IMT DE con, MACHT © VAN DE KONING ie JOELLE outs | ye HET EINDE VAN DE MONARCHIE?De Bijbel van de Beat Generation: 50 jaar na de klassieker van “On the Road’ kun je rustg con milpaal noemen: duizenden milen worden er in dat boek afgelegd, vack boven de speed limit, en Jack Kerouac let er de Amerikaons iterovur grondig verieuwd mee ach- ter Het boek verschoon viftig jaar geleden, op 5 september 1957. De New York Times was meteen enthousiast, voor de rest kreeg hij op z’n onder. Maar de Beat Generation had wel een frontman gevonden. “On the Roa! is het boek dat het ‘on-the-roadgevoel deed ont- staan: het reizen om het reizen, het zoeken van de zin van het le vven gezeten mast een benzine- tank. "The road is life staat erin, cen ‘Everything belongs 10 me be- ‘cause 'm poor'shetsoort diepzin- nigheden waardoor het onder Jongeren nog altijd een cultbock Is, Jack Kerouac en zijn vriend ‘Neal Cassady waren zelf twinti- aemnumo agers toen ze tussen "47 en °50 de vele reizen maakten waar bet boek in beboptempo over be- richt. Kerouac is al lang dood: in 1969 verdronk 2ijn geest defini- tief in de alcohol. Cassady, dé grote held van ‘On the Road’, had hhet een jaar eerder al voor beke- ken gehouden - op zlin Isd-trips hhad hij véel gezien. Hun maatje Allen Ginsberg, de grote promo- tor achter de beatbeweging, roer- de zijn trom het langst: levercir- rose velde kem in 1997 Off the road Op reis vertrokken om nog een levende ziel van de beatgeneratie te vinden ben ik beland bij een ‘bungalow in cen liefljk maar be- hoorlik volgebouwd stuk Enge- land: Berkshire. Carolyn Cassady (84) doet open. Niemand, staat foveral geschreven, heeft een in: tiemere kennis van de beatgene- ratie en dat is niks te veel gezegd, want ze was getrouwd met Neal Cassady, combineerde dat vele Jaren met een relatie met Kerouae zelf en kreeg intussen ook Gins- berg over de vloer, omdat die een hhomoseksuele relatie met Neal Cassady had. Het is dient nog wat gebroken voor ik het haar zeg, maar ze is allicht de enige vrouw ter wereld die met alle die de beaticonen het bed eft gedeeld. ‘Jal zal ze la- chen (en als ze lacht breekt het meisje van toen nog even door), ‘maar: niet mer alle drie tegelifk Eén voor één! En de arme Gins- berg lag, niet echt in mijn bed, maar in de sofa emaast. Twee we~ ken heeft hij op m'n kamer ge- kampeerd, in Denver, 1947:iklees hhet nergens in de boeken, maar hij lig er wel! Ze heeft “de bocken’ in huis: haar woonkamer heeft eer knus hhoekje vol beatbocken. Zalfheb ik er 00k die meegebracht, de re- centste oogst. Om te beginnen is NR 3496136Prachtig, dact ik meteen, maar voor die pracht zorg ik 2éIf niet jets anders doet dat. Ik wilzelf de controle behouden. Het menselijk lichaam is een Fantastische ma~ chine, zeker ons brein; wie daar- ree begint te knoeien vind ik een sek. Ken Kesey heeft er ziin talent Dijingeschoten: nadat i tet sa Dbegonzea was heeft hij alleen nog pulp geschreven, Je hebt Tibeta- nen die ook een hogere staat van bewustzijn bersiken, maar dan wel door te mediteren, Dat is iets wat je permanent verwerft; die binnenwegen met die drugs inte- resseren me niet Neal Cassady zien affakelen, dat noemt zijn ex-vrouw de _prootstedroefenis van haar leven. “Je hart brak; zegt ze met nog zachtere stem dan gewoonlijk, ‘als je bedacht wat voor een man hij eweest was, en nog had kun- nen worden. Fack en Neal hebben toen ook alle contact verloren, hhooguit vermamen ze nog wat van clgaar via mi. Ze konden het niet aan elkaars ondergang te aan- schouwen, “Jack had gezworen dat hij aichzeit zou doodzuipen, hij deed het echt opzeteljk. En Neal was in aljn laatste Vif Jaar evengoed op zoek naar de dood: hi ging Woest met 2't auto's en zija bus- sen riden en alle pillen die men ‘hem tocstopte vrat hij op, zonder te weten welk spul het was, In films die in die periode met hem ‘werden gedraaid 2ie je hem nog wel uitpakken met ziin woorden- vloed, een soort verbale diarree ‘waar soms nog gesiabe broken tussen zaten, maar het waren per- formances. ij spéélde Neal Cas sady. Mij deed hij denken aan een aedrilde beer die kunstes doct. Gruwellj, deaforaak van2n brl- Jante geest. Vervloekte drugs!” De dood die hij volgens haar zocht, vond Neal Cassady ergens Di een spsorwes in San Miguel de Alten, Brexivo - de oorzaak 1S nooit helemaal duidelifk gewor- den. Zn as belandde bij in Fami- Jie Mijnz00n John isz0 voorzich- tig geweest niet te vertellen waar ze precies bewaard wordt, want al 2in vriendinnen wilden cr wel wat van, Je zou de man in stukker moeten kunnes akken en uitde= fen, heb ik weleens gedacht In 1969 stopte ook de val van Kerouac met zijn dood. De jaren voordien had Carolyn Cassady 4 spl 2007 hhem alleen nog dronken aan de lim gehad, Jack kon de roe niet aan. Tenminste niet het soort oem dat men voor hem gereser~ ‘veerd had, Hij wou een gerespec teerd schrijver zijn, zoals He- mingway of Steinbeck, niet de nepvertening waarin bij beland was: de held van mensen die ijn boodschap verkeerd begrepen hhadden, jongeren die van bis en school wegliepen, die hers voorde "Koning van de beats’ of de ‘vader vvan de hippies’ hielden en dach- ten dat hij onverantwoordelijk heid propageerde, vaje liefde, ‘rags... ij en Neal wisten maar al te goed dat er geen vrijheid is zonder grenzen. In die zin waren ze geen beatnik. “Ach, die hele beatgeneratic. Zoiets bestaat niet, dat is een slo: jan, van de media, en van Allen Ginsberg. Een stl individuen wa: ren het, bobemiens zoals je 2¢ altijd en overal gehad hebt, die probeerder teachterhalen wat het leven voorstelde en er wat van te senieten. Jack en Neal waren, net als ik, ook complet apolitiek. Ginsberg was daarmee bezig, ja, ‘maar wat hij in dat opzicht deed Interesseerde hen niet Verzoek aan de president Wanrom hoester ik nog altijd surok tegenover Carolyn? schreet Allen Ginsberg in én van zijn Taatste gedichten, Ze kent het ant- ‘woord ook niet, zegt ze me. ‘De laatste tien jaar van zijn leven keerde Allen zich van me af. {& kwam hem eens tegen in New York, hij kon er niet snel genoeg vandoor gaan. Hij kwam net cerug van een tentoonstelling waar Zia portrething, éoormij geschilder. Ik vroeg hem wat ij ervan vond. “Je bent erop vaotuitgegaan} zei hij. Ik ben zelden 20 viot op mijn plaats gezet! Maar goed: tk had Jet hem willen geven; nu kan ik het verkopen. Allicht speelde in de verhou- ding met Ginsberg mee dat ze Jarenlang seksuele rivalen waren, In 2ijn beroemdste gedicht Howl” vvermeldt Ginsberg Neal Cassady als ‘de geheime held van deze ge~ dichten: Caraly Cassady betrap- te hen cen keer, halverwege de Jaren vijftig, midden in een scene dichaar maag deed keren: het pij- pen was haar toen nog niet ver- rouwd. Ze vroeg Ginsberg het huis te verlaten, iets waar ze in Inaar memoires spijt over Iikt te tonen, "Wis ik vee! wat homoseksuali- ‘eit was, met mijn achtergrond! zegt ze nu, Ikhad al een problem met seks op zich. Nu zou het me niet kunnen schelen, maar toen vond ik het 26 choquerend, Voor [Neal was seks op elke manier goed, Carlyn Cassady met hoor mon Neo. ‘To him sex was the one and only ho Iy thing in ite,’ sehreef lack Kerouac in ‘On the Rood! maar ik weet wel zeker dat hij het cigenlik haatte, seks met mannen, cen het alleen deed uit compassie met Allen. Als Allen wat anders Schrift in zijn daghocken, weet ik ok welzeker datdat niet meerdan famtasieén zin, wishful thinking” Toen Ginsberg in 1997 stiert was de Beat Generation, 00it voor het vull van de straat uitgemaakt, cen cultureel gerespecteerd gezel- schap geworden. Het arocht nog. ‘wat aeerzin, vond Ginsberg zelf Frank Albers vermeld in "Beat. land’ zijn aandocniijke vereoek aan president Clinton indelaatste nniaand van zijn leven: ‘T have ‘some Sor of untrearable iver can cer and have 2-5 months to live Ifyou have some sort of award oy ‘medal for semice in art of poetry, please send one along.’ Carolyn Cassady reageert vin- nig: ‘Dat wist ik niet, maar het vverbaast me niks. Vanaf de dag dat ik hem ontmoetie heb ik hem sgekend als een onzekere man. Ik herinner me een mooie documen- talre over hem, met als Jaatste beeld Allen die daar zit en 2egt ‘Tm just a shit” Hij ontwikkelde wel Gen mammoetego, maar tege- Ii bleet hij zichzelf een mul vin- den. En dus teisde hij het applaus achtema: tegen het bevel van zijn dokter vloog hij voor wat hand- geklap nog naar Venetié op een Tigbed! En ook al mockt fj me niet meer, as hij in Londen op- trad, belde hij me wel: weer twee hhanden extra om te komen klap- pen: Dat wil ik ook nog weten: ‘eaaram deze heat woman against her own will in Engeland beland is. Engelse voorouders, anglofilic opgedaan in het kuis van haar ues, zegt 2. "Toen de kinderen het huis wit waren, wist ik niet waarom ik nog in Californié zou bijven. Er is daar geen cultuur, Hollywood is al lang niet meer wat het in de jaren dertig, veertig snag ale anevisie fe atheist het journaal niet vee! meer dent een weerberich¢. Dus ben ik op mijn zestigste van huis wegaelo- pen naar Londen, de leukste stad van de wereld. Even heeft het me ‘ook bevrijd van dat beatverieden, ‘maar niet lang, want zelfs al 200, ‘ker niks meer mee te maken wil- Jen hebben, onze cultuut lat dat nie toe. Geef toe: jij hedt ze hier toch ook seer gevonden?” ‘Mork Schaovers numow 4)