Chapter XXI

ORPHEUS ET EURYDIC
Hymn vce Orphe ad nptis cum Eurydic voctur. Ille deus mtrimni adfuit, sed nec
verba laeta nec men flx attulit. Fax quam tenuit nlls igns dedit.

Mtrimnium exitum

nflcem habuit, nam npta, Eurydic, dum per herbs cum turb comitum ambulat, dente
serpentis in pedem recept, occidit.
Orpheus, postquam ad supers aurs mortem Eurydics satis plrvit,, ausus est ad
Stygem dscendere et eam inter umbrs invenre.

Prserpinam et Pltnem tenentem

rgnum umbrrum adiit et sc ait: `O d posit sub terr, nn hc dscend quod Tartarum
vidre dsderbam nec canem Cerberum, mnstrum ingns, vincere. Causa viae est coninx
quam serpns necvit et crscents anns abstulit. Cntus sum cre vulnus ferre, sine me
coniuge vvere, sed Amor vcit. Hic deus bene ntus est in r super; forsitan hc d e
audvistis. S fma rapnae est vra, Amor vs quoque coninxit. r, retexite fta Eurydics.
Omnia dbmus vbs; omns ad nam fnem propermus.

Haec est domus ultima;

longissima rgna tentis. Cum Eurydic ists anns gerit, vbs erit. Poscimus hoc dnum;
sed s fta negant veniam pr coniuge, certum est mihi hc manre. Gaudte morte durum.
Eum dcentem tlia animae exsangus audibant et lacrimbant.. Tantalus undam nn
petvit; orbis Ixonis stupuit; Ssyphus in su sax sdit. Eumenides quidem lacrims nn
retinbant nec rx Plt nec coninx Prserpina e rant negre poturunt; Eurydicn vocant.
Illa erat inter umbrs recents et tard pass d vulnere ambulbat. Orpheus gaudns
eam accipit sed cum hc lge Pltnis; nn dbet respicere Eurydicn dnec ingentem
spluncam Avernum exierit; aut dnum erit vnum.
Arduum et obscrum et cre erat iter erum per mta silentia. Summa splunca nn
procul fuit. Orpheus timns et avidus magnopere respicere dsderbat; amns oculs revertit
et prtinus relpsa est.

Brachhia tendns et certns eam prehendere, nl nisi aurs nflx

tenuit. Dscendns iterum illa dxit suprmum `val quod iam vix auribus Orpheus accpit, et
Eurydic rursus edem reversa est.
Orpheus gemin morte coniugis stupuit. Charon eum frstr rantem et flmen Stygem
iterum trnsre dsderantem prohibuit.

Septem dis tamen ille sdit in rp sine cib.

Lacrimae dolorque furunt cibus anim.

Deinde dcns des esse crdls, s domum recpit,

et nunquam poste amrem fminrum alirum petvit.