De docta ignorantia TF i1-—13 numerum creandarum rerum in animo conditoris principale! exemplar fuisse, quomodo aristoteles qui singularis videri voluit priores confu- nobis in mathematicis speciernm differentiam tradere : quam quod ipsas numeris compararet. Et idem dum de formis ymodo vna sit in alia scientiam tradere vellet: ad formas as necessario conuolauit dicens. Sicut trigonus in tetragono: rior in superiori, Taceo de innumeris exemplis suis similibus. Aurelius etiam Augustinus platonicus quando de quantitate anime et eiusdem immortalitate: et ceteris altissimis inuestigauit ad mathe- matica pro adiutorio conuolauit. Ista via Bostio nostro adeo placere vvisa est: vt constanter assereret omnem veritatis doctrinam in multi- tudine et magnitudine comprehendi. Et si velis vt compendiosius dicam. None epicurorum de athomis et inani sententia: que et deum negat et cunctam veritatem collidit solum a pyctagoricis et peripateticis mathematica demonstratione periit: non posse scilicet ad athomos in- diuisibiles et simplices deueniri quod vt principium Epycurus suppo- suit. Hac veterum via incedentes cum ipsis concurrentes dicimus: cum addi nisi per symbola accedendi nobis via pateat: quod tune mathematicalibus signis propter ipsorum incorruptibilem certitudinem con us vti poterimus. mathemat 33 Capitulum XID Quomodo signis mathematicalibus sit vtendum in proposito Uerum quoniam ex antehabitis constat maximum simpliciter nihil horum esse posse que per nos sciuntur aut concipiuntur. Hine cum ipsum symbolice inuestigare proponimus: simplicem similitudinem transilire necesse est. Nam cum omnia mathematicalia sint finita: et aliter etiam ymaginari nequeant, si finitis vti pro exemplo voluerimus: ad maximum simpliciter ascendendi primo necesse est figuras mathe- ‘maticas finitas considerare cum suis passionibus et rationibus, et ipsas rationes correspondenter ad infinitas tales figuras transferre, Post hec tercio adhuc altius ipsas rationes infinitarum figurarum transsumere ad infinitum simplex absolutissimum etiam ab omni figura, et tune nostra ignorantia incomprehensibiliter docebitur quomodo de altissimo 34 rectius et verins sit nobis in enigmate laborantibus sentiendum. Ita igentes: ot sub directione maxime veritatis incipientes dicimus i viri et eleuatissimi ingenii qui se figuris applicauerint sunt. Anselmus deuotissimus veritatem maximam recti- pale 1 Ed, Argent. I pp. 12-13 tudini infinite comparauit, quem nos sequentes ad figuram rectitudinis quam lineam rectam ymaginor conuolemus. Alii peritissimi trinitati superbenedicte: triangulum trium equalium et rectorum angulorum compararunt. Et quoniam talis triangulus necessario est ex infinitis Iateribus vt ostendetur: dici poterit triangulus infinitus, et hos etiam sequimur. Alii qui vnitatem infinitam figurare nisi sunt : deum circulum, p.z3 dixerunt infinitum. | Ili vero qui actualissimam dei existentiam con- siderarunt deum quasi speram infinitam affirmarunt, Nos autem istos omnes simul de maximo recte concepisse et vnam omnium sententiam ostendemus. 3 Capitulum XI De passionibus linee maxime et infinite Dico igitur si esset linea infinitailla esset recta: illa esset triangulus: illa esset circulus: et esset spera: et pariformiter si esset spera infinita: illa esset triangulus circulus et linea, et ita de triangulo infinito atque circulo infinito idem dicendum est. Primum autem quod linea infinita sit recta patet, diameter circuli est linea recta: et circumferentia est linea cura maior diametro, si igitur curua linea in sua curuitate recipit minus quanto circumferentia fuerit maioris circuli,igitur cireumferentia maximi circuli que maior esse non potest est minime curua: quare maxima recta: coincidit igitur cum maximo minimum ita vt ad oculum o > eg n of videatur necessarium esse quod maxima linea sit recta maxime et mini- me curua, nec hic potest remanere scrupulus dubii: quando in figura hic lateraliter videtur quomodo arcus, c, d, maioris circuli plus recedit a curuitate quam arcus, e, f, minoris circuli: et ille plus a curuitate recedit quam arcus, g, h, adhue minoris circuli: quare linea recta, a, b, erit arcus maximi circuli qui maior esse non potest, et ita videtur quomodo maxima et infinita linea necessario est rectissima cui curui- tas non opponitur: immo curuitas ipsa maxima linea est rectitudo, et 3e hoe est primum probandum, Secundo dictum est Iineam infinitam