Documenti di Didattica
Documenti di Professioni
Documenti di Cultura
by JhingBautista
=================
Prologue
How many times do you need to get hurt for you to know its time to let go?
Ang hirap na tanong ano? Hanggang kelan nga ba? Nasusukat ba ang katangahan ng tao?
May MARTYRDOMETER ba na pwedeng gamitin para malaman kung hanggang kelan ka lang
dapat magpakasakit before you actually let go?
--
In a failed relationship, there are two personas: The one who left and the one
thats left behind. The former enjoys a lot while the latter dies slowly. The one
who left rejoices as if he won a case, the other one though not guilty was jailed.
The first one will find a new love but the last will stick for love to come back.
The one who left brought the memories and the other was left with a scar. Lastly,
the one who left wakes up to a brand new day while the one left behind wakes up
with another day to battle the pain...
--
Ako yung latter. Ako yung iniwan. Ako yung umaasang babalikan...
=================
It was a battle of will to wake up in the morning and not cry upon seeing the empty
space beside you. The space where he used to lie. That space where you used to see
him smiling at you when you wake up in the morning and where he cuddles with you
before sleeping at night.
Now its all gone. What was left was a big space that I cant fill up on my own.
I used to share all my dreams with him here, in my room. But last night was the
last time... Im afraid that he wont be coming back anymore.
He said he fell out of love. Akala ko nung una, imposible yung ganun. Maybe because
we were so in love that I never thought that time will come when we will be apart.
Maybe I was about to, I dont know. I guess my head was drained with all the fluid
due to my intense crying that I wasnt really aware of what I was thinking. Uh... I
thought I heard my phone ring from somewhere. Now where is it?
I looked behind my pillow. It wasnt there. I looked under the bed. No. Not there.
Ipinagpag ko yung kumot. Then I heard a soft thump. My phone fell on the bed. It
was still ringing.
Hello? I answered. Hearing my croaky voice put me on the edge of crying once
again..
Thank God you picked up! How are you? Pupuntahan ka namin ni Denise dyan! I heard
my friend Ree say on the other line. Hindi na ako nakapagsalita. I just cried some
more...
Hello? Mira?
Of course Im not okay! How the hell would I be okay? I just came out of a five-
year relationship for Gods sake!
Dont do anything stupid... Huh. Funny. Ive been doing that exact same thing for
the past five years... Ive been trying to make our relationship work for God knows
how long but it was like trying to build a house with two by fours and glue.
---
They both hugged me tight upon seeing my disarrayed self. Napaiyak na lang ako sa
kanila... I think theres nothing better for me to do that to cry my heart out.
Umiling ako. Iyak nga lang ako ng iyak kagabi eh. Malas pa na insomiac ako. SYA
kase.. sinanay nya kong laging nagpupuyat. Palagi kase kaming nagmo-movie marathon
tapos nagmi-midnight snack. Tapos kulitan galore hanggang sa mag-umaga.
Aish. Halika nga! Naligo ka na ba? Inamoy-amoy ako ni Denise habang hila-hila
naman ako ni Ree papasok ng condo ko.
Umiling ako ulet.
Yuck Mira! Ano ka ba naman? Pinapabayaan mo na yang sarili mo eh. Kumain ka man
lang ba?
Umiling ako for the third time. They sighed in unison. Eh kase naman, all I did was
cry last night. Kasalanan ko bang unli tears ako kagabi? Haay..
Okay. Isinara ko yung pintuan. I turned the shower on at tumapat dun. Tumingala
pa ko kaya halos pumasok na sa mata at ilong ko yung tubig.
Biglang nagbukas yung pintuan. Oo nga pala.. hindi ko ni-lock. Pumasok sina Ree at
Denise.
Im not sure Ill drown though. Ang hina ng tulo eh. Sumahod ako dun sa shower.
Joke lang guys. Labas na kayo ng makaligo ako. Sabi ko. Medyo hesitant pa sila
nun na iwanan ako kaso pano naman ako makakaligo ng nandun sila, di ba?
They looked at me skeptically; na para bang hindi sila naniniwala na matino ako.
Guys, Im fine.
Joke.
--
=================
Find A Cure
We went out... or rather.. I was forced to go out with them. Shopping daw muna.
Sino ba namang babae ang ayaw mag-shopping? AKO. Mas gusto kong magmukmok sa condo
ko. Tipid pa sa pera. Hindi pa ko pagod. Haaay..
--
Pagkatapos naming mag-shopping, bumalik ulet kami sa condo ko at naglinis sila. Ako
nakatanga lang. Ayokong galawin ang kahit ano dun sa condo ko. HE designed it kase.
Lahat ng ayos ng furniture, every nook and cranny, sya ang naglagay.
Kaya ayoko sanang galawin ang kahit ano dun kase it feels like Im letting him go
when I still cant. Hindi ko pa talaga kaya...
--
After cleaning, pinagtulungan nila akong ayusan. Lalabas daw kami. TO MEET NEW
FRIENDS. Naku, if I didnt know any better... Itatry lang nila akong i-hook up with
some guy. Para makalimot. For sure naman hindi ko yun magagawa kase iku-compare ko
lang yung mga lalaking yun sa kanya.
We went to this club na sikat daw. Hindi ko alam kase I dont usually go clubbing.
Simula nung maging kami, I didnt feel the need to go out and mingle. Sa kanya lang
kase umikot ang mundo ko. Tanga eh noh? Buti nga natagalan ako nina Ree kahit hindi
ko na sila naiintindi.
Ang baho naman dito. Yun ang una kong napuna. He wouldnt like it here... I
said to myself. Hate kase nun ang amoy ng alak at sigarilyo eh. Another reason kaya
hindi kami nagpupunta sa ganitong lugar.
Eh di mabuti. No chance of running into him.. Toinks. Narinig pala ni Ree yung
sinabi ko? Ganun? Ibig sabihin hindi ko sya makikita dito? Haaay... sana pala sa
Starbucks na lang ako nag-aya. Dun yun lagi eh. Nakiki-wifi.
--
After a few... err... drinks, I felt drowsy. Hot. Bothered. Nauseated. Lahat na.
NAHIHILO AKO. And with the blaring music and eye-sore LED lights, lalo lang sumakit
ang ulo ko.
I looked up to see a blurry image of a guy na nakatungo sa kin. Nakaupo kase ako,
eh matangkad sya.
You, silly. Naiiling nyang sabi. Hindi ko masabi kung gwapo sya kase medyo
madilim yung upper side ng mukha nya. All I know is that he has perfect teeth and
lips that girls would be dying to kiss.
He smiled again. Cmon. He grabbed my hand and led me to the dance floor.
Inilagay nya yung braso ko sa batok nya then he put his arms around my waist. Uh..
alam ko hindi slow yung song? Pero bakit ganun kami magsayaw? Parang tanga lang...
Whats your name? He whispered. Shit ang bango nya. Amidst all these horrid
smell, sya lang ang mabango. Lalo tuloy akong nahilo...
Mira. Ikaw?
Kent.
Ah... Wow. Ka-rhyme ng name ni ex.. Brent. Takteng yan. Alis ka na sa isip ko ex.
Di ka na kailangan eh.. >_<
Kent tugged me closer. Hey.. wanna go somewhere else? His smell was intoxicating.
Ang sexy pa ng voice nya.. pang-bedroom. Very airy. Shete. Baka mamaya rapist to
weh.
Where? Ako naman napahigpit ng kapit. Nahihilo ako kaka-sway. Nakailang inom ba
ko kanina? I cant even remember...
Somewhere quiet. He said. Ill pleasure you..
--
Lasing ako.
Kakabreak ko lang.
Im at my most vulnerable point in life so please dont judge me when I went out
with him for this pleasure that he promised to give.
Screw tomorrow.
--
Ugh.
The aftertaste.
The aftermath.
Masakit sa ulo! Kainis! Parang pinukpok ng ilang beses ng bote ang ulo ko! Wait...
where the hell am I? Pagmulat kase ng mata ko, Im pretty sure that Im not in my
own room... Iba ang bedsheet. Iba ang kurtina. Iba ang pintura ng wall.
OH MY GOD!
I screamed.
Napabalikwas ng bangon yung guy sa tabi ko. Ako naman sa katarantahan, nahila ko
yung kumot. Buti na lang doble doble yun.
Why?! Whats wrong?! He asked in worry. Una kong napansin yung mukha nya. Ang
gwapo takte. Did I just make out with this guy?
Kent?
I rummaged my brain for some info on Kent. Takteng utak yan, puno kase ng tungkol
kay ex ih...
Mira. Ikaw?
Kent.
Ah...
Where?
Somewhere quiet. He said. Ill pleasure you..
O_O
Y-Youre
He nodded.
Naramdaman kong nag-init yung mukha ko. It was all new to me. THIS. I never made
out with a stranger! Sa isang tao ko lang isinuko lahat-lahat. Kay EX.
Im going. Nakatungo kong sabi. Nagulat ako ng bigla nyang hinawakan yung braso
ko.
Wait.
He smiled. At ayun, nabato ako sa kinatatayuan ko. Para tuloy.. ayoko ng umalis.
Parang ganun ako kay Brent eh. When he smiles, natitigilan na lang ako. Ganun ko
sya kamahal...
Haaay.. si Ex na naman.
Y-Yes. I stammered.
Yes to what?
Yes Im sure.
Sure to what?
I sighed. Kakulit din ng isang to eh. Im going home. I said in finality. His
shoulders slumped and he let me go.
Okay, if you really want to.
Uhm.. where are my clothes? Walang nagkalat na damit sa sahig. Ano yun, inimpis
nya?
Nilalabhan.
HA?! Jusko! Ibig sabihin may pumasok na dito tapos nakita kami... ako..???
He chuckled. Dont worry. She swore shed never tell anyone. And besides, sanay na
yun sa kin. He said as if hes read my mind.
Ah... Playboy pala sya. Womanizer. Malandi in all sense of that word. Haynaku. In
all fairness naman, mukha syang mabait. Hindi nga lang mapakali sa isang babae.
Pang-ilan na kaya ako sa mga nadala nya rito? I shivered at the thought. I hope he
used some protection. Takte. Nakakahiya kaseng itanong eh...
He smirked. Then stay for a while. Tutal naman, nilalabhan pa yung mga damit mo.
Umiling ako.
Nagulat ako ng lumapit sya. T-Teka... Napapikit ako. Takte ano ba yan!
Narinig ko syang tumawa. Relax. I felt his hand on my face tapos yung isang kamay
kinabig ako palapit. Napamulat ako. Ang lapit ng mukha nya. Takteng yan. Tama na
yung kagabi. Ayoko na! Magagalit si ex... Toinks. Asa naman ako.
He sighed. You can use my bathroom. Itinuro nya yung naka-ajar na pintuan sa may
likuran ko.
Pano yung undies? Dami kong demands noh? Haha... Syempre, ngayon na lang naman
kami magkikita eh kaya hayaan na.
--
Paglabas ko ng bathroom nya, nakita kong nakalatag yung damit na sinabi nyang
ipapahiram nya sa kin. Hindi ko na sya nakita after that. Paglabas ko ng kwarto
nya eh yung maid na lang yung naabutan ko. Pinapakain pa nga ako weh kaso tumanggi
ako.
--
Pag-uwi ko sa condo ko, nandun sina Ree sa may pintuan, inaantay ako. Galit na
galit sila sa kin for leaving without permission. Walang habas pa ang pambabatok
nila sa kin. Hanep. Nakalog ata si ex sa utak ko..
--
=================
Up The Dosage
A few days later, nagpunta ulet ako dito sa fave tambayan ni ex. Sa Starbucks. Who
knows? I might run into him here... Sana...
Tabi nga dyan! I pushed him aside... or I tried to anyway. He didnt budge.
Tumawa sya. Kakaiba ka talaga. Ikaw lang ata ang babaeng nakilala ko na aminadong
nagpi-PMS!
Ayoko. He stepped on his right ng humakbang ako sa kaliwa ko. Asar naman to.
Nakuha pang makipagpatintero.
I gave out an exasperated sigh. Were causing a scene na eh ayaw pa rin nyang
tumabi.
Kenneth
Eh? Hula ko lang yun eh. Kunware nakalimutan ko na yung name nya so I came up
with a name na medyo malapit sa Kent. Tsamba pa. Pangalan nya pala talaga yun.
Ganun? Ang yaman yaman nya eh... Oo mayaman sya. Kita ko sa bahay nya. Tatlo pa
kotse nya. Psh. San kaya ako dadalhin nito?
Isinakay nya ko sa kotse nya.
At parang sinadya pa talaga nyang ilapit yung mukha nya sa mukha ko nung ibinuckle
nya yung seatbelt ko.. which I didnt ask him to do!
Ang gwapo ko noh? Sabi nya. Tumaas hanggang bubong ng kotse nya yung kilay ko.
So?
Wala lang. Im just wondering kung bakit ganyan ka sa kin. Dont you find me
attractive?
Sure. I accepted.
He kissed me.
And I was right. I didnt feel anything. Kilig lang... pero syempre, ikaw ba naman
ang halikan ng ubod ng gwapo kung hindi ka rin kiligin. But thats that. Wala ng
iba. Wala yung parang floating on air feeling na kay ex ko lang nararamdaman.
Yeah. It burns, doesnt it? Pwede na ba kong umalis? I opened the door pero
mabilis din nya yung naisara.
No.
Bakit na naman?
You think that you can get away that easily for hurting my ego?
Yes? Maybe? Look. I wasnt in a mood for playing your games today, okay? Maghanap
ka ng ibang makakalaro mo.
Tiningnan nya ko ng masama. Nakipagtitigan ako sa kanya. One thing I know for
sure.. I wasnt afraid of this guy. Kay ex lang ako takot. Leche. Ex na naman Mira?
Pasagasa kaya ako? Baka sakalaing matauhan?!
Si Ex. Out of the corner of my eye, nakita ko syang palapit sa kotse nya.
Ipinagbukas pa nya ng pintuan yung girl na kasama nya.
Tabi! Bababa ako! Pasigaw kong sabi kay Kent. He was looking at them too.
Sinundan ata ang tingin ko.
Look at me. He tilted my head so that I have no choice but to look straight at
him.
Good.
I dont.
Nakipagsukatan ako ng tingin sa kanya. By that time, nakaalis na ang kotse ni ex.
Lets go someplace.
Ayoko.
Whatever. He drove off. Gustuhin ko mang bumaba eh nakalock naman yung pintuan.
--
Naulit pa yung pagkikita namin ni Kent kase pinuntahan nya ko sa condo ko. Derecho
pasok nga eh. Akala mo dun nakatira. May dala syang Chinese takeouts.
Inimbita ba kita?
He shrugged. Prente pang itinaas ang dalawang paa nya dun sa coffee table ko.
He sighed, put down the food and walked towards me. Dere-derecho sya kaya alam kong
kapag hindi ako umurong eh mabubunggo nya ko. Kaya umurong ako ng umurong hanggang
sa magtama na yung pader at likod ko.
Why are you always chasing after me? Pabalik kong tanong.
Why?
Because you poured your heart out to a stranger at the bar. I was listening to
you. All you blab about was your ex and your failed relationship. Geez! Why dont
you just move on and get a life?
Why do you care? Nakakainis. I never asked him to listen to any of that tapos
ngayon susumbatan nya ko? Papangaralan? Who does he think he is?!
I dont know! He put his hands on each side of my face. I dont know why... but
for some reason, I found myself taking you home and not doing anything to you..
except na hinubaran kita ng damit kase nasukahan mo yun.
Napamulagat ako.
Umiling sya.
Sayang nga eh. Kung alam ko lang na ang sarap mo palang halikan.. di sana
sinamantala ko na. He smirked.
I dont know. Hindi ko alam kung bakit I wanted you to stay badly at my house at
gusto ko pang makipagkwentuhan sa yo. Ang weird mo nga eh! But in spite your
weirdness, I felt like Im being drawn to you.
Eh? Bakit? Bakit nya ko gusto? Nakakatuwa naman. Haha.. ewan ko. It feels nice
to know that someone likes you. After ex, I felt like I did something wrong to
deserve that. Akala ko nasa kin ang mali. This.. Kent.. was proving me wrong..
Really? Thats all you can say? Matabang nyang tanong.
Kent... What can I say? Alam ko namang mahal ko pa ang ex ko. Kahit anong gawin
nya, hindi ko sya magugustuhan.. kahit parang sobrang perfect na nga nya para sa
kin...
Im willing to help you get over him Mira. Will you let me?
Do I really have to forget my ex? Cant I live with even just my memories of him?
Kelangan ko na ba talaga syang kallimutan?
Pero...
Mira?
=================
He said well do this his way. So I had no choice but to follow his how to move
on list. Nagtataka lang ako kung bakit dito na naman kami sa Starbucks pumunta.
Akala ko ba kelangan ko ng kalimutan si ex? Eh bakit nandito ako sa favorite place
nya?
He shrugged. Magkakape.
A few minutes later, nakita naming pumasok si ex kasama yung girl na kasama nya a
few weeks ago. I choked back the tears that were about to fall. Matatanggap ko sana
kung ibang babae na yung kasama nya eh. At least I could say that it was just his
fleeting fancy. Pero ilang linggo na ang nakakalipas.. yung babae pa rin na yun? Di
ba may something na?
Gusto ko silang sugurin. Gusto kong magwala... but Kent held my hand... keeping me
in place.
Umiling sya at hinawakan pa mula sa likod ang ulo ko para hindi ko ma-divert ang
tingin ko. Sa katititig ko sa kanila... hindi ko na napigilang umiyak...
It will be okay.. I heard Kent say. Then he kissed the top of my head.
I cried... until all I see in front of me is a blurring image of a guy and a girl
happily having coffee.
--
As I've said... hindi fair ang partition... haha.. ganan lang talaga yan kaikli...
=================
Lahat ng iisipin mo in the future, lahat ng plano mong gawin with him.. imagine it
with someone else...
Why? Hindi ko maimagine. Kapag wala si ex sa future ko... nagiging blur lahat.
Halo-halo na. Walang malinaw...
Why?
Because.
So I tried. I imagined him walking with me on the streets of Rome. I imagined him
marrying me and having kids. I imagined us getting older..
=================
I dont know.. Nung kami pa ni ex, laging sya ang pumipili ng lugar na pupuntahan
namin. Dakilang tagasunod lang ako. Kaya ngayon.. hindi ako makapag-decide for
myself...
I dont know. As Ive said.. tagasunod lang ako sa gusto ni ex. Tsk.. antanga ko
pala...
I pressed my lips together. Sa yun ang naisip ko eh. Okay lang naman kung hindi
natin gawin.
He stood up. Nakaupo kase kami nun sa sala ko. As usual, feeling at home sya.
--
We were at this bridge kasama yung isang grupo ng mga jumpers. Fully-equipped sila.
They were about to finish preparing me for my jump when I chanced to take a glimpse
on the river below. Sobrang taas ng posisyon namin..
Natakot ako.
We were falling.
--
Nakangiti sya.
Masaya. For the first time since ex... feeling ko talaga masaya ako. Maybe it was
the thrill. Maybe it was the water. Maybe it was the jump... or maybe it was him.
--
Anong meron?
Wala lang. Pinaupo ko sila at umorder na kami ng pagkain. Iiwan ko lang yung
last will and testament ko. I teased.
Joke lang!
Youre not funny.
I sighed. I just wanna... thank YOU guys for sticking with me through all the bad
times in my life. And sorry for taking you for granted. Lalo na nung kami pa ni
Brent. Kahit nakakalimutan ko na kayo, you didnt treat me like a stranger. Im
really lucky I have you both..
So.. I just want you to know that I appreciate you very much.
They both get up and gave me a hug. Tapos nagkaiyakan pa kami bago dumating yung
order namin. Syempre libre ko. Haha.. first time ko ata silang ilibre..
And Im truly grateful for them.. kung wala sila baka... ewan. Hindi ko alam kung
saan ako mapupunta kung wala silang dalawa..
--
=================
E
Erase his existence in your life.
Nandito na naman si Kent sa condo ko. Anong ginagawa nya? Nililimas ang buong
bahay ko with exs things. Lahat ng ituro kong bagay na kay Brent or palaging
hinahawakan ni Brent o galing sa kanya... nilalagay ni Kent sa isang malaking trash
bag.
I looked around the unit. Oo nga. Wala na. Halos wala ng natira! Lahat ng pictures
namin ni ex, yung mga naiwan nyang damit, yung mug nya, toothbrush, socks and
eveything... ready to be thrown na.
Mabuti na nga lang hindi kasya yung couch dun sa trash bag eh...
Wala na. Sabi ko. Pati bed sheets itinapon nya. Ibibili na lang daw nya ko ng
bago...
Eh ano to?
I saw what hes looking at. The promise ring ex gave me. Binawi ko agad ang kamay
ko.
Give me that.
Wala na..
--
=================
Open naman ang heart ko for everybody else eh... Reklamo ko sa kanya.
He sighed. Totoo ba? O yang ex mo pa rin ang may pinakamalaking chunk ng puso mo?
Ilang buwan ka na bang ganyan ha? Dont you think its time na to move on?
Its easy for you to say... hindi mo pa kase nararanasan tong nararanasan ko
ngayon eh..
Two years ago.. I was left at the altar.. He said. Napatingin ako sa kanya.
Seryosong-seryoso sya. And when he spoke again.. he was on the very edge of
crying...
She was my everything.. so when she left, I was left with nothing... I tried to
kill myself after apologizing to everyone who went to the church. First I jumped
off a bridge. Pero tubig lang yung binagsakan ko. Hindi pa nga ako nalunod eh.
Second, I overdosed myself with sleeping pills. Hindi rin effective. Nabilaukan
lang ako. Then I decided to hang myself... but the funny thing is.. when the rope
was finally choking my neck and I was about to kick the chair off... saka naman ako
natakot mamatay.
It was like seeing him for the first time... I dont know what has gotten into me
but I found myself wanting to hug him. Kaya niyakap ko sya... He put his arm on my
shoulder and pulled me closer.
Tumingin ako sa kanya. How did you do it? Ako sa sarili ko, alam kong hirap na
hirap ako. Sa lahat ng bagay na ginagawa ko... naaalala ko si ex. I thought Ive
had it worse. Dahil nagli-live in na kami ni ex pero... mas masakit pala yung sa
kanya. He was about to get married when... she decided to just leave him.
Aray... parang mas hindi ko kaya yun.
He shrugged. Ewan ko kung pano. Basta inom lang ako ng inom noon, sleeping with
any gorgeous girl I came across with.. wasting my money.. wasting my life...
hanggang sa magsawa na rin ako. Nakakasawa eh.
Iniisip ko noon kung ano bang mali sa kin. Bakit nya ko iniwan? Pero narealize
ko din na... baka naman sya ang may mali... baka hindi lang talaga sya para sa
kin. Maybe I deserved someone better.. He looked at me.
For some reason, I found myself growing warmer towards him. Ewan ko.. baka kase
nakakarelate ako sa kanya?
He shrugged. Nothing. I just sat there sa pinakang-dulo and watched her get
married to some guy. Nanghihinayang ako syempre.. but thats that. When I let go of
all the bitterness I feel inside... naging magaan ng tanggapin lahat. That night,
umalis ako ng reception to celebrate on my own. Finally, sabi ko sa sarili ko, I
truly have moved on. Thats the night when I saw you.
Ah.. kaya pala bihis na bihis sya nun?
Manliligaw ka?
He rolled his eyes. Ang slow mo. Tingin mo ba gagawin ko lahat ng to kung hindi
ako interested sa yo?
Sorry naman. Akala ko kase matulungin ka lang talaga.. nakangiti kong sabi.
Matulungin talaga ako. But I dont go to this extent sa taong hindi ko naman
gusto. Sabi nya. Then he kissed my forehead. Open your heart to me Mira. Panahon
na para sipain mo palabas sa puso mo yang ex mo.
=================
Whats next? I asked him a few days later. Tinotoo nga nya. Nanliligaw sya. Adik
eh. Kung makaasta naman parang sinagot ko na sya.. Tsk tsk. Pinakilala ko rin sya
kina Ree at Denise. Nakakatuwa nga sya eh. Hindi sya tulad ni ex na gusto laging
kaming dalawa lang. Sya pinipilit pa nyang sumama sina Ree sa mga lakad namin.
Kaya naman tuwang-tuwa yung dalawa sa kanya kase tanggap nya yung mga kaibigan ko
tapos tanggap din sya nila...
Ang adik. Pinaltan lang? Haha... Tumingin ako sa kanya na kunwari eh inis ako. Pero
ngiting-ngiti lang syang parang bata na nagpapakita ng good grades sa mommy nya.
Nakakatuwa syang tingnan...
So.. para ma-complete mo yung list... sagutin mo na ko. He said while grinning
from ear to ear.
Magsasalita na sana sya ng biglang tumunog yung telephone. Since malapit sya, sya
na ang sumagot..
Hello?
For you...
Sino daw?
Hello?
Hello Mira?
B-Brent?
I heard him sigh on the other line. Habang padabog naman na naupo si Kent sa couch.
I looked at him and he wasnt very happy.
Bakit ka tumawag?
Napalunok ako.
O-Okay.
He hung up.
Ibinaba ko na yung phone at nilapitan ko si Kent. Umirap sya nung naupo ako sa tabi
nya.
Brent wants to talk to me. I said. Saka lang sya tumingin sa kin. Inis lang yung
nababasa ko sa mukha nya.
Dont hate me please... Hinawakan ko yung braso nya. Pero pinalis nya yung kamay
ko tapos bigla syang tumayo.
Teka Kent
Uuwi na ko. Good luck with your ex. Pagkasabi nyay pabalibag nyang isinara yung
pinto.
--
=================
Pero naka-off ang phone ni Kent. Tumawag din ako sa landline nya pero sabi nung
maid hindi pa daw sya umuuwi..
Haaay...
--
Huminga muna ako ng malalim then I debated with myself if this is the right thing
to do.
My stupid self insisted that this would make me happy. I guess theres no sense of
right and wrong left in me anymore...
Basta masaya ako. Okay na yun sa kin..
Nilapitan ko sya.
Brent?
He looked up... and smiled. Namiss ko yang ngiti mo, gusto ko sanang sabihin kaso
pinigilan ko ang sarili ko. Tiniklop nya yung laptop nya saka sya tumayo.
Medyo nagulat ako ng hinawakan nya yung tigkabila kong balikat tapos hinila nya ko
palapit at hinalikan yung pisngi ko.
Akala ko hindi ka darating eh. Ipinaghila nya ko ng upuan saka ako pinaupo.
Oo naman. Di ba? Kaya nga mas pinili kong pumunta dito at kausapin sya eh. Mas
pinili ko sya kesa kay Kent kase mahal ko pa rin sya hanggang ngayon... hindi pa
rin talaga ako nakakamove-on...
I nodded.
--
Kent calling...
I blinked.
Brent caling..
Namali lang pala ako ng basa. Naalimpungatan kase ako at may tumatawag. Nakapikit
ako when I picked up my phone from under my pillow. Akala ko naman si Kent na ang
tumatawag... Isang buwan na rin pala mula nung huli kaming magkita.
Haay..
Hello?
Nagugutom kase ako weh. I brought some food... nood tayong movie?
Okay.
Bye.. I hung up, saka sumubsob ulet sa unan ko. Hmmm... Im still very very
sleepy... Dati kase sapilitan akong pinapatulog ng maaga ni Kent eh. Hindi daw kase
maganda sa kalusugan ko yung masyadong nagpupuyat. Tama rin naman sya eh. Low blood
kase ako.
--
--
Pero hindi rin kami nakanuod. Bakit? Remember.. itinapon ni Kent lahat ng bagay na
kay Brent? Eh lahat ng movies na yun kay Brent eh. Pili nya at bili na. Nagtataka
nga si Brent kung bakit wala na yung mga gamit nya dun eh.
So we ended up eating na lang tapos konting kulitan bago ako tuluyang nakatulog sa
lap nya. Hindi ko kase kaya ang antok eh.
--
=================
Two months...
Two months na kong walang balita kay Kent. Ive been trying to call him pero
palaging unattended. Parang nasaktan ako. Nawalan ako ng isang importanteng tao sa
buhay ko...
Mali pala.
Tatlo sila.
Sina Ree at Denise umiiwas na rin sa kin mula nung maging kami ni exestebf.
Palagi kase akong kasama ni Brent eh. Wala na akong time kina Ree. Kagaya ulet ng
dati. Pahirapan na naman kaseng makahanap ng time para sa kanila.
Demanding kase si Brent. Gusto sa kanya lagi ang attention ko. Haaay... minsan nga
nakakapagod na eh. Ewan ko ba...
--
Starbucks na naman? Kape na nga ata ang dumadaloy sa katawan ko eh. Haaay..
Napakunot ang noo nya. Kakapasok lang kami ng Starbucks nun. As in kakalampas lang
ng pintuan.
May gusto ka bang puntahan? Tanong nya.
Napasimangot ako. Kung si Kent yun for sure papayag yun agad. KJ kase tong si
Brent eh.
O_O
Kent! Alis ka nga sa utak ko! >_<
S-San?
He smiled. Sa park.
--
So ayun, bumalik kami sa kotse nya na nasa parking lot. Ipinagbukas naman nya ko
ng pinto pero pagkaupo ko hindi ko ginagalaw yung seatbelt. Inaantay kong sya ang
mag-buckle.
--
--
Three and a half months ng maramdaman kong hindi ko na talaga kaya. Hindi ko na
kayang mag-pretend... Sa lahat ng ginagawa, si Kent lang ang pumapasok sa isip ko.
Even when Brent and I kiss, si Kent ang naiimagine kong humahalik sa kin.
At habang pinipilit kong mahalin ulet si Brent, mas lalo akong nahihirapan...
--
Brent...
Hmm?
May sasabihin ako. Kakatapos lang nyang mag-toothbrush. Opo. Dito na naman sya
nakatira sa condo ko. Haay... minsan nga feeling ko naso-suffocate na ko sa
presensya nya eh. Minsan, pagmulat ng mata ko, mas gusto kong wala akong
nagigisnang katabi kesa sya ang nakikita ko sa umaga.
Weird noh?
Tumingin sya sa kin na kunot ang noo. Tapos sumandal sya sa pintuan ng bathroom at
pinag-cross yung mga braso nya.
Napairap sya tapos bumalik ulet ang tingin sa kin. Why? Ayaw mo na ba kong
kasama? Hindi ka na sanay na nandito ako?
Umiling ako.
--
=================
Stuck. LAG. Hang ako.
Brent moved out. Nag-away pa kami. Nagsira pa sya ng gamit. Parang nung una lang.
But this time, baliktad na. Ako na yung umayaw...
Hindi matanggap ng ego nya na ako ang nakipag-break sa kanya. Pero hindi ko
hinayaan ang sarili ko na maawa sa kanya at bawiin yung sinabi ko.
--
Pero si Kent? Wala pa rin akong balita. Nga pala.. friends na ulet kami nina Ree.
Mas naging close pa nga kaming tatlo nung nawala si Brent sa buhay ko eh. Parang
sya lang yung panggulo sa buhay ko.. ngayon ko lang narealize. Ang tanga ko pala
talaga...
Ngayon nga pala, gagala daw kaming tatlo. Halos araw-araw na nga kaming gumagala
eh. Intayan daw dito sa park sa may fountain. Kanina pa nga ako dito weh.. ang
tagal naman nila..
Hey.. wanna dance?
May shadow na humarang sa kin mula sa sikat ng araw. At may kamay din na
nakalahad..
I looked up.
He has perfect teeth and lips that girls would be dying to kiss.
Face that you would love to see every morning beside you.
My vision became a blur... and I realized that its just my tears that are causing
that effect. Umiiyak na pala ako...
His arms.
His smell.
His heartbeat.
Namiss ko yung taong tumulong sa king makausad. Namiss ko yung taong nagmahal sa
kin ng walang hinihinging ano mang kapalit.
Miss na miss na miss na rin kita... Sabi nya. My heart beated faster... almost to
the point na parang sasabog na sya sa sobrang saya.
Bakit ngayon ka lang nagpakita? I asked in a muffled tone. Nakasubsob kase ako sa
dibdib nya.
He kissed me.
Hello?
Wala pa ehwait. Tiningnan ko yung phone ko. May incoming call. Si Ree naman.
Tumatawag si Ree. Wait. Sagutin ko lang.
Pinatay ko na yung phone ko. I sighed. Akala ko talaga totoo na yung kanina..
Sayang...
Bumabawi lang kami noh! Dati nga nung inaaya ka namin, hindi ka sumasama eh...
Mira! Ree!
Denise!
Nag-group hug kaming tatlo. Sweet namin noh? Hehe.. parang hindi madalas magkita
eh.
Umiyak ka ba? Kunot-noong tanong ni Ree habang ini-examine ang mukha ko.
Huh? Oo nga noh.. Sabi naman ni Denise na para bang saka lang napansin yung mukha
ko.
Umiling ako.
Napuwing ako. Pagdadahilan ko. Mahangin naman eh. Understood na kung mapuwing.
Kaso hindi naman talaga ako napuwing eh. Nagising lang ako sa isang magandang
panaginip.
Aba bago to ah... isa nga lang tao ang iniyakan ko pero ibang tao na. Hindi na si
Brent, si Kent na. Kakayanin pa kaya ng puso kong magmove on na naman? Parang kaka-
repair pa lang, nasira na naman... haay.. durog na ata eh.. -_-
Mira?
H-Ha?
Umuna na kong maglakad. Asar kase.. umaalpas na naman yung mga luha ko...
-----------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------
=================
Moving On?
MOVING ON?
If you would ask me how... I have no idea. May isang taong nagsabi sa kin na
kailangan mong pakawalan lahat ng bitterness sa puso mo towards that person para
mas madaling bumitaw... Pero minsan kailangan mo ring humanap ng taong tutulong sa
yo para mapalitan ng saya ang pait sa puso mo.
Ngayon naman.. mukhang na-stuck na naman ulet ako. Kay Kent. Six months, 2 weeks
and 4 days na since the last time that I saw him.
Akala ko mas madali ko syang makakalimutan kase maikling panahon ko lang sya
nakasama tapos nawala rin sya agad. Pero wala pala sa tagal yun. Wala sa dalas na
magkasama kayo. Basta maramdaman mo yung love na sinasabi nila... kahit pa wala na
sya sa buhay mo... mahirap pa rin syang makalimutan.
Six months..
Wala lang... paminsan-minsan tinatry ko pa rin syang tawagan.. malay ko ba kung may
sumagot... kahit parang ang labo na nung mangyare...
O_O
Its ringing...
My palm became sweaty at biglang lumakas yung tibok ng puso ko. Ramdam ko yung
kaba. I almost wished nga na sana hindi na lang nag-ring eh. Sana narinig ko na
lang yung same old unattended message na palagi kong naririnig..
Boses ng babae.
Araaay....
Tinakpan ko yung bibig ko to baffle the sound of my cry. I guess nauna na syang
maka-move on. Sino kaya yun? An occassional fling? O yung babaeng talagang kapalit
ko na?
Tama.. what hurts more is not having the chance to make things right. I guess Ill
be forever stuck here. Lilipas din ang panahon at alam kong mawawala rin tong
sakit na nararamdaman ko..
SANA.
=================
Epilogue
My thirty Day Plan ang sequel nito. Getit??? MY THIRTY DAY PLAN ANG
SEQUEL SEQUEL SEQUEL SEQUEL NITO.
***********************************************************************************
******************
Nakialam ka na naman ng gamit ko? How many times do I have to tell you na off-
limits ang mga gamit ko ha?
She pouted saka kumawit sa braso ko. Pakalat-kalat lang kaya yung sim mo!
Iniinsert ko lang nga kanina eh. Bakit ba hindi mo pa itapon yun?
Sya kaya?
My sister shrugged. Ewan. Hindi nagsasalita eh. Pinagbabaan pa nga ako ng phone!
Baka naman ex mo?
Hmm.. ewan. Sino naman kaya sa mga ex ko ang tatawag sa kin? Sa dami ng ex-
flings ko, hindi ko na alam. -_-
Tsk. Fine. Mag-Chinese ka. Basta i-order mo ko ng pizza ha? Ha? Ha? Ha?
That was the biggest mistake I ever made. I just wish na merong paraan para maitama
ko yung mali na yun.
***********************************************************************************
*****************
What'cha think?