Sei sulla pagina 1di 59

S. Hilarii Episcopi Confessoris Ecclesiae Doctoris ~ III.

classis

Lectio 3
Hilárius, in Aquitánia nóbili génere natus, doctrína et eloquéntia excélluit. Pictavórum epíscopus
creátus, tale munus sic gessit, ut a fidélibus summam laudem consequerétur. Ob cathólicam
fidem, quam strénue propugnávit, quadriénnio apud Phrygiam relegátus, inter ália mirácula,
mórtuum suscitávit. Duódecim libros scripsit de Trinitáte contra Ariános, et Gálliam univérsam
addúxit, ut Arianórum impietátem condemnáret. Multos libros scripsit mira eruditióne; quos
omnes sanctus Hierónymus ad Lætam sine ulla erróris suspicióne legi posse testátur illis verbis:
Hilárii libros inoffénso decúrrat pede. Migrávit in cælum Idibus Ianuárii, anno trecentésimo
sexagésimo nono. Eum Pius nonus Póntifex máximus, instánte synodo Burdigalénsi, Doctórem
universális Ecclésiæ declarávit et confirmávit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Pauli primi Eremitae et Confessoris ~ III. classis

Lectio 3
Paulus, eremitárum auctor et magíster, apud inferiórem Thebáidem natus, persecutióne Décii et
Valeriáni sæviénte, in erémi spelúncam se cóntulit; ubi, palma ei victum et vestítum præbénte,
sanctíssime vixit ad centésimum et décimum tértium annum, quo témpore ab António
nonagenário invísitur. Hunc Paulus humaníssime excépit, mox, sanctis sermónibus in multam
noctem prodúctis, admónuit de morte, quæ sibi instáret, simúlque hortátus est, ut pállium, quod
ab Athanásio accéperat, ad involvéndum suum corpus áfferret. Quod dum Antónius præstébat,
rédiens ex itínere, vidit Pauli ánimam in cælum ascéndere; corpus vero in cella réperit,
similitúdinem orántis reddens. Quod cum mæstíssimus, hymnis de more decantátis, pállio
obvolvísset, nec, quo terram fóderet, habéret; duo leónes, ex interióre parte solitúdinis veniéntes,
uníus hóminis capácem locum effodérunt. Tum Antónius humáto córpore ac túmulo compósito,
ábiit, túnicam Pauli ex palmárum fóliis contéxtam secum déferens; quo vestítu diébus
solemnióribus Paschæ et Pentecóstes, quoad vixit, usus est.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Marcelli Papae et Martyris ~ III. classis

Lectio 3
Marcéllus Románus, a Constántio et Galério usque ad Maxéntium pontificátum gessit. Eius hortátu
Lucína, matróna Romána, bonórum suórum Dei Ecclésiam fecit herédem. Aucto in Urbe fidélium
número, novos Títulos instítuit, et quasi álteras dioecéses distríbuit. Quare irátus Maxéntius,
grávia supplícia minátur, nisi, depósito pontificátu, idólis immoláret. Acriter réstitit póntifex,
ideóque missus fuit in catábulum, ut bestiárum, quæ públice alebántur, curam sustinéret. Novem
menses ibi tradúxit, paróchias, quas præsens non póterat, vísitans per epístolas. Inde eréptus a
cléricis, hospítio recípitur a beáta Lucína, in cuius ædibus ecclésiam dedicávit, ubi fidélibus
prædicábat. Tunc Maxéntius in eam ecclésiam béstias catábuli transférri et a Marcéllo custodíri
iubet: qui, loci foeditáte et ærúmnis afflíctus obdormívit in Dómino. Eius corpus in coementério
Priscíllæ via Salária a beáta Lucína sepúltum est die décimo sexta Ianuárii.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

Ss. Marii, Marthae, Audifacis, et Abachum martyrum ~ Simplex

Lectio 3
Marius Persa, nobili loco natus, cum Martha conjuge pari nobilitate, et duobus filiis Audiface et
Abachum, Romam venit Claudio imperatore, ut Martyrum sepulchra veneraretur. Ibi Christianos in
vincula conjectos fovebant, et opera ac facultatibus suis sustentabant, et sanctorum corpora
sepeliebant. Quamobrem comprehensi omnes, cum nec impiorum minis, nec terrore
commoverentur, ut diis sacrificarent; primum fustibus debilitati, deinde funibus attracti, tum
admotis candentibus laminis combusti, et lingulis ferreis excarnificati sunt. Postremo praecisis
manibus, et ad collum alligatis, ducti per mediam urbem, via Cornelia ad tertium decimum ab Urbe
milliarium, in eum locum, qui Nymphe dicebatur, necantur: ac primum Martha, quae virum ac
filios ad supplicia pro Jesu Christi fide constanter perferenda, vehementer fuerat cohortata: mox
ceteris in eadem arenaria cervices abscinduntur eorumque corpora conjiciuntur in ignem. Quae
semiusta, Felicitas matrona Romana nobilis, colligenda, et in suo praedio sepelienda curavit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

Ss. Vincentii et Anastasii Martyrorum ~ III. classis

S. Raymundi de Penafort Confessoris ~ III. classis

Lectio 3
Raymúndus Barcinonénsis, ex nóbili família de Péñafort, Bonóniæ pietátis offíciis ac pontifício
civilíque iuri sédulo incúmbens ac doctóris láurea insignítus, ibídem sacros cánones magna cum
laude est interpretátus. Mox Barcinonénsis ecclésiæ canonicátu et præpositúra ab antístite
Berengário ornátus, virtúte, doctrína et morum suavitáte præfúlsit, ac Deíparæ Vírginis cultum pro
víribus auxit. Annum agens quadragésimum quintum inter fratres Prædicatóres adscítus, auctor
fuit, ut sanctus Petrus Noláscus cuius ipse confessiónes audiébat, una cum Iacóbo primo Aragóniæ
rege, órdinem beátæ Maríæ de mercéde redemptiónis captivórum fundáverit, cui ipse Raymúndus
probátíssimas vivéndi leges præscrípsit. Iussu Gregórii noni Romæ summórum Pontíficum decréta
in unum Decretálium volúmen redégit. Tarraconénsi archiepiscopátu constantíssime recusáto, et
magistério generáli órdinis Prædicatórum, quod per biénnium sanctíssime administráverat,
dimísso, prope centenárius obdormívit in Dómino, anno salútis millésimo ducentésimo
septuagésimo quinto. Quem Clemens octávus in Sanctórum númerum rétulit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.
S. Timothei Episcopi et Martyris ~ III. classis

Lectio 3
Timótheus, Lystris in Lycaónia natus ex patre Gentíli et matre Iudæa, christiánam colébat
religiónem, cum in ea loca venit Paulus Apóstolus. Qui fama commótus, quæ de Timóthei
sanctitáte percrebúerat, ipsum adhíbuit sócium suæ peregrinatiónis: sed propter Iudæos qui se ad
Christum convérterant, sciéntes Timóthei patrem esse Gentílem, eum circumcídit. Cum ígitur
ambo Ephesum veníssent, ibi ordinátus est epíscopus ab Apóstolo, ut eam ecclésiam gubernáret.
Ad quem Apóstolus duas epístolas scripsit, álteram Laodicéa, álteram Roma. Quibus in pastorális
offícii cura confirmátus, cum sacrifícium, quod uni Deo debétur fíeri dæmonum simulácris, ferre
non posset; pópulum Ephesínum, Diánæ in eius celebritáte immolántem, ab illa impietáte
removére conátus, lapídibus óbrutus est; ac pene mórtuus, a Christiánis eréptus et in montem
óppido vicínum delátus, nono Kaléndas Februárii obdormívit in Dómino.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Polycarpi Episcopi et Martyris ~ III. classis

Lectio 3
Ex libro sancti Hierónymi Presbyteri de Scriptóribus ecclesiásticis
Cap. 17
Polycárpus, Ioánnis Apóstoli discípulus et ab eo Smyrnæ epíscopus ordinátus, totíus Asiæ princeps
fuit, quippe qui nonnúllos Apostolórum et eórum qui víderant Dóminum, magístros habúerit et
víderit. Hic propter quasdam super die Paschæ quæstiónes, sub imperatóre Antoníno Pio,
Ecclésiam in Urbe regénte Anicéto, Romam venit; ubi plúrimos credéntium, Marciónis et Valentíni
persuasióne decéptos, redúxit ad fidem. Cumque ei fortúito óbviam fuísset Márcion et díceret:
Cognóscis nos? respóndit: Cognósco primogénitum diáboli. Póstea vero, regnánte Marco Antoníno
et Lúcio Aurélio Cómmodo, quarta post Nerónem persecutióne, Smyrnæ, sedénte procónsule et
univérso pópulo in amphitheátro advérsus eum personánte, igni tráditus est. Scripsit ad
Philippénses valde útilem epístolam, quæ usque hódie in Asiæ convéntu légitur.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Joannis Chrysostomi Episcopi Confessoris Ecclesiae Doctoris ~ III. classis

Lectio 3
Ioánnes Antiochénus, propter áureum eloquéntiæ flumen cognoménto Chrysóstomus, présbyter
Antiochénæ ecclésiæ factus, mórtuo Nectário, Arcádii imperatóris ópera, invítus
Constantinopolitánæ ecclésiæ præfícitur. Quo in múnere, cum depravátos mores et nobílium
hóminum vivéndi licéntiam veheméntius obiurgáret, magnam multórum súbiit invídiam. Apud
Eudóxiam étiam, quod eam propter Callítropæ víduæ pecúniam, et altérius víduæ agrum
reprehendísset, gráviter offéndit. Quare exsuláre cógitur, víduis et egéntibus ómnibus commúnis
paréntis eiectiónem lugéntibus. Incredíbile dictu est, quanta mala in exsílio perpéssus sit, et quam
multos ad Iesu Christi fidem convérterit. Multitúdinem, pietátem ac splendórem conciónum
ceterorúmque eius scriptórum, omnes admirántur. Animam Deo réddidit décimo octávo Kaléndas
Octóbris, eiúsque corpus in basílica Vaticána cónditum est. Hunc præclárum totíus Ecclésiæ
Doctórem Pius Papa décimus cæléstem prædicatórum patrónum constítuit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Petri Nolasci Confessoris ~ III. classis

Lectio 3
Petrus Noláscus, Recáudi prope Carcasónam in Gállia nóbili génere natus, adoléscens paréntibus
orbátus, Albigénsium hæresim éxsecrans, divéndito património, in Hispániam secéssit, ubi noctu
oránti beáta Virgo appárens, Fílio suo sibíque acceptíssimum fore suggéssit, si ordo religiosórum
instítuerétur pro captívis ab infidélium tyránnide liberándis. Quare una cum sancto Raymúndo de
Péñafort et Iacóbo primo, rege Aragóniæ, de eádem re a Dei Genitríce ipsa nocte præmónitis,
religiónem beátæ Maríæ de Mercéde redemptiónis captivórum instítuit; sodálibus quarto voto
obstríctis, manéndi in pignus sub paganórum potestáte, si pro Christiánis liberándis opus esset.
Angeli Custódis ac Deíparæ Vírginis apparitiónibus sæpe recreátus, cum ad bonam senectútem
pervenísset, piíssime óbiit média nocte Vigíliæ Nativitátis Dómini, anno millésimo ducentésimo
quinquagésimo sexto.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Francisci Salesii Episcopi Confessoris Ecclesiae Doctoris ~ III. classis

Lectio 3
Francíscus in óppido Salésio, unde famíliæ cognómen, piis et nobílibus paréntibus natus et
liberálibus disciplínis erudítus, philosophíæ ac theologíæ Parísiis óperam dedit, et, láuream in
utróque iure Patávii obtínuit. Sacerdótio initiátus et Genevénsis ecclésiæ præpositúram adéptus,
eius múneris partes tam bene explévit, ut eum Granérius epíscopus vindicándis ab hæresi
Calviniána Chaballicénsibus divíni verbi præcónem destináverit. Quam expeditiónem álacri ánimo
suscípiens, tot difficultátibus ac perículis, Dei ope, superátis, septuagínta duo míllia hæreticórum
ad cathólicam fidem reduxísse dícitur. Mórtuo Granério, epíscopus consecrátus, novum órdinem
sanctimoniálium instítuit, a Visitatióne beátæ Vírginis nuncupátum. Suis scriptis cælésti doctrína
refértis Ecclésiam illustrávit. Lugdúni, gravi morbo corréptus, migrávit in cælum, anno millésimo
sexcentésimo vigésimo secúndo, et a summo Pontífice Pio nono, ex sacrórum Rítuum
Congregatiónis consúlto, universális Ecclésiæ Doctor fuit declarátus.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Martinae Virginis et Martyris ~ III. Classis


Hymnus {ex Proprio Sanctorum}
Martinae celebri plaudite nomini
Cives Romulei, plaudite gloriae:
Insignem meritis dicite Virginem,
Christi dicite martyrem.

Haec dum conspicuis orta parentibus


Inter delicias, inter amabiles
Luxus illecebras ditibus affluit
Faustae muneribus domus.

Vitae despiciens commoda, dedicat


Se rerum Domino, et munifica manu
Christi pauperibus distribuens opes,
Quaerit praemia caelitum.

Non illam crucians ungula, non ferae,


Non virgae horribili vulnere commovent;
Hinc lapsi e superum sedibus Angeli
Caelesti dape recreant.

Quin et deposita saevitie leo


Se rictu placido proiicit ad pedes:
Te Martina tamen dans gladius neci
Caeli caetibus inserit.

Te, thuris redolens ara vaporibus,


Quae fumat, precibus iugiter invocat,
Et falsum perimens auspicium, tui
Delet nominis omine.

A nobis abigas lubrica gaudia


Tu, qui martyribus dexter ades, Deus
Une et Trine: tuis da famulis iubar,
Quo clemens animos beas.
Amen.

Lectio 3
Martína virgo Romána, illústri génere nata, téneris, adhuc annis orbáta paréntibus, ingéntes
divítias lárgiter in páuperes distríbuit. Sub Alexándro príncipe iussa inánibus diis sacrificáre,
immáne fácinus destestátur. Quare divérsis tormentórum genéribus cruciáta, demum in
amphitheátro damnátur ad béstias; a quibus illæsa divínitus evádens, in ardéntem rogum iniécta,
incólumis páriter servátur. Nonnúlli ex eius tortóribus, capti novitáte mirácula, Christi fidem
amplecténtes, palmam martyrii adépti sunt. Précibus Martínæ multa Deus prodígia patrávit,
quibus iudex ácriter permótus et Vírginis constántiam demirátus, caput eídem amputári præcépit,
sedénte sancto Urbáno Papa primo. Martínæ corpus, Urbáno octávo Pontífice máximo, in vetústa
eiúsdem ecclésia ad Mamertínum cárcerem, cum sanctórum Mártyrum Concórdii, Epiphánii et
Sociórum corpóribus repértum, eódem loco, decéntius ornáto, totíus Urbis lætítia solémniter
repósitum fuit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Joannis Bosco Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Ioánnes Bosco, húmili loco natus, post ærumnósam innocentissimámque puerítiam, stúdiis Chérii
óperam dedit, quo quidem témpore ingénii et virtútum laude enítuit. Sacérdos creátus, Augústam
Taurinórum pétiit, ubi ómnibus ómnia factus est; sed præsértim in adolescéntulos eósque
páuperes ac derelíctos adiuvándos curam impéndit. Liberálibus disciplínis, opifícium scholis,
festórum diérum ascetériis a venenátis errórum vitiorúmque pábulis puerílem ætátem removére
omni ope stúduit: quam ad rem duas in Ecclésia virórum virginúmque famílias excitávit. Plúrimos
ipse édidit libros christiána sapiéntia refértos. De ætérna étiam infidélium salúte per sacras
suórum sodálium expeditiónes óptime méruit. Mente in Deum constánter erécta, nullis homo
sanctíssimus, nec minis terréri, nec labóribus fatigári, nec curis ópprimi, nec rebus advérsis
perturbári videbátur. Obiit anno salútis millésimo octingentésimo octogésimo octávo, ætátis
septuagésimo tértio. A Pio undécimo, Pontífice máximo, in Sanctórum númerum relátus est.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

Lectio 3
Ignátius, Antiochíæ post Petrum secúnda successióne episcopátum sortítus est, et Traiáne
témpore accusátus, quod Christiánus esset, ad béstias damnátur Romam mitténdus. Quo cum a
Syria vinctus deportátur, omnes Asiæ civitátes, ad quas appulísset, evangélicis cohortatiónibus
epístolis erúdiens. In quarum una, quam Smyrnæ, dum apud Polycárpum diversarétur, ad
Romános scripsit, inter cétera hæc de sua damnatióne refert: O salutáres béstias, quæ
præparántur mihi! Quando vénient? Quando emmiténtur? Quando eis frui licébit cárnibus meis?
Quas et ego opto acrióres parári, ne forte, ut in nonnúllis fecérunt, tímeant contíngere corpus
meum. Nunc incípio discípulus esse Christi. Ignes, cruces, béstiæ, discerptiónes membrórum, ac
totíus córporis pœnæ, et ómnia supplícia diáboli arte quæsíta cumuléntur, dúmmodo Iesum
Christum mérear adipísci. Romam ígitur perdúctus, cum rugiéntes audíret leónes, ardóre martyrii
incénsus, in hæc verba prorúpit: Fruméntum Christi sum; déntibus bestiárum molar, ut panis
mundus invéniar. Passus est undécimo anno Traiáni.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Blasii Episcopi ~ Simplex

Lectio 3
Blasius, Sebaste in Armenia cum virtutum laude floreret, eiusdem civitatis episcopus eligitur. Qui
quo tempore Diocletianus insatiabilem crudelitatem in Christianos exercebat, se in speluncam
abdidit montis Argaei: ubi tamdiu latuit, dum ab Agricolai praesidis militibus venantibus
deprehensus, et ad praesidem ductus, ejus jussu conjectus est in vincula. Quo in loco multos
aegrotos sanavit, qui ad Blasium, ejus fama sanctitatis adducti, deferebantur. In illis puer fuit, qui
desperata a medicis salute, transversa spina faucibus inhaerente, animam agebat. Productus
autem ad praesidem Blasius semel et iterum, cum nec blanditiis, nec minis adduci posset, ut diis
sacrificaret, primum virgis caesus, deinde in equuleo ferreis pectinibus dilaniatus est: postremo
dempto capite, illustre fidei testimonium Christo Domino dedit, tertio Nonas Februarii.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Andreae Corsini Episcopi et Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Andréam, Floréntiæ ex nóbili Corsinórum família natum, paréntes précibus a Deo impetrarunt et
Deíparæ spopondérunt. Adoléscens pie educatus, sensim ad vítia proclivis, sæpe a matre
increpátus fuit. Ubi autem cognóvit se paréntum voto beátæ Virgini dicátum fuisse, Dei amóre
succénsus, Carmelitárum institutum amplexus est, cuius regímini in Etruria præfectus fuit. Intérea
Fesulana ecclésia, suo viduáta pastore, eum sibi episcopum elégit: quod munus, ne divínæ
contradíceret voluntati, tandem suscépit, et summo cum animárum zelo et pastorali solicitúdine
misericórdiam adimplévit. Ab Urbano quinto ad sedandas Bononiæ turbas legátus missus, mortália
civium odia, summa prudéntia restinxit. Assiduis labóribus ac pœnis confectus, quiévit in pace,
anno millésimo tercentésimo septuagésimo tertio, ætátis suæ septuagésimo primo. Quem
Urbanus octavus Sanctórum número adscripsit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Titi Episcopi et Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Titus, Creténsium epíscopus, qui inter discípulos Doctóris Géntium merúerit cooptári, ádeo
evangelizándi ardóre et fidelitáte Paulo éxstitit carus, ut, cum hic venísset Tróadem propter
Evangélium Christi, testátus sit non habuísse réquiem spirítui suo, eo quod Titum fratrem suum ibi
non invénerit. Et paulo post Macedóniam petens, suam in eum caritátem ita confírmat: Sed qui
consolátur húmiles, consolátus est nos Deus in advéntu Titi. Corínthum ab Apóstolo missus,
sapiénter functus est múnere huius legatiónis, quæ præsértim eleemósynas colligéndas ad
sublevándam Ecclésiæ Hebræórum inópiam spectábat. Interim ad effundéndum divíni verbi semen
inter Gentes linguis locísque distínctas, post tot itínera et labóres cum duce Paulo Cretam ínsulam
áppulit. Porro, cum isti ecclésiæ epíscopus ab ipso Apóstolo deléctus esset, se ipsum præbuit
exémplum bonórum óperum. Tráditur ipse inter Dálmatas, ut crucis vexíllum explicáret, strénue
consudásse. Tandem plenus méritis, quarto supra nonagésimum anno, óbiit in Dómino.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Romualdi Abbatis ~ III. classis

Lectio 3
Romuáldus, Ravénnæ, Sérgio patre, nóbili génere natus, adoléscens in propínquum monastérium
Classénse pœniténtiæ causa secéssit; ubi ad pietátis stúdium veheméntius incénsus et beáti
Apollináris apparitióne recreátus, mónachus effícitur. Ieiúniis et oratiónibus assídue se exércuit,
vultu tamen ádeo lætus, ut intuéntes exhilaráret. Martyrii cupiditáte flagrans, dum in Pannóniam
proficíscitur, morbo corréptus, revérti cógitur. Institúti monachórum Camaldulénsium auctor fuit,
quos tamquam ángelos scalam cælum pertingéntem ascéndere per visum conspéxit. Dénique cum
annos centum et vigínti ágeret, et centum ipsos in summa vitæ asperitáte Deo servísset, ad eum
migrávit, anno salútis millésimo vigésimo séptimo, et Fabriáni in ecclésia sui órdinis honorífice
cónditus est.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Joannis de Matha Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Ioánnes de Matha, Falcóne in Província piis et nobílibus paréntibus natus, cum primum Deo
Sacrum offérret, per visiónem intelléxit, se ad rediméndos ab infidelibus captívos destinári. Quare
divíno nutu in erémum secéssit, ubi Felícem Valésium in ea iam multis annis degéntem réperit. Ibi
fervéntius cum oratióni vacárent, ter in somnis admóniti, Romam profécti, ab Innocéntio Papa
tértio approbatiónem novi órdinis sanctíssimæ Trinitátis pro rediméndis captívis obtinuérunt. Tum
primum cœnóbium in diœcési Meldénsi construxérunt, cui regéndo Felix remánsit. Ioánnes vero
Romam cum áliquot sóciis revérsus est, ubi Innocéntius domum, ecclésiam et hospitále sancti
Thomæ de Formis in monte Cælio eis donávit. Datis quoque lítteris ad Miramolínum regem
Maróchii, opus redemptiónis felíciter inchoátum fuit. Tum Ioánnes ad Hispánias, sub iugo
Saracenórum magna ex parte oppréssas, proféctus, ómnium ánimis ad captivórum
commiseratiónem commótis, hospitália eréxit et plures captívos redémit, Romam demum
revérsus, assíduis fractus labóribus et morbo conféctus, óbiit in Dómino, sextodécimo Kaléndas
Ianuárii, anno millésimo ducentésimo décimo tértio.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Cyrilli Episc. Alexandrini Confessoris Ecclesiae Doctoris ~ III. Classis


Lectio 3
Cyríllus Alexandrínus, Theóphili epíscopi Alexandríni nepos, étiam adoléscens præcelléntis ingénii
specímina dedit. Theóphilo vita functo, ad illíus Sedem evéctus, et factus forma gregis ex ánimo,
óptimi pastóris glóriam adéptus est. Singuláre eius pro cathólicæ fídei incolumitáte stúdium enítuit
contra Nestórium Constantinopolitánum epíscopum, asseréntem Iesum Christum ex María Vírgine
hóminem tantum et non Deum natum, eíque divinitátem pro méritis esse collátam; cuius
emendatiónem cum frustra tentásset, eum sancto Cælestíno Papæ denuntiávit. Huius Pontíficis
delegáta auctoritáte, nonnúllis sessiónibus præfuit Concílii Ephesíni, in quo hæresis Nestoriána
pénitus proscrípta est, damnátus Nestórius et a sua Sede deiéctus, ac dogma cathólicum de una in
Christo eáque divína persóna, et divína gloriósæ Vírginis Maríæ maternitáte assértum. De sola fide
sollícitus, et proptérea plura perpéssus, máximis pro Ecclésia Dei perfúnctus labóribus, plurimísque
scriptis éditis, sancto fine quiévit, anno quadringentésimo quadragésimo quarto, episcopátus
trigésimo secúndo.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Scholasticae Virginis ~ III. Classis

Lectio 3
Scholástica, venerábilis Patris Benedícti soror, ut scribit sanctus Gregórius Papa in libro secúndo
Dialogórum, omnipoténti Dómino ab ipso infántiæ témpore dedicáta, ad eum semel per annum
veníre consuéverat; ad quam vir Dei non longe extra iánuam in possessióne monastérii
descendébat. Quadam vero die, cum ob repentínam plúviæ inundatiónem, quam a Deo
Scholástica obtínuit, incumbéntibus iam noctis ténebris, venerábilis frater extra tectum exíre non
posset, factum est, ut totam noctem pervígilem dúcerent atque per sacra spiritális vitæ collóquia
sese vicária relatióne satiárent. Cumque die áltero éadem venerábilis fémina ad cellam própriam
recessísset, vir Dei ad monastérium rédiit. Cum ecce post tríduum in cella consístens, elevátis in
áëra óculis vidit eiúsdem soróris suæ ánimam de córpore egréssam in colúmbæ spécie cæli secréta
penetráre. Tum Benedíctus fratres misit, ut eius corpus in sepúlcro, quod sibi ipsi paráverat,
pónerent. Quo facto cóntigit, ut, quorum mens una semper in Deo fúerat, eórum quoque córpora
nec sepultúra separáret.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

In apparitione Beatae Mariae Virginis Immaculatae ~ III. Classis

Hymnus {ex Proprio Sanctorum}


Te dicimus praeconio,
Intacta Mater Numinis,
Nostris benigna laudibus
Tuam repende gratiam.

Sontes Adami posteri


Infecta proles gignimur;
Labis paternae nescia
Tu sola, Virgo, crederis.

Caput draconis invidi


Tu conteris vestigio,
Et sola gloriam refers
Intaminatae originis.

O gentis humane decus


Qui tollis Hevae opprobrium,
Tu nos tuere supplices,
Tu nos labantes erige.

Serpentis antiqui potens


Astus retunde et impetus,
Ut caelitum perennibus
Per te fruamur gaudiis.

* Iesu, tibi sit gloria


Qui natus es de Virgine,
Cum Patre, et almo Spirtu
In sempiterna saecula.
Amen.

Lectio 3
Anno quarto a dogmática definitióne de immaculáto beátæ Vírginis Concéptu, ad Gavi flúminis
oram prope óppidum Lourdes diœcésis Tarbiénsis in Gállia, cum puélla quædam, nómine
Bernadétte, in rupis sinu plúries se immaculátam Dei Genitrícem conspexísse asséreret, tot et
tanta mirabília facta sunt, ut dígitum Dei ibi esse prudens quisque et pius Christifidélis fácile
intellígeret. Quæ inter illud est célebre quod ægri hauriéntes aquam e fonte in specu tunc primo
mirabíliter scaténte, sæpe sæpius sanitátem recípiant. Percrebrescénte ítaque fama beneficiórum
quæ in sacro specu recepísse fidéles dicebántur, et aucto in dies hóminum concúrsu, Tarbiénsis
epíscopus, post iurídicam factórum inquisitiónem, cultum eiúsdem Vírginis immaculátæ in eódem
specu permísit. Mox ædificáto templo, innúmeræ fidélium turbæ quovis anno illuc advéniunt,
noménque Deíparæ immaculátæ ubíque terrárum in dies inclaréscit; eo magis, quod síngulis annis,
duránte processióne sanctíssimi Sacraménti, infírmis úndique eo delátis, nonnúlli, sanatiónem a
Dómino per intercessiónem immaculátæ Matris peténtes, íllico convaléscunt. Quibus iure
commótus summus Póntifex Pius décimus, festum, a Leóne décimo tértio alíquibus locis
concéssum ad univérsam exténdit Ecclésiam.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

Ss. Septem Fundatorum Ordinis Servorum B. M. V. ~ III. Classis


Hymnus {ex Proprio Sanctorum}
Bella dum late furerent, et urbes
Cede fraterna gemerent cruente,
Adfuit Virgo, nova semper edens
Munera matris.

En vocat septem famulos, fideles


Ut sibi in luctu recolant dolores,
Quos tulit Iesus, tulit ipsa consors
Sub cruce Nati.

Illico parent Domini vocanti:


Splendidis tectis opibusque spretis,
Urbe secedunt procul in Senari
Abdita montis.

Corpora hic poenis cruciant acerbis,


Sontium labes hominum piantes:
Hic prece avertunt lacrymisque fusis
Numinis iram.

Perdolens Mater fovet, atque amictum


Ipsa lugubrem monet induendum:
Agminis sancti pia coeta surgunt,
Mira patescunt.

Palmes in bruma viridans honores


Nuntiat patrum: proprios Mariae
Ore lactenti vocitant puelli
Nomine Servos.

Sit decus Patri, genitaque Proli,


Et tibi, compar utriusque virtus
Spiritus semper, Deus unus, omni
Temporis aevo.
Amen.

Lectio 3
Sæculo tértio décimo, septem e Florentína nobilitáte viri, nimírum Bonfílius Monáldius, Bonaiúncta
Manéttus, Manéttus Antellénsis, Amidéus de Amidéis, Ugúccio Ugucciónum, Sostenéus de
Sostenéis et Aléxius Falconérius, in rurálem quamdam ædículam secessére, Christi passiónem ac
mæstíssimæ eiúsdem Matris dolóres assídue recoléntes, illis beáta Virgo, sacra Parascéves die
appárens lúgubrem vestem, quam indúerent, osténdit, sibíque acceptíssimum fore significávit, ut
novum regulárem órdinem excitárent, qui iugem recóleret ac promovéret memóriam dolórum,
quos ipsa pértulit sub Cruce Dómini. Tunc sancti illi viri, beáto Petro, órdinis Prædicatórum
Mártyre, adiutóre, órdinem Servórum beátæ Vírginis instituérunt, et cum sóciis civitátes et óppida
excúrrere cœpérunt, ubíque Christum crucifíxum verbo et exémplo prædicántes. Quos vero unus
veræ fraternitátis amor in vita sociáverat, unum páriter demórtuos contéxit sepúlcrum, únaque
pópuli venerátio prosecúta est. Quare Clemens undécimus et Benedíctus décimus tértius delátum
iísdem indivíduum cultum confírmavérunt; Leo autem décimus tértius eos albo Sanctórum
accénsuit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Petri Damiani ~ III. Classis

Lectio 3
Petrus, Ravénnæ ortus, utróque orbátus parénte, Damiáni fratris cura lítteris et sciéntiis est
erudítus eo proféctu, ut eas cum laude álios docúerit. Perficiéndæ magis vitæ causa, in Avellanénsi
cœnóbio, órdini monachórum sanctæ Crucis Fontis Avellánæ a beáto Ludúlpho, sancti Romuáldi
discípulo, fundáto nomen dedit, quem póstea ita rexit et auxit, ut alter eius órdinis parens ac
præcípuum ornaméntum iure sit hábitus. Eum Stéphanus nonus, invítum et reluctántem, Románæ
Ecclésiæ cardinálem creávit et Ostiénsem epíscopum. Difficíllimo témpore, summis Pontifícibus
doctrína, legatiónibus multísque suscéptis labóribus mirífice ádfuit. Henrícum quartum, Germániæ
regem, ab iníquo uxóris divórtio detérruit. Demum, sanctis opéribus clarus, dum e Ravennáte
legatióne redíret, Favéntiæ migrávit ad Dóminum.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Fidelis de Sigmaringa Martyris ~ III. Classis

Lectio 3
Fidélis, in óppido Suéviæ Sigmarínga ex honésta Reyórum família natus, célebre sibi nomen
acquisívit in advocáti múnere; quo tamen, cum fori perícula esset expértus, déstitit, et supérna
vocatióne illustrátus, inter fratres Minóres Capuccínos adscríbi pétiit. Voti compos factus, regulári
observántia ómnibus admiratióni fuit et exémplo. Deíparæ Vírginis et rosárii cultor exímius, a Deo
postulávit, ut pro cathólica fide martyr occúmberet, quod et consecútus est. Eléctus enim præses
Missiónum, quas Congregátio de Propagánda Fide pro Rhætia tunc témporis institúerat, cum nulli
labóri parcens plures hæréticos ad Christi fidem convertísset, malórum invídiam súbiit. Itaque die
vigésima quarta Aprílis anno millésimo sexcentésimo vigésimo secúndo, ad ecclésiam loci,
Sevísium nuncupáti, verbéribus ac vulnéribus cæsus ab hæréticis, qui conversiónem simulántes
dolóse eum invitáverant, primítias Mártyrum memorátæ Congregatiónis próprio sánguine
consecrávit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Cleti et Marcellini Papae Martyrum ~ III. Classis


Lectio 3
Cletus Románus, imperatóribus Vespasiáno et Tito Ecclésiam gubernávit. Ex præcépto Príncipis
Apostolórum in Urbe vigínti quinque presbyteros ordinávit. Primus in lítteris verbis illis usus est:
Salútem et apostólicam benedictiónem. Ecclésia óptime constitúta, Domitiáno imperatóre,
secúnda post Nerónem persecutióne, martyrio coronátus est, et in Vaticáno iuxta corpus beáti
Petri sepúltus. Marcellínus Románus, in immáni imperatóris Diocletiáni persecutióne Ecclésiæ
præfuit. Multas pértulit angústias ob ímprobam eórum severitátem, qui eum redarguébant de
nímia indulgéntia erga lapsos in idololatríam, quæque causa fuit, ut per calúmniam infamátus
fúerit, quasi thus idólis adhibuísset. Verum hic beátus Póntifex in confessióne fídei, una cum tribus
áliis Christiánis, Cláudio, Cyríno et Antoníno, cápite plexus est.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Petri Canisii Confessoris et Ecclesiae Doctoris ~ III. Classis

Lectio 3
Petrus Canísius, Noviomagi in Gélria natus, statim ac Societáti Iesu nomen déderat, cathólicam
fidem contra novatórum insídias, legatiónibus, sermónibus, scriptis libris defendéndam suscépit.
Divínæ glóriæ amplificándæ únice inténtus, dici vix potest, quot per annos ámplius quadragínta
labóres ærumnásque pertúlerit. Semel atque íterum Concílio Tridentíno intérfuit, Germániæ
regiónes bene multas peragrávit, omne hóminum genus salubérrimus instítuis públice et privátim
excóluit, complurésque urbes atque províncias vel ab hæréseos contagióne deféndit vel hæresim
inféctas cathólicæ fídei restítuit. A sancto Ignátio Germániæ Superióris provínciæ præféctus,
domos et collégia multis locis cóndidit. Contra Centuriatóres Magdeburgénses duo egrégia
volúmina conscrípsit, et et summam doctrínæ christiánæ theologórum iudício et longo populórum
usu probátíssimam alíaque complúra in vulgus édidit; dignus proínde qui hæreticórum málleus et
alter Germániæ apóstolus vocarétur. Dénique Fribúrgi Helvetiórum, séptimum supra
septuagésimum annum agens, die vicésima prima Decémbris anno millésimo quingentésimo
nonagésimo séptimo quiévit in Dómino. Eum Pius Papa undécimus Sanctórum fastis adiúnxit et
simul universális Ecclésiæ Doctórem declarávit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Pauli a Cruce Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Paulus a Cruce, Uvádæ in Ligúria natus, a primo ratiónis usu, Iesu Christi crucifíxi amóre flagrávit.
Martyrii desidério incénsus, exercítui se adiúnxit, qui Venétiis ad bellum Turcis inferéndum
comparabátur. Cógnita vero Dei voluntáte, honestíssimis núptiis sibíque deláta pátrui hereditáte
recusátis, rudi túnica a suo epíscopo indútus, nondum cléricus, Domínicum agrum divíni verbi
prædicatióne excóluit. Romæ a Summo Pontifice Benedícto décimo tértio ex obediéntia sacerdótio
auctus, in solitúdinem recéssit Argentárii montis, quo eum beáta Virgo iamprídem invitáverat,
veste illi simul osténsa atri colóris passiónis Fílii sui insígnibus decoráta, ibíque fundaménta iecit
novæ congregatiónis, cuius sodáles voto adstringeréntur Domínicæ passiónis memóriam
promovéndi. Sacras Vírgines quoque instítuit, quæ Dómini passiónem sédulo meditaréntur.
Prædicatióne, virtútibus et divínis charismátibus clarus, Romæ obdormívit in Dómino, anno
millésimo septingentésimo septuagésimo quinto. Eum Pius nonus Póntifex máximus in Beatórum,
dein in Sanctórum númerum rétulit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Petri Martyris ~ III. Classis

Lectio 3
Petrus, Verónæ paréntibus Manichæórum hæresi inféctis natus, ab ipsa pene infántia contra
hæreses pugnávit, nullis umquam patris patruíve blandítiis a fídei constánti dimótus. Adoléscens
Bonóniam studiórum causa venit, ibíque órdinis Prædicatórum institútum suscépit; in quo et
magno virtútum splendóre, præcípue córporis et animæque puritáte nullo umquam letháli
peccáto fœdáta, et miro pœniténtiæ et contemplatiónis stúdio excélluit. In salútem animárum
procurándam máximo cum fructu incúbuit, tanto fídei ardóre incénsus, ut pro ea mortem
subeúndi grátiam a Deo precarétur; quam et obtínuit. Nam cum sanctæ Inquisitiónis munus
gerens Como Mediolánum redíret, ab ímpio sicário in cápite gládio est vulnerátus; iamque pene
mórtuus, symbolum fídei, quam ab infántia viríli fortitúdine defénderat, in ipso suprémo spíritu
pronúntians, ad palmam martyrii evolávit, anno salútis millésimo ducentésimo quinquagésimo
secúndo. Quem Innocéntius quartus anno sequénti, sanctórum Mártyrum número adscrípsit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Catharina Senensis Virgine ~ III. Classis

Lectio 3
Catharína, virgo Senénsis, piis orta paréntibus, beáti Domínici hábitum, quem Soróres de
Poeniténtia gestant, impetrávit. Summa eius fuit abstinéntia et admirábilis vitæ austéritas. Cum
Pisis morarétur, die Domínico, refécta cibo cælésti et in éxtasim rapta, vidit Dóminum crucifíxum
magno cum lúmine adveniéntem, et ex eius vúlnerum cicatrícibus quinque rádios ad quinque loca
sui córporis descendéntes. Mystérium advértens, Dóminum precáta, ne cicatríces apparérent,
contínuo rádii, colóre sanguíneo mutáto in spléndidum, in formam puræ lucis pervenérunt ad
manus, pedes et cor eius. Tantus vero erat dolor, quem sensibíliter patiebátur, licet vúlnerum
cruénta signa non apparérent, ut, nisi Deus minuísset, brevi se créderet moritúram. Doctrína eius
infúsa, non acquisíta fuit. Aveniónem ad Gregórium Papam undécimum profécta, illi votum eius de
peténda Urbe, soli Deo notum, sese divínitus cognovísse monstrávit, et auctor fuit, ut Póntifex ad
Sedem Románam personáliter accéderet. Anno ætátis suæ tértio círciter et trigésimo migrávit ad
Sponsum. Quam Pius secúndus sanctárum Vírginum número adscrípsit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.
S. Monicae Viduae ~ III. Classis

Lectio 3
Mónica, sancti Augustíni piíssima mater, uxórum et viduárum exémplar, fílium Manichæum
Mediolánum secúta, postquam assíduis oratiónibus, lácrimis et ieiúniis, ope Ambrósii epíscopi,
eum Christo lucrifécit, cum ipso in Africam rédiens, ad Ostia Tiberína in febrim íncidit, et nono die
placidíssime óbiit. De cuius morte mærens fílius dísserens subdit : Neque enim decére
arbitrabámur funus illud quéstubus lacrimósis gemitibúsque celebráre, quia illa nec mísere, nec
omníno moriebátur : hoc et documéntis morum eius, et fide non ficta rationibúsque certis
tenebámus. Atque inde paulátim reducébam in prístinum sensum ancíllam tuam,
conversationémque eius piam in te et sanctam, in nos blandam atque morígeram, qua súbito
destitútus sum ; et líbuit flere de illa et pro illa. Et si quis peccátum invénerit, flevísse me matrem
óculis meis mórtuam, quæ me multos annos fléverat, ut óculis suis víverem, non irrídeat ; sed
pótius, si est grandi caritáte, pro peccátis meis fleat ipse ad te Patrem ómnium fratrum Christi tui.
Eius corpus, in ecclésia sanctæ Aureæ prius sepúltum, póstea, Martíno quinto summo Pontífice,
Romam translátum, in ecclésia sancti Augustíni honorífice cónditum est.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Pii V Papae Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Pius, Boschi in Insúbria natus, cum quatuórdecim esset annórum, órdinem Prædicatórum
ingréssus est. Sacerdótio auctus, sacras conciónes plúribus in locis cum ingénti animárum fructu
hábuit. Inquisitóris offícium diu fórtiter ac laudabíliter sustínuit, et a Paulo quarto ad Nepesínum
et Sutrínum episcopátum promótus, post biénnium inter patres cardináles adscríptus est. A Pio
quarto translátus ad ecclésiam Montis Regális in Subalpínis, diœcésim vísitans, abúsus représsit; et
Romam revérsus, in gravíssimis negótiis expediéndis fuit occupátus. Mórtuo autem Pio, præter
ómnium exspectatiónem eléctus Póntifex, nihil in vitæ ratióne, excépto exterióri hábitu,
immutávit. Selímum Turcárum tyránnum, ingénti comparáta classe, ad Echínadas ínsulas non tam
armis quam fusis précibus devícit. Dum vero novam in ipsos Turcas expeditiónem paráret, piíssime
óbiit in Dómino, anno millésimo quingentésimo septuagésimo secúndo, ætátis suæ sexagésimo
octávo. Corpus eius in basílica sanctæ Maríæ maióris summa fidélium veneratióne cólitur. Eum
Clemens Papa undécimus catálogo Sanctórum adscrípsit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Stanislai Episcopi Martyri ~ III. Classis

Lectio 3
Stanisláus, apud Cracóviam nóbili génere natus, quem piis paréntibus, per trigínta annos stériles, a
Deo précibus impetrárunt, ab ineúnte ætáte futúræ sanctitátis spécimen dedit. Adoléscens in
sacra cánonum et theologíæ doctrína multum profécit. Paréntibus mórtuis, amplum patrimónium
paupéribus distríbuit, vitæ monásticæ desidério. Sed, Deo áliter disponénte, canónicus
Cracoviénsis et concionátor factus a Lampérto epíscopo, in eius póstea locum, quamvis invítus,
sufféctus est. Quo in múnere ómnium pastorálium virtútum laude, et præcípue misericórdia in
páuperes enítuit. Bolesláum Polóniæ regem, sæpius ob mores corrúptos frustra admónitum, a
fidélium communióne remóvit. Qui idcírco iracúndia furens, mílites in ecclésiam immíttit, ut
sanctum epíscopum confódiant; sed cum divínitus fuíssent depúlsi, ímpius rex sacerdótem Dei,
Hóstiam immaculátam ad altáre offeréntem, sua manu obtrúncat. Multis miráculis Servi sui
sanctitátem Deus declarávit post eius mortem, quibus permótus Innocéntius quartus illum in
Sanctórum númerum rétulit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Gregorii Nazianzi Episcopi Confessoris Ecclesiae Doctoris ~ III. Classis

S. Antonini Episcopi Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Antonínus, Floréntiæ honéstis paréntibus natus, ab ipsa puerítia egrégium futúræ sanctitátis
spécimen exhíbuit. Annum agens sextum décimum, religiónem Prædicatórum ampléxus, cœpit
exínde máximis virtútibus clarére. Singulári fuit abstinéntia, et virginitátem integérrime semper
cóluit. In explicándis consíliis tantæ fuit dexteritátis, ut Antonínus consíliórum dicerétur. Ab
Eugénio quarto Florentínus archiepíscopus renuntiátus, ægérrime tamen, nec nisi apostólicis minis
perterrefáctus, ut episcopátum accíperet, acquiévit. In eo múnere prudéntia, pietáte, caritáte,
mansuetúdine et sacerdotáli zelo excélluit. Omnes fere sciéntias, nullo adhíbito præceptóre,
absolutíssimas dídicit, et multos insígnis doctrínæ libros scripsit. Obiit in Dómino sexto Nonas Maii,
anno millésimo quadringentésimo quinquagésimo nono, et ab Hadriáno sexto in album Sanctórum
fuit relátus.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

Ss. Nerei, Achillei et Domitillae Virgini atque Pancratii Martyrum ~ III. Classis

Lectio 3
Néreus et Achílleus fratres, eunúchi Fláviæ Domitíllæ, a beáto Petro una cum ipsa eiúsque matre
Plautílla baptizáti, cum Domitíllæ persuasíssent, ut virginitátem suam Deo consecráret, ab eius
sponso Aureliáno, quod Christiáni essent accusáti, in Póntiam ínsulam relegántur. Mox verbéribus
cæsi, ut idólis immolárent, et Tarracínam perdúcti, equúlei et flammárum cruciátibus superátis,
secúri percússi sunt; quorum córpora ab Auspício eórum discípulo Romam deláta, via Ardeatína
sunt sepúlta. Flávia Domitílla vero, quæ sacrum virginitátis velámen a beáto Cleménte Papa
accéperat, et ipsa in ínsulam Póntiam deportáta, et post diutúrna víncula Tarracínam dedúcta,
iúdicis iussu incénso eius cubículo, una cum virgínibus Theodóra et Euphrósyna, collactáneis suis,
gloriósam mortem oppétiit Nonis Maii, Traiáno imperatóre; quarum córpora Cæsárius diáconus
sepelívit. Pancrátius, nóbili génere in Phrygia natus, puer quatuórdecim annórum Romæ
baptizátus, Diocletiáno et Maximiáno imperatóribus, comprehénditur, et, cum diis sacrificáre
constánter renuísset, datis cervícibus, illústrem martyrii corónam consecútus est; cuius corpus ab
Octavílla matróna clam via Aurélia sepúltum est.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Roberti Bellarmino Episcopi Confessoris et Ecclesiae Doctoris ~ III. Classis

Lectio 3
Robértus Politiánus, e patrícia Bellarminórum gente, matrem pientíssimam hábuit Cynthiam
Cervíni, Marcélli Papæ secúndi sorórem. Exímia pietáte et castíssimis móribus ornátus,
duodevigínti annórum adoléscens Societátem Iesu Romæ ingréssus est, in eáque, ad mortem
usque religiosárum virtútum ómnibus exémplo fuit. Post philosophíæ currículum Floréntiam
primum missus, tum Montem Regálem, Patávium et Lovánium, magístri et concionatóris múnere,
nondum sacérdos, mirífice functus est. Lovánii prætérea, sacerdótio auctus, theologíam ita dócuit,
ut theólogus per Európam claríssimus iam tum haberétur. Romam revocátus, theológicam
controversiárum disciplínam trádidit in Collégio Románo trádidit, ubi étiam, vitæ spirituális
magíster constitútus, angélicum iúvenem Aloísium per sanctitátis sémitas moderátus est. A
Cleménte Papa octávo, frustra relúctans, in Patrum Cardinálium númerum cooptátus, et paulo
post consecrátus Epíscopus, Capuánam Archidiœcésim triénnium sanctíssime rexit; quo múnere
depósito, integérrimus ac fidelíssimus Summi Póntificis consiliárius in Urbe degit, usque dum,
prope octogenárius, die décima séptima Septémbris, anno millésimo sexcentésimo vigésimo primo
pie in Dómino quiévit. Præter Controversiárum volúmina multa ália præcláre scripsit, inter quæ
áureus catechésis libéllus exstat insígnis. Fortíssimum hunc cathólicæ veritátis propugnatórem Pius
undécimus Póntifex Máximus in Sanctórum númerum réttulit atque universális Ecclésiæ Doctórem
declarávit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Joannis Baptistae de la Salle Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Ioánnes Baptísta de la Salle, Rhemis claro génere ortus, adoléscens in Rheménsi academía lítteras
ac philosophíam dídicit. Clericáli milítiæ adscríptus, sextodécimo ætátis anno inter canónicos
Rheménses adscítus fuit, et póstea Parísiis in Sulpitiánum seminárium recéptus. Sacerdótio auctus,
Sorórum a Iesu infánte, quæ puéllis educándis incúmbunt, régimen suscépit, quas prudentíssime
moderátus est ac deféndit. Púeris de plebe religióne bonísque móribus informándis, post plúrimas
contradictiónes, fundávit fratrum sodalitátem, quam a Scholis christiánis nuncupávit, a Benedícto
décimo tértio deínde confirmátam. Abdicáto canonicátu, suísque bonis in páuperes erogátis, et
fundáti a se institúti regímine ex humilitáte demísso, virtútibus et méritis onústus, obdormívit in
Dómino, annos natus duo de septuagínta. Eum Leo Papa décimus tértius primo Beatórum catálogo
inséruit, dein in album Sanctórum rétulit. Pius vero duodécimus ómnium magistrórum púeris
adulescentibúsque instituéndis præcípuum apud Deum cæléstem Patrónum constítuit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Paschalis Baylon Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Paschális Baylon, paupéribus piísque paréntibus in óppido Turris Formósæ in Aragónia natus
puerítiam atque adolescéntiam in gregis custódia transégit. Póstea severióris vitæ institútum
ampléxus, et órdini fratrum Minórum adscríptus, iúgiter cogitábat, qua se ratióne magis magísque
Christo crucifíxo conformáret. Deíparam Vírginem, cuius clientélæ se ab ineúnte ætáte dicáverat,
tamquam matrem filiálibus et quotidiánis obséquiis colébat. Erga Eucharístiam ténero et assíduo
flagrávit devotiónis afféctu, quem defúnctus étiam retinére visus est, dum iacens in féretro, ad
sacræ Hóstiæ elevatiónem bis óculos reserávit et clausit, magna ómnium, qui áderant,
admiratióne. Méritis plenus migrávit ad Dóminum, anno millésimo quingentésimo nonagésimo
secúndo. Eum Leo décimus tértius peculiárem cœtuum eucharisticórum, societatúmque ómnium a
sanctíssima Eucharístia patrónum cæléstem declarávit et constítuit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Venantii Martyris ~ III. Classis

Hymnus {ex Proprio Sanctorum}


Athleta Christi nobilis
Idola damnat gentium,
Deique amore saucius
Vitae pericla despicit.

Loris revinctus asperis,


E rupe praeceps volvitur:
Spineta vultum lancinant:
Per saxa corpus scinditur.

Dum membra raptant martyris,


Languent siti satellites:
Signo crucis Venantius
E rupe fontes elicit.

Bellator o fortissime,
Qui perfidis tortoribus
E caute praebes poculum,
Nos rore gratiae irriga.
Sit laus Patri, sit Filio,
Tibique sancte Spiritus:
Da per preces Venantii
Beata nobis gaudia.
Amen.

Lectio 3
Venántius Camers, quíndecim annos natus, christiánæ religiónis accusátus apud Antíochum, qui
sub Décio imperatóre Cameríno præerat, in porta civitátis præsidi se óbtulit. Quem ille,
pollicitatiónibus ac terróribus diu tentátum, flagris cædi et vínculis astríngi iussit; e quibus
mirabíliter ab Angelo solútus, lampádibus póstea adúritur, atque invérso ore, fumo suppósito,
suspénditur. Eídem, ad præsidem íterum addúcto, omnes contúsi sunt dentes maxillæque
confráctæ, atque ita cæsus in sterquilínium deiícitur. Sed inde ab Angelo eréptus, rursus stetit ante
iúdicem; qui, Venántio adhuc loquénte, e tribunáli cécidit et in ea voce, Verus est Venántii Deus,
nostros deos destrúite, exclámans exspirávit. Demum, post nova et exquisíta torménta, una cum
áliis decem gloriósi certáminis cursum cervícibus abscíssis implévit. Quorum córpora christiáni
honorífico loco sepeliérunt, quæ Cameríni, in ecclésia Venántio dicáta, cóndita sunt.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Petri Celestini Papae Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Petrus, a nómine quo Póntifex est appellátus, Cælestínus dictus, honéstis catholicísque paréntibus
Æsérniæ in Samnítibus natus, adolescéntiam vix ingréssus, ut ánimum a mundi illécebris
custodíret, in solitúdinem secéssit. Ibi contemplatiónibus mentem nútriens, corpus in servitútem
rédigens, férream caténam ad nudam carnem adhibébat. Congregatiónem, quæ póstea,
Cælestinórum dicta est, sub régula sancti Benedícti instítuit. Hinc, quasi lucérna supra
candelábrum pósita, cum abscóndi nequíret, (Romána Ecclésia diu viduáta pastóre) in Petri
Cáthedram ignórans et absens adscítus, magna novitátis admiratióne non minus quam repentíno
gáudio cunctos affécit. Cum autem in pontificátus sublimitáte collocátus, váriis disténtus curis,
assuétis incúmbere meditatiónibus vix posse cognósceret, óneri páriter et honóri voluntárie cessit.
Indeque priscam vitæ ratiónem répetens, obdormívit in Dómino, eiúsque pretiósam mortem crux
præfúlgens in áëre ante cubículi óstium réddidit ámplius gloriósam. Miráculis multis tam vivens
quam post óbitum cláruit; quibus rite examinátis, Clemens quintus anno postquam decéssit
undécimo, eum Sanctórum número adscrípsit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Bernardini Senensis Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Bernardínus Albizésca, nóbili Senénsi família ortus, inter prima grammáticæ stúdia, negléctis
puerílibus ludis, pietátis opéribus ánimum inténdit, beátæ Vírginis cúltui præcípue addíctus.
Caritáte et misericórdia in páuperes insígnis, eórum servítio Senis in hospitáli beátæ Maríæ de
Scala se mancipávit. De capesséndo religiósæ vitæ institúto delíberans, Deo sic disponénte, beáti
Francísci órdinem præ céteris optávit, in quo humilitáte, patiéntia, aliísque religiósi hóminis
virtútibus excélluit. Prædicándi ónere a superióribus suscépto, cum se minus idóneum agnósceret
ob vocis exilitátem et raucitátem, Dei ope imploráta, prodigióse ab hoc impediménto liberátus est.
Urbes atque óppida concúrsans, in nómine Iesu, quem semper in ore et péctore gerébat, cívium
úbíque discórdias exstínxit, et collápsam pietátem morésque verbo et exémplo magna ex parte
restítuit. Libros pie doctéque conscrípsit. Plenus méritis et miráculis clarus, annos natus sex ac
sexagínta, in urbe Aquila in Vestínis, beáto fine quiévit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Gregorii VII Papae Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Gregórius Papa septimus, antea Hildebrandus, Suanæ in Etruria natus, doctrína, sanctitáte,
omnique virtútum génere cum primis nobilis, mirifice universam Dei Ecclésiam illustrávit.
Adoléscens religiosi habitum índuit in Cluniacénsi monastério, tantoque pietátis ardore Deo
deserviit, ut a sanctis eiúsdem cœnobii pátribus prior fúerit eléctus. Postea factus abbas
monasterii sancti Pauli extra muros Urbis, ac deínde creátus Romanæ Ecclésiæ cardinalis, sub
Summis Pontifícibus Leone nono, Victore secundo, Stephano nono, Nicolao secundo et Alexandro
secundo, præcipuis munéribus et legatiónibus perfunctus est. Mortuo Alexandro secundo,
unanímiter Summus Póntifex eléctus, ecclesiásticæ libertátis propugnator ac defensor acérrimus
éxstitit; quapropter multa passus, et Roma discedere coactus est. Postrema eius moriéntis verba
fuére: Diléxi iustítiam et odívi iniquitátem, proptérea morior in exsílio. Migrávit in cælum, anno
salútis millésimo octogésimo quinto, eiúsque corpus in cathedrali basilica Salernitana honorifice
cónditum est.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Philippi Neri Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Philíppus Nérius, piis honestísque paréntibus Floréntiæ natus, ampla pátrui hereditáte dimíssa,
Romam se cóntulit; ubi, philosophía ac sacris lítteris erudítus, totum se Christo dicávit. Sacérdos ex
obediéntia factus, in animárum salúte procuránda totus fuit, et in confessiónibus audiéndis ad
extrémum usque diem persevérans, innúmeros pene fílios Christo péperit; quos verbi Dei
quotidiáno pábulo, sacramentórum frequéntia , oratiónis assiduitáte aliísque piis exercitatiónibus
enutríri cúpiens, Oratórii congregatiónem instítuit. Caritáte Dei vulnerátum tanto cor eius
æstuábat ardóre, ut, cum intra fines suos continéri non posset, sinum, confráctis atque elátis
duábus cóstulis, mirabíliter Dóminus ampliáverit. Prophetíæ dono fuit illústris, et in animórum
sénsibus penetrándis mirífice enítuit. Virginitátem perpétuo illibátam servávit; idque assecútus est,
ut eos, qui puritátem cólerent, ex odóre, qui vero secus, ex fœtóre dignósceret. Anno salútis
millésimo quingentésimo nonagésimo quinto, octogenárius obdormívit in Dómino.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Bedae Venerabilis Confessoris et Ecclesiae Doctoris ~ III. Classis

Lectio 3
Beda présbyter, Girvi in Británniæ et Scótiæ fínibus ortus est. Mónachus factus, vitam sic instítuit,
ut, dum se ártium et doctrinárum stúdiis totum impénderet, nihil umquam de regulári disciplína
remítteret. Nullum fuit doctrínæ genus, in quo non esset diligentíssime versátus; sed præcípua illi
cura fuit divinárum Scripturárum meditátio, ita ut, sacerdótio initiátus, sacros explanáre libros
aggréssus sit; in quo sanctórum Patrum doctrínis ádeo inhæsit, ut nihil proférret nisi illórum iudício
comprobátum, eorúmdem étiam fere verbis usus, Otium perósus semper, ex lectióne ad
oratiónem transíbat, ac vicíssim ex oratióne ad lectiónem. Emendándis fidélium móribus, fídei
víndicándæ atque asseréndæ libros plures conscrípsit, quibus tantam sui apud omnes opiniónem
fecit, ut eius scripta, eo adhuc vivénte públice in ecclésiis legeréntur. Ætáte demum et labóribus
fractus, pie obdormívit in Dómino. Eum Leo décimus tértius universális Ecclésiæ Doctórem
declarávit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Augustini Episcopi Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Augustínus, Romæ in Lateranénsi cœnóbio mónachus, a Gregório Magno cum sóciis mónachis fere
quadragínta in Angliam missus est, anno quingentésimo nonagésimo séptimo. A rege Ethelbérto
Cantuáriam, eius regni metrópolim, invitátus cum sóciis, prope eam oratórium exstrúxit. Cæléstis
doctrínæ prædicatióne plerósque insulános ac regem ipsum ad christiánam fidem perdúxit,
summa cum lætítia Berthæ, régiæ uxóris, quæ Christiána erat. Iussu Gregórii ordinátus epíscopus,
Sedem Cantuariénsem instítuit, et ab eódem Pontífice usum pállii cum facultáte hierarchíæ in
Anglia instituéndæ obtínuit. Máximis demum pro Christo exantlátis labóribus, cum Mellítum
Londinénsi ecclésiæ præfecísset, Iustum Roffénsi, suæ Lauréntium, in cælum migrávit séptimo
Kaléndas Iúnias, et sepúltus est in monastério sancti Petri, quod exínde Cantuariénsium antístitum
et áliquot regum conditórium fuit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Mariae Magdalenae de Pazzis ~ III. Classis

Lectio 3
María Magdaléna Floréntiæ illústri Pazziórum génere nata, fere ab incunábulis iter perfectiónis
arrípuit. Decénnis perpétuam virginitátem vovit, susceptóque hábitu in monastério sorórum
Carmelitárum, se ómnium virtútum exémplar præbuit. Adeo casta fuit, ut, quidquid puritátem
lædere posset, pénitus ignoráverit. Tanto igne divíni amóris æstuábat, ut, ei feréndo impar,
ingésta aqua pectus refrigeráre cogerétur. Caritáte erga próximum excélluit; nam sæpe noctes
ducébat insómnes, vel obeúndis sorórum ministériis, vel inserviéndo infírmis occupáta, quarum
aliquándo úlcera lambens sanávit. Illud frequénter in ore habébat: Pati, non mori. Tandem, diútino
et gravi morbo exháusta, transívit ad Sponsum, anno millésimo sexcentésimo séptimo, expléto
ætátis suæ quadragésimo primo. Eam Clemens nonus sanctárum Vírginum número adscrípsit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

Beatae Mariae Virginis Regina ~ II. Classis

S. Angelae Mericiae Virginis ~ III. Classis

S. Francisci Caracciolo Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Francíscus, dictus ántea Ascánius, ex nóbili família Carácciolo, in óppido sanctæ Maríæ de Villa in
Aprútio ortus est. Adoléscens gráviter ægrótans státuit sese prorsus Dei proximíque mancipáre
servítio. Neápolim proféctus et sacerdótio lucrandísque animábus se totum devóvit, ac extrémo
supplício damnátis hortatórem se præbuit assíduum. Ioánni Augustíno Adórno et Fabrício
Carácciolo, mira Dei dispositióne, adiúnctus, Clericórum regulárium Minórum órdinem instítuit,
áddito ad tria consuéta áltero de non ambiéndis dignitátibus voto; quem, post óbitum Adórni,
sanctíssime rexit, et summo stúdio per Hispániam et Itáliam propagávit. Erga sanctíssimæ
Eucharístiæ sacraméntum tanto æstuábat afféctu, ut noctes pene íntegras in eius adoratióne
impénderet; quod pium exercítium, véluti sui órdinis tésseram, perpétuo in eo servándum
constítuit. Tandem prophetíæ dono et córdium scrutatióne ditátus, quadragésimum quartum
annum agens, in óppido Agnóni in Aprútio letháli febre corréptus, in Dómino obdormívit prídie
Nonas Iúnii, anno millésimo sexcentésimo octávo. Sacrum eius corpus, Neápolim delátum, in
ecclésia sui órdinis cónditum est.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Bonifacii Episcopi et Martyris ~ III. Classis

Lectio 3
Bonifátius, ántea Winfrídus appellátus, apud Anglos natus est exeúnte sæculo séptimo.
Monastérium ingréssus et sacerdótio auctus, magno animárum lucro in prædicatóris múnere est
versátus. Zelo augéndæ fídei accénsus, apud Frísones Evangélium prædicávit. In Angliam revérsus,
cum per biénnium monastério sanctíssime præfuísset, superióris múnere abdicáto, Romam se
cóntulit, ubi a Gregório secúndo Bonifátii nomen accépit, et in Germániam missus, Thuríngiæ
Saxoniæque pópulis Christum annuntiávit. Ad Frísones revérsus, cum sancto Willibrórdo, magno
fructu Evangélium prædicávit. Mox Romam accersítus, episcopáli dignitáte insignítur, et in
Germániam íterum proféctus, Hássiam et Thuríngiam ab idololatríæ relíquiis pénitus expurgávit.
Sedis apostólicæ legátus creátus et Moguntínus archiepíscopus, plures eréxit et, per se vel per
discípulos, adminstrávit ecclésias. Frisónibus demum ad idololatríam relápsis Evangélium
prædicáre rursus aggréssus, cum Eóbano coëpíscopo multísque áliis, iuxta Bornam flúvium cruénta
cæde perémptus, martyrii palmam accépit. Eius corpus in Fuldénsi monastério cónditum est.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Norberti Episc. et Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Norbértus, nobilíssimis paréntibus natus, adoléscens liberálibus disciplínis erudítus, in ipsa póstea
imperatóris aula, spretis mundi illécebris, ecclesiásticæ milítiæ adscríbi vóluit. Sacris initiátus,
prædicatióni verbi Dei se totum dedit. Innúmeros hæréticos ad fidem, peccatóres ad pœniténtiam,
dissidéntes ad pacem et concórdiam revocávit. Desértum locum, qui Præmonstrátus dicebátur, in
Laudunénsi diœcési sibi delégit; ibíque, trédecim sóciis aggregátis, Præmonstraténsem órdinem
instítuit, qui mirífice propagátus est. Archiepíscopus Magdeburgénsis, licet relúctans, creátus,
ecclesiásticam disciplínam, cælibátum præsértim, constánter propugnávit. Rhemis in concílio
Innocéntium secúndum egrégie adiúvit, et Romam cum áliis epíscopis proféctus, schisma Petri
Leónis compréssit. Magdebúrgi obdormívit in Dómino, anno salútis millésimo centésimo trigésimo
quarto, die sexta Iúnii.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Margaritae Reginae Viduae ~ III. Classis

Lectio 3
Margaríta, ex regia Anglórum stirpe in Hungária nata, post exáctam summa cum pietáte puerítiam,
una cum genitóre, qui a sancto Eduárdo pátruo, Anglórum rege, ad patérni regni fastígium
vocabátur, in Angliam, dein in Scótiam venit. Ibi, cum ex matris império Scotórum regi Malchólmo
tértio nupsísset, sanctimóniæ et pietátis opéribus annis trigínta toti regno prófuit. Máxima erat in
ea vitæ austéritas et flagrantíssimum erga próximos caritátis stúdium, præsértim in egénos; pro
quibus aléndis non semel exháusit ærárium. Demum acerbis dolóribus et diutúrno morbo
patientíssime tolerátis, ánimam Deo réddidit quarto Idus Iúnii. Quo témporis moménto fácies eius,
mácie ac pallóre fœdáta, insólita quadam venustáte reflóruit. Cleméntis décimi auctoritáte in
Scótiæ patrónam accépta, ubíque terrárum religiosíssime cólitur.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Barnabae Apostoli ~ III. Classis

S. Joannis a S Facundo Confessoris ~ III. Classis


Lectio 3
Ioánnem, Sahagúni in Hispánia, nóbili génere natum, paréntes cum diu prole caruíssent, piis
opéribus et oratiónibus a Deo impetrárunt. Ab ineúnte ætáte futúræ sanctitátis indícia præbuit.
Présbyter ordinátus, ut Deo quiétius servíret, omnes ecclesiásticos provéntus, quibus mérito
auctus fúerat, sponte dimísit. Salmánticæ, cum in gravíssimum morbum incidísset, arctióris
disciplínæ voto se obstrínxit, quod ut rédderet, ad coenóbium sancti Augustíni, severióri disciplína
tum máxime florens, se cóntulit; in quo admíssus, virtútibus omnis provectióres anteíbat.
Salmanticénses cives, cruéntis factiónibus exagitátos, tum conciónibus tum privátis collóquiis ac
vitæ sanctitáte, ad tranquillitátem redúxit, non semel a præsénti discrímine divínitus liberátus.
Christum Dóminum, dum Sacrum fáceret, præséntem contuéri, ábdita cordis inspícere, ac futúra
præsagíre frequens illi fuit. Dénique, mortis die prænuntiáto, sanctíssime ex hac vita migrávit,
multis ante et post óbitum miráculis gloriósus. Quibus rite probátis, Alexánder octávus Sanctórum
número eum adscrípsit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Antonii de Padua Confessoris et Ecclesiae Doctoris ~ III. Classis

Lectio 3
Antónius, Ulyssipóne in Lusitánia honéstis piísque ortus paréntibus, adoléscens institútum
canonicórum regulárium suscépit; sed, martyrii desidério incénsus, ad Franciscánum órdinem
transívit. Ad Saracénos missus, et advérsa valetúdine redíre coáctus, vi ventórum in Sicíliam
delátus est. Mox sacris ordínibus initiátus et prædicatóris múnere fungens, tantam sui
admiratiónem commóvit, ut ad sacras lítteras interpretándas Bonóniæ et álibi vocátus sit, fratrum
suórum stúdiis fúerit præféctus, et arca Testaménti atque hæresum málleus merúerit appellári.
Multis autem peragrátis provínciis, anno ante óbitum Patávium venit, ubi illústria sanctitátis suæ
monuménta relíquit. Méritis et miráculis clarus obdormívit in Dómino Idibus Iúnii, anno salútis
millésimo ducentésimo trigésimo primo, ætátis suæ trigésimo sexto, et a summo Pontífice Pio
duodécimo universális Ecclésiæ Doctor fuit declarátus.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Basilii Magni Confessoris et Ecclesiae Doctoris ~ III. Classis

Lectio 3
Basilíus, nóbilis Cáppadox, Athénis una cum Gregório Nazianzéno, eius amicíssimo, sæculáribus
lítteris, deínde in monastério sacris mirabíliter erudítus, eum brevi cursum fecit ad omnem
doctrínæ et morum excelléntiam, ut inde Magni cognómen invénerit. Ad prædicándum Iesu Christi
Evangélium in Pontum accersítus, eam provínciam ad viam salútis revocávit; mox ab Eusébio
Cæsaréæ epíscopo ad erudiéndam eam civitátem adiútor adhibétur, in cuius locum póstea
succéssit. Is Fílium Patri consubstantiálem esse in primis deféndit, ac Valéntem imperatórem, sibi
irátum et exsílium minitántem, miráculis ádeo flexit, ut a senténtia discédere coégerit. Abstinéntia
et continéntia fuit admirábili; in oratióne assíduus, in ea sæpe totam noctem consumébat.
Virginitátem perpétuo cóluit. Monastériis exstrúctis, ita monachórum institútum temperávit, ut
solitáriæ atque actuósæ vitæ utilitátis præcláre simul coniúngeret. Multa erudíte scripsit; ac nemo,
teste Gregório Nazianzéno, sacræ Scriptúræ libros vérius aut ubérius explicávit. Obiit Kaléndis
Ianuárii.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Gregorii Barbadici Episcopi Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Gregórius Barbadícus, Venétiis perantíqua família ortus, utriúsque iuris láuream in Archigymnásio
Patavíno magna cum laude est adéptus. Undevigésimum annum agens, cum ad Monasteriénsem
pacis Convéntum proféctus esset, legáto pontifício Fábio Chísio adhortánte, ecclesiásticæ milítiæ
nomen dare constítuit. Sacris initiátus, ab eódem Chísio, Alexándri séptimi nómine ad Pontificátum
assúmpto, Bergomátium epíscopus primum, mox, Cardinálium Collégio cooptátus, ad sedem
Patavínam elígitur. In episcopáli múnere obeúndo, sancto Cárolo Borromaeo sibi exémplo
propósito, ad extrémum usque spíritum adlaborávit ut, Sacrosánctæ Tridentínæ Sýnodi mónitis et
decrétis inníxus, evélleret vítia, virtútes indúceret. In utráque dioecési Seminárium amplificávit,
Patavínum præsértim bibliothéca auxit ac typographía, qua libri quoque ederéntur inter pópulos
próximi Oriéntis vulgándi. Catechéticam instructiónem eníxe fovit, et síngulos dioecésis pagos,
docéndo et hortándo, álacer peragrávit. Caritátis opéribus ac vitæ sanctitáte refúlsit, in egénos et
páuperes ádeo liberális ut domésticam quoque supelléctilem, vestes ac lectum in eórum auxílium
erogáverit. Dénique, post brevem lethálem morbum, plácide obdormívit in Dómino décimo quarto
Kaléndas iúlias, anno millésimo sexcentésimo nonagésimo séptimo. Quem, méritis ac virtútibus
clarum, Clemens décimus tértius Beatórum, Ioánnes vero vigésimus tértius Sanctórum número
accénsuit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Ephraem Syri Confessoris et Ecclesiae Doctoris ~ III. Classis

Lectio 3
Ephræm, génere Syrus, Nisibéno patre natus est. Adhuc iúvenis ad sanctum Iacóbum epíscopum
se cóntulit, a quo baptizátus, ita brevi sanctitáte et doctrína profécit, ut in schola Nísibi florénte,
magíster fúerit constitútus. Edessénæ ecclésiæ diáconus ordinátus, et ob humilitátem sacerdótium
recúsans, ómnium virtútum splendóre enítuit. Ad innúmeros erróres repelléndos tunc Ecclésiam
Dei divexántes, ipse plúrimas édidit elucubratiónes. Univérsa eius ópera, tam spléndido doctrínæ
lúmine reférta, effecérunt, ut idem adhuc vivens, tamquam Ecclésiæ Doctor, magno honóre
hábitus fúerit. In mirífica ac pia devotióne erga Maríam Vírginem Immaculátam primum excélluit.
Méritis plenus, Edéssæ, décimo quarto Kaléndas Iúlii decéssit, sub Valénte príncipe; eúmque
Benedíctus Papa décimus quintus Sacrórum Rítuum Congregatiónis consúlto, universális Ecclésiæ
Doctórem declarávit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Julianae de Falconeriis Virginis ~ III. Classis

Lectio 3
Iuliána, ex nóbili Falconéria família, ab incunábulis, vagiéntibus lábiis suavíssima Iesu et Maríæ
nómina ultro proférre audíta est. Expléto nondum décimo quinto ætátis anno, re familiári, licet
opulénta, terrenísque núptiis posthábitis, Deo virginitátem in mánibus dívi Philíppi Benítii
solémniter vovit, et ab eo ómnium prima religiósum Mantellatárum, quas vocant, hábitum
sumpsit. Cum vero eius exémplum plúrimæ ex nobilióribus féminis sequeréntur, et mater fíliæ
sese instituéndam dedísset, Iuliána órdinem Mantellatárum instítuit. Mira humilitáte, assíduo
oratiónis stúdio, singulári abstinéntia excélluit. Cum ob advérsam valetúdinem cibum cápere ac
retinére nullo modo posset, ideóque ab Eucharística mensa arcerétur, sacerdótem rogávit, ut
allátum divínum Panem, quem ore súmere nequíbat, péctori saltem extérius admovéret. Quod
cum sacérdos præstitísset, íllico divínus Panis dispáruit, et Iuliána ridénti vultu exspirávit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Aloisii Gonzagae Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Aloísius, Ferdinándi Gonzágæ Castelliónis Stiverórum marchiónis fílius, festináto propter vitæ
perículum baptísmo, prius cælo quam terris nasci visus, primam illam grátiam tam constánter
retínuit, ut in ea confirmátus crederétur. Novénnis Floréntiæ ante aram beátæ Vírginis, quam
paréntis loco semper hábuit, perpétuam virginitátem vovit; eámque, insígni Dei beneficio, nulla
mentis aut córporis pugna tentátam servávit, homo proptérea sine carne, aut ángelus in carne
mérito appellátus. Avíti principátus iure in fratrem transmísso, societáti Iesu Romæ se adiúnxit. In
tirocínio ipso ómnium virtútum magíster habéri cœpit. In eo Dei amor erat tam ardens, ut corpus
étiam sensim absúmeret. Mira étiam próximos caritáte ampléxus, in públicis, quibus alácriter
ministrábat, nosocomíis contagiósam luem traxit. Qua lente consúmptus, undécimo Kaléndas Iúlii,
ætátis anno quarto et vigésimo iam inchoáto, migrávit in cælum. Quem Benedíctus décimus
tértius inter Sanctos rétulit, atque innocéntiæ et castitátis exémplar simul et patrónum studiósæ
præsértim iuventúti dedit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Paulini episcopi et Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Paulínus, anno reparátæ salútis trecentésimo quinquagésimo tértio a claríssima cívium
Romanórum família Burdígalæ natus, senatória dignitáte potítus est. Nolæ consul renuntiátus,
divíno lúmine tactus consulátum dimísit, et, Burdígalam revérsus, a beáto Delphíno baptizátus est.
Dein, bonórum quibus abundábat prétio paupéribus distribúto, in Hispániam secéssit, ubi
présbyter ordinátur. Nolam cum rediísset, penes sancti Felícis sepúlcrum monastérium cóndidit,
sociísque adscítis, cœnobíticam vitam eámque arctíssimam est aggréssus. Percrescénte eius
sanctimóniæ fama, ad Nolánum episcopátum evéhitur, quo in múnere admiránda pietátis,
patiéntiæ ac potíssimum caritátis exémpla relíquit. Multa ad sacram doctrínam pertinéntia scripsit,
atque ínsuper eloquéntiæ et poéseos laude excélluit. Vastáta a Gothis Campánia, facultátes omnes
in aléndos páuperes et captívos rediméndos cóntulit. Póstea vero, Vándalis eásdem regiónes
infestántibus, cum nil ámplius erogándum habéret, se ipsum pro fílio cuiúsdam víduæ in
servitútem trádidit, et in Africam ductus est. Tandem, Dei ope libertáte donátus, Nolæ
placidíssimo éxitu obdormívit in Dómino.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Gulielmi Abbatis ~ III. Classis

Lectio 3
Guliélmus, nobílibus paréntibus Vercéllis natus, vix quartum décimum ætátis annum expléverat,
cum Compostellánam peregrinatiónem miro spíritu poeniténtiæ ac pietátis ardóre perégit. Dein,
nova peregrinatióne ad Christi Dómini sepúlcrum frustra tentáta, in solitário monte inter assíduas
preces, vigílias et ieiúnia per biénnium delítuit. Cum cæco lumen restituísset, hóminum
existimatiónem fúgiens monastérium in Virgiliáni montis, quod deínde Vírginis est appellátum,
loco áspero et inaccésso exædíficat; ibi sócios ascíscit, eósque certis légibus, ex beáti Benedícti
institútis magna ex parte desúmptis, verbo et sanctíssimæ vitæ exémplis infórmat. Aliis deínde
monastériis eréctis, clárior in dies Guliélmi facta sánctitas multos ad eum úndique viros perdúcit,
frequéntium étiam miraculórum fama alléctos. Demum, témpore sui óbitus prænuntiáto,
obdormívit in Dómino anno salútis millésimo centésimo quadragésimo secúndo.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

Ss. Joannis et Pauli Martyrum ~ III. Classis

Lectio 3
Ioánnes et Paulus, fratres Románi, cum facultátes a Constántia, Constantíni fília, cui pie
fidelitérque servíerant, sibi relíctas in Christi páuperes distribúerent, a Iuliáno Apóstata in
númerum familiárium suórum invitáti, líbere negavérunt se apud eum esse velle, qui a Iesu Christo
defecísset. Quare præfinitum est eis spátium decem diérum, ut Ióvi sacrificáre induceréntur; quod
scelus patráre cum constantíssime recusássent. Terentiáno iúdice, abscíssis domi capítibus martyrii
palmam meruérunt. Eórum gloriósus éxitus, a spirítibus immúndis est pervulgátus, qui multórum
vexábant córpora; in quibus Terentiáni fílius, et ipse oppréssus a dæmone, ad sepúlcrum
Mártyrum liberátus est. Quo miráculo et is in Christum crédidit, et eius pater Terentiánus; a quo
étiam horum beatórum Mártyrum vita scripta esse dícitur.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.
Pretiosissimi Sanguinis Domini Nostri Jesu Christi ~ I. classis

S. Irenaei Episcopi et Martyris ~ III. Classis

Lectio 3
Irenaeus, non longe ab urbe Smyrna natus, iam inde a puero sese Polycárpo, Ioánnis Evangelístæ
discípulo eidémque epíscopo Smyrnæórum, tradíderat in disciplínam. Polycárpo in cælum martýrii
glória subláto, cum incredíbili stúdio flagráret discéndi quæ dógmata depósiti loco custodiénda
céteri accepíssent, quos Apóstoli institúerant; horum quam pótuit plures convénit, quæque ab
iísdem audívit, mémori mente ténuit, ea deínceps opportúne advérsus haereses allatúrus. In
Gálliam proféctus, Ecclésiæ Lugdunénsis présbyter a Photíno epíscopo est constitútus; cui cum
successísset, tam felíciter munus óbiit episcopátus, ut sapiéntia, oratióne exemplóque suo non
modo brevi cives lugdunénses omnes, sed multos étiam aliárum Galliárum úrbium íncolas
superstitiónem atque errórem abiecísse, dedisséque christiánæ milítiæ nómina víderit. Multa
scripsit, quorum magna pars intércidit iniúria témporum. Exstant eius advérsus haereses libri
quinque, in quorum tértio libro grave imprímis atque præclárum de Romána Ecclésia, deque illíus
episcopórum successióne, divínæ traditióni fidéli, perpétua, certíssima custóde, testimónium dixit.
Atque ad hanc, dixit, Ecclésiam propter potiórem principalitátem necésse est omnem conveníre
Ecclésiam, hoc est eos qui sunt úndique fidéles. Martýrio coronátus, migrávit in cælum anno
salútis ducentésimo secúndo.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Antonii Mariae Zacharia Confessor ~ III. Classis

Lectio 3
Antonius Maria Zaccaria, Cremonae nobili genere natus, iam a puero morum pudicitia et
misericordia in pauperes eluxit. Humanis litteris, philosophiae ac medicinae vacans, integritate
vitae et ingenii acumine aequalibus antecelluit. Dei monitu, sacras disciplinas sedulo excoluit; mox
sacerdotio auctus, talem se praebuit, ut pater patriae atque angelus meruerit a suis civibus
appellari. Mediolani, cum Bartholomaeo Ferrario et Iacobo Morigia, sanctissimis viris, sodalitatem
Clericorum regularium, a sancto Paulo nuncupatam, et Sanctimonialium Angelicarum societatem
instituit. Sacrae Eucharistiae cultor assiduus, publicam sanctissimi Sacramenti expositionem
mirifice promovit. Caelestibus donis a Deo ditatus, magnisque laboribus oppressus, gravem
morbum cum nactus esset, Cremonse, tertio Nonas Iulii, anno millesimo quingentesimo trigesimo
nono, sanctissime obiit. Leo papa decimus tertius cultum ei exhibitum ratum habuit et confirmavit,
eumque sanctorum catalogo adscripsit
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

Ss. Cyrilli et Methodii Pont. et Conf. ~ III. Classis


Hymnus {ex Proprio Sanctorum}
Sedibus caeli nitidis receptos
Dicite athletas geminos, fideles;
Slavicae duplex columen, decusque
Dicite gentis.

Hos amor fratres sociavit unus,


Unaque abduxit pietas eremo,
Ferre quo multis celerent beatae
Pignora vitae.

Luce, quae templis superis renidet,


Bulgaros complent, Moravos, Bohemos;
Mox feras turmas numerosa Petro
Agmina ducunt.

Debitam cincti meritis coronam


Pergite o flecti lacrimis precantum;
Prisca vos Slavis opus est datores
Dona tueri.

Quaeque vos clamat generosa tellus


Servet aeternae fidei nitorem;
Quae dedit princeps, dabit ipsa semper
Roma salutem.

Gentis humanae Sator et Redemptor,


Qui bonus nobis bona cuncta praebes,
Sint tibi grates, tibi sit per omne
Gloria saeclum.
Amen.

Lectio 3
Cyríllus et Methódius, fratres germáni, Thessalonícæ amplíssimo loco nati, ab imperatóre Michaéle
tértio destináti in Moráviam, brevi eam gentem ad fidem Christi adduxérunt. Cum rerum gestárum
glóriam secúndus rumor Romam nuntiásset, sanctus Nicoláus primus Póntifex máximus fratres
óptimos, Romam conténdere iussit; ubi ab Hadriáno, Nicolái successóre, epíscopi sunt consecráti.
Sed, cum brevi Cyríllus Romæ piíssime obiísset, Methódius in Moráviam regréssus, rei cathólicæ
inservíre impénsius ínstitit. Quin étiam Bohémos, Pannónios, Búlgaros, Dálmatas in fide christiána
confirmávit; in Carínthiis autem ad uníus veri Dei cultum traducéndis valde elaborávit. Item
Evangélii lumen in Polóniam invéxit, et, ut nonnúlli scriptóres tradunt, sede episcopáli Leópoli
fundáta, in Moscóviam próprii nóminis digréssus, thronum pontificálem Kiowénsem constítuit.
Demum in Moráviam revérsus, clerum et pópulum suprémis præcéptis ad virtútem cohortátus,
placidíssime defúnctus est. Cyrílli et Methódii festum, apud Slavóniæ pópulos iámdiu celebrátum,
Leo décimus tértius ad univérsam Ecclésiam exténdit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Elisabeth Reg. Portugaliae Viduae ~ III. Classis

Lectio 3
Elísabeth Aragóniæ régibus orta est anno Christi millésimo ducentésimo septuagésimo primo.
Natális eius lætítia perniciósas avi patrísque dissensiónes in concórdiam convértit, ex quo statim
pátuit, quam felix regum regnorúmque esset futúra pacátrix. In castigándo córpore, in précibus
assídue recitándis, in caritátis opéribus exercéndis admirábilis fuit. Dionysio Lusitániæ regi in
matrimónium trádita, non minórem excoléndis virtútibus quam líberis educándis óperam dabat,
viro placére studens, sed magis Deo. Monastéria, collégia et templa non modo exstrúxit, sed étiam
magnífice dotávit. In regum discórdiis componéndis admirábilis fuit, in privátis publicísque
mortálium sublevándis calamitátibus indeféssa et miráculis clara. Defúncto rege Dionysio, cum
hábitum Seráphici órdinis induísset, quidquid sibi carum aut pretiósum supérerat, pro regis ánima
templo Compostelláno óbtulit, et in sacros ac pios usus convértit. Dénique reges duos, fílium et
génerum, pacificatúra, morbo ex itínere contrácto, a Vírgine Deípara visitáta, sanctíssime óbiit.
Eam, miráculis claram, Urbánus octávus inter Sanctos adscrípsit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

Ss. Septem Fratrum Martyrum, ac Rufinae et Secundae Virginis et Martyris ~ III. Classis

Lectio 3
Septem Fratres, fílii sanctæ Felicitátis, Romæ in persecutióne Marci Aurélii Antoníni a Públio
præfécto frustra tentáti, ut idóla veneraréntur, sexto Idus Iúlii, ipsa fortíssima matre eos ad
martyrium hortánte várie necáti sunt. Ianuárius plumbátis cæsus; Felix et Philíppus fústibus
contúsi; Silvánus ex altíssimo loco præceps deiéctus est; Alexánder, Vitális et Martiális cápite
plectúntur. Mater dénique, quarto post mense, eámdem martyrii palmam consecúta est. Rufína et
Secúnda soróres, vírgines Románæ, reiécto connúbio Armentárii et Veríni, quod virginitátem
Christo vovíssent, Valeriáno et Galliéno imperatóribus, comprehénsæ, Iúnii præfécti a blandítiis et
minis a propósito mínime abdúctæ, vário tormentórum génere afflíctæ sunt. Cum vero, ab Angelis
custodítæ, in sancto propósito perseverárent, via Aurélia, milliário décimo, cápite plectúntur.
Quarum córpora, a Plautílla matróna in eius prædio extra Urbem sepúlta, póstea in basílica
Constantiniána prope baptistérium cóndita sunt.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Joannis Gualberti Abbatis ~ III. Classis


Lectio 3
Ioánnes Gualbértus, Floréntiæ nóbili génere ortus, dum patri óbsequens rem militárem séquitur,
Ugo, únicus eius frater, occíditur a consánguineo. Quem cum solum et inérmem, sancto
Parascéves die Ioánnes, armis et milítibus stipátus, óbvium habéret, ubi neuter álterum póterat
declináre, ob sanctæ crucis reveréntiam, quam homicída supplex, bráchiis signábat, vitam ei
cleménter indúlget, ipsúmque in fratrem récipit. Tum sancti Miniátis templum ingréditur, ubi
adorátam Crucifíxi imáginem caput sibi fléctere cónspicit. Quo facto permótus, milítiam deséruit,
et monásticum hábitum índuit, sancto Romuáldo, Camaldulénsis erémi íncola, suadénte. Póstea
monásticum órdinem sub régula sancti Benedícti apud Umbrósam vallem instítuit, quo in primis
usus est ad simoníacam labem exstirpándam et ad apostólicam fidem propagándam. Virtútibus ac
méritis plenus, et Angelórum famíliaritáte donátus, septuagésimum octávum annum agens, apud
Passiniánum migrávit ad Dóminum; quarto Idus Iúlii, anno millésimo septuagésimo tértio.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.ç

S. Bonaventurae Episcopi Confessoris et Ecclesiae Doctoris ~ III. Classis

Lectio 3
Bonaventúra, Balneorégii in Etrúria natus adoléscens religiónem sancti Francísci Assisiénsis
suscépit; in qua stúdio litterárum déditus. Alexándro de Ales præcéptore tantum profécit, ut
séptimo post anno Parísiis libros Sententiárum públice summa cum laude sit interpretátus. Vir
summæ mansuetúdinis ac humilitátis, erga Christi Dómini passiónem piíssime afféctus, vix quinque
et trigínta annos natus, creátus est totíus órdinis miníster generális. Quod munus prudénter
administrándo, præcláram est laudem consecútus non solum doctrínæ et sanctimóniæ, sed étiam
ingénii et dexteritátis. Qua fama ductus Gregórius Papa décimus cardinálem ipsum et epíscopum
Albanénsem creávit. Multa ópera doctíssime conscrípsit, in primis Commentária in quátuor libros
Sententiárum. Obiit Lugdúni, duránte concílio, ætátis suæ anno quinquagésimo tértio, et a Xysto
quarto inter Sanctos relátus est. Xystus vero quintus Doctóris Seráphici nómini eum insignívit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Henrici Imperatoris Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Henrícus, cognoménto Pius, e duce Baváriæ rex Germániæ ac póstmodum Romanórum imperátor,
religióni amplificándæ studióse incúbuit. Episcopátum Bambergénsem, hereditáriis ópibus
fundátum, beáto Petro Romanóque Pontífici vectigálem fecit; Benedíctum octávum prófugum
excépit suæque Sedi restítuit et, Ecclésiæ Románæ tuéndæ causa bello advérsus Græcos suscépto,
Apúliam, diu ab illis posséssam, recuperávit. Divína autem protéctus ope, bárbaras natiónes
précibus magis quam armis expugnávit. Pannóniam adhuc infidélem, trádita Stéphano regi soróre
sua in uxórem, eóque baptizáto, ad fidem perdúxit. Virginitátem matrimónio iunxit, sanctámque
Cunegúndam cóniugem suam propínquis eius, morti próximus, illibátam restítuit. Sanctitáte
dénique quam sceptro clárior, ad regni cæléstis præmia vocátus est anno millésimo vigésimo
quarto, et ab Eugénio tértio Sanctórum número adscríptus.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Camilli de Lellis Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Camíllus, Bucclánici in Theatínæ dioecésis óppido, ex nóbili Lelliórum família natus, adoléscens
rem militárem secútus, sæculi vítiis aliquámdiu indúlsit. Divínæ tamen offénsæ dolóre corréptus,
ad fratres Minóres, quos Capuccínos vocant, cónvolans, ut eórum número adscriberétur, eníxe
postulávit. Voti compos semel atque íterum factus, foedo úlcere, quo aliquándo laboráverat, in
eius tíbia iteráto recrudescénte, superiórum plácitis humíliter se submíttens, illíus religiónis bis
expetitum et suscéptum hábitum bis dimísit. Romam proféctus, et sacerdótio rite initiátus, prima
iecit fundaménta congregatiónis Clericórum regulárium infírmis ministrántium, sodálibus quarto
obstríctis máxime árduo voto, infírmis, quos étiam pestis infecísset, ministrándi. Iterátis ieiúniis et
assíduis fractus labóribus, quinque moléstis æque ac diútinus morbis, quos misericórdias Dómini
appellábat, fórtiter tolerátis óbiit in Dómino, prídie Idus Iúlii, anno millésimo sexcentésimo décimo
quarto, ætátis sexagésimo quinto. Eum Leo décimus tértius cæléstem ómnium hospitálium et
infirmórum patrónum renuntiávit, eiúsque nomen in agonizántium litaníis invocári præcépit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Vincentii a Paulo Conf ~ III. Classis

Lectio 3
Vincéntius a Paulo, Pódii in Aquitánia natus, iam a púero exímiam in páuperes caritátem præ se
tulit. A custódia patérni gregis ad lítteras evocátus, et dein sacerdótio initiátus, in Turcas íncidit,
qui captívum in Africam abduxérunt; unde cum hero, ad fidem Christi redúcto, se erípuit et in
Gálliam revérsus est. In parœciis sibi commíssis et dein in trirémibus animárum salúti sédulo
incúbuit. Moniálibus Visitatiónis per annos círciter quadragínta máxima prudéntia præfuit.
Evangelizándis paupéribus, præsértim rurícolis, ad decrépitam usque ætátem indeféssus incúbuit,
eíque apostólico óperi tum se, tum alúmnos congregatiónis, quam sub nómine Presbyterórum
sæculárium Missiónis instítuit, perpétuo voto a sancta Sede confírmáto obstrínxit. Plúrima ad
perquiréndos et sublevándos míseros et ad sequióris sexus educatiónem sodalítia fundávit.
Córporis demum afflictatióne, labóribus senióque attrítus, anno salútis millésimo sexcentésimo
sexagésimo plácide obdormívit in Dómino. Eum miráculis clarum Clemens duodécimus inter
Sanctos rétulit, et Leo décimus tértius ómnium societátum caritátis, in toto cathólico orbe
exsisténtium et ab eo quomodocúmque promanántium, peculiárem apud Deum patrónum
declarávit et constítuit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.
S. Hieronymi Aemiliani Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Hierónymus, e gente patrícia Æmiliáni Venétiis ortus, a prima adolescéntia milítiæ addíctus,
difficíllimis reipúblicæ tempóribus Casto novo ad Quarum in móntibus Tarvisínis præfícitur. Arce
ab hóstibus capta, ipse in tetérrimum cárcerem detrúditur, a quo beatíssimæ Vírginis ope
liberátur. Venétiis cœpit pietátis stúdia impénsius cólere, puerórum præsértim misértus, qui,
paréntibus orbáti, per urbem vagabántur, quos in ædes a se condúctas recépit de suo aléndos et
christiánis móribus imbuéndos. Per eos dies Venétias appúlerant beátus Caietánus et Petrus
Caráfa (póstmodum Paulus quartus), qui, Hierónymi spíritu probátio, illum in Incurabílium
hospitále adduxérunt, in quo órphanos simul educáret et ægrótis inservíret. Mox, eorúmdem
hortátu, in próximam continéntem proféctus, Bríxiæ primum, deínde Bérgomi atque Novocómi
orphanotrophía aliáque pia institúta eréxit. Somáschæ demum subsístens, in húmili pago agri
Bergoménsis, sedem constítuit novæ congregatiónis, cui proptérea a Somáscha nomen factum,
quam sanctus Pius quintus approbávit. Tandem contagióne, dum ægrotántibus inservíret,
contrácto morbo, annos natus sex et quinquagínta, pro frátribus ánimam pósuit, anno millésimo
quingentésimo trigésimo séptimo.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Laurentii a Brundusio Confessoris et Ecclesiae Doctoris ~ III. Classis

Lectio 3
Lauréntius, Brundisii in Apúlia natus, aduléscens Ordinem Fratrum Minórum Capuccinórum
ingréssus, philosóphiam ac theológiam pénitus dídicit, complúres autem linguas et antíquas et
recentióres cálluit. Sacérdos inaugurátus, prædicándi munus suscépit, quod per totam fere Itáliam
aliásque Európæ regiónes indeféssus obívit. Singulári prudéntia consiliíque dono praeditus,
univérso Ordini regéndo præféctus est, et a Summis Pontifícibus sæpe adhíbitus ad gravíssimas
obeúndas legatiónes. Atque eius potíssimum opera efféctum est, ut príncipes christiáni cópias
suas consociáverint contra ingruéntes Turcárum turmas: quibúscum exércitus christiánus in
Hungária congréssus, Lauréntio præeúnte cum cruce, mílites ducésque cohortánte, celebérrimam
rétulit victóriam. Inter tot vero tantáque negótia, religiósi hóminis virtútes heróico modo cóluit.
Quidquid supérerat témporis, oratióni impéndens, vitam interiórem cum extérna actuositáte
mirífice coniúnxit. Tandem Olisipóne, quo a pópulo neapolitáno orátor ad regem Hispániae missus
fúerat, libertátis christiánæ et iustítiæ strénuus assértor, quasi in acie occúbuit anno millésimo
sexcentésimo undevicésimo. Multa relíquit scripta ad fidem cathólicam advérsus haereses
defendéndam, et ad sacras Lítteras explanándas. Eum Leo Papa décimus tértius in Sanctórum
númerum rétulit, Ioánnes vero Papa vigésimus tértius univérsæ Ecclésiæ Doctórem declarávit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Mariae Magdalenae Poenitentis ~ III. Classis


Hymnus {ex Proprio Sanctorum}
Maria castis osculis
Lambit Dei vestigia:
Fletu rigat, tergit comis,
Detersa nardo perlinit.

* Deo Patri sit gloria,


Eiusque soli Filio,
Cum Spiritu Paraclito,
Nunc, et per omne saeculum.
Amen.

Lectio 3
Sermo sancti Gregórii Papæ
Homilia 25. in Evang.
María Magdaléne, quæ fúerat in civitáte peccátrix, amándo veritátem, lavit lácrimis máculas
críminis: et vox Veritátis implétur, qua dícitur: Dimíssa sunt ei peccáta multa, quia diléxit multum.
Quæ enim prius frígida peccándo remánserat, póstmodum amándo fórtiter ardébat. Quæ a
monuménto Dómini, étiam discípulis recedéntibus, non recedébat. Exquirébat quem non
invénerat; flebat inquiréndo, et amóris sui igne succénsa, eius, quem ablátum crédidit, ardébat
desidério. Unde cóntigit, ut eum sola tunc vidéret, quæ remánserat ut quæreret: quia nimírum
virtus boni óperis perseverántia est.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Apollinaris Episcopi et Martyris ~ III. Classis

Lectio 3
Apollináris cum Príncipe Apostolórum Antiochía Romam venit; a quo, ordinátus epíscopus,
Ravénnam ad Christi Dómini Evangélium prædicándum míttitur; ubi, cum ad Christi fidem plúrimos
convérteret, captus ab idolórum sacerdótibus, gráviter cæsus est. Cumque ipso oránte Bonifátius
nóbilis vir, qui diu mutus fúerat, loquerétur, eiúsque fília immúndo spíritu liberáta esset, íterum
est in illum commóta sedítio. Quare divérsas et multíplices pœnas perpéssus est. Póstea per
Æmíliam Evangélium prædicans, plúrimos ab idolórum cultu revocávit. Ravénnam revérsus,
exhórtans Christiános ad fídei constántiam, gloriósum martyrium consummávit. Eius corpus prope
murum urbis sepúltum est.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

Ss. Nazarii et Celsi Martyrum ~ III. Classis


Lectio 3
Nazárius, a beáto Lino Papa baptizátus, cum in Gálliam proféctus esset, ibi Celsum púerum, a se
christiánis præcéptis prius instrúctum, baptizávit. Póstea Mediolánum ambo veniéntes, cum ibi
Christi fidem dísseminárent, ab Anolíno præfécto, constantíssime Christum Deum confiténtes,
cápite plectúntur; quorum córpora a beáto Ambrósio invénta sunt. In eúmdem diem íncidit
memória sancti Victóris Papæ, qui Sevéro imperatóre rexit Ecclésiam, Theódotum Coriárium
confutávit , scripsítque de quæstióne Paschæ. Martyrio coronátus, sepúltus est in Vaticáno quinto
Kaléndas Augústi. Eódem étiam die recólitur sanctus Innocéntius Papa, qui, Pelágio et Cæléstio
damnátis, contra eórum hæresim decrétum fecit. Cuius corpus sepúltum est in coemetério ad
Ursum pileátum.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Marthae Virginis ~ III. Classis

Lectio 3
Martha, nobílibus et copiósis paréntibus nata, sed Christi Dómini hospítio clárior, post eius
ascénsum in cælum, cum fratre, soróre multísque áliis Christiánis comprehénsa a Iudæis et in
navem sine velo ac remígio impósita, Massíliam appulísse tráditur. Eo miráculo et horum
prædicatióne Massiliénses et finítimæ gentes in Christum credidérunt. Martha autem, mirábili
vitæ sanctitáte et caritáte ómnium Massiliénsium ánimis in sui amórem et admiratiónem addúctis,
in locum a viris remótum cum áliquot honestíssimis féminis re recépit; ubi summa cum laude
pietátis et prudéntiæ diu vixit, ac demum, morta sua multo ante prædícta, miráculis clara migrávit
ad Dóminum.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Ignatii Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Ignátius, natióne Hispánus, Loyólæ in Cantábria natus, primo cathólici regis aulam, deínde milítiam
secútus est. In propugnatióne Pampelonénsi accépto vúlnere gráviter decúmbens, ex fortúita
piórum librórum lectióne ad Christi et Sanctórum vestígia sectánda mirabíliter exársit. Ad montem
Serrátum proféctus ante aram beátæ Vírginis suspénsis armis, noctem éxcubans, sacræ milítiæ
tirocínium pósuit. Singuláris fuit eius vitæ austéritas. Litterárum plane rudis, sed claris a Deo
illustratiónibus recreátus, mirábilem illum compósuit Exercitiórum librum, Sedis apostólicæ iudício
et ómnium utilitáte comprobátum. Lutetiæ Parisiórum, adiúnctis sibi ex illa academía variárum
natiónum sóciis novem, in monte Mártyrum prima Societátis Iesu fundaménta iecit; quam póstea
Romæ perfécit, ad tria consuéta quarto áddito de Missiónibus voto, ad nutum apostólicæ Sedis
excoléndis. Templórum nitor, catechísmi tradítio, contiónum ac sacramentórum frequéntia ab ipso
increméntum accepére. Cathólicæ religiónis ubíque dilatándæ fuit studiosíssimus, et in dæmones
mirum exércuit impérium. Ætátis sexagésimo quinto, ad ampléxum migrávit Dómini sui, cuius
maiórem glóriam in ómnibus quæsíverat. Eum Pius undécimus ómnium Exercitiórum Spírituálium
Patrónum cæléstem constítuit et declarávit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

Lectio 3
Ignátius, natióne Hispánus, Loyólæ in Cantábria natus, primo cathólici regis aulam, deínde milítiam
secútus est. In propugnatióne Pampelonénsi accépto vúlnere gráviter decúmbens, ex fortúita
piórum librórum lectióne ad Christi et Sanctórum vestígia sectánda mirabíliter exársit. Ad montem
Serrátum proféctus ante aram beátæ Vírginis suspénsis armis, noctem éxcubans, sacræ milítiæ
tirocínium pósuit. Singuláris fuit eius vitæ austéritas. Litterárum plane rudis, sed claris a Deo
illustratiónibus recreátus, mirábilem illum compósuit Exercitiórum librum, Sedis apostólicæ iudício
et ómnium utilitáte comprobátum. Lutetiæ Parisiórum, adiúnctis sibi ex illa academía variárum
natiónum sóciis novem, in monte Mártyrum prima Societátis Iesu fundaménta iecit; quam póstea
Romæ perfécit, ad tria consuéta quarto áddito de Missiónibus voto, ad nutum apostólicæ Sedis
excoléndis. Templórum nitor, catechísmi tradítio, contiónum ac sacramentórum frequéntia ab ipso
increméntum accepére. Cathólicæ religiónis ubíque dilatándæ fuit studiosíssimus, et in dæmones
mirum exércuit impérium. Ætátis sexagésimo quinto, ad ampléxum migrávit Dómini sui, cuius
maiórem glóriam in ómnibus quæsíverat. Eum Pius undécimus ómnium Exercitiórum Spírituálium
Patrónum cæléstem constítuit et declarávit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

Lectio 9
Commemoratio pro sanctis Machabeis.
Sermo sancti Gregorii Nazianzeni.
Orat. 20. in Machabaeos.
Quidnam Machabaei? Horum enim nomine dies festus praesenti frequentia celebratur. Qui etsi
apud multos non sunt in honore, quod illud certamen post Christum non susceperunt: tamen digni
sunt qui ab omnibus honorentur, quia pro patriis legibus et institutis fortes constantesque se
praebuerunt. Nam qui martyrium subiere ante Christi passionem, quid facturi erant, si post
Christum persecutionem passi fuissent, ejusque mortem nostrae salutis causa susceptam, ad
imitandum propositam habuissent? Quorum enim nullo proposito exemplo talis tantaque virtus
fuit, an non ii exemplum illud intuentes, fortius in certamen descendissent? Quin etiam mystica
quaedam et occulta ratio mihi quidem atque omnibus Dei amatoribus valde probabilis est,
neminem eorum, qui ante Christi adventum martyrio consummati sunt, id sine fide in Christum
consequi potuisse.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Alfonsi Mariae de Ligorio Episc. Conf. et Eccles. Doct. ~ III. Classis


Lectio 3
Alfónsus María de Ligório, Neápoli nobílibus paréntibus natus, vix ut adolévit, ægrótis in públicis
nosocomíis inservíre ac iugi in templis oratióni vacáre in delíciis habébat. Patri obtémperans,
causárum patrocínia suscépit; fori tamen perícula expértus, eiúsmodi vitæ institútum ultro dimísit.
Avíta primogenitúra abdicáta, et sacerdótio initiátus, tanto zelo írruit in vítia, ut ingéntes
perditórum hóminum conversiónes perágeret. Páuperum præsértim et ruricolárum miserátus,
congregatiónem Presbyterórum sanctíssimi Redemptóris ad eórum evangelizatiónem instítuit. Ne
autem a propósito umquam divérteret, perpétuo se voto obstrínxit nullam témporis iactúram
faciéndi. Domínicæ passiónis et sacræ Eucharístiæ contemplátor assíduus, atque Dei Genitrícis
cultor exímius, non semel cæléstis eius protectiónis signis est recreátus. Multa édidit sacra
eruditióne ac pietáte reférta, quibus ánimas Christo lucrifácere stúduit. Ab ecclesiásticis
dignitátibus sibi oblátis constantíssime abhórruit; apostólica tamen auctoritáte coáctus, sanctæ
Agathæ Gothórum ecclésiam gubernándum suscépit. Liberális in páuperes, ómnibus ómnia factus,
sanctimoniáles ad perfectiórem vivéndi formam redégit. Episcopátu ob graves habitualésque
morbos dimísso, ad suos revértitur. Tandem nonagenárius, innocéntia vitæ et pœniténtia fulgens,
anno millésimo septingentésimo octogésimo séptimo placidíssime exspirávit. Eum Pius Papa nonus
Ecclésiæ universális Doctórem declarávit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Dominici Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Domínicus, Calarógæ in Hispánia ex nóbili Gusmanórum família natus, et Paléntiæ liberálibus
disciplínis et theología erudítus, prius Oxoménsis ecclésiæ canónicus factus, dein órdinis
Prædicatórum auctor fuit. Eius ingénium et virtus máxime enituérunt in converténdis hæréticis,
qui Tolosátes pervértere conabántur. Romam véniens, ab Innocéntio tértio Pontífice máximo sui
órdinis approbatiónem confirmationémque pétiit, quam ab eius successóre Honório tértio
impetrávit. Cum vero eius ópera innumerábiles hómines religiósam ac piam vitam institúerent,
Bonóniæ, anno ducentésimo vigésimo primo supra millésimum, alúmnis caritátem, humilitátem et
paupertátem tamquam certum patrimónium relínquens, in illis verbis: Subveníte, Sancti Dei,
occúrrite, Angeli, obdormívit in Dómino, octávo Idus Augústi. Eum Gregórius Papa nonus in
Sanctórum númerum rétulit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Mariae Virginis ad Nives ~ III. Classis

Lectio 3
Libério summo Pontífice, Ioánnes patrícius Románus et uxor pari nobilitáte, cum líberos non
suscepíssent, suam hereditátem sanctíssimæ Vírgini Dei Matri vovérunt. Quorum preces et vota
beáta Virgo benígne áudiens, miráculo comprobávit. Nonis ígitur Augústi, quo témpore in Urbe
máximi calóres esse solent, noctu nix partem collis Exquilíni contéxit. Qua nocte Dei mater
separátim Ioánnem et cóniugem in somnis admónuit, ut in eo loco ecclésiam ædificárent. Quod
Ioánnes ad Libérium Pontíficem détulit, qui idem per sómnium sibi contigísse affirmávit. Quare ad
collem venit nive coopértum, et in eo locum ecclésiæ designávit, quæ Ioánnis et uxóris pecúnia
exstrúcta est, póstea a Xysto tértio restitúta. Váriis nomínibus appelláta, ut vocábuli étiam
excelléntia significarétur, ecclésia sanctæ Maríæ maióris dicta est.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Cajetani Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Caietánus, nóbili Thienaea gente Vicéntiæ ortus, statim a matre Deíparæ Vírgini oblátus est.
Patávii iuris utriúsque láuream adéptus, Romam proféctus est, ubi inter prælátos, a Iúlio secúndo
collocátus et sacerdótio initiátus est. Nosocomíis próprio ære fundátis, étiam morbo pestilénti
laborántibus suis ipse mánibus inserviébat. Proximórum salúti assídue incumbébat, dictus
proptérea Venátor animárum. Collápsam ecclesiasticórum disciplínam ad formam apostólicæ vitæ
instauráre desíderans, órdinem Clericórum regulárium instítuit, qui, abdicáta rerum ómnium
terrenárum cura, nec réditus possidérent nec vitæ subsídia a fidélibus péterent, sed solis
eleemósynis sponte oblátis viverent. Itaque, approbánte Cleménte séptimo, ad aram máximam
basílicæ Vaticánæ una cum Ioánne Petro Caráfa, epíscopo Theatíno, qui póstea Paulus quartus
Póntifex máximus fuit, et áliis duóbus exímiæ pietátis viris, vota solémnia emísit. Divíni cultus
stúdium, nitórem domus Dei, sacrórum rítuum observántiam et sanctíssimæ Eucharístiæ
frequentiórem usum máxime promóvit. Plenus méritis, Neápoli migrávit in cælum, ibíque corpus
eius in ecclésia sancti Pauli magna religióne cólitur.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Joannis Vianney Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Ioánnes María Vianney, in pago Dardilly Dioecésis Lugdunénsis, piis rurículis ortus, plura dedit
sanctitátis indícia. Cum octénnis oves custodíret, puérulos ad imáginem Deíparæ genufléxos,
Rosárium verbo et exémplo edocére solébat, et agris coléndis addíctus, de cæléstibus
meditabátur. Páuperum amantíssimus, eos omnímodo adiuváre in delíciis hábuit. Ut erat tardióris
ingénii, divína ope imploráta, ac theologíæ cursu operóse confécto, dignus hábitus est qui sacris
initiarétur. Párochus renuntiátus, omníno squaléntis ac desértæ paroeciæ fáciem florentíssime
renovávit. In consciéntiis iudicándis ac moderándis quotídie assíduus, atrocíssimas Sátanæ
vexatiónes patiénter tolerávit. Pia Missiónum exercítia in ámplius centum paroeciis instítuit. Cum
autem humíllime de se sentíret, sancto fidélium desidério, in suam paroeciam illum viséndi grátia
étiam ex díssitis provínciis accurréntium, se subdúcere conabátur. Labóribus pótius quam sénio
conféctus prænuntiáto suæ mortis die, in Dómino quiévit, die quarta Augústi anno millésimo
octingentésimo quinquagésimo nono, annos natus tres ac septuagínta. Quem tot clarum miráculis
Pius décimus inter Beátos, Pius undécimus inter Sanctos cælites anno sacro adscrípsit, anno vero
quinquagésimo sacerdótii sui ómnium parochórum cæléstem Patrónum constítuit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Clarae Virginis ~ III. Classis

Lectio 3
Clara nóbilis virgo, Assísii nata in Umbria, sanctum Francíscum concívem suum imitáta, cuncta sua
bona in eleemósynas et páuperum subsídia distríbuit. De sæculi strépitu fúgiens, in campéstrem
declinávit ecclésiam, ibíque ab eódem beáto Francísco recépta tonsúra consanguíneis ipsam
redúcere conántibus fórtiter réstitit. Deínde ad ecclésiam sancti Damiáni per eúmdem addúcta,
sacrárum sorórum collégium instítuit, quarum régimen, nímia sancti Francísci devícta
importunitáte recépit. Suum monastérium sollícite ac prudénter annis quadragínta duóbus
mirabíliter gubernávit. Saracénos monastérium invádere conántes, cum sanctíssimum
Sacraméntum deférri iussísset, humíllime orans, pénitus fugávit. Evolávit in cælum prídie Idus
Augústi, et ab Alexándro Papa quarto inter sanctas Vírgines est reláta.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Hyacinthi Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Hyacínthus Polónus, nobílibus et christiánis paréntibus in Camiénsi villa episcopátus Uratislaviénsis
natus est. Inter canónicos Cracoviénses adscítus, insígni morum pietáte et eruditióne céteros
antecélluit. Romæ in Prædicatórum órdinem ab ipso institutóre sancto Domínico adscríptus,
perféctam vivéndi ratiónem, quam ab ipso didícerat, usque ad finem vitæ sanctíssime retínuit,
virginitáte perpétuo serváta. Remíssus in pátriam, sex sui órdinis monastériis exædificátis,
incredíbile dictu est, quantum verbi Dei prædicatióne et vitæ innocéntia apud omnes profécerit,
frequéntibus clarus miráculis. Inter quæ illud insígne, quod Vándalum flúvium prope Visográdum
aquis redundántem, nullo navígio usus, traiécit, sóciis quoque expánso super undas pállio
tradúctis. Admirábili vitæ génere ad quadragínta prope annos post professiónem perdúcto, ipso
assúmptæ Vírginis festo, spíritum Deo réddidit, anno salútis millésimo ducentésimo
quinquagésimo séptimo, et a Cleménte octávo in Sanctórum númerum fuit relátus.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Joannis Eudes Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Ioánnes, anno millésimo sexcentésimo primo, in pago vulgo Ri, Sagiénsis diœcésis, ex piis
honestísque paréntibus ortus est. Adhuc puer, iam Angelórum pane reféctus, perpétuam
castitátem vovit. In scholis, ubi laudabíliter stúdia perégit, mira pietáte enítuit. Beátam Vírginem
summópere diléxit, et exímia erga próximum caritáte exársit. Berulliáni Oratórii Congregatióni
nomen dedit et sacerdótio Parísiis auctus est. Domus Oratoriánæ Cadómi Rector factus, ab eádem,
licet ægre, discéssit, ut ad Ecclésiæ ministérium iúvenes idóneos institúeret. Quare quinque sibi
adscítis sóciis, Congregatiónem Presbyterórum fundávit, cui Sanctíssima Iesu et Maríæ nómina
dedit, et Cadómi primum Seminárium apéruit, quod póstea plura subsecúta sunt. Ut peccatríces
mulíeres ad vitam christiánam revocáret, Dóminæ Nostræ a Caritáte Institútum fundávit: cuius
nobilíssimæ árboris ramus est Congregátio Andegavénsis a Bono Pastóre Societátem ab admirábili
Corde Matris Dei, et ália caritátis ópera adiécit. Singulári erga Sanctíssima Iesu et Maríæ Corda
flagrans amóre, de litúrgico eis cultu præstándo non sine áliquo divíno afflátu primus cogitávit.
Missionárius Apostólicus plúrimos pagos et urbes evangelizávit. Tot labóribus fractus, morti
próximus, die décima nona Augústi anno millésimo sexcentésimo octogésimo plácide expirávit.
Quem Pius Papa décimus miráculis clarum, inter Beátos, Pius vero undécimus, anno sacro, die
Pentecóstes, inter Sanctos rétulit, eiúsque Offícium ac Missam ad univérsam Ecclésiam exténdit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Bernardi Abbatis et Ecclesiae Doctoris ~ III. Classis

Lectio 3
Bernárdus, Fontánis in Burgúndia honésto loco natus, usque a puerítia castitátem diligentíssime
cóluit. Ætáte duórum et vigínti annórum, monastérium Cisterciénse, unde huius nóminis ordo
incépit, ingréssus, fratres quoque suos aliósque multos addúxit ad eámdem religiónem
suscipiéndam. In vigíliis et oratiónibus mirífice se exercébat. Elucébat in eo humílitas, misericórdia,
benígnitas, prudéntia, et assíduum cæléstia meditándi stúdium. Factus abbas Claravallénsis, multis
in locis ædificávit monastéria, ubi præclára eius institútio ac disciplína diu víguit. Multa prætérea
scripsit, in quibus appáret, eum doctrína pótius divínitus trádita quam labóre comparáta
instrúctum fuísse. Exorátus a magnis princípibus de eórum componéndis controvérsiis et de
ecclesiásticis rebus constituéndis, sæpius in Itáliam venit. Innocéntium secúndum Pontíficem
máximum in confutándo schísmate Petri Leónis egrégie adiúvit. Tres et sexagínta annos natus,
óptime de Ecclésia méritus, obdormívit in Dómino.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Joannae Franciscae Fremiot de Chantal Viduae ~ III. Classis

Lectio 3
Ioánna Francísca Frémiot de Chantal, Divióne in Burgúndia claríssimis orta natálibus, adhuc puélla,
matre orbáta, Deíparæ Vírginis, tutélæ se commendávit. Baróni de Chantal núptui a patre trádita,
mulíerem fortem appríme réferens, ómnibus ómnia facta est. Viro in venatióne interémpto,
continéntiæ voto se obstrínxit et sui victrix, occisóris fílium e sacro fonte suscípere non dubitávit.
Ne autem a propósito castimóniæ observándæ in pósterum dimoverétur, voto innováto,
sanctíssimum Iesu Christi nomen candénti ferro suo péctori inscúlpsit. A sancto Francísco Salésio,
quo spíritus moderatóre usa fuit, divínam voluntátem edócta, sacri institúti Visitatiónis sanctæ
Maríæ fundaménta iecit, quod longe latéque diffúdit. Cum dénique voto se obstrinxísset efficiéndi
semper quod perféctius esse intellígeret, méritis reférta, Molínis migrávit ad Dóminum, anno
millésimo sexcentésimo quadragésimo primo, die décima tértia Decémbris, et a Cleménte décimo
tértio albo Sanctórum adiécta est.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Philippi Beniti Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Philippus, e nobili Benitio familia Florentiae natus, singuri visione a beatissima Virgine in Servorum
suorum familiam, nuper institutam, est vocatus. Primum in Senarii montis is antrum concessit, ubi
asperam quidem iugi corporis castigatione, sed Christi Domini cruciatum meditatione suavem
duxit vitam; deinde universam fere Europam magnamque Asiae partem sodalicia septem Dolorum
Dei Matris instituit. Sui Ordinis Generalis invitus renuntiatus, divinae caritatis ardore vehementer
accensus, plurimas Italiae urbes concursans, gliscentes in eis civium discordias composuit,
multosque ad Romani Pontificis obedientiam revocavit, et perditissimos homines ad paenitentiam
perduxit. Denique Tuderti, anno millesimo ducentesimo octogesimo quinto, in Christi Domini e
cruce pendentis amplexu, quem suum appellebat librum, sanctissime ex hac vita migravit. Eum
Clemens decimus, Pontifex maximus, Sanctorum numero adscripsit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Ludovici Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Ludovícus nonus, Gálliæ rex, in Blanchæ matris sanctíssima disciplína educátus, pro recuperánda
possessióne Ierosolymórum mare cum ingénti exércitu traiíciens, primo prælio Saracénos fugávit.
Sed cum magna militum multitúdo ex pestiléntia periísset, victus ipse captúsque est. Rebus
compósitis, liber dimíttitur. Plúrimos in Oriénte Christiános a barbarórum servitúte redémit,
multos étiam infidéles ad Christi fidem convértit. In Gálliam revérsus, multa ædificávit monastéria
et páuperum hospítia; beneficéntia egéntes sublevábat, frequens visébat ægrótos, eísque
ministrábat; vestítu vulgári utebátur, cilício ac ieiúnio corpus assídue affligébat. Cum íterum
transmisísset, bellum Saracénis illatúrus, iamque castra in eórum conspéctu posuísset, pestiléntia
decéssit in illa oratióne: Introíbo in domum tuam, adorábo ad templum sanctum tuum, et
confitébor nómini tuo.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Josephi Calasanctii Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Ioséphus Calasánctius, Petráltæ in Aragónia natus, adhuc párvulus æquáles ad se convocátos
mystériis fídei et sacris précibus erudiébat. Sacérdos ex voto factus, summa vitæ asperitáte, vigíliis
et ieiúniis corpus afflígens, in oratióne et rerum cæléstium contemplatióne dies noctésque
versabátur. Cum divínitus accepísset, se ad informándos intelligéntiæ ac pietátis spíritu
adolescéntes præcípue páuperes, destinári; órdinem Clericórum regulárium páuperum Matris Dei
scholárum piárum fundávit, qui peculiárem curum de púeris erudiéndis ex próprio institúto
profiteréntur. Innúmeris proptérea labóribus atque ærúmnis invícto ánimo tolerátis, secúndum et
nonagésimum annum agens, óbiit in Dómino, octávo Kaléndas Septémbris, anno millésimo
sexcentésimo quadragésimo octávo.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Augustini Episcopi et Confessoris et Ecclesiae Doctoris ~ III. Classis

Lectio 3
Augustínus, Tagáste in Africa honéstis paréntibus natus, brevi æquálibus ómnibus doctrína
præstitit. Adoléscens, dum esset Carthágine, in Manichæórum hæresim íncidit. Póstea Romam
proféctus, inde Mediolánum missus ut rhetóricam docéret, cum ibi, suadénte Mónica, pientíssima
eius matre, frequens Ambrósii epíscopi esset audítor, eius ópera incénsus stúdio cathólicæ fídei,
annos natus trigínta tres ab ipso baptizátur. Revérsus in Africam, cum religióne vitæ sanctimóniam
coniúngens, a Valério, notæ sanctitátis epíscopo Hipponénsi, présbyter factus est. Quo témpore
famíliam instítuit religiosórum, quibúscum victu commúni eodémque cultu utens, eos ad
apostólicæ vitæ doctrinæque disciplínam diligentíssime erudiébat. Hac Augustíni pietáte
commótus Valérius, eum adiutórem adhíbuit episcopális offícii. Multa pie, subtíliter et copióse
scripsit, ut hæreses profligáret et christiánam doctrínam illustráret. Wándalis Africam bello
vastántibus et Hippónem tértio iam mense obsidéntibus, febri corréptus, migrávit ad Dóminum,
ætátis suæ anno septuagésimo sexto. Eius corpus, primo in Sardíniam, deínde Ticínum translátum,
ibi honorífice cólitur.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

Decollatione S. Joannis Baptistae ~ III. Classis

Lectio 3
Ex libro sancti Ambrósii Epíscopi de Virgínibus Quóniam beáti Ioánnis Baptístæ non strictim
prætereúnda est recordátio, ínterest ut quis et a quibus et quam ob causam, quo modo et quo
témpore sit occísus, advértere debeámus. Ab adúlteris iustus occíditur, et a reis in iúdicem
capitális scéleris poena convértitur. Deínde præmium saltatrícis, mors est Prophétæ. Postrémo
(quod étiam omnes bárbari horrére consuevérunt) inter épulas atque convívia consummándæ
crudelitátis profértur edíctum; et a convívio ad cárcerem, de cárcere ad convívium ferális flagítii
circumfértur obséquium. Quanta in uno facínore sunt crímina!
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.
S. Rosae a Sancta Maria Limanae Virginis ~ III. Classis

Lectio 3
Primus Américæ Meridionális flos sanctitátis, virgo Rosa, christiánis paréntibus Limæ progénita,
mox ab incunábulis cláruit futúræ sanctimóniæ indíciis; nam vultus infántis, mirabíliter in rosæ
effígiem transfigurátus, huic nómini occasiónem dedit. Ne a paréntibus ad núptias cogerétur, clam
síbimet venustíssimam comam præcidit. Singuláris fuit eius vitæ austéritas. Assúmpto hábitu tértii
órdinis sancti Domínici, sanctæ Catharínæ Senénsis árdua pressit vestígia. Per quíndecim annos, ad
plúsculas horas desolatióne spíritus et ariditáte misérrime contabéscens, fórtiter tulit agónes omni
morte amarióres. Angelo tutelári, sanctæ Catharínæ Senénsi, Vírgini Deíparæ inter assíduas
apparitiónes mire familiáris, a Christo has voces audíre méruit: Rosa cordis mei, tu mihi sponsa
esto. Plúribus ante et post mortem miráculis claram, Clemens Papa décimus eam sanctárum
Vírginum catálogo adscrípsit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Raymundi Nonnati Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Raymúndus, Nonnátus cognoménto dictus, quia præter commúnem natúræ legem e mórtuæ
matris dissécto látere in lucem edúctus fuit, pueríles ludos mundíque illécebras réspuens, ita
pietáti óperam dabat, ut omnes in púero adúltam virtútem admiraréntur. Dei Matrem, quam
sédulo deprecabátur, summópere diléxit. Religiónem sub título de mercéde seu de misericórdia
redemptiónis captivórum ingréssus, virginitátem, quam pridem beátæ Vírgini consecráverat,
perpétuo cóluit, ceterísque virtútibus enítuit, caritáte præsértim erga Christiános, qui sub
potestáte paganórum míseram vitam degébant. Eum Gregórius nonus inter patres cardináles
adscrípsit: sed vir Dei, in ea dignitáte ab omni pompa abhórrens, religiósæ humilitátis tenacíssimus
semper fuit. Cardónæ, extrémo morbo conféctus et Ecclésiæ sacraméntis munítus, migrávit ad
Dóminum Domínica última Augústi, anno millésimo ducentésimo quadragésimo.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Stephani Hungariae Regis Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Stéphanus, Hungarórum rex, in Hungáriam Christi fidem et régium nomen invéxit. Régia coróna a
Románo Pontífice impetráta, eiúsque iussu rex inúnctus, regnum Sedi apostólicæ óbtulit. Vária
pietátis domicília Romæ, Ierosólymis, Constantinópoli constítuit: in Hungária archiepiscopátum
Strigoniénsem et episcopátus decem admirábili religióne et munificéntia fundávit. Exímia in
páuperes caritáte et assíduo orándi stúdio enítuit. Dei Genitrícem quam ardentíssime venerabátur,
amplíssimo in eius honórem constrúcto templo, Hungáriæ patrónam instítuit; ab eádem vicíssim
Vírgine recéptus in cælum ipso suæ Assumptiónis die, quem Húngari e sancti Regis institúto
Magnæ Dóminæ diem appéllant. Eius tamen festum ex constitutióne Innocéntii Papæ undécimi
hac die potíssimum recólitur, quæ Budæ munitíssima arx, sancti Regis ope, ab exércitu christiáno
strénue recuperáta fuit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Pius X Papae Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Pius Papa décimus, cui nomen ántea Ioséphus Sarto, in Venetórum pago, quem Riése vocant,
natus est. Inter Seminárii Patavíni alúmnos adscríptus ac sacerdótio auctus, in óppido Tómbolo
primum qua vicárius cooperátor, dein Salatiáni qua párochus, et Tarvísii qua canónicus et Cúriæ
episcopális cancellárius, simúlque tanta excélluit, ut eum Leo décimus tértius ecclésiæ Mantuánæ
præfécerit. Boni pastóris nullam partem déserens, iuventúti in sortem Dómini vocátæ rite
instituéndæ máxime adlaborávit; divíni cultus decórem et piárum consociatiónum increménta
promóvit; páuperum inópiæ effúsa caritáte prospéxit. Tot suffragántibus méritis, inter purpurátos
Patres adléctus et Venetiárum Patriárcha creátus est. Post Leónis décimi tertii óbitum, cum Patrum
Cardinálium suffrágia in eum coaléscerent, frustra relúctans, Summum Pontificátum ut crucem
suscépit. In Petri cáthedra constitútus, nihil de prístina vitæ ratióne remísit. Humilitáte præsértim,
simplicitáte ac paupertáte refúlsit. Ecclésiam fírmiter rexit et præclaríssimis ornávit institútis. Fídei
vigilantíssimus custos, modernísmum, ómnium hæresum summam, damnávit ac protrívit;
ecclesiásticæ libertátis vindex acérrimus, iis qui eam labefactáre conabántur, fórtiter óbstitit;
sólidæ cleri institutióni provídit; leges Ecclésiæ in unum corpus redégit; cultum erga Eucharístiam
et crebriórem eiúsdem usum máxime provéxit. Labóribus fractus ac mæróre conféctus ob bellum
Europæum tunc exórtum, die vicésima mensis Augústi anni millésimi nongentésimi décimi quarti,
ad cæléstem pátriam evolávit. Eum Pius duodécimus in Sanctórum númerum rétulit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Laurentii Justiniani Episcopi et Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Lauréntius, ex illústri Iustinianórum família Venétiis natus, miro affligéndi córporis stúdio ab
adolescéntia cláruit, et, mundi illécebris paratísque a matre núptiis spretis, in congregatiónem
canonicórum sancti Geórgii in Alga recéptus est. Ab Eugénio quarto pátriæ epíscopus renuntiátus,
consuéta vivéndi forma nihil ádmodum immutáta, páuperum necessitátes subleváre, étiam ære se
aliéno gravans, numquam déstitit, divínæ fidens providéntiæ, quæ ínopinátis subsídiis illi semper
ádfuit. Plura vírginum monastéria excitávit, vel ad perfectióris vitæ normas compósuit. Christiánæ
humilitátis exémplar exímium, ecclesiásticæ disciplínæ ac móribus reformándis maximópere
stúduit, dignus, qui a summis Pontifícibus glória præsulum vocarétur, et primus Venetiárum
patriárcha, e Gradénsi civitáte transláto título, renuntiarétur. Lacrimárum, prophetíæ, et
curatiónum dono insígnis, libros étiam cælésti doctrína ac pietáte conspícuos, grammáticæ pene
rudis, conscrípsit. Obdormívit in Dómino die octáva Ianuárii. Eius vero festum hac die recólitur, qua
vir Dei ad episcopálem cáthedram evéctus est.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Nicolai de Tolentino Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Nicoláus, Tolentínas a diutúrno illíus civitátis domicílio appellátus, in óppido sancti Angeli in Picéno
natus est piis paréntibus, qui illum ex voto, sancti Nicolái intercessióne, a Deo impetrárunt. Puer,
multárum virtútum, abstinéntiæ in primis, spécimen dedit. Clericáli milítiæ dein adscríptus et
canónicus factus, cum quodam die concionatórem órdinis Eremitárum sancti Augustíni de mundi
contémptu dicéntem audísset, eo sermóne inflammátus, statim eúmdem órdinem est ingréssus; in
quo tam exáctam religiósæ vitæ ratiónem cóluit, ut ieiúnio, rudi vestítu, verbéribus et áspera
caténa corpus domáret, atque ómnibus áliis virtútibus prælucéret. Orándi assíduum stúdium,
quamvis sátanæ insídiis várie vexátus et flagéllis intérdum cæsus, non intermittébat. Sex ante
óbitum ménsibus, síngulis nóctibus angélicum concéntum audívit, et tandem, óbitus die
prænuntiáto, obdormívit in Dómino. Miráculis in vita et post mortem clarus, ab Eugénio quarto in
Sanctórum númerum relátus est.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Nominis Beatae Mariae Virginis ~ III. Classis

Lectio 3
Venerábile Vírginis Maríæ nomen, quod interpretátum maris stella dícitur, Matri Vírgini valde
conveniénter aptátur. Ipsa namque aptíssime síderi comparátur, quia, sicut sine sui corruptióne
sidus suum emíttit rádium, sic absque sui læsióne Virgo parturívit Fílium. Nec síderi rádius suam
mínuit claritátem, nec Vírgini Fílius suam integritátem. Ipsa est ígitur nóbilis illa stella ex Iacob orta,
super hoc mare magnum et spatiósum necessário subleváta, micans méritis, illústrans exémplis. O
quisquis te intélligis in huius sæculi proflúvio magis inter procéllas et tempestátes fluctuáre, quam
per terram ambuláre, ne avértas óculos a fulgóre huius síderis. Maríam cógita, Maríam ínvoca, ut
sic in temetípso experiáris, quam mérito dictum sit: Et nomen Vírginis María. - Quod quidem
dulcíssimum nomen, iamprídem in quibúsdam christiáni orbis pártibus speciáli ritu cultum,
Innocéntius undécimus Románus Póntifex, ob insígnem victóriam de immaníssimo Turcárum
tyránno, cervícibus pópuli christiáni insultánte, Viénnæ in Austria partam, et in perénne tanti
benefícii monuméntum, in Ecclésia universáli síngulis annis celebrári præcépit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

Ss. Cornelii et Cypriani Pontificium et Martyrum ~ III. Classis

Lectio 3
Cornélius Románus, Gallo et Volusiáno imperatóribus pontificátum gerens, Novatiáni schísmati
fórtiter réstitit, plúraque de lapsis magna caritáte conscrípsit; ad quem octo sancti Cypriáni exstant
epístolæ. In exsílio, ad Centumcéllas, ærúmnis conféctus, martyr óbiit. Cypriánus Afer, primum
glorióse rhetóricam dócuit; exínde, suadénte presbytero Cæcílio a quo et cognoméntum sortítus
est, Christiánus factus, omnem substántiam suam paupéribus erogávit, ac post non multum
témporis eléctus in presbyterum, étiam epíscopus Carthaginiénsis constitútus est. Et ipse in
schísmate Nováti plura pérferens, damna Ecclésiæ illáta reparáre omni ope conátus est. Huius
vero ingénii supérfluum est índicem téxere, cum sole clarióra sint eius ópera. Passus est sub
Valeriáno et Galliéno princípibus, persecutióne octáva.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Josephi de Cupertino Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Ioséphus a Cupertíno, piis paréntibus ortus, adoléscens castis móribus insígnis, apud Minóres
Conventuáles in cœnóbio Cryptulæ inter láicos primum, ob litterárum imperítiam, deínde inter
cléricos divína dispositióne connumerátus est. Sacerdótio initiátus, cilíciis, flagéllis omníque
asperitátum génere corpus afflíxit; spíritum vero sanctæ oratiónis assíduo pábulo enutrívit, quo
factum est, ut ad altíssimæ contemplatiónis gradum a Deo vocátus sit. Obediéntia et paupertáte
insígnis, castitátem summópere cóluit, eámque, magnis tentatiónibus devíctis, servávit illæsam.
Mira dilectióne Vírginem Maríam prosecútus est, et magna caritáte in páuperes resplénduit. Tanta
erat humilitáte, ut, magnum peccatórem se réputans, Deum eníxe deprecarétur, ut sua ab eo
illústria dona removéret. Ordinis moderatórum vel sacræ Inquisitiónis iussu multas peragrávit
regiónes; demum, Auxími in Picéno, anno ætátis suæ sexagésimo primo, ad cælum evolávit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Januarii Episcopi et Sociorum Martyrum ~ III. Classis

Lectio 3
Ianuárius, Benevénti epíscopus, Diocletiáno et Maximiáno in Christiános sæviéntibus, a Timótheo
Campániæ præside ob christiánæ fídei professiónem frustra igne et equúleo tentátus est. Mox
vinctus una cum Festo eius diácono et Desidério lectóre, ante rhedam præsidis Putéolos
pertráhitur, et póstero die cum sóciis, quibus adiécti sunt Sósius Misénas, Próculus Puteolánus
diáconus, Eutyches et Acútius láici, béstiis obiícitur. Verum, cum hæ innóxiæ illis fuíssent, et
hóminum míllia fere quinque Christi fidem suscepíssent, actus in rábiem præses, sanctum
Epíscopum cum sóciis gládio pércuti iussit. Horum córpora Christiáni sepeliénda curavérunt.
Ianuárii corpus primo Benevéntum, inde ad monastérium montis Vírginis, postrémo in maióri
ecclésia Neápolis cónditum, multis miráculis cláruit. Eius sanguis, qui in ampúlla vítrea asservátur,
cum in conspéctu cápitis eiúsdem Mártyris pónitur, admirándum in modum colliquefíeri et ebullíre
ad hæc usque témpora cérnitur.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.
S. Thomae de Villanova Episcopi et Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Thomas, in óppido Fontispláni Toletánæ dioecéseos in Hispánia natus, a bonis paréntibus, ineúnte
vita, pietátem et singulárem in páuperes misericórdiam accépit, cuius toto vitæ suæ decúrsu
præclára dedit exémpla. Puer enim, ut nudos operíret, própriis véstibus non semel seípsum éxuit;
adoléscens, post patris óbitum univérsam hereditátem egénis virgínibus aléndis dicávit. Cum,
theologíæ cursu confécto, divíno instínctu, Eremitárum sancti Augustíni institútum ampléxus
esset, virtútibus ómnibus ornátus, caritáte præsértim erga páuperes et peccatóres excélluit, quos
e vitiórum coeno edúcere satégit. Præcípue vero eius misericórdia elúxit, cum, ad regéndam
Valentínam ecclésiam ex obediéntia vocátus, vigilantíssimi pastóris vices explévit et amplos
ecclésiæ réditus in egénos dispérsit, ne léctulo quidem sibi relícto. Obdormívit in Dómino, sexto
Idus Septémbris, annos natus octo supra sexagínta.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Cosmae et Damiani Martyrum ~ III. Classis

Lectio 3
Cosmas et Damiánus, fratres Arabes, in Ægéa urbe nati, nóbiles médici, imperatóribus Diocletiáno
et Maximiáno, non magis medicínæ sciéntia quam Christi virtúte, morbis étiam insanabílibus
medebántur. Quorum religiónem cum Lysias præféctus cognovísset, addúci eos ad se iubet, ac de
vivéndi institúto et de fídei professióne interrogátos, cum se et Christiános esse, et christiánam
fidem esse ad salútem necessáriam, líbere prædicárent, deos venerári ímperat; et, si id recúsent,
minátur cruciátus et necem acerbíssimam. Verum, ut se frustra hæc illis propónere intélligit:
Colligáte, inquit, manus et pedes istórum, eósque exquisítis torquéte supplíciis. Quibus iussa
exsequéntibus, nihilóminus Cosmas et Damiánus in senténtia persistébant. Quare, ut erant vincti,
in profúndum mare iaciúntur. Unde cum salvi ac solúti essent egréssi, mágicis ártibus præféctus
factum assígnans, in cárcerem tradit, ac postrídie edúctos in ardéntem rogum íniici iubet; ubi, cum
ab ipsis flamma refúgeret, várie et crudéliter tortos secúri pércuti vóluit. Itaque, in Iesu Christi
confessióne, martyrii palmam accepérunt.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Wenceslai Ducis et Martyris ~ III. Classis

Lectio 3
Wencesláus, Bohémiæ dux, Wratisláo patre Christiáno, Drahomíra matre gentíli natus, ab ávia
Ludmílla fémina sanctíssima pie educátus, omni virtútum génere insígnis, summo stúdio
virginitátem per omnem vitam servávit illibátam. Mater, per nefáriam Ludmíllæ necem regni
administratiónem assecúta, ímpie cum iunióre fílio Bolesláo vivens, concitávit in se prócerum
indignatiónem; quare, ímpii regíminis pertæsi, utriúsque excússo iugo, Wencesláum in urbe
Pragénsi regem salutárunt. Qui regnum pietáte magis quam império gubernávit, in egénis et
afflíctis sublevándis solers et assíduus. Summa religióne sacerdótes venerátus, suis ipse mánibus
tríticum serébat et vinum exprimébat, in Missæ sacrifício adhibénda. Cum vero ab imperatóre
régiis insígnibus decorátus fuísset, ab ímpio fratre, matris suásu, orans in ecclésia interféctus est.
Sanguis eius per paríetes aspérsus adhuc conspícitur.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Hieronymi Presbyteris Confessoris et Ecclesiae Doctoris ~ III. Classis

Lectio 3
Hierónymus, Stridóne in Dalmátia natus, Romæ adoléscens est baptizátus, et liberálibus disciplínis
a Donáto et áliis viris doctíssimis erudítus. Religiónis causa, totam lustrávit Palæstínam. Deínde
secéssit in vastam Syriæ solitúdinem, ubi quadriénnium in lectióne divinórum librórum
cælestísque beatitúdinis contemplatióne consúmpsit. Présbyter a Paulíno epíscopo Antiochíæ
factus et in Palæstínam revérsus, Béthlehem ad Christi Dómini præsépe cæléstem quamdam vitæ
ratiónem instítuit, et diáboli insídias piis labóribus ac perpétua lectióne et scriptióne superávit.
Tamquam ad oráculum, úndique ad ipsum divínæ Scriptúræ quæstiónes explicándæ referebántur.
Illum Dámasus Románus Póntifex et sanctus Augustínus de locis Scriptúræ difficíllimis sæpe
consuluérunt propter eius singulárem doctrínam et linguæ non solum Latínæ et Græcæ, sed
Hebráice étiam et Chaldáicæ intelligéntiam. Vetus Testaméntum ex Hebræo convértit; novum,
iussu Dámasi, Græcæ fídei rédditum, magna étiam ex parte explicávit. In summa senectúte
migrávit in cælum. Eius corpus, ad Béthlehem sepúltum, póstea Romam delátum, in basílica
sanctæ Maríæ maióris cónditum fuit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Teresiae a Jesu Infante Virginis ~ III. Classis

Lectio 3
Terésia a Iesu Infánte, Alensónii in Gállia, ex honéstis piísque paréntibus orta est. Quinto ætátis
anno, matre amíssa, Dei providéntiæ se totam commisit sub vigilántia amantíssimi patris et
sorórum natu maiórum: quibus magístris, ad curréndam perfectiónis viam ut gigas exsultávit.
Novénnis virgínibus ex órdine sancti Benedícti Lexóviis excolénda tráditur. Décimo ætátis anno,
arcáno et gravi morbo diu cruciáta, ope Dóminæ nostræ a Victória, divínitus fuit liberáta. Angélico
fervóre repléta, ad sacrum convívium prímitus accédens, insatiábilem huius cibi famem hauríre
visa est. Carmelitárum excalciatórum órdinem íngredi cúpiens, ob ætátis deféctum, multas ad
religiósam vitam amplecténdam nacta est difficultátes, quibis fórtiter superátis, Lexoviénsem
Carmélum, quíndecim annos nata, felíciter ingréssa est. Ibíque erga Deum et próximum exímia
caritáte flagrávit. Spirituálem infántiæ viam, secúndum Evangélii doctrínam, secúta, álios,
speciátim novítias, eándem edócuit. Eádem caritáte succénsa, duóbus ante óbitum annis Dei
miseréntis amóri se víctimam óbtulit. Vigínti quátuor annos nata, die trigésima Septémbris, anno
millésimo octingentésimo nonagésimo séptimo, ad Sponsum evolávit. Quam Pius undécimus,
Póntifex máximus, Beátis Virgínibus adscríptam, et biénnio post, iubilæo máximo recurrénte,
solémniter inter Sanctas relátam, peculiárem ómnium Missiónum Patrónam constítuit atque
declarávit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Brunonis Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Bruno Carthusianae religionis institutor, Coloniae Agrippinae natus est. A pueritia, morum
gravitate et solitudinis desiderio praestitit. A parentibus Lutetiam Parisiorum missus, tantum ibi in
philosophiae ac theologiae studiis profecit, ut doctoris et magistri munus in utraque facultate sit
adeptus; nec multo post, ob egregias eius virtutes, ecclesiae Rhemensis canonicatu potitus. Ordine
Carthusianarum instituto, cum in eo per aliquot annos eremiticam vitam egisset, ab Urbano
secundo, qui eius discipulus fuerat, Romam accersitur. Eius consilio ac doctrina Pontifex, in tot
illius temporis calamitatibus, per aliquot annos usus est; donec vir Dei, recusato Rhegiensi
archiepiscopatu, discedendi facultate accepta, eremum iterum petiit, ubi, virtutibus ac meritis
plenus, obdormivit in Domino.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Birgittae Viduae ~ III. Classis

Lectio 3
Birgitta, in Suecia illustribus et piis parentibus orta, sanctissimi vixit. In passionis Dominicae
meditatione ita afficiebatur, de ea sine lacrimis cogitare non posset. Ulfoni, Nericiae principi, in
matrimonium tradita, virum ipsum ad pietatis officia, tum optimis exemplis, tum efficacibus verbis,
adhortata est. In filiorum educatione piissima, pauperibus et infirmis inserviabat. Viro Cisterciensi
monacho facto et paulo post defuncto, Birgitta arctiorem vitae formam est aggressa. Cui deinde
arcana multa fuerunt divinitus revelata. Monasterium Vastanense sub regula sancti Salvatoris
instituit; Ierosolymam, devotionis causa, petiit. Tandem Romae, gravibus per annum integrum
afflictata morbis, migravit in coelum. Ipsam, miraculis illustrem, Bonifatius nonus in Sanctorum
numerum retulit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Joannis Leonardi Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Ioánnes Leonárdi non longe a Lucénsi urbe ortus, a prima ætáte grave quiddam ac matúrum præ
se tulit. Annos natus vigínti sex a Deo vocátus ad ecclesiásticæ milítiæ nomen dandum, primum
inter púeros latínæ linguæ rudiméntis instrúctus, in lítteris et philosóphicis ac theológicis disciplínis
ádeo profécit, ut vix acto quadriénnio ad sacerdótium ex obediéntia promótus fúerit.
Congregatiónem instítuit clericórum regulárium quam a Matre Dei, quorum cura et zelo in Lucénsi
república magna animórum commutatio peracta est. Hinc in acérrimas hóminum nequam
insectatiónes íncidit, sed, æquo ánimo ómnia libénter ferens, a Gregório décimo tértio suæ
congregatiónis confirmatióne impetrávit. Gráviter dolens gentes plúrimas remótis in regiónibus
luce Evangélica carére consíliis ínitis cum piíssimo praesule Vives, cœtum instítuit presbyterórum,
quibus propósitum esset idóneos informáre adolescéntes, in díssitas regiónes subínde mitténdos
ad fidem propagándam. A sacro ministério numquam defíciens, in cínere et cilício ad Dóminum
migrávit Romæ, die nona Octóbris, anno millésimo sexcentésimo nono, et a Pio undécimo
Sanctórum fastis adscríptus est.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Francisci Borgiae Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Francíscus, Gándiæ dux quartus, in aula Cároli quinti Cæsaris, vitæ integritáte primum claruit. Ad
Granaténse vero sepúlcrum Isabéllam imperatrícem cum detulísset, in eius vultu, fœde
commutáto, mortálium ómnium caducitátem rélegens, voto se adstrínxit, rebus ómnibus abiéctis,
regum Regi únice inserviéndi. Mortúa ígitur Eleonóra de Castro cóniuge, societáte Iesu nomen
dedit. A sancto Ignátio generális commissárius in Hispániis factus, paulo post præpósitus generális
tértius a societáte univérsa, licet invítus, elígitur. Cardináli Alexandríno, ad coniungéndos contra
Turcas, christiános príncipes, legáto comes ádditus a beáto Pio Papa quinto áditus, árduum iter,
suscépisset ex obediéntia, vitæ tamen cursum Romæ, ut optárat, felíciter consummávit, anno
salútis millésimo quingentésimo septuagésimo secúndo. A Cleménte décimo in Sanctórum
númerum est adscríptus.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Eduardi Regis Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Eduárdus, cognoménto Conféssor, nepos sancti Eduárdi Regis et Mártyris, Anglo-Sáxonum regum
últimus, decénnis a Danis Angliam vastántibus quæsítus ad necem, exsuláre cógitur apud
avúnculum, Normánniæ ducem. Ubi morum innocéntia ómnibus admiratióni fuit. Exstínctis mox
tyránnis qui frátribus suis vitam et regnum eripúerant, revocátur in pátriam. Ubi ad hostílium
irárum delénda vestígia totum se convértit, a sacris exórsus templis. Prophetíæ dono illústris, de
Angliæ futúro statu multa cælitus prævídit. Ioánnem Evangelístam mirífice cóluit. Ipso ab
Evangelísta prædícto die piíssime óbiit, Nonis vidélicet Ianuárii, anno salútis millésimo sexagésimo
sexto. Quem Alexánder Papa tértius Sanctórum fastis adscrípsit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Callisti Papae et Martyris ~ III. Classis


Lectio 3
Callístus, Románus, præfuit Ecclésiæ, Antoníno Heliogábalo imperatóre. Constítuit quátuor anni
Témpora, quibus ieiúnium, ex apostólica traditióne accéptum, ab ómnibus servarétur. Ædificávit
basílicam sanctæ Maríæ trans Tíberim, et in via Appia vetus cœmetérium ampliávit, in quo multi
sancti Sacerdótes et Mártyres sepúlti sunt; unde ab eo Callísti cœmetérium appellátur. Sedit annos
quinque, mensem unum, dies duódecim. Post longam famem crebrásque verberatiónes præceps
iactus in púteum, martyrio coronátus sub Alexándro imperatóre, et sepúltus est in cœmetério
Calepódii, via Aurélia, tértio ab Urbe lápide, prídie Idus Octóbris. Eius póstmodum corpus in
basílicam sanctæ Maríæ trans Tíberim delátum, sub ara maióri, máxima veneratióne cólitur.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Hedwigis Viduae ~ III. Classis

Lectio 3
Hedwígis, régiis clara natálibus, sanctæ Elísabeth, fíliæ regis Hungáriæ matértera, duodénnis
Henríco Polóniæ ducis núptui trádita, prolem inde suscéptam in Dei timóre erudívit. Ut autem
commódius Deo vacáret, ex pari voto et consénsu unánimi, ad separatiónem thori virum indúxit.
Quo defúncto, ipsa in monastério Trebnicénsi Cisterciénsem sumpsit hábitum; in eóque,
contemplatióni inténta, divínis Offíciis et Missárum solémniis assídua assístere in delíciis hábuit.
Sublimióribus florens virtútibus, arctíssima pœniténtia, consiliórum gravitáte animíque candóre, in
exímium religiósæ pietátis evásit exémplum. Omnibus se ultro subiícere atque vilióra múnia
subíre, paupéribus étiam flexu genu ministráre, leprosórum pedes ablúere et osculári, ipsi
familiáre erat. Mira eius patiéntia animíque constántia, præcípue in morte Henríci, ducis Silésiæ,
sui fílii in bello a Tártaris cæsi, enítuit. Miraculórum glória, præcípue post óbitum, claram, Clemens
quartus Sanctórum número eam adscrípsit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Margaritae Mariae Alacoque Virginis ~ III. Classis

Lectio 3
Margaríta María Alacoque, in pago diœcésis Augustodunénsis honésto génere nata, iam a téneris
annis futúræ sanctitátis indícia præbuit. In Deíparam Vírginem et in augústum Eucharístiæ
sacraméntum amóre flagrans, adolescéntula Deo virginitátem devóvit; ac Ordinem Visitatiónis
ingréssa, statim religiósæ vitæ fulgóre nitére cœpit. Altióris dono oratiónis a Deo est decoráta,
aliísque grátiæ munéribus et crebris visiónibus. Harum celebérrima fuit cum ante Eucharístiam
precánti Iesus semetípsum conspiciéndum óbtulit, et divínum Cor in apérto péctore flammis
incénsum ac spinis constrictum osténdit, præcepítque ut, ob talem caritátem et ad ingratórum
hóminum iniúrias expiándas, illa públicum Cordi suo cultum, magnis propósitis cæléstis thesáuri
præmiis, instituéndum curáret. Religiósæ perfectiónis laude florens et per æternárum rerum
contemplatiónem in dies síngulos cælésti sponso coniúnctior, ad eum evolávit, anno ætátis suæ
quadragésimo tértio, reparátæ salútis millésimo sexcentésimo nonagésimo. Miráculis insígnem
Benedíctus décimus quintus Sanctis adscrípsit: eiúsque offícium Pius undécimus ad univérsam
Ecclésiam exténdit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Petri de Alcantara Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Petrus Alcántaræ in Hispánia nobílibus paréntibus natus, décimo sexto ætátis anno órdinem
Minórum ingréssus, se ómnium virtútum, præcípue paupertátis et castitátis, exémplar exhíbuit et
innúmeros, verbi Dei prædicatióne, a vítiis ad pœniténtiam tradúxit. Primævum sancti Francísci
institútum reparáre studens, in angustíssimo et paupérrimo cœnóbio, iuxta Pedrósum exstrúcto,
aspérrimum vitæ genus felíciter incépit, quod deínde mirífice propagátum est. Sanctæ Terésiæ,
cuius probáverat spíritum et a qua sanctus vivens passim vocabátur, in promovénda Carmelitárum
reformatióne adiútor fuit. Contemplatiónis et miraculórum grátia insígnem, dono prophetíæ ac
discretiónis spirítuum imbútum fuísse éadem sancta Terésia testátur. Dénique, annum agens
sexagésimum tértium, migrávit in cælum. Quem beáta Terésia mirábili glória renidéntem per
visum conspéxit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Joannis Cantii Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Ioánnes, in óppido Kenty Cracoviénsis diœcésis, a quo Cántii cognómen duxit, Stanisláo et Anna
piis et honéstis paréntibus natus, morum suavitáte et innocéntia, ab ipsa infántia spem fecit
máximæ virtútis. Sacérdos factus, stúdium auxit christiánæ perfectiónis. Ilkusiénsem paróchiam
annis áliquot egrégie administrávit. Quidquid témporis a stúdio supérerat, partim salúti
proximórum sacris præsértim conciónibus curándæ, partim oratióni dábat. Quater ad
Apostolórum límina, pedes et viária onústus sárcina, venit, tum ut Sedem apostólicam honoráret,
tum, ut sui (sic enim aiébat) purgatórii pœnas expósita illic quotídie peccatórum vénia redímeret.
Virginálem pudicítiam vigilantíssime custodívit, et ante óbitum per annos trigínta círciter et
quinque ab esu cárnium abstínuit. Prídie Nativitátis Christi volávit in cælum. A Cleménte Papa
décimo tértio fastis Sanctórum adscríptus, inter primários Polóniæ ac Lithuániæ patrónos cólitur.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Antonii Mariae Claret Episcopi Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Antónius María Claret, Salléntii in Hispánia, piis honestísque paréntibus natus, adoléscens
textóriam artem exércuit, sed dein, sacerdótio auctus, primum paroeciále ministérium excóluit,
póstea vero Romam venit ut a Propagándæ Fídei Congregatióne ad éxteras missiónes mitterétur.
Sed, Deo disponénte, Hispániam revérsus, missionárius apostólicus Cataláuniam, et Fortunátas
Insulas peragrávit. Bonórum librórum scriptor fecúndus, Congregatiónem quoque Filiórum
Immaculáti Cordis Maríæ fundávit. Archiepiscopáli sedi Sancti Iacóbi in Cuba præféctus, zelántis
Pastóris virtútibus mire effúlsit; seminárium restítuit, doctrínam et disciplínam clericórum
promóvit, ópera sociália cóndidit, pro christiána filiárum institutióne Soróres Docéntes a María
Immaculáta instítuit. Matríti demum accersítus, ut Hispaniárum Regínæ a confessiónibus et in
gravíssimis ecclesiásticis negótiis a consíliis esset, austeritátis omniúmque virtútum exímium
praebuit exémplar. In Vaticáno Concílio Románi Pontíficis infallibilitátem strénue deféndit.
Devotiónem erga Sanctíssimum Sacraméntum et Cor Maríæ Immaculátum eiúsque Rosárium
mirífice propagávit. Tandem, apud Fontem Frígidum, in Gállia, exsul móritur, anno millésimo
octigentésimo septuagésimo. Quem, miráculis clarum, Pius Papa undécimus Beatórum, Pius vero
duodécimus Sanctórum fastis adscrípsit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Caroli Episcopi et Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Cárolus, Medioláni nóbili Borromæórum família natus, cum vigésimum tértium ætátis annum
ágeret, a Pio quarto eius avúnculo in sacrum cardinálium collégium cooptátus est. Mox ab eódem
Mediolanénsis archiepíscopus creátus, in eo plúrimam óperam adhíbuit, ut iuxta sacrosánctum
Tridentínum Concílium, quod eius potíssimum sollicitúdine iam tum fúerat absolútum, ecclésiam
sibi commíssam compóneret. Peste Medioláni grassánte, domésticam supelléctilem in egénos
aléndos cóntulit; eóque morbo laborántes sédulo invísens, mirum in modum solabátur, Ecclésiæ
sacraménta própriis ipse mánibus adminístrans. Ecclesiásticæ libertátis acérrimus fuit
propugnátor, plúraque scripsit ad episcopórum præsértim instructiónem utilíssima; cuius étiam
ópera parochórum catechísmus pródiit. Medioláni óbiit ætátis suæ anno quadragésimo séptimo,
tértio Nonas Novémbris. Quem, miráculis clarum, Paulus quintus in Sanctórum númerum rétulit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Andreae Avellini Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Andréas Avellínus, dictus ante Lancellóttus, apud Castrum Novum Lucániæ natus, Neápoli láuream
iurisprudéntiæ adéptus et sacerdótio auctus, causárum patrocínia, in foro dumtáxat ecclesiástico,
ágere cœpit. Sed, cum aliquándo inter causam agéndam leve ei mendácium excidísset et in ea
Scriptúræ verba incidísset: Os, quod mentítur, occídit ánimam; eius culpæ dolóre corréptus
forénsibus curis valedíxit atque, ut inter Cléricos reguláres adscriberétur supplíciter postulávit. Voti
compos factus, ob ingéntem, quo æstuábat, crucis amórem, ut sibi Andréæ nomen imponerétur,
précibus impetrávit. Abstinéntia et patiéntia, nec non abiectióne atque ódio sui summópere
præstitit. Clericórum regulárium órdinem mirífice propagávit. Deíparam Vírginem singulári amóre
et cultu prosequebátur. Post heróica virtútem exémpla, annis gravis et fractus labóribus. Missam
celebratúrus, in verbis illis tértio repetítis: Introíbo ad altáre Dei, apopléctico morbo corréptus,
mox sacraméntis munítus, plácide exspirávit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Martini Episcopi et Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Martínus, Sabáriæ in Pannónia natus, cum décimum attigísset annum, invítis paréntibus ad
ecclésiam confúgiens, in catechumenórum númerum adscríbi vóluit. Aduléscens quíndecim
annórum in milítiam proféctus, primum in Constántii, deínde Iuliáni exércitu militávit. Decem et
octo annos natus, Ambiáni partem clámydis cuídam páuperi donásset, mira exínde Iesu Christi
apparitióne recreátus, álacri ánimo baptísmum suscépit; tum, relícta militári vita, ab Hilário
Pictaviénsi epíscopo in acolythórum númerum est recéptus. Póstea factus epíscopus Turonénsis,
monastérium ædificávit, ubi cum octogínta mónachis sanctíssime aliquámdiu vixit. Qui, cum ad
Candacénsem vicum suæ diœcésis in gravem febrim incidísset, suórum miserátus disciplórum, sic
Deum rogábat: Dómine, si adhuc pópulo tuo sum necessárius, non recúso labórem. Mox instánte
iam morte, viso humáni géneris hoste, Quid, inquit, astas, cruénta béstia? nihil in me funéste
repéries. Ea in voce, unum et octogínta annos natus, multis miráculis gloriósus, ánimam Deo
réddidit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Martini Papae et Martyris ~ III. Classis

Lectio 3
Martínus, Tudérti in Umbria natus, inítio pontificátus, et lítteris et legatiónibus missis óperam
dedit, ut ad cathólicam veritátem revocáret Paulum Constantinopolitánum hæréticum, qui,
Constánte imperatóre fretus, vel ipsos apostólicæ Sedis legátos várias in ínsulas relegáverat. Hoc
scélere commótus Póntifex, coácto Romæ concílio centum quinque episcopórum, eum
condemnávit. Quo duránte concílio, imperátor in Itáliam Olympium exárchum misit, qui summum
Pontíficem extrúderet. Verum cum Olympius nullum Martíno malum inferre potuísset, et mox
misérrime decessísset; Theodórus Callíopas, iussu imperatóris, basílica Lateranénsi proximísque
pontificálibus ædibus occupátis, Martínum vi captum primo in ínsulam Naxum relegávit, dein
Constantinópolim perdúxit. Ibi sanctus Póntifex, in víncula coniéctus, ludíbria et contumélias
expértus est, donec pulsus in Chersonésum, ob cathólicam fidem ærúmnis et inópia conféctus,
cessit e vita, pontificátus sui anno octávo incépto. Eius corpus, Romam póstea translátum, in
ecclésia cónditum est, quæ sanctórum Silvéstri et Martíni nómine dedicáta est.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Didaci Confessoris ~ III. Classis


Lectio 3
Dídacus, Hispánus, ex óppido sancti Nicolái de Portu diœcésis Hispalénsis, ab ineúnte ætáte, pii
sub sacerdótis disciplína, sanctióris vitæ tirocínium exércuit. Deínde, ut fírmius Deo se
coniúngeret, in convéntu de Arizzáfa sancti Francísci Assisiénsis régulam in statu laicáli proféssus
est. Magna ibi alacritate húmilis obediéntiæ et reguláris observántiæ iugo se subiíciens,
contemplatióni in primis déditus, mira Dei luce perfundebátur, ádeo ut de rebus cæléstibus,
litterárum expers, mirándum in modum et plane divínitus loquerétur. Canáriis in ínsulis multa
perpéssus, martyrii æstuans desidério, plures infidéles verbo et exémplo ad Christi fidem
convértit. Romæ in convéntu Aræ cæli ægrotórum curæ destinátus, miro caritátis afféctu hoc
munus exércuit. Grátia ínsuper curatiónum in eo elúxit. Demum Complúti piíssime ex hac vita
migrávit, anno Dómini millésimo quadringentésimo sexagésimo tértio. Illum, multis miráculis
clarum, Xystus quintus Sanctórum número adscrípsit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Josaphat Episcopi et Martyris ~ III. Classis

Lectio 3
Iósaphat Kuncewítius, nobílibus et cathólicis paréntibus Uladimíriæ in Volhínia natus, cum
puérulus matrem de Christi passióne loquéntem audíret, iáculo e látere imáginis Christi crucifíxi
immísso, vulnus in corde suscépit. Vicénnis inter claustráles sancti Basilíi alúmnos régulam
monásticam proféssus est. Mox Vilnénsis archimandríta, demum archiepíscopus Polocénsis
renuntiátus, se præbuit ómnium virtútum exémplar. Strénuus promótor éxstitit uniónis Ecclésiæ
Græcæ cum Latína, et in sinum matris Ecclésiæ innúmeros hæréticos revocávit. Vitépscum
pastorális visitatiónis grátia proféctus, et a schimáticis ad necem quæsítus, ipsis archiepiscopáles
ædes iam invadéntibus, sponte occúrrens: Filíoli, inquit, si quid contra me habétis, ecce adsum.
Hinc, ímpetu facto, eum verbéribus contúndunt, telis confódiunt et, secúri necátum, in flumen
proiíciunt. Sanguis Mártyris parricídis ipsis in primis prófuit, qui fere omnes, cápitis damnáti,
eiuráto schísmate, scelus detestáti sunt. Urbánus Papa octávus eum Beatórum honóribus
decorávit; Pius autem nonus hunc ecclesiásticæ unitátis assertórem, primum ex orientálibus,
Sanctórum órdini accénsuit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Alberti Magni Episcopi Confessoris et Ecclesiae Doctoris ~ III. Classis

Lectio 3
Albértus, ob singulárem doctrínam, cognoménto Magnus, Lauíngiæ ad Danúbium, in Suévia, natus,
a púero diligénter institútus est. Studiórum causa e pátria discédens, dum Patávii morarétur,
hortánte beáto Iordáno generáli Magístro Ordinis Prædicatórum, frustra obsisténte avúnculo,
Dominiciánæ famíliæ adscríbi postulávit. Inter fratres adléctus, religiósa observántia ac pietáte
enítuit, et beátam Maríam Vírginem summópere diléxit, animarúmque zelo flagrávit. Ad stúdia
explénda, Colóniam Agrippínam missus fuit. Póstea Hildeshémii, Fribúrgi, Ratisbónæ et Argentínæ
lector fuit constitútus. In Parisiénsi cáthedra multam sibi laudem comparávit. Thomam de Aquíno
discípulum diléctum hábuit, eiúsque altitúdinem mentis primus perspéxit ac prædicávit. Anágniæ,
coram summo Pontífice Alexándro quarto, Guliélmum, Ordines mendicántes ímpio ausu
impeténtem, retúdit, et póstea Epíscopus Ratisbonénsis fuit renunciátus. In consíliis suppeditádis,
in discórdiis componéndis mirífice se gessit, ádeo ut pacis conciliátor mérito fúerit appellátus.
Plúrima scripta in omni fere scientiárum génere, præsértim sacrárum, exarávit, et de mirábili
Altáris Sacraménto præclára compósuit. Virtútibus et miráculis claríssimus, óbiit in Dómino anno
millésimo ducentésimo octogésimo. Cultum in plúribus Diœcésibus et in Ordine Prædicatórum
iamdúdum, Romanórum Pontíficum auctoritáte, ei praestitum, Pius Papa undécimus auxit, eiúsque
festum, áddito Doctóris título, Sacrórum Rítuum Congregatiónis votum libénter excípiens, ad
univérsam Ecclésiam exténdit; et eum Pius duodécimus cultórum scientiárum naturálium
cæléstem apud Deum Patrónum constítuit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Gertrudis Virginis ~ III. Classis

Lectio 3
Gertrúdis, Islébii in Saxónia nata, quinquénnis in monastério Elpidiénsi, órdinis sancti Benedícti,
virginitátem suam ac seípsam Iesu Christo óbtulit. Sanctam Mechtíldem magístram hábuit, qua
duce ad altíssima contemplatiónis dona pervénit. Erga diviníssimum Eucharístiæ sacraméntum et
passiónem Dómini tanta caritáte æstuábat, ut, ea recógitans, ubéribus lácrimis perfunderétur.
Multa ad confovéndam pietátem scripsit. Divinárum étiam revelatiónum et prophetíæ dono
cláruit. Dénique, flagrantíssimo Dei amóre pótius quam morbo languéscens, vita decéssit,
miráculis vivens et post mortem illústris.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Gregorii Thaumaturgi Episcopi et Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Gregórius, Neocæsaréæ Ponti epíscopus, sanctitáte doctrináque illústris, signis vero ac miráculis
multo illústrior, quorum multitúdine atque præstántia Thaumatúrgus appellátus est, et sancti
Basilíi testimónio cum Móyse, Prophétis et Apóstolis comparátus; montem, qui ecclésiæ
ædificatiónem impediébat, oratióne alio tránstulit. Item palúdem, inter fratres causam
discordiárum, exsiccávit. Lycum flúvium, pernicióse agros inundántem, defíxo ad ripam quo
sustentabátur báculo, qui statim viréntem crevit in árborem, coércuit, ut póstea ultra eum
términum non efflúxerit. Sæpíssime dæmones ex idolórum simulácris atque ex hóminum
corpóribus eiécit, múltaque ália mirabíliter effécit, quibus innumerábiles hómines traxit ad Iesu
Christi fidem, cum étiam prophético spíritu futúra prædíceret. Qui, migratúrus e vita, cum
quæsísset quot in civitáte Neocæsariénsi réliqui essent infidéles, responsúmque esset tantum esse
septémdecim; Deo grátias agens, Tótidem, inquit, erant fidéles, cum cœpi episcopátum. Plura
scripsit, quibus étiam, non solum miráculis, Dei Ecclésiam illustrávit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

In Dedicatione Basilicarum Ss. Apostolorum Petri et Pauli ~ III. Classis

Lectio 3
Ex locis sacris, quæ ab inítio apud Christiános veneratiónem habuérunt, insígnis semper hábita est
Conféssio sancti Petri in Vaticánis, Príncipis Apostolórum sepúlcro consecráta. Illuc Constantínus
Magnus perrexísse tráditur, et sumpto ligóne ac bidénte terram eruísse, ac locum designásse
basílicæ, quam suis súmptibus ipse ædificávit. Eam sanctus Silvéster Papa décimo quarto Kaléndas
Decémbris dedicávit, et ex eo témpore præscrípsit, ne deínceps altária nisi ex lápide fíerent.
Quam, vetustáte iamprídem collabéntem, ac multórum Pontificum pietáte magnificéntius a
fundaméntis eréctam, Urbánus octávus eádem die, anno millésimo sexcentésimo vigésimo sexto,
solémniter dedicávit. Itémque basílicam sancti Pauli Apóstoli, in via Ostiénsi ab eódem
Constantíno imperatóre sumptuosíssime exstrúctam, et a sancto Silvéstro Papa item consecrátam,
ac, diro incéndio consúmptam, indeféssa quátuor Pontíficum cura splendídius quam ántea
eréctam; Pius nonus, auspicatíssimam nactus occasiónem definitiónis dógmatis de immaculáta
beátæ Vírginis Maríæ Conceptióne, solémni antístitum coróna circúmdatus, consecrávit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Elisabeth Viduae ~ III. Classis

Lectio 3
Elísabeth, Andréæ regis Hungáriæ fília, ab infántia timére Deum cœpit: et, crescens ætáte, crevit
étiam pietáte. Ludovíco Lantgrávio Hássiæ et Thuríngiæ in cóniugem copuláta, non minóri cura,
quæ Dei quam quæ viri sui erant, exsequebátur. Oratióni assídue incúmbens et misericórdiæ
opéribus dédita, víduis, pupíllis, ægrótis, egéntibus sédulo inserviébat, in quorum étiam levámen
insígne xenodochíum constrúxit. Defúncto cóniuge, ut Deo libérius servíret, vili túnica indúta est,
atque, órdinem Pœniténtium sancti Francísci ingréssa, patiéntiæ et humilitátis virtúte máxime
enítuit. Nam bonis ómnibus exúta, a própriis dómibus eiécta, ab ómnibus derelícta, contumélias,
irrisiónes, obtrectatiónes invícto ánimo tolerávit, ádeo ut summópere gaudéret se tália pro Deo
pati. Cum tandem in sanctis opéribus vitam religiosíssime transegísset, obdormívit in Dómino.
Eam, miráculis claram, Gregórius nonus in Sanctórum númerum rétulit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Felicis Valois Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Felix, Hugo ántea dictus, ex regáli Valesiórum família ortus in Gállia, ab adolescéntia cœpit cæléstis
contemplatiónis stúdio solitúdinem cogitare. Sacérdos factus, in erémum secéssit, ubi cum sancto
Ioánne de Matha per áliquot annos vixit, donec ambo, per Angelum a Deo admóniti, Romam
petiérunt, ubi a summo Pontífice Innocéntio tértio, cælitus item admónito, approbatiónem novi
órdinis ad rediméndos captívos obtinuérunt; quem ex cándidis véstibus, bicolóri cruce signátis, ab
Angelo accéptis, idem Póntifex, sanctíssimæ Trinitátis nómine decorávit. Mox in diœcési Meldénsi
apud locum, qui Cervus Frígidus dícitur, primum órdinis cœnóbium exstruxérunt. Illústrem ibi Felix
a beáta Vírgine María favórem accépit, cum eam in médio chori, hábitu cruce órdinis insigníto
indútam, réperit. Ætáte ac méritis consummátus, óbiit in Dómino, anno ducentésimo duodécimo
supra millésimum.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Joannis de Cruce Confessoris et Ecclesiae Doctoris ~ III. Classis

Lectio 3
Ioánnes a Cruce, Fontíberi in Hispánia piis paréntibus natus, a primis annis certo innótuit quam
Deíparæ Vírgini futúrus esset accéptus; nam quinquénnis in púteum lapsus, eiúsdem manu
sublátus, incólumis evásit. Adoléscens hospítio páuperum ægrotántium Metymnæ Campi fámulum
amantíssime se addíxit; tum beátæ Maríæ Vírginis de Monte Carmélo institútum ampléxus et
sacérdos ex obediéntia factus, primitívam régulam proféssus est. Strictióris disciplínæ
promovéndæ ardóre succénsus, sanctæ Terésiæ, a qua inter purióres et excellentióres ánimas
Ecclésiam Dei tunc témporis illustrántes habebátur, comes divínitus datus est ad primævam
Carméli órdinis observántiam inter fratres instaurándam. Quo in ópere eníxe cum laborásset et
multa esset passus, interrogátus a Christo, quid præmii pro tot labóribus pósceret, respóndit:
Dómine, pati et contémni pro te. Libros de mystica theología, cælésti sapiéntia refértos,
conscrípsit. Tandem Ubédæ, diro morbo patientíssime toleráto, obdormívit in Dómino, anno
millésimo quingentésimo nonagésimo primo, ætátis quadragésimo nono. Eum Pius undécimus, ex
sacrórum Rítuum Congregatiónis consúlto, universális Doctórem declarávit.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

S. Catharinae Virginis et Martyris ~ III. Classis

Lectio 3
Catharína, nóbilis virgo Alexandrína, liberálium ártium stúdia cum fídei ardóre coniúngens, cum
multos Christiános Maximíni iussu ad supplícium rapi vidéret, ipsum ádiit Maximínum, eíque
Christi fidem ad salútem esse necessáriam strénue affirmávit. Eius prudéntiam admirátus,
tyránnus retinéri eam iubet; et, accersítis úndique doctíssimis homínibus, ei persuadére studet, ut
ad idolórum cultum se convértat. Sed contra áccidit; plures enim ex iis viris, sapientíssimis
ratiónibus a Catharína convícti, Christi fidem sunt ampléxi et pro ea mori non dubitárunt. Quam ob
rem Maximínus blandítiis primum, deínde torméntis Catharínam de senténtia dedúcere
aggréditur; sed, cum nihil profíceret, eam secúri pércuti ímperat.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.
S. Silvesteri Abbatis Confessoris ~ III. Classis

Lectio 3
Silvéster, Auximi in Picéno nóbili génere ortus, puerílem ætátem lítteris ac bonis móribus mirífice
exornávit. Sacris lítteris rite imbútus et canónicus factus, exémplo et sacris conciónibus pópulo
opem tulit. Inter funus nóbilis cuiúsdam defúncti, in apérto túmulo formósi viri suíque propínqui
defórme cadáver conspíciens: Ego, inquit, sum, quod hic fuit; quod hic est, ego ero. Et mox in
solitúdinem, maióris perfectiónis stúdio, secéssit, ibíque vigíliis, oratiónibus ieiuniísque déditus
fuit. Ut autem magis latéret hómines, várias mutávit sedes, ac tandem ad montem Fanum, locum
eo témpore desértum, in honórem sancti Benedícti templum eréxit, congregationísque
Silvestrinórum fundaménta iecit. Ibi mira sanctitáte mónachis præfúlsit; spíritu prophetíæ,
potestáte in dæmones aliísque donis enítuit, quæ semper profúnda humilitáte conservávit.
Obdormívit in Dómino, anno salútis millésimo ducentésimo sexagésimo séptimo.
V. Tu autem Dómine miserére nobis.
R. Deo grátias.

Potrebbero piacerti anche