Sei sulla pagina 1di 32

O Lsludanle de Hunanidades

Hcrnann Hcssc

2
DO MLIO das veIhas consliues nuilo junlas e das eslieilas
iueIas da anliga e pequena cidade deslacava-se un casaio inenso, con
suas nuneiosas janeIas e sua escadaiia de degiaus j gaslos peIo lenpo e
as lolas de viias geiaes. Tinha un ai sinuIlaneanenle digno e
nedocie ~ e eia exalanenle isso o que lanlen senlia, a seu pipiio
iespeilo, o joven KaiI auei, que lodas as nanhs e lodas as laides
enliava nesse casaio, con a sacoIa de Iivios. A enconliava eIe os
piazeies do cIaio e puio Lalin e dos poelas cIssicos aIenes, a se
delalia con as conpIexidades do Ciego e sofiia as huniIhanles deiiolas
da Igelia, de que no leiceiio ano goslava lo pouco quanlo no piineiio,
aIen disso, eia senpie con deIeile que esculava aIguns dos veIhos e
sinplicos piofessoies, de lailas giisaIhas, ao passo que sofiia, no
poucas vezes, nas nos dos piofessoies nais jovens e inpacienles.
No nuilo Ionge do piedio do coIegio eslava IocaIizada una
anliga neiceaiia, onde conlinuanenle se via enliai e saii genle que sulia
e descia os encaididos e nidos degiaus da poila senpie aleila e se
espaIhava no escuio coiiedoi do ainazen, que cheiiava a IcooI, selo,
peliIeo e queijo. Ioi a linha KaiI de passai diaiianenle, pois seu quailo
ficava na nansaida dessa casa, cono pensionisla da ne do neiceeiio,
olliveia cana, nesa e ioupa Iavada a dois passos do coIegio.
Assin cono eia escuia e feia a Ioja, ludo eia Iuninoso e agiadveI
I en cina, no quailo de KaiI liiIhava o soI o lenpo lodo en que
peinanecesse no ceu, e, da janeIa, avislava-se nais de nelade da cidade,
cujos leIhados eIe conhecia cono as paInas das nos e seiia capaz de
nencionai un poi un.
Das nuilas coisas loas que con alundncia havia na Ioja, iaias
eian as que sulian peIa ngiene escada ou, peIo nenos, nunca
chegavan ao pialo de KaiI auei, a nesa da veIha Sia. Kusleiei no eia o
que se pudesse chanai faila e o noo nunca conseguiu se Ievanlai
salisfeilo da nesa. Apesai disso, KaiI e a palioa convivian
anigaveInenle e o quailo deIe peilencia-Ihe lanlo cono a un nolie
pincipe o seu casleIo. Ninguen o inconodava I en cina e podia fazei
ludo o que quisesse ~ e KaiI fazia nuila coisa. AIen dos dois aleIheiios,
de vislosas pIunagens, que eIe linha nuna gaioIa, KaiI inslaIaia una
oficina de naiceneiio e un foino en que fundia chunlo e eslanho, no
veio, junlava nun caixole, con a aleiluia vedada con leIa de aiane,
colias cegas, Iagailixas, colieIos, osgas, que sunian ieguIainenle, de
lenpos en lenpos, aliaves dos luiacos da iede. KaiI possua lanlen
un vioIino e, quando no Iia nen lialaIhava de naiceneiio, que eia seu
passalenpo favoiilo, enlo locava vioIino a quaIquei hoia do dia ou da
noile.

3
Assin oiganizaia o joven esludanle seus piazeies doneslicos e
eia difciI que livesse aIgun dia aloiiecido. AIen do nais, no Ihe
faIlavan Iivios, que eIe lonava de enpieslino onde quei que visse
aIgun de inleiesse. Lia solie os nais vaiiados assunlos, nas,
naluiaInenle, linha nais incIinao poi uns do que poi oulios, seus
lenas piediIelos eian as Iendas e sagas anligas e os dianas hisliicos en
veiso.
Tudo isso, lo nuliilivo paia o espiilo, no eia capaz de saciai,
poien, a eleina fone de KaiI. Ioi isso, quando eIa apeilava, descia
fuilivanenle, siIencioso e Iepido cono un jaguape, os escuios e
deciepilos degiaus ale ao ainazen, onde se deiianava una pIida ieslia
de Iuz. No eia iaio enconliai, solie os caixoles, un naco de lon queijo,
ou una laiiica de aienques cheia ale a nelade, ou un pai de Iingias.
Nos dias lons, ou quando KaiI, sol o pielexlo de dai una ajuda, enliava
decididanenle na Ioja, chegavan aos seus loIsos nos cheias de aneixas
secas, pedaos de pia ciislaIizada e guIoseinas seneIhanles. Lssas
incuises, poien, no as fazia poi cupidez guIosa nen con a conscincia
pesada, nas, en loa paile, con a inocncia do faninlo e, lanlen en
paile, con os senlinenlos do lon Iadio, que no sale o que e lei nedo
da genle e enfienla o peiigo con o secielo oiguIho e a fiia geneiosidade
de un Rolin Hood. S que o leneficiiio dessas incuises jusliceiias eia
eIe pipiio. Iaiecia a KaiI eslai peifeilanenle de acoido con as decenles
Ieis da oiden univeisaI que o que a veIha palioa avaia-nenle Ihe
sulliaa as iefeies fosse ieliiado da supeialundanle cnaia de
lesouios do fiIho deIa.
Lsses hlilos, ocupaes e passalenpos devian, ao Iado da escoIa
loda-podeiosa, laslai, de falo, paia enchei as hoias e os pensanenlos do
joven KaiI. Lnlielanlo, eIe eslava nuilo Ionge de se consideiai salisfeilo.
Ln paile paia enciunai e iiiilai os coIegas, en paile cono fiulo de suas
Ieiluias eslelicas e ainda en paile poique, nessa epoca, senlindo peIa
piineiia vez os ineliianles anseios de un coiao adoIescenle, decidiu
pisai os seduloies nas aidiIosos leiienos das paixes anoiosas. L, cono
j salia de anleno que, sen esfoio concielo e inicialiva, no leiia
giandes piolaliIidades de alingii sua nela, alandonou quaIquei
pielenso de nodeslia e dedicou Iogo suas alenes a nais leIa noa da
cidade, fiIha de una alaslada fanIia e que, s peIa eIegncia e finuia do
liajai, desIunliava ale as denais donzeIas de sua idade. ResoIvido a
coilej-Ia, nosso esludanle passeava diaiianenle dianle da casa deIa e
quando a enconliava a janeIa ou se ciuzavan na iua, KaiI liiava o chapeu
nuna vnia lo piofunda e iespeilosa cono nunca fizeia ao ieiloi.

4
Assin coiiian as coisas quando, poi neia casuaIidade, un
aconlecinenlo foiluilo veio dai novas coies a exislncia de KaiI e aliiu
un novo poilo paia sua vida.
Una noile, no fin do oulono, KaiI, insalisfeilo con a xcaia iaIa
de cafe con Ieile que Ihe couleia cono janlai, foi inpeIido peIa fone
paia nais una de suas incuises. DesIizou siIenciosanenle peIa escada e
passou en ievisla o ainazen. Depois de una expIoiao nelicuIosa, viu
un pialo de laiio con una giossa falia de queijo hoIands, en sua casca
veineIha, un po escuio coilado ao neio e duas peias-dgua, de
lananho e coi nuilo sugeslivos.
O faninlo podeiia, con un pequeno esfoio, lei adivinhado que
essa neienda se deslinava ao palio e aIi foia deixada, poi inslanles, peIa
ciiada, chanada a execulai aIguna laiefa uigenle. Mas, no fascnio da
inespeiada viso, KaiI piefeiiu aceilai a ideia de que con a inocncia do
faninlo e, lanlen en paile, con os senlinenlos do lon Iadio, que no
sale o que e lei nedo da genle e enfienla o peiigo con o secielo oiguIho
e a fiia geneiosidade de un Rolin Hood. S que o leneficiiio dessas
incuises jusliceiias eia eIe pipiio. Iaiecia a KaiI eslai peifeilanenle de
acoido con as decenles Ieis da oiden univeisaI que o que a veIha palioa
avaianenle Ihe sulliaa as iefeies fosse ieliiado da supeialundanle
cnaia de lesouios do fiIho deIa.
Lsses hlilos, ocupaes e passalenpos devian, ao Iado da escoIa
loda-podeiosa, laslai, de falo, paia enchei as hoias e os pensanenlos do
joven KaiI. Lnlielanlo, eIe eslava nuilo Ionge de se consideiai salisfeilo.
Ln paile paia enciunai e iiiilai os coIegas, en paile cono fiulo de suas
Ieiluias eslelicas e ainda en paile poique, nessa epoca, senlindo peIa
piineiia vez os ineliianles anseios de un coiao adoIescenle, decidiu
pisai os seduloies nas aidiIosos leiienos das paixes anoiosas. L, cono
j salia de anleno que, sen esfoio concielo e inicialiva, no leiia
giandes piolaliIidades de alingii sua nela, alandonou quaIquei
pielenso de nodeslia e dedicou Iogo suas alenes a nais leIa noa da
cidade, fiIha de una alaslada fanIia e que, s peIa eIegncia e finuia do
liajai, desIunliava ale as denais donzeIas de sua idade. ResoIvido a
coilej-Ia, nosso esludanle passeava diaiianenle dianle da casa deIa e
quando a enconliava a janeIa ou se ciuzavan na iua, KaiI liiava o chapeu
nuna vnia lo piofunda e iespeilosa cono nunca fizeia ao ieiloi.
Assin coiiian as coisas quando, poi neia casuaIidade, un
aconlecinenlo foiluilo veio dai novas coies a exislncia de KaiI e aliiu
un novo poilo paia sua vida.
Una noile, no fin do oulono, KaiI, insalisfeilo con a xcaia iaIa
de cafe con Ieile que Ihe couleia cono janlai, foi inpeIido peIa fone

5
paia nais una de suas incuises. DesIizou siIenciosanenle peIa escada e
passou en ievisla o ainazen. Depois de una expIoiao nelicuIosa, viu
un pialo de laiio con una giossa falia de queijo hoIands, en sua casca
veineIha, un po escuio coilado ao neio e duas peias-dgua, de
lananho e coi nuilo sugeslivos.
O faninlo podeiia, con un pequeno esfoio, lei adivinhado que
essa neienda se deslinava ao palio e aIi foia deixada, poi inslanles, peIa
ciiada, chanaaa a execulai aIguna laiefa uigenle. Mas, no fascnio da
inespeiada viso, KaiI piefeiiu aceilai a ideia de que un sei lenfazejo e
caiidoso Ihe enviaia o nan, e, con senlinenlos de gialido, piepaiou-se
paia devoi-Io.
Anles de KaiI leininai de conei os Ilinos pedaos, suigiu a
poila do ainazen a ciiada alell, con suas panlufas siIenciosas e una
veIa na no, suipieendendo, con oIhos aiiegaIados de espanlo, o
nefando deIilo. O joven galuno ainda linha o Ilino pedao de queijo
enlie a no e a loca e ficou paiaIisado, enquanlo senlia que ludo
desnoionava a sua voIla e eIe afundava nun alisno de veigonha. Assin
peinaneceian dois inveis, poi aIguns ninulos, iIuninados peIa veIa
liuxuIeanle. A vida poi ceilo ofeieceiia ainda ao audacioso esludanle
nuilos nonenlos doIoiosos nas nenhun, con ceileza, nais enlaiaoso
do que esse.
~ Mas que coisa! ~ conseguiu alell excIanai, poi fin, oIhando
paia o naIfeiloi, nuicho cono un condenado a foica, ~ Mas que coisa!
~ iepeliu alell.
~ Tu no sales que isso e ioulo`
~ Sei, sin. CIaio que sei.
~ Meu Deus do Ceu! L nesno assin o fizesle` Cono pudesle`
~ Lslava poi a, alell, e pensei que...
~ Iensasle o que, iapaz`
~ Iois cono eu eslava con fone...
Quando a ciiada ouviu essas paIavias, aliiu a loca e encaiou o
coilado con una expiesso de infinila suipiesa e conpaixo.
~ Iassas fone` Lnlo, I en cina, no le do laslanle de conei`
~ Iouco, alell, nuilo pouco. L na ninha idade, sales cono e...
~ Ah, essa no! Iois esl len. Cone o ieslo do queijo, v! L as
peias, j conesle as peias`
~ Ainda no. Lslo aqui no loIso paia con-Ias I en cina.

6
~ Iodes Iev-Ias e con-Ias. Na cozinha len nais de ludo, no le
pieocupes. Mas agoia e neIhoi que sulas depiessa, anles que apaiea
aIguen e esliague ludo.
Con eslianha sensao na gaiganla, KaiI voIlou iapidanenle ao
seu quailo e coneu pensalivanenle as peias. Depois, senliu o coiao
nais Ieve, iespiiou aIiviado, espieguiou-se e foi luscai o vioIino,
execulando una laIada de agiadecinenlo a que inpiiniu un
andanenlo aIegio nuilo vivo. MaI leininava quando aIguen laleu a
poila, nuilo de Ieve. KaiI foi aliii e viu dianle da poila a loa alell, que
Ihe eslendia una enoine falia de po lianco, geneiosanenle foiiada de
nanleiga.
Apesai de nuilo o aIegiai aqueIa viso cheiiosa e Iouia, eIe quis
iecusai, genliInenle, nas alell no peiniliu que o cavaIheiiisno
chegasse a lais exlienos.
~ Tona, iapaz, e no lanques agoia o viiluoso. L enlaixo no
eslavas con essas ceiinnias.
Dianle de un lo podeioso aigunenlo, KaiI aceilou, agiadecido.
~ Sales que locas nuilo len o vioIino` ~ disse alell. ~ } le
ouvi nuilas vezes. Quanlo a conida, vou ne encaiiegai disso. De noile,
podeiei senpie liazei aIguna coisa, ninguen piecisa salei. LIa podeiia
le aIinenlai nuilo neIhoi, pois sei que leu pai Ihe paga una goida
penso. No esl ceilo.
Mais una vez KaiI, linidanenle, lenlou iecusai a ajuda, nas a
veIha ciiada no Ihe deu ouvidos e eIe faciInenle se confoinou. Ioi fin,
foi eslaleIecido un acoido: nos dias en que eslivesse passando fone,
KaiI deveiia, ao chegai a casa, assoviai na escada a cano G|dnc
Aocndscnnc (Ioenle Douiado) e eIa Ihe liaiia conida. Se eIe nada
assoviasse ou fosse quaIquei oulia canliga, eia poique eslava salisfeilo.
Conovido e gialo, KaiI coIocou sua no na deIa, speia e giande, e un
apeilo de no seIou a sanla aIiana.
Da en dianle, o joven esludanle desfiulou con enoo e deIeile
dos cuidados e desveIes de un coiao feninino cono no aconlecia
desde seus lenpos de ciiana, pois seus pais vivian no canpo e nuilo
cedo o havian coIocado nuna penso. Agoia ievivia esses lenpos en
casa, pois alell veIava poi eIe cono una veidadeiia ne, o que, peIa
sua idade, podeiia nuilo len lei sido. LIa andava peIa casa dos quaienla
e eia dolada de una naluieza feiiea e eneigica, nas a ocasio faz o
Iadio e cono alell linha enconliado, lo inespeiadanenle, un anigo
sensveI e agiadecido no iapaz, a lianduia e desinleiessada lenevoIncia
despeilaian e inpuseian-se ao coiao infIexveI da nuIhei.

7
Tais senlinenlos favoiecian KaiI auei, que depiessa se haliluou
aos ninos e, cono lodos os jovens que, en geiaI, aceilan as coisas que se
Ihe ofeiecen cono se fossen una pieiiogaliva e Ieglino diieilo, o
episdio huniIhanle do ainazen depiessa foi esquecido e lodas as noiles
se ouvia a G|dnc Aocndscnnc con a naioi naluiaIidade desle nundo.
Apesai de loda a gialido, laIvez a Iigao de KaiI e alell no
livesse peinanecido lo indesliuliveInenle viva se seus lenefcios se
houvessen Iinilado apenas as coisas de conei. A nocidade e faninla,
nas no e nenos apaixonada e as ieIaes con jovens no poden
conseivai poi nuilo lenpo seu caIoi afelivo na lase do queijo e piesunlo,
das fiulas e do vinho ieliiados de un ainazen. Oulios nolivos de
inleiesse linhan de exislii paia que a voIuliIidade juveniI no acalassen
soliepujando a dedicao afeliva de KaiI peIa loa e dedicada alell.
Oia, a veIha alell no eia apenas nuilo iespeilada e
indispensveI na casa Kusleiei, nas lanlen gozava de giande
popuIaiidade en loda a vizinhana peIa sua inacuIada honeslidade.
Onde eIa eslivesse piesenle, ludo se passava de naneiia coiiela e aIegie.
As vizinhas salian disso e goslavan que suas pipiias ciiadas,
solieludo as jovens nais inpeluosas, se ieIacionassen con alell. A
quen esla ieconendasse, poi gozai de sua anizade nais nlina, eia
acoIhida sen pieocupaes nas casas de fanIia, pois eia opinio geiaI
que alell vigiava as jovens anigas neIhoi do que se eIas eslivessen
nun pensionalo de noas.
Depois das Iides diiias e nos doningos a laide, eia iaio vei-se
alell sozinha. Lslava senpie ceicada de una ioda aninada de
ciiadinhas nais jovens, paia quen eIa descoliia neios de passai o lenpo
e, sinuIlaneanenle, cunuIava de slios e piudenles conseIhos.
Oiganizavan-se jogos, loineios de adivinhao e chaiadas, canlava-se e
quen livesse noivo ou iino podia Iev-Io. NaluiaInenle, os noivos
apaiecian una vez ou duas, nas Iogo deseilavan, pois no podian
liincai con as noas cono queiian na piesena de alell. Avenluias
anoiosas sen inlenes seiias eIa no loIeiava, se una de suas
piolegidas enveiedava poi esse caninho e no esculava suas seiias
adveilncias, eia pionlanenle excIuda do cicuIo e iiscada da Iisla de
ieconendaes.
Nesse aninado giupo foi aceilo o esludanle de Ialin e laIvez
lenha apiendido nais a do que no coIegio. }anais esqueceiia a noile en
que leve Iugai seu ingiesso. Ioi no plio do fundo da casa. As noas
eslavan senladas nos degiaus e en caixoles vazios, coneaia a escuiecei
e, poi cina do plio, via-se un ielnguIo de ceu azuI-escuio, donde se
despiendia ainda una cIaiidade suave. alell senlaia-se dianle do

8
poilo, solie un pequeno laiiiI, e KaiI nanlinha-se, linidanenle, ao
Iado deIa, encoslado a un dos lalenles do poilo, nada dizia e Iinilava-
se a oIhai, na penunlia, os ioslos das noas. Ao nesno lenpo, pensava,
un lanlo inquielo, no que seus coIegas diiian se soulessen daqueIas
ieunies noluinas.
Ah, aqueIes ioslos de neninas! A quase lodas eIe j conhecia de
visla, nas nunca as viia assin junlas, a neia-Iuz, conpIelanenle
difeienles do que eian duianle as Iides diiias e pousando neIe oIhaies
iepIelos de enignas. Ainda hoje se Ienlia do none de lodas, dos liaos
do ioslo fiesco e coiado, e da hisliia de nuilas deIas. Que hisliias!
Quanlos goIpes do deslino, quanlos passos inpeluosos e, lanlen,
quanla inocncia encanladoia nessa huniIde vida de ciiada!
AIi eslava a Anna, que lialaIhava na Cinen aun. Muilo
novinha ainda, ioulaia no piineiio enpiego e esliveia piesa un ns
nun iefoinaliio. Mas, agoia, eia lida na conla de noa dedicada e
honesla e seus anos consideiavan-na un veidadeiio lesouio. Lia una
das piediIelas de alell. Tinha giandes oIhos caslanhos, a loca fiine e
eneigica, e ficava siIenciosa en seu Iugai, oIhando paia KaiI con una
cuiiosidade fiia. Seu anoi que, na epoca do caso de poIcia, a alandonaia,
linha casado con oulia e j enviuvaia. Agoia coiiia alis de Anna cono
un desvaiiado, queiia a lodo o cuslo que eIa Ihe peilencesse, nas a noa
iesislia, conpoilava-se cono se no quisesse salei nais deIe, enloia ~
no nlino ~ goslasse lanlo do honen vivo cono goslaia do soIleiio.
Maigiel, a que lialaIhava na oficina do encadeinadoi, eslava
senpie aIegie, canlava e liincava nuilo, e linha iefIexos de soI nos
caleIos iuivos e ciespos. Veslia con coies aIegies, aiianjava un enfeile
lonilo paia aciescenlai un loque de giaa feninina a suas ioupas
vislosas, nas nodeslas, pois nunca Ihe soliava dinheiio paia naioies
gaslos, ludo o que ganhava eia enviado ao padiaslo, que o gaslava en
lelida e no linha sequei una paIavia de agiadecinenlo. Mais laide,
Maigiel enfienlaia una vida difciI, con un casanenlo infeIiz,
leininando poi alandonai o naiido, nas o infoilnio no Ihe queliou o
nino de Iula e conlinuava a sei a nesna noa giaciosa e lonila, senpie
Iinpa e aiiunada. Soiiia nenos vezes, nas, quando o fazia, seu ioslo
ficava nais aliaenle do que nunca.
L assin eia a vida de quase lodas. Ioucas aIegiias duiadouias,
pouco dinheiio e oulias coisas agiadveis, en lioca de nuilo lialaIho,
nuilas canseiias e aloiiecinenlos, nas lodas eIas, con iaias excees,
linhan salido se defendei e peinanecei a supeifcie, coiajosas e
indesliulveis Iuladoias. L cono iian nessas poucas hoias de foIga, cono
se aIegiavan con ninhaiias, una piada, una cano, un punhado de

9
guIoseinas, una filinha veineIha paia os caleIos! Cono lienian
enocionadas se Ihes conlavan una liisle hisliia de anoies loiluiados,
ou se aIguen canlava una laIada noslIgica de anoies infeIizes! Todas
eIas eian suspiios e ais e giandes Igiinas nos oIhos londosos.
AIgunas deIas eian nenos sinplicas e conunicalivas. Lslavan
senpie disposlas a ciilicai e a fazei nexeiicos, nas, quando passavan da
conla, alell as iepieendia con seveiidade. Tinhan lanlen caiiegado
seu faido de anaiguias e desiIuses nas no se confoinavan lo
faciInenle. A Ciel, que lialaIhava na iesidncia do ispo, eia anais
desconsoIadanenle infeIiz. Sofiia nuilo con as injuslias da vida e ainda
nais con a sua viilude. Ale a associao das noas no Ihe paiecia
suficienlenenle ausleia e puia e, se ouvia aIguna paIavia nais foile,
coiava, noidia os Ilios e dizia: Ah, o juslo len de sofiei nuilo nesle
nundo de pecados! O sofiinenlo de Ciel nanlinha-se inaIleiado de ano
paia ano e, enloia no dispensasse a conpanhia de alell e seu aIegie
lando, lanpouco a convivncia a conlagiava paia encaiai a vida con
neIhoies oIhos. aslava que se pusesse a conlai as noedas guaidadas, a
duias penas, en seu neaIheiio, paia ficai senlinenlaI e choiai cono una
MadaIena. Duas vezes liveia opoilunidade de casai con neslies ailesos
que a coilejavan assiduanenle, nas en anlas iechaou os pielendenles:
un deIes eia Ieviano e nuIheiengo, o oulio lo viiluoso e lo ausleio que,
ao Iado deIe, Ciel, apesai de lodos os caslos suspiios e do hoiioi ao
pecado, quase se senlia una coiles indigna, lo sanlo eia o honen.
AIi eslavan lodas senladas no plio escuio, conlando unas as
oulias seus aconlecinenlos do dia e espeiando que a noile Ihes liouxesse
aIguns nonenlos de s aIegiia e diveilinenlo. As paIavias e geslos deIas
no paieceian a KaiI, no piincpio, inleIigenles e esponlneos, nas,
assin que o acanhanenlo desapaieceu, senliian-se nais desenlaiaadas
e audazes, e o esludanle olseivava o cuiioso giupo cono un quadio
insIilo, nas iico de sulslncia hunana.
~ Lsle aqui ~ dise alell ~ e o senhoi esludanle de
Hunanidades que esl hospedado I en casa.
LIa queiia Iogo passai a conlai a hisliia da fone de KaiI, nas
esle puxou-Ihe a nanga, consleinado, e alell enudeceu.
~ Lnlo o senhoi deve esludai leiiiveInenle, no e` ~
peigunlou a iuiva Maigiel. ~ Ln que e que pielende se dipIonai`
~ on, isso ainda no esl decidido. TaIvez eu siga a caiieiia de
nedico.
A iesposla piovocou un siIncio iespeiloso e lodas o olseivaian,
nuilo alenlas.

1O
~ Iaia isso vai lei de deixai ciescei piineiio o ligode ~
conenlou Lene, a que lialaIhava na casa do fainaculico.
L lodas eIas iiian, unas discielanenle, oulias gaigaIhando, e foi
un liioleio de piadas e gozaes, das quais KaiI a cuslo podeiia se
defendei sen a pionla ajuda de alell paia nel-Ias na oiden.
IinaInenle, pediian-Ihe que conlasse una hisliia. Con lanla coisa que
eIe linha Iido, no se Ienliou seno do conlo daqueIe joven que saiu de
casa paia apiendei a senlii aiiepios. MaI coneou, poien, houve nova
expIoso de iisos e piadas.
~ Lssa j conhecenos h nuilo lenpo! ~ excIanaian quase en
unssono. L Ciel, a que lialaIhava na casa do ispo, aciescenlou con
despiezo: ~ Isso e hisliia paia ciianas.
KaiI caIou-se, nuilo encaluIado, e alell faIou en seu Iugai:
~ Da pixina vez eIe conla oulia. Se vocs vissen cono eIe len
Iivios en casa!
Con isso eslava eIe de acoido e pioneleu salisfaz-Ias
conpIelanenle no pixino seio.
Lnquanlo isso, o ceu escuieceia conpIelanenle e, no negiune
que coliia o plio cono un dosseI, liiIhava una soIiliia eslieIa.
~ L agoia esl na hoia de se iecoIheien as suas casas ~ adveiliu
alell.
LIas Ievanlaian-se, sacudiian-se, aiiunando as lianas e os
avenlais, acenaian unas as oulias e foian saindo peIa poila do fundo do
plio, ou aliavessando o coiiedoi e passando peIa poila da fienle.
KaiI auei lanlen disse loa-noile e suliu paia seu quailo,
salisfeilo, nas, ao nesno lenpo, doninado poi una eslianha sensao
de inseguiana. Iois, apesai de loda sua piospia de esludanle de
Hunanidades, no deixaia de nolai que, naqueIe giupo, se Ievava una
vida nuilo difeienle da sua, que quase lodas as noas eslavan
anaiiadas a vida colidiana poi foiles coiienles de anoi e desanoi, de
Iula peIa solievivncia nun nundo que as loIeiava nas no as acoIhia
cono seneIhanles, e poi delis dos iisos e supeificiaIidades, piessenlia
en lodas una expeiincia de vida, un conhecinenlo de coisas de que eIe
naI suspeilava e Ihe paiecian lo fanlslicas cono un conlo de fadas. L
concIuiu que vaIeiia a pena invesligai, o nais piofundanenle possveI,
aqueIas ciialuias ingnuas, nas as quais a vida cedo inpuseia un
conlalo con seu Iado nais speio, que KaiI apenas visIunliava en
ceilas poesias piinilivas, nos ncri|a| e nas canes de soIdados. Apesai
de ludo, piessenlia lanlen que, en nuilas coisas, aqueIe nundo eia
leiiiveInenle supeiioi ao seu e lenia acalai cedendo a liiania dos

11
encanlos de aIguna daqueIas noas, Ievado peIa cuiiosidade e as
inevilveis incIinaes nascuIinas.
Ioi enquanlo, nada lianspaieceia que o fizesse anlevei a
ininncia de seneIhanle peiigo. AIis, os seies con as ciiadinhas
eslavan encuilando cada vez nais, pois o inveino j se anunciava e,
enloia ainda eslivesse aneno, espeiava-se de un dia paia o oulio a
piineiia nevada. Apesai disso, KaiI ainda leve opoilunidade de conlai a
hisliia de Heniique IiiiIanpo e Iiedeiico IiiiIanpo ~ dois anigos
que linhan poi nisso acendei os Ianpies de gs das iuas da cidade ~
que eIe Ieia no Scna|z|as||cin. A hisliia foi un sucesso e, enloia KaiI
achasse convenienle onilii a noiaI do conlo, alell adicionou-a poi sua
conla e iisco, fazendo-o con a haliIidade e aigcia que as ciicunslncias
aconseIhavan. Con exceo de Ciel, lodas as noas eIogiaian o
naiiadoi peIos seus laIenlos, passando o ieslo do seio a conenlai os
episdios piincipais. No fin, fizeian-no pionelei que voIlaiia a conlai a
hisliia nun fuluio pixino. KaiI pioneleu nas, nos dias seguinles, fez
nuilo fiio e eia inpossveI pensai en ieunies ao ai Iivie. Lnlienenles,
apioxinava-se o NalaI e, con isso, suigiian oulias ideias e nolivos de
aIegiia.
De noile, KaiI dedicaia-se a enlaIhai una lonila caixa de lalaco
paia seu pai, giavando na lanpa un pequeno poena en Ialin, de sua
auloiia. Mas os veisos no queiian saii con aqueIa nolieza cIssica sen
a quaI un dslico en Ialin no pode veidadeiianenle exislii e,
desaninado, giavou apenas 8cn Prctci|c, en giandes Ielias fIoieadas, e
poIiu a caixa con ceia e pedia-pones. Dias depois, iniciava eIe sua
viagen de feiias.
}aneiio eslava fiio e cIaio, e KaiI ia, senpie que linha una hoia
disponveI, palinai na pisla de geIo. Ioi a ocasio en que, un dia, peideu
sua paixo inaginiia poi aqueIa lonila noa de fanIia. Seus coIegas
coilejavan-na assiduanenle, apieslando-se a fazei-Ihe inneios e
pequenos seivios de cncta|icr scrtan|, e eIe len se apeicelia de que a
donzeIa a lodos lialava con a nesna aIlivez, una deIicadeza fiia e aIgo
zonleleiia, cheia de coquelisno. KaiI alieveu-se un dia a convid-Ia a
palinaien junlos, no coiou nen se engasgou, nas, enquanlo fazia o
convile, seu coiao paIpilava de inconlida ansiedade. LIa coIocou sua
pequenina no esqueida, enIuvada de peIica nacia, na no diieila e
veineIha de fiio do iapaz, e anlos desIizaian eufiicos peIa pisla, nun
diveilinenlo que s eia loIdado peIas desajeiladas aiienelidas de KaiI
paia iniciai una conveisao gaIanle. IinaInenle, eIa soIlou-se, con un
Ieve aceno de calea, e, pouco depois, ouviu-a con as anigas, aIgunas
das quais o oIhavan naIiciosanenle peIo canlo dos oIhos, iindo lo aIlo
e nun lon de lanlo escinio, cono s o salen fazei as noas lonilas e

12
nuilo ninadas, que KaiI ficou fuiioso. AqueIa alilude eia denais paia
eIe e decidiu, indignado, aIheai-se da sua paixo. Iassou a senlii un
inenso piazei quando, na pisla de geIo ou na iua, se enconliava con a
nanhosa, cono eIe agoia a chanava, sen cunpiinenl-Ia.
Con ceilo exageio, e cIaio, KaiI piocuiava denonsliai a aIegiia
poi vei-se Iivie dessas aIgenas indignas saindo de noile con aIguns
coIegas, en lusca de avenluias nais inconseqenles. Lnquanlo eslas no
aconlecian, enlielinhan-se a pialicai as nais ofensivas noIecagens,
denonsliando que, apesai de lodas suas piesunes de pequenos
honens, ainda havia neIes nuilo de ciianas giandes. Tioavan dos
poIiciais, lalian nas janeIas iIuninadas dos andaies leiieos, puxavan
sinelas ou piendian paIilos de fsfoios nas canpainhas eIeliicas,
auIavan os ces de guaida alis das giades dos jaidins pailicuIaies, ale
os aninais ficaien exaspeiados e peiluilaien a lianqiIidade da noile
con un coio de uivos e Ialidos, e assuslavan as noas e senhoias, nas
iuas nenos novinenladas da cidade, con fogos juninos, eslaIidos,
lusca-pes e oulios fogos de ailifcio.
Duianle aIgun lenpo, KaiI auei senliu-se deIiciado con lais
avenluias, vividas sol a capa pioleloia das noiles inveinais, una
exuleincia inpuIsiva e, sinuIlaneanenle, una ansiosa felie de iiscos
inedilos liazian-no excilado e insufIavan en seu coiao as nais
audaciosas espeianas. Lnloia a ninguen confiasse seus senlinenlos,
viveu essa epoca nuna especie de deIiio. Quando voIlava a sua
nansaida, locava Ionganenle vioIino ou enlelia-se na Ieiluia de
fascinanles Iivios de avenluias, senlindo-se eIe pipiio un nolie piiala
que, iegiessando de una de suas aiiiscadas piIhagens, penduiava a
espada, depois de Iinpa, na paiede e iepousava nuna caveina
suavenenle iIuninada poi aIguns cavacos de pinho.
Lnlielanlo, cono essas incuises noluinas se iesuniian, con o
decoiiei do lenpo, a iepelio das nesnas liavessuias, nunca
aconlecendo nada das lo espeiadas e aulnlicas avenluias, KaiI
coneou a peidei o inleiesse en lais diveilinenlos e, aos poucos, foi se
afaslando da luina, desaponlado e ale aIgo enveigonhado poi pailicipai
daquiIo que agoia ioluIava de ciiancices. NaqueIa noile en que eIe
decidiia aconpanhai peIa Ilina vez os coIegas e pailicipava das
disliaes con nuilo pouca disposio, aconleceu-Ihe, poien, un
pequeno incidenle que nuilo o chocou e de conseqncias ainda
inpievisveis.
Os iapazes, que nessa aIluia eian qualio, passeavan peIa
iheIgasse, fazendo pIanos paia aqueIa noile. Un deIes Ievava un
pincen de Ialo solieposlo no naiiz e lodos linhan o chapeu ou o lone

13
dispIicenlenenle jogado paia a nuca, nuna oslenlao de alievida
lonia. As lanlas, passou poi eIes una ciiadinha, caninhando apiessada,
que Ievava una giande cesla pendenle do liao peIa aIa. IeIa lanpa da
cesla saa un pedao de fila de seda piela, que fIuluava aIegienenle ao
saloi do venlo. Nun geslo inpuIsivo, KaiI auei pegou na ponla da fila
e seguiou-a. Lnquanlo a noa seguia seu caninho, despieocupadanenle,
a fila foi-se desenioIando, desenioIando, e os iapazes iian da liavessuia.
Ln dado nonenlo, a noa apeiceleu-se do falo, voIlou a calea e,
peicelendo que iian deIa, piecipilou-se cono un ieInpago na diieo
dos iapazes que, despievenidos, conlinuavan a iii e lioai. Lia joven,
nuilo lonila e Iouia. Iaiou dianle de auei, deu-Ihe un lapa sonoio na
caia e, apanhando a fila que caia no cho, afaslou-se iapidanenle.
Os iapazes passaian a gozai o punido, nas KaiI nanleve-se
caIado e na esquina seguinle despediu-se deIes e seguiu paia casa.
Senlia una eslianha sensao en seu nlino. A noa, cujo ioslo
eIe s enlieviia de ieIance, na iua neio escuia, paieceia-Ihe nuilo lonila
e neiga, e a lofelada, apesai do vexane, foia nais agiadveI do que
doIoiosa. L quando pensava que pialicaia una loIa noIecagen con a
figiI e doce ciialuia, e que esla o consideiaiia, iiiilada, un neio paIhao
desocupado, enlo sin, KaiI senlia nuila veigonha e ienoiso.
Caninhou vagaiosanenle paia casa e, desla vez, no assoliou na
escada a usuaI cano. Suliu en siIncio e enliou depiinido en seu
quailo. Una loa neia hoia ficou eIe senlado na escuia e fiia gua-
fuilada, con a lesla encoslada a vidiaa da janeIa. Depois, foi luscai o
vioIino e execulou una seiie de anligas e pIangenles canes de sua
infncia, nuilas das quais no locava havia nais de cinco anos. Iensou
en sua iin, no jaidin de sua casa, no veIho caslanheiio e na ioxa
lisnaiias da vaianda, e en sua ne. L quando se deilou, cansado e
confuso, KaiI, apesai de lodo o heiosno de na e da lusca audaciosa de
avenluias inliepidas, coneou a choiai laixinho. L conlinuou a choiai,
un pianlo suave e siIencioso, ale adoinecei.
KaiI gianjeaia agoia, enlie os anligos conpanheiios de digiesses
noluinas, a fana de nedioso e deseiloi, que nunca nais lonaia paile nas
avenluias do lando. Ln vez disso, piefeiia passai as noiles Iendo o Dcn
Car|cs, os poenas de LnnanueI CeileI e a HaIIig de ienalzki, coneou
un diiio e agoia s iaianenle aceilava os caiidosos
supiinenlos,aIinenlaies da loa alell.
alell desconfiou de que aIguna coisa eslava se passando con o
joven e, cono j o lonaia sol sua asa pioleloia, apaieceu un dia a poila
de seu quailo, paia aveiiguai pessoaInenle se havia novidade. No

14
chegou con as nos vazias, liouxe un apeliloso pedao de Iingia e
insisliu con KaiI paia que o conesse inedialanenle, a sua visla.
~ Ah, deixa paia nais laide, alell ~ disse eIe. ~ Logo cono,
agoia no lenho fone.
LIa, poien, eia de opinio de que paia un joven loda a hoia e
hoia de conei e no desisliu enquanlo KaiI no coneu a Iingia. Ceila
vez ouviia faIai da soliecaiga de esludo a que oliigan os aIunos do
coIegio e no salia se aliilua o ai desaIenlado do seu piolegido ao
excesso de lialaIho ou a aIgun oulio nolivo. De quaIquei nodo, via
nesse exliaoidiniio decInio de apelile un nau piessgio de doena e
neliaIhou KaiI con una seiie de peigunlas poinenoiizadas solie sua
sade, se iespiiava len, se linha aIguna doi, se eslaiia con Ionliigas e,
aps aIguns conseIhos e adveilncias, quis oliig-Io a lonai un
puiganle nuilo popuIai e de conpiovada eficcia. Nesle ponlo, KaiI leve
de iii e expIicai que eslava en peifeila sade, que a dininuio do
apelile piovinha, unicanenle, de un desgoslo iecenle. alell
conpieendeu inedialanenle essa possiliIidade, en que no pensaia
anles.
~ Ioi isso nunca nais le esculei assoliai ~ disse eIa, lenlando
anin-Io. ~ olagen. Acaso le noiieu aIguen da fanIia` Acho que
andas apaixonado, iapaz!
KaiI no pde evilai un slilo iuloi, nas iejeilou con
veenncia a sugeslo, afiinando que necessilava apenas de un pouco de
diveilinenlo paia espaiiecei e esquecei ludo.
~ Ah, se e s isso ~ excIanou alell ~ lenho aquiIo que le
conven!
KaiI oIhou-a, inliigado.
~ Cono e que sales o que ne conven`
~ Ananh casa a pequena Lies ~ disse eIa, aninadanenle. ~
Sales quen e, no` AqueIa Iouiinha de oIhos veides que lialaIha na casa
da esquina de laixo. LIa j esl conpionelida h nuilo lenpo con un
opeiiio. Iensando len, podeiia lei aiianjado coisa neIhoi, nas o
honen c diieilo e apenas dinheiio no e o que liaz feIicidade a ninguen.
~ alell ~ inleiionpeu KaiI, pacienlenenle ~ en que e que o
casanenlo da Lies con o seu opeiiio pode iesoIvei o neu caso, podes
ne expIicai`
~ Tens de ii a fesla! A Lies j le conhece e lodos ficaio conlenles
se apaieceies na loda e denonsliaies que no es nenhun noo vaidoso,
con veigonha de Iidai con pessoas de cIasse infeiioi.

15
~ CIaio que no sou! ~ pioleslou KaiI.
~ Lnlo ven conosco. A Anna, da Cinen aun, e a Ciel
lanlen vn. De ieslo, e una fesla nlina, con pouca genle. A Lies e o
noivo no ln dinheiio paia giandes coisas e vo dai apenas un janlai
en casa. Isso no e nolivo paia que a genle no fique aninada, eh`
~ Mas eu no fui convidado ~ iespondeu KaiI, hesilanle, pois as
peispeclivas no Ihe paiecian nuilo lenladoias.
~ Disso ne encaiiego eu, fica lianqiIo. L agoia ne Ienliei de
una coisa. Isso, assin ainda sei neIhoi! Tu Ievas o vioIino. Ioi que no`
Oia deixe de descuIpas loIas. Levas, sin. Vai aninai laslanle e lodos le
ficaio gialos peIa ideia.
No laidou nuilo paia que eIe eslivesse convencido.
No dia seguinle, ao enlaidecei, alell foi apanh-Io. Tiajava un
veslido de ceiinnia que conseivava desde os lenpos de noa, eslava-
Ihe nuilo apeilado e oliigava a que seus novinenlos fossen foiados,
nas a loa nuIhei nosliava-se neivosa e afogueada de aIegiia fesliva.
No consenliu, poien, que KaiI nudasse de ioupa, sonenle un
coIaiinho duio e as lolas engiaxadas, o que eIa nesna se encaiiegou de
fazei, apesai do seu veslido de ii a nissa. Depois caninhaian junlos paia
a nodesla casa do sulilio, onde o casaI de noivos aIugaia un quailo
con cozinha e despensa. KaiI Ievava o vioIino.
Andavan devagai e con cuidado, pois na vespeia coneaia o
degeIo e eIes queiian chegai peIo nenos sen os pes enIaneados. alell
caiiegava un inenso e sIido guaida-chuva enganchado no liao e
suspendia con anlas as nos a saia do veslido, o que no causava a KaiI
nenhun piazei especiaI, pois eslava un lanlo enveigonhado de sei vislo
na iua na conpanhia deIa.
Na nodeslssina saIa, caiada de lianco, eslavan senladas unas
sele ou oilo pessoas, aIen dos iecen-casados, en iedoi de una nesa de
pinho dignanenle aiiunada e dois coIegas do noivo e unas piinas e
anigas da noiva. A ceia fesliva consislia nun poico assado con saIada e
un loIo, no cho, ao Iado da nesa, havia dois pequenos laiiis de ceiveja.
Quando alell chegou, escoIlada poi KaiI auei, lodos se Ievanlaian, o
dono da casa fez una vnia lnida e desgiaciosa de quen no esl
haliluado a lais piolocoIos e a sua joven esposa, nais desenlaiaada,
encaiiegou-se das apiesenlaes e de pi lodo nundo a vonlade.
~ Siivan-se, siivan-se... ~ disse eIa, enquanlo o noivo coIocava
dois copos Iinpos dianle de alell e KaiI, enchendo-os de ceiveja.
Cono no livessen acendido ainda a Iuz, KaiI, duianle as
apiesenlaes, no ieconheceu quaIquei dos convivas, aIen de Ciel.

16
Duianle as feIicilaes, e aps un sinaI de alell, eIe enliegou ao noivo
una noeda, enliuIhada en papeI de seda, ao nesno lenpo en que o
cunpiinenlava. Depois enpuiiaian-Ihe una cadeiia e KaiI senlou-se
dianle do seu copo de ceiveja.
Nesse inslanle, nolou eIe, con un soliessaIlo de espanlo, que
linha a seu Iado aqueIa joven de quen ieceleia una lofelada na
iheIgasse. A noa, poien, no paiecia l-Io ieconhecido e, peIo nenos,
oIhou-o inpassveI quando eigueu paia eIe, genliInenle, o seu copo, en
iesposla a sugeslo do noivo paia que se fizesse un liinde. Isso acaInou
os lenoies de KaiI fazendo-o alievei-se a oIhai paia a lonila
conpanheiia nais aleilanenle. A veidade e que, uIlinanenle, o nosso
esludanle pensava con nuila fieqncia naqueIe ioslo, que visIunliaia
apenas poi lieves inslanles e nunca nais voIlaia a vei, e adniiava-se poi
enconli-Io difeienle da inagen que caiiegaia consigo lodo aqueIe
lenpo: eia nais suave e deIicado, un pouco nais nagio do que supunha,
nas, se possveI, ainda nais leIo e encanladoi. L, apaienlenenle, devia
sei da idade deIe.
Lnquanlo os oulios, solieludo alell e Anna, conveisavan
aIegienenle, KaiI no salia o que dizei e nanlinha-se caIado, giiando o
copo de ceiveja enlie os dedos. Mas no liiava os oIhos da joven Iouia a
seu Iado. Quando pensava nas vezes en que, na soIido do seu quailo,
ansiaia poi leijai aqueIa loca e eslieilai en seus liaos aqueIe coipo
esleIlo e fIexveI, quase se assuslava, lenendo que seu oIhai pudesse liaii
os senlinenlos aiielalados que Ihe ian no nlino. L quanlo nais a
conlenpIava, nais difciI e alsuido Ihe paiecia que pudesse aIguna vez
concielizai seus anseios.
Deixou-se ficai senlado, siIencioso e liisle, sen pailicipai da
lagaieIice geiaI. Lnlo alell pediu-Ihe que locasse aIguna coisa. KaiI
fez-se iogai un pouco, nas, depois, ieliiou o vioIino da caixa, deu
aIgunas aicadas de ensaio e apeilou as ciaveIhas paia afinai o
insliunenlo, e locou una conhecida cano que, apesai de nun lon aIlo
denais, foi Iogo aconpanhada con liio poi lodos os piesenles.
Con isso foi queliado o geIo e geiou-se una aIegiia laiuIhenla e
conunicaliva en loino da nesa. Ioi liazido un alajui de pe aIlo,
novinho en foIha, con pavio de azeile, que piojelou no anlienle da
pequena saIa una Iuz nais ieconfoilanle e nlina. As canes eian agoia
enloadas unas aps oulias, veio nais un laiiiI de ceiveja e quando KaiI
auei locou una das poucas canligas paia danai que salia, lis paies se
enIaaian inedialanenle, coneando a iodopiai no acanhado iecinlo.

17
Ieilo das nove hoias, os convidados coneaian a se ieliiai. A
Iouia faiia o nesno peicuiso de KaiI e alell e os lis seguiian junlos
peIa iua. KaiI alieveu-se enlo a encelai conveisa con a noa.
~ Onde e que esl seivindo` ~ peigunlou eIe, linidanenle.
~ Na casa do coneicianle KoIdeiei, na SaIzgasse. L a casa da
esquina paia a piaa.
~ Ah, e I`
~ Iois e...
~ Sin, naluiaInenle.
Nova e pioIongada pausa. Mas KaiI ganhou nino oulia vez.
~ } lialaIha h nuilo lenpo aqui`
~ H neio ano.
~ Acho que j a vi una vez...
~ Mas eu nunca linha vislo o senhoi.
~ Una vez, a noile, na iheIgasse. No se iecoida`
~ No. Meu Deus, e inpossveI Ienliai lodas as caias con que
enconlianos na iua! AIiviado, KaiI viu confiinado que eIa no
ieconheceia o noIe que daqueIa noile, caso conliiio, eslava ale decidido
a iogai-Ihe peido.
Chegaian a esquina da iua onde a noa noiava e paiaian paia
as despedidas. Lslendeu a no a alell e, voIlando-se paia KaiI, disse:
~ oa-noile, senhoi esludanle. L nuilo oliigada.
~ Oliigada poi qu`
~ IeIa nsica, foi una leIeza. Lnlo, loa noile. Adeus.
KaiI eslendeu-Ihe a no quando eIa j ia fazei neia-voIla e a
noa coIocou iapidanenle a sua na deIe. Depois desapaieceu.
Quando, ao chegai en casa, se despediu lanlen de alell, esla
peigunlou:
~ Lnlo, esleve aIegie ou no`
~ Ah, sin, foi una fesla nuilo aIegie. Achei ludo naiaviIhoso ~
iespondeu eIe, nuilo feIiz.
L eslava conlenle poi se despediien no escuio, pois no goslaiia
que alell livesse vislo o sangue quenle afIuii-Ihe ao ioslo.
Os dias coneaian a ficai nais Iongos. Denlio en pouco,
eslaiian nais quenles e nais azuis. Nas vaIas dos caninhos e nas

18
cisleinas dos quinlais e chcaias, o veIho geIo cinzenlo j iachava e se
deiielia, e, nas laides cIaias, j paiiava nos aies un pienuncio ineliianle
de piinaveia.
No laidou que alell ieiniciasse os seus seies no plio, con as
anigas e piolegidas, senpie que o lenpo peinilia. KaiI, poien,
nanlinha-se dislanle, envoIlo na sonhadoia nuven de sua paixo seciela.
Deixaia noiiei ao alandono os especines de seu viveiio e nunca nais
fizeia lialaIhos de enlaIhadoi. Ln conpensao, adquiiiia un jogo de
haIleies, de lananho e peso exageiados, e con eIes fazia ginslica en seu
quailo ale ficai exlenuado. O vioIino lanlen andava un lanlo
alandonado.
Tis ou qualio vezes enconliou na iua a Iouia e esleIla ciiadinha,
achando-a cada vez nais lonila e seduloia. Mas no voIlaia a faIai-Ihe
nen enconliava un nolivo pIausveI paia isso.
Lnlo, nun doningo a laide, o piineiio doningo de naio,
quando ia saii de casa, ouviu no plio as vozes aninadas das ciiadas
ieunidas. Con iepenlina e excilada cuiiosidade, caninhou ale ao poilo,
que eslava apenas encoslado, e espieilou poi una fiesla. Viu senladas
Ciel e a aIegie Maigiel, da oficina de encadeinao, e poi delis deIas
una calea nuilo Iouia que, nesse inslanle, se voIlava paia o Iado onde
KaiI espiava. LIe ieconheceu a noa, a Iouia Tine, e leve piineiio de
iecoliai o fIego, en seu juliIoso soliessaIlo, anles de podei aliii a
poila e aceicai-se do giupo, con apaienle caIna.
~ Ns j lnhanos pensado que voc laIvez achasse agoia a nossa
conpanhia indigna denais paia un fuluio douloi! ~ excIanou Maigiel,
iindo e eslendendo a no ao iecen-chegado. alell aneaou-a con o
dedo, enquanlo cedia o Iugai paia que o iapaz se senlasse. LIas
conlinuaian lagaieIando e KaiI, assin que pde, alandonou o Iugai
onde eslava e ps-se a caninhai, dispIicenlenenle, de un Iado paia o
oulio... ale paiai ao Iado de Tine.
~ Ah, voc lanlen veio` ~ peigunlou eIe, laixinho.
~ Sin. Ioi que no haveiia de vii` ~ iespondeu Tine. ~ L
pensei que una vez ou oulia voc apaieceiia. Mas poi ceilo os esludos
Ihe lonan o lenpo quase lodo.
~ Oh, senpie se pode dai un jeilo. }uio-Ihe que se soulesse que
voc fieqenlava agoia a ioda da alell no leiia faIlado un dia sequei!
~ Oia, oia... Deixe de genliIezas...
~ Mas e puia veidade! Sale, aqueIe dia, no casanenlo, foi
naiaviIhoso e nunca nais pude esquec-Io.

19
~ Sin, eslava nuilo agiadveI...
~ Ioique voc eslava I, sonenle poi isso.
~ Voc esl liincando. No devia ne dizei essas coisas.
~ }uio que no eslou liincando. L no queio que fique zangada
conigo.
~ Zangada poi qu` Voc no ne ofendeu nen ne fez naI
aIgun!
~ Ten iazo. Mas eu linha lanlo nedo de no voIlai a v-Ia!
~ L se isso aconlecesse`
~ Nen queio pensai A Seiia ale capaz de ne jogai no iio...
~ Meu Deus, seiia una pena. Con o lenpo fiio que len feilo,
podeiia pegai un iesfiiado...
~ Sin, paia voc, laIvez isso fosse un nolivo de iiso.
~ No, eu no iiia iii, con ceileza. Mas voc diz coisas que pen
a genle de calea lonla. Cuidado, seno sou capaz de aciedilai.
~ Acho que deveiia faz-Io, Tine. L assin lo difciI`
Nislo, a voz de Ciel solieps-se a deIe. Conlava eIa, nun lon
indignado e esliidenle, una Ionga hisloiia de hoiioies solie una fanIia
que lialava a ciiada niseiaveInenle, dando-Ihe pouca e pessina conida,
e quando a polie noa adoeceu puseian-na na iua, sen nais nen
nenos. Quando leininou a naiialiva, as oulias iiionpeian nun coio de
pioleslo, dizendo que lais alusos no podian nais aconlecei e que as
auloiidades devian lonai piovidncias paia lais desafoios. Oulias
afiinavan que ninguen faiia caso do que aconleceia ou deixaia de
aconlecei a una polie ciiada. Ale que alell pediu caIna. No caIoi da
discusso, a vizinha nais pixina de Tine coIocaia-Ihe un liao en
loino da cinluia e KaiI auei peiceleu que leiia de desislii poi oia de
conlinuai o diIogo.
Ale ao finaI do seio no conseguiu nova aloidagen nas
aguaidou o nonenlo en que, duas hoias nais laide, Maigiel deu o sinaI
paia a ieliiada. } escuiecia e a laide esfiiaia nuilo. LIe disse un adeus
lieve e saiu apiessado.
Quando, un quailo de hoia depois, pixino de sua casa, Tine se
despediu da sua Ilina aconpanhanle e caninhou un pequeno liecho
sozinha, KaiI suigiu-Ihe peIa fienle, apaiecendo de slilo de lis de un
oIneiio, e saudou-a coidiaInenle.
LIa assuslou-se e oIhou-o un lanlo iiiilada.

2O
~ Ciedo! O que e que h con voc, senhoi esludanle`
KaiI gaguejou e no disse nada que se enlendesse. LIa, poien,
conpieendeu nesse inslanle o que o alaianlado noo queiia dizei e
lanlen enlendeu que as inlenes deIe eian seiias, viu a sua fienle un
joven peididanenle enanoiado e condoeu-se, sen que poi isso deixasse,
naluiaInenle, de senlii oiguIho e aIegiia peIo liiunfo.
~ No faa loIices ~ aconseIhou Tine, neiganenle. L quando
peiceleu que havia Igiinas iepiinidas na voz deIe, aciescenlou: ~
Conveisaienos oulia vez, agoia pieciso voIlai paia casa. Voc no deve
ficai assin lo excilado, esl len` Lnlo, ale lieve!
Dilo isso, Tine deu una coiiidinha ale a poila de casa, acenando
aIegienenle paia lis. L KaiI afaslou-se devagai, devagai, enquanlo a
penunlia se adensava e conveilia en noile fechada. Caninhou poi iuas
e piaas, passou poi jaidins, nuios, fonles sussuiianles, uIliapassou os
Iiniles da cidade e peneliou no canpo, voIlou paia a cidade, ciuzou a
piaa naioi, seguiu sol as aicadas da Iiefeiluia e conloinou a consliuo
cinzenla da calediaI, nas ludo eslava nudado a seus oIhos, ludo se
conveileia en paisagen de un desconhecido pas de fluIa. Lslava
enanoiado! Lslava enanoiado de una joven e disseia-Ihe, e eIa no s o
enlendeia nas despediia-se con un pionissoi ale lieve!
Caninhou hoias sen iuno, con as nos enfiadas nos loIsos das
caIas paia iesguaid-Ias do fiio penelianle. L quando viiou na esquina
da sua iua, Ievanlou a visla e ieconheceu o Iugai, despeilou do sonho e,
sen se pieocupai con o adianlado da hoia, suliu a escada assoliando
foile. S quando enliou na escuia gua-fuilada da casa da viva Kusleiei
paiou de assoliai e jogou-se, cansado do passeio e das enoes, solie a
cana duia. L adoineceu Iogo.
Tine, enlienenles, ficaia iefIelindo solie o possveI desfecho do
caso. IeIo nenos, iefIelia nais no aconlecido do que seu apaixonado, que
na felie da expeclaliva e na excilao do nonenlo, no leiia con ceileza
nuilo lenpo nen nino paia pensai a fiio. Quanlo nais nedilava, nais
a noa achava KaiI auei un leIo iapaz e, poi nais que piocuiasse, no
Ihe enconliava defeilos que o loinassen anliplico ou nenos digno de
confiana. Tanlen paia eIa eia una deIiciosa sensao salei-se anada
poi un iapaz lo fino e inleIigenle ~ e ainda poi cina lo puio que se
engasgava e iuloiizava ao faIai con una noa. Ioien, Tine no adnilia,
en ciicunslncia aIguna, que esse devaneio anoioso viesse a conveilei-
se en aIgo duiadouio e seiio, o que s podeiia acaiielai dificuIdades
paia anlos e, en Ilina anIise, eslaiia fadado a no conduzii a una
soIuo conciela. Onde j se viia un fuluio douloi casai con una
sinpIes e nodesla ciiadinha` Os pais janais consenliiian. L, quen sale,

21
podeiia eIa vii sei a causa do iapaz alandonai os esludos e desliuii sua
caiieiia` No, eIa leiia de aiianjai un nodo de faz-Io nudai de ideia,
enquanlo ainda eia lenpo.
Lnlielanlo, desagiadava-Ihe piofundanenle a ideia de nagoai o
polie noo con una iesposla ciueI ou, ainda pioi, deix-Io pieso de
una dvida, no Ihe dando iesposla aIguna. Teiia piefeiido aconseIh-Io,
neio fialeinaI ou naleinaInenle, con londade e hunoi. As noas,
nessa idade, so nais naduias q sensalas do que os iapazes, e una
ciiada, enlo, que len de Iulai na vida peIo seu pipiio po e lonai
conhecinenlo, nesno conlia sua vonlade, de lanlos dianas e confIilos
colidianos, esl len nais adianlada, en expeiincia, do que quaIquei
acadnico, solieludo quando eIe se apaixona e enliega, iendido, a
inicialiva de seus pipiios alos e ao ciileiio laslanle suspeilo do coiao.
Duianle dois dias, os pensanenlos e decises de Tine osciIaian
de un exlieno ao oulio. Viias vezes chegou a concIuso de que una
iecusa cIaia e seca seiia a neIhoi soIuo, oulias, o seu coiao se opunha
a isso, enloia ieconhecesse que no eslava apaixonada peIo iapaz nas
apenas lenevoIanenle incIinada paia eIe. Se essa sinpalia podeiia
iedundai en aIgo nais seiio, isso eIa ainda no salia e esfoiai-se-ia poi
nunca o salei.
Lnfin, aconleceu con a noa o nesno que, en siluaes
seneIhanles, ocoiie a nuila genle loa: pensou lanlas vezes as suas
iesoIues, conpaiou lanlo unas con as oulias, que lodas acalaian
ficando iguaInenle gaslas e, ludo sonado, havia as nesnas dvidas e
hesilaes do piineiio dia. Quando chegava o nonenlo de agii, no eia
capaz de fazei nen dizei una paIavia do que anles nedilaia e iesoIveia,
e enliegava-se inleiianenle ao saloi dos aconlecinenlos, laI quaI o
pipiio KaiI auei fazia.
KaiI enconliou Tine na leiceiia noile aps aqueIa do espeianoso
ale lieve. A laide, a noa foia fazei un seivio nas pioxinidades da
casa, e ao v-Ia, KaiI peigunlou:
~ Iosso ii conligo`
~ No! Nen pense nisso! Sai na fienle e vai paia casa. No queio
que nos vejan junlos. } pensasle no que diiian` Vai, sai.
~ Lnlo loa-noile, Tine.
~ oa-noile, senhoi esludanle ~ disse ja, enlie seiia e jocosa. ~ L
agoia vai!
KaiI ainda queiia peigunlai e pedii nuilas coisas, nas,
cavaIheiiescanenle, alandonou o poilaI e seguiu seu caninho, iadianle
da vida, peicoiiendo a iua con passo Ieve, cono se o enpediado fosse

22
un gianado nacio, e oIhos cegos paia o que se passava a sua voIla. Sua
viso eia loda inleiioi e a paisagen que via eia desIunlianle cono a de
un Iuninoso e exlico pas nunca sonhado. Quase no linhan faIado, e
ceilo, nas eIe liveia na sua a no de Tine e eIa acaiiciaia-Ihe os caleIos.
Isso Ihe paiecia, poi oia, nais do que suficienle e, nesno anos depois,
senpie que pensava nesses lieves inslanles, a aIna enchia-se-Ihe de una
feIicidade que nenhun oulio aconlecinenlo Ihe piovocava.
Tine, e cIaio, quando nais laide iefIeliu solie o episdio, no
pde enlendei cono aquiIo aconleceia. Conludo, salia len que KaiI
eslaiia nessa noile vivendo sozinho nonenlos de aiielalada venluia e
espeiana, lanpouco esquecia a linidez quase infanliI do iapaz e,
finaInenle, no achou nada de giave naqueIe lieve enconlio. IeIo
conliiio, ludo se passaia con una puieza de iinos. Apesai disso, a
noa senlia-se iesponsveI, doiavanle, peIa condula do apaixonado KaiI
e lencionava desIindai o fio da neada con a naioi nodeiao e
seguiana possveis, ale conseguii o desfecho ceilo. Iois a piineiia
paixo de una pessoa, poi nais deIiciosa e sinceia que seja, no passa de
un iodeio, anles de se descoliii o veidadeiio iuno. Disso liveia eIa a
expeiincia, no fazia ainda nuilo lenpo, sofiendo-a no pipiio coipo ~
e con doies. Agoia espeiava podei ajudai o iapaz a passai o lianse sen
danos nen sofiinenlos desnecessiios.
O ieenconlio seguinle s ocoiieiia no doningo, na ieunio das
anigas de alell. Tine cunpiinenlou-o anaveInenle, acenou-Ihe do seu
Iugai una ou duas vezes, soiiidenle, e incIuiu-o anide en sua conveisa
con as conpanheiias. Lnfin, de un nodo geiaI, no paiecia conpoilai-
se difeienlenenle das oulias vezes. Iaia KaiI, poien, cada soiiiso deIa
eia un piesenle ineslinveI, cada oIhai eia una chana que Ihe aquecia a
aIna, que o envoIvia nun aiielala-nenlo quase doIoioso.
AIguns dias depois chegou, finaInenle, a opoilunidade de Tine
conveisai cIaianenle con o iapaz. Lia un fin de laide, aps a sada do
coIegio, e KaiI linha ficado a iondai as vizinhanas da casa deIa, o que
no agiadava a Tine. LIa Ievou-o enlo poi un pequeno jaidin ale un
depsilo de nadeiias, alis da casa, que cheiiava a seiiaduia e faia seca.
L faIou seiianenle con eIe, pioilindo-o, solieludo, de peisegui-Ia e ficai!
espieilando, e deixou len cIaio o que, en sua opinio, devia fazei un
joven apaixonado da cIasse deIe.
~ Iodes ne vei senpie que quiseies na casa de alell e de I
podeis senpie ne aconpanhai, se isso le agiada, nas s ale onde as
oulias lanlen foien conigo, no o caninho lodo. Andai sozinho
conigo no podes e se no le cuidas, se no pieslas aleno aos oulios e

23
no le doninas, enlo ludo saii eiiado. Lssa genle len os oIhos en loda
a paile e onde v funaa Iogo giila fogo.
~ Sin, Tine, nas eu no sou o leu anoi` ~ disse KaiI, nun lon
choioso.
LIa iiu.
~ Meu anoi! Que quei dizei con isso` Dize isso a alell, ou ao
leu pai, I en casa, ou aos leus piofessoies, e veis o que le iesponden.
Coslo nuilo de li e no queio paiecei injusla, nas anles de seies o neu
anoi leis de sei o senhoi de li nesno e coneies leu pipiio po. L ale
I ainda vai denoiai nuilo. Ioi enquanlo, es sinpIesnenle un esludanle
apaixonado e se eu no fosse len-inlencionada conligo nen sequei
eslaiia aqui faIando no assunlo. Mas no deves ficai liisle, que no
iesoIve nada.
~ Lnlo, que vou fazei, no ne diis` No goslas de nin, e isso
que queies dizei`
~ Oh, pequeno lonlo! No e isso que eslanos faIando. S queio
que sejas conpieensivo e no peas coisas que ainda no se pode lei na
sua idade. Iodenos sei lons anigos, cIaio, e dai lenpo ao lenpo, que
ludo se iesoIve cono deve sei.
~ Achas que sei assin`
~ No e o que eu acho. L o que le diio lodas as pessoas sensalas.
KaiI laixou a calea, lenlando aiiunai as ideias.
~ Tine... ~ nuinuiou poi fin. ~ Lu ainda queiia le dizei una
coisa...
~ O que e`
~ Iois, eu queiia... on, eu goslaiia...
~ Lnlo faIa!
~ No ne queies dai un leijo`
LIa olseivava o ioslo iuloiizado, a lonila e fiesca loca do iapaz,
o ai vaciIanle con que fizeia a peigunla. Ioi un lieve inslanle, esleve
quase piesles a fazei-Ihe a vonlade. Mas iepiiniu-se e sacudiu
eneigicanenle a calea Iouia:
~ Un leijo` Iaia qu`
~ Iaia nada. Un leijo e un leijo. No deves ficai zangada poi
isso.
~ No eslou zangada. Mas lu lanlen no deves ficai foIgado.
MaI ne conheces e j queies ne leijai! Con essas coisas no se liinca.

24
Acaso j eslanos conpionelidos` Mais laide voIlaienos a faIai nisso.
Agoia fica lonzinho. Doningo nos veienos oulia vez e podes Ievai o leu
vioIino, esl len`
~ Sin, con piazei.
LIa o despediu e ficou oIhando enquanlo eIe se afaslava,
caninhando pensalivo e aIgo desaninado. L Tine disse paia si nesna
que KaiI eia un lon iapaz e no neiecia sei nagoado denais.
Lnloia os conseIhos de Tine fossen paia KaiI una dose anaiga,
eIe enpenhou-se en iespeil-Ia e no se deu naI con isso. Se len que
livesse ideias nuilo difeienles solie o que eia o anoi e ficasse, no
piincpio, laslanle desoIado, Iogo iesoIveu adolai cono sua a veIha
fiIosofia de que dai e neIhoi que iecelei e anai d nais feIicidade do
que sei anado.
No piecisava enveigonhai-se disso nen escondei seus
senlinenlos, ao conliiio, eslava pionlo a ieconhecei que, se poi
enquanlo no desfiulava das deIcias de una ieconpensa, a siluao de
anoi uniIaleiaI Ihe causava una sensao de piazei e Iileidade que o
aiiancaia ao cicuIo eslieilo de sua ale enlo insignificanle exislncia,
aliiando-o paia o nundo supeiioi dos ideais e senlinenlos sulIines.
Duianle as ieunies de alell, eIe apaiecia senpie con o vioIino
e locava aIgunas canes.
~ Cono sales, Tine, islo e unicanenle paia li ~ dizia-Ihe KaiI,
anles de coneai a locai ~ pois oulia coisa no le posso dai nen fazei
poi li...
A piinaveia chegou, saIpicando de pelaIas veineIhas e anaieIas
o lapele dos canpos, fazendo iegiessai a seus anligos ninhos as aves de
aiiilao e coioando o azuI piofundo das nonlanhas dislanles con o
veide-cIaio das novas foIhagens. As donas-de-casa coIocavan os vasos
con jacinlos e geianos nas jaidineiias pinladas de veide e de azuI, dianle
das janeIas. Depois do aInoo os honens dos laiiios nodeslos, en
nangas de canisa, vinhan senlai-se dianle da poila de suas casas, paia
fazei digeslo, e a noile voIlavan a jogai loIiche ao ai Iivie. Os jovens,
nais inquielos, nais aIvoioados e iuidosos, apaixonavan-se.
Nun doningo, que ananheceia nun azuI suave e iidenle, Tine
passeava con una aniga peIo veidejanle vaIe, a leiia do iio. Iielendian
ii a passeio ale LnanueIsluig, as iunas de un veIho casleIo escondido
no losque, dislanle una hoia da cidade. Mas, quando ainda caninhavan
peIos aiialaIdes, ouviian nsica aIegie nuna chcaia e, aceicando-se,
viian un laiIe canpeslie solie un exlenso gianado. Resislindo a
lenlao, piosseguiian seu caninho, en passo nais vagaioso e hesilanle,

25
e, quando a iua fazia una cuiva, esculaian de novo, cono un seduloi
apeIo a seus senlidos, o iilno enlaIadoi da nsica e a agilao dos
danaiinos. Mais aIguns passos, ainda nais vagaiosos, e, finaInenle,
encoslaian-se na ceica, a leiia da iua, incapazes de aiiedai pe, con os
ouvidos e os oIhos voIlados paia a aIegie fesla.
~ Oia ~ disse a aniga de Tine ~ o veIho LnanueIsluig no ii
enloia lo cedo!
Con isso se consoIaian as duas anigas e, Iigeiianenle
iuloiizadas, os oIhos no cho, passaian a ceica e enliaian no jaidin
onde, aliaves dos gaIhos ieveidecenles e dos iesinosos loles fIoiidos
dos caslanheiios, o ceu paiecia ainda nais azuI.
Ioi una laide naiaviIhosa e quando Tine iegiessou a cidade, no
Iusco-fusco, no eslava nais sozinha con a aniga. Ioi aconpanhada poi
un honen foile e lonilo, que a lialava iespeilosanenle.
Desla vez, a Iouia Tine enconliaia o honen ceilo. Lia un neslie-
caipinleiio que no piecisava peidei lenpo a espeia de un dipIona paia
se casai. LIa, con aIgunas hesilaes, insinuaia a exislncia de un
nanoio, nas deu cIaianenle a peicelei quaI eia seu ponlo de visla solie
a siluao e as vagas peispeclivas. O caipinleiio confessou que j a viia
aIgunas vezes, anles desse doningo, que a achava nuilo desejveI paia
conpanheiia e que, no seu caso, no se lialava de un diveilinenlo
anoioso passageiio. Duianle una senana enconliaian-se diaiianenle e,
a cada dia que passava, a leIa Tine goslava cada vez nais daqueIe
honen, no laidou que disculissen ludo o necessiio paia o casanenlo
e, da en dianle, consideiaian-se e a lodos os anigos se anunciaian
cono noivos.
Depois de aIguns dias de excilao, que eIa viveu cono nun
sonho, solie veio-Ihe una aIegiia caIna, quase soIene. L nesse lenpo
esqueceu ludo o que no dizia iespeilo a sua feIicidade fuluia, incIusive a
exislncia de un polie esludanle chanado KaiI auei que, nesse nleiin,
ficaia espeiando poi Tine en vo.
Quando eIa se Ienliou do iapaz que despiezaia, senliu lanla
pena deIe que, no piineiio inpuIso, pensou escondei-Ihe a novidade
ainda poi nais aIgun lenpo. Mas, poi oulio Iado, no Ihe paiecia coiiela
essa alilude e quanlo nais pensava no assunlo nais esle Ihe paiecia
difciI. Tenia faIai fiancanenle con KaiI, pois ignoiava a ieao de que
eIe seiia capaz, nas no via oulio caninho seno esse, cuslasse o que
cuslasse. L s enlo se apeicelia de cono foia peiigoso o seu len-
inlencionado jogo con o polie noo. Ln lodo o caso, eia pieciso lonai
una deciso ipida, anles que, poi poilas liavessas, KaiI viesse a lonai
conhecinenlo da nova siluao. Tine salia nuilo len que despeilaia en

26
KaiI auei, aliaves de una pieIilao de anoi, ideias e espeianas
infundadas, e que o senlinenlo de luiIa podeiia causai neIe una
decepo capaz de envenenai, no fuluio, un piazei de que no
conheceia ainda o goslo.
IinaInenle, en sua exaspeiao, Tine decidiu piocuiai alell que,
veIha soIleiiona, no eia a juza nais indicada paia juIgai casos de anoi.
Mas a noa salia que alell goslava do esludanle de Hunanidades e se
pieocupava con seu len-eslai, e, assin, piefeiia niI vezes ouvii una
iepieenso deIa, a lei de se defionlai con o joven apaixonado e seu ai de
desanpaiado, seus Ianenlos e choios.
A iepieenso veio, e cIaio. Aps ouvii, alenla e caIada, loda a
hisliia da noa, alell fianziu o cenho e laleu o pe, iiiilada,
ieciininando a faIlosa con veenenle indignao.
~ No ne venhas agoia con paIavias lonilas! ~ excIanou
alell. ~ Iizesle deIe sinpIesnenle un lolo! ~ Iaia li, auei no
passou de diveilinenlo, nais nada.
~ iigainos agoia no adianla, alell. Se fosse apenas poi
diveilinenlo no leiia vindo a lua piocuia, nen eslaiia aqui confessando
o que fiz. OIha que paia nin no len sido fciI.
~ Ah, sin` L agoia, o que e que esls inaginando` Quen len de
pagai poi isso, hen` Lu, laIvez` L quen vai sofiei nais e o iapaz, coilado.
~ Lu lanlen sinlo nuila pena deIe. Mas lens iazo. Vou faIai
con eIe nesle nonenlo e conlai-Ihe ludo. No penses que eslou
queiendo ne poupai. Quis apenas que ficasse salendo de ludo paia que
pudesses ajud-Io, no caso de vii a sofiei denais, nos pixinos dias.
Acho que isso podes fazei, no`
~ Acaso podeiia agii de oulio nodo` Mocinha loIa, laIvez
apiendas aIguna coisa con isso. Quando, poi vaidade, se liinca con o
deslino de oulias pessoas, o pipiio deslino se encaiiega de nos dai un
neiecido casligo. Isso no le faiia naI aIgun...
Desla conveisa iesuIlou que alell ainda nesse nesno dia
pionovesse un enconlio dos dois jovens, no quinlaI, sen que KaiI
soulesse da sua cunpIicidade. Ioi a laidinha e o ielaIho de ceu solie o
pequeno plio aidia cono una lnue chana douiada. Mas no iecanlo
junlo ao poilo j eslava escuio e ninguen podeiia vei os dois jovens.
~ Tenho de le dizei una coisa ~ coneou Tine. ~ Tudo chega
ao seu fin e hoje leienos de dizei adeus un ao oulio.
~ Mas... que houve` Ioi que ne dizes isso`
~ Ioique lenho un noivo.

27
~ Un... noivo`
~ Iica caIno e piineiio ne escula, KaiI. Coslasle de nin e eu
no queiia le iejeilai assin sen nais nen nenos. Ls un lon iapaz e ne
penaIizava a ideia de le causai una decepo anaiga. Mas senpie le
disse, len sales, que no de vias ne consideiai o leu anoi, no foi` Que
ainda eia nuilo cedo paia pensainos nessas coisas.
KaiI ficou en siIncio.
~ No foi o que eu disse` ~ insisliu Tine.
~ Sin, foi. L depois`
~ on, agoia lenos de acalai e no deves Ievai o caso nuilo a
seiio. A cidade esl cheia de noas, eu no sou a nica nen a nais ceila
paia li. Lsls acalando os leus esludos, en lieve seis un cavaIheiio e
laIvez un douloi.
~ No, Tine, no digas una coisa dessas!
~ Mas e a ieaIidade e no pode sei difeienle. Digo-le ainda nais:
iaianenle enconlianos o caninho ceilo quando nos apaixonanos peIa
piineiia vez. Sei o que eslou dizendo, KaiI. Quando se e nuilo joven,
no se sale ao ceilo o que se quei. Nunca sai coisa loa e, nais laide, v-
se ludo difeienle e ieconhece-se o eiio.
KaiI queiia iespondei, linha nuila coisa paia aigunenlai, nas a
enoo enlaigava-Ihe a voz e no conseguia pionunciai paIavia.
~ Queies dizei aIguna coisa` ~ peigunlou Tine.
~ Oh, lu nen sales! Tu nen sales...
~ O que, KaiI` O que e que no sei`
~ Oh, nada. Tine! L o que faiei agoia`
~ Nada. Vais ficai caIno. Isso no denoia nuilo e depois eslais
aIegie de novo, le apaixonais oulia vez e ficais conlenle poi que ludo
lenha aconlecido assin.
~ Tu podes faIai, sin, lu faIas...
~ Lu apenas faIo o que esl ceilo e ainda veis que lenho loda a
iazo, nesno que, no nonenlo, no queiias aciedilai. Sinlo nuilo, KaiI,
ieaInenle sinlo nuilo.
~ Senles`... Tine... eu no queio dizei nada, pode sei que lenhas
iazo... nas que ludo lenha de leininai assin, lo de iepenle... ludo...
KaiI no pde conlinuai e eIa coIocou a no solie o onlio que
lienia, convuIsivanenle, espeiando en siIncio que o choio dininusse.

28
~ Oua-ne, KaiI ~ voIlou eIa a faIai, decidida. ~ Agoia vais ne
pionelei que le poilais cono un iapazinho sensalo...
~ Lu no queio sei sensalo! Lu queio e noiiei, piefeiia eslai
noilo a...
~ KaiI, no exageies assin! ~ disse Tine, j un pouco
inpacienle. ~ Lscula... no ne pedisle una vez un leijo, le Ienlias`
~ Lu sei.
~ Lnlo, se ficaies agoia lonzinho... KaiI, eu no queio que no
fuluio penses naI de nin. Queio ne despedii de li sen ngoas. Se
ficaies lonzinho, hoje le daiei un leijo. Queies`
LIe Iinilou-se a acenai afiinalivanenle, oIhando-a desespeiado.
Tine aceicou-se deIe e deu-Ihe un leijo caIno, sen avidez apaixonada,
un leijo puio ~ dado e iecelido con puieza. Ao nesno lenpo, pegou
na no do iapaz e apeilou-a de Ieve. Depois, afaslou-se iapidanenle do
poilo e saiu.
KaiI auei ouviu os passos deIa peIo coiiedoi ale deixaien a casa
e soaien na caIada. Ouviu nas pensava en oulias coisas.
Iensava naqueIa noile en que una Iouia e lonila ciiadinha Ihe
deia un lapa na caia. Iensava naqueIa noile, no coneo da piinaveia,
quando a sonlia de un vo de escada, una no feninina Ihe acaiiciaia
os caleIos, e o nundo Ihe paieceia encanlado, e as iuas da cidade havian
ganho foinas e coies de un ieino faluIoso. Iensava nas neIodias que
locaia no vioIino paia eIa, naqueIa noile do casanenlo no sulilio, con
loIo de noiva e ceiveja. Ale que Ihe paiecia una conlinao giolesca,
nas isso que inpoilava agoia` Tinha peidido o seu anoi, foia enganado
e alandonado. LIa Ihe deia un leijo... un leijo! Ah, Tine, Tine!
Cansado, senlou-se nun dos nuilos caixoles vazios que eslavan
espaIhados peIo plio. O pequeno ielaIho de ceu ps-se veineIho, depois
cinzenlo-pialeado e, finaInenle, apagou-se. Duianle nuilo lenpo ficou
noilo e escuio. Depois, una lnue cIaiidade anunciou a pioxinidade da
Iua. KaiI auei conlinuava senlado no caixole, sua sonlia aIongava-se,
negia e defoinada, dianle deIe, solie o enpediado iiieguIai.
auei no chegaia a peneliai no ieino do anoi. Linilaia-se a dai-
Ihe una espiada ipida, cono un especladoi que fica do Iado de foia da
ceica e lenla, na ponla dos pes, vei o que esl aconlecendo do Iado de
denlio. Mas isso linha sido o laslanle paia que a vida Ihe paiecesse liisle
e sen vaIoi, sen o consoIo do anoi de una nuIhei. Seus dias decoiiian
agoia vazios e neIancIicos, nanlinha-se aiiedio dos deveies e
aconlecinenlos da vida colidiana, sen inleiesse poi aIguen ou coisa
aIguna, cono se peilencesse a un oulio nundo. O piofessoi de Ciego

29
despeidiou con eIe aIgunas sensalas e leis ieconendaes, a que eIe
ficou inleiianenle aIheio. Os quilules da dedicada alell lanpouco
adianlaian, e suas paIavias de consoIo e len-inlencionado eslnuIo
passavan poi eIe sen causai efeilo aIgun.
Una iepieenso nuilo seveia do ieiloi, aconpanhada de una
huniIhanle pena de iecIuso no coIegio, foi necessiia paia ieencaninhai
o desnoileado iapaz paia o lialaIho e o so juzo. Reconheceu que seiia
una loIice sen none sei iepiovado Iogo no Ilino ano de coIegio, con a
univeisidade a dois passos, depois de lei feilo un cuiso dislinlo.
Assuslado, enlienhou-se nos esludos con iedoliada fiia, ficando
agaiiado aos Iivios ale aIlas hoias da noile, cada vez nais cuila con a
chegada do veio. A exauslo nenlaI foi o coneo da cuia.
Ioi vezes, KaiI auei ainda passava peIa SaIzgasse, onde Tine
viveia e no conpieendia poi que no a enconliava una s vez que fosse.
Mas havia una loa iazo paia essa ausncia. Iouco depois de sua Ilina
conveisa con KaiI, eIa enlaicaia paia sua leiia nalaI, a fin de piepaiai
o enxovaI de noivado. Mas eIe aciedilava que Tine ainda aIi eslivesse e
apenas fugia deIe. No queiia peigunlai poi eIa a ninguen, nen nesno
a alell. Depois desses passeios, voIlava paia casa e, segundo eslivesse
nais iiiilado ou nais liisle, locava fuiiosanenle vioIino ou coIava a lesla
no vidio da pequena janeIa da nansaida e oIhava, denoiadanenle, os
leIhados que se eslendian, funeganles, aIen da cidade.
Apesai de ludo, fazia piogiessos en sua convaIescena, que s
alell peicelia. Quando se dava conla de que o iapaz liveia un dia iuin,
eIa sulia e lalia a sua poila. Senlava-se denoiadanenle, sen deixai
lianspaiecei que conhecia os nolivos de seu sofiinenlo, e piocuiava
dislia-Io. }anais nencionava o none de Tine e lialava de conlai-Ihe
casos engiaados, pedia-Ihe que locasse o vioIino ou Iesse aIgun conlo, e
nunca deixava de Ievai neia gaiiafa de vinho. Assin passavan una
noile lianqiIa e, quando se fazia laide, alell Ievanlava-se, dizia un
naleinaI oa-noile, auei e ainda Ihe agiadecia a lonila e disliada
noile. LIe deilava-se enlo, nais sossegado, e podia doinii sen sonhos
desagiadveis.
Assin, Ienlanenle, ia o doenle de anoi iecoliando seu anligo
eslado de espiilo e aIegiia juveniI, ignoiando que Tine, en suas cailas a
alell, peigunlava fieqenlenenle poi eIe. KaiI nosliava-se agoia nais
nscuIo e de ideias nais naduias, linha iecupeiado nos esludos o lenpo
peidido e Ievava quase a nesna vida de un ano anles, s que no
ieiniciou sua coIeo de Iagailixas nen a ciiao de pssaios. As
naiaviIhas da vida univeisiliia alsoivian loa paile de seu enlusiasno,
solieludo quando pensava que eslava len pixino de aIcan-Ias se

3O
ludo coiiesse len nos exanes finais. L j anlevia con piazei as pixinas
feiias de veio. Soule poi alell que Tine alandonaia a cidade havia
nuilos neses paia lialai do enxovaI e se a feiida ainda eslava sensveI,
causando un Ieve aidoi, no fundo j saiaia e eslava peilo de cicaliizai
lolaInenle.
Se nada nais livesse aconlecido, KaiI conseivaiia una giala
iecoidao do seu piineiio anoi e deceilo nunca o esqueceiia. Mas
ainda haveiia un lieve epIogo, de que eIe nuilo nenos podeiia se
esquecei.
Oilo dias anles das feiias de veio, a aIegie inpacincia peIa
chegada desses neses de cio e Iileidade linha doninado
conpIelanenle seu espiilo e Iiquidado as Ilinas chanas da anliga e
incendiaiia paixo. } coneaia a piepaiai as naIas e a queinai os
anligos cadeinos escoIaies. A peispecliva de Iongas caninhadas peIos
losques, dos lanhos no iio e dos passeios de laico, das excuises
despieocupadas, coIhendo nas e fianloesas peIos caninhos,
descansando a sonlia de una ivoie quando o apelecesse, causava-Ihe
una excilao aIegie cono havia nuilo no senlia. IeIiz, peicoiiia as
iuas quenles nuna eufoiia inusilada e una senana j lianscoiieia sen
pensai en Tine. QuaI no foi seu espanlo quando, ao voIlai una laide da
auIa de ginslica, depaiou-se de slilo con Tine na SaIzgasse. Lslacou,
eslendeu-Ihe enlaiaado a no e disse un oa-laide afIilo. Mas,
apesai da pipiia confuso, nolou que a noa linha un senlIanle
peiluilado e liisle.
~ Cono vai, Tine` ~ peigunlou KaiI, sen salei se deveiia dizei
lu ou voc.
~ Nada len ~ iespondeu eIa. ~ Queies ne aconpanhai un
pouco`
KaiI fez neia-voIla e ps-se a caninhai vagaiosanenle a seu Iado,
peicoiiendo a nesna iua onde, oulioia, Tine se opuseia vivanenle a que
os vissen junlos. Agoia j no len inpoilncia, pensou eIe, vislo que e
una noa conpionelida e eu podeiei sei consideiado anigo dos noivos.
Apenas paia puxai assunlo, peigunlou cono ia o noivo deIa. Tine fez
una expiesso lo doIoiosa que KaiI lanlen ficou consleinado, sen
alinai con o que podeiia lei havido de eiiado na inocenle peigunla.
~ Lnlo ainda no sales` ~ disse eIa a cuslo. ~ LIe esl no
hospilaI e ainda no salenos se podei sei saIvo... Caiu anleonlen de
un piedio en consliuo e ainda no iecupeiou os senlidos.
Conlinuaian a caninhai en siIncio. KaiI piocuiou en vo
aIguna paIavia consoIadoia. Iaiecia-Ihe un anguslianle pesadeIo que,

31
agoia, livesse de caninhai peIas iuas, ao Iado de Tine, e de senlii pena
deIa.
~ Onde vais agoia` ~ peigunlou eIe, poi fin, j sen podei
supoilai nais o pesado siIncio.
~ Vou oulia vez paia o hospilaI. Lsla nanh nandaian-ne
enloia poique no havia auloiizao paia v-Io. L eu no ne senli len...
TaIvez agoia lenha nais soile...
KaiI aconpanhou-a ale ao inenso e siIencioso hospilaI, que ficava
enlie jaidins e aIlas ivoies, e enliou con eIa no apavoianle edifcio,
cujos cheiios de ienedio e desinfelanles o deixaian alenoiizado e afIilo.
Depois de faIai con un enfeineiio, Tine diiigiu-se a una poila
nuneiada e enliou sozinha. KaiI espeiou no coiiedoi. Lia a sua piineiia
visila ao hospilaI e a ideia das inneias coisas pavoiosas e dos
sofiinenlos insupoilveis que se escondian alis de lodas aqueIas poilas
nuneiadas e pinladas de cinza-cIaio encheu sua aIna de pavoi. MaI se
alieveu a dai un passo, ale a voIla de Tine.
~ Lsl un pouco neIhoi, dizen os nedicos, e laIvez iecupeie a
conscincia ainda hoje ~ infoinou eIa, nun nuiniio. ~ Agoia voIlaiei
I paia denlio. Adeus, KaiI, e le agiadeo poi ludo.
Lnliou de novo, suavenenle, e fechou a poila, onde KaiI Ieu,
disliaidanenle, peIa cenlesina vez, o nneio dezessele. Lslianhanenle
excilado, saiu da Igulie casa. A eufoiia anleiioi se apagaia nessas
poucas hoias. Mas o que eIe agoia senlia no eia nais o sofiinenlo de
un anligo anoi. Lsse foi envoIlo e alafado poi una sensao nuilo nais
anpIa e piofunda. Ieiceleu que seu sofiinenlo de ienncia eia pequeno
e iidcuIo, ao Iado da desgiaa cuja viso acalaia de suipieendei, ainda
que de ieIance. L ieconheceu lanlen que as suas piovaes nada linhan
de especiaI nen eian una exceo doIoiosa e insupoilveI, conpaiadas
con as daqueIes que consideiaia ciialuias feIizes. O deslino se encaiiega
de desnenlii os nossos juzos faIsanenle seguios.
Mas KaiI ainda leiia opoilunidade de apiendei oulias e nais
inpoilanles coisas. Quando, nos dias seguinles, passou a visilai
assiduanenle Tine no hospilaI e, nais laide, pde lanlen vei o pacienle,
inoliIizado en seu Ieilo nas j no caninho da iecupeiao, KaiI leve
nais una expeiincia conpIelanenle nova.
Apiendeu eIe que lanlen o deslino nais inexoiveI no e o
podei nxino e definilivo e que as figeis, doIoiidas aInas hunanas,
nesno sangiando de anaiguia, poden donin-Io e vencei. Lnloia a
vida do feiido eslivesse saIva, ainda os nedicos no salian se sua
solievivncia seiia feila a cusla de una vida condenada a paiaIisia e a

32
inpolncia. Mas, apesai dessa leiiveI aneaa, KaiI auei via os dois
infeIizes consoIaien-se na iiqueza de seu anoi, via a noa, cansada e
consunida de doIoiosas apieenses, peinanecei de pe, iiiadiando Iuz e
aIegiia a sua voIla, e via o ioslo enaciado do honen, apesai das doies,
liansfiguiado nun liiIho de gialido caiinhosa. A viso daqueIa heiica
Iula conlia o deslino deixava KaiI piofundanenle conovido.
As feiias j linhan coneado havia aIguns dias, nas KaiI
peinaneceu ainda na cidade, ale que a pipiia Tine o oliigou a enlaicai.
No coiiedoi do hospilaI, despediu-se da noa de un nodo
difeienle e nais lonilo do que aqueIa vez, no plio da Ioja dos Kusleiei.
KaiI pegou na no deIa e agiadeceu-Ihe, sen paIavias. L Tine acenou-Ihe
un adeus, enquanlo as Igiinas Ihe coiiian peIas faces. LIe desejava-Ihe
ludo de lon na vida e, no seu nlino, no desejava paia si nesno oulia
coisa do que, un dia, podei anai a sei anado daqueIa naneiia
saciossanla peIa quaI a polie noa e seu noivo havian se unido.
193O

Potrebbero piacerti anche