Sei sulla pagina 1di 19

QUIMICA INORGÁNICA

INFORME N° 9 Y 10
“Producto de Solubilidad III y Química de
Coordinación I”
C1-3-B

Integrantes
Bernabé Huallpa, Angel
Fernández Quispe, Saúl
Huamán Martínez, Patricia
Meza Flores, Cesar
Rojas Sánchez, James

Profesor:
Hinostroza Arrieta, Robert
CONTENIDO
INTRODUCCIÓN ................................................................................................................................................ 2
OBJETIVOS......................................................................................................................................................... 2
PROCEDIMENTO EXPERIMENTAL ............................................................................................................... 3
CáLCULOS Y RESULTADOS ............................................................................................................................ 6
OBSERVACIONES ........................................................................................................................................... 17
CONCLUSIONES .............................................................................................................................................. 17
BIBLIOGRAFÍA ................................................................................................................................................ 18
INTRODUCCIÓN

OBJETIVOS

 Identificar si existe formación de precipitados a partir de los cationes y


aniones utilizados en laboratorio
 Calcular el cociente de reacción y compararlo con el Kps ,y comprobar si
existe precipitado.
 Demostrar termodinámicamente la formación de los compuestos
PROCEDIMENTO EXPERIMENTAL

Producto de solubilidad III:

Experimento 1:

Experimento 2:
Experimento 3:

Experimento 4:

Química de coordinación I:
Experimento 1:

 Primera parte

Adicionar en
cada tubo

Experimento 2:
Adicionar en
cada tubo

CÁLCULOS Y RESULTADOS
Experiencia 1:
𝑁𝑎𝐻𝐶𝑂3 + 𝐶𝑎𝐶𝑙2 → 𝐶𝑎𝐶𝑂3 + 𝑁𝑎𝐶𝑙 + 𝐻2 𝑂 + 𝐶𝑂2

NaHCO3 =0.1gramos

0.1𝑔
𝑛=
84 𝑔/𝑚𝑜𝑙

𝑛 = 1.19 𝑥 10−3 𝑚𝑜𝑙 𝐶𝑂3 2−

1.19 𝑥 10−3 𝑚𝑜𝑙 1000 𝑚𝐿


[𝐶𝑂3 2− ] = 𝑥 = 0.059 𝑀
20 𝑚𝐿 1𝐿

CaCl2 = 0.1 gramos

0.1𝑔
𝑛=
110.98 𝑔/𝑚𝑜𝑙

𝑛 = 9.01 𝑥 10−4 𝑚𝑜𝑙 𝑑𝑒 𝐶𝑎2+

9.01 𝑥 10−4 𝑚𝑜𝑙 1000 𝑚𝐿


[𝐶𝑎2+ ] = 𝑥 = 0.045 𝑀
20 𝑚𝐿 1𝐿

𝐶𝑎𝐶𝑂3 → 𝐶𝑂3 2− + 𝐶𝑎2+

𝑄 = [𝐶𝑎2+ ][𝐶𝑂3 2− ]

𝑄 = (0.045)(0.059)

𝑄 = 2.65 𝑥 10−3
𝐾𝑝𝑠 = 4.8 𝑥 10−9

𝑄 > 𝐾𝑝𝑠

Como el cociente de reacción es mayor que el Kps se formará precipitado

Experiencia 2:

𝐶𝑎𝐶𝑂3 + 𝐻𝐶𝑙 → 𝐶𝑎𝐶𝑙2 + 𝐻2 𝑂 + 𝐶𝑂2

0.1 𝑔 𝑥
𝑔 𝑔
100.08 𝑚𝑜𝑙 110.98 𝑚𝑜𝑙

𝑥 = 0.11 𝑔 𝑑𝑒 𝐶𝑎𝐶𝑙2

𝐶𝑎𝐶𝑙2 + 𝐻2 𝑆𝑂4 → 𝐶𝑎𝑆𝑂4 + 2𝐻𝐶𝑙


0.1 𝑔 𝑥
𝑔 𝑔
110.98 𝑚𝑜𝑙 136.14 𝑚𝑜𝑙

𝑥 = 0.134 𝑔 𝑑𝑒 𝐶𝑎𝑆𝑂4

0.134𝑔
𝑛=
136.14 𝑔/𝑚𝑜𝑙

𝑛 = 9.91 𝑥 10−4 𝑚𝑜𝑙

Determinaremos el volumen:

20 𝑔𝑜𝑡𝑎𝑠 = 1 𝑚𝐿

5 𝑔𝑜𝑡𝑎𝑠 = 𝑥

𝑥 = 0.25 𝑚𝐿 + 4 𝑚𝐿 = 4.25 𝑚𝐿

9.91 𝑥 10−4 𝑚𝑜𝑙 1000 𝑚𝐿


𝑥 = 0.23 𝑀
4.25 𝑚𝐿 1𝐿

𝐶𝑎𝑆𝑂4 → 𝐶𝑎2+ + 𝑆𝑂4 2−

𝑄 = [𝐶𝑎2+ ][𝑆𝑂4 2− ]

𝑄 = (0.23)(0.23)

𝑄 = 0.0529
𝐾𝑝𝑠 = 9.1 𝑥 10−6

𝑄 ≫ 𝐾𝑝𝑠

Como el cociente de reacción es mayor que el Kps ,se formará precipitado.

Experiencia 3:
Para la experiencia 3 en un tubo de ensayo se agrego 1 gota de sulfato cúprico
0.1M y 40 gotas de agua destilada, luego se adicionó 1 gota de ferrocianuro de
potasio.

𝐶𝑢𝑆𝑂4(𝑠) + 𝐻2 𝑂 → 𝐶𝑢2+ + 𝑆𝑂4 2−


𝐶𝑢2+ + [𝐹𝑒(𝐶𝑁)6 4− ] → 𝐶𝑢2 [𝐹𝑒(𝐶𝑁)6 ]

Sabemos que:

20 𝑔𝑜𝑡𝑎𝑠 = 1𝑚𝐿

1 𝑔𝑜𝑡𝑎 = 𝑋

𝑋 = 0.05 𝑚𝐿

Y para 40 gotas sería 2 mL

Volumen total=2.05 mL

Ahora

𝑃𝑎𝑟𝑎 𝑙𝑎 𝐶𝑢 2+

2,5 𝑚𝑜𝑙 𝑑𝑒 𝐶𝑢2+ 1𝐿


2 𝑚𝐿 𝑥 𝑥 = 5𝑥10−6 𝑚𝑜𝑙 𝑑𝑒 𝐶𝑢2+
1𝐿 𝑑𝑖𝑠𝑜𝑙 1000 𝑚𝐿

5𝑥10−6 𝑚𝑜𝑙 𝑑𝑒 𝐶𝑢2+ 1000 𝑚𝐿


[𝐶𝑢2+ ] = 𝑥 = 2,4𝑥10−3 𝑀
2,05 𝑚𝐿 1𝐿

𝑃𝑎𝑟𝑎 𝑒𝑙 [𝐹𝑒(𝐶𝑁)6 4− ]

0,1 𝑚𝑜𝑙 𝑑𝑒 [𝐹𝑒(𝐶𝑁)6 4− ] 1𝐿


0,05 𝑚𝐿 𝑥 𝑥 = 5𝑥10−6 𝑚𝑜𝑙 𝑑𝑒 [𝐹𝑒(𝐶𝑁)6 4− ]
1𝐿 𝑑𝑖𝑠𝑜𝑙 1000 𝑚𝐿

5𝑥10−6 𝑚𝑜𝑙 𝑑𝑒 [𝐹𝑒(𝐶𝑁)6 4− ] 1000 𝑚𝐿


[[𝐹𝑒(𝐶𝑁)6 4− ]] = 𝑥 = 2,4𝑥10−3 𝑀
2,05 𝑚𝐿 1𝐿

𝐻𝑎𝑙𝑙𝑎𝑚𝑜𝑠 𝑒𝑙 𝑄
𝑄 = [𝐶𝑢2+ ] [[𝐹𝑒(𝐶𝑁)6 4− ]]

𝑄 = (2,4𝑥10−3 )(2,4𝑥10−3 )

𝑄 = 5,948 𝑥 10−6

𝐴ℎ𝑜𝑟𝑎 𝑐𝑜𝑚𝑝𝑎𝑟𝑎𝑚𝑜𝑠 𝑒𝑙 𝑄 𝑐𝑜𝑛 𝑒𝑙 𝐾𝑝𝑠 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑝𝑜𝑑𝑒𝑟 𝑠𝑎𝑏𝑒𝑟 𝑠𝑖 𝑒𝑥𝑖𝑠𝑡𝑖𝑟á 𝑝𝑟𝑒𝑐𝑖𝑝𝑖𝑡𝑎𝑑𝑜 𝑜 𝑛𝑜

𝐾𝑝𝑠 𝐶𝑢2 [𝐹𝑒(𝐶𝑁)]6 = 1,3𝑥10−16

𝑄 = 5,948 𝑥 10−6

𝐶𝑜𝑚𝑜 𝑜𝑏𝑠𝑒𝑟𝑣𝑎𝑚𝑜𝑠 𝑒𝑙 𝑄
> 𝐾𝑝𝑠 , 𝑝𝑜𝑟 𝑙𝑜 𝑡𝑎𝑛𝑡𝑜 𝑝𝑜𝑟 𝑒𝑙 𝑚𝑜𝑚𝑒𝑛𝑡𝑜 𝑝𝑜𝑑𝑒𝑚𝑜𝑠 𝑑𝑒𝑐𝑖𝑟 𝑞𝑢𝑒 𝑠𝑒 𝑓𝑜𝑟𝑚𝑎𝑟á 𝑝𝑟𝑒𝑐𝑖𝑝𝑖𝑡𝑎𝑑𝑜.

Reacción:

𝑎) 𝐶𝑢𝑆𝑂4(𝑠) + 𝐻2 𝑂  𝐶𝑢2+ + 𝑆𝑂4 2−

2𝑥(𝑆𝑂4 2− + 𝐻2 𝑂  𝐻𝑆𝑂4 − + 𝑂𝐻 − ) 𝑝𝐾 = (12.01 )𝑥2

𝐶𝑢2+ + 2𝑂𝐻 − → 𝐶𝑢(𝑂𝐻)2 𝑝𝐾 = −19,66

2 𝑆𝑂4 2− + 2𝐻2 𝑂 + 𝐶𝑢2+ → 𝐻𝑆𝑂4 − + 𝐶𝑢(𝑂𝐻)2 + 4,36

𝑏) 𝐶𝑢2+ + [𝐹𝑒(𝐶𝑁)6 ]4− → 𝐶𝑢2 [𝐹𝑒(𝐶𝑁)6 ] 𝑝𝐾 = −15,39

𝐶𝑢2 [𝐹𝑒(𝐶𝑁)6 ]  𝐶𝑢2+ + [𝐹𝑒(𝐶𝑁)6 ]4− 𝑝𝐾 = 15,89

𝐹𝑒 3+ + [𝐹𝑒(𝐶𝑁)6 ]4− → 𝐹𝑒4 [𝐹𝑒(𝐶𝑁)6 ]3 𝑃𝑘 = −40,52

𝐶𝑢2 [𝐹𝑒(𝐶𝑁)6 ]2− + 𝐹𝑒 3+ → 𝐶𝑢2+ + 𝐹𝑒4 [𝐹𝑒(𝐶𝑁)6 ]3 𝑝𝐾 = −24,63

La solución de ferrocianuro cúprico, Cu2[Fe(CN)6], es de color pardo rojizo o marrón rojizo, es


insoluble en agua y en ácidos diluidos, pero puede disolverse en solución de hidróxido de
amonio dando una solución azul. Por otro lado el precipitado se descompone por soluciones
de hidróxidos alcalino con separación de hidróxidos cúprico azul. (Vogel, Química cualitativa,
página 156)

2𝐶𝑢𝑆𝑂4 + 𝐾4 [𝐹𝑒(𝐶𝑁)6 ] → 𝐶𝑢2 [𝐹𝑒(𝐶𝑁)6 ] + 2𝐾2 𝑆𝑂4


Con esto podemos confirmar que en la experiencia realizada al agregar el ferrocianuro de
potasio al sulfato cúprico se forma 𝐶𝑢2 [𝐹𝑒(𝐶𝑁)6 ], ya que la solución era de color marrón –rojiza.

Experiencia 4:
En un tubo de ensayo se agrega 4 gotas de cloruro de bario 0.1M y 40 gotas de agua destilada,
se agitó.

𝐵𝑎𝐶𝑙2(𝑠) + 𝐻2 𝑂 → 𝐵𝑎2+ + 𝐶𝑙2 2−

Luego se adicionó 2 gotas de carbonato de sodio 0.1 M,

𝐶𝑢𝐶𝑂3 → 𝐶𝑢2+ + 𝐶𝑂3 2−

𝐵𝑎2+ + 𝐶𝑂3 2− → 𝐵𝑎𝐶𝑂3

Sabemos que:

20 𝑔𝑜𝑡𝑎𝑠 = 1𝑚𝐿

4 𝑔𝑜𝑡𝑎 = 𝑋

𝑋 = 0.2 𝑚𝐿

Y para 40 gotas sería 2 mL

Volumen total=2.2 mL

Ahora

𝑃𝑎𝑟𝑎 𝑙𝑎 𝐵𝑎2+

0.1 𝑚𝑜𝑙 𝑑𝑒 𝐵𝑎2+ 1𝐿


2 𝑚𝐿 𝑥 𝑥 = 2𝑥10−4 𝑚𝑜𝑙 𝑑𝑒 𝐵𝑎2+
1𝐿 𝑑𝑖𝑠𝑜𝑙 1000 𝑚𝐿

2𝑥10−4 𝑚𝑜𝑙 𝑑𝑒 𝐵𝑎2+ 1000 𝑚𝐿


[𝐵𝑎2+ ] = 𝑥 = 0.09 𝑀
2,2 𝑚𝐿 1𝐿

𝑃𝑎𝑟𝑎 𝑒𝑙 𝐶𝑂3 2−
0,1 𝑚𝑜𝑙 𝑑𝑒𝐶𝑂3 2− 1𝐿
0,1 𝑚𝐿 𝑥 𝑥 = 1𝑥10−5 𝑚𝑜𝑙 𝑑𝑒 𝐶𝑂3 2−
1𝐿 𝑑𝑖𝑠𝑜𝑙 1000 𝑚𝐿

1𝑥10−5 𝑚𝑜𝑙 𝑑𝑒 𝐶𝑂3 2− 1000 𝑚𝐿


𝐶𝑂3 2− = 𝑥 = 4.5𝑥10−3 𝑀
2,2 𝑚𝐿 1𝐿

𝐻𝑎𝑙𝑙𝑎𝑚𝑜𝑠 𝑒𝑙 𝑄

𝑄 = [𝐵𝑎2+ ][𝐶𝑂3 2− ]

𝑄 = (0.09)(4,5𝑥10−3 )

𝑄 = 4,05 𝑥 10−4

𝐴ℎ𝑜𝑟𝑎 𝑐𝑜𝑚𝑝𝑎𝑟𝑎𝑚𝑜𝑠 𝑒𝑙 𝑄 𝑐𝑜𝑛 𝑒𝑙 𝐾𝑝𝑠 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑝𝑜𝑑𝑒𝑟 𝑠𝑎𝑏𝑒𝑟 𝑠𝑖 𝑒𝑥𝑖𝑠𝑡𝑖𝑟á 𝑝𝑟𝑒𝑐𝑖𝑝𝑖𝑡𝑎𝑑𝑜 𝑜 𝑛𝑜

𝐾𝑝𝑠 𝐵𝑎𝐶𝑂3 = 5.1𝑥10−9

𝑄 = 5,948 𝑥 10−6

𝐶𝑜𝑚𝑜 𝑜𝑏𝑠𝑒𝑟𝑣𝑎𝑚𝑜𝑠 𝑒𝑙 𝑄 𝑒𝑠 𝑚𝑎𝑦𝑜𝑟 𝑞𝑢𝑒 𝑒𝑙 𝐾𝑝𝑠 , 𝑝𝑜𝑟 𝑙𝑜 𝑡𝑎𝑛𝑡𝑜 𝑝𝑜𝑟 𝑒𝑙 𝑚𝑜𝑚𝑒𝑛𝑡𝑜 𝑝𝑜𝑑𝑒𝑚𝑜𝑠 𝑑𝑒𝑐𝑖𝑟 𝑞𝑢𝑒 𝑠𝑒 𝑓𝑜𝑟𝑚𝑎𝑟á 𝑝𝑟𝑒𝑐𝑖𝑝𝑖𝑡𝑎𝑑𝑜.

Ahora se adiciona 10 gotas de Co(NO3)2

𝐵𝑎2+ + 𝑁𝑂3 2− → 𝐵𝑎(𝑁𝑂3 )2

Sabemos que:

20 𝑔𝑜𝑡𝑎𝑠 = 1𝑚𝐿

10 𝑔𝑜𝑡𝑎 = 𝑋

𝑋 = 0.5 𝑚𝐿

Y para 40 gotas sería 2 mL

Volumen total=2.2 mL

Ahora

𝑃𝑎𝑟𝑎 𝑙𝑎 𝐵𝑎2+

0.1 𝑚𝑜𝑙 𝑑𝑒 𝐵𝑎2+ 1𝐿


2 𝑚𝐿 𝑥 𝑥 = 2𝑥10−4 𝑚𝑜𝑙 𝑑𝑒 𝐵𝑎2+
1𝐿 𝑑𝑖𝑠𝑜𝑙 1000 𝑚𝐿
2𝑥10−4 𝑚𝑜𝑙 𝑑𝑒 𝐵𝑎2+ 1000 𝑚𝐿
[𝐵𝑎2+ ] = 𝑥 = 0.09 𝑀
2,2 𝑚𝐿 1𝐿

𝑃𝑎𝑟𝑎 𝑒𝑙 𝑁𝑂3 2−

0,1 𝑚𝑜𝑙 𝑑𝑒 𝑁𝑂3 2− 1𝐿


0,5 𝑚𝐿 𝑥 𝑥 = 5𝑥10−5 𝑚𝑜𝑙 𝑑𝑒 𝑁𝑂3 2−
1𝐿 𝑑𝑖𝑠𝑜𝑙 1000 𝑚𝐿

5𝑥10−5 𝑚𝑜𝑙 𝑑𝑒 𝑁𝑂3 2− 1000 𝑚𝐿


[𝑁𝑂3 2− ] = 𝑥 = 0.0178 𝑀
2,8 𝑚𝐿 1𝐿

𝐻𝑎𝑙𝑙𝑎𝑚𝑜𝑠 𝑒𝑙 𝑄

𝑄 = [𝐵𝑎2+ ][𝑁𝑂3 2− ]

𝑄 = (0.09)(0.017)

𝑄 = 1,53 𝑥 10−3

𝐴ℎ𝑜𝑟𝑎 𝑐𝑜𝑚𝑝𝑎𝑟𝑎𝑚𝑜𝑠 𝑒𝑙 𝑄 𝑐𝑜𝑛 𝑒𝑙 𝐾𝑝𝑠 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑝𝑜𝑑𝑒𝑟 𝑠𝑎𝑏𝑒𝑟 𝑠𝑖 𝑒𝑥𝑖𝑠𝑡𝑖𝑟á 𝑝𝑟𝑒𝑐𝑖𝑝𝑖𝑡𝑎𝑑𝑜 𝑜 𝑛𝑜

𝐾𝑝𝑠 𝐵𝑎(𝑁𝑂3 )2 = 4.5𝑥10−3

𝑄 = 1,53 𝑥 10−3

𝐶𝑜𝑚𝑜 𝑜𝑏𝑠𝑒𝑟𝑣𝑎𝑚𝑜𝑠 𝑒𝑙 𝑄 𝑒𝑠 𝑚𝑒𝑛𝑜𝑟 𝑎𝑙 𝐾𝑝𝑠 , 𝑝𝑜𝑟 𝑙𝑜 𝑡𝑎𝑛𝑡𝑜 𝑝𝑜𝑑𝑒𝑚𝑜𝑠 𝑑𝑒𝑐𝑖𝑟 𝑞𝑢𝑒 𝑛𝑜 𝑠𝑒 𝑓𝑜𝑚𝑟𝑎𝑟𝑎 𝑝𝑟𝑒𝑐𝑖𝑝𝑖𝑡𝑎𝑑𝑜.
Química de Coordinación I

Tubo 1:

El álcali cáustico NaOH forma con el cobre(II) un precipitado azul celeste de Cu(OH)2, que
cambia de color a negro al aumentar la temperatura, formándose CuO.

El hidróxido posee propiedades anfóteras débiles y por esta razón es parcialmente soluble en
un exceso de NaOH, aún más cuando se calientan, y se forman precipitados de cobre.

(V. N. Alexéiev, 1975, p.449-450)

Caso a)
2+ −
𝐶𝑢(𝑎𝑐) + 𝑂𝐻(𝑎𝑐) → 𝐶𝑢(𝑂𝐻)2(𝑠) 𝑝𝐾 = −19.66

Caso b)
2+ −
𝐶𝑢(𝑎𝑐) + 4𝑂𝐻(𝑎𝑐) → [𝐶𝑢(𝑂𝐻)4 ]2−
(𝑎𝑐) 𝑝𝐾 = −18.5

2+ −
𝐶𝑢(𝑂𝐻)2(𝑠) ⇄ 𝐶𝑢(𝑎𝑐) + 2𝑂𝐻(𝑎𝑐) 𝑝𝐾 = 19.66

2+
𝐶𝑢(𝑎𝑐) + 4𝑂𝐻(𝑎𝑐) → [𝐶𝑢(𝑂𝐻)4 ]2+
(𝑎𝑐) 𝑝𝐾 = −18.5


𝐶𝑢(𝑂𝐻)2(𝑠) + 3𝑂𝐻 ⇄ 2𝑂𝐻(𝑎𝑐) + [𝐶𝑢(𝑂𝐻)4 ]2+
(𝑎𝑐) 𝑝𝐾 = 1.16

Como hemos observado, al agregarle mas NaOH, este no formó un complejo, al tener menor
Pk el Cu(OH)2, nos quedamos con esa reacción

Tubo 2:

El amoniaco (NH4OH), añadido en pequeñas cantidades hace precipitar una sal básica de
color verdosa, por ejemplo, (CuOH)2SO4 que es fácilmente soluble en un exceso de reactivo.

Al mismo tiempo se forma un complejo amoniacal en caso de que el Ph se muy básico (>9),
esta complejo de cobre es de un color azul intenso. (V. N. Alexéiev, 1975, p.450).
Caso a)
2+ −
𝐶𝑢(𝑎𝑐) + 𝑂𝐻(𝑎𝑐) → 𝐶𝑢(𝑂𝐻)2(𝑠) 𝑝𝐾 = −19.66

Caso b)
2+ −
𝐶𝑢(𝑎𝑐) + 4𝑂𝐻(𝑎𝑐) → [𝐶𝑢(𝑂𝐻)4 ]2−
(𝑎𝑐) 𝑝𝐾 = −18.5

2+ −
𝐶𝑢(𝑂𝐻)2(𝑠) ⇄ 𝐶𝑢(𝑎𝑐) + 2𝑂𝐻(𝑎𝑐) 𝑝𝐾 = 19.66

2+
𝐶𝑢(𝑎𝑐) + 4𝑁𝐻3(𝑎𝑐) → [𝐶𝑢(𝑁𝐻3 )4 ]2+
(𝑎𝑐) 𝑝𝐾 = −13.32


𝐶𝑢(𝑂𝐻)2(𝑠) + 4𝑁𝐻3(𝑎𝑐) ⇄ 2𝑂𝐻(𝑎𝑐) + [𝐶𝑢(𝑁𝐻3 )4 ]2+
(𝑎𝑐) 𝑝𝐾 = 6.34

El complejo obtenido, se descompone lentamente, esto se debe a la acción del sulfuro de


hidrógeno, puesto que la concentración de cobre(II) en la solución resulta suficiente para
sobrepasar el producto de solubilidad del CuS, en esta situación, existirá un precipitado.

Tubo 3:

Al igual que con los complejos de hidróxido con grupos donantes de ligandos (EDTA) se forman
en una serie tal como ((𝐶𝐻2 𝑁(𝐶𝐻 2 𝐶𝑂𝑂) 2 ) 2 𝐶𝑢) 2− , la tendencia del metal-EDTA forma el
desplazamiento del ligando indicador por el EDTA, que poco a poco cambia claramente de
color.

El agente quelante EDTA posee cuatro grupos carboxilos y dos grupos aminos, por lo cual es un
quelante hexadentado, además el EDTA atrapa al ión Cu2+ y forma un complejo, así que
cuando el EDTA acompleja, forma una estructura estable con el ión metálico. (John J. McKetta
Jr, p.432)

Caso a)
2+ −
𝐶𝑢(𝑎𝑐) + 𝑂𝐻(𝑎𝑐) → 𝐶𝑢(𝑂𝐻)2(𝑠) 𝑝𝐾 = −19.66

Caso b)
2+ −
𝐶𝑢(𝑎𝑐) + 4𝑂𝐻(𝑎𝑐) → [𝐶𝑢(𝑂𝐻)4 ]2−
(𝑎𝑐) 𝑝𝐾 = −18.5
2+ −
𝐶𝑢(𝑂𝐻)2(𝑠) ⇄ 𝐶𝑢(𝑎𝑐) + 2𝑂𝐻(𝑎𝑐) 𝑝𝐾 = 19.66

2+
𝐶𝑢(𝑎𝑐) + 𝐸𝐷𝑇𝐴4− 2−
(𝑎𝑐) → [𝐶𝑢𝐸𝐷𝑇𝐴](𝑎𝑐) 𝑝𝐾 = −18.7

𝐶𝑢(𝑂𝐻)2(𝑠) + 𝐸𝐷𝑇𝐴4− − 2−
(𝑎𝑐) ⇄ 2𝑂𝐻(𝑎𝑐) + [𝐶𝑢𝐸𝐷𝑇𝐴](𝑎𝑐) 𝑝𝐾 = 0.96

Tubo 4:

La fenantrolina posee propiedades aceptoras de electrones de la fenantrolina, por esta razon


la intensa absorción en el visible del (𝐶𝑢(𝑓𝑒𝑛𝑎𝑛𝑡𝑟𝑜𝑙𝑖𝑛𝑎) 2 ) + se debe a fenomenos de
transferencia de carga. Este es un agente quelante heterocíclico, se utiliza como ligando
debido a que forma complejos fuertes, en este caso la fenantrolina atrapa al cobre , formando
un complejo muy estable.

Caso a)
2+ −
𝐶𝑢(𝑎𝑐) + 𝑂𝐻(𝑎𝑐) → 𝐶𝑢(𝑂𝐻)2(𝑠) 𝑝𝐾 = −19.66

Caso b)
2+ −
𝐶𝑢(𝑎𝑐) + 4𝑂𝐻(𝑎𝑐) → [𝐶𝑢(𝑂𝐻)4 ]2−
(𝑎𝑐) 𝑝𝐾 = −18.5

2+ −
𝐶𝑢(𝑂𝐻)2(𝑠) ⇄ 𝐶𝑢(𝑎𝑐) + 2𝑂𝐻(𝑎𝑐) 𝑝𝐾 = 19.66

2+
𝐶𝑢(𝑎𝑐) + 3𝐹𝑒𝑛(𝑎𝑐) → [𝐶𝑢(𝐹𝑒𝑛)3 ]2+
(𝑎𝑐) 𝑝𝐾 = −20.94


𝐶𝑢(𝑂𝐻)2(𝑠) + 3𝐹𝑒𝑛(𝑎𝑐) → 2𝑂𝐻(𝑎𝑐) + [𝐶𝑢(𝐹𝑒𝑛)2 ]+
(𝑎𝑐) 𝑝𝐾 = −1.28

Segunda parte:

-En 4 tubos de ensayo se agregó 30 gotas de CuSO4 5% + 1 gota NH4OH 1:1 a cada uno; luego
adicione:

-Tubo 1: 2 gotas NH4OH 1:1

En la experiencia realizada se observó en el tubo una solución de azul intenso (fuerte), y la


formación de un precipitado al fondo del tubo de ensayo.
𝐶𝑢2+ + 𝑆𝑂4 2− + 𝑁𝐻4 + + 𝑂𝐻 − → [𝐶𝑢(𝑁𝐻3 )4 ]2+ + 𝐻2 𝑂 + 𝑆𝑂4 2−

[𝐶𝑢(𝑁𝐻3 )]2+ + 4 𝑁𝐻3 → [𝐶𝑢(𝑁𝐻3 )4 ]2+ 𝑝𝐾𝑠𝑝 = −3,67

𝐶𝑢2+ (𝑎𝑐) + 2𝑂𝐻 − (𝑎𝑐) → 𝐶𝑢(𝑂𝐻)2(𝑠) 𝑝𝐾𝑠𝑝 = −19,66

𝐶𝑢(𝑂𝐻)2(𝑠)  𝐶𝑢2+ (𝑎𝑐) + 2 𝑂𝐻 − (𝑎𝑐) 𝑝𝐾 = −19,66

𝐶𝑢2+ (𝑎𝑐) + 4 𝑁𝐻3 (𝑎𝑐)  [𝐶𝑢(𝑁𝐻3 )4 ]2+ (𝑎𝑐) 𝑝𝐾 = −3,67

𝐶𝑢(𝑂𝐻)2(𝑠) + 4 𝑁𝐻3 (𝑎𝑐) → [𝐶𝑢(𝑁𝐻3 )4 ]2+ (𝑎𝑐) + 2 𝑂𝐻 − (𝑎𝑐) = −23,33

Discusión: Una solución de hidróxido de amonio da precipitado celeste de una sal básica,
soluble en exceso de reactivo con formación de una solución azul intenso que contiene la sal
compleja sulfato tetramincúprico [𝐶𝑢(𝑁𝐻3 )4 ]𝑆𝑂4 (Vogel, Química cualitativa, página 156)

2 𝐶𝑢𝑆𝑂4 + 2𝑁𝐻4 𝑂𝐻 → 𝐶𝑢𝑆𝑂4 . 𝐶𝑢(𝑂𝐻)2 + (𝑁𝐻4 )𝑆𝑂4

𝐶𝑢𝑆𝑂4 . 𝐶𝑢(𝑂𝐻)2 + (𝑁𝐻4 )2 𝑆𝑂4 + 6 𝑁𝐻4 𝑂𝐻 → 2[𝐶𝑢(𝑁𝐻3 )4 ]𝑆𝑂4 + 8 𝐻2 𝑂

OBSERVACIONES

CONCLUSIONES
BIBLIOGRAFÍA

 Ju. Lurie. Handbook of Analytical Chemistry.1st ed. Moscow. Mir


Publishers.1975.pag (276,280,288,298)

 Chang, R (1999), Química (6ta edición), México, D.F, Editorial Ultra S.A

 Disoluciones Amortiguadoras. (s.f.). Extraido de


http://www.ehu.eus/biomoleculas/buffers/buffer.htm

Potrebbero piacerti anche