TEMA 1.

CAMBIO CLIMATICO

EEUU empieza su retiro del histórico Acuerdo Climático de París

Publicado martes 5 de noviembre de 2019
WASHINGTON - Estados Unidos le informó a las Naciones Unidas que ha iniciado el proceso de retirarse del
histórico acuerdo climático de París de 2015. El secretario de Estado Mike Pompeo dijo el lunes que presentó el
aviso formal ante la ONU, lo cual inicia un proceso de retiro que demora un año en adquirir carácter oficial.
En su comunicado, Pompeo elogió los recortes estadounidenses a la contaminación con carbono y dijo que el
acuerdo de París es “una carga económica injusta” para la economía de Estados Unidos.
Casi 200 naciones firmaron el trato climático en el que cada país proporciona sus propias metas para reducir las
emisiones de gases de efecto invernadero que contribuyen al cambio climático.
“En las conversaciones internacionales sobre el clima, seguiremos ofreciendo un modelo realista y pragmático -
respaldado por un registro de resultados en el mundo real - , mostrando que la innovación y los mercados
abiertos conducen a una mayor prosperidad, menores emisiones y fuentes de energía más seguras”, afirmó
Pompeo.
Con una misiva entregada a mano, EEUU es la primera nación en retirarse del acuerdo. Las normas de éste le
impedían a cualquier país retirarse en los primeros tres años tras su ratificación el 4 de noviembre de 2016.
El presidente Donald Trump ha prometido retirar a EEUU desde hace dos años, pero el lunes fue la primera vez
en que realmente pudo hacerlo.
Expertos ambientalistas, activistas y críticos, entre ellos el exalcalde neoyorquino Michael Bloomberg,
condenaron la decisión de Trump, considerándola insensata y un fracaso en el liderazgo.
“Donald Trump es el peor presidente de la historia para nuestro clima y para nuestro aire y agua limpios”, dijo
Michael Brune, director ejecutivo del organismo ambientalista Sierra Club. “Su decisión de retirar a Estados
Unidos del Acuerdo de París será considerada un error histórico por mucho tiempo después de que Trump deje
el puesto”.
El acuerdo estableció metas de impedir otro incremento de entre 0.9° Fahrenheit y 1.8° F en las temperaturas
globales en comparación con los niveles actuales. Sin embargo, incluso los compromisos efectuados en 2015
eran insuficientes para impedir esos niveles de calentamiento.
El tratado les pide a las naciones presentar recortes más ambiciosos a la contaminación cada cinco años, a
partir de noviembre de 2020. Debido al retiro de Estados Unidos, su papel en las negociaciones de ese año será
reducido, señalaron expertos.
Pompeo dijo que las emisiones netas de gases de efecto invernadero en Estados Unidos disminuyeron 13% de
2005 a 2017, “incluso mientras nuestra economía creció más de 19%”.
Luego, en 2018, las emisiones de dióxido de carbono aumentaron 2.7%, según la Administración de Información
sobre Energía, en su mayor parte debido a fenómenos climáticos extremos y la economía.
Cambio climático: cómo el océano puede convertirse en un enemigo letal
Matt McGrath, BBC News, Corresponsal de Medio Ambiente, 25 septiembre 2019
Desde las cimas de las montañas a la profundidad de los océanos, el cambio climático está devastando nuestros
mares y glaciares. Un nuevo informe de la ONU publicado este miércoles advierte que, debido a las actividades
humanas, el mar está subiendo, el hielo se derrite y las especies están migrando.
Y en un giro que parece despiadado, la pérdida permanente de hielo debido al calentamiento amenaza con liberar
aún más dióxido de carbono a la atmósfera, acelerando el proceso.
El reporte, titulado Informe sobre los Océanos y la Criósfera (zonas bajo hielo), incluye cautelosamente una
posibilidad esperanzadora: los peores efectos del cambio climático pueden evitarse, si se implementan
reducciones radicales en las emisiones de CO2.
El nuevo reporte es el tercero de una serie especial de informes divulgados en los últimos 12 meses por el Panel
Intergubernamental de Cambio Climático, IPCC por sus siglas en inglés.
Uno de los informes anteriores se centró en el impacto de un aumento de temperatura de 1,5C o de 2C, y señaló
que los niveles de CO2 deben reducirse en un 45% para 2050 para evitar los efectos más catastróficos del cambio
climático.
El segundo informe analizó la relación entre el calentamiento global y el uso de la tierra. Sin embargo, este nuevo
documento sobre el impacto del calentamiento en los océanos y hielos, es tal vez el más preocupante y más
deprimente de los tres.
¿Qué dicen los científicos y cuán grave es?
En pocas palabras, los océanos se están calentando, el hielo del planeta se está derritiendo y estos cambios
tienen implicaciones para casi todos los seres vivos del planeta.
"El planeta azul está en grave peligro en este momento, padeciendo muchos insultos desde muchas direcciones
diferentes y es nuestra culpa", señaló Jean-Pierre Gattuso, autor principal y coordinador del nuevo informe del
IPCC.
Los científicos tienen "certeza casi absoluta" de que los océanos a nivel global han se han calentado sin pausa
desde 1970. Los mares han absorbido más del 90% del calor extra generado por la actividad humana en la últimas
décadas,y la velocidad a la que ha incorporado ese calor se duplicó desde 1993.
Mientras antes los océanos subían principalmente por expansión térmica debido al calor, el aumento en el nivel del
agua se debe ahora fundamentalmente al derretimiento del hielo en Groenlandia y Antártica, según el informe. La
pérdida de hielo antártico entre 2007 y 2016 se triplicó en comparación con los 10 años anteriores, de acuerdo al
IPCC.
En Groenlandia, la pérdida de masa helada en el mismo período se duplicó. Y el documento proyecta que esta
pérdida continuará durante este siglo y posteriormente. El IPPC estima que los glaciares tropicales de los Andes y
los de Europa Central y el norte de Asia perderán el 80% de su hielo en 2100 en un escenario de altas emisiones
de CO2. Y esto tendrá consecuencias monumentales para millones de personas.
¿Cuáles son las implicaciones del derretimiento del hielo?
Toda el agua extra que fluye al océano por el derretimiento de los glaciares está incrementando el nivel promedio
del agua en todo el mundo. Y este proceso continuará en las próximas décadas.
El nuevo informe señala que la altura promedio de los océanos podría subir hasta 1,1 metros para 2100, en el peor
escenario de calentamiento evaluado por el IPCC.
La proyección representa un aumento de 10cm respecto a estimaciones previas de los científicos y se debe al
aumento en la pérdida de hielo en Antártica.
"Lo que me sorprendió más es que la proyección más alta anterior para el nivel del mar ha sido aumentada aún
más hasta 1,1 metros", afirmó Gattuso, científico de la agencia nacional de ciencia de Francia, CNRS por sus
siglas en francés.
"Este aumento tendrá consecuencias extensas para las zonas costeras bajas del mundo, donde viven casi 700
millones de personas. Y esto es inquietante".
El informe dice claramente que algunos estados isleños probablemente no serán habitables más allá de 2100.
Los científicos también señalan que vale la pena considerar opciones para trasladar a comunidades amenazadas
"si hay sitios alternativos y seguros disponibles".
¿Que significarán estos cambios para tí?
Uno de los mensajes principales del informe es que el calentamiento de los océanos y la criósfera es parte de una
cadena de eventos que afectará a millones de personas.
En un escenario de altas emisiones de gases de invernadero, incluso ciudades ricas como Nueva York y Shanghái
y vastos deltas agrícolas como el del río Mekong enfrentarán un riesgo "alto o muy alto" debido al aumento del
nivel del mar.
El incremento en las masas de agua caliente llevará a su vez a un aumento de eventos climáticos extremos y
dañinos, como maremotos causados por ciclones tropicales.
"Eventos océanicos extremos que históricamente ocurrían una vez por siglo ocurrirán más frecuentemente, al
menos una vez por año, en muchos sitios del planeta para 2050", aún si las emisiones de carbono se reducen en
forma significativa, señala el informe.
"Lo que estamos viendo ahora es un cambio duradero y sin precedentes", afirmó Debra Roberts, que preside uno
de los grupos de trabajo del IPCC.
"Aún si vives en un sitio del planeta que está lejos de la costa, los cambios en el sistema climático impulsado por
grandes alteraciones en los océanos y hielos impactarán en la forma en que vives y en las oportunidades de
desarrollo sostenible".
Estos cambios pueden afectarte en múltiples formas. Los daños por inundaciones, por ejemplo, podrían ser dos o
tres veces mayores.
Por otra parte, la acidificación de los océanos debido al aumento de CO2 amenaza los corales hasta tal punto que,
aún si la temperatura del planeta sube solo 1,5C, el 90% de esos corales desaparecerá.
Varias especies de peces deberán migrar a medida que aumente la temperatura en los océanos.
Y la seguridad alimentaria podrá verse comprometida, porque los niveles de contaminantes como mercurio
aumentarán en los peces y plantas marinas.
Estos contaminantes son liberados a la atmósfera por la quema de los mismos combustibles fósiles que emite el
principal gas de invernadero, CO2.
Aún nuestra capacidad para generar electricidad se verá disminuida con el derretimiento de los glaciares, ya que
reducirá el flujo de agua para represas hidroeléctricas.
El permafrost no es tan permanente
Inmensas cantidades de carbono están almacenadas en regiones de mundo en Siberia y el norte de Canadá en
las que el suelo está permanentemente congelado.
Pero estas zonas cambiarán en forma dramática. El IPCC estima que cerca de 70% de la capa superficial del
permafrost se derretirá si las emisiones de CO2 siguen aumentando.
La gran preocupación es que elderretimiento del permafrost libere a la atmósfera "decenas de cientos de miles de
millones de toneladas" de CO2 y metano para 2100.
Y este aumento en los gases de invernadero limitará significativamente nuestra habilidad de limitar el
calentamiento del planeta en los próximos siglos.
¿Que pasará entonces en el largo plazo?
Es una pregunta clave. Y la respuesta depende de lo que hagamos en el corto plazo para reducir las emisiones de
gases de invernadero.
Sin embargo, el informe advierte que algunos cambios no podrán revertirse fácilmente.
Datos sobre Antártica indican el posible inicio de un proceso de "inestabilidad irreversible de la capa de hielo" que
podría llevar a un aumento de varios metros en el nivel del mar en los próximos siglos.
"Ofrecemos estimaciones sobre el aumento del mar hasta 2300, y la razón es que hay muchos cambios que
seguirán ocurriendo en la capa de hielo con un impacto en los océanos", señaló Nerilie Abram, una de las
científicas que contribuyó al informe.
"Aún si reducimos las emisiones de gases de invernadero habrá un aumento en el nivel del mar para el que la
gente deberá prepararse".
También podría haber una pérdida irreversible de tradiciones culturales de comunidades indígenas, que ya las
especies de peces de las que han venido alimentándose habrán migrado.
¿Ofrece el informe alguna esperanza?
Sí. Definitivamente. El informe dice enfáticamente que el futuro de nuestros océanos aún está en nuestras manos.
La formula para protegerlos es bien conocida a estas alturas: cortes rápidos y profundos en las emisiones de CO2
de acuerdo al informe del IPCC del año pasado (una reducción del 45% para 2030).
"Si reducimos las emisiones bruscamente, las consecuencias del cambio climático para los seres humanos y su
forma de vida aún serán un desafío, pero potencialmente será un desafío más manejable para los más
vulnerables", afirmó Hoesung Lee, presidente del IPCC.
Algunos de los autores del informe creen que la presión del público sobre los políticos es crucial. " Tras las
manifestaciones y marchas de la gente joven la semana pasada, creo que ellos son la mejor oportunidad que
tenemos", afirmó Jean-Pierre Gattuso. "Ellos son dinámicos y tengo esperanza de que continúen con sus acciones
y fuercen un cambio en la sociedad".
10 términos fundamentales para entender el cambio climático
Redacción BBC News Mundo, 2 mayo 2019
"Puede sonar aterrador, pero la evidencia científica indica que si no se toman acciones drásticas en los próximos
10 años, podemos enfrentarnos al daño irreversible del mundo natural y el colapso de nuestras sociedades". El
conocido naturalista británico David Attenborough resumió así la amenaza del calentamiento global en un reciente
documental de la BBC, "Cambio climático: los hechos".
El cambio climático "está sucediendo en tiempo real ante nuestros ojos", señaló Michael Mann, profesor de la
Universidad Estatal de Pensilvania y uno de los científicos climáticos más respetados a nivel internacional. Desde
la intensificación de lluvias hasta la mayor frecuencia de huracanes y olas de calor devastadoras, la realidad del
calentamiento global es cada vez más clara.
En BBC Mundo explicamos 10 términos clave para entender el fenómeno que Attenborough describe como "la
mayor amenaza enfrentada por la humanidad en miles de años".
1,5 grados centígrados
Es un número fundamental según el Panel Intergubernamental de Cambio Climático, IPCC. En su informe de
octubre de 2018, el IPCC señaló que las emisiones de CO2 o dióxido de carbono deben caer un 45% para 2030 si
se quieren evitar los efectos más catastróficos del calentamiento global.
La medida de 1,5 grados es en relación a la temperatura del planeta en la erapreindustrial, en la segunda mitad del
siglo XIX. La temperatura de la Tierra ya aumentó 1 grado, y el incremento ha sido el doble en el Ártico.
Cambio climático
Cambios en el clima, incluyendo temperatura, intensidad de las lluvias y eventos climáticos extremos como
huracanes y olas de calor. El término cambio climático es más amplio que calentamiento global, que se refiere sólo
al aumento de temperatura.
Ya no queda ninguna duda de que estos cambios se deben en gran parte a la actividad humana, específicamente
a la emisión a la atmósfera de grandes cantidades de gases de invernadero como CO2 y metano. Las principales
organizaciones meteorológicas del mundo confirmaron el aumento de la temperatura a nivel global.
Emisión de gases de invernadero
Los gases de efecto invernadero (GEI) atrapan la radiación que la superficie de la Tierra emite luego de calentarse
al recibir la luz solar. El efecto invernadero es un fenómeno natural que hace que la temperatura de la Tierra sea
compatible con la vida, pero la acción humana aumentó las emisiones de gases de invernadero a niveles tan altos
que están cambiando el clima del planeta.
Los principales gases de invernadero son:
-Dióxido de carbono o CO2, emitido fundamentalmente por la quema de combustibles fósiles como petróleo, así
como por la desforestación.
-Metano o CH4, de vida más corta que el CO2 pero con un efecto de atrapar radiación al menos 20 veces superior.
Su origen está en fermentaciones producidas por bacterias anaerobias en zonas pantanosas, cultivos como el
arroz y emisiones desde el tracto intestinal del ganado.
-Óxido nitroso o N2O: se produce principalmente a través del uso masivo de fertilizantes nitrogenados en la
agricultura intensiva, así como centrales térmicas, motores de aviones y fabricación de náilon.
Huella de carbono
La cantidad de carbono emitida por un individuo u organización en un período determinado, o emitida durante el
proceso de manufactura de un producto. Recientemente la activista adolescente sueca Greta Thunberg realizó una
gira por Europa en tren para llevar su mensaje sobre la urgencia de enfrentar lo que describe como "la crisis
existencial" del cambio climático.
Thunberg se negó a viajar en avión señalando que quería reducir su huella de carbono. Se estima que al viajar en
tren una persona genera 15g of CO2 por km, mientras que al volar en avión causa una emisión de 100g por km.
Neutralidad de carbono
Un proceso en el que las emisiones netas de CO2 equivalen a cero. Costa Rica anunció recientemente sus planes
de lograr cero emisiones netas en 2050. Esto no significa que el país no emitirá gases de invernadero. Cuando se
habla de emisiones netas equivalentes a cero, esto implica que el CO2 lanzado a la atmósfera debe ser
compensado por la absorción de carbono por otros métodos, como la plantación de bosques.
Mecanismos de retroalimentación
Los mecanismos de retroalimentación pueden ser positivos (aumentan el ritmo de calentamiento), o negativos (lo
reducen).
En el caso de la retroalimentación positiva, fenómenos producidos por el cambio climático disparan otros procesos
que a su vez agravan y aceleran el calentamiento global. Uno de los ejemplos más graves de retroalimentación
positiva es la llamada amplificación ártica, que explica por qué la temperatura ha aumentado en promedio en el
Ártico más que en el resto del planeta. El hielo refleja la luz del Sol, pero al derretirse el océano oscuro absorbe
esa radiación, calentándose y haciendo a su vez que más hielo se derrita.
Geoingeniería
Tecnología que podría ser usada para detener e incluso revertir el calentamiento global. Algunos de los
mecanismos considerados son la captura de CO2 de la atmósfera y su almacenamiento en forma subterránea.
Otros ejemplos son el lanzamiento de aerosoles a la atmósfera que reflejan la luz o incluso el despliegue de
espejos gigantes con el mismo fin.
Algunos científicos han advertido que se trata de tecnologías poco probadas y con consecuencias potenciales que
aún no se comprenden.
Otros señalan que la geoingeniería será necesaria ante la falta de esfuerzos drásticos para reducir las emisiones
de CO2.
Punto de no retorno
Describe cómo, debido a los mecanismos de retroalimentación, el cambio climático puede pasar un "tipping point"
o punto de no retorno en el que será mucho más difícil detenerlo o revertirlo.
En otras palabras, el proceso se agravaría por su propia mecánica interna, independientemente de las acciones
que puedan tomarse para reducir la emisión de gases de invernadero.
Acidificación de los océanos
Los océanos absorben alrededor de un tercio de las emisiones de CO2.
Pero las grandes cantidades de este gas de invernadero captadas por los océanos han tenido un gran efecto no
deseado, al disminuir el pH del agua y hacerla más ácida.
La acidificación de las aguas oceánicas tiene graves consecuencias porque perturba la fijación de carbonato de
calcio (CaCO3) en los esqueletos o armazones de conchas, erizos de mar, ostras y otras especies, provoca el
descenso de especies muy sensibles como erizos, moluscos y estrellas de mar, y pone en riesgo a ecosistemas
marinos como los arrecifes de coral, que son vitales para la pesca, ya que funcionan como "cunas" de peces.
Cuando los organismos descalcificados están en riesgo, toda la cadena alimentaria puede estarlo.
Eventos climáticos extremos
Fenómenos climáticos que se volvieron más intensos en relación al promedio de años anteriores.
Las olas de calor que azotaron Europa en 2018 fueron dos veces más probables debido al cambio climático, según
el consorcio llamado Atribución del Fenómenos del Tiempo Globales, World Weather Attribution o WWA.
El aumento de temperatura en la atmósfera y los oceános también está volviendo los huracanes y las tormentas
más intensas.
"Podemos ver las huellas del cambio climático en todos los fenómenos extremos", dijo el científico holandés Geert
Jan van Oldenborgh, miembro del WWA.
Es muy difícil probar que un evento en particular fue "causado" por el cambio climático.
Pero para el profesor Michael Mann, preguntar si el cambio climático "causa" un evento específico es formular el
interrogante errado.
"La pregunta relevante es la siguiente: ¿está el cambio climático impactando estos eventos y volviéndolos más
extremos?, y podemos decir con gran confianza que la respuesta es positiva".
Cambio climático: por qué los próximos 18 meses son cruciales para el planeta y para
todos nosotros
Matt McGrath, BBC News, Corresponsal de Medio Ambiente, 24 julio 2019
¿Recuerdas los titulares que hablaban de que teníamos apenas 12 años para salvar el planeta?
Pues ahora parece existir el consenso de que los próximos 18 meses son críticos en la lucha contra el cambio
climático y otros desafíos ambientales.
Para evitar que el aumento en la temperatura del planeta supere 1,5 grados centígrados respecto a la era
preindustrial, será necesario reducir las emisiones globales de dióxido de carbono en un 45% para 2030, según
afirmó el Panel Intergubernamental de Cambio Climático (IPCC, por sus siglas en inglés) en su informe de octubre
del año pasado.
Sin embargo, los pasos decisivos en ese recorte de emisiones de CO2 deben tener lugar antes de finales del año
próximo, de acuerdo a observadores.
La idea de que 2020 es un plazo decisivo fue mencionada ya en 2017 por uno de los principales científicos
climáticos a nivel mundial.
"La matemática del clima es brutalmente clara", afirmó Hans Joachim Schellnhuber, fundador y ahora director
emérito del Instituto Potsdam del Clima, en Alemania.
"El mundo no puede ser sanado en pocos años, pero podría estar fatalmente herido de negligencia en 2020".
La sensación de que el fin de 2020 es una oportunidad límite en términos de cambio climático es cada vez más
clara.
"Creo firmemente que los próximos 18 meses decidirán nuestra habilidad para mantener el cambio climático en
niveles que permitan la sobrevivencia y asegurar la restauración del equilibrio necesario en la naturaleza para
sobrevivir", afirmó recientemente el Príncipe Carlos de Inglaterra ante cancilleres de países de la Mancomunidad
Británica.
¿Por qué son tan cruciales los próximos 18 meses?
El Príncipe Carlos se refería a una serie de reuniones clave de la ONU que tendrán lugar desde septiembre de
este año hasta fines de 2020.
En el Acuerdo de París sobre cambio climático de 2015 los países firmantes se comprometieron a mejorar sus
planes de recortes de emisiones para fines del próximo año .
Un punto importante del informe del IPCC de octubre de 2018 era que las emisiones globales de dióxido de
carbono deben llegar a un tope máximo y comenzar a bajar para 2020.
Solo de esa forma podrá mantenerse el aumento de temperatura por debajo de 1,5 grados centígrados, el límite
necesario para evitar los efectos más catastróficos del cambio climático, según el IPCC.
Pero los compromisos actuales de los gobiernos, lejos de garantizar ese límite seguro, conducirán a un incremento
de 3 grados para fin de siglo.
Los planes de los gobiernos suelen estipularse en marcos temporales de 5 o 10 años. Y por ello, si se quiere lograr
la reducción de 45% en las emisiones globales para 2030 será necesario que los compromisos estén sobre la
mesa para fin de 2020.
¿Cuáles son los pasos siguientes?
El primer encuentro crucial es la cumbre climática convocada por el secretario general de la ONU, Antonio
Guterres, que tendrá lugar el 23 de septiembre en Nueva York.
Guterres dejó en claro que los países solo deben ir a la cumbre si presentan en ella planes para reducir sus
emisiones en forma significativa.
El encuentro será seguido por la nueva conferencia de las partes del acuerdo marco sobre cambio
climático, COP25, en Santiago, Chile, donde tal vez el logro más importante será mantener el proceso de
reducciones en movimiento.
Más crucial será probablemente la COP26, que según se cree tendría lugar en Reino Unido a fines de 2020.
El gobierno británico cree que puede usar la oportunidad de la COP26, en un mundo post Brexit, para mostrar que
Reino Unido puede generar la voluntad política para una acción común, de la misma forma que Francia usó su
músculo diplomático para hacer realidad el acuerdo de París.
"Si nuestra candidatura para ser sede de la COP26 tiene éxito, construiremos sobre la base del Acuerdo de París y
reflejaremos la evidencia científica necesaria para actuar más y más rápido", señaló el ministro de Medio Ambiente
británico, Michael Gove.
"Juntos debemos dar todos los pasos necesarios para restringir el aumento de la temperatura global a 1,5℃."
¿Razones para ser optimista?
La causa puede haber sido la evidencia de las olas de calor, la influencia de las huelgas escolares convocadas por
la activista sueca Greta Thunberg, o el movimiento Extinction Rebellion.
Lo cierto es que aumentó el interés del público en el cambio climático y en la necesidad de soluciones.
La gente está exigiendo acciones concretas y políticos en muchos países están conscientes de ello.
Planes como el Green New Deal en Estados Unidos, la propuesta de un paquete de estímulos económicos para
abordar el cambio climático y la desigualdad, que podrían haber parecido inviables hace unos años, ahora están
ganando apoyo.
Y países como Reino Unido legislaron para asegurar emisiones netas cero en 2050.
"Nuestro grupo de pequeños estados insulares compartimos el sentido profundo de urgencia expresado por el
Príncipe Carlos", afirmó Janine Felson, de Belice, estratega principal de la Alianza de Pequeños Estados Insulares
ante la ONU.
"Estamos siendo testigos de una convergencia de varios factores que exigen un liderazgo decisivo: la movilización
del público, la intensificación de los impactos climáticos y las graves advertencias científicas".
"Sin duda, 2020 es el plazo para que ese liderazgo se manifieste".
¿Razones para ser temerosos?
2020 podría ser también el momento en que Estados Unidos finalmente se retiredel Acuerdo de París.
Si Donald Trump no es electo por un segundo mandato y un candidato demócrata gana los comicios eso podría
cambiar.
Cualquiera de las dos posibilidades podría tener enormes consecuencias en la lucha contra el cambio climático.
Actualmente varios países parecen interesados en asegurar que el progreso en esa lucha sea lento.
En diciembre del año pasado, Estados Unidos, Arabia Saudita, Kuwait y Rusia bloquearon la discusión en un
encuentro de la ONU del informe del IPCC sobre el límite de 1,5 grados.
Hace pocas semanas, el informe fue excluido una vez más de negociaciones de la ONU debido a la objeción de
Arabia Saudita, a pesar de la frustración de las naciones en desarrollo y de los estados insulares.
"Es bueno que la COP26 tenga lugar en Reino Unido porque hay más conciencia climática aquí que en otros
países, pero ese movimiento apenas ha comenzado a pensar cómo ejercer la presión suficiente", señaló Michael
Jacobs, científico de la Universidad de Sheffield y asesor en temas climáticos del ex primer ministro británico
Gordon Brown.
"Si no usamos la oportunidad para acelerar la ambición será imposible asegurar un límite de 1,5 o 2 ℃", agregó
Jacobs.
"Actualmente no existe nada que se asemeje al compromiso necesario en los países líderes. Por eso el Secretario
General de la ONU convocó a la cumbre de setiembre".
En Reino Unido, el Comité sobre Cambio Climático advirtió recientemente que el país va camino a incumplir su
meta de emisiones cero para 2050, a pesar de haber legislado para ello.
"El gobierno británico debe mostrar que toma en serio sus obligaciones legales, su credibilidad está en juego",
afirmó el jefe del Comité, Chris Stark.
"Hay una ventana de oportunidad para hacer algo en los próximos 12 a 18 meses, o me temo que el gobierno
británico pasará vergüenza en la COP26".
No se trata solo del cambio climático
También habrá en los próximos meses encuentros que decidirán la protección de especies y de los océanos en las
próximas décadas.
En mayo causó gran impacto el informe de la ONU según el cual un millón de especies están amenazadas. El
reporte fue compilado por la Plataforma Intergubernamental Científico-Normativa sobre Diversidad Biológica y
Servicios de los Ecosistemas (IPBES, por sus siglas en inglés).
Para responder a esta crisis global de biodiversidad, gobiernos de todo el mundo se reunirán en 2020 en
China para buscar acordar medidas de protección.
La Convención sobre Diversidad Biológica de la ONU es el organismo encargado de elaborar un plan efectivo de
protección para 2030. El encuentro del año próximo podría arrojar un equivalente al Acuerdo de París para la
biodiversidad.
Si se logra un acuerdo es probable que éste ponga énfasis en la agricultura y la pesca sostenible, la protección
urgente de especies y la reducción de la desforestación.
El tratado podría tener un impacto real, de acuerdo a Michael Gove.
"Reino Unido ha sido líder en asegurar la protección de al menos el 30% de nuestras aguas para 2030. Pediremos
a otras naciones que se comprometan a metas similares", señaló el actual ministro británico.
Si hay compromisos significativos en 2020, el mundo tendrá una posibilidad de preservar nuestro medio natural.
Pero los desafíos son enormes y las acciones políticas dispersas.
Lograr acuerdos será difícil.

Cambio climático: ¿por qué el mundo está en una etapa crucial para su futuro?
Redacción BBC News Mundo, 3 diciembre 2018
El clima del planeta ha estado cambiando constantemente a lo largo del tiempo geológico. La
temperatura promedio mundial actual es de aproximadamente 15 °C, aunque la evidencia geológica sugiere que
ha sido mucho más alta y más baja en el pasado.
Sin embargo, el período actual de calentamiento está ocurriendo más rápidamente que los eventos registrados en
el pasado.
A los científicos les preocupa que la fluctuación natural, o la variabilidad, esté siendo superada por un
calentamiento rápido provocado por el ser humano, el cual tiene serias implicaciones para la estabilidad del clima
del planeta.
Es por ello que la conferencia de la COP24 de Katowice, Polonia, es un evento clave para lograr que los países
del mundo lleguen a un acuerdo de medidas para evitar un acelerado calentamiento del planeta y sus
consecuencias.
Para entender la problemática del cambio climático, te ofrecemos una explicación de los conceptos básicos para
entender qué es este concepto y cómo puede afectarnos en el futuro cercano.
¿Qué es el efecto invernadero?
El efecto invernadero se refiere a la forma en que la atmósfera de la Tierra atrapa parte de la energía del Sol. Esa
energía solar que se irradia hacia el espacio desde la superficie de la Tierra es absorbida por los gases de efecto
invernadero y remitida en todas direcciones.
La energía que se irradia hacia el planeta calienta por una parte a la atmósfera inferior, y por otra a la superficie.
Sin este efecto la Tierra estaría unos 30°C más fría, lo cual haría que nuestro planeta fuera muy hostil para la vida
como la conocemos.
Los científicos creen que estamos contribuyendo activamente al efecto invernadero natural con los gases liberados
por la industria y la agricultura (conocidos como emisiones), los cuales hacen que se atrape más energía y
aumente la temperatura.
Esto se conoce comúnmente como calentamiento global o cambio climático.
El más importante de estos gases de efecto invernadero, en términos de su contribución al calentamiento global,
es el vapor de agua. Pero las concentraciones de éste muestran pocos cambios y persisten en la atmósfera solo
por unos pocos días.
En cambio, el dióxido de carbono (CO2) persiste durante mucho más tiempo (tardaríamos cientos de años en
volver a los niveles preindustriales).
Además, hay tanto CO2 que solo puede ser absorbido por reservorios naturales como los océanos.
La mayoría de las emisiones de CO2 producidas por el hombre se liberan a través de la quema de combustibles
fósiles, pero también por la reducción de los bosques que absorben carbono.
Otros gases de efecto invernadero, como el metano y el óxido nitroso, también se liberan a través de actividades
humanas, pero su abundancia general es pequeña en comparación con el dióxido de carbono.
Desde que comenzó la revolución industrial en 1750, los niveles de CO2 aumentaron más de 30% y los niveles de
metano aumentaron más de 140%.
La concentración de CO2 en la atmósfera es ahora más alta que en cualquier otro momento en al menos 800.000
años.
¿Cuál es la evidencia del calentamiento global?
Los registros de temperatura que se remontan a finales del siglo XIX muestran que la temperatura promedio de la
superficie de la Tierra ha aumentado en aproximadamente 0,8°C en los últimos 100 años.
Casi 0,6°C de este calentamiento ocurrió en las últimas tres décadas.
Los datos satelitales muestran un aumento promedio en el nivel global del mar de unos 3 milímetros por año en las
últimas décadas.
Una gran proporción del cambio en el nivel del mar se debe a la expansión térmica del agua de mar: a medida que
el agua de mar se calienta, las moléculas se vuelven menos densas y causan un aumento en el volumen del
océano.
Pero el derretimiento de los glaciares montañosos y la disminución de las capas de hielo polar también contribuyen
de manera importante.
La mayoría de los glaciares en las regiones templadas del mundo y a lo largo de la Península Antártica están
decreciendo.
Desde 1979, los registros satelitales muestran una disminución dramática en la extensión del hielo marino del
Ártico, a una tasa anual del 4% por década.
En 2012, la extensión del hielo alcanzó un récord mínimo que fue 50% más bajoque el promedio de 1979-2000.
La capa de hielo de Groenlandia ha experimentado una fusión récord en los últimos años. Si se fundiera toda la
capa de 2,8 millones de kilómetros cúbicos, los niveles del mar aumentarían en 6 metros.
Los datos satelitales muestran que la capa de hielo de la Antártida occidental también está perdiendo masa, y un
estudio reciente indicó que la Antártida oriental, que no mostró una clara tendencia de calentamiento o
enfriamiento, también puede haber comenzado a perder masa en los últimos años.
Pero los científicos no esperan cambios dramáticos. En algunos lugares, la masa puede aumentar a medida que
las temperaturas de calentamiento impulsan la producción de más nieve.
Los efectos de un clima cambiante también se pueden ver en la vegetación y en los animales terrestres.
Estos incluyen tiempos de floración y fructificación más tempranos para las plantas y cambios en los territorios (o
rangos) ocupados por animales.
¿Hubo una "pausa"?
Algunos analistas han argumentado que, desde 1998, no ha habido un calentamiento global significativo a pesar
de la cantidad cada vez mayor de dióxido de carbono que se emite.
Esta es la llamada "pausa" en el calentamiento.
Los científicos han tratado de explicar esto de varias maneras:
 Variaciones en la salida de energía del Sol.
 Una disminución del vapor de agua atmosférico.
 Mayor almacenamiento de calor por los océanos.
Pero no ha habido un consenso general sobre el mecanismo preciso detrás de la pausa.
Y ahora parece que el hiato se ha detenido bruscamente: los años 2014, 2015 y 2016 fueron los tres años más
calurosos desde que hay registros.
De hecho, un estudio publicado en la revista Science en junio de 2015 dudaba que hubiera habido una pausa de
calentamiento.
¿Cuánto subirán las temperaturas en el futuro?
En su evaluación de 2013, el Panel Intergubernamental sobre el Cambio Climático (IPCC, por sus siglas en inglés)
pronosticó una serie de posibles escenarios basados en modelos informáticos.
La mayoría de las simulaciones indican que es probable que el cambio de temperatura de la superficie global para
fines del siglo XXI supere los 1,5°C, comparado con las registradas en 1850.
Un umbral de 2°C se había considerado durante mucho tiempo como la puerta de entrada al calentamiento
riesgoso.
Más recientemente, los científicos y los responsables de la formulación de políticas han argumentado que
mantener el aumento de la temperatura en 1,5°C es un límite más seguro para el mundo.
Un informe del IPCC en 2018 sugirió que cumplir con esa meta requeriría "cambios rápidos, de gran alcance y sin
precedentes en todos los aspectos de la sociedad".
Incluso si reducimos drásticamente las emisiones de gases de efecto invernadero en este momento, los científicos
dicen que los efectos continuarán porque partes del sistema climático, especialmente grandes cuerpos de agua y
hielo, pueden tardar cientos de años en responder a los cambios de temperatura.
También lleva décadas eliminar los gases de efecto invernadero de la atmósfera.
¿Cómo nos afectará el cambio climático si no se actúa?
La escala de los impactos potenciales es incierta, pero los expertos aseguran que estamos viviendo una etapa
crucial para el futuro del planeta.
Los cambios podrían impulsar la escasez de agua dulce, modificaciones radicales en las condiciones
de producción de alimentos, o aumento del número demuertes por inundaciones, tormentas, olas de calor y
sequías.
Esto se debe a que se espera que el cambio climático aumente la frecuencia de los eventos climáticos extremos,
aunque vincular cualquier evento individual al calentamiento global es complicado.
Los científicos pronostican que habrá más lluvia en general, pero dicen que el riesgo de sequíaaumentará en las
zonas lejanas a las costas durante los veranos calurosos.
Se esperan más inundaciones por tormentas y aumento del nivel del mar. Sin embargo, es probable que haya
variaciones regionales muy fuertes en estos patrones.
Los países más pobres, que están menos preparados para hacer frente a los cambios rápidos, son los que más
sufren.
La extinción de plantas y animales son una consecuencia a medida que los hábitats cambian más rápido de lo que
las especies pueden adaptarse.
La Organización Mundial de la Salud (OMS) advirtió que la salud de millones de personas podría verse
amenazada por el aumento de la malaria, las enfermedades transmitidas por el agua y la desnutrición.
A medida que se libera una mayor cantidad de CO2 a la atmósfera, aumenta la captación de CO2 de los océanos,
y esto hace que se vuelvan más ácidos.
Este proceso continuo de acidificación podría plantear problemas importantes para los arrecifes de coral del
mundo, ya que los cambios en la química impiden que los corales formen su esqueleto calcificado que es esencial
para su supervivencia.
También es previsible una liberación de grandes cantidades del gas metano de efecto invernadero a medida que
se derrite el permafrost (el suelo congelado en el Ártico).
Esto se conoce como una retroalimentación positiva del clima. Pero existen retroalimentaciones negativas que
podrían compensar el calentamiento.
Varios "reservorios" en la Tierra absorben el CO2 como parte del ciclo del carbono, el proceso a través del cual el
carbono se intercambia, por ejemplo, entre los océanos y la tierra. La pregunta es ¿cómo se equilibrarán? Y más
aun, ¿qué hará la humanidad para evitar la aceleración del cambio climático?
Por qué 2030 es la fecha límite de la humanidad para evitar una catástrofe global
Redacción BBC Mundo, 8 octubre 2018
La extinción total de los arrecifes de coral, diez millones de personas más expuestas a inundaciones, cada vez
menos zonas aptas para el cultivo de cereales... Una diferencia de solo medio grado de temperatura tendría
consecuencias devastadoras para nuestro planeta, por lo que cada vez es más urgente limitar el aumento de la
temperatura global a un máximo de 1,5 grados centígrados, advirtió este lunes el Panel Intergubernamental sobre
el Cambio Climático de la ONU (IPCC).
Y el tiempo para actuar se nos está acabando, se asegura en el último informe del IPCC, el que ha sido descrito
como "un último llamado" para salvar a la Tierra de una inminente catástrofe. De hecho, según el reporte,
actualmente vamos camino a un aumento de 3 °C, muy por encima del máximo de 2 °C contemplado por los
Acuerdos de París sobre cambio climático. Un máximo que, según los científicos, parece además cada vez menos
deseable.
Para el corresponsal de temas ambientales de la BBC, Matt McGrath, la de este lunes es la advertencia más
comprehensiva hasta la fecha de los riesgos del aumento de las temperaturas globales. "A los científicos
probablemente les hubiera gustado escribir en letras mayúsculas 'ACTÚEN YA, IDIOTAS', pero necesitaban decirlo
con hechos y números", dijo por su parte Kaisa Kosonen, de la ONG Greenpeace, quien estuvo de observadora en
las negociaciones que precedieron a la publicación del reporte. "Y eso fue lo que hicieron", dijo del informe, titulado
"Calentamiento global de 1,5 grados centígrados".
Una diferencia crucial
El estudio, que se basa en más de 6.000 referencias científicas, explica los efectos que tendría un incremento de
temperaturas del 1,5 y los compara con los de una subida de 2 grados.
Ambas temperaturas están mencionadas en los Acuerdos de París, en el que la mayor parte de países del planeta
se comprometieron a "mantener el aumento de la temperatura media mundial muy por debajo de 2 °C con
respecto a los niveles preindustriales, y proseguir los esfuerzos para limitar ese aumento de la temperatura a 1,5
°C".
Y es que, hasta ahora, se pensaba que al mantener el calentamiento por debajo de 2 grados este siglo se podrían
manejar los cambios que sufrirá el planeta. Pero según el nuevo informe, ir más allá de los 1,5 grados es poner en
riesgo la habitabilidad de la Tierra.
"Limitar el calentamiento a 1,5 grados conlleva muchos beneficios en comparación con limitarlo a 2 grados. Esto
reduciría el impacto del cambio climático de maneras muy importantes", explicó el profesor Jim Skea, copresidente
del IPCC. Pero, según el IPCC, este límite podría superarse en tan sólo 12 años.
Consecuencias devastadoras
El IPCC proyecta que un aumento de la temperatura global de 2 grados acabaría con todos los arrecifes de coral.
Mientras que un incremento de 1,5 los reducirá entre un 70% y un 90%, dos grados los extinguirían casi por
completo.
Otra diferencia importante es que el nivel del mar aumentaría 10 centímetros más al pasar de 1,5 a 2 grados.
Puede parecer poco, pero esta diferencia implica que diez millones de personas más estarían expuestas a
inundaciones.
También tendría un impacto significativo en la temperatura y acidez del océano, y en la capacidad de cultivar
cultivos como el arroz, el maíz y el trigo. Y el IPCC afirma que limitar el calentamiento a 1,5 frente a los 2 grados
supondría reducir el número de personas expuestas a los riesgos climáticos y la pobreza en varios cientos de
millones.También limitará la prevalencia de enfermedades como el dengue y la malaria.
Por lo pronto, las emisiones de gases de efecto invernadero ya han elevado aproximadamente un grado
centígrado la temperatura global respecto a los niveles preindustriales. "Ya estamos en la zona de peligro", explica
Kaisa Kosonen, de Greenpeace.
"Ambos polos se están derritiendo a un ritmo acelerado; árboles antiguos que han estado allí durante cientos de
años están muriendo repentinamente y acabamos de tener un verano en que gran parte del mundo estaba en
llamas".
¿Es demasiado tarde?
El Panel afirma que todavía podemos conseguir que la temperatura del planeta no aumente 3 grados más. Pero
esto requiere cambios urgentes y de gran escala por parte de gobiernos e individuos. Además, tendríamos que
invertir una gran cantidad de dinero cada año: alrededor del 2.5% del PIB mundial durante dos décadas.
El informe afirma que si se quiere cumplir la meta del 1,5 habría que disminuir las emisiones de dióxido de carbono
(CO2) en un 45% para el año 2030.
Para 2050 deberían haber desaparecido.
Otras medidas son que las energías renovables proporcionen hasta el 85% de la electricidad global para 2050 y
que 7 millones de kilómetros cuadrados de tierra (más o menos el tamaño de Australia) se dediquen a cultivos
energéticos.
El copresidente del IPCC Jim Skea afirma que si esto es posible o no dependerá de la voluntad política. "Si leen el
informe y deciden actuar de inmediato, entonces mantener la subida en 1,5 grados sigue estando a nuestro
alcance. Pero es una decisión que se debe tomar lo antes posible", aseguró Skea.
3 cosas que debemos hacer para que la temperatura del planeta no suba más de 2 ºC
Pablo Uchoa, BBC, 8 agosto 2018
Millones de personas en el mundo están experimentando eventos climáticos extremos en 2018. Las olas de calor
han llevado temperaturas sofocantes desde Japón hasta el delicado Ártico. Los incendios forestales se multiplican
desde California a Grecia y se declaró un estado de sequía en todo el estado más poblado de Australia, Nuevo
Gales del Sur.
Para los climatólogos, estos eventos son una advertencia de la amenaza representada por el cambio climático
generado por la acción humana y causado por las emisiones de dióxido de carbono a la atmósfera.
"Creo que la gente está asociando correctamente su experiencia personal con el calentamiento global del planeta
inducido por la acción humana", afirmó Bill Hare, climatólogo y cofundador del consorcio científico Climate
Analytics.
Un aumento de 2ºC en la temperatura global es considerado el máximo que la Tierra puede soportar sin riesgo de
impactos catastróficos en la producción de alimentos, el nivel del mar, la escasez de agua y la pérdida de fauna y
flora.
En la Cumbre del Clima en París, los gobiernos presentes se comprometieron a mantener el calentamiento global
"bien por debajo" de ese límite, menos de 1,5 ºC, una acción que podría significar una diferencia crucial
especialmente para islas pequeñas y otras áreas vulnerables.
¿Pero puede el mundo mantener ese límite? Te contamos qué debemos hacer según los expertos para evitar que
la temperatura del planeta suba más de 2 ºC.
1. Reemplazar ahora los combustibles fósiles por renovables
Para que el aumento en el calentamiento del planeta no exceda 1,5 ºC, los científicos concuerdan en que las
emisiones de carbono deben comenzar a bajar a nivel global a más tardar en 2020, y luego caer rápidamente y
llegar a cero emisiones a mediados de siglo o poco después.
"Si podremos hacer esto, si es factible económicamente y técnicamente, son preguntas legítimas. Pero la
comunidad científica ya demostró que sí es posible y que en la mayoría de los casos no solo es económicamente
viable sino beneficioso para un desarrollo sostenible", afirmó Hare a la BBC.
Un informe de la Agencia Internacional de Energía, IEA por sus siglas en inglés, señaló que si se actúa en forma
temprana, las emisiones de CO2 de fuentes de energía podrían bajar más del 70% para 2050 y abandonarse por
completo para 2060.
Esa transición energética requeriría "un impulso sin precedentes a las energías de bajas emisiones en todos los
países del mundo", de acuerdo al informe.
La buena noticia es que en Europa, China e India, el carbón está siendo reemplazado rápidamente como fuente
generadora de electricidad. Al mismo tiempo, las tecnologías para producir energía eólica y solar se están
expandiendo.
Electrificar el sistema de transporte sería otro paso importante para la reducción de emisiones, según el
informe Climate Action Tracker, publicado por Hare.
El reporte estima que en 2035 debería venderse el último auto que usa combustibles fósiles, si realmente se
quiere limitar el aumento de temperatura a 1,5 ºC para fin de siglo.
Otro elemento clave es la construcción de casas y oficinas que producen suficiente energía renovable para cubrir
sus propias necesidades energéticas.
¿Pero va el mundo camino a un pico de emisiones, seguido de un rápido descenso a partir de 2020?
"No está claro," señaló Hare. "Las emisiones de CO2 han comenzado a aumentar otra vez y si esto continúa, el
pico se producirá mucho después de 2020. A esta altura todo indica que no podremos bajar las emisiones a partir
de 2020, a menos que los países que más emiten gases de invernadero tomen acciones significativas".
2. Proteger y regenerar bosques
La desforestación en bosques tropicales contribuye cerca de un 20% de las emisiones anuales de gases de
invernadero.
Detener la destrucción de estos bosques tendrá entonces un impacto directo en la reducción de emisiones.
Un nuevo estudio de la Universidad de Exeter en Inglaterra sugiere que regenerar bosques es la mejor forma de
recapturar carbono de la atmósfera y ayudar a limitar el aumento de temperatura.
Anna Harper, profesora de Ciencias Climáticas y autora principal del estudio, le dijo a la BBC que de acuerdo a
investigaciones anteriores, la regeneración de bosques tropicales podría extraer de la atmósfera de 1 a 2
gigatones de carbono anualmente. Las emisiones actuales son de 10 gigatones por año. Un gigatón equivale a mil
millones de toneladas.
Los científicos señalan que aún con cero emisiones a mediados de siglo hay otras acciones que podrían realizarse
para asegurar "emisiones negativas".
El término se refiere a las tecnologías desarrolladas actualmente para secuestrar carbono de la atmósfera y
almacenarlo en bosques, en suelos o en el lecho marino.
El estudio de Harper, que fue publicado en la revista Nature Communications, analizó una de estas soluciones
-plantas generadores que usan biomasa y también capturan y almacenan CO2- y concluyó que plantar o regenerar
bosques es aún la mejor forma de mitigar los efectos del cambio climático.
"Para mantener las metas del Acuerdo de París, necesitamos reducir drásticamente las emisiones y usar una
combinación de tecnologías para extraer dióxido de carbono de la atmósfera", señaló Harper a la BBC.
"No hay una única acción que pueda salvarnos".
3. Mantener a los políticos en el rumbo correcto
Los científicos monitorearán las emisiones de CO2 para verificar si el mundo va camino a cumplir las metas
acordadas para limitar temperaturas globales.
Pero los compromisos a nivel nacional divulgados por distintos gobiernos tras el Acuerdo de París en 2015 indican
que estos esfuerzos no son suficientes.
La Agencia Internacional de Energía señaló en su informe que las emisiones de carbono del sector energético
deben mantenerse por debajo de 790 gigatones entre 2015 y 2100 si se quiere lograr la meta de 1,5 ºC.
Sin embargo, según los compromisos nacionales actuales, el sector energético emitirá casi 1,260 gigatones para
2050.
Esto significa que limitar las temperaturas globales dependerá necesariamente de tecnologías de emisiones
negativas.
Los países que más emiten gases de invernadero se reúnen en las cumbres del G20, el grupo de las mayores 20
economías del mundo.
Los países del G20 representan el 63% de la población mundial y el 83% de las emisiones globales de dióxido de
carbono.
Muchos de estos países tienen metas nacionales para la reducción de emisiones.
"Pero más allá de los gobiernos, vemos que la gente es ahora más consciente del cambio climático. Y creo que
esto se traduce en una mayor presión a los políticos y a la industria para que reduzcan las emisiones de CO2",
aseguró Hare.
Sin embargo, el presidente Donald Trump retiró a Estados Unidos del Acuerdo de París y prometió impulsar
nuevamente al sector del carbón. "La historia lo juzgará", señaló Hare a la BBC. "Creo que todos concuerdan en
que ninguna catástrofe climática hará que Trump cambie su posición".
Frenar el cambio climático: caro pero rentable
MAR DE MIGUEL, 23 MAY. 2018
El 12 de diciembre de 2015, los países miembros de la Organización de las Naciones Unidas (ONU) debatieron en
París sobre un convenio vinculante para frenar el calentamiento de nuestro planeta. El encuentro estuvo
enmarcado en la XXI Conferencia sobre Cambio Climático, en la que se firmó el ya famoso Acuerdo de París. Este
tratado, que pretende que se tomen una serie de medidas para reducir las emisiones de Gases de Efecto
Invernadero, tiene como fecha de aplicación el año 2020, cuando acaba la vigencia del Protocolo de Kioto. Hasta
la fecha, son 195 los estados que lo han firmado. Estados Unidos, una de las grandes potencias mundiales, podría
retirarse de este compromiso, como anunció en junio de 2017 su actual presidente Donald Trump.
El gran objetivo de esta alianza es conseguir que el aumento de la temperatura global no supere más de 2 grados
centígrados la temperatura que la Tierra tenía antes de la industrialización. En un sentido más estricto, los
expertos fijan una cifra más ambiciosa: 1,5 grados centígrados. Para alcanzar este reto se han establecido unas
cuotas de emisiones que son distintas para cada país y que dependen de muchos factores, entre ellos, su grado
de desarrollo. Aunque desde ciertos organismos, como la Comisión Europea, se han dictado unas normas en
conjunto, cada estado se responsabiliza de tomar sus propias medidas, que son caras y poco apetitosas. Para
frenar el calentamiento del planeta hay que realizar cambios importantes en los modelos energéticos o de
producción y hacer frente, a la vez, a los efectos adversos que el cambio climático ya está ocasionando.
Sin embargo, según un grupo de investigadores de la Universidad de Stanford (EEUU), el balance final de lo que
cuesta cumplir con el Acuerdo de París supone un esfuerzo que a la larga podría traer beneficios
económicos sustanciales. En un artículo publicado este miércoles por la revista Nature, los expertos en clima
Marshall Burke y Noah Diffenbaugh afirman que, en vez de aumentar 2 grados centígrados se incremente sólo en
1,5, algo que supondría ahorrar más de 20 billones de dólares estadounidenses (algo más de 17 billones de
euros).
"Antes de nuestro estudio, el mundo no había tenido una cuantificación robusta de los beneficios económicos que
supone perseguir los objetivos más ambiciosos de calentamiento global que plantea la ONU. Esto ha hecho que
sea más fácil para los críticos afirmar que la reducción de emisiones es demasiado costosa como para merecer la
pena", ha manifestado a este periódico Noah Diffenbaugh, coautor del estudio. De hecho, este fue un punto
importante en la justificación del presidente Donald Trump cuando anunció su intención de retirar a los EEUU del
Acuerdo de París. "Nuestros resultados muestran que, al reducir los daños del cambio climático, los objetivos de
París son, de hecho, muy beneficiosos para la mayoría de los países", ha reiterado Diffenbaugh.
Él y su equipo calculan esto combinando datos de desarrollo económico del último medio siglo con los cambios de
temperatura en todo el mundo y una simulación climática de cómo podrían variar las temperaturas en el futuro.
Tras analizar cómo fluctuaría la producción económica de cada región a medida que las temperaturas
aumentasen, han visto que si no se alcanzan los objetivos de París, la mayoría de los países tendrían una menor
producción agrícola, un menor crecimiento en general y además se verían obligados a lidiar con grandes gastos
derivados de desastres ambientales o relacionados con la salud.
Los autores de este estudio creen que cerca del 90% de la población mundial, incluidas las economías más
grandes como las de Estados Unidos, China y Japón, se beneficiarían económicamente de limitar el calentamiento
global a 1,5º centígrados en lugar de a 2 grados. Las regiones más pobres del mundo serían incluso las más
favorecidas, ya que incluso con una pequeña reducción del calentamiento aumentaría de forma notable el
producto interno bruto per cápita. Las cifras que manejan Burke y Diffenbaugh son muy optimistas e invitan a
reconsiderar la negativa de algunos países a formar parte del acuerdo. Además, ante un supuesto escenario muy
agresivo del cambio climático, como un aumento del nivel del mar a gran escala, no alcanzar el objetivo incluso de
los 2 grados centígrados afectaría al 15% de la producción económica mundial.
Una primera valoración
Para la especialista en cambio climático Manola Brunet, de la Universidad Rovira i Virgili y presidenta de la
Comisión Internacional de Climatología de la Organización Meteorológica Mundial (OMM), el estudio de Burke y
sus colaboradores "parece razonable". Así lo ha expresado a EL MUNDO en una conversación telefónica previa a
publicación del trabajo.
En relación a la cifra de 1,5 grados centígrados en la que se han centrado los científicos estadounidenses, "se
necesitarán medidas más importantes y más claras de reducción de gases que para la de 2 grados, que tiene
mayor permisividad y un impacto más negativo", aunque ve factible que este hecho, pues "tendría muchos más
beneficios y menores costos al final del proceso".
La profesora de climatología ha explicado a este medio que el objetivo del acuerdo de París supone "un escenario
de estabilización climática para no agravar el calentamiento global reciente. El umbral de 1,5 grados centígrados
es mucho mejor que el de 2 grados, aunque esos 2 grados ya serían un valor deseable de alcanzar". Por otra lado,
Brunet ha destacado las importantes consecuencias que estos dos rangos pueden tener en algunos lugares del
planeta, como aquellos en los que una subida del nivel del mar determine su supervivencia. "De ahí que todos los
países de costas bajas, especialmente pequeños estados isla del Pacífico estén apoyando la reducción a 1,5 o a 2
grados. Esto supondría que por lo menos parte de estos territorios no quedarían sumergidos bajo las aguas", ha
remarcado.
La situación en nuestro país
En el Protocolo de Kioto, acordado en diciembre de 1997, la Unión Europea se comprometió a una reducción de
emisiones que se distribuyó entre los países de la Comunidad en función de su desarrollo económico. Por aquel
entonces, España todavía podía emitir. Sin embargo, otros países como Inglaterra o Alemania tuvieron que reducir
la producción de gases de efecto invernadero, lo que estaba asociado a un claro desarrollo industrial, económico y
demográfico. "Al final, el protocolo de Kioto fue no vinculante y en nuestro país excedimos de largo, en menos de
10 años, la cuota de emisión que nos permitían", ha recordado Brunet. "Estamos por encima", ha añadido de
manera tajante.
A día de hoy, el Gobierno continúa con los trabajos para elaborar la Ley de Cambio Climático y Transición
Energética, para la que existe un anteproyecto que no acaba de arrancar, dada la dificultad de coordinar las
distintas vías que han abierto, de forma divergente, tanto el Ministerio de Agricultura y Medio Ambiente como el de
Energía.
En medio de este contexto, ha surgido, sin embargo, una iniciativa positiva que pretende integrar la colaboración
entre el Gobierno, las empresas y la ciudadanía: la Plataforma Española de Acción Climática, presentada por la
ministra de Agricultura y Pesca, Alimentación y Medio Ambiente, Isabel García Tejerina, en febrero de 2018.
Efectos del cambio climático en España
Los efectos relacionados con el cambio climático y que podemos apreciar en nuestro país son muy diversos. En
principio, "tenemos un clima que tiende a la aridez, a que cada vez una mayor parte del año haya un déficit
hídrico", ha apuntado Manola Brunet. La moderada o fuerte subida de las temperaturas promedio para el conjunto
de la Península, junto con una regular o mala pluviometría, especialmente en los meses de primavera cuando la
lluvia es más importante, ha acentuado la pérdida de agua en suelos, acuíferos y ríos. "A lo queEspaña se
enfrenta, desde un punto de vista climático, es a un clima más árido que tiene efectos negativos en un abundante
número de sectores de actividad, desde la agricultura a la gestión forestal o al riesgo de incendios", ha dicho
Brunet.
A esto se suma el impacto negativo que está teniendo en nuestras costas, tanto atlántica como mediterránea, el
incremento del nivel del mar. "No se está produciendo la inversión en la habilitación de diques para hacer frente
alincremento del nivel del mar, ni en el relleno de playas perdidas por la actividad ciclónica sobre las costas. Esto
tiene un impacto sobre multitud de sectores económicos o de gestión de riesgos".
Otro hecho a tener en cuenta ante un aumento de las temperaturas y el calor es su impacto en la población. "Se
está agravando el confort térmico, especialmente en las ciudades, lo que tiene efectos sobre la salud humana,
especialmente en personas enfermas, mayores y niños", ha concluido Brunet.
Guterres asegura que el pacto del cambio climático sobrevivirá a la eventual salida de
EEUU
http://internacional.elpais.com/internacional/2017/05/30/actualidad/1496157737_717838.html Sandro Pozzi, Nueva York 31
MAY 2017
El acuerdo de París para reducir los gases de efecto invernadero sobrevivirá si eventualmente lo abandona algún
país. Es el mensaje que lanzó el secretario general de las Naciones Unidas, António Guterres, justo cuando el
presidente Donald Trump debe aclarar si opta por apartarse del pacto que define la estrategia global frente al
cambio climático. Es, a la vez, un llamamiento a la unidad del resto de los firmantes del tratado.
“El cambio climático es innegable”, insistió Guterres. Entiende que este debate genere diferencias. Pero considera
que las dudas “de algún gobierno” sobre la necesidad o validez del acuerdo debe ser el motivo “para que el resto
se una con más fuerza y mantengan el curso” con ambición. “El peligro real no es la amenaza a una economía que
se deriva de la acción. Al contrario, el riesgo está en fracasar al actuar”, reiteró.
Los miembros de las Naciones Unidas se mantienen a la espera de conocer cuál será la decisión de la
administración estadounidense. Washington dará a conocer su posición definitiva previsiblemente esta semana, a
los pocos días de Donald Trump volver del G7, donde quedó completamente aislado. “Seis a uno”, comentó la
canciller alemana, Angela Merkel, al valorar la situación tras la discusión.
Trump llegó a decir durante la campaña que el cambio climático era una “farsa”. Después, ya en la Casa Blanca,
pareció adoptar una postura algo más abierta y su entorno explicó que antes de tomar una postura definitiva
quería intercambiar puntos de vista con sus socios. “El acuerdo no se derrumba porque un país lo abandone”,
según Guterres, emplazando a la movilización social.
El secretario general de la ONU lanza, por un lado, la voz de alarma al afirmar que el cambio climático es un reto
mayor para la seguridad, la prosperidad y el logro de la agenda para el desarrollo. Pero la acción global para
reducir sus efectos representa también, según Guterres, una oportunidad para la economía y el empleo. Esa parte
positiva es la que espera haga reconsiderar a EE UU su postura.
Acción colectiva
Es el primer discurso que el ex primer ministro portugués pronuncia sobre la acción contra el cambio climático.
Precisamente porque se trata de una amenaza global, explica, la lucha es más efectiva cuando se ataca de una
manera colectiva. Por eso urgió que el esfuerzo se centre en las soluciones que se pueden aportar. “El tren de la
sostenibilidad abandonó la estación. Subir u os quedaréis atrás”, concluyó.
António Guterres viene de nombrar a Ovais Sarmad como el responsable del foro que va a dirigir el seguimiento
de los acuerdos de París, que se negoció al final del mandado del demócrata Barack Obama. Hasta la compañía
petrolera Exxon Mobil, que estuvo dirigida hasta hace unos meses por el actual secretario de Estado, Rex
Tillerson, pide a Donald Trump que apoye el pacto con firmeza.
El acuerdo fue adoptado en diciembre de 2015 por 195 países. Hasta la fecha ha sido ratificado por 147 miembros
de la ONU. Junto a los objetivos voluntarios que se establecen para reducir el consumo de combustibles fósiles,
incluye la movilización de asistencia financiera a los países más pobres para ayudarles en la transición hacia las
energías limpias o ayudarles a combatir sus efectos.
EE UU estaría, por tanto, completamente aislada. En este momento no se sabe de otro país que esté
considerando apartarse del tratado de París. En el organismo señalan que existe una gran solidaridad entre los
países desarrollados y en desarrollo por aplicar el pacto. Pero el temor en la ONU es que su desbandada lleve a
los países firmantes menos entusiastas a replantearse sus contribuciones al pacto.
Temperaturas son las más cálidas en 120.000 años
VOA, septiembre 27, 2016
El estudio dice que los cambios de temperatura corresponden a los niveles de dióxido de carbono. Son cálculos
aproximados con grandes márgenes de error. El planeta está registrando las temperaturas más altas que ha tenido
en más de 120.000 años y va en camino de alcanzar las mayores en más de 2 millones de años, según un
estudio.
Como parte de su tesis doctoral en la Universidad de Stanford, la científica Carolyn Snyder, creó un registro
continuo de 2 millones de años de temperaturas. Su reconstrucción, publicada en la revista Nature, no calcula la
temperatura de cada año sino los promedios de períodos de 5.000 años hasta un par de millones de años atrás.
Snyder basó su reconstrucción en 61 índices reveladores de la temperatura de la superficie del mar alrededor del
mundo, tales como la proporción entre el magnesio y el calcio, la presencia de especies y la acidez.
Pero a medida que el estudio se aleja en el tiempo, sobre todo a más de medio millón de años atrás, hay menos
indicios disponibles y por tanto los cálculos son más inciertos.
El promedio de temperaturas los últimos 5.000 años, que incluyen 125 años de emisiones industriales de gases de
invernadero, es en general más alto que el de hace 120.000 años.
El hombre, más culpable que nunca del cambio climático
http://www.bbc.co.uk/mundo/noticias/2013/09/130927_ciencia_quinto_informe_ipcc_cambio_climatico_np.shtml Ciencia
BBC Mundo, @bbc_ciencia
Un informe de referencia de Naciones Unidas sostiene que los científicos están convencidos en un 95% de que la
actividad humana es la "causa dominante" del calentamiento global desde 1950.
Las conclusiones del Panel Intergubernamental sobre Cambio Climático (IPCC, por sus siglas en inglés) fueron
reveladas este viernes y conforman la primera parte de su 5º reporte (conocido como AR5), que se centra en las
evidencias científicas del cambio climático.
En la tierra, en el aire y en los océanos el calentamiento global es "inequívoco", explicaron este viernes los
representantes del IPCC en una conferencia de prensa desde Estocolmo, Suecia.
Los científicos añadieron que la pausa en el ritmo del calentamiento del planeta de los últimos 15 años es
demasiado corta como para reflejar una tendencia a largo plazo.
En su documento, el panel advierte que las continuas emisiones de gases de efecto invernadero causarán más
calentamiento y cambios en todos los aspectos del sistema climático. Y para contener estas transformaciones
hacen falta "reducciones sustanciales de las emisiones".
Tras una semana de intensas negociaciones en la capital sueca, finalmente se divulgó el resumen de las
evidencias científicas del cambio climático destinado a gobiernos y legisladores de todo el mundo.
Cambios sin precedentes
Se considera que este informe de 36 páginas es el más completo hasta la fecha sobre el conocimiento científico
de un planeta cada vez más caliente, y es la primera parte de una trilogía del IPCC que será difundida a lo largo
del próximo año.
En él se afirma claramente que muchos de los cambios observados en el sistema climático desde 1950 "no tienen
precedentes ni en decenios ni en milenios".
Cada una de las últimas tres décadas ha sido más cálida que la anterior en la superficie de la Tierra, y más
calientes que cualquier otro período desde 1850 y probablemente más que nunca en los últimos 1.400 años.
"Nuestro examen científico muestra que la atmósfera y el océano se han calentado, que la cantidad de hielo y
nieve ha disminuido, que el nivel del mar ha aumentado y que las concentraciones de gases de efecto invernadero
se han incrementado", dijo Qin Dahe, copresidente del Grupo de Trabajo I del IPCC, a cargo del nuevo reporte.
Desde 1950, sostienen los autores, la humanidad es claramente responsable de más de la mitad del aumento
observado de las temperaturas.
Pausa del calentamiento
Sin embargo, una pausa en el ritmo del calentamiento de la Tierra desde 1998 desafía las declaraciones del panel.
En este sentido, los científicos señalan que este período comenzó con el año más cálido jamás registrado debido
al fenómeno de El Niño.
Que el ritmo de aumento de la temperatura se haya reducido entre 1998 y 2012 con respecto a la media de 1951-
2012 (0,05º C frente a 0,12º C) responde probablemente a la atenuación del sol por las erupciones volcánicas y a
una redistribución del calor en los océanos.
¿Qué es el IPCC?
"Las tendencias basadas en registros cortos son muy sensibles", dice el informe, "y en general no reflejan
tendencias climáticas a largo plazo".
Sin embargo, el reporte altera una cifra central con respecto a su informe anterior de 2007: el rango de
temperatura asociado con una duplicación de concentración CO2 en la atmósfera, llamado equilibrio de
sensibilidad climática, era de entre 2 y 4,5ºC en aquel estudio.
En el nuevo documento, los cientificos prevén que el aumento de la temperatura superará los 1,5º C para finales
de siglo, dentro de un margen que ahora estiman en entre 0,3º C y 4,5º C. Los científicos dicen que esto refleja
una mejor comprensión, mejores registros y nuevas estimaciones de los factores que influyen en el aumento de las
temperaturas.
También dicen los expertos que el nivel del mar aumentará más rápidamente que lo observado en los últimos 40
años.
El mar ha subido 0,19 metros de 1901 a 2010 y podría crecer entre 26 y 82 centímetros a finales de este siglo, una
margen mayor al señalado en 2007, de entre 18 y 59 centímetros.
El informe aprobado por los delegados de los gobiernos reunidos en Suecia analiza y actualiza los avances
científicos, y fue elaborado por más de 800 expertos.
El resultado del Grupo de Trabajo I será de referencia para las otras dos partes del informe y será fundamental en
las futuras negociaciones de la Convención Marco de las Naciones Unidas sobre el Cambio Climático (CMNUCC)
que pretenden alcanzar un acuerdo internacional sobre el clima para 2015.
Vietnam activo en el cumplimiento de compromisos globales contra el cambio climático
https://es.vietnamplus.vn/vietnam-activo-en-el-cumplimiento-de-compromisos-globales-contra-el-cambio-climatico/93895.vnp
Hanoi, 10 oct (VNA)- Como una de las naciones más afectadas por el cambio climático, Vietnam ha sido activo en
el cumplimiento de los compromisos internacionales en este campo y ha realizado grandes esfuerzos para
enfrentar ese fenómeno, subrayó hoy el viceministro vietnamita de Recursos Naturales y Medio Ambiente, Le
Cong Thanh.
El subtitular intervino en un diálogo de alto nivel sobre el tema organizado en esta capital por la mencionada
cartera, el Programa de las Naciones Unidas para el Desarrollo (PNUD) y el Grupo Intergubernamental de
Expertos sobre el Cambio Climático (IPCC por sus siglas en inglés).
Asistieron al encuentro planificadores de políticas, socios de desarrollo, científicos, empresas, organizaciones
sociopolíticas y los medios de prensa.
En la ocasión se publicó el informe especial del IPCC sobre los posibles impactos cuando la temperatura global
suba 1,5 grados Celsius (C) y los asuntos relacionados con la emisión de gases de efecto invernadero.
De acuerdo con Cong Thanh, Vietnam emitió el Plan para la implementación del Acuerdo del Clima de París,
centrado en el cumplimiento de la contribución nacional orientada a la mitigación del cambio climático (NDC por
sus siglas en inglés).
En la conferencia los participantes debatieron cuestiones como la lucha contra la transformación del clima en
Vietnam y el impulso de la cooperación con socios de desarrollo, científicos, empresas y organizaciones en este
terreno.
El IPCC fue creado en 1988 para que facilitara evaluaciones científicas sobre el cambio climático. Este grupo se
encarga de diseñar el informe global, el cual será considerado en la 24 Conferencia de las Naciones sobre ese
fenómeno que tendrá lugar en Polonia en diciembre próximo.
Según ese documento, limitar el calentamiento hasta 1,5 grados C en vez de dos grados C reducirá el impacto en
el ecosistema y la vida en el planeta.
Esa tarea requiere cambios rápidos, de amplio alcance y sin precedentes en la sociedad. Mantener el
calentamiento global a un nivel como el mencionado garantizará una sociedad sostenible y más justa, subrayó el
presidente del IPCC, Hoengsung Lee.
Por su parte, la directora nacional del PNUD, Caitlin Wiesen, dijo que el informe del IPCC hace hincapié en los
efectos graves del cambio climático que se podrían evitar mediante la limitación del calentamiento, sin embargo,
dijo, el tiempo para actuar se está acabando.
Panmao Zai, copresidente del Grupo de trabajo 1 del IPCC, notificó que con el actual ritmo del cambio climático, la
temperatura en el orbe podría subir 1,5 C de 2030 a 2052.
En este evento se deliberó también sobre los esfuerzos de Vietnam para cumplir los objetivos universales, la lucha
contra el cambio climático en el sector de la agricultura, recursos naturales y medio ambiente, industria y comercio,
transporte, construcción y salud.
Nhận diện những biểu hiện của biến đổi khí hậu ở Việt Nam
http://www.quangnam.gov.vn/CMSPages/BaiViet/Default.aspx?IDBaiViet=27873 Thứ 6, ngày 09/11/2018
Biến đổi khí hậu là một trong những thách thức lớn nhất đối với nhân loại trong thế kỷ 21, đã và đang gây ra những
biến đổi mạnh mẽ thông qua các hiện tượng thời tiết cực đoan, dị thường.

Điển hình của kiểu thời tiết dị thường là nhiệt độ tăng, bão mạnh, mưa lớn, lũ lụt, hạn hán và nước biển dâng
cao… Trong đó Việt Nam đã và đang phải đương đầu với những biểu hiện ngày càng gia tăng của những hiện
tượng thời tiết này.
Theo Thông báo quốc gia lần thứ 2 của Bộ Tài nguyên và Môi trường: Kể từ năm 1958 đến năm 2007, nhiệt độ
trung bình năm ở Việt Nam tăng lên khoảng 0,5-0,7 độ C. Nhiệt độ mùa đông tăng nhanh hơn nhiệt độ mùa hè và
nhiệt độ ở các vùng phía Bắc tăng nhanh hơn các vùng phía Nam. Cụ thể như năm 2007, nhiệt độ trung bình cả
năm tại Hà Nội, TP.Hồ Chí Minh và Đà Nẵng đều cao hơn trung bình của thập kỷ 1931-1940 là 0,8-1,3 độ C; cao
hơn thập kỷ 1990-2000 là 0,4-0,5 độ C.
Trên từng địa điểm, xu thế biến đổi của lượng mưa trung bình năm trên lãnh thổ nước ta không rõ rệt theo các thời
kỳ và các vùng khác nhau. Lượng mưa năm giảm ở các vùng khí hậu phía Bắc và tăng ở các vùng khí hậu phía
Nam . Tính trung bình trong cả nước, lượng mưa trong 50 năm qua đã giảm khoảng 2%. Tuy vậy, biến đổi lượng
mưa có xu hướng cực đoan, đó là tăng trong mùa mưa và giảm mạnh trong mùa khô.
Bên cạnh đó, số đợt không khí lạnh ảnh hưởng tới Việt Nam cũng giảm rõ rệt trong 2 thập kỷ qua. Các biểu hiện
thời tiết dị thường xuất hiện ngày càng nhiều, tiêu biểu như đợt lạnh gây rét đậm, rét hại kéo dài 30 ngày trong
tháng 1 và tháng 2 năm 2008 ở Bắc Bộ, đã gây thiệt hại lớn về cây trồng, vật nuôi cho các địa phương ở đây.
Đặc biệt, do tác động của biến đổi khí hậu, trong khoảng 5-6 thập kỷ gần đây, tần số xoáy thuận nhiệt đới hoạt
động trên Biển Đông tăng lên với tốc độ 0,4 cơn mỗi thập kỷ; tần số xoáy thuận nhiệt đới ảnh hưởng đến Việt Nam
tăng với tốc độ 0,2 cơn mỗi thập kỷ và có cường độ mạnh xuất hiện nhiều hơn. Quỹ đạo của bão có dấu hiệu dịch
chuyển dần về phía Nam và mùa mưa bão kết thúc muộn hơn. Nhiều cơn bão có đường đi bất thường và không
theo quy luật. Điển hình như “siêu” bão số 8 đã hoàng hành suốt dọc các tỉnh ven biển từ Nghệ An đến tận Quảng
Ninh trong mấy ngày vừa qua.
Một biểu hiện đáng lo ngại của biến đổi khí hậu nữa là mực nước biển dâng đã và đang gây ngập lụt trên diện
rộng, nhiễm mặn nguồn nước, ảnh hưởng lớn đến sản xuất nông nghiệp, gây rủi ro đối với công nghiệp và các hệ
thống kinh tế-xã hội trong tương lai. Số liệu quan trắc tại các trạm hải văn ven biển Việt Nam cho thấy, tốc độ dâng
lên của mực nước biển trung bình hiện nay là 3mm/năm, tương đương với tốc độ tăng trung bình trên thế giới.
Trong 50 năm qua, mực nước biển tại Trạm Hải văn Hòn Dáu tăng lên khoảng 20cm.
Việt Nam đứng thứ 31 trên thế giới về tổng lượng phát thải khí CO2
http://thanhtra.com.vn/xa-hoi/moi-truong/ 17/09/2015
"Việt Nam là một trong những nước chịu ảnh hưởng nghiêm trọng nhất bởi biến đổi khí hậu và là quốc gia có tổng
lượng phát thải khí nhà kính (CO2) đứng thứ 31 trên thế giới. Cho đến nay, việc gia tăng lượng phát thải cùng với
các diễn biến bất thường của khí hậu đã gây ra những thách thức lớn cho người nghèo, nhất là đại bộ phận dân
cư, gồm 17 triệu dân tại khu vực Đồng bằng Sông Cửu Long."
Thông tin trên vừa được ông Phạm Văn Tấn, Phó Cục trưởng Cục Khí tượng Thủy văn và Biến đổi khí hậu (Bộ Tài
nguyên và Môi trường) đưa ra tại Chương trình cuối cùng để cứu khí hậu Trái Đất, đàm phán khí hậu tại COP 21
và tiếng nói từ Việt Nam, do Cơ quan Phát triển Pháp, Chương trình Phát triển Liên hợp quốc và tổ chức Oxfam tổ
chức chiều 17/9, tại Hà Nội.
Thông tin thêm tại chương trình cuối cùng để cứu khí hậu Trái Đất, ông Phạm Văn Tấn cho biết, trong vòng 50
năm qua, nhiệt độ đã tăng 0,5 độ C, nước biển dâng 20cm. Theo ước tính, mỗi năm thiên tai đã “cướp” đi khoảng
500 người, thiệt hại vào khoảng 1,5% GDP.
Vẫn theo ông Tấn, với diễn biến gia tăng lượng phát thải và các diễn biến bất thường của khí hậu, đến năm 2100,
nhiệt độ sẽ tiếp tục tăng 2-4 độ C, nước biển dâng 100cm. Nguy cơ này có thể sẽ gây ngập 40% diện tích Đồng
bằng Sông Cửu Long và ảnh hưởng trực tiếp đến 20 triệu dân của Việt Nam.
Trong khi đó, ông Remi Renevey, Giám đốc Cơ quan Hợp tác Phát triển Pháp cũng nhận định, Việt Nam không
phải là "đảo nằm giữa biển," nhưng là nước chịu ảnh hưởng rất nặng nề của biến đổi khí hậu, trong đó một phần là
do sự gia tăng phát thải khí nhà kính gây ra.
Ông Remi Renevey cũng nhấn mạnh, với diễn biến khí hậu như hiện nay, nếu Việt Nam và các nước trên thế giới
không giảm lượng phát thải khí nhà kính trong quá trình sản xuất, thì mức độ ảnh hưởng sẽ rất khó lường.
Vậy để giải quyết thách thức trên, Việt Nam đã chuẩn bị gì cho cuộc đàm phán khí hậu COP 21 sẽ diễn ra tại Paris
(Pháp) vào cuối tháng 11 tới? Trả lời cho câu hỏi này, ông Phạm Văn Tấn cho biết thông qua thoả thuận 2015, Việt
Nam sẽ đưa ra các đóng góp dự kiến do quốc gia tự xác định để các nước cùng tìm giải pháp khống chế mức tăng
nhiệt độ ở mức 2°C giai đoạn 2020, đặc biệt là các nước phát triển phải cam kết giảm phát thải nhằm hạn chế sự
gia tăng nhiệt độ trung bình của toàn cầu.
“Cũng thông qua cuộc đàm phán khí hậu COP 21, chúng tôi muốn cho các nước biết Việt Nam là quốc gia dễ bị
tổn thương như thế nào và cố gắng của Việt Nam trong việc ứng phó với biến đổi khí hậu ra sao, để quốc tế hiểu
về Việt Nam, từ đó cùng Việt Nam ứng phó với biến đổi khí hậu, giảm nhẹ rủi ro thiên tai,” ông Tấn nói.
Từ góc độ cơ quan nghiên cứu độc lập, bà Vũ Minh Hải, trưởng nhóm mạng lưới làm việc về biến đổi khí hậu
(CCWG) cũng kỳ vọng, cuộc đàm phán khí hậu COP 21 sẽ đạt được cam kết chung về cắt giảm hoặc thay đổi việc
phát thải làm cơ sở để tái cơ cấu theo chiều sâu chính sách phát triển của các nước, đặc biệt là bảo vệ được
quyền lợi của các đối tượng dễ bị tổn thương tại Việt Nam bởi biến đổi khí hậu.
Để có thể đạt được mục tiêu trên, theo bà Hải, Việt Nam và các quốc gia cần thông qua việc triển khai các cơ chế
thiết yếu và tài trợ cho các hoạt động “đấu tranh” chống biến đổi khí hậu tại các nước đang phát triển như cơ chế
Quỹ khí hậu xanh.
Cùng với đó, “các nước cũng cần phối hợp giảm thiểu khí thải toàn cầu xuống thêm 12-15 GtO2e tới năm 2025, và
17-21 GtCO2e tới năm 2030 thông qua mục tiêu giảm thiểu công bằng toàn cầu, nhất là các quốc gia phát triển,”
bà Hải khuyến nghị..
Theo HÙNG VÕ/VIETNAM+
LHQ cảnh báo ít cơ hội để giữ nhiệt độ Trái Đất không tăng
http://www.vietnamplus.vn/lhq-canh-bao-it-co-hoi-de-giu-nhiet-do-trai-dat-khong-tang/228709.vnp
Ngày 5/11, Liên hợp quốc đã công bố báo cáo mới, trong đó cảnh báo không còn nhiều cơ hội để giữ cho nhiệt độ
Trái Đất không tăng quá 2°C. Nếu tăng trên mức này, nhân loại không tránh khỏi những thảm họa tồi tệ nhất do
biến đổi khí hậu.
Báo cáo trên được Liên hợp quốc đưa ra trước thềm Hội nghị biến đổi khí hậu Liên hợp quốc lần thứ 19 (COP 19)
dự kiến diễn ra từ ngày 11-22/11 tại Ba Lan.
Theo báo cáo thường niên của Chương trình Môi trường Liên hợp quốc (UNEP), với sự tham gia của 70 nhà khoa
học thuộc 44 tổ chức đến từ 17 quốc gia, nếu tình hình khí hậu cứ diễn biến như hiện nay thì lượng khí thải gây
hiệu ứng nhà kính (GES) sẽ đạt mức 59 tỷ tấn vào năm 2020, cao hơn từ 8-12 tỷ tấn so với mức dự báo ban đầu.
Giám đốc điều hành UNEP Achim Steiner nhấn mạnh thách thức hiện nay không phải là vấn đề kỹ thuật, mà là
chính trị. Việc tiếp tục xu thế phát triển phụ thuộc vào các cơ sở hạ tầng sử dụng nhiều năng lượng hóa thạch, sẽ
cản trở việc đưa vào sử dụng các công nghệ xanh, làm giảm khả năng lựa chọn một mô hình phát triển bền vững.
Tuy nhiên, theo UNEP, mục tiêu 44 tỷ tấn khí thải vào năm 2020 vẫn có thể đạt được nếu cộng đồng quốc tế nhất
trí đưa ra các biện pháp mạnh.
Báo cáo của UNEP đưa ra một loạt các biện pháp như tiết kiệm điện chiếu sáng (chiếm 15% tổng lượng điện và
5% lượng GES) có thể cho phép giảm 2 tỷ tấn khí thải quy đổi, các sáng kiến năng lượng tái tạo cho phép giảm 1-
3 tỷ tấn GES hay cải cách việc trợ giá cho năng lượng hóa thạch, giúp giảm từ 0,4-2 tỷ tấn GES vào năm 2020.
Hội nghị Varsava tới là dịp hết sức quan trọng của đại diện 190 quốc gia nhằm tiếp tục đàm phán để đi đến một
thỏa thuận toàn cầu về hạn chế biến đổi khí hậu vào năm 2015, chính thức có hiệu lực từ năm 2020.
Nền nhiệt Trái Đất sẽ tăng 2 độ trong 20 năm tới
http://www.vietnamplus.vn/Home/Nen-nhiet-Trai-Dat-se-tang-2-do-trong-20-nam-toi/20136/202989.vnplus 19/06/2013
Trong hai thập kỷ tới, sẽ có tới 40% thủ đô Bangkok của Thái Lan bị nước lũ nhấn chìm nếu thế giới không đạt
bước tiến cụ thể trong nỗ lực ngăn chặn tình trạng biến đổi khí hậu.Đây chỉ là một trong nhiều cảnh báo được các
chuyên gia thuộc Ngân hàng Thế giới (WB) và Viện Nghiên cứu tác động của khí hậu Potsdam đưa trong trong
báo cáo mới nhất, công bố ngày 19/6, về thực trạng biến đổi khí hậu trên Trái Đất.
Theo Chủ tịch WB, ông Jim Yong Kim, trong 20-30 năm tới, nền nhiệt trung bình của Trái Đất sẽ tăng thêm 2 độ C
khiến mực nước biển tăng, các hiện tượng thời tiết cực đoan xuất hiện với tần suất cao dẫn đến khan hiếm nước
ngọt và thiếu lương thực trầm trọng.
Trong báo cáo, các chuyên gia đã đánh giá những tác động tiêu cực của biến đổi khí hậu đối với sự phát triển của
khu vực Nam sa mạc Sahara ở châu Phi, Đông Nam Á và Nam Á, nơi tập trung nhiều người thuộc diện nghèo khổ
nhất thế giới.
Theo báo cáo, với tình trạng Trái Đất ấm lên hiện nay khi nền nhiệt trung bình chỉ cao hơn 0,8 độ C so với thời kỳ
tiền công nghiệp hồi thế kỷ 18, nạn hạn hán ở Nam sa mạc Sahara và xâm thực ở Đông Nam Á đã tăng mạnh.
Tình hình được dự báo sẽ tồi tệ hơn nhiều trong hai thập kỷ tới.
Theo bà Rachel Kyte, Phó Chủ tịch WB phụ trách phát triển bền vững, các chuyên gia của thể chế tài chính đa
phương này đang làm việc với chính quyền nhiều thành phố để tìm cách giảm nhẹ các nguy cơ từ biến đổi khí hậu,
như giúp đỡ thủ đô Manila của Philippines và Thành phố Hồ Chí Minh của Việt Nam đối phó với lũ lụt và triều
cường.
Cảnh báo nghiêm trọng về tình trạng biến đổi khí hậu
https://nhandan.com.vn/thegioi/tin-tuc/item/27948402-canh-bao-nghiem-trong-ve-tinh-trang-bien-doi-khi-hau.html
Theo tin nước ngoài và TTXVN, từ ngày 8 đến 10-11, tại thủ đô Pa-ri của Pháp, đại diện khoảng 70 quốc gia
và vùng lãnh thổ đã tham dự hội nghị tham vấn không chính thức cấp bộ trưởng, trù bị cho Hội nghị lần
thứ 21 (COP21) của các bên tham gia Công ước khung LHQ về biến đổi khí hậu.
Chủ tịch COP21, Bộ trưởng Ngoại giao Pháp L.Pha-bi-uýt cho biết, hội nghị trù bị có nhiều bước tiến quan trọng và
ghi nhận quyết tâm của các bên nhằm thỏa hiệp để ký kết một văn kiện hoàn chỉnh, mang tính pháp lý, thay Nghị
định thư Ki-ô-tô về cắt giảm lượng khí thải. Tuy nhiên, vẫn còn nhiều việc phải làm để đạt một thỏa thuận mang
tính phổ quát tại COP21, diễn ra từ ngày 30-11 đến 11-12 tới, tại Pa-ri.
* Ngân hàng Thế giới (WB) và Tổ chức Khí tượng thế giới (WMO) công bố các báo cáo cho thấy mức độ đe dọa
nghiêm trọng đối với con người do tác động của biến đổi khí hậu. WB cảnh báo, hiện tượng trái đất ấm lên làm gia
tăng tình trạng mất mùa và đẩy thêm khoảng 100 triệu người vào cảnh đói nghèo. WMO cho biết, lượng khí nhà
kính tích tụ trong bầu khí quyển đã đạt mức cao kỷ lục năm 2014; và nhiều khả năng phá vỡ kỷ lục trong năm nay.
* Trong khi đó, Cơ quan Khí tượng Anh công bố báo cáo nghiên cứu cho biết, nhiệt độ trung bình toàn cầu đã tăng
1,020C so thời kỳ tiền công nghiệp (1850-1900) và các hoạt động của con người là nhân tố chính làm biến đổi khí
hậu. Trước đó, cơ quan này cũng dự báo, hiện tượng trái đất ấm lên sẽ khiến mức nhiệt trung bình cao bất thường
trong các năm 2015 và 2016.
* UNICEF ước tính, khoảng 11 triệu trẻ em tại các khu vực Đông và Nam châu Phi có nguy cơ rơi vào đói nghèo,
bệnh tật và thiếu nước sạch, do hậu quả của hiện tượng En Ni-nô. Hiện tượng thời tiết cực đoan này đang gây hạn
hán và lũ lụt nghiêm trọng tại một số nơi ở châu Á - Thái Bình Dương và Mỹ la-tinh. Theo giới khoa học, biến đổi
khí hậu không phải nguyên nhân trực tiếp gây ra En Ni-nô, nhưng khiến En Ni-nô trở nên trầm trọng hơn.
2030: 100 triệu người chết vì biến đổi khí hậu
http://tintuconline.com.vn/vn/khoahoc/20121001153231960/2030-100-trieu-nguoi-chet-vi-bien-doi-khi-hau.html,01/10/2012
Nếu thế giới thất bại trong việc đối phó với tình trạng biến đổi khí hậu, hơn 100 triệu người sẽ chết và tốc
độ tăng trưởng kinh tế toàn cầu sẽ giảm 3,2% tổng sản phẩm quốc nội (GDP) vào năm 2030.
Theo một báo cáo mới được công bố của tổ chức nhân đạo DARA, nhiệt độ trung bình toàn cầu đang tăng lên do
sự gia tăng lượng khí gây hiệu ứng nhà kính trên thế giới. Điều này gây ra những ảnh hưởng xấu đối với hành tinh
của chúng ta,như băng tan chảy, hiện tượng thời tiết cực đoan,hạn hán,mực nước biển tăng,… đe dọa tới cuộc
sống của người dân trên toàn thế giới.
Bản báo cáo của DARA tính toán rằng 5 triệu người chết mỗi năm do ô nhiễm không khí, nạn đói và bệnh tật gây
ra bởi hậu quả của biến đối khí hậu và các nền kinh tế thải ra nhiều khí CO2. Con số người chết thậm chí có thể
tăng lên tới 6 triệu người/năm vào năm 2030, nếu tình trạng sử dụng nhiên liệu hóa thạch như hiện nay vẫn tiếp
tục.
Hơn 90% những trường hợp tử vong này thuộc các quốc gia đang phát triển. Thậm chí, sự ảnh hưởng của biến
đổi khí hậu và ô nhiễm không khí có thể khiến 100 triệu người chết trong thời gian từ nay cho đến cuối tập kỷ tới.
Khoảng 184 quốc gia trên thế giới sẽ hứng chịu ảnh hưởng của biến đổi khí hậu trong thời gian từ 2010 đến 2030.
Không chỉ gây thiệt hại về người, báo cáo của DARA cho rằng ảnh hưởng của biến đổi khí cậu còn làm giảm thu
nhập của các nền kinh tế toàn cầu,với mức giảm khoảng 1,6% GDP toàn thế giới mỗi năm – tương đương khoảng
1,2 nghìn tỷ USD. GDP toàn cầu thậm chí còn giảm tới 3,2% vào năm 2030, nếu nhiệt độ toàn cầu tiếp tục tăng.
Nhiệt độ toàn cầu hiện nay đã tăng khoảng 0,8 độ C so với thời kỳ trước cuộc cách mạng công nghiệp. Khoảng
200 quốc gia đã đồng ý vào năm 2000 về việc hạn chế mức độ tăng trung bình của nhiệt độ toàn cầu dưới 2 độ C
để tránh những ảnh hưởng nguy hiểm từ biến đổi khí hậu.
Những các nhà khoa học về khí hậu cảnh báo cơ hội hạn chế nhiệt độ tăng dưới 2 độ C ngày càng nhỏ đi khi khí
thải gây hiệu ứng nhà kính tăng lên do tình trạng sử dụng nhiên liệu hóa thạch vẫn đang rất phổ biến.
Những quốc gia nghèo nhất thế giới sẽ dễ bị tổn thương nhất do họ phải đối mặt với những nguy cơ hạn hán, thiếu
nước sạch, mất mùa,nghèo đói và bệnh tật. Những quốc gia này có thể giảm tới 11% GDP vào năm 2030 do biến
đổi khí hậu.
Thậm chí, những nền kinh tế đang phát triển nhanh cũng sẽ không thoát khỏi sự ảnh hưởng của biến đổi khí hậu.
Mỹ và Trung Quốc có thể giảm 2,1% GDP của họ vào năm 2030, trong khi, Ấn Độ có thể đối mặt với việc mất hơn
5% GDP vào thời gian này.
Theo Vietnamnet
“Việt Nam có thể tổn thất 10% GDP do biến đổi khí hậu”
http://dantri.com.vn/c728/s728-530580/viet-nam-co-the-ton-that-10-gdp-do-bien-doi-khi-hau.htm
(Dân trí) - Đó là đánh giá của PGS.TS Trần Thục - Viện trưởng Viện Khoa học Khí tượng thủy văn và Môi trường
(Bộ TN-MT) trong Hội thảo “Cập nhật và chia sẻ thông tin về biến đổi khí hậu toàn cầu và ở Việt Nam” diễn ra ngày
22/10 tại TP Cần Thơ.
Theo PGS.TS Trần Thục, biến đổi khí hậu (BĐKH) với những biểu hiện chính của sự nóng lên toàn cầu và nước
biển dâng là một trong những thách thức lớn nhất đối với nhân loại trong thế kỷ 21. PSG.TS Thục cho biết, Việt
Nam là một trong những quốc gia bị ảnh hưởng nặng nề nhất bởi BĐKH và trong đó ĐBSCL được đánh giá là 1
trong 3 đồng bằng trên thế giới dễ bị tổn thương nhất do nước biển dâng.
Ở Việt Nam, trong vòng 50 năm qua, nhiệt độ trung bình đã tăng khoảng 0,5 oC, mực nước biển đã dâng khoảng
20cm, thiên tai đặc biệt là bão, lũ và hạn hán ngày càng diễn ra khốc liệt hơn. Theo các kịch bản BĐKH thì vào
cuối thế kỷ 21, nhiệt độ trung bình năm ở nước ta tăng khoảng 2 - 3 oC, tổng lượng mưa năm và lượng mưa mùa
mưa tăng, trong khi đó lượng mưa mùa khô lại giảm. Mực nước biển có thể dâng khoảng từ 75cm đến 1m so với
trung bình thời kỳ 1980-1999.
“Nếu mực nước biển dâng cao 1m sẽ có khoảng 40% diện tích ĐBSCL, 11% diện tích đồng bằng sông Hồng và
3% diện tích của các tỉnh khác thuộc vùng ven biển sẽ bị ngập. Trong đó, TPHCM sẽ bị ngập trên 20% diện tích;
khoảng 10-12% dân số nước ta bị ảnh hưởng trực tiếp và tổn thất khoảng 10% GDP” - Viện trưởng Viện Khoa học
Khí tượng thủy văn và Môi trường Trần Thục nhấn mạnh.
Cũng theo PGS.TS Trần Thục, bên cạnh những tác động tiêu cực đến kinh tế - xã hội, BĐKH cũng có thể là động
lực thúc đẩy sự phát triển, hình thành mẫu hình tiêu thụ mới, đổi mới công nghệ theo hướng thân thiện với môi
trường, nâng cao năng lực cạnh tranh trên thị trường thế giới, mở ra các thị trường mới về công nghệ năng lượng,
hàng hóa, dịch vụ theo hướng phát thải ít các-bon, chuyển giao công nghệ, tiếp cận các thiết chế tài chính quốc tế
về BĐKH.
Viện trưởng Viện Khoa học Khí tượng Thủy văn và Môi trường cũng cho biết, cơ quan này đã được giao thực
hiện nhiều nhiệm vụ về BĐKH như: Dự án Tăng cường năng lực quốc gia ứng phó với BĐKH nhằm giảm nhẹ và
kiểm soát phát thải khí nhà kính; Xây dựng tài liệu kỹ thuật Hướng dẫn đánh giá tác động của BĐKH và xác định
các giải pháp thích ứng; Biên soạn sách BĐKH và tác động ở Việt Nam, tác động của BĐKH đến tài nguyên nước
ở Việt Nam; Xây dựng kịch bản BĐKH và nước biển dâng cho Việt Nam; Kế hoạch hành động quốc gia ứng phó
với BĐKH; Phối hợp với các đơn vị có liên quan xây dựng Chiến lược quốc gia về BĐKH.
Huỳnh Hải