LE.S. CAMPO DE SAR ALBERTO - =. _E— 25 ARIVERSARIO Pao UU RCI ko UCN YAL NL) Teel SOYSs r Se ( Coordinacién ) Colaboran: sibioteca do centro Me Josefa Lorenzo Torea UMAR IO oH Benvida do Director Pedro Roman Acto 25 Aniversario Lembranzas de tempos idos Domingo Alborés Fotos Entrevista Julio Caamaiio i Entrevista Elena Nogueira FEW Entrevista Matias Barreiro 16 | Unha retrospectiva a través da revista Entrepontes Revistas Entrepontes 40 | Cémo se formou a nosa Alameda? Equipo de Dinamizacién da Lingua GalegaCumplimos ahora 25 afios de la puesta en marcha de este Centro y os aseguro que entre todos, a lo largo de este tiempo, hemos reali- zado muchos cambios pero a la vez hemos mantenido los mismos valores como la libertad, la tolerancia, la disciplina, el respecto, el esfuerzo, el interés por el saber, la convivencia, y sobre todo, la coherencia de un Proyecto Educativo. La Conmemoracién del 25 aniversatio de un Centro Educativo no es “detenerse a mirar ensimismados el tiempo transcurrido” sino celebrar felizmente todo lo logrado en ese tiempo. Esta celebracién es un acto de agradeci- miento a todas las personas que dejamos aqui pasién, ilusién, empeho, ete. Es el momento de llenamos de orgullo y optimismo para el presente y para el futuro por lo que este Centro Educativo (IES Campo de San Alberto) ha significado formando personas, haciendo sociedad, mejorando con nuestro trabajo el mundo al que pertenecemos No lo dudéis, educando y ensefiando contribuimos al progreso social de nuestra ciudad y de nuestra sociedad. Un Instituto es el lugar donde nacen y se moldean durante 6 afios los suefos e ilusiones de los alumnos, la explicacién de un teorema matematico, el andlisis de un buen poema, la comprensién de un fenémeno fisico, o de un proceso histérico, 0 la sorpresa ante una reacci6n quimica. Mas aun, el mundo entero y su explicacién, las dudas, las preguntas, los debates y las reflexiones, todo se contiene en un Centto Educativo. Por otra parte, es indudable que la dotacién de medios materiales y los recursos humanos han ido mejorando a lo largo de estos afios. Deseo aprovechar este momento para decir que esa “tarea” no se puede atribuir nunca a personas concretas, porque es obra de muchos. Desde todos los equipos directivos que tuvo el IES Campo de San Alberto se traté siempre de impulsar, organizar y orientar un Proyecto Educativo de Centro, pero en ultima instancia es el profesorado el encargado de llevar a la practica el éxito educative. Desde entonces, hasta hoy, transcurrieron 25 afios, que no es nada... y es mucho, segtin como se mire. El reto constante de una Comunidad Educativa con la implicacién del profesorado, alumnos, familias, personal no docente, ayuntamiento, empresas y otras muchas entidades y colectivos, siempre desde el convencimiento de que todos juntos somos absolutamente necesarios para hacer el mejor IES posible. Termino agradeciendo la lealtad, la profesionalidad y la dedicacién de mis directos colaboradores y la de todos los que han hecho posible la noble tarea de educar y enseriar cémo se hace en el IES Campo de San Alberto. Muchas gracias, Dow Ronin25 ANIVERSARIO DO IES “CAMPO DE SAN ALBERTO” Lembranzas de tempos idos Domingo Alborés Nalgunha ocasién anterior téhome referido a este centro de ensino, o instituto “Campo de San Alberto’, utilizando a metéfora dun navio que ‘cruzaba garrido a abra de Noia. Hoxe podo afirmar que o seu ronsel persiste inda méis nidio, nobre e merecido despois das stias 25 singraduras que reportaron pingiies beneficios educativos, culturais e sociais para varias fornadas de xoves e adultos. Mais tamén, nestes 25 anos aconteceron lutuosos sucesos que nunca se desexaron vivir, deixando o baleiro que sempre comportan as mortes prematuras. Estoume a referir a: Ana Castro e Pilar Rey, profesoras de Lingua Galega ¢ Literatura; Fidel Digguez, profesor de Equipos Elec- trénicos de Consumo. Manuel Lampén, profesor de Tecnoloxia. Fausto, profesor de Castelén, que se nos foi no anonimato mais profundo facendo a stia derradeira viaxe a Madrid. Igualmente quero lembrar a aquelas aqueles profesionais que formaron parte dos claustros deste centro pero que polas stias propias circuns- tancias vitais vironse forzados a pedir outro destino@ aos que disfrutan dunha mais que merecida xubilacién. Do mesmo xeito, terio que lembrar ao persoal administrativo, subalterno e de servizo, aos que personifico con nomes e apelidos en Maria Romero @ Manolo Fontenlos, por seren eles os que dende 0 inicio das actividades deste instituto tiveron a ben acompafarnos, ensinarnos, axudarnos e servirnos. E a aquelas alumnas e alumnos tristeiramente falecidos aos que non ouso pérlles nomes para non deixar no esquecemento a ningtin deles. Non debo esquecerme de Matias Barreiro, Jaime Carbajo, Valeria Martinez e de Juan Barreiro, todos eles profesores patriarcas e matriarcas deste centro con mais de 23 anos ininterrompidos de servizo 4s sas costas. Anos nos que estiveron desenvolvendo multiples tarefas, amais da docen- cia, Mellor dito: impartindo docencia aos propios compafieiros co seu labor. Voume permiti-la licenza de facer unha curta introducién coa finalidade de contextualizar 0 que de seguido pretendo expor. Dende a consciencia de que ensino e educa cin merecen unha definicién diferente. Partindo da premisa de que o ensino, a accién de instruir e transmitir cohecementos, pertence sobre todo 6 mbito do centro, mentres que a educacién consti te unha tarefa basica da familia; tampouco se pode esquecer que a Administracién fixa obxec- tivos concretos para o proceso de formacién integral do discente e & por iso polo que esta formacién require que 0 razoable e conveniente sexa educar e ensinar, porque se non se lograran alumnos educados seria imposible o ensino. © catedratico de Psiquiatria, Enrique Rojas, recétdanos que educar é converter a alguén nunha persoa mais libre, independente e con mais criterio; en definitiva, nun individuo capaz de pilota-la propia vida acorde cunhas normas impostas polo feito de convivir. Por iso, a educacién humaniza € libera. © académico, Emilio Lledé (Sevilla 1927), dixo ho seu discurso de ingreso na RAE no mes de outubro de 1994: “Os seres humanos son aquilo que @ educacién fai deles’ Mais, a educacién ten diias facetas: a informa- cién @ a formacién. Ambalas dias conducen ao mesmo fin porque educar & instru, socializar transmitir conecementos; pero, asemade, guiar, saca-lo mellor que hai dentro dunha persoa, ir pulidoa e limandoa para facela mais dona de si mesma, IES “Campo de San Alberto” foi sempre consciente de que non podia existir instrucién sen educacién. Soubo e interiorizou ao longo de todos estes anos afronta-las demandas que requeria a sociedade. Foi quen de identifica-las stias propias limitaciéns e sendo coherente con elas procurou decote mecanismos que lle permitiran facerlles fronte, involucrando nesta tarefa a moitas persoas pertencentes a outros émbitos e 4s propias familias dos alumnos, construindo unha comunidade edu- cativa sobre as bases do respecto, a colaboracién a convivencia; afortalando as marcas identitarias, porque todos temos identidade, mesmo aqueles que nos acusan de tela. En resumo, o IES “Campo de San Alberto” marcouse unha direccién, un camifio a construir, dotouse de capacidade para acadalo ¢ foi constante neste labor sen dar saltos abruptos ao longo destes 25 anos, Por mor dunhas politicas erradas comezou a stia andadura educativa, 0 seu funcionamento, cunha consideracién inadecuada. Valorébase por Parte da sociedade noiesa e a da stia contorna como un centro de segunda categoria ao que acudfan alumnos que non tifan acadado a titula- cién de Graduado Escolar, alumnos da pouco estimada, naqueles tempos, Formacién Profesional; en definitiva, alumnos de segunda categoria en comparanza cos que accedian ao Bacharelato. As ‘*politicas de guetos” mudaron e aquela Primixenia inxusta valoracién transformouse nun acicate para os profesionais que co devir do tempo, un traballo abnegado e unha adicacién plena, conseguiron uns resultados académicos tales que osituaron no mais alto do ranking da Educacién Secundaria a nivel galego e non digamos a nivel do Estado. Os datos estatisticos estin af e pédense comprobar e cotexar! Sen dubida ningunha este prestixio e catego- ria tefien uns alicerces que foron e son froitos dun labor colectivo. Algo incuestinable, evidentemente, Tamén son froito do labor dos equipos directivos que se foron sucedendo nestes 25 anos, rexendo, mellorando e continuando 0 tesén e traballo dos que os precederon. En Pedro Romén e no seu equipo directivo recae a responsabilidade do presente e do futuro inmediato deste centro. Seguindo 0 roteiro trace- xado polos precedentes equipos o éxito fica asegurado e 0 IES “Campo de San Alberto” seguiré a ser un refente educative e a bandeira cultural de toda a bocarribeira do Tambre. E de mais alé! © IES “Campo de San Alberto” construiu unha comunidade educativa baseada en dous dos soiamentos nos que se basea a cultura do mundo occidental: a diversidade e a excelencia. Se ben , como di Spinoza: “A cousa excelente é moi dificil! Claro que € dificil, porque ¢ elitistal Pero. tampou- co & menos certo que a sia procura sempre debe ser comsubstancial 6 ambito da educacién e reulta necesaria e imprescindibel no terreo das relaciéns. A procura da excelencia foi, é e seré sempre o obxectivo a acadar. A atencién 4 diversidade foi inherente 4 propia dinémica do centro. A acepta- ciéh dalgunhas limitaciéns foron estimulos para mellora-la integracién e 0 respecto mutuo, porque € de todo punto imposible que todos sexamos iguais. As leis da Natureza rexen e condicionan. Non, non vou deixar escapar esta celebracién sen comenta-lo recofecemento que 0 “Campo de San Alberto” lle deu 4 lingua propia, a lingua de seu, Escribiu Victor Freixanes casual que na Galicia de hoxe as tinicas persoas realmente bilinglies, aquelas que defenden e practican © bilinguismo, son precisamente as galego-falantes’. Claro que si! “Non deixa de ser Alto e claro: Este centro Foi pioneiro na normalizacién do galego. Para evitar que fora patrimonio duns ou doutros, usouno, Para desacti- var posibles manipulaciéns acotfo interesadas, falouno, escribiuno ¢ utilizouno sen ningin complexo, Retomo de novo aquel precioso discurso de Emilio Lled6, ultimo premio ‘Princesa de Asturias de Comunicacién e Humanidades” (outubro de 2015) ao que denantes me tefo referido. Dicia académico: “A fngua matriz, non a matema que é a que nos acubilla e distingue, porque nacemos munka cunca fermosa que se chama Gingua matema.. Mais 0 que realmente somos é lingua matriz, lingua creadora, persoal, intima! Lingua idéntica, pero comigo mesmo, non com pantasmas méis ou menos inxustas que nos vvenderon certas ideoloxias. Hai que crer na identidade que tefia un coa sta propia decencia: a finguaxe que ew falo ¢ eu digo, aguela que representa as mitas verdades © tamén os meus erros. O mais rico tesouro & a fingua- ve, nela recdbrase 0 pasado, organtzanse as ideas que _forxan o fiome ¢ identificase o silenciads didlogo que comforma a esencia da fumanidade como especie capaz de ser e de saberse ser’ Di aquel cofecido e recohecido poeta do péramo castelén, Antonio Machado: “Caminante son tus huellas, ef camino y nada més; caminante no hay camino, se fiace camino al andar. Ab andar se face el camino, y al volver (a vista atris se ve la senda que nunca se fia de volver a pisar. Caminante no fiay camino siné estelas en la mar". Este camifiar compartido deixou un ronsel, unha longa e relocente estela no mar de Noia, que responde a un nome: Campo de San Alberto.Resulta unha tarefa imposible a de explicar, Mais, como estamos de celebraciéns de describir e informar sobre este centro sen mentar a aniversarios tamén acae rematar a conmemoracién Noia. este ano do 179 cumpreanos do nacemento da inesquecible Rosalia de Castro cunhas estrofas de “Cantares Gallegos” adicadas a Galicia, & stia lingua @ s xentes mozas de Noia: Pregunto: Alguén pode imaxinarse, describir a Noia sen facer unha ampla referencia ao instituto “Campo de San Alberto”? Cantart‘ei Galicia, teus doces cantares, que asi mo pediron na veira do mare Cantart'ei Galicia na fingua gallega, consuelo dos males, alivio das penas. ae As de Noya , ven s‘axuntan as graciosas rianxeiras, po-los redondos pettios, po-las cabeleiras crechas, po-los morenos lunares, e po-las agudas lenguas, qu abofé quen todo pican como se fosen pementa, Veiien despois recatadas, angu‘un pouguio soberbias por aquelo qu’elas saben Cantigiiedad ,e nobresa (pois por acé todos somos tal como Dios nos fixera), as menifias 6en compostas Lunka vila quisquilleira que por onde van parece, que van dicindo: ;Canela!ACTO CONMEMORATIVO DO 25 ANIVERSARIO © DIRECTOR DO CENTRO CO ALCALDE DE NOIA E EX-DIRECTIVOSEntrevista a Julio Caamano Julio Camaro Pérez, profesor de matemdticas & director do IES Campo de San Alberto dende o curso 1996/1997 ata o curso 2008/2009. —ulio, como recordas os inicios neste instituto? Eu cheguei a este Instituto 3 anos antes de ser Director. No centro habia FP e Bachatelato, e empe zabase a implantar a LOGSE. Nese momento foi cando un grupo de profesores decidimos entrar a formar parte dun equipo directivo e unha vez formado tratamos de dar 20 centro unha orienta- cién similar 8 que tifia pero cun novo enfoque. Os principios foron moi dificiles, moi convulsos pola lexislacién e porque nés fomos un dos 22 centros que adiantaron a reforma —Antes da reforma, como estaba estruturada a jas profe- Antes da reforma habia FP1 ¢ FP2 s6 na rama de Electricidade e Electrénica, 3 cursos de BUP (Ba- charelato Unificado Polivalente) e COU (Curso de Orientacién Universitaria). —Como xurdiu a idea e que necesidades habia de crear un novo instituto na vila? Tefio recompilados algiins escritos de prensa da &poca onde antigos profesores e directores do IES Virxe do Mar, como Moisés e Luki, dende os anos cincuenta e sesenta fan o sentir de que é necesario montar en Noia un Instituto de FP como se estaba facendo noutras vilas. Pero nin se construiu o centro nin se adoptou o sistema de FP no IES Virxe do Mar, Entén pata realizar estudos de FP os rapa ces ¢ rapazas de Noia tian que sair fora, Un dos nosos obxectivos, cando entramos a formar parte do equipo directivo, era incrementar a oferta educativa en FP posto que no bacharelato ¢ na ESO a demanda estaba cuberta—Entén non foi ata o ano 1990/91 que se iniciou esta andaina. Cales foron para ti os maiores retos ao afrontar a direccién no ano 1993/1994? A LOXSE tal e como estaba concibida supufia un reto: por unha banda supuria a escolarizacién dunha parte da poboacién que antes non tifa a obriga de estar escolarizada, xa que o ensino obrigatorio pasou dos 14 aos 16 anos e por outra parte tivemos que asumir nor centros de secun- daria os alumnos de 7° e 8° de EXB. Nés empezamos con 3° ¢ 4° de ESO e isto supufa un corte de nivel xa que 12 € 2° da ESO implanta- banse nos centros de primaria, Despois tivose que reagrupar e facer centros de primaria ata 6° ¢ a FSO completa pasou aos centros de ensino secun- dario. —Entén isto supuxo un cambio de paradigma € eu imaxino que as familias eran reticentes a ‘enviar os seus rapaces, tan pequenos, ao insti- tuto. Os cambios sempre son asi. Cando eu era pequeno, 08 rapaces pasabamos ao Instituto aos 10 anos xa, de feito, no meu 1° de Bacharelato no Instituto, habia alumnos de 10 anos con alumnos de 14 anos. Non habia escolarizacién por idade, entrébase a instituto mediante unha proba de ingreso; a escolarizacién era por cofecementos e por ma- durez, Na LOXSE 0 motivo primordial de escolarizacién era a idade do alumno, isto supuxo un cambio profundo xa que se forza a alumnos a estar nun determinado curso sen ter 0s cofecemento nin a madurez pata elo. Este foi, a meu modo de ver, 0 gran problema da LOXSE, ainda por resolver. Colocouse este tipo de alumnado en Plans de Garantia Social e en Formacién Profesional Bésica para que tefia unha certa formacién, pero a siia inclusién no mercado laboral é incerta, —Estabasme dicindo que no antigo bacharelato estabades alumnos de distintas idades. De que idades? Habia tamén rapazas? Si, si, era mixto. Non recordo o tope de idades para estar no bacharelato, pero si recordo que habia que ter como minimo 10 anos. Esta idea de grupo e de proxecto en comin foi un gran reto e unha bonita experiencia. —Cales son, baixo o teu criterio, os fitos mais importantes na historia do Instituto? © Instituto en si xa foi un fito moi importante para Noia. Ter un centro en Noia que sé atendia bacharelatos como era o IES Virxe do Mar cando en outras vilas xa existian dous ou incluso tres institutos, parecia aberrante. Se tifamos en conta a poboacién estudantil de Noia e da comarca, facer un novo instituto era unha necesidade primordial. En principio a construcién do centro estaba dirixida a un centro de Formacién Profesional. O centro empezou tendo sé a rama de electronica pero foi necesario atender ao alumnado de bacharelato que non cabia no IES Virxe do Mar, polo que tiveron que adaptarse 3 grupos de bacharelato neste centro, Isto foi o que provocou que este Instituto, a ia de hoxe, non sexa sé de FP e tea ademai ESO e Bacharelato. Como foron os inicios? Tanto 0 meu equipo directive como os anteriores tivemos un gran traballo administrative de construcién do noso PEC ¢ PCC. Non habla moitas referencias e fixemos moitos cursos, grupos de traballo € tivemos moitas reuniéns co profesorado do centro. De feito & 0 PCC que inda esta en vigor, € que terfamos que revisar porque a realidade de hoxe non & a mesma de hai 25 anos. © que si perdura no centro € 0 espirito innovador. Cando eu entrei a este instituto tifa 35 anos e era © terceiro profesor mais vello. Este centro era un centro novo con xente moi nova e cunha relacién co alumnado moi dinémicaEste espirite foi o que marcou a diferenza con ‘outros centros? Esta claro que intentabamos implantar unha LOGSE cando ainda persistia o bacharelato. Cando entra- mos nés na direccién intentamos buscar unhas lias basicas que nos definiran como centro; nal- gunhas cousas conseguimolo e foi moi satisfac torio, noutras non. Nés tramamos facer algo mais que un centro que imparte clases, intentamos meter no centro activi- dades relevantes: presentémonos a tédolos concur- sos posibles, fixemos viaxes internacionais, clases bilinges, empezamos coa escola de idiomas, implantamos a EPA, e, dende a Vicedirecién, factase unha exposicién mensual que non sé vian os alumnos, senén que tamén estaban abertas & xente do pobo. Intentamos aumentar a oferta educativa pero sem- pte tratando que 0 noso centro fora relevante dentro da sociedade da comarca. Despois intenta- mos espallar a Formacién Profesional. Elaboramos unha estatistica con tédolos alumnos que eran de Noia e da comarca e que facian estudos de FP fora pois habia mais de 200 alumnos nesa situacién. Con estes datos presentamonos na Conselleria de Educacién reclamamos mais oferta educativa Esta peticién deu como resultado o Ciclo medio de Xestién Administrativa 0 Ciclo Superior de Adminis- tracién e Finanzas aos que se uniri de Rama Sanitaria. Para dar cabida a toda esta oferta educativa tivemos que facer unha gran ampliacién do centro.Todo isto xunto coa habilita- cién da Aula Especifica foron os factores mais diferenciadores. mais tarde o —Como xurdiu a idea dunha Aula Especifica? A Aula Especifica era unha necesidade contempla- da na Lei, pero a sua implantacién foi a proposta da Conselleria de Educacién, e nés sempre estive- mos abertos a este tipo de iniciativas. A Aula Especifica foi habilitada, non creada, polo que os alumnos adscribense a distintos grupos da ESO. —Que diferenzas atopas entre aquela educa dos anos noventa e a educacién actual? Transcende publicamente que educacién parece que vai baixando de nivel. Eu sempre poho o exemplo das Mateméticas: cando eu estudaba, nos anos 70, tifa 5 clases de Mateméticas dunha hora (300 minutos 4 semana) e a xente que ia aobacharelato era “un pouco seleccionada’, xa que o resto, ao salt da escola, xa se incorporaba ao merca~ do laboral ter todos os alumnos escolarizados con clases moi similares, pero con 3 clases de Matematicas 4 sema na (150 minutos). Polo tanto, pedir o mesmo nivel en Matematicas é aberrante. Pasamos deste sistema de educacién a Si hai mellora noutros aspectos, xa que apareceron ovas materias como Milsica e Tecnoloxia que lle deron unha conformidade mais social 4 ESO e a0 Bacharelato, pero non un cardcter mais cientifico. Este novo émbito custoulle asumilo ao profesorado Porque entraron outros elementos a ter en conta: aptitudes, valores, notmas e procedementos - que xa se tifan en conta antes, peto que agora tefien que quedar reflectidos nunha programacién escrita - ademais de ter que asumir tédolos cambios de sistemas educativos resultado dos distintos cambios politicos. 0 que si perdura no centro € 0 espirito innovador. —E coa implicacién familiar notas méis diferen- zas? Estaban antes as familias mas pendentes dos fillos que hoxe? Hai unha relacién directa entre rendemento acadé- mico e familia, A estabilidade familiar e nivel econé- mico ou cultural incluso transcende na educacién. Antes, polo nivel econémico das familias, moitos ‘alumnos xa non chegaban ao bacharelato. Hoxe na FSO entra todo o mundo porque é un ensino obrigatorio, pero cando os alumnos tefien problemas de aprendizaxe, nun gran ntimero de casos, é porque non hai unha boa estrutura familiar ou econémica detras. Un fallo da educacién € non atender axeitadamente 4 diversidade. Politicamente a sociedade non se fixo cargo da educacién destes alumnos. A educacién do alumnado non deberia de depender sé do interese da familia, debe ser un interese do Estado, Despois, cando oimos “fracaso escolar”... sempre tefien fracaso escolar os alumnos que pertencen as capas sociais con méis problemas. Na mifta opinién, non deberiamos de falar de fracaso escolar senén de 10 “aproveitamento escolar’ € dicir, hai xente que ten un baixo aproveitamento escolar, pero non é un fracasado e ten que seguir estudando, dirixindo os seus estudos quizais non 4 Universidade, nin a un Ciclo Superior pero si a un Ciclo Medio , a FP Basica, a unha insercién laboral, etc, pero non é un fracaso. —Como ves as probas PISA e as Revélidas que din que se implantaran para resolver o fracaso escolar? Moitas veces penso que, se aos que fan as probas PISA Iles puxese eu os exames que lles fago aos meus alumnos ao mellor non aprobarian. & un sistema distinto de educacién. Se eu tefo un sistema onde un alumno que non saca un 5 é un fracasado escolar, non 0 podo comparar con outro sistema onde se o alumno non chega ao 5 non é un fracasado, s6 ten que estar atendido de maneira diferente. —Cal foi a tua mellor experiencia como director do Instituto? Tefio un grato recordo da xente coa que iniciel a mifia andaina na direccién deste centro. O curioso era que nos sentabamos a falar todo o claustro de profesores, non s6 os profesores que iamos formar a direccién, Entén quizais esa idea de grupo e de proxecto en comuin foi un gran reto e unha bonita experiencia. Naquel momento fomos un referente para todo 0 que tila que ver coa implantacién da LOXSE, Ten en conta que moitos profesores do instituto ian dar charlas a Recordo con moita satisfaccién tamén as primeiras Viaxes a0 estranxeiro, os primeiros intercambios, a iniciacién das Seccién Bilingties, —Xa para finalizar, pédesme contar algunha anécdota simbélica da historia do Instituto? © Ultimo ano que estiven na Direccién recibin a visita dun amigo que estivera traballando na direccién do Instituto e cando o viu dixo que non o recofecia. O feito de non recofecer o Instituto fisicamente era un reflexo do cambio interior do mesmo,3235 Entrevista a Elena Nogueira Elena Nogueira, vicedirectora do IES Campo de San Alberto entre os cursos 1996/1997 e © 2007-2008, —Como recordas aqueles inicios? Lembro que no ano 1995 0 profesorado do IESP de Noia, non sé desexabamos cambiar o nome do centro, senén que sofabamos con darlle un xiro académico importante. Pensando que o centro contaba naqueles intres cun claustro novo,era oportuno loitar por cambiar. —Cales foron para ti os maiores retos ao afron- tar a vicedireccién? Un dos retos era intentar que participasen tédolos departamentos nas actividades do centro, para conseguir unha mellor aportacién cultural e asi traballar todo 0 profesorado nun ambiente agrada- ble pofiendo sementes que logo se convertirian en froitos. —Cales foron para ti os maiores fitos na do Instituto? 1" Primeiro loitamos para conseguir tédalas lirias de Bacharelato, logo incorporar 0 primeiro ciclo da ESO, alumnos con adaptacién, a EPA, os Ciclos Formativos e a Escola de Idiomas.Todo isto fixo que © centro dese ese xiro que sofiabamos. Ai foi cando © sofia se fixo realidade despois de traballar a reo, —Que experiencia recordas como mellor daque- la etapa? A de aprender con moita ilusién cada dia a valorar © gran patrimonio cultural da vila de Noia e arredores, e apreciar o saber popular desa xente que traballa no mar, na terra e que s veces ten que emigrar deixando os fillos a cargo dos avés con tal de buscar 0 mellor para elesisto penso que quedou plasmado no libro de poemas e fotos que fixemos no centro coa colaboracién dos alumnos. Asi, 05 calendarios e as exposiciéns mensuais no centro, foron ensinando moitos destes valores. Lembro que no ano 1995 o profesorado do ISP de Noia, non sé desexabamos cambiar o nome do centro, senon que sofiabamos con darlle un xiro académico importante. —Que diferenzas atopas entre a educacién da- queles anos 90 ¢ a da actualidade? Cada ano atopamos moitos alumnos que nos animan a seguir traballando pola sua formacién, pero a diferenza dos alumnos de antes esté en que 6 tematar os estudos eles xa atopaban traballo; os alumnos destes anos - do século XXI, tefien que emigrar para poder vivir. Se estén formados e saben idiomas ainda poden traballar, por iso debemos motivalos a prepararse para afrontar esta crise, Hoxe tefien as redes sociais, unha ferramenta moi interesante para adquirir cofhecementos, perohai que informalos dos problemas que poden ter ho seu uso. —Podes contarnos algunha anécdota sobre a historia do instituto? Si, unha que lembro, tivo lugar un mes de xullo, no que 0 noso Director tivo que ausentarse catro dias, por suposto, nunca se ausentaba, Xusto un deses dias presentouse 0 Conselleiro de Educacién dicindo que viria a visitar 0 centro, que ainda non estaba inaugurado e xa pasaran cinco ou seis anos. Mentres visitaba o centro contemplou a posibili- dade de que se impartise ali 0 Bacharelato Tecnoléxico. Cando se decataron os pais © nais, presentéronse no centro a pedirlle a0 Conselleiro que os seus fillos puidesen facer este Bacharelato, pois non habia prazas para todos. A isto chéma- selle “loitar polos fillos” Por suposto déronnos unha leccién a todos porque se conseguiron as prazasMatias Barreiro, xefe de estudos durante 13 anos no IES Campo de San Alberto. —Como recordas aqueles inicios? Uf, xa fai tanto tempo, ¢ xa caeu tanto pelo... Ben, © que recordo que o Director que tifamos naquel momento deixaba o cargo e que se abria un proceso de elecciéns 4 direccién, Daquela habia un grupo de profesorado novo, con inquedanzas e ganas de patticipar na vida do Centro. Conven- céronme para que aceptara ir nunha das candida- turas e 6 final esa foi a que resultou elixida, A verdade é que resultaba apaixonante porque o grupo no que estaba integrado tifa unha idea bastante clara do que era preciso facer no Centro, e tamén contaba con moita xente implicada dende 13 fora... asi que as cousas foron mais doadas coa axuda da comunidade educativa. —Cales foron para ti os maiores retos ao afron- tar a Xefatura de Estudos? Cando comezamos esa aventura eu xa levaba mais dunha década nisto da ensinanza, e xa tifa pasado por diferentes Consellos Escolares en todos os Centros nos que estivera, e mesmo fora Xefe de Estudos durante un ano en Ribeira, asi que 0 cargo non me collia de sorpresa, Eu xa sabia que a Xefatura de Estudos é 0 cargo mais “desagradable’ porque un ten que tomar medidas que 4s veces son impopulares, tanto co alumnado como coas familias e co resto de docentes, pero se tratas de facer as cousas aplicando unha coherencia etratando de ser o méis xusto posible, a maioria da xente entende o que fas e colabora en gran maneita para que as cousas saian ben. Con todo, a vida no cargo foi dura para todos nés, especialmente 6 principio. Lembro os cursos ace- lerados de informatica para ser capaz de facer algo antes do Nadal, sesi6ns interminables para pasar as notas 6 ordenador e poder sacar os boletins a tempo, noites case sen durmir para ter os horarios fa tempo nas datas fixadas, as pelexas coa inspec- cién para acadar persoal, medios, obras.... En fin, moito traballino, pero as cousas tifan a sa recom- pensa cando vias que 0 curso marchaba. —Cales foron para ti os maiores fitos na historia do Instituto? Recordo especialmente os primeiros anos, cando os ‘cambios continuos na estrutura das ensinanzas no Centro nos obrigaba a unha continua adaptacién cada principio de ano, e tinamos que facer malaba- rismos para encaixar todo antes do inicio das clases. Era estresante, pero pagaba a pena: pasa- mos de ser un centro de FP con BUP e COU, que estaba participando na implantacién anticipada da FSO e que era considerado como de segunda categoria (en Xufo case non tifiamos matricula, € ‘en Setembro as aulas enchfanse con todo 0 alum- nado que 0s Centros de EXB “pasaban’.... con 5 ou mais materias pendentes) a ser un Centro punteiro de referencia, tanto no abano de ensinanzas (incorporacién do primeito ciclo da ESO, ampliacién de Ciclos de FP Media e Superior, novo Bacharelato en tres modalidades, incorporacién das Ensinanzas de Adultos, Aula Especifica... ete) como no niimero € calidade do alumnado que cada vez méis escollia ‘© noso Centro por a calidade da ensinanza que Iles ofreciamos s familias. En todo ese cambio tivo moito que ver o conxunto do profesorado co que contamos 6 longo deses ‘anos, un profesorado implicado a fondo para participar en todas aquelas experiencias innova- doras que fan xurdindo. Queto sublifiar, entre outras moitas, a participacién en concursos de todo tipo (Voz Natura, O Pais da Escola...), as ensinanzas Bilingues ¢ a participacién en proxectos Europeos (Comenius, Lingua, Grundvigt...) coas conseguintes visitas & maiorla dos pafses de Europa, os intercam- bios educativos co Reino Unido e Francia aprovei- tando as axudas da Conselleria para que 0 prezo das mesmas fora o mais baixo posible, a colabora- cién dos axudantes lingtiisticos na que fomos pio- neitos e dos que gozamos sen interrupcién ata hoxe), as innumerables exposiciéns que encheron o oso Centro da man de Elena e 0s seus colabora- dores, as representacidns teatrais que se fixeron, a gran participacién de toda a comunidade educativa nos festivais (Magosto, Entroido, Nadal...), a crea- cién xunto con outros Centros da bisbarra dos premios Leixaprén, as tardes deportivas dos mérco- res con enfrontamentos memorables profesora-~ dofalumnado, actividades de concienciacién e axuda 6s demais (Rede Solidaria)... e tantas outras que quedan féra por falta de espazo € porque o meu disco duro xa empeza a borrarse... 0 tempo xa vai facendo efecto!! Como equipo directive, a nés correspondianos facer propostas, pero sobre todo, non pofter atrancos a calquera iniciativa que os distintos departamentos ian suxerindo, En definitiva, apoiar animar tantas actuaciéns para facer da nosa comunidade educativa algo vivo e en constante proceso de mellora. Para todos os que pasamos por as distintas etapas daquel proxecto resultaba inmensamente satisfactorio chegar a unha reunién con xente de outros Centros que non se explicaban como se podian facer tantas cousas e tan ben nun Centro case de “aldea, que partia con moita desvantaxe comparado con moitos grandes centros de cidades grandes.Como equipo directivo, a nés correspondianos facer propostas, pero sobre todo, apoiar e animar tantas actuaciéns para facer da nosa comunidade educativa algo vivo e en constante proceso de mellora. —Que experiencia recordas como mellor daquela etapa? Non tefio un recordo que poida dicir que & 0 “mellor' ‘Quedariame con dous, xenéricos. © primeiro seria 0 traballo de equipo dentro dos equipos directivos nos que estiven: houbo varios cambios, pero en todo momento nos apoiamos uns outros, cada quen sabia o que tifa que facer en cada momento, e colaboramos intensamente para que as cousas sairan o mellor posible. Nos momentos duros, que tamén os houbo, sabias que podias contar con todo o grupo. © segundo, a implicacién da maior parte da comuni- dade educativa (sempre hai excepciéns) na tarefa de facer crecer 0 Centro, en todas as silas facetas. Para min foi especialmente grato oir das familias e do alumnado que “aqui sempre hai alguén que te escoita, con quen falar” Esa proximidade entre as familias, 0 alumnado e os distintos sectores do Centro (Direccién, Orientacién, Titores, profesorado...) non é doada de conseguir, e moito menos facer que perdure. Canto se botan de menos aquelas risas nas comidas/merendas/ ceas de antes! No plano persoal, tefio un gran recordo daqueles primeiros intercambios co Reino Unido e outros lugares do mundo, as viaxes 4 neve... as visitas de alumnado estranxeiro e a convivencia coas nosas familias. Sinto- me afortunado por ter participado en tantas e tantas ‘experiencias, que para min son méis importantes que a mellor das clases maxistrais que calquera poida impartir. E tamén quero sinalar que, estando nun cargo no que moitas veces tes que tomar decisiéns “duras” co alum- nado mais problemético, son precisamente estes alumnos os que, logo de 10 ou mais anos, os que mais agradecen 0 que fixeches por eles (ainda que nese momento non 0 entenderan). Vaia un satido para todos ‘eses “damnificados” que recofiecen o ben que Iles fixo aquela tifa que les botaches. 15 —Que diferenzas atopas entre a educacién daqueles anos 90 ¢ a da actualidade? Aqueles anos de profunda transformacién no sistema educativo foron dificiles de asimilar para moita xente “da vella escola’, acostumada a ter nas aulas alumnado "seleccionado” e cun nivel de interese nos estudos superior por termo medio 6 que tivemos nos primeiros, anos de implantacién da obrigatoriedade de escolariza- cidn ata 0s 16 anos. A moita xente custoulle adaptarse 6 teto de ter que oftecerlle motivacién a un alumnado que via esa ampliacién como algo moi negative. As, adaptaciéns curticulares, as medidas de apoio 4 diversidade, os programas de Diversificacién... etc resultaron duros para moita xente, pero tamén propor- cionaron moitas satisfacciéns cando conseguiches “en- ganchar” a uns cuantos no sistema Logo da estabilizacién e adaptacién a este sistema, volvemos a estar diante doutro cambio que nos pre- sentan como algo necesatio para recuperar un nivel de esixencia que en moitos casos esté a desaparecer (froito das escasas expectativas que a mocidade ve no seu futuro). Somos moitos os que pensamos que unha cousa € 0 que poidan dicir as leis (sen consenso e feitas por xente desconectada da docencia), e outra moi diferente 0 que as comunidades educativas pofian en practica dentro dese marco normativo. Unha boa lei pode fracasar se os encargados de levala a cabo non se implican nela, e polo contrario, unha mala resultar aproveitable co esforzo de todos. Time will tell! —Podes contarnos algunha anécdota sobre a historia do Instituto? Buff, son moi malifo recordando momentos puntuais, e algiins deles tampouco son para reproducir aqui sen ferir sensibilidades, pero... Poderia falar das eternas goteiras no taller de Pepe Facal (que agora se fixeron viaxeiras), daquela nai que chamei porque o seu fillo hon vifiera 6 Centro e me dixo se podia ir eu a esper talo “porque a ela non Ile facia caso”, da convivencia cos militares que acamparon no Centro cando vifieron a limpar 0 chapapote do Prestige... Eu que sei cantas cousas mais!Unha retrospectiva do instituto a través da revista Entrepontes http://blogs prensaescuela.es/entrepontes/ Entrepontes cumpre vinte anos A ‘evista Entrepontes, da que presentamos aqui una retrospectiva a través das portadas de cada un dos ntimeros editados desde os seus comezos, cumpre este curso vinte anos; vinte anos de actividade ininterrompida desde que alé polo ano 96, a profesora de bioloxia, Elena Nogueira, e vicedirectora_naquel momento, se empefara en editar unha revista para datlle visibilidade ao centro e poder amosar todas as actividades que se facfan, que eran moitas. Era un equipo novo e cun proxecto de centro, con ganas de darlle un presti- xio ao recentemente estreado institute: “Recordo que os meus fillos estudaban no colexio Peleteiro e traian unha revista e eu pensei, pois nés tamén facemos tanto ou mais pola educacién que calque- ra privado”. Elena tamén recorda que naqueles momentos habla axudas para a normalizacién linguifstica e "habia que aproveitalas'. Non cabe diibida de que detrés dun proxecto coma este ten que haber ilusién e empefio, teima, como diria 0 comparieiro Carlos. Sen estes ingre dientes & imposible porter en marcha o motor da actividade e esforzo que precisa para facerse reali- dade. Tamén importante 0 apoio dos compafel- ros porque esta é unha labor de equipo e por suposto 0 apoio das instituciéns educativas as cales deben ser consecuentes cos seus obxectivos apoiar economicamente este tipo de iniciativas que promoven o traballo colaborativo e interdisciplinar 16 entre o alumnado e entre o profesorado. Asi que a revista Entrepontes xa ten unha historia e ela mesma conta unha historia a través das stias paxinas. E como toda historia, conta con momentos baixos, como aquel ano no que estivo a piques de desaparecer e foi rescatada in extremis hun claustro, e momentos de gloria, como naquel outro que foi recofiecida polo Ministerio de Educa- cién cunha mencién de honra nos Premios Nacio: ais de Fomento da Lectura ou naquel outro que gafiou primeiro premio nacional de El Pais de los Estudiantes. A través das sas paxinas tamén podemos rememorar momentos tan intensos e histéricos para Galicia como foi o ano do Prestige e tantos outros acontecementos ao longo destes vinte anos, Alégrome moito poder poferlle o broche de ouro a este ntimero coa participacién dunha persoa da talla de Nélida Pion, muller sabia e fermosa onde as haxa, intelectual e vital a partes iguais. Escoitala nunca deixa indiferente, lela, todo Un pracer. Este curso aproximamos 0 noso alum: nado 4 stia literatura, que & a nosa literatura, que volve retornada a través do Atlantico. Tan simple © tan complexo: "Na vida, ter a coraxe de defender algunhas ideas, é moi importante” Pr, A, . . reliz Aniverjare, uirpentes!ENTRE - PONTESCURSO 98 = 99) Ris * Revista Entrepontes (1998-1999), gitaT NRE Ua) VT CURSO 1999-2000 Revista Entrepontes (1999-2000) SeSe TOWLE EIN Revista Entrepontes (2001-2002)Revista do eran t CAMPO DE SAR ALBERTO Revista Entrepontes (2002-2003)Poaceae : ~ CURSO 2004 - 2005 * Revista Entrepontes (2004-2005), . 2Revistado: JES CAMPO DE'SAN ALBERTO CURSO 2005 - 2006 ei Ee ETE TN trepontes (2005-2006)Revista Entrepontes (2006-2007) , . 6 Y eatenRevista do IES CAMPO DE SAN ALBERTO x Revista Entrepontes (2008-2009)21 de xufio de 2010 Revista do IES Campo de San Alberto Rafael G. Guerrero Angelita Salgueiro Ana Romani “No 2011 estariaterminada — “O segredo da empanada é “Omar é unha presenza alimpezadaria” 2 —_unha masifia moi ben feita’. constante na mifia vida" « “Pintar é necesidade e pracer” O pinto ifonso Costa recbenos na seu estudio de Camboto Galicia en tres dimensions Oslideres politicos de Gaia reflexionan sobre asia ideoloxia 1 ous profesoresd centro analizanoensino doinglés ¥. a biasstenibiidade EOE x _* Revista Entrepontes (2PaO NS a (ernie Ma ——— Revista Entrepontes (2010-2011)PREMIOS “Premios Nacionales de Fomento de la Lectura de la Prensa 2011” Realizada 1a valoraciin de las trabajos presentadas a la convocatoria piblica “Premios Nacionales de Fomento dela Lectura de la Prensa 2011”, levada a cabo por Resolucin de : 13 de mayo de 2011 (BOE de 28 de mayo) » emitido el fall del Jurado consttuid al efecto, ye i Ja Secretaria de Estado de Educaciin y Formaciin Profesional. por Resolucién 2 de ‘ 2 diciembre de 2011 (BOE de 22 de diciembre de 2011), ha dispueso otorgar la Menci6n Honorifica ‘ tira a Proyecto revista Entrepontes _presenado por pe ere D* Maria Josefa Lorenzo Torea, D" Mercedes Vicente Rivas, D* Rosa M, Conde Vieiro, D. desis Sénche: Bugallo, D. Guillermo Hernandez Rodrigue: y D. Juan Luis de la Sotilla Varela F ‘a Directra del CNIE > D*Maria Rodrigue: Moneo Madrid, 17 de diciembre de 2012 9 let Koe Se » "©. . Premio Nacional de Fomento da Lectura PrensaMestra entempos revoltos Pe eee ce Ce Pa Crescent enced eae eat eae Revista Entrepontes (2011-2012)25, Un instituto de Noia gana “El Pais de los Estudiantes” Los alumnos del centro Campo de San Alberto han retratado la movilizacién de un pueblo para conseguir los fondos necesarios para operar a nifia enferma Madtid, 29 Junio 2012 - 14:27 CEST Entre llamadas, correos electrénicos, horas extra, discusiones y alguna pelea con la tecnologia, un grupo de alumnos del instituto puiblico Campo de San Alberto, de Noia (A Corufa), consiguié entrevistar a la cantante Luz Casal 0 montar un emotivo reportaje sobre la movilizacién de una comunidad para conseguir el dinero que necesitaba la operacién de la pequefa Paula, que nacié con agenesia sacra, Con estas y otras historias, y la ayuda de sus profesores, hicieron el periddico Entrepontes, con el que han ganado la undécima edicién del programa de prensa escuela El Pais de los Estudiantes. 35Revista Entrepontes (2012-2013)Revista Entrepontes (2013-2014)CTU REL «.* Revista Entrepontes (2014-2015),«...* Revista Entrepont ‘es (20:Como se formou a nosa Alameda? Ollando na *Noia da Memoria’ libro entrafable de Pedro Garcia Vidal, do que moitos aprendemos, vemos como a burguesia do século dezanove, reclama extensos paseos ben poboados de arbora- do, e grandes alamedas, No 1836 tivo lugar a desamortizacién dos bens eclesidsticos, cedendo és Concellos como Noia, amplios espacios como por exemplo as hortas anexas 6s edificios relixiosos. A antigua “Agra das Bifias’ logo Campo de San Francisco, daré paso a Alameda e Campo da Feira. Este espacio posufa unha extensién maior que a actual e nel tivo lugar unha gran plantacién de arbores. No ano 1848 vai ter lugar a primeira gran plantacién de élamos, que seré continuada en anos posteriores dard lugar 6 nome de “alameda” © longo dos anos 1849/50/51 e 52, plantanse arbores de todo tipo. No ano 1880 debido 6 lamentable estado do Parque de San Francisco, parque piiblico desta vila, fanse modificaciéns para meliora-lo seu aspecto. Neste mesmo ano coménzase a realizacién dos xardins colocados na fronte da Alameda, e 0 5 de agosto dese ano colécase a primeira pedra dun dos elementos que van caracterizar a este espacio urbanizado, e que Ile vai dar nome: 0 busto do escultor Felipe de Castro, que non se veré remata- do e inaugurado ata catro anos despois e logo de mailtiples vicisitudes. Outros elementos que completarén a urbani- zacién deste espacio serdn: a colocacién de bancos en anos sucesivos, 1926, 1956; e tamén a constru- cién dun elemento fundamental, que aparece ligado de forma clara &s alamedas, como é 0 “palco da misica’, desde onde tocaban as bandas populares. No ano 1893 encérgase a construcién dun primeiro palco; posteriormente, no ano 1950, ten lugar a inauguracién do palco actual. © ele- mento que lle deu nome a este espacio, 0 dlamo, 40 desaparece progresivamente, sendo sustituido por drbores de menor porte e pola fileira central de palmeiras. A urbanizacién complétase en 6poca recente co embaldosado (1968), ¢ a poste- rior creacién do parque infantil no denominado "Campitio” (1970). © lado da Alameda, e separado pola via que conduce a Muros, aparece 0 outro espacio verde que estaba en principio unido 6 anterior, pero que vai seguir unha orientacién diferente. Neste lugar consérvanse restos dos primeiros élamos plantados e vai ser adicado a celebracién das diferentes feiras de gando que van ter lugar na Vila 6 longo do ano. Este seré tamén o lugar a onde se traslade a Feira de San Marcos no ano 1856. Pola sia dedicacién, 0 xa denominado Campo da Feira, permanece como espacio verde ata épo- cas actuais. A progresiva perda de importancia das feiras deu lugar a que 0 Campo da Feira fora paulatinamente convrténdose nun lugar olvidado na sa atencién e coidados. Neste momento, o Campo da Feira, como podemos ver un espacio axardinado.LE.S. CAMPO DE SAR ALBEG www.edu.xunta.es/centros/iescamposanalberto/ A INNOVACION COMO MARCA DE IDENTIDADEFM Oa USS A OU SAUL 1° e 2° ESO 3° e 4° ESO Humanidades e Ciencias Sociais Ciencias Humanidades e Ciencias Sociais Ciencias Bioloxia, Xeoloxia, Filosofia e Musica 1° e 2° curso Instalaci6n de Telecomunicacidns (2.000 h) Xestién Administrativa (2.000 h) Administracion e Finanzas (2.000 h) Laboratorio Clinico e Biomédico (2.000 h) EBI (Educacién Basica Inicial, Niveis |-Il) SAW (se We Talol at cob larer- lar Mo Waele ico eC) Aula Mentor IES “Campo de San Alberto” Ria Egas Moni ‘Teléfono 981 82 2800 - Fax 822887 fd 15200 NOIA (A C e -www.eduxunta.es/centros/iescampodesanalberto