Jovelan Escaňo
Mactal
Suzanne Eustaquio
Kathrine Ting
AMERICAN
Objectives and Context
Political
During the American
colonization in the Philippines, a
policy in the basis of free trade
was promulgated by the
American government. It is the
Payne- Aldrich Tariff Act in 1909
that says all the American goods
are free to enter and be sold in
the Philippine market without
limitations in its kinds and
amount. Moreover, American
businessmen are allowed to
freely establish their business in
the nation. However, In terms of
Philippine products, a certain
amount or a limit will be
imposed. For the country’s
primary product that includes
Economic
tobacco, sugar, copra, hemp,
etc., we’re given a fee or quota
whenever they will be sold or
exported in American market.
The Payne-Aldrich Tariff rule was
removed and replaced in 1913
by another policy due to
pressure that it gives to
American Businessmen
whenever they export their
products from the Philippines to
their own native land.
The Underwood-Simmons Act. Is
the law that replaced the Payne-
Aldrich Tariff Act. It states that
no manufactured goods made in
Dr. Ronaldo B.
KASPIL2
JAPANESE
Ang mga nangyari sa Pilipinas
noong Ikalawang Digmaang
pandaigdig ay
makapagpapatunay na walang
mabuting naidulot ang digmaan
sa isang bansa. Ang halos lahat
ng gusali sa Maynila ay nawasak
at naging abo. Nawalan ng
hanapbuhay ang marami.
Maging ang lalawigan ay hindi
nakalampas sa kahirapan ng
bunga ng digmaan.
Napakaraming sakahan ang
nakatiwangwang sapagkat halos
walang kalabaw na natirang
magagamit sa pag-aararo.
Tinatayang umabot sa halagang
P582,500,000 ang nasira sa mga
industriya ng Pilipinas dahil sa
digmaan. Nagkakahalaga ng
P140, 291, 000 ang nasalanta sa
industriya ng bigas, P94, 500,
000 sa asukal, P121,210,000 sa
pagmimina, at P81,203,000 sa
paghahayupan.
Sa panahon mismo ng digmaan,
maliban sa pagkain, ang
sumunod na pangunahin
suliranin ay ang kawalan ng
kabuhayan ng mga mamamayan.
Ang mga pagawaan, industriya,
at mga malalaking tindahan ay
halos lahat nagsipagsara. Walang
panlabas na kalakalang nangyari
the Philippines that contains 20%
of foreign ingredient or materials
is allowed to be exported in the
United Nations. This policy was
introduced to keep the
Philippines to become an
Industrialized country and so for
it to be only an agricultural
country that has the potential to
be the customer or the buyer for
American products.
On the other hand, the Cooper
Act or Philippine Bill of 1902, a
policy introduced by the
Americans of which they say will
aid the Filipinos especially the
farmers having no land to farm.
In this Act, It limits the
ownership of land of private
citizen on up to 16 hectares.
Meanwhile, every corporation
can own a maximum of 1,024
hectares of land.
In 1903, the Land Registration
Act or Torrens Title Act was
approved. It allows the Filipino
farmers in Central Luzon, Visayas
and Mindanao to buy a public
land.
In 1905, Friar Lands Act was
promulgated that says any
farmer can buy a land from the
government which was owned
before by the religious orders.
But, only the Americans and the
rich Filipinos are able to buy this
land since it is high-priced or
very expensive.
In 1933, the government
approved the Rice Share
Tenancy Act, that provides a 50-
50 sharing of land between the
owner and the farmers. But it
will only be implemented to
maliban sa bansang Hapon.
Bunga nito, tanging negosyong
panloob ang napagtuunan. Buy
and Sell ang naging pangunahing
hanapbuhay ng marami. Kahit
anong bagay ay binibili at
ipinagbibili mula bahay, lupa,
mga kagamitan sa bahay tulad
ng aparador, kutsara at tinidor,
salamin sa mata, at maging
pustisong ngipin.
Dahil sa kawalan ng hanapbuhay
ng marami, hindi lamang
pagnanakaw kundi
napakaraming paraan ng
pandaraya at pagsasamantala
ang naubo. Lumaganap ang
panghuhuthot (racketeering),
pagtatago ng mga pangunahing
pangangailangan (hoarding), at
maging ang panloloob ng mga
malalaking tindahan(looting).
Maraming mga mayayaman lalo
na ang mga taga-Maynila ang
nagbenta ng kanilang mga alahas
at mamahaling kasangkapan sa
napakamurang halaga para may
maipambili lamang ng pagkain.
Maliban sa mga negosyante sa
buy and sell, kung may
nakinabang
 those towns of which the people
living in it agrees with this rule.
Because of these different acts
and provisions made by the
American government,
Philippines became too
dependent on it in the extent
that they already forgot on how
to become an industrialized
country. Most industries in the
Philippines died because of the
relentless competition as the big
American Industry came in.
Filipinos, as they taste the
American goods, patronize them
that cause the death of their
own country’s industry.
Sa larangan ng Edukasyon,
nagkaroon ng pinakamalaking
eekto ang mga Amerikano sa
lipunang Pilipino. Ito ay dahil sa
ginamit ng mga Amerikano ang
Edukasyon bilang kasangkapan
ng pananakop at pasipikasyon ng
mga Pilipino.
Noong 1901, itinatag ng
Komisyon ng Pilipinas ang
Kagawaran sa pagtuturong
pampubliko (Department of
Public Instruction). Dulot sa
kakulangan sa bilang ng mga
Social
guro, ang pamahalaang kolonyal
ay kinakailangang magdala pa ng
humigit-kumulang sa 600 guro sa
Pilipinas mula sa Estados Unidos.
Nakilala ang mga gurong
nabanggit bilang Thomasites
dahil sa pangalan ng Barkong SS
Thomas na kanilang sinakyan
patungong Pilipinas.
Ang pagpasok sa mga
pampublikong paaralan ay
walang bayad at hindi lamang
para sa mayayaman. Binigyang-
diin sa pagtuturo ang kaalaman
Bungan ng digmaan,
napasailalim ang buong Pilipinas
sa gobyerno ng mga Hapones.
Maraming istruktura ang
nawasak, maraming tao ang
nagutom at naghirap. Sa
kamaynilaan, ang mga pagkaing
mula sa mga lalawigan ay hindi
na makapasok dahil
kinukumpiska ng mga Hapones.
Ang mga pagkaing nakakapasok
kung mayroon man ay salat at
lubhang napakamahal. Upang
mabuhay, ay nagkasya na
lamang sa pagkain ng kamote,
kamoteng-kahoy, at iba pang
halamang-ugat sa halip na bigas.
Ang ilan din ay nagtiis na lamang
ng sisid rice. Ito ay mula sa
sinisid na bigas na tinapon ng
mga Amerikano sa Look ng
Maynila nang paparating na ang
mga Hapones. Dahil sa
kakapusan ng pagkain, sinisid ng
mga tao ang marumi at
malambot na bigas sa Look ng
Maynila para may maisaing.
Lumitaw ang katatagan at
pagiging malikhain ng mga
 ukol sa pagkamamamayan at
sistemang demokratiko kaysa
relihiyon.
Dahil sa kakulangan ng mga
paaralng pangkolehiyo, noong
1908, itinatag ang Unibersidad
ng Pilipinas. Nagbukas din ang
mga pribadong paaralang
pangkolehiyo tulad ng Centro
Escolar de Senioritas (Centro
Escolar University) (1907),
National University (1900) at
Siliman University (1901) sa
Dumaguete. Ang mga naturang
paaralan ay nakapagpatapos ng
mga propesyunal tulad ng mga
doctor, abogado, at inhenyero.
Karamihan din sa mga ito ay
naging kawani ng pamahalaang
Amerikano.
Dumami ang natutong bumasa
at sumulat at dumami ang
nakapagtapos sa iba’t ibang
kurso. Ngunit ang mga
estudyanteng mag-aaral ay
tinuruang mag-isip bilang mga
Amerikano at hindi bilang isang
Pilipino. Dagdag pa rito, ang
wikang ginamit pangturo ay
wikang ingles at mas binigyang-
halaga ang kaisipan, kultura, at
kasaysayan ng mga Amerikano
sa halip na mga Pilipino.
Nagkaroon ang mga Pilipino ng
kaisipang kolonyal na nagbunga
ng kawalang tiwala sa kanilang
sarili. Ang Pilipinas ay naging
isang nasyon na walang sariling
identidad at palaging iniuugnay
ang sariling katauhan at interes
sa mga Amerikano.
Sa larangan ng komunikasyon,
pinalawak ng mga Amerikano
ang paggamit ng linya ng
telepono sa publiko. Ang
Pilipino sa panahon ng digmaan.
Sila ay umimbento ng mga bagay
na magiging pamalit sa ilang
pangangailangang napakamahal
at naging salat sa panahon ng
digmaan. Nagsimula ang bagong
pagkaing tinawag na kasta-niyog
na sa halip na kastanyan ang
iniihaw ay pira pirasong niyog.
Ang niyog ng buko ang ipinapalit
sa pansit samantalang ang dahon
ng abokado, mangga, at banaba
ay ginawang tsaa. Ang binusang
hanggang unti-unting mangitim
na bigas at mais ang naging
pamalit naman sa kape. Ang
ginayat ng tuyong dahon ng
papaya ay siyang ipinalit sa
tabako samantalang ang mga
lumang dyaryo at pahina ng libro
ang naging pambalot nito.
Maging ang gata ng niyog ay
ginamit na pamalit sa gatas.
Binago rin ng mga Hapones ang
sistema ng edukasyon sa
Pilipinas. Itinigil ang pagtuturo
ng salitang Ingles at kasaysayan,
kultura, at iba sa mga paaralan,
at sa halip, pinalitan ito ng
salitang Nihonggo at pagtuturo
ng kasaysayan ng Hapon, kultura
nito at iba pa. sa mga Pilipinong
mag-aaral.
 serbisyo ng radio-telephone ay
pinasinayaan noong 1933. Ang
mga kabisera ng mga bayan at
lalawigan ay pinag-ugnay sa isa’t-
isa sa pamamagitan ng mga
telepono, linya ng telegrafo at
radyo. Ang tanggapan ng koreo
sa buong bansa ay umabot nang
mahigit isang libo noong 1935.

Samantala, ang layuning ito na

mapabuti ang kalagayang
panlipunan ay para muna sa mga
Amerikano at pangalawa lamang
ang mga Pilipino. Sa lahat ng
pagpapaunlad na nabanggit, ang
lahat ng perang ginugugol ng
mga kolonyalistang Amerikano
ay nagmula sa buwis na
kinolekta mula sa mga Pilipino sa
Pilipinas. Kung kaya, bilang
kolonyalista, nagawa ng mga
Amerikanong magisa ang mga
Pilipino sa sarili nilang mantika.
Ang mga siyudad sa Pilipinas ay
isinunod sa kaayusan ng siyudad
ng Estados Unidos. Isang
halimbawa ay ang Lungsod ng
Maynila kung saan ito ay hinati
sa iba’t ibang sona at itinalaga
ang sentrong pampamahalaan,
pangkalakalan, pang-industriya
at residensiyal.
Ang mga disenyo ng gusali sa
Pilipinas ay isinunod rin sa
Cultural
disenyo ng mga gusali sa Estados
Unidos. Kabilang sa mga
arkitektong nabanggit ay ang
gusali ng Lehislatura
(Pambansang Museo) at
Metropolitan Theatre na
idinisenyo ni Juan Arellano, at
ang gusali ng Kolehiyo ng Agham
at Sining ng Unibersidad ng
Pilipinas sa Maynila ay idinisenyo
ni Antonio Toledo. Ang ilang
halimbawa ng mga nasabing
Sa tatlong taong pananakop ng
Hapones ay hindi lamang muling
ipinamalas ng maraming Pilipino
ang kahandaang magbuwis ng
buhay para sa kalayaan. Dito rin
lumabas ang ilang mabubuting
ugaling Pilipino sa panahon ng
ligalig at paghihikahos. Ang
magiliw na pakikitungo sa kapwa
(sense of hospitality) ay
naipamalas sa maraming
pagkakataon. Walang pag-
aatubiling pinatuloy at kinupkop
ng mga tagalalawigan ang mga
bakwit (evacuees) mula sa
Kamaynilaan kahit ang mga ito
ay hindi nila kamag-anak at
kakilala. Kanilang tinutulungan
ang sinumang nangangailangan
sa kabila ng kanila ring sariling
kahirapan.
Mula sa mga taong pananakop
ng mga Hapones sa bansa,
 gusali ay ang nilikha ng ilang natutuhan rin ng mga Pilipino
Pilipinong nakapag-aral ng ang mga larong tulad ng mah-
arkitektura sa Estados Unidos. jong, at jueteng at paggawa ng
mga palayok gamit ang luwad.
Samantala, ang amerikanong si
Daniel Burnham ay nakilala sa
pagdisenyo ng lungsod ng Baguio
at Maynila. Siya ay lumikha rin
ng iba pang mga disenyo ng iba’t
ibang gusali sa Pilipinas na
nakabatay sa estilong
neoclassical. Ang ilan sa kanyang
nakilalang disenyo ay ang
Tanggapan ng Koreo at Kataas-
taasang Hukuman na pawing
nasa Lungsod ng Maynila.

Ang isa pang uri ng Arkitekturang

ipinakilala ng mga Amerikano sa
Pilipinas ay ang tinatawag na
chalet na ang karaniwang bigkas
ay tsalet. Ito ay ang disenyo kung
saan ito ay may isang palapag
lamang na kinatatampukan ng
isang magarang beranda sa
harapan o sa paligid ng bahay.
Ang bubong nito ay yari sa yero,
ang mga haligi ay maaring kahoy
o konkretong semento, at ang
dingding ay karaniwang yari sa
tabla.

Sa kabilang banda, ang

pananakop ng mga Amerikano
ay nagsilang sa isang bagong
literaturang nakabatay sa wika
ng mga bagong mananakop, ang
wikang Ingles. Noong 1905,
nailathala ang kauna-unahang
koleksiyon ng tula sa wikang
ingles; noong 1921 ang kauna-
unahang nobela, at noong 1925,
ang kauna-unahang maikling
kuwento ng isang Pilipinong
manunulat sa wikang Ingles.

Sa kapanahunang ito, nahati ang

mga manunulat sa dalawang
grupo. Ang una ay ang grupong
na pinangungunahan ni Jose
Garcia Villa ay naniniwala sa “art
for art’s sake” kung saan ang
literature ay hindi dapat
makisangkot sa usaping
pampolitika at panlipunan. Ang
ikalawang grupo ay naman
nagsusulong sa paniniwalang
ang panitikan ay may
mahalagang papel sa paghubog
ng kaisipang panlipunan at
pagmumulat sa mamamayan sa
kaapihan, kawalang katarungan
at kamalian sa lipunan.

Subalit ang maituturing na

pinakapopular sa mga
nailathalang panitikan sa
panahong ito lalo na mula 1903-
1938 ay ang mga naisulat sa
katutubong wika lalo na ang mga
nobela. Sa pagkakalathala ng
magasing tagalong na Liwayway
noong 1921, at ang edisyon nito
sa ibang wikang katutubo ng
Bannawag, Hiligaynon, at Bisaya
ay higit pang naging popular ang
ibang genre ng panitikan sa
katutubong wika.

Ang impluwensiyang kultural ng

mga Amerikano ay makikita sa
pang-araw araw na buhay ng
mga Pilipino. Umiksi ng Umiksi
ang mga damit tulad ng bestida
na dati’y mahahabang saya sa
panahon ng mga Espanyol. Ang
mga lalaki ay nagsuot ng
Amerikana at kurbata
samantalang ang mga babae ay
nagsuot naman ng mga sapatos
na matataas ang taking.

Nauso rin ang iba’t ibang sports

pampalakasan tulad ng
basketball, boksing, football o
soccer at softball.
 Natuto rin ang mga Pilipinong
umindak sa saliw ng blues, jazz,
cakewalk, charlestone, rock and
roll, foxtrot at boogie. Nahilig din
ang mga Pilipino sa iba pang
libangang Amerikano tulad ng
panunuod ng sine, telebisyon, at
mga dulang bodabil.

Naging status symbol sa

panahong ito ang pagkakaroon
ng mga kasangkapan o
appliances na nagmula sa
Estados Unidos tulad ng sewing
machine na ang tatak ay
“Singer.” Nauso din ang
paggamit ng mga appliances na
de kuryente tulad ng refrigerator
(brand name ay Frigidaire),
electric fan, toaster at flat iron.

Sa larangan ng musika, naging

popular ang mga awiting opera
at mga pangkat musikal na
banda at rondalla.

Sa larangang pagpipinta, naging

tanyag ang mga pintor na sina
Fernando Amorsolo, Victorio
Edades, Carlos Francisco, Galo B.
Ocampo, Vicente Manansala,
Cesar Legaspi at Anita
Magsaysay- Ho.

Sa larangang ng paglililok
nakilala si Guillermo Tolentino
na lumikha ng mga obra-
maestrang Bonifacio Monument
sa Lungsod ng Kalookan at
Oblation na naging sagisag ng
Unibersidad ng Pilipinas.

Marami ring mga salita sa ating

wika ang maituturing na galing
sa mga Amerikano. Ang ilan sa
mga ito ay titser, hayskul, dyip
bulakbol, basketbol, bistekm
 telepono, tren, at iba pa.

Maging ang mga pangalan ay

nabago na rin. Mula sa Maria ay
naging Mary, Pedro na naging
Peter o Pete, at Jose na naging
John o Joseph.

Maging ang mga pagkaing

Amerikano ay nadagdag na rin
bilang bahagi ng mga pagkaing
Pilipino. Kabilang sa mga ito ay
bistek (Beef Steak), Sardinas,
Corned Beef, Ham at hotdog.
Filipino Reactions
Effects