Fazlasını İste

İnsanlar hep “daha fazla”sını isterler ve sonu gelmek bilmeyen “daha fazla”nın peşinde
koşarken elindeki büyük sermaye, sahip olunan zenginlikler ya hiç fark edilmez ya da
zamanla unutulur. Hâlbuki aslında herkes zaten doğal olarak “çok fazlasına sahiptir. Önemli
olan bu zenginliğini fark edip arzularının sınırsızlığı karşısında bitmeyen bir fakirliğe düçar
kalmaktansa elindekileri fark edip doğal zenginliğine şükretmektir.

Zaten birçok kere insanlar mallarının kıymetini onları kaybettikleri zaman anlarlar. Evini
yandığı zaman, sağlığını hastalandığı zaman, gençliği yaşlanınca, dostların kıymeti de
onlardan uzaklaştığında anlaşılır.

İnsanlar hep daha fazlasını isterler çünkü içlerinde sınır bilmeyen nefis bunu söyler,
görünmeyen ama aktif bir şekilde hep kulaklarımıza fısıldayan şeytan bunu emreder, modern
hayat ve buna bağlı olarak televizyonlar, reklamlar, modacılar, seçkin yorumcular, gelişim
uzmanları (bir de tüccarlar) hep aynı şeyi söylerler.

“Hep daha fazlasını iste.”

Evet, evet daha fazlasını iste. Çünkü sen buna layıksın, çünkü sen bunlar için varsın, çünkü
sen tüketicisin, çünkü sen …sın. Hep en fazlasının peşine düş çünkü bunlar senin için, (senin
paranın harcanması için), elindekine hiç razı olma çünkü sen kendi ihtiyaçlarını belirlemekten
acizsin ve seni düşünen reklamlar ve uzmanlar iyilik yapıp nasıl olsa senin ihtiyaçlarını da
söylüyor, seni bunun için düşünme sıkıntısından da kurtarıyorlar. Sen ne olursa olsun hep al,
çünkü adamlar yapmışsa, boşuna yapmamıştır herhalde.

Hep önündeki haz verici izin peşini sür de kafanı kaldırıp da sakın tuzakları anlamaya
çalışma. Bunu, yani hiç bitmeyen “peşinden gitme”yi ve bunun sana vereceği sonu gelmez
anksiyeteyi hiç düşünme. Çünkü nasıl olsa anksiyete için de sana sunulacak olan bir sürü
alternatif olacaktır.

Devam et. Hep bir sonraki ve bir türlü sonu gelmeyen yolda yürü. Bitmeyen kovalamacayı
sürdür. Gittikçe karmaşıklaşan labirentte yorulup yıkılıncaya kadar dön dolaş ve fakat
bulunduğun yerden yine de hiç uzaklaşama. Her hamlende tutabileceğini düşünüp daha hızlı
olmaya çalıştığın yakalanamayan kendi kuyruğunla uğraşırken yorul ve yere yığıl. Nasıl olsa
dinlenmen için ve kendine gelmen için gereken alakasız ürünü de birileri üretmiştir hem de
uygun fiyat koşulları ve sayısını kendinin seçeceği taksit miktarıyla almak şartıyla.

“Daha fazlası” fakat neye göre daha fazlası? Sakın düşünme?

Limit ne? Hayat standartlarının limiti olur mu? Ritmin de sınırı mı olur? Eğlencenin sonu
niçin gelsin ki?

Arzuları belirleyen nedir? Hiç olmayana kıyasla sahip olunanlar mı, yoksa elinin
altındakilerden de fazla olan mı? Herkesin elindekiler aslında olması gerekenden fazla değil
mi ki?
Bitmeyen istekler… Gerçek şu ki her zaman bir üst seviye olacak. Daima elde edilmeyi
bekleyen daha bir sürü şey bulunacak. Her geçen dönemde, her değişen devirde, süre giden
zaman çarkının her birinde yenilikler ve farklılıklar olacağına göre daha fazlasını istemek,
hayallerin altında ezilmekten ve bitmeyen tatminsizlikten başkası olamaz.

İstemenin belirli bir eşik değeri yoktur. Her sahip olma eşik değerini daha yukarı çeker.
Dolayısıyla da tam tatmin hiçbir zaman olunamaz. Zaten haz almak bir üst sınırı yakalamakla
mümkündür. İnsan da sınırsız duygularıyla ömrü boyunca kavuşamayacağı istekler ve
bunların tamamına kavuşamamanın ıstırabıyla kavrulur. Hem zaten eşik değerini dünyanın en
zengin insanı olarak taçlandırmak bile o tacın bir kaç on yıl sürmeden toprağın altına gideceği
gerçeği yüzünden hiç bir anlamı kalmaz.

Yaşlılığı geciktirmek, ölüme de çare bulmak mı? Beklemeye devam et, yüzün iyice
kırışıncaya, başında beyazlayacak kadar bile saç olmayıncaya dek. Nitekim yalnızca cennete
has her türlü endişeden uzak “mutlak haz”zı, “fani” etiketi taşıyan hiç bir nesne mümkün
değil karşılanamaz.

Bunu unutma.

Yarın ilk kez bir şeyle karşılaşacaksın belki de karşılaşmayacaksın. Karşılaşmazsan hiç bir
kaybın olmayacakken, karşılaşıp da alamazsan kendini kötü hissedeceksin. Hâlbuki ihtiyacı
belirleyen gereksinimlerdir. Gereksinimi belirleyen de herkesin kendisidir.

İnsanların yiyecekleri Allah (cc) tarafından garanti altında olmasına rağmen (“Şüphesiz rızık
veren, güç ve kuvvet sahibi olan ancak Allah’tır. Zariyat, 58″) olandan fazlasını isteyen ve
israf anlamına gelen istediği fazlalık uğruna kendini paralayan ve kendi kendini kaosa
sürükleyip perişan eden ve isteklerinin altında ezilenler de yine insanların bizzat kendileridir.

Bitmeyen iştahıyla tüm canının çektiklerine ulaşmanın yolunu arayıp tüketmek için elinden
geleni yapan, her gördüğü elbiseye, her gördüğü modayı kendine uysa da uymasa da takip
eden, her özendiği beş para etmeyen modellerin bendeliğini kabul edenler Hitler’in ifadesiyle
sınırsız arzuları peşinde koşarak kendi cehennemlerini kendi kendilerine oluştururlar.

Atasözünde dendiği gibi: “İnsanlar ilerdeki güllerin peşinden koşarken, ayağının altındaki
papatyaları göremez”ler hem de insanlar arzuları peşinde koşarken kendilerinden
uzaklaştıklarını fark edemezler.

Nefsin dikte ettikleri ile hazlarının peşinde koşarak kendine yabancılaşanlar, manevi hazzın
içte derinleştiren mutluluk buselerinden yanı başında olmalarına rağmen istifade edemezler.