Sei sulla pagina 1di 8

SOLUCIONARIO DE LAS PRÁCTICAS DE TRADUCCIÓN (Módulo 8) 1

(2018-2019)
Latín para hispanistas

A diferencia de los solucionarios correspondientes a las prácticas de traducción


I, II y III, en el presente solucionario ofrecemos los análisis de forma sintetizada,
prestando especial atención a la sintaxis, y una propuesta de traducción de cada uno
de los pasajes.

1) Nam propter frigora, non modo frumenta in agris matura non erant, sed ne
pabuli quidem satis magna copia suppetebat.
Nos encontramos ante dos oraciones coordinadas, la primera explicativa
(“Nam propter frigora, non modo frumenta in agris matura non erant”) y la
segunda adversativa (“sed ne pabuli quidem satis magna copia suppetebat”).

1. Nam propter frigora, non modo frumenta in agris matura non erant.
Nam: conjunción coordinante explicativa
Erant: verbo principal
Frumenta: sujeto
Matura: atributo
Non: complemento circunstancial
Propter frigora: complemento circunstancial
In agris: complemento circunstancial
Non modo: complemento circunstancial, correlacionado con sed (conjunción
que introduce la siguiente oración coordinada). [Non modo… sed ne quidem:
“no sólo, sino que ni siquiera”.]

1Copyright: Antonio Moreno Hernández, UNED, 2016. Prohibida la reproducción total o parcial de este
material.
2. Sed ne pabuli quidem satis magna copia suppetebat.
Sed: conjunción coordinante adversativa
Suppetebat: verbo principal
Magna copia pabuli: sujeto; pabuli: complemento del nombre (de copia)
Ne: complemento circunstancial
Quidem: complemento circunstancial
Satis: complemento circunstancial

Traducción: “En efecto, a causa de los fríos, no sólo los granos no estaban maduros
en los campos, sino que ni siquiera había a su disposición una cantidad bastante
grande de pasto”.

2) Flumen est Arar, quod per fines Aeduorum et Sequanorum in Rhodanum


influit, incredibili lenitate, ita ut oculis in utram partem fluat iudicari non
possit.
Se trata de una oración compleja conformada por las siguientes proposiciones:
- Oración principal: flumen est Arar.
- Oración subordinada adjetival o de relativo, complemento de Arar: quod per
fines Aeduorum et Sequanorum in Rhodanum influit, incredibili lenitate, ita ut
oculis in utram partem fluat iudicari non possit. A su vez, el verbo de la
subordinada adjetival es complementado por una subordinada adverbial:
- Oración subordinada adverbial consecutiva: ita ut oculis in utram
partem fluat iudicari non possit. El verbo possit es complementado por
una construcción de infinitivo (iudicari oculis) y ésta por una oración
subordinada sustantiva o completiva: in utram partem fluat.

1. Flumen est Arar.


Est: verbo principal
Arar: sujeto
Flumen: atributo
2. quod per fines Aeduorum et Sequanorum in Rhodanum influit, incredibili lenitate:
subordinada adjetival o de relativo
Quod: pronombre de relativo, sujeto
Influit: verbo principal
Per fines Aeduorum et Sequanorum: complemento circunstancial (de lugar);
Aeduorum et Sequanorum: complemento del nombre (de fines)
In Rhodanum: complemento circunstancial (de lugar, “hasta donde”)
Incredibili lenitate: complemento circunstancial

2.1. ita ut oculis in utram partem fluat iudicari non possit: subordinada adverbial
consecutiva
ita ut: conjunción subordinante consecutiva
possit: verbo principal
non: complemento circunstancial
iudicari oculis: subordinada completiva, complemento directo
iudicari: verbo
oculis: complemento circunstancial
in utram partem fluat: subordinada completiva, aposición del
complemento directo iudicari.
fluat: verbo
in utram parte: complemento circunstancial

Traducción: “El Arar es un río que desemboca en el Ródano, por las fronteras de
los Heduos y los Secuanos, con extraordinaria levedad, de forma que no se puede
apreciar con los ojos hacia qué parte fluye”.

3) Tum cuidam ex equitibus Gallis magnis praemiis persuadet uti ad


Ciceronem epistolam deferat. Hanc Graecis conscriptam litteris mittit, ne
intercepta epistola nostra ab hostibus consilia cognoscantur.
En este pasaje nos encontramos ante dos oraciones principales.
1. La primera de ellas presenta una oración subordinada adverbial de
finalidad introducida por la conjunción uti: “uti ad Ciceronem epistolam
deferat”.
2. La segunda oración principal presenta como complemento una oración
subordinada adverbial también de finalidad, pero con negación, introducida
por ne: “ne intercepta epistola nostra ab hostibus consilia cognoscantur”.

1. Tum cuidam ex equitibus Gallis magnis praemiis persuadet uti ad Ciceronem


epistolam deferat.
Oración principal: Tum cuidam ex equitibus Gallis magnis praemiis persuadet
Persuadet: verbo principal
Cuidam: complemento indirecto
Ex equitibus Gallis: complemento circunstancial
Magnis praemiis: complemento circunstancial
Tum: complemento cirsuntancial
Uti ad Ciceronem epistolam deferat: subordinada adverbial de finalidad.
Uti: conjunción subordinante
Deferat: verbo de la subordinada
Epistolam: complemento directo
Ad Ciceronem: complemento circunstancial

2. Hanc Graecis conscriptam litteris mittit, ne intercepta epistola nostra ab


hostibus consilia cognoscantur.
Oración principal: Hanc Graecis conscriptam litteris mittit
Mittit: verbo principal
Hanc consrcriptam Graecis litteris: complemento directo (el núcleo es hanc)
Conscriptam Graecis litteris: construcción de participio concertado
(con hanc –epistolam-). Conscriptam: verbo; Graecis litteris:
complemento circunstancial
Ne intercepta epistola nostra ab hostibus consilia cognoscantur: subordinada
adverbial de finalidad
Ne: conjunción subordinante, finalidad con negación
Cognoscantur: verbo de la subordinada
Consilia nostra: sujeto
Ab hostibus: complemento agente
Intercepta epistola: construcción de ablativo absoluto
Traducción: “Entonces persuade con grandes recompensas a uno entre la
caballería gala de que lleve una carta a Cicerón. Envía ésta escrita en letras griegas,
para que, interceptada la carta, nuestros planes no sean comprendidos por los
enemigos”.

4) Dumnorigi Haeduo, qui eo tempore principatum in civitate obtinebat ac


maxime plebi acceptus erat, persuadet ut idem conaretur eique filiam
suam in matrimonium dat.
Se trata de dos oraciones coordinadas copulativas unidas por la conjunción
coordinante copulativa –que.
1. La primera de ellas es “Dumnorigi Haeduo, qui eo tempore principatum in
civitate obtinebat ac maxime plebi acceptus erat, persuadet ut idem
conaretur”. Ésta a su vez presenta una oración subordinada adjetival o de
relativo (“qui eo tempore principatum in civitate obtinebat ac maxime plebi
acceptus erat”), conformada por dos oraciones coordinadas copulativas
unidas por la conjunción ac, y una oración subordinada completiva o
sustantival (“ut idem conaretur”).
2. La segunda oración coordinada copulativa es “ei filiam suam in
matrimonium dat”.

1. Dumnorigi Haeduo, qui eo tempore principatum in civitate obtinebat ac


maxime plebi acceptus erat, persuadet ut idem conaretur.
persuadet: verbo principal
Dumnorigi Haeduo: complemento indirecto

Qui eo tempore principatum in civitate obtinebat ac maxime plebi acceptus


erat: subordinada adjetival o de relativo.
Qui eo tempore principatum in civitate obtinebat: primera oración
coordinada copulativa.
Obtinebat: verbo
Qui: sujeto
Principatum: complemento directo
Eo tempore: complemento circunstancial
In civitate: complemento circunstancial
ac: conjunción coordinante copulativa
maxime plebi acceptus erat: segunda oración coordinada copulativa
erat: verbo
plebi acceptus: atributo (plebi: complemento adjetival)
maxime: complemento circunstancial
ut idem conaretur: subordinada completiva o sustantiva
ut: conjunción subordinante
conaretur: verbo
idem: complemento directo

2. Eique filiam suam in matrimonium dat.


-que: conjunción coordinante copulativa
Dat: verbo principal
Filiam suam: complemento directo
In matrimonium: complemento circunstancial

Traducción: “Persuade al eduo Dumnórix, quien en ese tiempo sostenía la primacía


en la ciudad y era sumamente querido por el pueblo, de que intente lo mismo y le
entrega a su hija en matrimonio”.

5) Materia cuiusque generis ut in Gallia est, praeter fagum atque


abietem. Leporem et gallinam et anserem gustare fas non putant;
haec tamen alunt animi voluptatisque causa. Loca sunt temperatiora
quam in Gallia, remissioribus frigoribus.

Podemos distinguir las siguientes oraciones:


1. Materia cuiusque generis ut in Gallia est, praeter fagum atque abietem.
Est: verbo principal
Materia cuiusque generis: sujeto; cuiusque generis: complemento del nombre
Ut in Gallia: subordinada
Praeter fagum atque abietem: complemento circunstancial

2. Leporem et gallinam et anserem gustare fas non putant;


Putant: verbo principal
Fas: predicativo del Complemento directo (construcción de puto con doble
acusativo)
Non: complemento circunstancial
Leporem et gallinam et anserem gustare: subordinada completiva, complemento
directo
Gustare: verbo
Leporem et gallinam et anserem: complemento directo

3. haec tamen alunt animi voluptatisque causa.


Tamen: complemento oracional
Alunt: verbo
Haec: complemento directo
animi voluptatisque causa: complemento circunstancial; animi voluptatisque:
complemento del nombre

4. Loca sunt temperatiora quam in Gallia, remissioribus frigoribus.


Sunt: verbo
Loca: sujeto
Temperatiora: atributo
Quam in Gallia (sunt) : subordinada adverbial comparativa
Quam: conjunción
In Gallia: complemento circunstancial
Remissioribus frigoribus: construcción de ablativo absoluto
Traducción: “Hay madera de toda clase, como en la Galia, excepto haya y
abeto. Juzgan como un sacrilegio el comer liebre, gallina y ganso; sin embargo, los
crían por gusto y diversión. Los lugares (el clima) son más templados que en la
Galia, siendo más suaves los fríos.”

Potrebbero piacerti anche