly pull it down hanggang sa makita nito ang
undies niya. Para itong hayok na hayop na tumitig doon. Tapos ay bumaba ang mukha
nito patungo sa nakahantad niyang dibdib.

Iyon na ang pagkakataong hinihintay niya.

Binuhos niya ang buong lakas na meron siya at buong pwersang tinuhod ang matigas na
pagkalalaki ni Jacob.

"Ahhhhhggggggg!!!" napasigaw ito sa sobrang sakit. Nahiklas pa nito nang tuluyan

ang damit niya.

Nanigas siya nang makitang isasaksak sa kanya ni Jacob ang kutsilyong hawak.

Pero mabilis ang naging kilos ni Phoenix para pigilan iyon. Nahawakan nito ang
pulso ni Jacob at buong pwersang binali iyon upang mabitiwan ang kutsilyong maaring
pumatay sa kanya.

Napasigaw pang lalo si Jacob. Iyon na ang naging pagkakataon niya para makalayo
dito.

Nagpambuno sila si Phoenix, nagsukatan ng lakas kung sino ang matitirang nakatayo.
She saw Jacob's ability to withstand pain and to fight Phoenix even in his state.
Magaling itong makipaglaban, sabi nga ni Fret, he was an elite soldier bago
nabaliw. But then she also saw the man of her dreams fighting back, like a wounded
soldier powered by hatred and revenge.

Naninikip ang dibdib niyang panoorin si Phoenix na makipaglaban para sa mga buhay
nila sa brutal at mapanganib na paraan.

Nanghilakbot siya nang makitang si Phoenix naman ang sinasakal ni Jacob ng kadena
sa leeg. Para mabawi ang hininga, nagawa nitong sikuhin ang katawan ni Jacob. Buong
pwersang hinawakan sa kamay at pinabaliktad sa sahig.

Dinampot ang Phoenix ang kutsilyo sa sahig, he will kill Jacob now, she saw it in
his eyes. Phoenix was literally unforgiving and savage, like his usual demon self.
Gustuhin niya mang pigilan ito she was too late now.

" You think you can get away as easy as this, after trying to kill my woman?!" nasa
tinig ni Phoenix ang matinding galit. "No fucking way, asshole! You deserve death
just by touching her!"

Jacob tried to get himself up, pero mukhang hindi na nito kaya.

Phoenix will definitely go for the kill.

=================

60. Her Hero

Phoenix was literally deadly now.

Sa huling pagkakataon gusto niya itong pigilan ngunit wala na siyang magagawa.

Napaiktad siya nang isang malakas na putok ng baril ang umalingawngaw sa may pinto.
May lalaking humandusay doon at base sa suot nito, kasamahan nila yun. Isa sa mga
black assassins ng underground army ni Phoenix. Nanlaki ang mga mata niya at
tumigil ang tibok ng puso niya nang isang armadong lalaki ang lumapit sa may pinto,
ito ang bumaril sa tauhan nila at siya naman ang puntirya nito.
The guy will shoot her!

Pero sa sobrang sindak parang nanigas ang buong katawan niya. Pagtama ng bala nito
sa katawan niya, siguradong patay siya. Sa sobrang lapit ng distansya imposibleng
sumablay ito sa pag asinta sa bungo niya.

Lord. No!

Napapikit na lamang siya dahil wala nang kakayahan ang sistema niya na gumalaw pa.
Kahit gumalaw siya hindi niya maiiwasan ang mga bala ng armalite na hawak nito.

Lord. Please!
Hindi pa siya handang mamatay!

BLAAAAG!

Napadilat siya nang marinig ang pagbagsak ng katawan ng lalaking malapit sa pinto.
Napalunok siya at pinagpawisan, hindi siya nagkamali, katawan nga ng lalaking
nanutok ng armalite sa kanya ang bumagsak. Kahindik-hindik ang itsura ng tauhan ni
Jacob na tinamaan ng kutsilyo at bumaon sa noo nito.

Binaling niya ang tingin kay Phoenix. Wala na ang hawak nitong kutsilyo, binato
nito iyon sa noo ng lalaking papatay sa kanya. Phoenix killed the man to save her!

Nang tingnan niya ang mga mata

ni Phoenix, walang bahid ng pagsisisi ang mga iyon. What she saw were the eyes of a
gallant warrior in the middle of a battle. He was wounded warrior, killing everyone
who tried to hurt the most important person he needed to protect. His
mission.....at siya yun.

Pareho silang napalingon sa nakahandusay na si Jacob nang gumawa ito ng kaluskos.

Pareho silang nahintakutan nang mamataang isang granada ang hawak nito ngayon
galing sa kung saan. Nakatawa pa ang baliw na si Jacob.

Pareho silang napaatras ni Phoenix malapit sa pinto kung saan pwedeng makakubli
sakaling tanggalin nito ang pin ng granadang iyon. Dahil hindi na naman siya
makagalaw, Phoenix suddenly was beside her.

"Ano Phoenix, hindi ka pa rin ba matatakot! Tingnan ko lang kung makapagyabang ka

pa dito!"

Phoenix held her hand...nanginginig ang mga kamay nito. He realized that Jacob
succeeded in threatening him! Phoenix was now afraid. Pero hindi ito marunong
matakot. Hindi ito natakot na pumunta sa lugar na ito kahit alam nitong buhay ang
itataya nito. Alam niya ang dahilan ng panginginig ng kamay ni Phoenix. Yun ay
dahil nasa loob din siya ng kwarto, at kapag pinasabog ni Jacob ang granada ay
kasama siyang sasabog. Yun ang kinakatakot nito, natatakot ito para sa kanya.

Sa bingit ng kamatayan narealized niya kung gaano siya kaimportante kay Phoenix.
Hindi man ito magsalita ng nararamdaman nito ay sigurado na siya at walang duda,
ipupusta niya kahit ang sariling kaluluwa sa diablo, siguradong-sigurado siya sa
mga oras na yun na mahal siya ni Phoenix. Hindi lang basta mahal, mahal na mahal
siya nito sukdulang ikamatay nito ang pagligtas sa kanya.

"Phoenix...." nasambit niya.

Humigpit ang hawak nito sa kamay niya.

Habang walang tigil ang tawa ni Jacob dahil parang ramdam na rin nito ang takot ni
Phoenix.

"Hahahahahahahaha, oh ano ka ngayon? Kanina ang tapang mo ah, ngayon nanginginig ka

sa takot! Hahahahahahaha, ito ang pinakaaabangan kong mangyari, ngayon manginig ka
hanggang sa maihi ka! Ang yabang mo kasi! Takot ka na ba sakin ngayon, Phoenix,
ha??" nakatayo na ito ngunit hindi makalakad.

"Phoenix..." yun na lang ang lumalabas sa bibig niya.

"SSsssssssshhh." bulong ni Phoenix sa mahinang tinig. Kahit nakatutok ang mga mata
nito sa bawat galaw ni Jacob alam niyang siya ang kinakausap nito.

Tumitig siya sa mukha ng lalaking pinakamamahal.

"Im here and I promise...I will protect you with my life."

Sumikdo ang dibdib niya sa tinuran ni Phoenix. Gusto niyang maiyak. Gusto niyang
matuwa. Gusto niyang matakot para sa buhay nito. Hindi niya alam kung ano na ang
nararamdaman niya sa halo-halong emosyong bumabalot sa buong niyang pagkatao.

This is not the end.

This should not be the end.

=================

61. Is this the end....?

They both heard the 'click' sound of the pin from his grenade. Nahigit niya ang
hininga, samantalang si Phoenix ay napakapit na sa braso niya.

Jacob was about to blow the whole place!

Nakakatuliro ang walang tigil nitong pagtawa. Sumakit ang sentido niya dahil sa
sobrang takot at sa walang tigil na ingay ni Jacob. Nanginginig ang mga tuhod niya
at umiikot ang kalamnan sa napipintong kamatayan nila ni Phoenix.

Sabay silang mawawala sa mundo.

Paano na si Prinz?

Anong mangyayari sa anak nila?

Hindi maari.

Pero hindi na talaga mapipigilan si Jacob! Ang sira na utak nito ay umabot na sa
sukdulan. Obsessed ang taong to na makitang natatakot at nahihirapan si Phoenix. At
dahil nakakita na ito ng takot sa mga mata ni Phoenix ay imposible itong mapigilan
pa. Wala na din itong habag sa sariling buhay. Nilaan nito lahat ng oras at
atensyon sa pagtugis at sa pagbababagsak kay Phoenix at ngayong malapit na nitong
makamtan ang bagay na yun, kahit ikamatay nito, hindi ito titigil

Naramdaman ni Phoenix na anumang oras ay ihahagis ni Jacob sa kanila ang granada.

Kinalkula nito ang mga kilos ng kaaway, mabilis ang naging aksyon ng kanyang
tagapagligtas, ni hindi niya namalayan na nagawa nang mabunot ni Phoenix sa noo ng
nakahandusay na bangkay ang kutsilyong hawak nito kanina.

Naalarma si Jacob sa kinilos ni Phoenix kaya di ito nag atubili na ihagis sa kanila
ang granada. Pero bago pa man nito maisakatuparan ang balak ay nakagawa na ng
aksyon si Phoenix. Yes, Jacob was tough.

But Phoenix was tougher. Jacob was clever, but Phoenix was far more intelligent.
Her warrior had always been one step ahead of his enemy.

Itinaas ni Jacob ang kamay, bago nito maihagis ang hawak na granada ay bumaon sa
pulso nito ang kutsilyong pinawalan ni Phoenix. Asentado ito at walang mintis,
tumagos sa pulso ni Jacob ang kutsilyo dahilan para mabitiwan din nito ang granada.

Napapikit siya.

She was not ready to die!

Ngayon pa na alam na niyang mahal siya ni Phoenix.

Hindi maari!!

Bago ang malakas na pagsabog, naramdaman niya ang mala-bakal na kamay ni Phoenix na
humila sa kanya palabas ng lugar.

Para siyang lumutang.

HInagis ang katawang lupa niya palayo sa nakamamatay na sabog na iyon.

Sobrang bilis ng mga pangyayari.

Umikot ang pakiramdam niya.

Para siyang tinapon sa kawalan.

Kahit idilat niya ang mga mata puro kadiliman ang nakapalibot sa kanya.

Tumigil na sa pagtibok ang puso niya.

Bumagsak siya sa matigas na lupa.

Halos madurog lahat ng buto niya sa katawan sa sobrang lakas ng pagbagsak niya.

Hindi na siya humihinga.

Patay na siya.

Si Phoenix?

Nasaan si Phoenix?

Hindi niya ito maramdaman malapit sa kanya.

Hindi maari!!

Sa sobrang pangungulila sa presensya ni Phoenix ay nabuhay ang sistema niya.

Pakiramdam niya ay nakipagbuno siya kay kamatayan at binawi niya ang sariling
kaluluwa sa mga kamay nito. Hindi maaring hindi niya maramdaman ang presensiya ni
Phoenix sa tabi niya.

"Yvette!!"
"Can you hear me?"

"Yvette!!!!!!"

Sunod sunod ang tawag sa kanyang pangalan.

Tahimik na ang paligid. Wala na ang nakakabaliw na tawa ni Jacob. Wala na ang
nakakabinging putukan. Wala na ang mga sabog ng granada sa paligid.

Ang tanging naamoy na lang niya ay ang sariling dugo sa pisngi dulot ng mumunting
sugat. Naamoy niya ang mga pulbura at sunog sa paligid,

Nagdilat siya ng mata. It was no longer dark. Nababanaag na niya ang mga armadong
black assasins na nakapalibot sa kanya. Five men were checking her vital signs.
Fret was in front of her. Sa lutang niyang isipan nakilala niya ang pinsan ni
Phoenix.

Wait!

Nasaan si Phoenix?!

"Is she OK?" tanong pa ni Fret sa mga nagaasikaso sa kanya.

Ok siya. Masakit lang ang katawan niya at munting mga sugat niya pero ok siya.

Nang tumango ang naka-itim na doktor na nagaasikaso sa kanya. Hinawakan siya sa

balikat ni Fret at nagmamadaling nagtungo sa isang bahagi na lugar kung saan
napapalibutan rin ng mga tao.
Si Phoenix ang naroon! Nakahandusay. Several of his trained men were checking on
him. They couldn't move him.

Buhay pa ba si Phoenix?

Bakit tila hindi na ito gumagalaw?

Tila hindi na humihinga.

"Diyos ko...." nasambit niya.

Awtomatikong tumulo ang luha niya. Dahan dahan siyang tumayo at papilay-pilay na
tinungo ang mahal niyang tila wala ng buhay.

Wala ng buhay....

Wala ng buhay....
NOTE: Guys unedited to ah! Walang masyadong ano diyan! Alam niyo na..

=================

62. His way home..

Lumuhod siya sa harap ni Phoenix. Hindi na nga ito gumagalaw.

"Phoenix....?"

Walang tigil ang mga luha sa kanyang mga mata.

"Fret? What's going on....?" halos walang boses na lumalabas sa kanya sa sobrang
panghihina.

Nabuhayan lamang siya ng loob ng biglang umubo si Phoenix. Napakapit siya sa braso
nito.

"Don't touch him, Yvette." ani Fret.

Binawi niya ang kamay.

"The doctors have given him first aid already. He will be ok, we'll fly out of
here."

"Then let's go!!"

Umubo ulit si Phoenix. Pero umangat ang kamay nito tila inaapuhap siya. HInawakan
niya ang kamay nito at dinala sa pisngi.

"Phoenix...." umiiyak niyang turan.

Pinilit nitong ibukas ang mga mata upang makita siya. Nagbukas-sara ang bibig nito.

"Im here, babe..." aniya. " How do you feel now? Tell me you'll be
ok..please..please..what do you want me to do for you to feel better, if there's
anything that I can do...tell me..."

Halos siya ang bawian ng buhay sa nakikitang kalagayan nito.

Hiniklas nito ang breather na nasa ilong gamit ang natitirang lakas. Lahat silang
nasa paligid ay nag-alala.

He wanted to talk.

"Y-ou want m-me to feel bbetter....?" halos bulong nito pero dinig nilang lahat.
"Cover up! Damn it!!"

Natigilan siya. Mahinang tumawa si Fret sa tabi niya. Pati na rin ang mga tao sa
paligid.

Saka lamang niya napansin na nakabra na lamang pala siya. Hiniklas nga pala ni
Jacob ang damit.

Napapahiyang inabot niya ang jacket na binigay ni Fret.

Tapos ay bumaling siya kay Phoenix. He was in breather again.

Gusto niya itong sapakin dahil sa inasal nito. Napahiya pa siya. Hindi na lang niya
pinansin dahil mas nanaig ang pag aalala niya dito.

Maya-maya pa ay naisakay na nila si Phoenix sa helicopter para kaagad na malunasan

ang mga sugat at pilay na natamo nito. Kailangan rin nitong masalinan ng dugo dahil
baka bumigay na ang katawan nito sa sobrang daming dugong nawala.
Phoenix had the best doctors in the country. Kinunsola niya ang sarili. HIndi nila
ito pababayaan. And he had all the reasons to live, si Prinz at.....siya.

He won't die.

NOTE: This chapter is to be continued.

Sorry kung hindi lahat nasiyahan sa mga recent updates. Pasensya na dun sa mga
nadisappoint ko. I'm still an struggling writer so naappreciate ko ang mga negative
feedbacks. I'll try to learn from them. I'll try to be better next time. I'm still
learning this craft anyway. Pero thank you ng marami sa mga sumusuporta. Malaking
bagay sakin lahat ng mga comments niyo.

=================

His way home (2)

Phoenix at #6!!!!! Im so thrilled!!

*********************************

"Doc, dalawang araw na ho wala pang malay si Phoenix? Ano po ba talaga nangyayari
sa kanya?" She was on the verge of crying. Halos wala na ngang tumulong luha sa mga
mata niya whenever she wanted to cry. Simula nang makarating sila ng Manila at
mabigyan ng medical attention si Phoenix, tatlong araw na hindi pa rin ito
nagkakamalay.

"Yvette, we have done everything possible to help him recover. Malakas ang katawan
ni Sir Phoenix pero sa tindi ng bogbog na inabot niya, nahihirapan ang katawan niya
ngayon na makarecover. Hindi lang mga sugat ang inabot niya, he had broken bones,
internal bleeding and extreme blood loss too. Napaka-swerte niya at nabuhay pa siya
matapos ang lahat ng iyon. We have managed to treat him with all the advanced
equipment we have pero katawan pa rin niya ang magdedesisyon kung ano ang magiging
resulta ng mga gamot at surgical processes na ginawa namin---"

"Dok I'll take care of it, ako na ang bahala sa kanya." bigla ang pagdating ni
Fret, sadya nitong pinutol ang iba pang sasabihin ng doktor at hindi niya alam kung
bakit.

Wala siyang nagawa nang nagmartsa na paalis ang doktor.

"Fret, what's going on? Bakit hindi pa rin nagkakamalay si Phoenix?"

Bumuntong-hininga si Fret.

"Too be honest Yvette, hindi ko alam. Naiintindihan ko kung bakit nahihirapan ang
pinsan ko ngayon na makarecover kasi hindi biro ang pinagdaanan niyang hirap sa mga
kamay ni Jacob. At first time niyang maranasan ang lahat ng yun, bago sa katawan
niya ang makaramdam

ng kahit na ano mang sakit dahil ni lamok nga hindi makalapit sa kanya! Pero sabi
ng doktor he's fighting. He's in a stable condition naman, we're just waiting for
him to gain his consciousness."

Tutop ang mukhang napaupo siya sa couch na naroon. She started crying again.
Kasalanan niya ang lahat. Kung di lang naging matigas ang ulo niya at sumunod kay
Phoenix na magpaalam san man pumunta, hindi ito aabot sa ganito. Kagagahan niya di
niya naisip na hindi ordinaryong tao ang minahal niya, maraming gustong manakit
dito sa kahit na paanung paraan at pwede siyang gamiting pain para matiklo si
Phoenix. Kagaya nga ng sinabi ni Fret, she was his strenght ang his weakness.
Parang si Phoenix ang nagbabayad ng lahat ng katangahang pinaggagagawa niya.

Siguro nga mali ang tadhana sa pagpili sa kanya para kay Phoenix. On the outside,
iisipin mong ito na ang pinakamasamang tao sa balat ng lupa. Ito na ang
pinakaabusado, brutal at walang puso. Pero sa loob ng mga panahong nakasama niya
ito, kung babalikan niya isa isa ang mga naging pakikitungo nito sa kanya, hindi
masamang tao si Phoenix. Lost, yes, but not a bad person. Kung tutuusin naging
napakabuti nito sa kanya. Despite cold words and gestures, he had always been good
to her. Inalagaan siya nito, binigay lahat ng gusto, pinrotektahan, pinagtanggol sa
lahat ng nang aapi sa kanya. Wala siyang maalalang kahit na anong insidente na
pinagmalupitan siya nito, kahit pa nga nung pumirma siya sa isang milyong dolyar na
halaga ng donation wala siyang narinig mula dito.

"I don't deserve him. Hindi siya dapat nagpapakamatay ng ganyan para lang sakin.
Para lang sa katangahan ko! Fret, hindi ko kayang mawala si Phoenix, hindi ko
kayang nakikitang siyang naghihirap, please.....I'm begging....do something....."

Pero walang naging imik si Fret. Ito man ay nahihirapan din para kay Phoenix.
Kinabig lang siya nito upang yakapin. Kaya walang tigil ang naging hagulgol niya sa
mga balikat nito.

Suddenly they both heard an emergency alert from the ICU kung saan pribadong naroon
si Phoenix. They were calling for his doctors. Sabay silang napatakbo ni Fret
patungo doon.
"What's happening??" puno ng pag aalala ang boses ni Fret.

Sinalubong sila ng isang doktor upang pigilang pumasok sa ICU dahil sterilized ang
lugar na iyon at mapanganib sa pasyente kung magpupumilit sila.

Hindi kaagad sumagt ang doktor tila nagdadalawang isip na sumagot dahil naroon
siya.

"Doc, please, tell me what's happening??" hindi niya napigilan ang sumigaw sa tindi
ng emosyon na kanyang nararamdaman.

"Bumabagal ang tibok ng puso ni Sir Phoenix....his special doctors are checking on
him inside...he will be ok.

Pero ramdam niyang hindi ito sigurado doon.

Lord. Ako nalang. Ako nalang kunin niyo. Masungit yan si Phoenix, maiinis ka lang
sa kanya kapag siya ang kinuha mo, ako na lang, promise mas mabait ako sa kanya.
Please....please.

"Doc, what will happen now? Ano nang ginagawa nila?" tanong pa ni Fret.

Umiling-iling ang doktor, na mas lalong niyang kinakaba. " Wala silang magagawa
kundi tulungang huminga ang pasyente, piliting maging stable lahat ng vital signs
niya, nakamonitor lahat ng body organs niya na pwedeng magcollapse so we could
sustain them the best way possiblel. Pero bukod sa mga yun, endurance nalang talaga
ng katawan ni Sir Phoenix ang pwede nating asahan."

No.

NO.

This is not happening.

=================

63. I.SEE.YOU

All he could see was darkness.

Kahit saan siya lumingon wala siyang makita. Para siyang isang bulag na naglalakad
sa isang malamig na desyerto. Nanunuot sa loob ng katawan niya ang hindi
maipaliwanag na lamig na halos pumugto sa paghinga niya.

Kahit wala siyang makita ninais niyang maglakbay sa kawalan. Umaasang baka
makarating siya sa isang lugar na mayroong liwanag.
Pero sa haba ng kanyang nilakbay ay wala pa rin siyang maaninag na kahit na ano.
Pagod na pagod na ang buo niyang katawan, halos hindi na siya makahinga. Ang
kinaroroonan niya ay isang desyertong malamig na halos walang hangin sa buong
paligid. KInakapos siya ng paghinga, kailangan niyang humugot ng malalim para
lamang magpatuloy sa pagtibok ang puso niya.

Pero ang paghinga ng malalim ay nagdudulot sa kanyang dibdib ng hindi maipaliwanag

na sakit. Tipong mas gugustuhin na lang niyang wag nang huminga dahil sa sobrang
sakit na dulot nun sa kanyang buong katawan.

Was this death already?

So this was what death feels like.

Alone.

And agonizing.

***********************

Pinayagan si Yvette ng mga doktor na makapasok. Hindi pa rin nila magawang ma-
stable ang vital signs ni Phoenix. Ang pagtibok ng puso nito ay tila unti-unting
pumapanaw. Pakiramdam niya pati magagaling na doktor ni Phoenix ay nawawalan na ng
pag asa.
Matapos niyang makapag suot ng puting damit para sa ICU at makapagmask ay nakalapit
siya sa kama ni Phoenix.

She felt like dying inside nang makita niya ang malalaking tubo na nakakabit sa
katawan

nito. Ang tanging sumusustento nalang sa buhay ni Phoenix ngayon ay ang oxygen na
nakakabit sa ilong nito.

She couldn't cry. Wala na siyang mailuha. Unti-unti na ring pinapatay ng lungkot at
pag aalalang nararamdaman ang puso niya. Pakiramdam niya namamanhid na ang buo
niyang katawan.

Dahan-dahan siyang lumapit kay Phoenix, atubili siyang hawakan ang kamay nito dahil
baka magkamali siya at lalong mapahamak si Phoenix. Pero hindi niya napigilan ang
sarili. Kailangan niyang hawakan kahit man lang kamay nito dahil kung hindi, baka
siya pa ang maunang malagutan ng hininga.

"Phoenix...I hope you can hear me. They told me to talk to you....please listen to
me my love. We are doing the best we can to save you, pero kailangan namin ang
tulong mo, kailangan mong lumaban. Hindi pwedeng basta ka nalang sumuko ng ganito,
malakas ka hindi ba? Ikaw ang pinakamatapang at pinakamatatag na lalaking nakilala
ko. Ikaw lang ang nagparamdam sakin ng walang hanggang pagmamahal, ikaw ang
nagbigay ng inspirasyon sa buhay ko, ikaw ang sagot sa lahat ng panalangin ko.
Mahal na mahal kita, alam mo yan, iiwan mo ba akong ganito ha Phoenix??

Alam mo ba kung ganu ako nasasaktan ngayon sa kalagayan mo? Halos hindi na rin ako
makahinga, halos bawian na rin ako ng buhay sa sobrang pag aalala ko sayo. Hindi mo
ba alam yun? Kaya parang awa mo na, gumising ka na diyan, lumaban ka para sakin at
para kay Prinz.

Prinz is walking now, you know? Malakas na rin yung mga binti nya kagaya mo.
Masungit na rin siya sa mga yaya niya. Mahal, naalala mo ba nung sinabi kong
ayokong maging katulad mo ang anak natin? Binabawi ko na yun ngayon, gusto kong
maging kagaya mo siya sa lahat ng bagay, sa mukha, sa ugali at sa kung papanu ka
magmahal ng walang hanggan at walang limitasyon. Gusto kong tularan ka ng anak
natin sa lahat ng bagay, kaya utang na loob bumangon ka na diyan.

Nanapak na ng yaya yung anak mo. Nambabato na ng laruan sa mukha. You have to get
up there and teach him some lessons, ok?!"
Napayupyop na lamang siya sa kama nito at doon walang tigil na humagulgol.

She can't lose her Phoenix.

Not now.

Not ever.

NOTE: Thank ypu dun sa mga taong nagvovote and nagcocomment ha?

Plz share din sa friends pag may time. Hehe. Luv y'all.

=================

64. Way back to life

His heart jumped when he finally saw the light that he was painstakingly looking
for. It gave him hope, it gave him relief. He ran towards it, he wanted to be
consumed by it. Suddenly he heard a voice. A sweet voice all covered with grief and
agony. That voice was familiar!
That voice belongs to the most important person in his life. The person he wanted
to protect the most, the one and only person he would willingly sacrifice his life
for.

And she was weeping right now. She was crying endlessly and it was breaking his
heart. He couldn't allow her to suffer pain, if he can do something about it. He
dismissed the idea of running towards the light, instead he focused on her voice,
desperately wanting to be transported back to life, back to her waiting arms.

To her precious Yvette's arms.

*************

Napasinghap si Yvette nang mapansing gumalaw ang daliri ni Phoenix. Natutop niya
ang bibig sa sobrang saya at excitement na naramdaman when he suddenly showed her
some hope. Tiningnan niya ang heart rate monitor nito, gumanda na at tila bumabalik
sa normal ang pintig ng puso ni Phoenix.

Dali-dali siyang nagpunas ng luha at tumakbo palabas upang sabihan ang mga doktor
at si Fret ng kanyang nasaksihan. It was a sign of life back to her Phoenix,
nararamdaman niyang babalik na ito sa kanya at hindi siya pwedeng magkamali doon.

"Dok! His finger moved!!" anunsiyo niya.

Kaagad na nagsikilos ang mga ito at bumalik sa loob ng ICU, pinigilan na siyang
bumalik doon. Hindi na siya nagprotesta dahil alam niyang anumang oras

magiging ok na si Phoenix.
Napayakap siya kay Fret sa sobrang kasiyahan! Wala siyang pagsidlan noon halos
magtatatalon siya sa tuwa.

Nakatawa lang si Fret sa kanya, ito man ay nabuhayan na din ng loob.

"You know what Yvette, you shouldn't be hugging me like this when my cousin wakes
up."

Kumunot ang noo niya dito at dumistansya.

"Whoa! Im not a pervert or something!" kaagad nitong depensa nang mabasa ang
iniisip niya. "It just that, I know better now, pagdating sayo, makitid ang utak ng
pinsan ko, baka pasabugin niya rin ako kagaya ng ginawa niya kay Jacob! Kawawa
naman ako, mamatay nang inosente!"

Natawa siya sa sinabi nito. Pero somehow, naisip niyang totoo nga iyon. She heard
him said that to Jacob. Phoenix didn't kill him on purpose, Jacob was killed by his
own grenade he had unpinned. However, given the chance he was more than happy to
end his life with his own hands just by touching her.

48 hours had passed, it seemed like an eternity for her. She was dying to be with
Phoenix now, nag antay siyang mailipat ito sa ibang kwarto kung saan bawas na ang
mga hose na nakakabit sa katawan nito. She was told his condition was more than
stable. Nakabenda pa rin ang buong kataan nito, nakadextrose pa din,and still in
oxygen. Other than that, he was completely getting better.

The most important part of it was the fact that he was conscious now, and she was
the first thing that he was looking for when he woke up.

Kinakabahan siyang pumasok sa maganda at eleganteng

kwarto na pinaglipatan kay Phoenix. It was surrounded by the most modern hospital
equipment sakaling biglang kailanganin nito.
Natuon ang atensyon niya kay Phoenix na kalmadong nakahiga sa hospital bed. He was
looking at her. Suddenly she felt her tears flowing rapidly from her eyes. She
couldn't helped it, she ran towards him and gave him a tight hug, so tight that...

"Awwwww!!!!!" napasigaw si Phoenix sa sakit.

Awtomatiko siyang dumistansya dito. Nakita niyang namutla si Phoenix dahil sa

ginawa niya. Gusto niyang sakalin ang sarili. She was over joyed na nakalimutan
niyang nalamog ang buong katawan nito.

"Im sorry, love. Im so sorry......" aniyang nagpupunas ng luha.

"Ang sakit. Gusto mo yatang tuluyan ako, sabihin mo lang...." anitong nakangiwi pa.

"Sorry na. Hindi ko sinasadya. Sobra akong nag alala sayo."

Umangat ang kamay ni Phoenix upang marahang punasan ang mga luha niya. Kahit alam
niyang nasasaktan at nahihirapan pa rin ito pinilit nitong ngumiti para sa kanya.

"You're forgiven. Come on now, my Queen, gusto ko ng hug pero wag lang munang
masyadong mahigpit dahil baka ikamatay ko na."

Lumapit siyang muli dito upang yumakap.

"Sorry Phoenix ah?"

"Phoenix? What happened to 'love' and to 'babe' you used to call me?"

Kumawala siya sa yakap nito to face him. His mouth almost a breath away from hers.

"Love....babe...., I'm sorry. I promise you, magpapakabait na ako, hindi na kita

susuwayin, at hindi na rin ako lalabas ng bahay ng walang paalam. Ayoko nang may
mangyari sayo ulit just by trying to
save me. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko...."

"SSSssshhhhhh, tama na yan. You know whatever happen, I will always save you.
You're the most important person in my life, I will always protect you even if it
cost my own life."

She was very happy. Hindi niya mapigilan ang umiyak dahil sa mga lumalabas sa bibig
nito. Sana isang araw marinig na niya dito ang mga katagang buong buhay niyang
pinangarap. Pero mag aantay siya. Kahit gaano katagal, kahit pumuti na ang buhok
niya mag aantay siya.

Bumukas ang pinto at sabay na pumasok sina Zyra at Fret. Masaya ang mga ito sa
pagbuti ng kalagayan ni Phoenix. Walang hanggan ang pasasalamat niyang pareho sila
ni Phoenix na may maasahang kaibigan.

"Well, look at you man, you're healthy as a horse! Naniniwala na talaga ako sa
kasabihang ang masamang damo mahirap mamatay!" sabay tawa ni Fret.

Ganun din sila ni Zyra. Umikot ang eyeballs ni Phoenix. Tinangka nitong kunin ang
vase na nasa ibabaw ng table malapit sa kama nito para sana ibato kay Fret pero
napangiwi ito sa sakit dulot ng fracture sa braso.

"Zyra, do me a favor. Pag hindi ka pumayag ipapasalvage ko si Alex ngayon din.

Sapakin mo nga yan. Ngayon na!"

Napamaang sandali si Zyra. Tapos ay walang sabi-sabing binatukan ng may kalakasan

si Fret. Natigil ito sa pagtawa at tiningnan ng masama si Zyra. Lagot na baka mag
away ang dalawa.

Si Phoenix naman ang tumawa.

Great! The devil behavior back again!

"Ba't mo ko binatukan??" untag ni Fret kay Zyra.

"Di mo ba narinig, ipapasalvage daw ang boyfriend ko?!"

"At

naniwala ka naman, uto-uto!" asik pa ni Fret habang hawak ang nasaktang batok. "Ako
ang magpapasalvage sa boyfriend mo ngayon, akala mo ba hindi ko kayang gawin yun?
Mas kaya kong gawin yun coz if you haven't notice I'm not the one on hospital bed
right now and I hold a full control over Phoenix assassins, how about that?"

Nawala ang kulay sa mukha ni Zyra. Gusto niyang matawa sa reaksyon ng kaibigan
niya.

"Tumigil na nga kayo, anong akala niyo kay Alex, alagang baboy na pwede niyong
katayin anytime?" singit niya. "Ikaw naman Phoenix, you have been given a new life,
pwede bang sa pangalawang buhay mo na to eh magpakabait ka naman kahit konti?"

"Haha. Asa ka. Kasama na sa DNA niyan ang masamang ugali." sabi pa ni Fret. "At
Broh humanda ka, uuwi akong Australia mamaya at dadalhin ko si Prinz dito pagbalik
ko...."

Nanlaki ang mga mata ni Phoenix. "Sino may sabi sayo? Wag mong dadalhin yung tyanak
na yun dito ah! Hindi pa ako handa!"

Natawa siya sa reaksyon ni Phoenix. Alam niya ang ibig nitong sabihin. Prinz did
grow so fast, na kung tutuusin sobrang advance ng growth nito na normal na yata
para sa isang Dizeriu, he could stand on his own now, and most importantly, he had
master the ability of throwing things at people. Whatever na mahawakan nito,
ibabato nito sa mukha ng pinakamalapit na tao dito. Bagay na siguradong minana nito
sa napakabait na ama.

"Why, don't you miss your only son? Oh, he will be heartbroken If he knew about
this." may pang aasar na turan ni Fret. Pinigilan nito ang tumawa.

"That child can kill me if you know what I mean! I'll deal with him when I fully
recovered but right now, I wanna see him just in videos, you understand?!!" Phoenix
said helplessly.

Tumawa lang si Fret.

" Matapos mong utusan ang pangit na babaeng to na batukan ako? I need to exact my
revenge, so I'm using my demonic nephew from hell to avenge me. Hahahhahahaha."

"Oh you gotta be fucking kidding me.." nasabi nalang ni Phoenix dahil seryoso si
Fret sa banta nito.

Napatingin siya kay Zyra. Galit na galit ang mukha nito. Umuusok ang tingin kay
Fret.

Wait.

Did Fret just call her an UGLY woman??

She knew her bestfriend.

Fret was in trouble now.

"Anong sabi mo? Tinawag mo ba akong pangit??"

Napatingin si Fret dito. He saw murder in her eyes kaya napahakbang ito palayo.

"Bakit, totoo naman ah!"

"AAAAAAAHHHHHH!!!" tili ng kaibigan niya sa galit. Pinaghahampas nito si Fret ng

dala nitong bulaklak.

"Ouch! Ouch! Ouch! Stop it ok??" Todo salag naman si Fret.

Di pa nakuntento si Zyra pinagbabato nito si Fret ng mga prutas na nahawakan nito.

Sa sobrang lakas halos durog ang saging at grapes sa mukha ni Fret.

"Ang sabi ko tumigil ka ah! Maganda ka na nga! Tumigil ka na!" sigaw nito.

"Wag mo akong utuin!!" sagot naman ni Zyra.

Habang walang tigil ang tawa ni Phoenix. Siya naman nakatulala sa mga ito.

Hindi tumigil si Zyra hanggat hindi tumatakbo palabas ng kwarto si Fret. Ang
masama, sinundan pa ito ni Zyra.

Haaayyyy. Disaster.

Mas lalo na siguro pag dating pa ni Prinz.

Dilubyo.

Sumakit bigla ang ulo niya.

=================

65. I Confess....

NOTE: Guys this is unedited. Just wrote random thoughts as soon as they came kaya
kung may mga lapses just bear with it. I'll edit this whole thing soon. Not now,
antok na ako eh. Haha.

*********************
She waited 6 long weeks until Phoenix can get back to his feet again. Excited
siyang makapaglakad na itong muli para sa engrandeng moment na hinanda niya para
dito. Malakas ang katawan ni Phoenix, mabilis itong nakarecover sa lahat ng mga
pinsalang natamo nito, dagdag pa ang magagaling nitong doktor na may mga kumpletong
kagamitan. Gusto niyang isipin na kayang bumuhay ng patay ng mga ito eh, sa sobrang
bilis ng recovery ni Phoenix.

She took a deep breath to gather the fresh air from the surroundings. Nasa rooftop
siya ng Cassiopeia, her ancestral house was surrounded by trees and green nature
kaya sa gabing iyon ay ramdam na ramdam niya ang masarap na simoy ng hangin.

She decorated the rooftop with sparkling lights with colors of white and yellow.
Nanguha rin siya ng mga magagandang bulaklak sa kanyang hardin para ikalat sa
paligid. Sa sentro nilagay niya ang isang maliit na bilog na mesa. KUlay puti ang
nilagay niyang skirt doon at nakapatong ang ilan sa mga paboritong pagkain ni
Phoenix, sinabayan pa niya ng red wine at candle light.

She herself has prepared. Tonight she was wearing a casual white dress accentuated
with her favorite black necklace from her shop, deep red lips, and hair cascading
her back in large curls. Right now,

she was holding a stem of red rose patiently waiting for the love of her life to
arrive.

Halos mabitiwan niya ang hawak na rose when Phoenix finally met her. He was in his
usual white shirt and dark blue jeans. Although may hawak itong walker dahil hindi
pa tuluyang nakakalakad ng matuwid ay hindi nabawasan ang taglay nitong kagwapohan.

Iginala nito ang paningin sa paligid. Hindi nito inaasahan ang preparasyon niya sa
gabing ito so she was hoping he would be pleasantly surprised. Kinakabahan siyang
lumapit dito so she could give the rose she was firmly holding.

"Hi!" yun lang muna ang nasabi niya dahil kinakalma pa niya ang sarili. BInigyan
niya ito ng ngiting ubod ng tamis.

Wala siyang mabasang ekpresyon sa mukha ni Phoenix. Kaya hindi na niya alam ang
susunod na sasabihin. Inimagine kasi niya na pag nakita nito ang maganda niyang
preparation para sa surprise dinner nila ay matutunaw ang puso nito at hahalikan
nalang siya sa sobrang saya. Pero mukha walang epekto dito. GUmuho ang expectations
niya. Nag rehearse pa man din sya ng mga linyang, ' walang anuman mahal ko, para
sayo ang lahat ng to, sa gabing to buong puso kong inaalay sayo ang buong buhay at
pagkatao ko'.
Wala. Wa epek.

"What's with the cheap decors here? Anong meron?" yun lang ang lumabas sa bibig ni
Phoenix. Kunot-noo sa itsura ng paligid.

Yun na. Sumabog na talaga ang inis niya. Isang linggo niyang pinaghandaan ang lahat
ng ito tapos, cheap? Cheap decors lang ang komentong sasabihin nito? Walanghiya!
Tumaas-baba ang dibdib niya sa sobrang pigil na hampasin ng hawak na rose si
Phoenix.

Halos maputol na rin ang tangkay nun.

Tumikhim siya. Huminga ng malalim. Hindi pwedeng masira ang gabing to kaya kinalma
niya ang sarili.

"Sorry na po sa cheap na decors. Hindi naman ako kagaya mo na pwedeng mag breakfast
sa ibabaw na sphinx sa Egypt,maglunch sa Eiffel tower tapos mag dinner under the
aurora borealis sa Alaska ng bonggang bongga."

Ngumiti si Phoenix. Bahagyang sumingkit ang mga mata nito, nalusaw na naman ang
inis niya. Holy sh!t, kelan siya makakamove on sa kagwapohan nito? Siguro 50 years
from now, kahit uugod-ugod na sila laglag pa din ang puso niya sa tuwing tatawa
ito. Speaking of old age, bumalik siya sa totoong pakay niya kung bakit todo handa
siya tonight. She wanted to grow old with him. At kung hindi ito magsasalita
tungkol doon, siya na ang kikilos!

Pero grabe, nakakapanghina talaga ang mga ngiti ni Phoenix.

"Wag ka nang magreklamo diyan, may sasabihin lang ako tonight. Espesyal ang
sasabihin ko kaya kahit cheap naghanda ako."

Tahimik lang si Phoenix, tila inaantay ang sasabihin niyang iyon. Kinapos na siya
ng hininga dahil sa atensyong nasa mga mata nito. Kinuha niya ang red wine na nasa
table, sinalin sa kopita hanggang mangalahati iyon tapos tinungga ng straight at
mabilisan.

"Can I offer you a rose?" nanginginig ang kamay niyang inabot dito iyon habang ang
isang kamay ay pinunasan ang alak na nasa gilid ng bibig. Tahimik na inabot ni
Phoenix ang bulaklak.
"C-can we sit d-down?" Takti nauutal pa siya.

"Sure." tipid na sabi ni Phoenix, pinag aaralan ang mga kilos niya.

Inalalayan niya itong makaupo bago siya pumwesto sa other side ng table, katapat

nito.

"Uhmm, sorry wala nga palang music, ahhmmm, cellphone na lang.." hindi siya
mapakali, nakalimutan niya kung saan nilagay ang cellphone upang sana magpatogtog
ng music. Sure naman siya na makakahanap siya ng magandang background sa spotify.
Nang akmang tatayo na siya Phoenix hold her hand, pinigilan siya nito at
sinenyasang maupo nalang. Kagat labi siyang sumunod.

"Talk." sabi nito. "Just talk. HIndi mo kailangang maghanda, magpa-ilaw ng mga
bombilya sa paligid, uminom ng maraming alak at magpatogtog ng music para lang
kausapin ako. Kung may gusto kang sabihin, you should've told me, I'll gladly
listen. So what now, my Queen, what do you wanna say?"

Nakagat niya ang ibabang labi. Gusto niyang mahimatay na lang, pero para sa future
nila, she needed to set things straight with him. " I want to make this night
special and unforgettable for the two of us. Coz tonight, I'm officially announcing
my deep, unconditional and irrevocable love for you. We haven't had a good start,
in the first place our meeting was a mistake. Also our first impression of each
other were clouded and inaccurate. And I know we're forced to be together by fate.
I have given myself to a total stranger that night and I certainly agree with Zyra
na that was super idiotic! Pero hindi ako nagsisi kahit kelan, masaya akong
nakasama kita ng gabing yun.

Nung mabuntis ako at walang maipakitang ama sa mga tao, I was bullied, I was
treated like a dirty lowlife slut, sobrang sakit nun pero tiniis ko. Sa puso ko
masaya ako dahil, nagkakilala tayo, iniwanan

mo ako ng buhay na alaala ng gabing yun , at yun ang isa sa pinakamasayang bahagi
ng buhay ko."

Phoenix was not moving, diretso lang ang tingin nito sa mga mata niya. Kahit pa
nung huminto siya upang magpunas ng luha gamit ang piraso ng tela na dapat ay
nakalagay sa lap niya. Nakatuon lang ang pansin nito sa kanya.

"Hindi mo alam kung gaano ako kasaya nung bumalik ka. Hindi ko inaasahan na
magkakatotoo ang mga panaginip kong babalikan mo ako. Of course I was a bit stunned
and suddenly afraid nung malaman ko ang tunay mong pagkatao. That you were not the
ordinary local businessman I know, I never expected you to be the great Phoenix
Arthur Dizeriu, Australia's richest finance magnate. Sa maniwala ka o hindi , hindi
talaga kita kilala ng gabing yun. I was not thinking of the money or even of
Cassiopeia that night when I was making love with you, sa puso ko I was willing to
give you everything that night coz I fell in love with you the moment I saw you.

You made me the happiest woman alive when you invited me to your real home in
Australia. Pakiramdam ko kahit papanu may puwang ako sa puso mo, especially when
you officially announced to the public that I am your one and only woman. It made
me cry, it made me want to believe na baka gusto mo rin ako kahit konti.

Sabihin mo nang makapal ag mukha ko, pero mas lalong tumindi yung pakiramdam ko na
mahal mo rin ako when you almost died in Jacob's hand when you fell for his trap
thinking I was abducted by your mortal

enemy! You were more than willing to die for me.

When you were in hospital bed, na realized ko kung gaano ka kaimportante sa buhay
ko, hindi ko kayang mawala ka. Kaya once and for all gusto kong magkalinawan na
tayo. Mahal kita, mahal mo ba ako?"

Phoenix was still quiet. Pinanood lang siya nitong magpunas ng maraming luha at
suminghot singhot. Ni isang tango o kataga wala siyang narinig dito.

Nag antay pa siya ng ilang minuto. Magtitiyaga siyang makipagtitigan nito ng

matagal hanggang sa marinig niya ang gusto niyang marinig. Sa kabila ng kalmadong
aura, kinakabahan siya.

Paano kung mali pala siya?

Paano kung hindi siya mahal nito at sadyang ayaw lang talaga nito na mawalan ng
Mommy si Prinz.

Shit. Naloko na.

That was a possibility.

Sobrang mahal ni Phoenix si Prinz na lahat gagawin nito para sa anak. Of course he
never wanted his only son to lose his mother. Ayaw nitong maranasan ng bata ang
naranasan nito na mawalan ng ina. And it was likely for him to face even possible
death just to make sure his son would grow up with a mother beside him.

Posible.

Nakainis! Bakit kasi hindi ito magsalita?

Bumuntong hininga si Phoenix.

"You were boldly telling me you love me, ni hindi mo nga magawang tanggapin ang
alok kong kasal..." umpisa nito.

Napanganga siya sa sagot ni Phoenix.

"How do you expect me to accept your proposal kung ni hindi mo nga masabi kung ano
ang nararamdaman mo para sakin! Matagal na tayong magkasama pero hindi

ko alam kung ano ba ako sayo. Girlfriend ba? Friends? Acquaintance? Nanay ng anak
mo? O baka fuck buddy lang?!"

Si Phoenix naman ang napatunganga sa sinabi niya.

"Alam mo ikaw, sobrang kapal ba niyang balat mo, hindi ka makaramdam? Ilang shot ng
anestesia ang tinitira mo araw-araw at sobrang manhid mo? My God Yvette! I don't
know what to do with you anymore! I have been trying to show you almost everyday
how much you mean to me! Ano pa bang gusto mong gawin ko para makaramdam ka? Gusto
mo bang buhayin ko ulit si Jacob at magpabogbog ulit ako? Gusto mo bang magkabali-
bali ulit ng malala ang mga buto ko? Kailangan ko pa bang masabugan ng granada sa
mukha para lang mapatunayan sayo na ikaw ang pinakamahalagang tao sa buhay ko?

Do I have to die just for you to realize how much I love you? Yvette, you know I'm
not good with words. I just can't settle with the idea of telling you how much I
love you every freakin hours of everyday. Mas gusto kong iparamdam sayo yun. Mas
gusto kong sabihin mo na ramdam mong mahal kita kahit hindi ako magsalita.

I heard you said that in my hospital bed. Those words made me want to live. Ginawa
ko ang lahat, I even begged for my life from the heavens just to get back to you.
Akala ko ok na. Pero heto ka na naman sa mga insecurities mo, sa mga walang kwenta
mong pagdududa sa pagmamahal ko sayo! Kailangan ko bang mamatay at magpalagay ng
tarpaulin sa kabaong ko na MAHAL KITA para lang maabsorb niyang mahina mong kukuti
ang gusto kong iparamdam sayo? Nakakaasar ka, gusto kitang sapakin ngayon!"

She was stunned. Literal. Totoo. Hawakan man ang puso ni Yvette ngayon, hindi na
iyon pumipintig sa sobrang pagkagulat, at sa sobrang saya sa mga narinig niya.

"Mahal mo ko....?" naiusal niya.

"Hell, yes! More than you ever know."

Gusto kong umiyak.

Hindi, gusto kong tumawa.

Hindi ko alam ang nararamdaman ko. Masayang masaya ako.

Comment please. I wanna hear y'all guys. Bawal mag post ng "UPDATE PO" hahaha.

Happy half a million views nga pala sa atin! Can we make it to a million kaya?

=================

66. A fairytale

NOTE: UNEDITED, NO HATE.

**************************

She couldn't stop crying. She couldn't contain her happiness. Who cares kung
ampangit na ng make up niya dahil sa walang tigil na pag-iyak? Sigurado naman
siyang hindi na babawiin ni Phoenix ang mga sinabi nito just because she had
smeared her make up.

Oh my god.

Lord.

Thank you!

Napahawak siya sa dibdib nang tumayo si Phoenix mula sa pagkakaupo nito sa silyang
nasa harap niya. Lumapit ito at lumuhod sa harap niya, she still couldn't move on
her chair. Kung kanina naiinis ito ngayon naman ay ubod ng aliwalas ang mukha ni
Phoenix, pakiramdam niya mas lalo itong gumagwapo sa paningin niya habang
tumatagal. He smiled at her bago masuyong pinunasan ng kamay ang mga luha niya.

"Queen, you should know by now that your man is not used into carrying handkerchief
with him all the time. Kaya pag umiiyak ka na , Im useless. I only have my bare
hands to prevent your make up from scattering all over your face, and they don't do
the job any good."

Natawa siya sa sinabi nito. Sinubukan niya ding kalmahin ang sarili.

"But it's all my fault. I wouldn't have stressed you out kung mas naging vocal ako
noon pa man sa nararamdaman ko sayo. I should've told you I love you long time ago.
I was very hesitant to admit the truth because I was afraid words are not enough to
express how much I love you. Kaya ang ginawa ko sinubukan kong ipakita yun sayo sa
lahat ng paraang alam ko. I felt I succeeded in doing that pero tama ka, things
would have been a lot different kung nasabi ko rin sayo kung ano ang nararamdaman
ko.

I'm sorry you have gone

through all these efforts just to have me talk, and I'm sorry I almost let myself
killed by a psychopath just because I lack the communication that you have always
been fighting to have with me. I'm sure you will be more careful with your actions
kung sinabi ko sayo noon ang tungkol kay Jacob. You won't be recklessly going out
unaccompanied, kung alam mong may baliw na nakasunod sayo. Masyadong naging mataas
ang kompyansa ko sa sarili, I was eaten by my own ego and pride, inakala kong
magagawan ko ng paraan ang Jacob na yun nang hindi mo nalalaman. Ayoko kasing
matakot ka o mag alala. But I was wrong, I almost ruined our lives because I kept
so much from you."

Nakikita niya sa mga mata ni Phoenix ang senseridad ng mga sinasabi nito. Ang
gabing ito ay parang isang panaginip. Hindi siya makapaniwalang aabot sila ni
Phoenix sa ganito, ni sa hinagap di niya naisip na ang pinakamakapangyarihang taong
nakilala niya sa buong buhay niya ay luluhod sa harap niya ngayon solemnly asking
for forgiveness and blatantly expressing love for her.

" Kelan pa?" gusto niyang malaman. Kailangan niyang itanong. "Kelan mo pa ako
mahal?"

" I honestly don't know when I started loving you. Maybe when we first met? Hindi
ko naman gawaing basta na lang mang agaw ng date mula sa employee ko pero hindi ko
napigilan ang sarili ko ng gabing yun. You have this special effect on me that I
just couldn't resist even if I tried to. One of the reasons why I left the day
after was because...natakot ako sayo."

Nangunot ang noo niya sa sinabi nito. "Kasi akala mo gold digger ako?"

"Bukod pa dun. I had the feeling that night that you will

be very special for me, you have the ability of turning my world upside down
without any effort at all. You literally have the power of controlling me and I
can't help it. I hated you for that as well. Kaya umalis ako bigla, ni hindi kita
nilingon."

"Bakit pinatawag mo ako after a few months?"

Ngumiti ito. "Ewan ko, nabaliw na siguro ako. Pwede ko namang ipaayos ang lahat sa
mga tao ko pero hindi ko napigilan ang sarili ko, I wanted to see you badly. Sabi
ko sa sarili ko I will allow one glance of you bago ako bumalik sa Australia, hindi
ko inaasahang buntis ka. I felt triumphant that day when I discovered , coz with
the baby I can get a hold of you. Sa ginawa mong pakikipaglaban sakin para sa
karapatan mo sa anak mo nakita ko kung gaano mo kamahal ang baby, kaya naisip kong
kung kukunin ko sayo ito, sasama ka. Hindi ako nagkamali. The rest was history,
kung nasaktan kita minsan, It was all because of my lame fight within myself not to
fall for you deeper. I didn't succeed obviously, so here I am now, laying all my
cards in front of you. Coz my Queen, I am hopelessly and irrevocably in love with
you too."
"Phoenix....." yun na lang ang nasabi niya dahil halos masinok na siya sa sobrang
iyak.

Phoenix was not really the kind of guy who will offer handkerchief when you cry,
but he will offer you his hand to wipe all the tears until it dries out. At yun ang
pinaka nakakakilig doon.

"I'm sorry you have to be the one to prepare for the setting my Queen, pero hindi
na ako makapaghintay. I have to ask you this question one more time, and of course
the right way..."

Nakatulala

siya nang mula sa bulsa ng jeans nito ay may dinukot na black velvet box si
Phoenix.

Wedding ring?????

Oh my God. Lord gusto kong himatayin pero mamaya na lang, hayaan mong marinig ko
muna tong sasabihin niya.

"My queen, my love, my everything, I want to offer you this ring as a token of my
loyalty and my everlasting love for you. I know I have been difficult to be with
but I'll try my best not to give you a hard time anymore. I know I haven't done
anything the proper way, ni hindi ako nanligaw, but please allow me to court you,
love you and cherish you for the rest of my life. Again, I dare ask you this, Ms.
Yvette dela Merced....will you please marry me?"

Natutop niya ang bibig sa sobrang kasiyahan. When Phoenix opened the box, she saw
the most beautiful ring she had ever set eyes on. Its sparkle had a special effect
that she would only see in fairytales. The ring has a dreamy glow that was so
mesmerizing. The cut was so classic. It was made of very tiny beads of diamonds and
at the center was a regally beautiful creamy pearl from the deepest seas.

This was more than she could ever hoped for.

"This is an aljofar, my Queen. This is a family heirloom the Dizeriu's have

acquired from an ancient barbaric Turkish tribe centuries ago. And I only want you
to have this...."
Hindi na siya halos makahinga sa sobrang kasiyahan. Sinong may sabing walang
forever kung andito si Phoenix nakaluhod sa harap niya ngayon, offering her his
family's precious jewel and his deepest love

for her. He was literally offering her 'forever' now.

"You don't have the slightest idea how long I have been waiting for this moment.
Phoenix Arthur Dizeriu, I will expect you to court me , love me and cherish me
everyday until forever, I'll do the same in return. Right now, I only wanted to say
yes, yes I will marry you."

Simisinghot siya habang sinusuot ni Phoenix ang singsing sa kamay niya. Hindi niya
maipaliwanag ang sayang nararamdaman. Matapos ang lahat ng kanyang pinagdaanan heto
siya ngayon, masayang umaani ng tagumpay.

Tumayo siya so he could also stand on his feet, alam niyang mahirap para dito ang
pagluhod na yun dahil sa injury nito sa paa. Hinapit nito ang beywang niya at siya
naman ay sinandal ang pisngi sa dibdib nito. She could hear his heart beating so
fast just like hers. They were meant for each other, they were destined to meet
that fateful night, sina Phoenix at Prinz ang pinakamahalagang regalo ng Diyos sa
kanya wala na siyang mahihiling pa.

Yumakap siya ng mahigpit dito at marahang nagsayaw sa gitna ng romantic na

kapaligiran, kahit walang musika, naririnig naman niya ang mga puso nilang
kumakanta at yun ay sapat na.

Hinding hindi na niya pakakawalan si Phoenix kahit kelan. Kahit pa pabago bago ang
mood nito at parating beastmode wala siyang paki. Basta gagawin niya lahat para sa
pangarap niyang 'forever' sa piling nito.

Now, who says fairytales were just in books?

Once in Yvette's ordinary life,

There was magic...

There was a dream...

There was a fantasy...

There was a fairytale came true.

***************END****************

A/N: BITIN??

There are epilogue and special chapters added EXCLUSIVE TO MY BELOVED FOLLOWERS.

To see it, please follow. Then remove the story from your library and add it again.

Thank you so much guys for all the votes and comments.

And of course for placing Phoenix on the #5 spot as of today.

I hope you enjoyed Yvette's journey to the Lord Dizeriu's iron heart.

†*****†*********†***********†**********

If you love the story plz plz plz leave your votes and comments!!!

Also if you have time, plz SHARE.

Thank You for your time reading;)

=================

A/N Plz support my new book

Please support my new book.

Prince of Hell# 4 (completed)

Black Demetri.

Please follow me and check my works .

Prince of Hell#2 (on-going)

Thank you guys for the support . Since Yesterday Phoenix is at #1 spot in Romance.

=================

Epilogue

A/N : As promised.....

****************
Phoenix Arthur Dizeriu was dead sure about marrying her. Kinaumagahan he made all
the necessary arrangements so she can fly back to Australia together with him in
his ridiculously luxurious private plane.

Before she marry the man she wanted to ask some few important things about him.
Nang nasa plane sila dun siya nagtanong.

"Phoenix, ba't sobrang yaman mo?"

Nangunot ang noo nito sa tanong niya. Lagot na, baka mapikon na naman si Mr. Prince
of Hell.

"I knew it in papers, I heard the elite people talk about how filthy rich you are,
pero nakakahilo pala yung face to face kong makikita at maeexperience kung gaano ka
kayaman. I mean, private army? Private plane? Private palace? Kulang na lang
private island eh--"

"I have one. In the Bahamas, its a 4.2 acre private island with a huge 20-bedroom
mansion in the middle of white sand beaches and palm groves. I can take you there
for honeymoon if you want."

Balewalang sabi nito. Phoenix was in front of his laptop doing some usual business
errands, habang siya nakanganga at malapit nang mahimatay sa sinabi nito. Private
Island sa Bahamas?? What on Earth!

Tinapunan siya ng tingin nito nang mapansing hindi na siya umimik. Well hindi na
nga talaga siya nakaimik.

Tapos ngumiti pa ito sa kanya. Ah talagang dead brain na siya. Hindi niya alam kung
alin ang mas malakas ang epekto, ang narinig na yaman nito o ang simpleng
napakagwapong ngiti lang ni Phoenix. Hindi na naman niya maexplain.

Oh Phoenix.

Why so yaman?

Why so gwapo?
Earth back to Yvette.

Ano ba Yvette may itatanong ka di ba? Magiging asawa mo na yan. Mahal ka niyan.
Bakit para ka pa ring teenager na hindi matae sa kilig?? Seryoso!

"Ah yun nga...bakit ang yaman mo? Sigurado ka bang hindi ka leader ng mga
sindikato? Baka naman--"

Napalunok siya nang isara ni Phoenix ang laptop at dahan dahang lumapit sa kanya.
Napayakap siya sa unan na naroon sa kinauupuang couch.

"What did you say? Sindikato? Ako?"

Ngumiti siya. Yung peke. Yung takot na ngiti. "J-joke lang naman--"

" Yvette, what I have is old money. The Dizeriu's has been the most regal and the
most royal clan in Australia since the old world. We are family of princes and
princesses since the ancient time. Our ancestors had been very good in acquiring
treasures over time. I was just lucky to be born with a golden spoon in my mouth.
And even luckier that I have the full capacity of managing and expanding our old
families wealth. Got it? Coz I'm telling you I'm even wealthier than most of the
successful mafia leaders all over the globe."

Tumango tango siya.

Huminga ng malalim. Mas lalo yata siyang nahilo sa mga sinabi nito.

"What are you thinking right now?" tanong bigla ni Phoenix. Nakaluhod na ito sa
harap niya. " You can think of an awful lot of ways to spend all my money, just
don't even start to think about leaving me or running away from me, please."

Gosh! Gusto niyang maiyak sa mga pinagsasabi nito. A super powerful man like
Phoenix Arthur Dizeriu practically begging for her to stay in his life forever.
Santa siguro siya nung nakaraang buhay niya.

Tumingin siya ng diretso sa mga mata ni Phoenix, napakaganda ng mga iyon ngunit
malamlam na tila nagsusumamo. Kumabog ang puso niya sa sobrang kilig na
nararamdaman.

Ngumiti siya dito. She watched his beautifully carved lips twitch in a smile too.
"Silly, I love you so much, hindi ko magagawang lumayo sayo. Ngayon pa na alam ko
na kung ganu mo ako kamahal. Yun lang naman ang pinaka aantay kong sabihin mo eh,
at ngayong sinabi mo na, hinding-hindi na ako lalayo sayo kahit kelan."

Dumukwang siya upang abutin ang mga labi ni Phoenix. Grabe, kanina pa talaga siya
nanggigigil na halikan at gahasain ang lalaking ito. The moment their lips met, the
kiss was unstoppable again, her mouth crushed on him, in one swift motion he was
able to let her sit on his lap. She moved so she can open her legs for him while
desperately claiming his mouth.

"OOUUCCHhh!!!!"

Napasigaw si Phoenix. Uh-oh. That was a bad move. Mukhang nadaganan niya ang injury
nito. Kagat labi siyang napatayo.

"I'm sorry!"

Namutla si Phoenix dahil doon. "Ang sakit..." daing nito ngunit nakatawa.

Natawa na rin siya dahil sa pinaggagawa nilang kahalayan sa plane.

Tumatawa ang puso niya sa realisasyon na while Phoenix owned a lot of extravagant
private properties, she owned him. Yes, she privately owned the Great Phoenix
Arthur Dizeriu. Kanyang-kanya ng walang labis, walang kulang. Bwahahaaha.

**************

It was early morning when they arrived in the palace. Tinakbo niya mula sa main
door ng palasyo hanggang sa magarbong kwarto ng anak niyang si Prinz. Miss na miss
na miss na niya

ang anak niya. Kahit pa araw araw niya itong nakikita sa video calls, wala pa rin
katulad ang pakiramdam kapag hawak niya ang baby niya.

"Oh my little sweet...how are you?" nakatawang niyang tanong sa anak.

Of course he recognized her. Coz he seemed so excited as well. Malawak ang tawa ni
Prinz sa kanya habang nilalaro niya ito.

Phoenix was in the doorway, watching them.

"Papa, come over here." hinawakan niya ang kamay ni Prinz to gesture Phoenix to
come over.

Pero mukhang atubiling lumapit si Phoenix. Tama, masakit pa ang katawan nito,
knowing the caliber of their son, hindi matatapos ang isang oras sumisigaw na ang
papa nito sa sakit ng katawan.

"P-p-papa...."

Pareho silang nanlaki ang mga mata. Napatitig kay Prinz.

That was his first word!

He mumbled a word just today!

Phoenix went all excited na kaagad itong lumapit sa kanila ni Prinz.

"Say it again little monster, Papa wants to hear it again.."

Pero tawa lang ang sinagot ni Prinz dito. His tiny hand reached for his father's
hair. Played with it for a while, nakatawa ito kaya hinayaan lang ni Phoenix. But
suddenly the monster got all aggressive again he forcefully pulled his father's
hair while laughing.
"Oouucchhhh! Ooouuccchh! Prinz!" sita si Phoenix.

Pero tawa lang ng tawa ni baby Prinz. Kaya nakitawa na rin siya dito.

"Ah pinagtutulungan niyo akong dalawa, lagot kayo sakin ngayon!"

Phoenix moved, his face suddenly on his son's neck. Kiniliti nito si Prinz hanggang
sa mabitawan ang buhok nito. Ang lutong ng tawa ng anak nila, at ganun din siya.
Pilit niyang nilayo sa pangingiliti

si Prinz kaya tumakbo siya.

Habulan sila sa malawak na living room ng mansion.

All of them were exhausted and very happy.

******************

Yvette's upcoming wedding was supposed to be the grandest, and the most regal in
the face of Australia. She was totally gobsmacked when she saw her wedding gown. It
was made of very tiny diamonds and precious stones. Medyo may kabigatan pero
tamang-tama lang. Ni sa panaginip hindi niya naisip na magkakaroon siya ng ganito
kagandang kasal.

She was with Zyra, pinasundo niya ang kaibigan para makapagpagawa din ito ng gown
as being her maid of honor.

"Kilala ko yung nagsukat ng gown ko Bes! Ferrera Giovanni! Shit, pinakamahal na

wedding gown designer yun from Italy! Nakaloka nanginginig ako habang sinusukatan
niya ako. Bes, totoo ba to?? Diyosa ka! Ikaw na! Ikaw na ang Dizeriu bride, ang
bride ng taon!"
Tumawa lang siya dito. She was looking at a glossy pages of cake na pinagpipilian
niya. Wala siyang itulak-kabigin sa mga iyon. Lahat kasi may presyong malala.
Tipong pwede ka ng bumili ng house and lot, cake pa lang! Kaloka nga talaga.

"Yvette!" Sumalampak din si Zyra sa kinauupuan niya. " I have a special request.
Pagbigyan mo ko kundi aakitin ko si Fafa Phoenix mo!"

"Ano na naman yun Zyra?"

"Imbitahan mo si Lee Min Ho tsaka lahat ng mga Princes of Hell sa kasal mo!"

Napatingin siya dito. "Well, imbitado ang ilan sa mga Princes of Hell ..uhmmm, yung
nakita ko sa list ni Phoenix ay sina number 5, number 2 at number 4, si Lee Min Ho,
magagawan ng paraan ni Phoenix

yun sigurado!" bulalas niya sa kaibigan. " Maglumandi ka na naman diyan! Naku,
patay ka kay Alex pagbalik mo sa Pinas!"

"Hmp! Yung bakulaw na yun. May bago na namang kalandian! Nagsasawa na akong makinig
sa mga pang uuto niya noh!" may guhit ng sakit sa tinig ni Zyra.

"Talaga? Bakit ngayon mo lang sinasabi sakin? Hindi ka nagki-kwento sasapakin

kita!"

"Eh! Masyado ka nang masaya, ayaw na kitang abalahin pa ng problema ko. Lalaki lang
to!" Pero banaag sa mata ni Zyra ang sakit at lungkot.

Inirapan niya ito. Si Zyra talaga. Pag nasasaktan ito, ang hilig magtago ng
nararamdaman. Sa inis niya kinuha niya ang cellphone.

"Buysit yang Alex na yan! Hindi ako papayag na basta ka nalang niyang ganyanin
noh!" he dialed a phone number on her phone.

"Hoy, future Mrs. Dizeriu, anong ginagawa mo?" nanlaki ang mga mata ni Zyra.
"I'm calling Fret. Papatanggal natin sa trabaho yang Alex na yan, at ipapabulldozer
natin ang bahay niya!"

"Hala! Wag! Akin na yan!" nakipag agawan ito ng cellphone sa kanya.

"Anong wag? Pagkatapos ng mga pananakit sayo ng Alex na yun? Lintik lang ang walang
ganti!"

"Gaga! Hindi yun ang ibig kong sabihin! Wala akong pakialam kahit ipasalvage mo ang
gagong yun, basta wag na wag na wag kang tatawag kay Fret para humingi ng tulong.
Parang awa mo na, abot langit na naman ang pang aasar na aabutin ko dun!"

Her friend blushed with the mention of Fret's name. Hmm, she smelled something
fishy. Nginitian niya ito ng makahulugan.

Hindi makatingin ng diretso sa kanya si Zyra kaya kinurot niya ito ng marahan sa
tiyan.

"Hmmm, may hindi ka ba sakin sinasabi bes? What's with you and Fret? Nag aasaran na
ba kayo sa phone?" may pambubuska sa tinig niya at panay ang tawa niya dito.

Mas lalong nagblush si Zyra. " Heeh!! Tigilan mo nga ako!"

"May crush ka kay Fret noh?"

'Wala!!" tili ni Zyra.

"Eh ba't ganyan ka ka-obvious? Aminin mo na kasi."

Inirapan lang siya ni Zyra.

Kiniliti niya pa ito sa tiyan kaya napilitang umamin.

"Crush lang naman! Sino bang hindi magkakagusto dun? Gwapo, matalino, maabilidad,
kaya lang Bes, kung yung pinsan niya stick to one, eh siya stick to one thousand
and more! Masyadong babaero!" siwalat ni Zyra. "Kaya di bale na lang!"

"Yvette, is that your bestfriend Zyra?"

Namutla silang pareho sa pinanggalingan boses na yun.

It was coming from her phone.

Unaware, she successfully dialed Fret's phone number and he was on the other line.
At sa tingin nilang dalawa, narinig nito ang pag amin ni Zyra.

Dali-dali niyang pinatay ang phone at hinagis palayo.

Kagat-labi siyang bumaling ng tingin kay Zyra.

Namumula ito at malapit ng maiyak dahil sa hiya.

"Yvettte!! Gaga ka, sasapakin kita!!" tili nito sa kanya.

Pinag krus niya ang daliri at hinarap dito. "Sorry na Bes.."

Tuluyan nang umiyak si Zyra sa hiya, sinubsob pa nito ang mukha sa unan na naroon
sa couch at malakas na pumalahaw.

Kawawang Zyra, alam na ni Fret ang lihim nito. Hindi na niya sasabihin na madalas
din itong bukambibig ni Fret sabi sa kanya ni Phoenix.

Magkakaalaman din ang dalawang to. Sa tamang panahon.

.
=================

Last Chapter

Yvette had the grandest wedding in the history of Australia for the last one
hundred years. As being a Dizeriu bride the crowd wouldn't expect any less because
she was also the most beautiful.

As for her wedding gift from a billionaire husband?

It was unexpected but he had made her a private museum in Australia called Yvette
Dizeriu's. Her name boldly written in a very grand museum in the heart of Sydney,
Ausralia. Hindi basta basta ang mga items na nandoon dahil pinagsamasama ni Phoenix
lahat ng family heirlooms nito at lahat ng pinakamagaganda at historical na items
galing sa iba't ibang bansa. Hindi niya alam kung kelan sinimulan ni Phoenix ang
pangungulekta, ang mahalaga ay masayang masaya siya sa regalong yun. Kasi yun naman
talaga ang pinangarap niyang gawin sa buhay, ang mag ipon ng magaganda at unique na
bagay para maipakita sa buong mundo.

She will permanently manage the museum, and it will be soon linked to her original
gallery in the Phils. Wala na siyang mahihiling pa. Phoenix, literally gave her
everything that she wanted, masyado siyang spoiled sa pagmamahal nito.

Speaking of Phoenix. She felt proud nang mahagilap ng mata niya ang kanyang asawa.
He was delivering his speech in front of the media because he will soon be opening
the very first Dizeriu Foundation. Walang pinagbago sa aura ni Phoenix, he was a
family man now pero ang porma at dating nito ay ganun pa din. Napakagwapo,
napakamacho at napakayummy! Hindi siya makapaniwalang asawa niya itong tinitilian

ng maraming kababaehan.

Sa gitna ng maugong na palakpakan ng mga tao para dito, siya ang hinagilap ng mga
mata ni Phoenix, halos matunaw siya sa sobrang saya nang matamis itong ngumiti sa
kanya mula sa entabladong kinaroroonan nito.

She was holding Prinz. Napayakap siya ng mahigpit sa anak.

*************************

After a few years she launched her very first branch in Australia. Tinulungan din
siya ni Phoenix na magbukas ng kaparehong gallery na nasa Pilipinas, the main
office of her business will still be in the Philippines pero sa bagong gallery niya
mas malawak na ang pinagkukunan niya ng mga unique items. Mas madami na rin siyang
tauhan na lumilibot para mangolekta ng mga rare items na ibebenta sa gallery niya
galing sa iba't ibang parte ng mundo

"Phoenix, where have you been? I was looking for you all over the place!" hawak
niya si Prinz, habang ang isang kamay ay hawak ang laylayan ng mamahaling puting
gown na suot niya para sa espesyal na araw ng kanyang gallery. She had found a very
rare ancient porcelain vase which was about 500 years old, it was a 15th century
imperial vase her people discovered in China. At yun ay ipapakita niya sa publiko
as one of the most precious items in her gallery. She invited wealthy aristocrats,
mediamen and even ordinary people who wanted to see its beauty.

This will be a form of advertisement for her gallery as well.

Her little Prinz can walk now kahit maliliit ang hakbang nito, he was trying to
keep up with her.

Matalim ang tingin

na pinukol niya sa asawa dahil hawak na naman nito ang cellphone at pasimple pang
nagtago sa gilid ng venue.

"Call you back in a minute, my wife is here..." kaagad nitong pinatay ang telepono.

Pinandilatan niya ito.

Napakamot naman sa batok si Phoenix.

"Hey babe.." pacute nito. Sabay ang pamatay na ngiti. Heart melt mode na naman
siya. Haayys
Tinaasan niya lang ito ng kilay-kunwari galit pa rin.

"You promised me this day. Sabi mo hindi ka magtatrabaho, si Maggie muna ang bahala
sa lahat." reklamo niya.

Lumapit si Phoenix and kissed her on the lips.

Great!!

Lusaw!!

Hayys!

"Sorry na.. Nagbigay lang ako ng konting instructions sa tao ko. Last na yun. Are
you starting the event yet?" pati pagsasalita nito pa-fall. Nakakabuysit!
Nakakabuysit na hindi niya magawang mainis dito ng matagal.

"Panu ako makakapagsimula eh tong anak mo ayaw humiwalay sakin! Ayaw sumama sa mga
nannies niya. Gusto niyang sumama dun sa stage."

Lumipat ang tingin ni Phoenix sa munting batang nakahawak sa kamay niya. Sinalubong
lang ni Prinz ang tingin ng Papa niya.

Nagtitigan ang dalawa. Inantay niya kung sino ang unang susuko.

"Anong kalokohan to Prinz?" halukipkip na tanong na ni Phoenix.

"Eh Papa.."umpisa ni Prinz. He was four years old now and can talk straight
already.

"Anong Papa! Didn't I tell you to behave yourself here?"

"I'm behave! I just don't wanna go with the nannies! I hate ugly people, I just
wanna be with Mama."

Umangat ang kilay ni Phoenix

sa sagot ng anak niya.

Alam niyang hindi magpapatalo si Prinz dito kaya siya na ang kumausap. "Mama will
just talk in that stage for a while. You stay with your Papa in the backstage for
just a few minutes, ok? You're a good boy right Prinz?"

Sumimangot si Prinz sa kanya. Tapos tinapunan ng tingin ang Papa nito. Lumapit ang
bata para bumulong sa kanya.

"I'm afraid Papa will bite me. Look at him, he's all angry with me again, you can't
leave me with him Mama.."

Bumulong din siya dito. "Your Papa don't bite. He's nice."

"That's not true! He always bites me!" bulong din nito sa tainga niya.

Gusto niyang matawa! Sininyasan niya si Phoenix na aluin na ang anak para pumayag
na sumama dito.

Umikot ang eyeballs nito pero sumunod din. Yumuko para magpantay ang mukha nila ni
Prinz.

"Come here little monster, I mean little sweet, I'm not mad at you. We will play at
the backstage just very near your Mama, and the she will join us in just a few
minutes how's that?" nakatawa na si Phoenix para makumbinsi ang makulit na bata.

Tila nag isip pa ito.

"Kakagatin ko leeg nito.." bulong ni Phoenix sa kanya. Siniko niya ito dahil baka
marinig ni Prinz mas lalong hindi sumama.
"OK! Let's go Papa! Yeheeyyy! We will play!"

Nakahinga siya ng maluwag nang bumitaw sa kamay niya si Prinz at magpakarga na lang
kay Phoenix. Kinindatan pa siya ng asawa niya bago nagpatiuna sa may backstage.

Laglag panga at puso lang ang

peg niya.

Few minutes later she was all focused in her opening speech. Cameras were all over
the place. She had learn to sweetly smile for them since she became a Dizeriu.
Natuon ang atensyon niya sa pagsagot sa bawat tanong ng mga ito tungkol sa kung ano
ang balak niya sa mahalagang artifact na kanilang natagpuan at kung ano pa ang mga
gagawin niya sa hinaharap para sa gallery.

Hindi niya napansin ang mabilis na pagtakbo ng anak niyang si Prinz sa harap ng
stage. Nakuha ng vase na naruon ang atensyon ng bata kaya agad itong lumapit doon.

Nanlaki ang mga mata niya, sinubukan niya ring igala ang paningin upang hanapin ang
bantay nito. Phoenix was on his phone again. Kausap na naman nito ang mga tao nito
sa opisina kaya nag init agad ang dugo niya.

"Phoenix!!"

Napatingin ito sa kanya, tapos sa anak na nakawala na.

Sabay na nanlaki ang mga mata nila nang walang anu-ano'y tinulak ni Prinz ang glass
box na kinapapalooban ng antigong vase!

"Prinz!!" bulalas niya.

"Holy crap!" ani Phoenix na napasuklay sa sariling buhok.

Medyo matibay ang glass na pumo-protekta doon, ang kaso ay nahulog ito mula sa
stage at may kataasan iyon. Basag.
Sabay-sabay na napa-sigaw ang lahat.

"Oh my God!"

Sabay sabay na turan ng mga ito.

Si Prinz naman ay natigilan dahil pinagtinginan ito ng mga tao. Kaagad itong
tumakbo sa kanya at nagtago sa likod niya.

"Excuse me for a minute." paalam niya sa mga tao.

Inis niyang kinompronta si Phoenix sa backstage.

"What happened?" nakapameywang siya dito.

Napaawang ang mga labi ni Phoenix. Tila

nataranta ito dahil banaag ang inis sa mukha niya. Alam nitong importanteng bagay
sa kanya ang vase na iyon, at nasira rin ang event na ilang buwan niyang
inorganized para mabuo ang listahan ng mga importanteng guest.

"Look, baby , I'm sorry..." usal nito, nagsusumamo na naman ang mga mata sa kanya.

"Don't worry, I forgive you Papa" si Prinz ang sumagot.

Pinandilatan nito si Prinz, akala tuloy ng bata nagpapatawa ito kaya tumawa lang si
Prinz.

Samantalang siya, salubong pa rin ang kilay.

"I'll replace it, I promise, I'm sorry.." dagdag pa ni Phoenix.

He looked kindda cute again. He looked so helpless na sobrang bihirang mangyari, at
siya lang ang may kakayanang gumawa nun dito.

"Replace it? Phoenix, it was an ancient artifact made 500 years ago! How do you
plan on replacing it, for God's sake! Wala pang 10 minutes sayo si Prinz, disaster
na agad?! When will you be able to handle your own son ha?!"

Tiningnan ulit nito si Prinz na kontodo ang tawa dito. Parang mas lalong inaasar
ang Papa nito.

"Bunutin ko isa isa yung ngipin mo eh!" bulong ni Phoenix dito.

"Ano?!" aniya.

Napakamot ito sa batok.

"Sorry na nga. I'll give you more men to dig kahit saang lupalop pa ng daigdig,
papalitan ko yan!"

"It was rare, hindi mo na mapapalitan yun." saad niya.

"Then just accept my apology! Hindi ko naman sinasadya. Malay ko ba na tatakbo doon
yang tiyanak na yan! I was just talking to Maggie for a minute, nalingat lang ako
saglit napunta na siya dun."

Napahawak siya sa sentido.

"Sorry na." lumapit ito sa kanya. "I turned off my phone. I'm not going to take
phone calls until the end of the day. Patawarin mo na ako."

Tiningnan niya ito ng masama. Ang impakto, sobrang pa-cute pa talaga.

"Papa, I wanna go swimming today with you. Let's go home, I'm bored." si Prinz yun.
Hinihila na ang pants ni Phoenix kaya walang nagawa ang huli kundi ang kargahin
ito.

"May gana ka pang mag 'I'm bored', matapos mong manira ng gamit dito. Ikaw na bata
ka, san ka ba nagmana?!"

"Wag ka nang magtanong, alam mo na sagot diyan. Iuwi mo na si Prinz, bantayan mo

yan maghapon. Akin na cellphone mo!"

Lumukot ang mukha ni Phoenix. "Why?"

"Tsk!" pinandilatan niya ito.

Natawa siyang nang dahan-dahang dukutin ni Phoenix ang cellphone sa bulsa at

atubiling ibigay sa kanya.

"No work today, take care of Prinz, he said he wants to go swimming."

"May magagawa ba ako..." sabi nitong nakatingin na kay Prinz.

"Yeheeyyy!! Papa will go swimming with me today!!" excited na sigaw ng bata.

"Yeheey! Pinahamak mo ako today, lagot ka sakin mamaya!!" ganti naman ni Phoenix.

Natawa siya sa mga ito. Kahit araw-araw nag aaway, mas gusto pa rin laging
magkasama. Phoenix won't go away on a business trip without his son tagging along.
Ganun din naman si Prinz, Papa pa rin nito ang pinakapaboritong kalaro.

Humalik siya sa mag ama niya bago bumalik sa harapan ng mga tao para ayusin ang
gulo. Sinundan niya ng tingin ang mga ito.

Nakasalubong ni Phoenix si Fret sa may pintuan.

" Hey, are you going home already piranha?!" hinawakan ni Fret sa mukha si Prinz
para sana pisilin kaso naunahan ito.

"Arraayy!" sigaw ni Fret.

KInagat siya ni Prinz, tapos ay tumawa ng malakas ang bata.

Tumawa rin si Phoenix. "What will happen to the event? Will this be Ok?"

"Oo naman." sagot ni Fret habang hinihimas ang daliring kinagat ng bata. " It was
just a replica, nakadisplay na sa museum ni Yvette ang original nun."

"Really...?" hindi makapaniwalang tanong nito.

Sinulyapan ni Phoenix si Yvette. She was looking in their direction. She just gave
him a wink and continued her speech in front of her special guests.

"Mukhang naisahan ako ng Mama mo ah.." bulong ni Phoenix sa anak.

"Come on, lets go home! Lets take uncle Fret with us!" sagot lang ni Prinz.

"Hah! Ayoko nga! Bleeh! Bye!" agad na sagot ni Fret sabay takbo palayo.

"Tara anak, habulin natin si uncle mo, hindi pwedeng ako lang ang biktima dito!"

Dahil hindi pa nakakalayo si Fret at hinabol nga nila ito hanggang sa masukol!

Natatawa si Yvette habang sa gilid ng mga mata ay sinusundan niya ng tingin ang mag
ama niya na tinutugis si Fret. Dahil mabilis tumakbo si Pheonix, nahuli ito at
sapilitang nadala ni Prinz pauwi ng bahay.

Nakaramdam siya ng pagka inip sa sunod sunod na interview. Bigla gusto na niyang
umuwi para makasama na ang kanyang mag ama na talaga namang hulog sa kanya ng
langit.

************************

A/N This is the last chapter. I will be focusing in my new story: Prince of Hell #4
WANTED PERFECT BOYFRIEND FOR THE LADY BOSS..